1
00:00:00,000 --> 00:00:05,000
ข้าพเจ้ากำลังพูดถึงความเมตตาจากมุมมองของชาวมุสลิม

2
00:00:05,000 --> 00:00:08,000
และบางทีหลายคนก็คิดว่าความเชื่อของข้าพเจ้านั้น

3
00:00:08,000 --> 00:00:12,000
ไม่ถือว่าเป็นความเชื่อที่มีรากฐานบนความเมตตา

4
00:00:12,000 --> 00:00:14,000
แต่ในความเป็นจริงแล้วกลับตรงข้ามกัน

5
00:00:14,000 --> 00:00:20,000
คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ของเรา อัลกุรอาน ประกอบด้วย 114 บท

6
00:00:20,000 --> 00:00:24,000
และแต่ละบทเริ่มต้นด้วยบทนำที่เราเรียกว่า บัสมาลาห์

7
00:00:24,000 --> 00:00:30,000
ซึ่งเป็นบทกล่าวในนามของพระเจ้าผู้ทรงเมตตา ผู้ทรงปราณียิ่ง

8
00:00:30,000 --> 00:00:32,000
หรือ ตามที่เซอร์ ริชาร์ด เบอร์ตั้น

9
00:00:32,000 --> 00:00:35,000
ไม่ใช่ริชาร์ด เบอร์ตั้นคนที่แต่งงานกับ อลิซาเบ็ธ เทย์เลอร์นะครับ

10
00:00:35,000 --> 00:00:38,000
แต่เป็นเซอร์ ริชาร์ด เบอร์ตั้น คนที่มีชีวิตอยู่ 100 ปีก่อนหน้านั้น

11
00:00:38,000 --> 00:00:40,000
ซึ่งเป็นนักเดินทางไปทั่วโลก

12
00:00:40,000 --> 00:00:44,000
และเป็นผู้แปลวรรณกรรมไว้หลายชิ้น

13
00:00:44,000 --> 00:00:51,000
ได้แปลไว้ว่า "ในนามของพระเจ้า ผู้ทรงเมตตา ผู้เปี่ยมด้วยความเมตตา"

14
00:00:51,000 --> 00:00:58,000
และในหลักคำสอนจากกุรอาน ซึ่งสำหรับชาวมุสลิมแล้ว เป็นถ้อยคำที่พระเจ้ากล่าวกับมวลมนุษยชาติ

15
00:00:58,000 --> 00:01:01,000
พระเจ้าได้ตรัสกับท่านศาสนฑูตของพระองค์ ท่านมูฮัมหมัด

16
00:01:01,000 --> 00:01:04,000
ซึ่งเราเชื่อกันว่าเป็นท่านสุดท้าย ในบรรดาองค์ศาสนฑูต

17
00:01:04,000 --> 00:01:10,000
อันเริ่มต้นด้วยอดัม รวมถึงโนอาห์ รวมถึงโมเสส รวมถึงอับราฮัม

18
00:01:10,000 --> 00:01:14,000
รวมถึงพระเยซูคริสต์ และสิ้นสุดที่ท่านมูฮัมหมัด

19
00:01:14,000 --> 00:01:17,000
พระเจ้าตรัสว่า "เรามิได้ส่งเธอมาเพื่ออื่นใด โอ้ มูฮัมหมัด

20
00:01:17,000 --> 00:01:23,000
นอกจากเพื่อเป็นราฮาม เป็นความเมตตาแก่มวลประชาทั้งหลาย"

21
00:01:23,000 --> 00:01:27,000
สำหรับเราในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง และแน่นอนสำหรับเราชาวมุสลิม

22
00:01:27,000 --> 00:01:32,000
ผู้มีภารกิจและเป้าประสงค์ ในการดำเนินรอยตามองค์ศาสดา

23
00:01:32,000 --> 00:01:36,000
พึงกระทำตนเยี่ยงองค์ศาสดาให้ดีที่สุด

24
00:01:36,000 --> 00:01:38,000
ซึ่งองค์ศาสดาได้กล่าวไว้ครั้งหนึ่งว่า

25
00:01:38,000 --> 00:01:43,000
"จงประดับตัวท่านด้วยคุณลักษณะของพระเจ้า"

26
00:01:43,000 --> 00:01:49,000
และเพราะพระเจ้าเองได้ตรัสไว้ว่าคุณลักษณะ อันสำคัญที่สุดของพระองค์ก็คือ ความเมตตา

27
00:01:49,000 --> 00:01:54,000
กุรอ่านเองก็กล่าวไว้ว่า "พระเจ้าทรงมีบัญชาแก่พระองค์เองด้วยความเมตตา"

28
00:01:54,000 --> 00:01:58,000
หรือ "ทรงปกครองพระองค์เองด้วยความเมตตา"

29
00:01:58,000 --> 00:02:05,000
ฉะนั้น จุดประสงค์และภารกิจของเราคือการเป็นผู้ที่เปี่ยมไปด้วยความเมตตา

30
00:02:05,000 --> 00:02:09,000
สร้างความเมตตาให้เกิดขึ้นในใจ, แสดงความเมตตาต่อผู้อื่น

31
00:02:09,000 --> 00:02:13,000
พึงพูดกับผู้อื่นด้วยความเมตตา และปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยความเมตตา

32
00:02:13,000 --> 00:02:16,000
เหล่านี้ล้วนประเสริฐและดี

33
00:02:16,000 --> 00:02:19,000
แต่ความผิดพลาดเกิดขึ้นที่ตรงไหน

34
00:02:19,000 --> 00:02:24,000
และอะไรเป็นเหตุให้โลกขาดความเมตตา

35
00:02:24,000 --> 00:02:29,000
เพื่อตอบคำถามนี้ เราพึงพิจารณาถึงมรรคาแห่งจิตวิญญาณ

36
00:02:29,000 --> 00:02:36,000
ศาสนาทุกศาสนาล้วนมีสิ่งที่เราเรียกว่า วิถีแห่งโลกภายนอกและวิถีของโลกภายใน

37
00:02:36,000 --> 00:02:41,000
หรือวิถีทางวัตถุและวิถีแห่งจิตวิญญาณ

38
00:02:41,000 --> 00:02:49,000
วิถีแห่งจิตวิญญาณของมุสลิมนั้นรู้จักกันทั่วไปในชื่อของนิกายซูฟีย์ หรือตะเซาวุฟ ในภาษาอาหรับ

39
00:02:49,000 --> 00:02:52,000
บรรดาผู้รู้หรือปรมาจารย์เหล่านี้

40
00:02:52,000 --> 00:02:56,000
ปรมาจารย์ทางจิตวิญญาณของซูฟีย์

41
00:02:56,000 --> 00:03:00,000
ได้กล่าวถึงคำสอนและตัวอย่างของท่านองค์ศาสดา

42
00:03:00,000 --> 00:03:04,000
ซึ่งจะช่วยชี้แนะเราว่าสิ่งใดกันคือบ่อเกิดของปัญหา

43
00:03:04,000 --> 00:03:08,000
ในการศึกหนึ่งซึ่งองค์ศาสดาได้ร่วมรบ

44
00:03:08,000 --> 00:03:13,000
ท่านกล่าวต่อสานุศิษย์ว่า "เรากลับจากสงครามเล็กน้อยนี้"

45
00:03:13,000 --> 00:03:17,000
ไปสู่สงครามอันยิ่งใหญ่ สู่การศึกอันยิ่ง"

46
00:03:17,000 --> 00:03:22,000
สานุศิษย์กล่าวว่า "องค์ฑูตแห่งสวรรค์ เราหน่ายการศึกแล้ว

47
00:03:22,000 --> 00:03:25,000
จะเอากำลังแต่ไหน สู้ศึกอันยิ่ง?"

48
00:03:25,000 --> 00:03:33,000
องค์ศาสดาตอบว่า "การศึกนั้นหรือคือการศึกกับตน การศึกต่ออัตตา"

49
00:03:33,000 --> 00:03:42,000
ต้นเหตุของปัญหาของมนุษย์ ล้วนเกี่ยวกับการยึดอัตตาเป็นใหญ่ หรือ 'ตัวข้าฯ'

50
00:03:42,000 --> 00:03:48,000
ปรมาจารย์ซูฟีย์ผู้โด่งดัง ท่านรูมี ผู้ที่ท่านส่วนใหญ่รู้จักเป็นอย่างดี

51
00:03:48,000 --> 00:03:54,000
มีเรื่องเล่าว่าด้วยชายผู้หนึ่ง ซึ่งเดินทางไปยังบ้านของสหาย

52
00:03:54,000 --> 00:03:57,000
เขาเคาะประตูบ้าน

53
00:03:57,000 --> 00:04:00,000
เสียงตอบกลับมาว่า "นั่นใคร?"

54
00:04:00,000 --> 00:04:05,000
"ฉันเอง" หรือพูดอีกอย่างก็คือ

55
00:04:05,000 --> 00:04:07,000
"ข้าฯ" เอง

56
00:04:07,000 --> 00:04:10,000
เสียงนั้นว่า "ไปให้พ้น"

57
00:04:10,000 --> 00:04:18,000
หลังจากฝึกฝน บำเพ็ญตน แสวงหา และเพียรพยายามอยู่หลายปี

58
00:04:18,000 --> 00:04:20,000
เขาก็กลับมา

59
00:04:20,000 --> 00:04:24,000
และด้วยความถ่อมตนกว่าแต่ก่อนนัก เขาเคาะประตูอีกครั้ง

60
00:04:24,000 --> 00:04:27,000
เสียงนั้นถามว่า "นั่นใคร"

61
00:04:27,000 --> 00:04:31,000
เขาตอบว่า "ก็ท่านไง โอ้ สหายรักของข้า"

62
00:04:31,000 --> 00:04:35,000
แล้วประตูก็เปิดออก และเสียงนั้นกล่าวว่า

63
00:04:35,000 --> 00:04:42,000
"เข้ามาเถิด เพราะว่าในนี้ไม่มีที่พอสำหรับ 'ข้าฯ' ทั้งสอง"

64
00:04:42,000 --> 00:04:46,000
ข้าฯ หรืออัตตาทั้งสองนะครับ

65
00:04:46,000 --> 00:04:55,000
เรื่องที่ท่านรูมีเล่าไว้ เป็นการอุปมาถึงการเดินทาง ทางจิตวิญญาณนั่นเอง

66
00:04:55,000 --> 00:05:01,000
ขณะใดที่พระเจ้าปรากฏ จะไม่เหลือเนื้อที่ให้อัตตาได้อาศัย

67
00:05:01,000 --> 00:05:06,000
อัตตวาทุปาทานจึงสลาย หลอมรวมเข้ากับสรรพสิ่ง

68
00:05:06,000 --> 00:05:10,000
ในหลักคำสอน ซึ่งชาวมุสลิมเรียกว่า ฮะดีษกุดซีย์ นั้น

69
00:05:10,000 --> 00:05:16,000
พระเจ้าตรัสว่า "สาวกของเรา" หรือ "สรรพชีวิต สรรพมนุษย์"

70
00:05:16,000 --> 00:05:22,000
ไม่พึงติดตามเราได้ ด้วยการปฏิบัติอันนอกเหนือไปจาก

71
00:05:22,000 --> 00:05:25,000
ที่เราได้พร่ำสอน"

72
00:05:25,000 --> 00:05:29,000
และท่านผู้ฟังที่เป็นนายจ้างคงเข้าใจดีว่าหมายถึงอะไร

73
00:05:29,000 --> 00:05:33,000
ท่านย่อมอยากให้ลูกจ้างของท่าน ทำในสิ่งที่ท่านสั่งไว้

74
00:05:33,000 --> 00:05:35,000
เมื่อทำได้แล้ว จึงค่อยทำสิ่งอื่นนอกจากนั้น

75
00:05:35,000 --> 00:05:38,000
แต่อย่าเพิกเฉยในสิ่งที่ท่านได้สั่งไว้

76
00:05:38,000 --> 00:05:44,000
และพระเจ้าตรัสว่า "สาวกของเราจะยิ่งใกล้เรามากขึ้นอีก

77
00:05:44,000 --> 00:05:47,000
ด้วยการปฏิบัติให้มากขึ้นในสิ่งที่เราสอน"

78
00:05:47,000 --> 00:05:49,000
เป็นคะแนนพิเศษ ก็น่าจะเรียกได้

79
00:05:49,000 --> 00:05:53,000
"จนกว่าเราจะรักเขาหรือเธอ

80
00:05:53,000 --> 00:05:56,000
และเมื่อเรารักสาวกของเราแล้ว" พระเจ้าตรัส

81
00:05:56,000 --> 00:06:02,000
เราจะกลายเป็นดวงตาที่เขาหรือเธอใช้ดู

82
00:06:02,000 --> 00:06:08,000
เป็นหูที่เขาหรือเธอใช้ฟัง

83
00:06:08,000 --> 00:06:13,000
เป็นมือที่เขาหรือเธอใช้ยึดจับ

84
00:06:13,000 --> 00:06:17,000
และเป็นเท้าที่เขาหรือเธอใช้เดิน

85
00:06:17,000 --> 00:06:22,000
และเป็นหัวใจที่เขาหรือเธอใช้เข้าใจสรรพสิ่ง

86
00:06:22,000 --> 00:06:27,000
การหลอมรวมตัวตนเข้ากับความจริงสูงสุดนี้

87
00:06:27,000 --> 00:06:35,000
เป็นบทศึกษาและจุดมุ่งหมายของการเดินทางทางจิตวิญญาณของศาสนศรัทธาทั้งมวล

88
00:06:35,000 --> 00:06:41,000
ชาวมุสลิมนับถือพระเยซูว่า เป็นปรมาจารย์แห่งซูฟีย์

89
00:06:41,000 --> 00:06:48,000
เป็นองค์ศาสดาและผู้นำสาส์น ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ผู้เน้นย้ำวิถีแห่งจิตวิญญาณ

90
00:06:48,000 --> 00:06:52,000
พระเยซูกล่าวว่า "เราคือพระจิต เราคือวิถีทาง"

91
00:06:52,000 --> 00:06:57,000
องค์ศาสดามูฮัมหมัดกล่าวว่า "ผู้ใดเห็นเรา ก็เท่ากับเห็นพระเจ้า"

92
00:06:57,000 --> 00:07:02,000
ที่กล่าวเช่นนั้นได้ เพราะองค์ศาสดาคือสื่อของพระเจ้า

93
00:07:02,000 --> 00:07:04,000
เป็นพระจิตของพระเจ้า

94
00:07:04,000 --> 00:07:08,000
ดังนั้นแล้ว พระประสงค์ของพระเจ้าจึงสำแดงผ่านพวกท่านได้

95
00:07:08,000 --> 00:07:12,000
และมิได้กระทำการจากตัวตนหรืออัตตาของพวกท่านเอง

96
00:07:12,000 --> 00:07:19,000
ความเมตตาบนโลกนั้นได้ถูกประทานมาให้แล้ว มันอยู่ในตัวเรานี่เอง

97
00:07:19,000 --> 00:07:24,000
สิ่งที่เราต้องทำมีเพียงแค่ขจัดอัตตาไปให้พ้นจากวิถีทางของเรา

98
00:07:24,000 --> 00:07:27,000
ขจัดการเอาอัตตาเป็นใหญ่ไปให้พ้นจากวิถีทางของเรา

99
00:07:27,000 --> 00:07:35,000
ข้าพเจ้าแน่ใจว่า ทุกท่านในที่นี้น่าจะ หรือส่วนใหญ่ของท่านผู้ฟังต้อง

100
00:07:35,000 --> 00:07:39,000
เคยประสบสิ่งที่ท่านอาจเรียกว่า ประสบการณ์ทางจิตวิญญาณ

101
00:07:39,000 --> 00:07:46,000
ซึ่งเป็นห้วงเวลาหนึ่งในชีวิตของท่าน อาจนานเพียงไม่กี่วินาทีหรือนาที

102
00:07:46,000 --> 00:07:52,000
ที่พรมแดนของอัตตาของท่านได้สลายหายไป

103
00:07:52,000 --> 00:07:59,000
และ ณ นาทีนั้นเอง ท่านก็รู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกันกับจักรวาล

104
00:07:59,000 --> 00:08:05,000
เป็นหนึ่งเดียวกันกับเหยือกน้ำอันนั้น เป็นหนึ่งเดียวกันกับมนุษยชาติ

105
00:08:05,000 --> 00:08:09,000
เป็นหนึ่งเดียวกันกับพระผู้สร้าง

106
00:08:09,000 --> 00:08:14,000
และท่านรู้สึกได้ในการดำรงอยู่ของอำนาจนั้น ถึงความน่าเกรงขาม

107
00:08:14,000 --> 00:08:18,000
ถึงความรักอันลึกล้ำที่สุด ความเมตตาและปราณีอันลึกล้ำที่สุด

108
00:08:18,000 --> 00:08:22,000
เท่าที่ท่านได้เคยประสบมาในชีวิต

109
00:08:22,000 --> 00:08:28,000
นั่นแหละคือช่วงเวลาที่พระเจ้าทรงประทาน เป็นของขวัญแก่เรา

110
00:08:28,000 --> 00:08:32,000
ของขวัญที่ ณ ห้วงเวลาหนึ่ง พระองค์ทรงยกพรมแดนนั้น

111
00:08:32,000 --> 00:08:38,000
ที่ทำให้เราเอาแต่ยืนกรานว่า ฉัน ฉัน ฉัน ข้า ข้า ข้า

112
00:08:38,000 --> 00:08:42,000
และเปลี่ยนไป เป็นเช่นเดียวกับชายในเรื่องของท่านรูมี

113
00:08:42,000 --> 00:08:48,000
เราก็พูดว่า "อ้อ นี่คือท่านทั้งหมดเลย"

114
00:08:48,000 --> 00:08:50,000
นี่คือท่านทั้งหมด และนี่คือเราทั้งหมด

115
00:08:50,000 --> 00:08:56,000
และเรา และข้าพเจ้า และพวกเรา ต่างเป็นส่วนหนึ่งของท่าน

116
00:08:56,000 --> 00:09:02,000
ผู้สร้างทั้งมวล จุดประสงค์ทั้งมวล จุดกำเนิดแห่งการมีอยู่ของเรา

117
00:09:02,000 --> 00:09:04,000
และจุดสิ้นสุดของการเดินทางของเรา

118
00:09:04,000 --> 00:09:09,000
และท่านยังเป็นสหายรักของเรา

119
00:09:09,000 --> 00:09:15,000
ท่านเป็นเพียงผู้เดียวที่เราควรมุ่งตาม เพื่อจุดประสงค์ของท่านที่เราจะมีชีวิตอยู่

120
00:09:15,000 --> 00:09:19,000
และเพื่อจุดประสงค์ของท่าน ที่เราจะตาย

121
00:09:19,000 --> 00:09:23,000
และเพื่อจุดประสงค์ของท่าน ที่เราจะได้รับการชุบชีวิตอีกครั้ง

122
00:09:23,000 --> 00:09:30,000
เพื่ออธิบายต่อพระเจ้า ว่าเราได้ใช้ชีวิตอย่างมีเมตตามากน้อยปานใด

123
00:09:30,000 --> 00:09:34,000
สาส์นของเราในวันนี้ และจุดประสงค์ของเราในวันนี้

124
00:09:34,000 --> 00:09:37,000
และท่านทั้งหลายที่อยู่ที่นี่ในวันนี้

125
00:09:37,000 --> 00:09:42,000
และจุดประสงค์ของบัญญัติแห่งความเมตตาอันนี้ ก็คือเพื่อเตือนให้รำลึก

126
00:09:42,000 --> 00:09:50,000
ดังที่กุรอานตักเตือนเราอยู่เสมอให้จดจำ และคอยเตือนกันและกันให้รำลึก

127
00:09:50,000 --> 00:09:58,000
เพราะว่าความรู้แห่งสัจจะนั้น ล้วนดำรงอยู่ในมนุษย์ทุกคน

128
00:09:58,000 --> 00:10:01,000
เรารู้ทุกอย่าง

129
00:10:01,000 --> 00:10:03,000
เราเข้าถึงได้ทุกอย่าง

130
00:10:03,000 --> 00:10:07,000
คาร์ล จุงเรียกสิ่งนี้ไว้ว่า จิตใต้สำนึก

131
00:10:07,000 --> 00:10:11,000
โดยผ่านจิตใต้สำนึก ภายในความฝันของท่าน

132
00:10:11,000 --> 00:10:19,000
ซึ่งกุรอานเรียกว่า สถานะหลับใหลของเรา ความตายขั้นต่ำกว่า

133
00:10:19,000 --> 00:10:23,000
ความตายชั่วขณะ

134
00:10:23,000 --> 00:10:28,000
ในขณะหลับใหลนั้น เรามีความฝัน เราเห็นภาพจินตนาการ

135
00:10:28,000 --> 00:10:34,000
สำหรับหลายๆคนแล้ว เราเดินทางออกไปแม้แต่นอกร่างกายของเรา

136
00:10:34,000 --> 00:10:37,000
และเราก็ได้เห็นสิ่งอันแสนวิเศษ

137
00:10:37,000 --> 00:10:42,000
เราเดินทางไปไกลเกินขอบเขตของอวกาศที่เรารู้จัก

138
00:10:42,000 --> 00:10:46,000
และไกลเกินขอบเขตของเวลาที่เรารู้จัก

139
00:10:46,000 --> 00:10:56,000
แต่ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้เราได้สรรเสริญพระนามของ พระผู้ทรงสร้าง

140
00:10:56,000 --> 00:11:02,000
ผู้ที่มีพระนามเบื้องต้นว่า ผู้เมตตา ผู้ทรงเปี่ยมเมตตา

141
00:11:02,000 --> 00:11:09,000
พระเจ้า บ็อค หรือพระนามใดก็ตาม ที่ท่านจะเรียกขานพระองค์ อัลเลาะห์ ราม โอม

142
00:11:09,000 --> 00:11:12,000
ไม่ว่าพระนามนั้นคืออะไรก็ตามที่ท่านตั้งให้

143
00:11:12,000 --> 00:11:16,000
หรือเพื่ออ้างอิงถึงการดำรงอยู่ของวิญญาณศักดิ์สิทธิ์

144
00:11:16,000 --> 00:11:22,000
ล้วนแล้วเป็นแหล่งแห่งสิ่งมีชีวิตสูงสุด

145
00:11:22,000 --> 00:11:26,000
ความรักและปราณีและเมตตาอันสูงสุด

146
00:11:26,000 --> 00:11:29,000
และความรู้และปัญญาอันสูงสุด

147
00:11:29,000 --> 00:11:32,000
สิ่งที่ชาวฮินดูเรียกว่า 'สัตจิตานันทะ'

148
00:11:32,000 --> 00:11:35,000
ภาษาอาจต่างกัน

149
00:11:35,000 --> 00:11:39,000
แต่เป้าประสงค์กลับไม่ต่างกัน

150
00:11:39,000 --> 00:11:41,000
ท่านรูมีมีเรื่องอีกเรื่องหนึ่ง

151
00:11:41,000 --> 00:11:44,000
เกี่ยวกับคนสามคน ชาวเติร์ก ชาวอาหรับ

152
00:11:44,000 --> 00:11:48,000
และคนที่สามซึ่งข้าพเจ้าลืมเสียแล้ว เอาเป็นว่าชาวมาเลย์ก็แล้วกัน

153
00:11:48,000 --> 00:11:51,000
คนหนึ่งร้องขอ 'อังกูร์' อีกคน สมมติว่าเป็นคนที่พูดไทยได้แล้วกัน

154
00:11:51,000 --> 00:11:56,000
ก็ร้องขอ 'อีเน็บ' และอีกคนก็ร้องขอ "องุ่น"

155
00:11:56,000 --> 00:11:59,000
แล้วทั้งสามก็ทะเลาะถกเถียงกันเพราะว่า

156
00:11:59,000 --> 00:12:03,000
ฉันจะเอาองุ่น ฉันจะเอาอีเน็บ ฉันจะเอาอังกูร์

157
00:12:03,000 --> 00:12:06,000
โดยไม่รู้เลยว่าคำที่พวกเขากำลังใช้อยู่นั้น

158
00:12:06,000 --> 00:12:09,000
ต่างมีความหมายเดียวกันในภาษาที่ต่างกัน

159
00:12:09,000 --> 00:12:15,000
มีความจริงสูงสุดได้เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นตามนิยาม

160
00:12:15,000 --> 00:12:18,000
สิ่งมีชีวิตสูงสุดเพียงหนึ่งเดียว ตามนิยาม

161
00:12:18,000 --> 00:12:21,000
เพราะคำว่าสูงสุด ตามความหมาย ย่อมมีหนึ่งเดียว

162
00:12:21,000 --> 00:12:24,000
เป็นสิ่งสูงสุด และเป็นเอกพจน์

163
00:12:24,000 --> 00:12:27,000
มีสิ่งนี้อยู่ซึ่งเป็นจุดศูนย์รวมสูงสุดของสิ่งมีชีวิต

164
00:12:27,000 --> 00:12:30,000
จุดศูนย์รวมสูงสุดของจิตสำนึกรู้

165
00:12:30,000 --> 00:12:40,000
จิตตระหนักรู้ เป็นแหล่งสูงสุดแห่งความเมตตาและความรัก

166
00:12:40,000 --> 00:12:44,000
ซึ่งเป็นสิ่งที่กำหนดคุณลักษณะเบื้องต้น ของพระผู้ศักดิ์สิทธิ์

167
00:12:44,000 --> 00:12:47,000
และสิ่งนั้นแหละที่ควรเป็น

168
00:12:47,000 --> 00:12:52,000
คุณลักษณะเบื้องต้นของความหมาย ของการได้เป็นมนุษย์

169
00:12:52,000 --> 00:12:58,000
เพราะว่าสิ่งที่นิยามมนุษย์นั้น ในทางชีววิทยา

170
00:12:58,000 --> 00:13:01,000
ก็คือ กลไกทางสรีระของเรา

171
00:13:01,000 --> 00:13:09,000
แต่พระเจ้าทรงนิยามมนุษย์ด้วยจิตวิญญาณของเรา ด้วยธรรมชาติของเรา

172
00:13:09,000 --> 00:13:13,000
และกุรอานกล่าวไว้ว่า พระองค์ตรัสกับบรรดาเทวดาและกล่าวว่า

173
00:13:13,000 --> 00:13:17,000
"เมื่อเราเสร็จสิ้นการปั้นอดัมขึ้นมาจากคลีดิน

174
00:13:17,000 --> 00:13:21,000
และได้ระบายวิญญาณของเราสู่ร่างของอาดัม

175
00:13:21,000 --> 00:13:25,000
แล้วจึงบันดาลให้เขากราบหมอบลง

176
00:13:25,000 --> 00:13:33,000
บรรดาเทวฑูตต่างกราบหมอบ มิใช่ต่อหน้าร่างของมนุษย์

177
00:13:33,000 --> 00:13:36,000
แต่เป็นต่อหน้าวิญญาณมนุษย์

178
00:13:36,000 --> 00:13:40,000
เพราะอะไรหรือ? ก็เพราะว่าวิญญาณ วิญญาณมนุษย์นั้น

179
00:13:40,000 --> 00:13:46,000
มีลมหายใจศักดิ์สิทธิ์สถิตอยู่

180
00:13:46,000 --> 00:13:49,000
มีพระวิญญาณศักดิ์สิทธิ์สถิตอยู่

181
00:13:49,000 --> 00:13:54,000
เรื่องนี้ก็ถูกเล่าไว้ในคัมภีร์ไบเบิ้ลเช่นกัน

182
00:13:54,000 --> 00:14:00,000
ที่กล่าวว่า เราถูกสร้างขึ้นมาตามพระฉายาศักดิ์สิทธิ์

183
00:14:00,000 --> 00:14:02,000
อะไรคือพระฉายาของพระเจ้า?

184
00:14:02,000 --> 00:14:06,000
พระฉายาของพระเจ้าคือสิ่งมีชีวิตสูงสุด

185
00:14:06,000 --> 00:14:09,000
จิตตระหนักรู้ และความรู้ และปัญญาอันสูงสุด

186
00:14:09,000 --> 00:14:12,000
และเป็นความเมตตาและความรักอันสูงสุด

187
00:14:12,000 --> 00:14:16,000
และ ฉะนั้นแล้ว หากเราจะเป็นมนุษย์

188
00:14:16,000 --> 00:14:20,000
ในเชิงคุณค่าอันสูงสุดของความหมาย ของการเป็นมนุษย์

189
00:14:20,000 --> 00:14:23,000
ในเชิงคุณค่าอันน่าปลื้มปิติที่สุดของความหมายของการเป็นมนุษย์

190
00:14:23,000 --> 00:14:29,000
เราเองก็จะต้องประพฤติตนเป็นข้ารับใช้ที่เหมาะสม

191
00:14:29,000 --> 00:14:33,000
ของลมหายใจของพระเจ้าที่สถิตอยู่ในเรา

192
00:14:33,000 --> 00:14:38,000
และพยายามที่จะประพฤติตนอย่างสมบูรณ์ ซึ่งคุณลักษณะของสิ่งมีชีวิต

193
00:14:38,000 --> 00:14:41,000
ของการมีชีวิตอยู่ การมีตัวตนอยู่

194
00:14:41,000 --> 00:14:46,000
คุณลักษณะแห่งปัญญา แห่งความสำนึกรู้ แห่งความตระหนักรู้

195
00:14:46,000 --> 00:14:51,000
และคุณลักษณะของการเป็นสิ่งมีชีวิตอันเปี่ยมเมตตาและรัก

196
00:14:51,000 --> 00:14:57,000
นี่คือสิ่งที่ข้าพเจ้าเข้าใจ จากศาสนศรัทธาของข้าพเจ้า

197
00:14:57,000 --> 00:15:04,000
และจากศาสนศรัทธาอื่นที่ข้าพเจ้าได้ศึกษามา

198
00:15:04,000 --> 00:15:10,000
และนี่แหละคือหลักพื้นฐานที่เราทั้งหมดต้องยืนร่วมกัน

199
00:15:10,000 --> 00:15:13,000
และเมื่อเรายืนร่วมกันบนหลักพื้นฐานนี้แล้ว

200
00:15:13,000 --> 00:15:19,000
ข้าพเจ้าเชื่อว่าเราจะสามารถ สร้างโลกอันแสนวิเศษได้

201
00:15:19,000 --> 00:15:25,000
และข้าพเจ้าเชื่อโดยส่วนตัว ว่าเราใกล้ถึงจุดนั้นเต็มทีแล้ว

202
00:15:25,000 --> 00:15:29,000
และด้วยการดำรงอยู่และความช่วยเหลือจากผู้คนเช่นท่าน ณ ที่นี่

203
00:15:29,000 --> 00:15:35,000
เราจะทำให้คำพยากรณ์ของท่านอิสยาห์ เป็นจริงขึ้นได้

204
00:15:35,000 --> 00:15:39,000
ดังที่ท่านพยากรณ์ไว้ว่าจะมียุค

205
00:15:39,000 --> 00:15:46,000
ที่ผู้คนเปลี่ยนดาบเป็นคันไถ

206
00:15:46,000 --> 00:15:52,000
และจะไม่เรียนการศึกหรือทำสงครามต่อไปอีก

207
00:15:52,000 --> 00:15:58,000
เราได้มาถึง ณ จุดนี้ของประวัติศาสตร์มนุษย์ ที่เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

208
00:15:58,000 --> 00:16:07,000
เราต้อง เราต้องลดอัตตาของเราลง

209
00:16:07,000 --> 00:16:12,000
ควบคุมอัตตาของเรา ไม่ว่าจะเป็นอัตตาเชิงปัจเจก อัตตาส่วนตัว

210
00:16:12,000 --> 00:16:18,000
อัตตาครอบครัว อัตตาเชื้อชาติ

211
00:16:18,000 --> 00:16:23,000
และร่วมกัน เพื่อเป็นการสรรเสริญแก่พระหนึ่งเดียว

212
00:16:23,000 --> 00:16:25,000
ขอบคุณ และขอพระเจ้าทรงคุ้มครองครับ

213
00:16:25,000 --> 00:16:26,000
(ปรบมือ)