1
00:00:00,000 --> 00:00:05,000
من درباره شفقت از نقطه نظر اسلام صحبت می کنم،

2
00:00:05,000 --> 00:00:08,000
و شاید ایمان من به عنوان یک ایمانی که

3
00:00:08,000 --> 00:00:12,000
پایه اش در شفقت باشد بنظر نیاید.

4
00:00:12,000 --> 00:00:14,000
حقیقت موضوع چیز دیگریست.

5
00:00:14,000 --> 00:00:20,000
قرآن، کتاب مقدس ما، شامل ۱۱۴ سوره میباشد،

6
00:00:20,000 --> 00:00:24,000
و هر سوره با "بسم الله" آغاز میشود،

7
00:00:24,000 --> 00:00:30,000
که می گوید بنام خداوند رحمان و بخشنده،

8
00:00:30,000 --> 00:00:32,000
یا به قول سر ریچارد بورتون،

9
00:00:32,000 --> 00:00:35,000
نه ریچارد بورتونی که با الیزابت تیلور ازدواج کرد،

10
00:00:35,000 --> 00:00:38,000
همان سر ریچارد بورتونی که یک قرن پیش زندگی می کرد،

11
00:00:38,000 --> 00:00:40,000
و یک جهانگرد بزرگ بود،

12
00:00:40,000 --> 00:00:44,000
و مترجم کارهای ادبی بسیار بود،

13
00:00:44,000 --> 00:00:51,000
که به این صورت ترجمه کرده: "بنام خداوند رحمان و رحیم."

14
00:00:51,000 --> 00:00:58,000
و در قرآن، که از نظر مسلمین گفتار خداوند با بشریت است،

15
00:00:58,000 --> 00:01:01,000
خداوند به پیامبرش محمد (ص)،

16
00:01:01,000 --> 00:01:04,000
که به اعتقاد ما، آخرین پیامبر سلسله پیامبران،

17
00:01:04,000 --> 00:01:10,000
که با حضرت آدم شروع شده و شامل حضرات نوح و موسی و ابراهیم،

18
00:01:10,000 --> 00:01:14,000
عیسی مسیح و خاتم آن حضرت محمد (ص) است،

19
00:01:14,000 --> 00:01:17,000
فرمود: "ای محمد، تو را نفرستادیم

20
00:01:17,000 --> 00:01:23,000
مگر برای رحم و منبع رحمت برای بشریت."

21
00:01:23,000 --> 00:01:27,000
و برای ما انسانها و مخصوصا برای ما مسلمانان،

22
00:01:27,000 --> 00:01:32,000
که ماموریت و هدف از پیمودن راه پیامبر،

23
00:01:32,000 --> 00:01:36,000
خود را تا آنجا که می شود شبیه پیامبر کردن، میباشد،

24
00:01:36,000 --> 00:01:38,000
و پیامبر، در یکی از روایاتش گفته است:

25
00:01:38,000 --> 00:01:43,000
"خود را با صفات خداوند بیارایید."

26
00:01:43,000 --> 00:01:49,000
و چون خود خدا فرمود که اولین صفتش رحمت است،

27
00:01:49,000 --> 00:01:54,000
در حقیقت، قرآن می گوید که: "خداوند بر خود شفقت را حکم کرد،"

28
00:01:54,000 --> 00:01:58,000
یا "با شفقت خود را حکمفرما فرمود."

29
00:01:58,000 --> 00:02:05,000
بنابراین، مقصود و ماموریت ما باید منبع شفقت بودن،

30
00:02:05,000 --> 00:02:09,000
فعال کننده شفقت، بازیگران شفقت،

31
00:02:09,000 --> 00:02:13,000
مبلغین شفقت و مجریان شفقت باشد.

32
00:02:13,000 --> 00:02:16,000
که همه خوب هستند،

33
00:02:16,000 --> 00:02:19,000
ولی در کجا از این راه سرگردان شدیم،

34
00:02:19,000 --> 00:02:24,000
و منبع کمبود شفقت در جهان چیست؟

35
00:02:24,000 --> 00:02:29,000
برای جواب این سوال، ما رو به سوی طریقت روحانیمان میکنیم.

36
00:02:29,000 --> 00:02:36,000
در تمام سنتهای مذهبی، هم مسیر درونی و هم مسیر بیرونی وجود دارد،

37
00:02:36,000 --> 00:02:41,000
یا مسیر خارجی و عمومی و مسیر درونی و محرمانه.

38
00:02:41,000 --> 00:02:49,000
مسیر درونی و محرمانه در اسلام بیشتر مشهور به صوفیسم (Sufism) و یا تصوف، به زبان عربی، است.

39
00:02:49,000 --> 00:02:52,000
و این دکترها یا این اساتید،

40
00:02:52,000 --> 00:02:56,000
این اساتید روحانی سنت عرفانی،

41
00:02:56,000 --> 00:03:00,000
به آموزه ها و نمونه های پیامبرمان،

42
00:03:00,000 --> 00:03:04,000
که به ما منبع مشکل هایمان را می آموزدند، اشاره می کنند.

43
00:03:04,000 --> 00:03:08,000
در یکی از جنگهایی که پیمابر شرکت کرد،

44
00:03:08,000 --> 00:03:13,000
به پیروانش فرمود: "ما از جنگ کوچکتر برمیگردیم

45
00:03:13,000 --> 00:03:17,000
به جنگی بزگتر، به مبازره ای بزرگتر."

46
00:03:17,000 --> 00:03:22,000
و آنها گفتند؛ "ای پیامبر خدا، ما که از جنگ بیزاریم،

47
00:03:22,000 --> 00:03:25,000
چگونه به جنگ بزرگتر برویم؟

48
00:03:25,000 --> 00:03:33,000
فرمودند: " آن جنگ با خویش است، نبرد با نفس."

49
00:03:33,000 --> 00:03:42,000
منابع مشکلات بشریت ربط به خودپرستی دارد، به "من".

50
00:03:42,000 --> 00:03:48,000
استاد نامی عرفان، حضرت مولانا، که بیشتر شما به خوبی او را میشناسید،

51
00:03:48,000 --> 00:03:54,000
داستانی دارد که در آن مردی به خانه دوستش می رود

52
00:03:54,000 --> 00:03:57,000
و درب را میزند،

53
00:03:57,000 --> 00:04:00,000
صدایی جواب میدهد: "کیست؟"

54
00:04:00,000 --> 00:04:05,000
"منم"، یا به صورت گرامری صحیحتر، "این من هستم"

55
00:04:05,000 --> 00:04:07,000
همانطوری که در انگلیسی میگوییم.

56
00:04:07,000 --> 00:04:10,000
صدا گفت: "برو دور شو"

57
00:04:10,000 --> 00:04:18,000
بعد از سالها آموزش و انتظام و جستجو و تفحص،

58
00:04:18,000 --> 00:04:20,000
آن شخص برمی گردد،

59
00:04:20,000 --> 00:04:24,000
با فروتنی بسیار بیشتر، دوباره درب را می زند.

60
00:04:24,000 --> 00:04:27,000
صدا می پرسد: "کیست؟"

61
00:04:27,000 --> 00:04:31,000
او گفت: "تو، ای دلربا"

62
00:04:31,000 --> 00:04:35,000
در باز می شود و صدا می گوید:

63
00:04:35,000 --> 00:04:42,000
"بیا تو، چون در این خانه جا برای دو من نیست"،

64
00:04:42,000 --> 00:04:46,000
منظور دو کلمه من و نه چشمها برای دو نفس.

65
00:04:46,000 --> 00:04:55,000
و داستانهای مولانا استعاره هایی هستند برای مسیر روحانی.

66
00:04:55,000 --> 00:05:01,000
در حضور خدا، جایی برای بیشتر از یک من وجود ندارد،

67
00:05:01,000 --> 00:05:06,000
که آن من الوهیت است.

68
00:05:06,000 --> 00:05:10,000
در حدیث قدسی،

69
00:05:10,000 --> 00:05:16,000
خداوند میفرماید: "بنده من" یا "مخلوق من، بشر آفریده من،

70
00:05:16,000 --> 00:05:22,000
بسوی من بجز بصورت آنچه که برایم عزیزتر است،

71
00:05:22,000 --> 00:05:25,000
که آن آنچه که از او خواسته ام میباشد، نمیاید."

72
00:05:25,000 --> 00:05:29,000
و از شما، آنهایی که کارفرما هستید، می دانید که دقیقا منظور من چیست.

73
00:05:29,000 --> 00:05:33,000
شما از کارمندتان می خواهید چیزی را که خواسته اید انجام دهند،

74
00:05:33,000 --> 00:05:35,000
و اگر آن کار را انجام دهند، پس می توانند اضافه تر هم کار کنند،

75
00:05:35,000 --> 00:05:38,000
ولی فراموش نکنید که از آنها چه خواسته اید که انجام دهند.

76
00:05:38,000 --> 00:05:44,000
و خدا میفرماید: " بنده من، با اطاعت از دستوراتم،

77
00:05:44,000 --> 00:05:47,000
به من نزدیکتر می شود،"

78
00:05:47,000 --> 00:05:49,000
شاید بخواهیم آن را اعتبار اضافه بنامیم،

79
00:05:49,000 --> 00:05:53,000
"تا زمانی که عاشقش شوم

80
00:05:53,000 --> 00:05:56,000
خدا میفرماید: "زمانی که من عاشق بنده ام می شوم،

81
00:05:56,000 --> 00:06:02,000
من آن چشمی میشوم که او از پشت آن میبیند،

82
00:06:02,000 --> 00:06:08,000
گوشی که او از آن میشنود،

83
00:06:08,000 --> 00:06:13,000
دستانی که با آنها میگیرد،

84
00:06:13,000 --> 00:06:17,000
پایی که با آن راه میرود،

85
00:06:17,000 --> 00:06:22,000
و قلبی که با آن درک میکند."

86
00:06:22,000 --> 00:06:27,000
این ادغام ما با الهیات است که

87
00:06:27,000 --> 00:06:35,000
تعلیم و هدف مسیر روحانی و تمام سنتهای اعتقادی ماست.

88
00:06:35,000 --> 00:06:41,000
مسلمانها حضرت عیسی را به عنوان یک استاد عرفان میشمارند،

89
00:06:41,000 --> 00:06:48,000
بزرگترین پیامبر که برای تایید طریقت روحانی ظهور فرمود.

90
00:06:48,000 --> 00:06:52,000
زمانی که میفرماید: "من روح هستم، و من مسیر هستم،"

91
00:06:52,000 --> 00:06:57,000
زمانی که حضرت محمد (ص) میفرماید: "هر کسی که مرا دیده، خدا را دیده،"

92
00:06:57,000 --> 00:07:02,000
بخاطر این است که آنها تبدیل به ابزار خداوند شده اند،

93
00:07:02,000 --> 00:07:04,000
آنها پاره ای از دم خدا شده اند،

94
00:07:04,000 --> 00:07:08,000
و خواست خداوند از طریق آنها آشکار میشود،

95
00:07:08,000 --> 00:07:12,000
نه از طریق خودشان و یا نفسشان.

96
00:07:12,000 --> 00:07:19,000
شفقت روی زمین بخشیده شده و در درون ماست.

97
00:07:19,000 --> 00:07:24,000
تنها کاری که ما باید انجام بدهیم این است که نفس خود را از سر راهش برداریم،

98
00:07:24,000 --> 00:07:27,000
نفسانیت و خودپرستی خودمان را از سر راه برداریم.

99
00:07:27,000 --> 00:07:35,000
مطمئنم، شاید همه شما، همانا اکثریت شما،

100
00:07:35,000 --> 00:07:39,000
یک تجربه روحانی داشته اید،

101
00:07:39,000 --> 00:07:46,000
لحظه ای در زندگیتان که برای چند ثانیه، گویا چند دقیقه،

102
00:07:46,000 --> 00:07:52,000
مرزهای نفستان ناپدید شدند.

103
00:07:52,000 --> 00:07:59,000
و در آن لحظه، خود را یک با جهان حس کردید،

104
00:07:59,000 --> 00:08:05,000
یک با آن پارچ آب، یک با تمام بشریت،

105
00:08:05,000 --> 00:08:09,000
یک با آفریدگار،

106
00:08:09,000 --> 00:08:14,000
و خود را در حضور قدرت، هیبت،

107
00:08:14,000 --> 00:08:18,000
عمیقترین عشق، عمیقترین حس رحمت و مرحمتی

108
00:08:18,000 --> 00:08:22,000
که در تمام زندگیتان ترجبه کرده اید، حس کردید.

109
00:08:22,000 --> 00:08:28,000
آن لحظه هدیه خداوند به ماست،

110
00:08:28,000 --> 00:08:32,000
هدیه ای است که، زمانیکه برای یک لحظه، او آن مرزها را بر میدارد،

111
00:08:32,000 --> 00:08:38,000
مرزهایی که ما را اصرار به من، من، من می کند،

112
00:08:38,000 --> 00:08:42,000
یکدفعه، مانند آن شخص در داستان مولانا،

113
00:08:42,000 --> 00:08:48,000
می گوییم: "وای، همه چیز تویی."

114
00:08:48,000 --> 00:08:50,000
همه چیز تویی و همه چیز ماییم.

115
00:08:50,000 --> 00:08:56,000
و ما و من و ما، همه جزوی از توییم.

116
00:08:56,000 --> 00:09:02,000
همش آفریدگارست، تمام اهداف، منشاء هستی ما،

117
00:09:02,000 --> 00:09:04,000
و پایان سفر ما.

118
00:09:04,000 --> 00:09:09,000
تو هم شکننده قلبهای ما هستی.

119
00:09:09,000 --> 00:09:15,000
تو آنی که ما میبایست بسویش حرکت کنیم، دلیلی که ما بخاطرش زندگی کنیم،

120
00:09:15,000 --> 00:09:19,000
و دلیلی که بخاطرش بایست بمیریم،

121
00:09:19,000 --> 00:09:23,000
و دلیلی که بخاطرش دوباره قیام کنیم

122
00:09:23,000 --> 00:09:30,000
تا به خدا، به حدی که انسانی شفیق بوده ایم، گزارش دهیم.

123
00:09:30,000 --> 00:09:34,000
پیام و هدف امروز ما،

124
00:09:34,000 --> 00:09:37,000
و همه شماها که امروز اینجا هستید،

125
00:09:37,000 --> 00:09:42,000
و هدف این منشور شفقت، یادآورن است.

126
00:09:42,000 --> 00:09:50,000
چرا که قرآن همیشه ما را به یادآوری تشویق می کند، که همدیگر را یادآور کنیم،

127
00:09:50,000 --> 00:09:58,000
چون دانش حقیقت در درون همه انسانهاست.

128
00:09:58,000 --> 00:10:01,000
ما همه چیز را میدانیم.

129
00:10:01,000 --> 00:10:03,000
و به همه چیز دستیابی داریم.

130
00:10:03,000 --> 00:10:07,000
کارل گوستاو یونگ آنرا ضمیر ناخودآگاه نامید.

131
00:10:07,000 --> 00:10:11,000
از طریق ضمیر ناخودآگاهمام و رویاهایمان،

132
00:10:11,000 --> 00:10:19,000
که قرآن حالت خواب را مرگ خفیف مینامد،

133
00:10:19,000 --> 00:10:23,000
مرگ موقتی.

134
00:10:23,000 --> 00:10:28,000
در خواب، ما رویا می بینیم، مشاهداتی داریم،

135
00:10:28,000 --> 00:10:34,000
حتی بیرون از بدنمان سفر میکنیم،

136
00:10:34,000 --> 00:10:37,000
و چیزهای خارق العاده ای را می بینیم.

137
00:10:37,000 --> 00:10:42,000
ما، ماوراء محدودیتهای فضایی و زمانی

138
00:10:42,000 --> 00:10:46,000
سفر میکنیم.

139
00:10:46,000 --> 00:10:56,000
ولی همه اینها از برای اینست تا ما نام آفریدگار را تجلیل کنیم،

140
00:10:56,000 --> 00:11:02,000
که اسم احدش، رحمان و رحیم میباشد.

141
00:11:02,000 --> 00:11:09,000
خدا یا هر چیز دیگه ای که می خواهید بنامیدش، اللّه، رم، اُم،

142
00:11:09,000 --> 00:11:12,000
هر نامی، که بوسیله آن

143
00:11:12,000 --> 00:11:16,000
دسترسی به حضور الوهیت میدارید،

144
00:11:16,000 --> 00:11:22,000
آن مکان وجود مطلق است،

145
00:11:22,000 --> 00:11:26,000
عشق، شقفت و رحمت مطلق،

146
00:11:26,000 --> 00:11:29,000
و دانش و معرفت مطلق،

147
00:11:29,000 --> 00:11:32,000
که هندوها آنرا "ستچی داناندا" می نامند.

148
00:11:32,000 --> 00:11:35,000
زبانها تفاوت دارند،

149
00:11:35,000 --> 00:11:39,000
ولی هدف یکی است.

150
00:11:39,000 --> 00:11:41,000
مولانا داستان دیگری دارد،

151
00:11:41,000 --> 00:11:44,000
درباره سه نفر، یک ترک و یک عرب،

152
00:11:44,000 --> 00:11:48,000
و سومین نفر را فراموش کرده ام، ولی به نظرم می تونه مالای باشه.

153
00:11:48,000 --> 00:11:51,000
یکی در جستجوی انگور بود، بگوییم که او انگلیسی بود،

154
00:11:51,000 --> 00:11:56,000
یکی به دنبال عنب و دیگری به دنبال grape بود.

155
00:11:56,000 --> 00:11:59,000
بین آنها بحث و دعوا شد چون،

156
00:11:59,000 --> 00:12:03,000
من grape می خواهم و من عنب می خواهم و من انگور،

157
00:12:03,000 --> 00:12:06,000
بدون اینکه بدانند که لغتی را که دارند استفاده میکنند،

158
00:12:06,000 --> 00:12:09,000
به یک واقعیت در زبانهای مختلف اشاره می کند.

159
00:12:09,000 --> 00:12:15,000
در تعریف، تنها یک واقعیت مطلق،

160
00:12:15,000 --> 00:12:18,000
و یک هستی مطلق وجود دارد،

161
00:12:18,000 --> 00:12:21,000
زیرا، که در تعریف، مطلق واحد است،

162
00:12:21,000 --> 00:12:24,000
و مطلق و منفرد.

163
00:12:24,000 --> 00:12:27,000
یک مجموعه هستی مطلق،

164
00:12:27,000 --> 00:12:30,000
یک مجموعه آگاهی مطلق،

165
00:12:30,000 --> 00:12:40,000
هشیاری، یک مرکز مطلق رحمت و عشق وجود دارد،

166
00:12:40,000 --> 00:12:44,000
که صفات اولیه وحدانیت را توصیف می کند.

167
00:12:44,000 --> 00:12:47,000
و آن نیز میبایست

168
00:12:47,000 --> 00:12:52,000
صفات اولیه انسان باشد.

169
00:12:52,000 --> 00:12:58,000
چون آنچه که بشریت را تعریف می کند، از لحاظ بیولوژیکی،

170
00:12:58,000 --> 00:13:01,000
فیزیولوژی ماست،

171
00:13:01,000 --> 00:13:09,000
ولی خدا بشریت را با روحانیت تعریف می کند با طبیعتمان.

172
00:13:09,000 --> 00:13:13,000
و در قرآن، خدا با فرشتگان صحبت می کند و میفرماید:

173
00:13:13,000 --> 00:13:17,000
"زمانی که آدم را از گل رس شکل دادم،

174
00:13:17,000 --> 00:13:21,000
و از روح خودم درونش دمیدم،

175
00:13:21,000 --> 00:13:25,000
در آنزمان، او را سجده کنید."

176
00:13:25,000 --> 00:13:33,000
فرشتگان سجده کردند، نه بسوی جسم انسانی،

177
00:13:33,000 --> 00:13:36,000
بلکه بسوی روح انسان.

178
00:13:36,000 --> 00:13:40,000
چرا؟ چون روح، روح انسان،

179
00:13:40,000 --> 00:13:46,000
تکه ای از دم الهی را در جسم نگه دارد،

180
00:13:46,000 --> 00:13:49,000
تکه ای از روح الهی.

181
00:13:49,000 --> 00:13:54,000
در زبان انجیل نیز به این مسئله اشاره شده

182
00:13:54,000 --> 00:14:00,000
زمانی که یاد گرفتیم که خداوند ما را بصورت خود آفرید.

183
00:14:00,000 --> 00:14:02,000
تصویر خداوند چیست؟

184
00:14:02,000 --> 00:14:06,000
تصویر خدا وجود مطلق است،

185
00:14:06,000 --> 00:14:09,000
آگاهی و دانش و معرفت مطلق

186
00:14:09,000 --> 00:14:12,000
و عشق و رحمت مطلق.

187
00:14:12,000 --> 00:14:16,000
پس بنابراین برای اینکه ما انسان باشیم،

188
00:14:16,000 --> 00:14:20,000
در والاترین معنای انسان بودن،

189
00:14:20,000 --> 00:14:23,000
در لذت بخشترین معنای انسان بودن،

190
00:14:23,000 --> 00:14:29,000
الزام بر این دارد که ما نیز

191
00:14:29,000 --> 00:14:33,000
خادم شایسته ی آن دم الهی در درونمان باشیم،

192
00:14:33,000 --> 00:14:38,000
و بکوشیم تا صفات هستی،

193
00:14:38,000 --> 00:14:41,000
زنده بودن، بودن،

194
00:14:41,000 --> 00:14:46,000
معرفت، آگاهی، هشیاری،

195
00:14:46,000 --> 00:14:51,000
و صفت رحمان بودن و عاشق بودن را، در وجودمان کامل کنیم.

196
00:14:51,000 --> 00:14:57,000
این چیزی است که من از آموزه های ایمانی ام درک کرده ام،

197
00:14:57,000 --> 00:15:04,000
و این چیزی است که از مطالعه آموزه های ایمانی دیگر فهمیده ام،

198
00:15:04,000 --> 00:15:10,000
و این سکویی عمومی است که همه ما باید روی آن بایستیم،

199
00:15:10,000 --> 00:15:13,000
و زمانی که همچنان روی چنین سکویی بایستیم،

200
00:15:13,000 --> 00:15:19,000
معتقدم که می توانیم دنیای شگفت آوری را بسازیم.

201
00:15:19,000 --> 00:15:25,000
و شخصا معتقدم که ما نزدیک هستیم،

202
00:15:25,000 --> 00:15:29,000
و با حضور و کمک افرادی چون شما،

203
00:15:29,000 --> 00:15:35,000
می توانیم پیشگویی مسیح را به وقوع بپیواندانیم.

204
00:15:35,000 --> 00:15:39,000
زیرا او زمانی را پیش بینی کرد

205
00:15:39,000 --> 00:15:46,000
که مردم شمشیرهایشان را به گاوآهن تبدیل خواهند کرد،

206
00:15:46,000 --> 00:15:52,000
و دیگر جنگ نخواهند کرد.

207
00:15:52,000 --> 00:15:58,000
ما به مرحله ای از تاریخ بشریت رسیده ایم که گزینه دیگری نداریم.

208
00:15:58,000 --> 00:16:07,000
ما باید نفس خود را فرو کشیم،

209
00:16:07,000 --> 00:16:12,000
نفس خود را کنترل کنیم، چه بخواهد نفس شخصی، انفرادی،

210
00:16:12,000 --> 00:16:18,000
خانوادگی، یا ملی باشد،

211
00:16:18,000 --> 00:16:23,000
و بگذاریم همه آنها جهت تکریم آن احد باشد.

212
00:16:23,000 --> 00:16:25,000
متشکرم و خداوند شما را حفظ کند.

213
00:16:25,000 --> 00:16:26,000
(تشویق)