WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:05.000
ข้าพเจ้ากำลังพูดถึงความเมตตาจากมุมมองของชาวมุสลิม

00:00:05.000 --> 00:00:08.000
และบางทีหลายคนก็คิดว่าความเชื่อของข้าพเจ้านั้น

00:00:08.000 --> 00:00:12.000
ไม่ถือว่าเป็นความเชื่อที่มีรากฐานบนความเมตตา

00:00:12.000 --> 00:00:14.000
แต่ในความเป็นจริงแล้วกลับตรงข้ามกัน

NOTE Paragraph

00:00:14.000 --> 00:00:20.000
คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ของเรา อัลกุรอาน ประกอบด้วย 114 บท

00:00:20.000 --> 00:00:24.000
และแต่ละบทเริ่มต้นด้วยบทนำที่เราเรียกว่า บัสมาลาห์

00:00:24.000 --> 00:00:30.000
ซึ่งเป็นบทกล่าวในนามของพระเจ้าผู้ทรงเมตตา ผู้ทรงปราณียิ่ง

00:00:30.000 --> 00:00:32.000
หรือ ตามที่เซอร์ ริชาร์ด เบอร์ตั้น

00:00:32.000 --> 00:00:35.000
ไม่ใช่ริชาร์ด เบอร์ตั้นคนที่แต่งงานกับ อลิซาเบ็ธ เทย์เลอร์นะครับ

00:00:35.000 --> 00:00:38.000
แต่เป็นเซอร์ ริชาร์ด เบอร์ตั้น คนที่มีชีวิตอยู่ 100 ปีก่อนหน้านั้น

00:00:38.000 --> 00:00:40.000
ซึ่งเป็นนักเดินทางไปทั่วโลก

00:00:40.000 --> 00:00:44.000
และเป็นผู้แปลวรรณกรรมไว้หลายชิ้น

00:00:44.000 --> 00:00:51.000
ได้แปลไว้ว่า "ในนามของพระเจ้า ผู้ทรงเมตตา ผู้เปี่ยมด้วยความเมตตา"

NOTE Paragraph

00:00:51.000 --> 00:00:58.000
และในหลักคำสอนจากกุรอาน ซึ่งสำหรับชาวมุสลิมแล้ว เป็นถ้อยคำที่พระเจ้ากล่าวกับมวลมนุษยชาติ

00:00:58.000 --> 00:01:01.000
พระเจ้าได้ตรัสกับท่านศาสนฑูตของพระองค์ ท่านมูฮัมหมัด

00:01:01.000 --> 00:01:04.000
ซึ่งเราเชื่อกันว่าเป็นท่านสุดท้าย ในบรรดาองค์ศาสนฑูต

00:01:04.000 --> 00:01:10.000
อันเริ่มต้นด้วยอดัม รวมถึงโนอาห์ รวมถึงโมเสส รวมถึงอับราฮัม

00:01:10.000 --> 00:01:14.000
รวมถึงพระเยซูคริสต์ และสิ้นสุดที่ท่านมูฮัมหมัด

00:01:14.000 --> 00:01:17.000
พระเจ้าตรัสว่า "เรามิได้ส่งเธอมาเพื่ออื่นใด โอ้ มูฮัมหมัด

00:01:17.000 --> 00:01:23.000
นอกจากเพื่อเป็นราฮาม เป็นความเมตตาแก่มวลประชาทั้งหลาย"

NOTE Paragraph

00:01:23.000 --> 00:01:27.000
สำหรับเราในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง และแน่นอนสำหรับเราชาวมุสลิม

00:01:27.000 --> 00:01:32.000
ผู้มีภารกิจและเป้าประสงค์ ในการดำเนินรอยตามองค์ศาสดา

00:01:32.000 --> 00:01:36.000
พึงกระทำตนเยี่ยงองค์ศาสดาให้ดีที่สุด

00:01:36.000 --> 00:01:38.000
ซึ่งองค์ศาสดาได้กล่าวไว้ครั้งหนึ่งว่า

00:01:38.000 --> 00:01:43.000
"จงประดับตัวท่านด้วยคุณลักษณะของพระเจ้า"

00:01:43.000 --> 00:01:49.000
และเพราะพระเจ้าเองได้ตรัสไว้ว่าคุณลักษณะ อันสำคัญที่สุดของพระองค์ก็คือ ความเมตตา

00:01:49.000 --> 00:01:54.000
กุรอ่านเองก็กล่าวไว้ว่า "พระเจ้าทรงมีบัญชาแก่พระองค์เองด้วยความเมตตา"

00:01:54.000 --> 00:01:58.000
หรือ "ทรงปกครองพระองค์เองด้วยความเมตตา"

00:01:58.000 --> 00:02:05.000
ฉะนั้น จุดประสงค์และภารกิจของเราคือการเป็นผู้ที่เปี่ยมไปด้วยความเมตตา

00:02:05.000 --> 00:02:09.000
สร้างความเมตตาให้เกิดขึ้นในใจ, แสดงความเมตตาต่อผู้อื่น

00:02:09.000 --> 00:02:13.000
พึงพูดกับผู้อื่นด้วยความเมตตา และปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยความเมตตา

NOTE Paragraph

00:02:13.000 --> 00:02:16.000
เหล่านี้ล้วนประเสริฐและดี

00:02:16.000 --> 00:02:19.000
แต่ความผิดพลาดเกิดขึ้นที่ตรงไหน

00:02:19.000 --> 00:02:24.000
และอะไรเป็นเหตุให้โลกขาดความเมตตา

00:02:24.000 --> 00:02:29.000
เพื่อตอบคำถามนี้ เราพึงพิจารณาถึงมรรคาแห่งจิตวิญญาณ

00:02:29.000 --> 00:02:36.000
ศาสนาทุกศาสนาล้วนมีสิ่งที่เราเรียกว่า วิถีแห่งโลกภายนอกและวิถีของโลกภายใน

00:02:36.000 --> 00:02:41.000
หรือวิถีทางวัตถุและวิถีแห่งจิตวิญญาณ

00:02:41.000 --> 00:02:49.000
วิถีแห่งจิตวิญญาณของมุสลิมนั้นรู้จักกันทั่วไปในชื่อของนิกายซูฟีย์ หรือตะเซาวุฟ ในภาษาอาหรับ

00:02:49.000 --> 00:02:52.000
บรรดาผู้รู้หรือปรมาจารย์เหล่านี้

00:02:52.000 --> 00:02:56.000
ปรมาจารย์ทางจิตวิญญาณของซูฟีย์

00:02:56.000 --> 00:03:00.000
ได้กล่าวถึงคำสอนและตัวอย่างของท่านองค์ศาสดา

00:03:00.000 --> 00:03:04.000
ซึ่งจะช่วยชี้แนะเราว่าสิ่งใดกันคือบ่อเกิดของปัญหา

NOTE Paragraph

00:03:04.000 --> 00:03:08.000
ในการศึกหนึ่งซึ่งองค์ศาสดาได้ร่วมรบ

00:03:08.000 --> 00:03:13.000
ท่านกล่าวต่อสานุศิษย์ว่า "เรากลับจากสงครามเล็กน้อยนี้"

00:03:13.000 --> 00:03:17.000
ไปสู่สงครามอันยิ่งใหญ่ สู่การศึกอันยิ่ง"

NOTE Paragraph

00:03:17.000 --> 00:03:22.000
สานุศิษย์กล่าวว่า "องค์ฑูตแห่งสวรรค์ เราหน่ายการศึกแล้ว

00:03:22.000 --> 00:03:25.000
จะเอากำลังแต่ไหน สู้ศึกอันยิ่ง?"

NOTE Paragraph

00:03:25.000 --> 00:03:33.000
องค์ศาสดาตอบว่า "การศึกนั้นหรือคือการศึกกับตน การศึกต่ออัตตา"

00:03:33.000 --> 00:03:42.000
ต้นเหตุของปัญหาของมนุษย์ ล้วนเกี่ยวกับการยึดอัตตาเป็นใหญ่ หรือ 'ตัวข้าฯ'

NOTE Paragraph

00:03:42.000 --> 00:03:48.000
ปรมาจารย์ซูฟีย์ผู้โด่งดัง ท่านรูมี ผู้ที่ท่านส่วนใหญ่รู้จักเป็นอย่างดี

00:03:48.000 --> 00:03:54.000
มีเรื่องเล่าว่าด้วยชายผู้หนึ่ง ซึ่งเดินทางไปยังบ้านของสหาย

00:03:54.000 --> 00:03:57.000
เขาเคาะประตูบ้าน

00:03:57.000 --> 00:04:00.000
เสียงตอบกลับมาว่า "นั่นใคร?"

NOTE Paragraph

00:04:00.000 --> 00:04:05.000
"ฉันเอง" หรือพูดอีกอย่างก็คือ

00:04:05.000 --> 00:04:07.000
"ข้าฯ" เอง

NOTE Paragraph

00:04:07.000 --> 00:04:10.000
เสียงนั้นว่า "ไปให้พ้น"

NOTE Paragraph

00:04:10.000 --> 00:04:18.000
หลังจากฝึกฝน บำเพ็ญตน แสวงหา และเพียรพยายามอยู่หลายปี

00:04:18.000 --> 00:04:20.000
เขาก็กลับมา

00:04:20.000 --> 00:04:24.000
และด้วยความถ่อมตนกว่าแต่ก่อนนัก เขาเคาะประตูอีกครั้ง

NOTE Paragraph

00:04:24.000 --> 00:04:27.000
เสียงนั้นถามว่า "นั่นใคร"

NOTE Paragraph

00:04:27.000 --> 00:04:31.000
เขาตอบว่า "ก็ท่านไง โอ้ สหายรักของข้า"

NOTE Paragraph

00:04:31.000 --> 00:04:35.000
แล้วประตูก็เปิดออก และเสียงนั้นกล่าวว่า

00:04:35.000 --> 00:04:42.000
"เข้ามาเถิด เพราะว่าในนี้ไม่มีที่พอสำหรับ 'ข้าฯ' ทั้งสอง"

00:04:42.000 --> 00:04:46.000
ข้าฯ หรืออัตตาทั้งสองนะครับ

NOTE Paragraph

00:04:46.000 --> 00:04:55.000
เรื่องที่ท่านรูมีเล่าไว้ เป็นการอุปมาถึงการเดินทาง ทางจิตวิญญาณนั่นเอง

00:04:55.000 --> 00:05:01.000
ขณะใดที่พระเจ้าปรากฏ จะไม่เหลือเนื้อที่ให้อัตตาได้อาศัย

00:05:01.000 --> 00:05:06.000
อัตตวาทุปาทานจึงสลาย หลอมรวมเข้ากับสรรพสิ่ง

00:05:06.000 --> 00:05:10.000
ในหลักคำสอน ซึ่งชาวมุสลิมเรียกว่า ฮะดีษกุดซีย์ นั้น

00:05:10.000 --> 00:05:16.000
พระเจ้าตรัสว่า "สาวกของเรา" หรือ "สรรพชีวิต สรรพมนุษย์"

00:05:16.000 --> 00:05:22.000
ไม่พึงติดตามเราได้ ด้วยการปฏิบัติอันนอกเหนือไปจาก

00:05:22.000 --> 00:05:25.000
ที่เราได้พร่ำสอน"

00:05:25.000 --> 00:05:29.000
และท่านผู้ฟังที่เป็นนายจ้างคงเข้าใจดีว่าหมายถึงอะไร

00:05:29.000 --> 00:05:33.000
ท่านย่อมอยากให้ลูกจ้างของท่าน ทำในสิ่งที่ท่านสั่งไว้

00:05:33.000 --> 00:05:35.000
เมื่อทำได้แล้ว จึงค่อยทำสิ่งอื่นนอกจากนั้น

00:05:35.000 --> 00:05:38.000
แต่อย่าเพิกเฉยในสิ่งที่ท่านได้สั่งไว้

NOTE Paragraph

00:05:38.000 --> 00:05:44.000
และพระเจ้าตรัสว่า "สาวกของเราจะยิ่งใกล้เรามากขึ้นอีก

00:05:44.000 --> 00:05:47.000
ด้วยการปฏิบัติให้มากขึ้นในสิ่งที่เราสอน"

00:05:47.000 --> 00:05:49.000
เป็นคะแนนพิเศษ ก็น่าจะเรียกได้

00:05:49.000 --> 00:05:53.000
"จนกว่าเราจะรักเขาหรือเธอ

00:05:53.000 --> 00:05:56.000
และเมื่อเรารักสาวกของเราแล้ว" พระเจ้าตรัส

00:05:56.000 --> 00:06:02.000
เราจะกลายเป็นดวงตาที่เขาหรือเธอใช้ดู

00:06:02.000 --> 00:06:08.000
เป็นหูที่เขาหรือเธอใช้ฟัง

00:06:08.000 --> 00:06:13.000
เป็นมือที่เขาหรือเธอใช้ยึดจับ

00:06:13.000 --> 00:06:17.000
และเป็นเท้าที่เขาหรือเธอใช้เดิน

00:06:17.000 --> 00:06:22.000
และเป็นหัวใจที่เขาหรือเธอใช้เข้าใจสรรพสิ่ง

00:06:22.000 --> 00:06:27.000
การหลอมรวมตัวตนเข้ากับความจริงสูงสุดนี้

00:06:27.000 --> 00:06:35.000
เป็นบทศึกษาและจุดมุ่งหมายของการเดินทางทางจิตวิญญาณของศาสนศรัทธาทั้งมวล

NOTE Paragraph

00:06:35.000 --> 00:06:41.000
ชาวมุสลิมนับถือพระเยซูว่า เป็นปรมาจารย์แห่งซูฟีย์

00:06:41.000 --> 00:06:48.000
เป็นองค์ศาสดาและผู้นำสาส์น ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ผู้เน้นย้ำวิถีแห่งจิตวิญญาณ

00:06:48.000 --> 00:06:52.000
พระเยซูกล่าวว่า "เราคือพระจิต เราคือวิถีทาง"

00:06:52.000 --> 00:06:57.000
องค์ศาสดามูฮัมหมัดกล่าวว่า "ผู้ใดเห็นเรา ก็เท่ากับเห็นพระเจ้า"

00:06:57.000 --> 00:07:02.000
ที่กล่าวเช่นนั้นได้ เพราะองค์ศาสดาคือสื่อของพระเจ้า

00:07:02.000 --> 00:07:04.000
เป็นพระจิตของพระเจ้า

00:07:04.000 --> 00:07:08.000
ดังนั้นแล้ว พระประสงค์ของพระเจ้าจึงสำแดงผ่านพวกท่านได้

00:07:08.000 --> 00:07:12.000
และมิได้กระทำการจากตัวตนหรืออัตตาของพวกท่านเอง

00:07:12.000 --> 00:07:19.000
ความเมตตาบนโลกนั้นได้ถูกประทานมาให้แล้ว มันอยู่ในตัวเรานี่เอง

00:07:19.000 --> 00:07:24.000
สิ่งที่เราต้องทำมีเพียงแค่ขจัดอัตตาไปให้พ้นจากวิถีทางของเรา

00:07:24.000 --> 00:07:27.000
ขจัดการเอาอัตตาเป็นใหญ่ไปให้พ้นจากวิถีทางของเรา

NOTE Paragraph

00:07:27.000 --> 00:07:35.000
ข้าพเจ้าแน่ใจว่า ทุกท่านในที่นี้น่าจะ หรือส่วนใหญ่ของท่านผู้ฟังต้อง

00:07:35.000 --> 00:07:39.000
เคยประสบสิ่งที่ท่านอาจเรียกว่า ประสบการณ์ทางจิตวิญญาณ

00:07:39.000 --> 00:07:46.000
ซึ่งเป็นห้วงเวลาหนึ่งในชีวิตของท่าน อาจนานเพียงไม่กี่วินาทีหรือนาที

00:07:46.000 --> 00:07:52.000
ที่พรมแดนของอัตตาของท่านได้สลายหายไป

00:07:52.000 --> 00:07:59.000
และ ณ นาทีนั้นเอง ท่านก็รู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกันกับจักรวาล

00:07:59.000 --> 00:08:05.000
เป็นหนึ่งเดียวกันกับเหยือกน้ำอันนั้น เป็นหนึ่งเดียวกันกับมนุษยชาติ

00:08:05.000 --> 00:08:09.000
เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระผู้สร้าง

00:08:09.000 --> 00:08:14.000
และท่านรู้สึกได้ในการดำรงอยู่ของอำนาจนั้น ถึงความน่าเกรงขาม

00:08:14.000 --> 00:08:18.000
ถึงความรักอันลึกล้ำที่สุด ความเมตตาและปราณีอันลึกล้ำที่สุด

00:08:18.000 --> 00:08:22.000
เท่าที่ท่านได้เคยประสบมาในชีวิต

NOTE Paragraph

00:08:22.000 --> 00:08:28.000
นั่นแหละคือช่วงเวลาที่พระเจ้าทรงประทาน เป็นของขวัญแก่เรา

00:08:28.000 --> 00:08:32.000
ของขวัญที่ ณ ห้วงเวลาหนึ่ง พระองค์ทรงยกพรมแดนนั้น

00:08:32.000 --> 00:08:38.000
ที่ทำให้เราเอาแต่ยืนกรานว่า ฉัน ฉัน ฉัน ข้า ข้า ข้า

00:08:38.000 --> 00:08:42.000
และเปลี่ยนไป เป็นเช่นเดียวกับชายในเรื่องของท่านรูมี

00:08:42.000 --> 00:08:48.000
เราก็พูดว่า "อ้อ นี่คือท่านทั้งหมดเลย"

00:08:48.000 --> 00:08:50.000
นี่คือท่านทั้งหมด และนี่คือเราทั้งหมด

00:08:50.000 --> 00:08:56.000
และเรา และข้าพเจ้า และพวกเรา ต่างเป็นส่วนหนึ่งของท่าน

00:08:56.000 --> 00:09:02.000
ผู้สร้างทั้งมวล จุดประสงค์ทั้งมวล จุดกำเนิดแห่งการมีอยู่ของเรา

00:09:02.000 --> 00:09:04.000
และจุดสิ้นสุดของการเดินทางของเรา

00:09:04.000 --> 00:09:09.000
และท่านยังเป็นสหายรักของเรา

00:09:09.000 --> 00:09:15.000
ท่านเป็นเพียงผู้เดียวที่เราควรมุ่งตาม เพื่อจุดประสงค์ของท่านที่เราจะมีชีวิตอยู่

00:09:15.000 --> 00:09:19.000
และเพื่อจุดประสงค์ของท่าน ที่เราจะตาย

00:09:19.000 --> 00:09:23.000
และเพื่อจุดประสงค์ของท่าน ที่เราจะได้รับการชุบชีวิตอีกครั้ง

00:09:23.000 --> 00:09:30.000
เพื่ออธิบายต่อพระเจ้า ว่าเราได้ใช้ชีวิตอย่างมีเมตตามากน้อยปานใด

NOTE Paragraph

00:09:30.000 --> 00:09:34.000
สาส์นของเราในวันนี้ และจุดประสงค์ของเราในวันนี้

00:09:34.000 --> 00:09:37.000
และท่านทั้งหลายที่อยู่ที่นี่ในวันนี้

00:09:37.000 --> 00:09:42.000
และจุดประสงค์ของบัญญัติแห่งความเมตตาอันนี้ ก็คือเพื่อเตือนให้รำลึก

00:09:42.000 --> 00:09:50.000
ดังที่กุรอานตักเตือนเราอยู่เสมอให้จดจำ และคอยเตือนกันและกันให้รำลึก

00:09:50.000 --> 00:09:58.000
เพราะว่าความรู้แห่งสัจจะนั้น ล้วนดำรงอยู่ในมนุษย์ทุกคน

NOTE Paragraph

00:09:58.000 --> 00:10:01.000
เรารู้ทุกอย่าง

00:10:01.000 --> 00:10:03.000
เราเข้าถึงได้ทุกอย่าง

00:10:03.000 --> 00:10:07.000
คาร์ล จุงเรียกสิ่งนี้ไว้ว่า จิตใต้สำนึก

00:10:07.000 --> 00:10:11.000
โดยผ่านจิตใต้สำนึก ภายในความฝันของท่าน

00:10:11.000 --> 00:10:19.000
ซึ่งกุรอานเรียกว่า สถานะหลับใหลของเรา ความตายขั้นต่ำกว่า

00:10:19.000 --> 00:10:23.000
ความตายชั่วขณะ

00:10:23.000 --> 00:10:28.000
ในขณะหลับใหลนั้น เรามีความฝัน เราเห็นภาพจินตนาการ

00:10:28.000 --> 00:10:34.000
สำหรับหลายๆคนแล้ว เราเดินทางออกไปแม้แต่นอกร่างกายของเรา

00:10:34.000 --> 00:10:37.000
และเราก็ได้เห็นสิ่งอันแสนวิเศษ

00:10:37.000 --> 00:10:42.000
เราเดินทางไปไกลเกินขอบเขตของอวกาศที่เรารู้จัก

00:10:42.000 --> 00:10:46.000
และไกลเกินขอบเขตของเวลาที่เรารู้จัก

00:10:46.000 --> 00:10:56.000
แต่ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้เราได้สรรเสริญพระนามของ พระผู้ทรงสร้าง

00:10:56.000 --> 00:11:02.000
ผู้ที่มีพระนามเบื้องต้นว่า ผู้เมตตา ผู้ทรงเปี่ยมเมตตา

NOTE Paragraph

00:11:02.000 --> 00:11:09.000
พระเจ้า บ็อค หรือพระนามใดก็ตาม ที่ท่านจะเรียกขานพระองค์ อัลเลาะห์ ราม โอม

00:11:09.000 --> 00:11:12.000
ไม่ว่าพระนามนั้นคืออะไรก็ตามที่ท่านตั้งให้

00:11:12.000 --> 00:11:16.000
หรือเพื่ออ้างอิงถึงการดำรงอยู่ของวิญญาณศักดิ์สิทธิ์

00:11:16.000 --> 00:11:22.000
ล้วนแล้วเป็นแหล่งแห่งสิ่งมีชีวิตสูงสุด

00:11:22.000 --> 00:11:26.000
ความรักและปราณีและเมตตาอันสูงสุด

00:11:26.000 --> 00:11:29.000
และความรู้และปัญญาอันสูงสุด

00:11:29.000 --> 00:11:32.000
สิ่งที่ชาวฮินดูเรียกว่า 'สัตจิตานันทะ'

00:11:32.000 --> 00:11:35.000
ภาษาอาจต่างกัน

00:11:35.000 --> 00:11:39.000
แต่เป้าประสงค์กลับไม่ต่างกัน

NOTE Paragraph

00:11:39.000 --> 00:11:41.000
ท่านรูมีมีเรื่องอีกเรื่องหนึ่ง

00:11:41.000 --> 00:11:44.000
เกี่ยวกับคนสามคน ชาวเติร์ก ชาวอาหรับ

00:11:44.000 --> 00:11:48.000
และคนที่สามซึ่งข้าพเจ้าลืมเสียแล้ว เอาเป็นว่าชาวมาเลย์ก็แล้วกัน

00:11:48.000 --> 00:11:51.000
คนหนึ่งร้องขอ 'อังกูร์' อีกคน สมมติว่าเป็นคนที่พูดไทยได้แล้วกัน

00:11:51.000 --> 00:11:56.000
ก็ร้องขอ 'อีเน็บ' และอีกคนก็ร้องขอ "องุ่น"

00:11:56.000 --> 00:11:59.000
แล้วทั้งสามก็ทะเลาะถกเถียงกันเพราะว่า

00:11:59.000 --> 00:12:03.000
ฉันจะเอาองุ่น ฉันจะเอาอีเน็บ ฉันจะเอาอังกูร์

00:12:03.000 --> 00:12:06.000
โดยไม่รู้เลยว่าคำที่พวกเขากำลังใช้อยู่นั้น

00:12:06.000 --> 00:12:09.000
ต่างมีความหมายเดียวกันในภาษาที่ต่างกัน

NOTE Paragraph

00:12:09.000 --> 00:12:15.000
มีความจริงสูงสุดได้เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นตามนิยาม

00:12:15.000 --> 00:12:18.000
สิ่งมีชีวิตสูงสุดเพียงหนึ่งเดียว ตามนิยาม

00:12:18.000 --> 00:12:21.000
เพราะคำว่าสูงสุด ตามความหมาย ย่อมมีหนึ่งเดียว

00:12:21.000 --> 00:12:24.000
เป็นสิ่งสูงสุด และเป็นเอกพจน์

00:12:24.000 --> 00:12:27.000
มีสิ่งนี้อยู่ซึ่งเป็นจุดศูนย์รวมสูงสุดของสิ่งมีชีวิต

00:12:27.000 --> 00:12:30.000
จุดศูนย์รวมสูงสุดของจิตสำนึกรู้

00:12:30.000 --> 00:12:40.000
จิตตระหนักรู้ เป็นแหล่งสูงสุดแห่งความเมตตาและความรัก

00:12:40.000 --> 00:12:44.000
ซึ่งเป็นสิ่งที่กำหนดคุณลักษณะเบื้องต้น ของพระผู้ศักดิ์สิทธิ์

NOTE Paragraph

00:12:44.000 --> 00:12:47.000
และสิ่งนั้นแหละที่ควรเป็น

00:12:47.000 --> 00:12:52.000
คุณลักษณะเบื้องต้นของความหมาย ของการได้เป็นมนุษย์

00:12:52.000 --> 00:12:58.000
เพราะว่าสิ่งที่นิยามมนุษย์นั้น ในทางชีววิทยา

00:12:58.000 --> 00:13:01.000
ก็คือ กลไกทางสรีระของเรา

00:13:01.000 --> 00:13:09.000
แต่พระเจ้าทรงนิยามมนุษย์ด้วยจิตวิญญาณของเรา ด้วยธรรมชาติของเรา

NOTE Paragraph

00:13:09.000 --> 00:13:13.000
และกุรอานกล่าวไว้ว่า พระองค์ตรัสกับบรรดาเทวดาและกล่าวว่า

00:13:13.000 --> 00:13:17.000
"เมื่อเราเสร็จสิ้นการปั้นอดัมขึ้นมาจากคลีดิน

00:13:17.000 --> 00:13:21.000
และได้ระบายวิญญาณของเราสู่ร่างของอาดัม

00:13:21.000 --> 00:13:25.000
แล้วจึงบันดาลให้เขากราบหมอบลง

00:13:25.000 --> 00:13:33.000
บรรดาเทวฑูตต่างกราบหมอบ มิใช่ต่อหน้าร่างของมนุษย์

00:13:33.000 --> 00:13:36.000
แต่เป็นต่อหน้าวิญญาณมนุษย์

00:13:36.000 --> 00:13:40.000
เพราะอะไรหรือ? ก็เพราะว่าวิญญาณ วิญญาณมนุษย์นั้น

00:13:40.000 --> 00:13:46.000
มีลมหายใจศักดิ์สิทธิ์สถิตอยู่

00:13:46.000 --> 00:13:49.000
มีพระวิญญาณศักดิ์สิทธิ์สถิตอยู่

NOTE Paragraph

00:13:49.000 --> 00:13:54.000
เรื่องนี้ก็ถูกเล่าไว้ในคัมภีร์ไบเบิ้ลเช่นกัน

00:13:54.000 --> 00:14:00.000
ที่กล่าวว่า เราถูกสร้างขึ้นมาตามพระฉายาศักดิ์สิทธิ์

00:14:00.000 --> 00:14:02.000
อะไรคือพระฉายาของพระเจ้า?

00:14:02.000 --> 00:14:06.000
พระฉายาของพระเจ้าคือสิ่งมีชีวิตสูงสุด

00:14:06.000 --> 00:14:09.000
จิตตระหนักรู้ และความรู้ และปัญญาอันสูงสุด

00:14:09.000 --> 00:14:12.000
และเป็นความเมตตาและความรักอันสูงสุด

NOTE Paragraph

00:14:12.000 --> 00:14:16.000
และ ฉะนั้นแล้ว หากเราจะเป็นมนุษย์

00:14:16.000 --> 00:14:20.000
ในเชิงคุณค่าอันสูงสุดของความหมาย ของการเป็นมนุษย์

00:14:20.000 --> 00:14:23.000
ในเชิงคุณค่าอันน่าปลื้มปิติที่สุดของความหมายของการเป็นมนุษย์

00:14:23.000 --> 00:14:29.000
เราเองก็จะต้องประพฤติตนเป็นข้ารับใช้ที่เหมาะสม

00:14:29.000 --> 00:14:33.000
ของลมหายใจของพระเจ้าที่สถิตอยู่ในเรา

00:14:33.000 --> 00:14:38.000
และพยายามที่จะประพฤติตนอย่างสมบูรณ์ ซึ่งคุณลักษณะของสิ่งมีชีวิต

00:14:38.000 --> 00:14:41.000
ของการมีชีวิตอยู่ การมีตัวตนอยู่

00:14:41.000 --> 00:14:46.000
คุณลักษณะแห่งปัญญา แห่งความสำนึกรู้ แห่งความตระหนักรู้

00:14:46.000 --> 00:14:51.000
และคุณลักษณะของการเป็นสิ่งมีชีวิตอันเปี่ยมเมตตาและรัก

NOTE Paragraph

00:14:51.000 --> 00:14:57.000
นี่คือสิ่งที่ข้าพเจ้าเข้าใจ จากศาสนศรัทธาของข้าพเจ้า

00:14:57.000 --> 00:15:04.000
และจากศาสนศรัทธาอื่นที่ข้าพเจ้าได้ศึกษามา

00:15:04.000 --> 00:15:10.000
และนี่แหละคือหลักพื้นฐานที่เราทั้งหมดต้องยืนร่วมกัน

00:15:10.000 --> 00:15:13.000
และเมื่อเรายืนร่วมกันบนหลักพื้นฐานนี้แล้ว

00:15:13.000 --> 00:15:19.000
ข้าพเจ้าเชื่อว่าเราจะสามารถ สร้างโลกอันแสนวิเศษได้

NOTE Paragraph

00:15:19.000 --> 00:15:25.000
และข้าพเจ้าเชื่อโดยส่วนตัว ว่าเราใกล้ถึงจุดนั้นเต็มทีแล้ว

00:15:25.000 --> 00:15:29.000
และด้วยการดำรงอยู่และความช่วยเหลือจากผู้คนเช่นท่าน ณ ที่นี่

00:15:29.000 --> 00:15:35.000
เราจะทำให้คำพยากรณ์ของท่านอิสยาห์ เป็นจริงขึ้นได้

00:15:35.000 --> 00:15:39.000
ดังที่ท่านพยากรณ์ไว้ว่าจะมียุค

00:15:39.000 --> 00:15:46.000
ที่ผู้คนเปลี่ยนดาบเป็นคันไถ

00:15:46.000 --> 00:15:52.000
และจะไม่เรียนการศึกหรือทำสงครามต่อไปอีก

NOTE Paragraph

00:15:52.000 --> 00:15:58.000
เราได้มาถึง ณ จุดนี้ของประวัติศาสตร์มนุษย์ ที่เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

00:15:58.000 --> 00:16:07.000
เราต้อง เราต้องลดอัตตาของเราลง

00:16:07.000 --> 00:16:12.000
ควบคุมอัตตาของเรา ไม่ว่าจะเป็นอัตตาเชิงปัจเจก อัตตาส่วนตัว

00:16:12.000 --> 00:16:18.000
อัตตาครอบครัว อัตตาเชื้อชาติ

00:16:18.000 --> 00:16:23.000
และร่วมกัน เพื่อเป็นการสรรเสริญแก่พระหนึ่งเดียว

NOTE Paragraph

00:16:23.000 --> 00:16:25.000
ขอบคุณ และขอพระเจ้าทรงคุ้มครองครับ

00:16:25.000 --> 00:16:26.000
(ปรบมือ)