1
00:00:00,000 --> 00:00:05,000
मी इस्लामच्या दृष्टीकोनातून अनुकंपेबद्दल बोलतोय,

2
00:00:05,000 --> 00:00:08,000
आणि कदाचित माझ्या श्रद्धेमागं खूप गहन विचार नसेलही

3
00:00:08,000 --> 00:00:12,000
कारण ती दयेच्या भावनेवरच आधारीत आहे.

4
00:00:12,000 --> 00:00:14,000
पण सत्य परिस्थिती वेगळीच आहे.

5
00:00:14,000 --> 00:00:20,000
आमच्या कुराण या पवित्र ग्रंथामध्ये ११४ अध्याय आहेत,

6
00:00:20,000 --> 00:00:24,000
आणि प्रत्येक अध्यायाचा आरंभ 'बिस्मिल्लाह' नं होतो,

7
00:00:24,000 --> 00:00:30,000
त्या परमदयाळू, क्षमाशील ईश्वराच्या नामस्मरणानं,

8
00:00:30,000 --> 00:00:32,000
किंवा, सर रिचर्ड बर्टन यांनी म्हटल्याप्रमाणं,

9
00:00:32,000 --> 00:00:35,000
हे रिचर्ड बर्टन म्हणजे एलिझाबेथ टेलरचे पती नव्हेत,

10
00:00:35,000 --> 00:00:38,000
तर हे शंभर वर्षांपूर्वी होऊन गेलेले सर रिचर्ड बर्टन

11
00:00:38,000 --> 00:00:40,000
जे जगप्रवासी होते

12
00:00:40,000 --> 00:00:44,000
आणि कित्येक साहित्यकृतींचे भाषांतरकार होते,

13
00:00:44,000 --> 00:00:51,000
त्यांच्या शब्दांत, “करुणेनं ओतप्रोत भरलेल्या दयाळू ईश्वराच्या नामस्मरणानं.”

14
00:00:51,000 --> 00:00:58,000
आणि मुस्लिमांसाठी, ईश्वराचं मानवजातीशी संवाद साधण्याचं माध्यम असणार्या कुराणातील एका वचनात,

15
00:00:58,000 --> 00:01:01,000
ईश्वर बोलतोय आपल्या प्रेषित मोहम्मदाशी,

16
00:01:01,000 --> 00:01:04,000
जे अखेरचे प्रेषित मानले जातात, प्रेषितांच्या मालिकेतील,

17
00:01:04,000 --> 00:01:10,000
जी सुरु होते आदम पासून, नोवा, मोझेस, अब्राहम सहित

18
00:01:10,000 --> 00:01:14,000
येशू ख्रिस्तासहित, आणि संपते मोहम्मदापाशी,

19
00:01:14,000 --> 00:01:17,000
तो म्हणाला, “हे मोहम्मदा, आम्ही तुला पाठवलंच नसतं,

20
00:01:17,000 --> 00:01:23,000
जर आम्हाला मनुष्यजातीबद्दल रहम नसता, करुणा नसती.”

21
00:01:23,000 --> 00:01:27,000
आणि आपण सर्व मनुष्य प्राण्यांसाठी, आणि आम्हा मुस्लिमांसाठी नक्कीच,

22
00:01:27,000 --> 00:01:32,000
प्रेषितानं दाखविलेल्या मार्गावर चालण्यामागं ज्यांचं ध्येय, आणि ज्यांचं उद्दिष्ट

23
00:01:32,000 --> 00:01:36,000
स्वतःला त्या प्रेषितासारखं बनविणं हे आहे,

24
00:01:36,000 --> 00:01:38,000
आणि त्या प्रेषितानं आपल्या एका वचनात म्हटलं आहे,

25
00:01:38,000 --> 00:01:43,000
“स्वतःला दैवी गुणांनी अलंकृत करा.”

26
00:01:43,000 --> 00:01:49,000
आणि ईश्वरानं स्वतःच सूचित केलं आहे की करुणा हा त्याचा मूळ गुणधर्म आहे,

27
00:01:49,000 --> 00:01:54,000
वास्तविक, कुराण असं सांगतं की, “ईश्वरानं स्वतःला दयाळू बनण्याचा आदेश दिला"

28
00:01:54,000 --> 00:01:58,000
अथवा, “स्वतःवर करुणेचा अंमल प्रस्थापित केला.”

29
00:01:58,000 --> 00:02:05,000
म्हणूनच, आपलं उद्दिष्ट आणि ध्येय असलं पाहिजे, करुणेचे स्रोत बनणं,

30
00:02:05,000 --> 00:02:09,000
करुणेचे संप्रेरक होणं, करुणेचे पाईक बनणं,

31
00:02:09,000 --> 00:02:13,000
करुणेचे प्रसारक बनणं, आणि करुणेचे कार्यकर्ते बनणं.

32
00:02:13,000 --> 00:02:16,000
हे सर्व ठीक आहे,

33
00:02:16,000 --> 00:02:19,000
पण आपलं चुकतं कुठं,

34
00:02:19,000 --> 00:02:24,000
आणि या जगात करुणाहीनतेचे स्रोत काय आहेत?

35
00:02:24,000 --> 00:02:29,000
याचं उत्तर आपण अध्यात्मिक मार्गानं शोधूयात.

36
00:02:29,000 --> 00:02:36,000
प्रत्येक धार्मिक प्रथेमध्ये, एक बाह्य मार्ग असतो आणि एक अंतःमार्ग,

37
00:02:36,000 --> 00:02:41,000
किंवा उघड मार्ग आणि गुप्त मार्ग.

38
00:02:41,000 --> 00:02:49,000
इस्लामचा गुप्त मार्ग सुफीवाद, किंवा अरेबिक मध्ये तसव्वुफ म्हणून ओळखला जातो.

39
00:02:49,000 --> 00:02:52,000
आणि हे पंडीत अथवा गुरु,

40
00:02:52,000 --> 00:02:56,000
सुफी परंपरेचे धर्मगुरु,

41
00:02:56,000 --> 00:03:00,000
आमच्या प्रेषिताच्या शिकवणीचा आणि उदाहरणांचा दाखला देतात,

42
00:03:00,000 --> 00:03:04,000
की आपल्या समस्यांचं मूळ कुठं आहे.

43
00:03:04,000 --> 00:03:08,000
प्रेषितानं पुकारलेल्या एका लढाईत,

44
00:03:08,000 --> 00:03:13,000
त्यानं आपल्या अनुयायांना सांगितलं, “आपण छोट्या युद्धाकडून परतत आहोत

45
00:03:13,000 --> 00:03:17,000
मोठ्या युद्धाकडं, मोठ्या लढाईकडं.”

46
00:03:17,000 --> 00:03:22,000
आणि ते म्हणाले, “हे देवदूता, आम्ही लढाईला विटलो आहोत.

47
00:03:22,000 --> 00:03:25,000
अजून मोठ्या लढाईला आम्ही कसं तोंड देणार?”

48
00:03:25,000 --> 00:03:33,000
तो म्हणाला, “ती स्वतःची लढाई असेल, अहंकाराशी लढाई.”

49
00:03:33,000 --> 00:03:42,000
मानवी समस्यांचं मूळ स्वार्थामध्येच असलं पाहिजे, 'मी' मध्ये.

50
00:03:42,000 --> 00:03:48,000
प्रसिद्ध सुफी गुरु रुमी, जे तुमच्यापैकी बर्याचजणांना माहिती असतील,

51
00:03:48,000 --> 00:03:54,000
त्यांच्या एका गोष्टीत ते एका व्यक्तीबद्दल बोलतात जी एका मित्राच्या घरी जाते

52
00:03:54,000 --> 00:03:57,000
आणि दार ठोठावते,

53
00:03:57,000 --> 00:04:00,000
आणि एक आवाज येतो, “कोण आहे?”

54
00:04:00,000 --> 00:04:05,000
“मी आहे,” किंवा व्याकरणदृष्ट्या अचूक सांगायचं तर, “तो मी आहे,”

55
00:04:05,000 --> 00:04:07,000
इंग्रजीमध्ये असंच म्हणतात.

56
00:04:07,000 --> 00:04:10,000
आतून आवाज येतो, “निघून जा.”

57
00:04:10,000 --> 00:04:18,000
कित्येक वर्षांच्या प्रशिक्षण, शिस्त, शोध व धडपडीनंतर,

58
00:04:18,000 --> 00:04:20,000
ती व्यक्ती परत येते,

59
00:04:20,000 --> 00:04:24,000
आणि अतिशय विनम्रतेनं, ती परत दार ठोठावते.

60
00:04:24,000 --> 00:04:27,000
आतून आवाज येतो, “कोण आहे?”

61
00:04:27,000 --> 00:04:31,000
ती म्हणते, “तूच आहेस, पाषाणहृदयी.”

62
00:04:31,000 --> 00:04:35,000
धाडकन दार उघडतं, आणि आवाज येतो,

63
00:04:35,000 --> 00:04:42,000
“आता आत ये, कारण या घरात दोन 'मी'साठी जागा नाही,

64
00:04:42,000 --> 00:04:46,000
दोन इंग्रजी आय (I), आय म्हणजे डोळा नव्हे, दोन अहं साठी.

65
00:04:46,000 --> 00:04:55,000
आणि रुमीच्या कथा अध्यात्मिक वाटेवरील रुपकं आहेत.

66
00:04:55,000 --> 00:05:01,000
ईश्वराच्या उपस्थितीत, एका अहं पेक्षा जास्त जणांसाठी जागाच नसते,

67
00:05:01,000 --> 00:05:06,000
आणि तो अहं ईश्वरी असतो.

68
00:05:06,000 --> 00:05:10,000
एका शिकवणीमध्ये, जिला आमच्या परंपरेत हदिथ कद्सी म्हणतात,

69
00:05:10,000 --> 00:05:16,000
ईश्वर म्हणतो की, “माझा सेवक,” किंवा "माझी निर्मिती, मनुष्य प्राणी,

70
00:05:16,000 --> 00:05:22,000
तोपर्यंत माझ्या निकट येत नाहीत, जोपर्यंत ते करत नाहीत,

71
00:05:22,000 --> 00:05:25,000
जे मी त्यांना करायला सांगितलं आहे.”

72
00:05:25,000 --> 00:05:29,000
आणि तुमच्यातील मालक लोकांना माझं म्हणणं तंतोतंत कळेल.

73
00:05:29,000 --> 00:05:33,000
तुमच्या कामगारांनी तुम्ही सांगितलेलं काम करावं अशी तुमची इच्छा असते,

74
00:05:33,000 --> 00:05:35,000
आणि ते पूर्ण केल्यावर ते अधिक काम करु शकतात,

75
00:05:35,000 --> 00:05:38,000
पण तुम्ही त्यांना जे करायला सांगितलंय त्याकडं दुर्लक्ष न करता.

76
00:05:38,000 --> 00:05:44,000
आणि ईश्वर म्हणतो, “माझा सेवक माझ्या अधिकाधिक निकट येत राहतो,

77
00:05:44,000 --> 00:05:47,000
मी त्यांना सांगितलेलं अधिकाधिक करुन,”

78
00:05:47,000 --> 00:05:49,000
आपण त्याला जास्तीचं पुण्य म्हणू शकतो,

79
00:05:49,000 --> 00:05:53,000
“जोपर्यंत मी त्याच्यावर किंवा तिच्यावर प्रेमाचा वर्षाव करत नाही.

80
00:05:53,000 --> 00:05:56,000
आणि जेव्हा मी माझ्या सेवकावर प्रेम करतो,” ईश्वर म्हणतो,

81
00:05:56,000 --> 00:06:02,000
मी ते डोळे बनतो ज्यानं तो किंवा ती पाहू शकतात,

82
00:06:02,000 --> 00:06:08,000
ते कान ज्यानं तो किंवा ती ऐकू शकतात,

83
00:06:08,000 --> 00:06:13,000
तो हात ज्यानं तो वा ती पकडू शकतात,

84
00:06:13,000 --> 00:06:17,000
आणि तो पाय ज्यानं तो वा ती चालू शकतात,

85
00:06:17,000 --> 00:06:22,000
आणि ते हृदय ज्यानं त्याला वा तिला जाणीव येते.”

86
00:06:22,000 --> 00:06:27,000
आपली हीच ईश्वराबरोबरची एकरुपता आहे,

87
00:06:27,000 --> 00:06:35,000
जी आपल्या अध्यात्माची आणि सर्व श्रद्धा परंपरांची शिकवण व उद्दीष्ट आहे.

88
00:06:35,000 --> 00:06:41,000
मुस्लिम येशूला सूफी गुरु मानतात,

89
00:06:41,000 --> 00:06:48,000
तो महान प्रेषित व दूत जो अध्यात्मिक मार्गाचं महत्त्व पटवून द्यायला आला.

90
00:06:48,000 --> 00:06:52,000
जेव्हा तो म्हणतो, “मीच आत्मा आहे, आणि मीच मार्ग आहे,”

91
00:06:52,000 --> 00:06:57,000
जेव्हा प्रेषित मोहम्मद म्हणाले, “माझं दर्शन घेणार्याला ईश्वराचंच दर्शन घडतं,”

92
00:06:57,000 --> 00:07:02,000
कारण ते ईश्वराचं इतकं एकरुप साधन बनले,

93
00:07:02,000 --> 00:07:04,000
की ते ईश्वराचाच अंश बनले,

94
00:07:04,000 --> 00:07:08,000
इतकं की ईश्वरेच्छा त्यांच्याच माध्यमातून प्रकट झाली

95
00:07:08,000 --> 00:07:12,000
आणि त्यांनी स्वतंचं अस्तित्व आणि अहंकार सोडून दिले.

96
00:07:12,000 --> 00:07:19,000
करुणा ही आपल्यामध्ये असतेच.

97
00:07:19,000 --> 00:07:24,000
आपल्याला फक्त आपल्या अहंकाराला बाजूला सारायचं आहे,

98
00:07:24,000 --> 00:07:27,000
आपला स्वार्थ दूर लोटायचा आहे.

99
00:07:27,000 --> 00:07:35,000
मला खात्री आहे, कदाचित तुमच्यापैकी सर्वांनी, किंवा तुमच्यापैकी बहुतेकांनी,

100
00:07:35,000 --> 00:07:39,000
एक अशी अध्यात्मिक स्थिती अनुभवली आहे,

101
00:07:39,000 --> 00:07:46,000
तुमच्या आयुष्यातील तो क्षण, काही सेकंद, कदाचित एखादा मिनीट,

102
00:07:46,000 --> 00:07:52,000
जेव्हा तुमचा अहंकार गळून पडला.

103
00:07:52,000 --> 00:07:59,000
आणि त्या क्षणी, तुम्ही विश्वाशी एकरुपता अनुभवली,

104
00:07:59,000 --> 00:08:05,000
त्या पाण्याच्या भांड्याशी एकरुपता, सकल मानव प्राण्यांशी एकरुपता,

105
00:08:05,000 --> 00:08:09,000
त्या जगनिर्मात्याशी एकरुपता,

106
00:08:09,000 --> 00:08:14,000
आणि सर्वशक्तीनिशी, तो दरारा,

107
00:08:14,000 --> 00:08:18,000
गूढतम प्रेम, गूढ करुणेची व दयेची जाणीव

108
00:08:18,000 --> 00:08:22,000
जी तुमच्या आयुष्यामध्ये आजवर अनुभवली नव्हती.

109
00:08:22,000 --> 00:08:28,000
हाच क्षण म्हणजे आपल्याला मिळालेली दैवी देणगी आहे,

110
00:08:28,000 --> 00:08:32,000
अशी भेट की, एका क्षणासाठी, तो पुसून टाकतो ती सीमारेषा

111
00:08:32,000 --> 00:08:38,000
जी आपल्याला भरीस पाडते मी, मी, मी, माझं, माझं, माझं म्हणायला,

112
00:08:38,000 --> 00:08:42,000
आणि त्याऐवजी, रुमीच्या कथेतील व्यक्तीप्रमाणं,

113
00:08:42,000 --> 00:08:48,000
आपण म्हणतो, “अरेच्चा, हे तर सर्व तूच आहेस.”

114
00:08:48,000 --> 00:08:50,000
हे सर्व तूच आहेस. आणि हेच सर्व आपण आहोत.

115
00:08:50,000 --> 00:08:56,000
आणि आम्ही, मी, व आपण सारे तुझाच अंश आहोत.

116
00:08:56,000 --> 00:09:02,000
सर्व ईश्वरीय, सर्व उद्दिष्टं, आपला जीवनस्रोत,

117
00:09:02,000 --> 00:09:04,000
आणि आपला अंत.

118
00:09:04,000 --> 00:09:09,000
तू आमची हृदयं तोडणाराही आहेस.

119
00:09:09,000 --> 00:09:15,000
तूच आहेस ज्याच्याकडं आम्ही सर्वांनी बघायचं, ज्याच्या हेतूसाठी आम्ही जगायचं,

120
00:09:15,000 --> 00:09:19,000
आणि ज्याच्या हेतूसाठी आम्ही मरायचं,

121
00:09:19,000 --> 00:09:23,000
आणि ज्याच्या हेतूसाठी आमचं पुनरुत्थान केलं जाईल

122
00:09:23,000 --> 00:09:30,000
ईश्वराला उत्तर देण्यासाठी की आम्ही किती करुणामय जीव आहोत.

123
00:09:30,000 --> 00:09:34,000
आज आमचा संदेश, आणि आमचा उद्देश,

124
00:09:34,000 --> 00:09:37,000
आणि तुमच्यापैकी जे आज इथं आहेत,

125
00:09:37,000 --> 00:09:42,000
आणि या करुणेच्या सनदेचा उद्देश आहे, आठवण करुन देणं.

126
00:09:42,000 --> 00:09:50,000
कारण कुराण नेहमीच आम्हाला लक्षात ठेवायला उद्युक्त करतं, एकमेकांना आठवण करुन देण्यासाठी,

127
00:09:50,000 --> 00:09:58,000
कारण सत्यज्ञान हे प्रत्येक मनुष्यप्राण्यात असतं.

128
00:09:58,000 --> 00:10:01,000
आपण हे सर्व जाणतो.

129
00:10:01,000 --> 00:10:03,000
आपल्यासाठी हे सर्व उपलब्ध आहे.

130
00:10:03,000 --> 00:10:07,000
जंगनं त्याला सुप्त मन संबोधलं असेल.

131
00:10:07,000 --> 00:10:11,000
आपल्या सुप्त मनातून, तुमच्या स्वप्नांतून,

132
00:10:11,000 --> 00:10:19,000
ज्याला कुराणमध्ये म्हटलं आहे, आपली निद्रीतावस्था, दुय्यम मृत्यु,

133
00:10:19,000 --> 00:10:23,000
क्षणिक मृत्यु.

134
00:10:23,000 --> 00:10:28,000
आपल्या निद्रीतावस्थेत आपल्याला स्वप्नं पडतात, आपल्याला दिव्य दृष्टी मिळते,

135
00:10:28,000 --> 00:10:34,000
आपण आपल्या शरीराच्या बाहेरही भ्रमण करतो, आपल्यापैकी बरेचजण,

136
00:10:34,000 --> 00:10:37,000
आणि आपल्याला विस्मयकारक गोष्टी दिसतात.

137
00:10:37,000 --> 00:10:42,000
आपण आपल्याला ज्ञात अशा अवकाशाच्या मर्यादेबाहेर भ्रमण करतो,

138
00:10:42,000 --> 00:10:46,000
आणि आपल्याला ज्ञात असणार्या कालमर्यादेबाहेर.

139
00:10:46,000 --> 00:10:56,000
पण हे सर्व त्या जगनिर्मात्याचं गुणगान गाण्यासाठी

140
00:10:56,000 --> 00:11:02,000
ज्याचं मूळ नाव आहे करुणेनं ओतप्रोत भरलेला दयाळू ईश्वर.

141
00:11:02,000 --> 00:11:09,000
ईश्वर, बोख, तुम्हाला जे नाव द्यावं वाटेल ते, अल्लाह, राम, ओम,

142
00:11:09,000 --> 00:11:12,000
कुठलंही नाव ज्यायोगे तुम्ही संबोधता

143
00:11:12,000 --> 00:11:16,000
अथवा मिळवता दैवी अस्तित्व,

144
00:11:16,000 --> 00:11:22,000
तेच निःसंशय अस्तित्वाचं निश्चित स्थान आहे,

145
00:11:22,000 --> 00:11:26,000
निःसंशय प्रेम आणि दया आणि करुणा,

146
00:11:26,000 --> 00:11:29,000
आणि निःसंशय ज्ञान व विद्वत्ता,

147
00:11:29,000 --> 00:11:32,000
ज्याला हिंदू म्हणतात सच्चिदानंद.

148
00:11:32,000 --> 00:11:35,000
भाषा वेगळी असेल,

149
00:11:35,000 --> 00:11:39,000
पण उद्देश एकच आहे.

150
00:11:39,000 --> 00:11:41,000
रुमीची अजून एक कथा आहे

151
00:11:41,000 --> 00:11:44,000
तिघांबद्दल, एक तुर्क, एक अरब,

152
00:11:44,000 --> 00:11:48,000
आणि तिसरा कोण ते मी विसरलो, पण माझ्यामते, तो मलय असू शकतो.

153
00:11:48,000 --> 00:11:51,000
एकजण अंगूर मागत असतो, एक जण, एक इंग्रज समजू,

154
00:11:51,000 --> 00:11:56,000
एकजण एनेब मागत असतो, आणि एक जण ग्रेप्स मागत असतो.

155
00:11:56,000 --> 00:11:59,000
आणि त्यांच्यात भांडण आणि वादविवाद होतात कारण,

156
00:11:59,000 --> 00:12:03,000
मला ग्रेप्स हवेत, मला एनेब हवेत, मला अंगूर हवेत,

157
00:12:03,000 --> 00:12:06,000
हे न कळाल्यामुळं की ते म्हणत असलेले शब्द

158
00:12:06,000 --> 00:12:09,000
वेगवेगळ्या भाषांमध्ये एकाच वस्तूबद्दल बोलतात.

159
00:12:09,000 --> 00:12:15,000
निःसंशय वास्तव ही एकच संकल्पना आहे,

160
00:12:15,000 --> 00:12:18,000
निःसंशय अस्तित्व ही एकच संकल्पना,

161
00:12:18,000 --> 00:12:21,000
कारण निःसंशय म्हणजेच, एकमेव,

162
00:12:21,000 --> 00:12:24,000
आणि परिपूर्ण व एकमेवाद्वितीय.

163
00:12:24,000 --> 00:12:27,000
हेच परिपूर्ण अस्तित्वाचं केंद्रीकरण,

164
00:12:27,000 --> 00:12:30,000
हेच परिपूर्ण शुद्धीचं केंद्रीकरण,

165
00:12:30,000 --> 00:12:40,000
जाणीव, करुणा व प्रेमाचं निःसंशय स्थान

166
00:12:40,000 --> 00:12:44,000
हेच ठरवतं देवत्वाचे मुलभूत गुणधर्म.

167
00:12:44,000 --> 00:12:47,000
आणि तेच असले पाहिजेत

168
00:12:47,000 --> 00:12:52,000
मानवी अस्तित्वाचे मुलभूत गुणधर्म.

169
00:12:52,000 --> 00:12:58,000
कारण मानवजातीची व्याख्या, बहुदा जीवशास्त्रीयदृष्ट्या

170
00:12:58,000 --> 00:13:01,000
शरीरविज्ञानशास्त्र म्हणून होते,

171
00:13:01,000 --> 00:13:09,000
पण ईश्वर मानवतेची व्याख्या करतो आपल्या परमार्थानुसार, आपल्या स्वभावानुसार.

172
00:13:09,000 --> 00:13:13,000
आणि कुराणात म्हटलंय, तो देवदूतांशी बोलतो व म्हणतो,

173
00:13:13,000 --> 00:13:17,000
“जेव्हा मी मातीपासून आदम निर्माण केला,

174
00:13:17,000 --> 00:13:21,000
आणि त्यामध्ये माझे प्राण फुंकले,

175
00:13:21,000 --> 00:13:25,000
तेव्हा अतिशय थकून गेलो.”

176
00:13:25,000 --> 00:13:33,000
देवदूत थकतात, मानवी शरीरासमोर नव्हे,

177
00:13:33,000 --> 00:13:36,000
तर मानवी आत्म्यासमोर.

178
00:13:36,000 --> 00:13:40,000
का? कारण त्या आत्म्यामध्ये, मानवी आत्म्यामध्ये,

179
00:13:40,000 --> 00:13:46,000
दैवी श्वासाचा एक अंश असतो,

180
00:13:46,000 --> 00:13:49,000
ईश्वरीय आत्म्याचा एक अंश.

181
00:13:49,000 --> 00:13:54,000
हे बायबलच्या शब्दकोशातही व्यक्त केलं आहे

182
00:13:54,000 --> 00:14:00,000
जेव्हा आपल्याला शिकवलं जातं की ईश्वरीय प्रतिमेतूनच आपली निर्मिती झाली.

183
00:14:00,000 --> 00:14:02,000
ईश्वराचं वर्णन कसं कराल?

184
00:14:02,000 --> 00:14:06,000
ईश्वराचं वर्णन म्हणजे परिपूर्ण अस्तित्व,

185
00:14:06,000 --> 00:14:09,000
परिपूर्ण जाणीव आणि ज्ञान आणि विद्वत्ता

186
00:14:09,000 --> 00:14:12,000
आणि परिपूर्ण करुणा व प्रेम.

187
00:14:12,000 --> 00:14:16,000
आणि, म्हणूनच, आपल्याला मनुष्य बनण्यासाठी,

188
00:14:16,000 --> 00:14:20,000
मनुष्य बनण्याच्या व्यापक अर्थानं,

189
00:14:20,000 --> 00:14:23,000
मानवतेच्या सर्वात सुखी कल्पनेनं,

190
00:14:23,000 --> 00:14:29,000
म्हणजेच आपल्यालाही बनावं लागेल योग्य वाहक

191
00:14:29,000 --> 00:14:33,000
आपल्यातील ईश्वरी श्वासाचे,

192
00:14:33,000 --> 00:14:38,000
आणि अस्तित्वाच्या परिपूर्णतेचा स्वतःमध्ये शोध घेत,

193
00:14:38,000 --> 00:14:41,000
जगण्याचे, अस्तित्वाचे,

194
00:14:41,000 --> 00:14:46,000
विद्वत्तेच्या, शुद्धीच्या, जाणीवेच्या गुणधर्माचे,

195
00:14:46,000 --> 00:14:51,000
आणि करुणामय व प्रेमळ बनण्याच्या गुणधर्माचे.

196
00:14:51,000 --> 00:14:57,000
माझ्या श्रद्धा परंपरांमधून मला हेच समजतं,

197
00:14:57,000 --> 00:15:04,000
आणि इतर श्रद्धा परंपरांच्या माझ्या अभ्यासातून मला हेच समजतं,

198
00:15:04,000 --> 00:15:10,000
आणि अशा समान व्यासपीठावर आपण एकत्र आलं पाहिजे,

199
00:15:10,000 --> 00:15:13,000
आणि जेव्हा आपण यासारख्या व्यासपीठावर एकत्र येतो,

200
00:15:13,000 --> 00:15:19,000
तेव्हा मला खात्री पटते की आपण एक सुंदर जग निर्माण करु शकतो.

201
00:15:19,000 --> 00:15:25,000
आणि माझा वैयक्तिक विश्वास आहे की, आपण ती मर्यादा गाठली आहे,

202
00:15:25,000 --> 00:15:29,000
आणि तुमच्यासारख्या लोकांच्या उपस्थितीनं व मदतीनं,

203
00:15:29,000 --> 00:15:35,000
आपण ईसाही चं भाकीत सत्यात उतरवू शकतो.

204
00:15:35,000 --> 00:15:39,000
कारण त्यानं सांगून ठेवलाय असा काळ

205
00:15:39,000 --> 00:15:46,000
जेव्हा लोक त्यांच्या तलवारींचे नांगर बनवतील

206
00:15:46,000 --> 00:15:52,000
आणि अजून परत युद्ध करणार नाहीत.

207
00:15:52,000 --> 00:15:58,000
आपण मानवी इतिहासाच्या त्या स्थितीप्रत आलो आहोत, जिथं आपल्याकडं पर्याय नाही.

208
00:15:58,000 --> 00:16:07,000
आपल्याला आपला अहंकार उतरवलाच पाहिजे

209
00:16:07,000 --> 00:16:12,000
अहंकारावर नियंत्रण आणलंच पाहिजे, मग तो वैयक्तिक अहंकार असेल, व्यक्तिगत अहंकार असेल,

210
00:16:12,000 --> 00:16:18,000
कौटुंबिक अहंकार, की राष्ट्रीय अहंकार,

211
00:16:18,000 --> 00:16:23,000
आणि सर्वजण त्या एकमेवाद्वितीयाचं गुणगान गावोत.

212
00:16:23,000 --> 00:16:25,000
धन्यवाद, आणि देव तुमचं भलं करो.

213
00:16:25,000 --> 00:16:26,000
(टाळ्या)