1
00:00:07,867 --> 00:00:11,598
ลองนึกดูสักเดี๋ยวสิ 
เป็ดที่สอนวิชาภาษาฝรั่งเศส

2
00:00:11,598 --> 00:00:15,167
การแข่งขันปิงปองในวงโคจรรอบ ๆ หลุมดำ

3
00:00:15,167 --> 00:00:17,788
โลมากำลังเลี้ยงลูกสับปะรด

4
00:00:17,788 --> 00:00:21,277
คุณอาจไม่เคยเห็นสิ่งเหล่านี้จริง ๆ

5
00:00:21,277 --> 00:00:23,937
แต่คุณก็สามารถจินตนาการตามได้โดยทันที

6
00:00:23,937 --> 00:00:27,618
สมองของคุณผลิตภาพ
ที่คุณไม่เคยเห็นมาก่อนได้อย่างไร

7
00:00:27,618 --> 00:00:28,978
นั่นอาจฟังดูไม่ยากเลย

8
00:00:28,978 --> 00:00:31,948
แต่นั่นเป็นเพียงเพราะ
เราคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี

9
00:00:31,948 --> 00:00:34,629
กลายเป็นว่า อันที่จริงแล้ว
นี่เป็นปัญหาที่ซับซ้อน

10
00:00:34,629 --> 00:00:38,818
ที่ต้องการการเชื่อมต่อสุดอัศจรรย์
ภายในสมองของคุณ

11
00:00:38,818 --> 00:00:41,758
นั่นเป็นเพราะว่า เพื่อรังสรรค์ภาพใหม่
อันแปลกตาเหล่านี้

12
00:00:41,758 --> 00:00:46,667
สมองของคุณจะต้องนำชิ้นส่วนที่คุ้นเคย
มาประกอบเข้าด้วยกันในแบบใหม่

13
00:00:46,667 --> 00:00:49,789
เหมือนกับภาพปะติด
ที่เกิดจากส่วนต่าง ๆ ของภาพถ่าย

14
00:00:49,789 --> 00:00:53,329
สมองจะต้องเล่นกับทะเล
แห่งสัญญาณไฟฟ้านับล้าน

15
00:00:53,329 --> 00:00:58,059
โดยนำพวกมันทั้งหมด
ไปยังปลายทางให้ถูกเวลา

16
00:00:58,059 --> 00:00:59,779
เมื่อคุณมองดูที่วัตถุ

17
00:00:59,779 --> 00:01:03,658
เซลล์ประสาทนับพัน
ในคอร์เทกซ์ส่วนหลังก็ทำงาน

18
00:01:03,658 --> 00:01:07,018
เซลล์ประสาทเหล่านี้เข้ารหัส
ลักษณะต่าง ๆ ของวัตถุ เช่น

19
00:01:07,018 --> 00:01:11,159
ความแหลม, ผลไม้, สีน้ำตาล,
สีเขียว และสีเหลือง

20
00:01:11,159 --> 00:01:15,540
การส่งสัญญาณที่สอดประสานกันนี้
เน้นการเชื่อมต่อระหว่างชุดของเซลล์ประสาท

21
00:01:15,540 --> 00:01:20,095
โดยเชื่อมต่อพวกมันเข้าด้วยกัน
ดังที่เรียกว่า กลุ่มเซลล์ประสาท

22
00:01:20,095 --> 00:01:22,300
ในกรณีก็คือ สับปะรดหนึ่งผล

23
00:01:22,300 --> 00:01:25,329
ในประสาทวิทยา เราเรียกสิ่งนี้ว่า
"หลักการของเฮบบ์" (Hebbian principle)

24
00:01:25,329 --> 00:01:28,839
เซลล์ประสาทที่ส่งสัญญาณด้วยกัน
มาเชื่อมต่อเข้าด้วยกัน

25
00:01:28,839 --> 00:01:30,949
ถ้าคุณพยายามจินตนาการ
ถึงสับปะรดในเวลาต่อมา

26
00:01:30,949 --> 00:01:35,850
กลุ่มเซลล์ประสาททั้งหมดนี้ก็จะทำงาน
และรวมภาพทางความคิดที่สมบูรณ์ขึ้นมา

27
00:01:35,850 --> 00:01:39,029
โลมาถูกเข้ารหัสด้วยกลุ่มเซลล์ประสาท
ที่แตกต่างกันไป

28
00:01:39,029 --> 00:01:41,050
อันที่จริง วัตถุทุกอย่างที่คุณเคยเห็น

29
00:01:41,050 --> 00:01:45,290
ถูกเข้ารหัสโดยกลุ่มเซลล์ประสาท
ที่มีความเกี่ยงข้องกับมัน

30
00:01:45,290 --> 00:01:49,240
เซลล์ประสาทถูกเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน
โดยการส่งสัญญาณที่สอดคล้องกัน

31
00:01:49,240 --> 00:01:52,510
แต่หลักการนี้ไม่ได้อธิบาย
จำนวนที่ไม่จำกัดของวัตถุ

32
00:01:52,510 --> 00:01:57,240
ที่เราสามารถเนรมิตจินตภาพขึ้นมาได้
โดยไม่ต้องเห็นมันมาก่อน

33
00:01:57,240 --> 00:02:02,480
กลุ่มเซลล์ประสาทสำหรับกรณีของโลมา
ที่เลี้ยงลูกสับปะรดอยู่นั้น ไม่ได้มีอยู่

34
00:02:02,480 --> 00:02:04,922
แล้วคุณจินตนาการถึงมันได้อย่างไร

35
00:02:04,922 --> 00:02:07,760
สมมติฐานหนึ่งที่เรียกว่า
"ทฤษฎีการสังเคราะห์ทางความคิด"

36
00:02:07,760 --> 00:02:11,130
กล่าวว่า เวลาเป็นกุญแจสำคัญ
เช่นเดียวกับทฤษฎีก่อนหน้านี้

37
00:02:11,130 --> 00:02:13,941
ถ้ากลุ่มเซลล์ประสาท
สำหรับโลมาและสับปะรด

38
00:02:13,941 --> 00:02:16,172
ถูกกระตุ้นในคราวเดียวกัน

39
00:02:16,172 --> 00:02:20,761
เราสามารถรับรู้วัตถุทั้งสองได้
ในลักษณะที่เป็นภาพเดียวกัน

40
00:02:20,761 --> 00:02:24,041
แต่บางสิ่งในสมองของคุณ
จะต้องประสานการส่งสัญญาณ

41
00:02:24,041 --> 00:02:27,521
บริเวณที่น่าจะมีบทบาทก็คือ
คอร์เทกซ์ส่วนพรีฟรอนทอล

42
00:02:27,521 --> 00:02:31,301
ซึ่งเป็นสมองส่วนที่ทำงานเกี่ยวข้อง
กับการจดจำที่ซับซ้อนทั้งหมด

43
00:02:31,301 --> 00:02:35,172
เซลล์ประสาทในคอร์เทกซ์ส่วนพรีฟรอนทอล
เชื่อมต่อกับคอร์เทกซ์ส่วนหลัง

44
00:02:35,172 --> 00:02:40,040
ด้วยใยประสาท ซึ่งเป็นเซลล์ยาว ๆ
เหมือนกับเส้นใยที่ยื่นแขนงออกไป

45
00:02:40,040 --> 00:02:44,339
ทฤษฎีการสังเคราะห์ทางความคิดเสนอว่า
เช่นเดียวกับที่นักเชิดหุ่นกระบอกดึงคันชักหุ่น

46
00:02:44,339 --> 00:02:47,869
เซลล์ประสาทในคอร์เทกซ์ส่วนพรีฟรอนทอล
จะส่งสัญญาณไฟฟ้า

47
00:02:47,869 --> 00:02:49,582
ลงไปตามใยประสาท

48
00:02:49,582 --> 00:02:53,410
ไปยังกลุ่มเซลล์ประสาททั้งหลาย
ในคอร์เทกซ์ส่วนหลัง

49
00:02:53,410 --> 00:02:56,292
สิ่งนี้กระตุ้นพวกมันไปพร้อม ๆ กัน

50
00:02:56,292 --> 00:02:59,409
ถ้ากลุ่มเซลล์ประสาท
ถูกกระตุ้นการทำงานในคราวเดียวกัน

51
00:02:59,409 --> 00:03:04,342
คุณก็จะได้สัมผัสกับภาพประกอบ
ราวกับว่าคุณได้เห็นมันจริง ๆ

52
00:03:04,342 --> 00:03:06,551
การประสานงานอย่างจงใจ
ในภาวะที่เรามีสติรู้สึกตัว

53
00:03:06,551 --> 00:03:09,852
ของกลุ่มเซลล์ประสาทต่าง ๆ 
โดยคอร์เทกซ์ส่วนพรีฟรอนทอลนี้

54
00:03:09,852 --> 00:03:12,052
เรียกว่า การสังเคราะห์ทางความคิด

55
00:03:12,052 --> 00:03:13,813
เพื่อที่จะใช้งาน
การสังเคราะห์ทางความคิดนี้

56
00:03:13,813 --> 00:03:19,303
สัญญาณน่าจะต้องไปถึง
กลุ่มเซลล์ประสาททั้งสองในเวลาเดียวกัน

57
00:03:19,303 --> 00:03:21,073
ปัญหาก็คือ เซลล์ประสาทบางเซลล์

58
00:03:21,073 --> 00:03:25,083
อยู่ไกลจากคอร์เทกซ์ส่วนพรีฟรอนทอล
ออกไปมากเมื่อเทียบกับเซลล์ประสาทอื่น

59
00:03:25,083 --> 00:03:28,453
ถ้าสัญญาณเดินทางไปตามใยประสาท
ในอัตราความเร็วที่เท่ากัน

60
00:03:28,453 --> 00:03:31,163
พวกมันก็จะไปถึงไม่พร้อมกัน

61
00:03:31,163 --> 00:03:33,583
คุณไม่สามารถเปลี่ยนความยาว
ของการเชื่อมต่อได้

62
00:03:33,583 --> 00:03:37,044
แต่สมองของคุณ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ขณะที่กำลังพัฒนาอยู่ในช่วงวัยเด็ก

63
00:03:37,044 --> 00:03:40,884
มีวิธีการเปลี่ยนความเร็วการนำสัญญาณ

64
00:03:40,884 --> 00:03:45,534
ใยประสาทถูกหุ้มอยู่ในสารจำพวกไขมัน
ที่เรียกว่า "ไมอิลิน"

65
00:03:45,534 --> 00:03:47,343
ไมอิลินนั้นเป็นฉนวน

66
00:03:47,343 --> 00:03:51,554
และเร่งความเร็วสัญญาณไฟฟ้า
ให้เผ่นลงไปตามใยประสาท

67
00:03:51,554 --> 00:03:55,850
ใยประสาทบางแห่ง
มีชั้นไมอิลินมากถึง 100 ชั้น

68
00:03:55,850 --> 00:03:57,754
บางบริเวณอาจมีเพียงไม่กี่ชั้น

69
00:03:57,754 --> 00:04:00,055
ใยประสาทชนิดที่มีชั้นไมอิลินหนา

70
00:04:00,055 --> 00:04:04,154
สามารถที่จะนำสัญญาณ
ได้เร็วกว่าใยประสาทที่มีชั้นไมอิลินบางกว่า

71
00:04:04,154 --> 00:04:06,565
ถึง 100 เท่าหรือมากกว่านั้น

72
00:04:06,565 --> 00:04:09,995
ในปัจจุบันนักวิทยาศาสตร์บางคนคิดว่า
การสร้างชั้นไมอิลินที่แตกต่างกันนี้

73
00:04:09,995 --> 00:04:13,835
อาจเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้เวลา
ในการส่งสัญญาณในสมองมีความเป็นเอกภาพ

74
00:04:13,835 --> 00:04:16,925
และส่งผลต่อความสามารถ
ในการสังเคราะห์ทางความคิดของเรา

75
00:04:16,925 --> 00:04:20,255
การสร้างชั้นไมอิลินส่วนใหญ่
เกิดขึ้นในวัยเด็ก

76
00:04:20,255 --> 00:04:21,814
ฉะนั้น ครั้งยังวัยเยาว์

77
00:04:21,814 --> 00:04:26,115
จินตนาการอันสุดบรรเจิดของเรา
อาจมีบทบาทในการก่อร่างสร้างสมองของเรา

78
00:04:26,115 --> 00:04:28,381
ซึ่งเส้นการเชื่อมต่อที่ถูกห่อหุ้มด้วยชั้นไมอิลิน
อย่างประณีตบรรจง

79
00:04:28,381 --> 00:04:31,824
สามารถประดิษฐ์มโหรีแห่งความสร้างสรรค์
ไปชั่วชีวิตของเราได้