Mensen die weer aan de slag gaan na een loopbaanpauze: ik noem ze 'doorstarters'. Dit zijn mensen die hun loopbaan onderbraken om voor ouderen te zorgen of voor kinderen, een interesse na te jagen of om gezondheidsredenen. Nauw verwant hieraan zijn allerlei loopbaanveranderaars: veteranen, echtgenotes van militairen, gepensioneerden die weer gaan werken of terugkerende expats. Weer gaan werken na een tijd is moeilijk door een ontkoppeling tussen de werkgevers en de doorstarters. Werkgevers zien soms het in dienst nemen van mensen met een gat in hun cv als een groot risico, en doorstarters kunnen twijfels hebben over hun vaardigheden voor een doorstart, met name als ze er lang uit zijn geweest. Deze ontkoppeling is een probleem dat ik probeer te helpen oplossen. Nu vind je geslaagde doorstarters overal en op alle gebieden. Dit is Sami Kafala. Hij is kernfysicus in het VK en onderbrak zijn loopbaan vijf jaar lang om thuis te zijn met zijn vijf kinderen. De Singaporese pers schreef pas over verpleegkundigen die weer gingen werken na een lange loopbaanonderbreking. Over lange onderbrekingen gesproken: dit is Mimi Kahn. Ze is sociaal werker in Orange County, Californië, en ging weer werken in een sociale dienstenorganisatie na een loopbaanonderbreking van 25 jaar. De langste onderbreking waar ik kennis van heb! Hooggerechtshof rechter Sandra Day O'Connor onderbrak haar loopbaan al vroeg voor 5 jaar. En dit is Tracy Shapiro, zij onderbrak haar loopbaan 13 jaar. Tracy reageerde op een oproep van de Today Show om essays van mensen die weer aan het werk wilden komen maar die het hier moeilijk bij hadden. Tracy schreef dat zij 5 kinderen had en het thuis heerlijk vond, maar ze was gescheiden en moest weer aan het werk, en ze wilde ook graag weer werken, omdat ze van werken hield. Tracy deed wat zovelen van ons doen als we denken nuttig bezig te zijn met het zoeken van werk. Ze zocht een functie in de financiën of in de accountancy en was al 9 maanden bezig met online onderzoek naar bedrijven en het tevergeefs solliciteren naar banen. Ik ontmoette Tracy in juni 2011, toen de Today Show me vroeg of ik met haar kon werken en haar kon helpen dingen ten goede te keren. Het eerste dat ik Tracy zei, was dat ze het huis uit moest, dat ze bekend moest maken dat ze werk zocht en iedere bekende moest vertellen dat ze weer aan het werk wilde. Ik zei ook: "Je zult een boel gesprekken hebben die nergens toe leiden. Verwacht dat en laat je er niet door ontmoedigen. Een handjevol gesprekken zal uiteindelijk leiden tot een baankans." Ik vertel zo verder over wat er met Tracy gebeurde, maar ik wil eerst met jullie delen wat ik ontdekte toen ikzelf weer aan het werk ging na mijn eigen 11-jarige onderbreking van mijn fulltimebaan. En dat is dat het beeld dat mensen van je hebben, stil is blijven staan. Daarmee bedoel ik dat als je met mensen in contact komt en weer mensen tegenkomt van vroeger, oud-collega's of oud-klasgenoten, zij zich jou herinneren zoals je was voor je loopbaanonderbreking. Ook als je ver van je eigen ik af staat, zoals zo velen van ons gebeurt als we ver van onze professionele identiteit af zijn geraakt. Je ziet jezelf bijvoorbeeld als iemand die er zo uitziet. Dit ben ik na een dag rondrijden in mijn auto. En hier ben ik in de keuken. Maar die mensen van vroeger, die weten hier niets van. Zij herinneren zich alleen hoe je was, en het geeft enorm veel vertrouwen weer in contact te zijn met deze mensen en te horen dat ze enthousiast zijn dat je weer wil gaan werken. Er is één ding dat ik me goed herinner van mijn eigen loopbaanonderbreking. Dat is dat ik de ontwikkelingen in mijn vak nauwelijks bijhield. Ik kom uit de financiële sector en ik hield bijna geen enkel nieuws bij toen ik thuis voor mijn vier kleine kinderen aan het zorgen was. Ik was dus bang om bij een sollicitatie te beginnen over een bedrijf dat niet meer bestond. Dus ik moest me weer abonneren op de Wall Street Journal en deze zes maanden doorspitten, voordat ik het idee had weer grip te hebben op wat er zich in de zakenwereld afspeelde. Ik denk dat doorstarters goud waard zijn en wel hierom. Kijk eens naar onze levensfase: als we waren gestopt met werken vanwege kinderen komen we nu niet meer om zwangerschapsverlof. Dat hebben we al gehad. We hebben minder last van baanveranderingen van onze partners. We hebben een meer gesetteld leven. We hebben heel veel werkervaring en een volwassener kijk op dingen. We proberen niet onszelf te vinden op kosten van een werkgever en zijn vol energie en enthousiast om weer aan het werk te gaan, juist omdat we er een tijdje uit zijn geweest. Anderzijds, ik spreek werkgevers, en er zijn twee dingen waardoor werkgevers twijfelen om doorstarters aan te nemen. Eén: werkgevers zijn bang dat doorstarters met verouderde technologie werken. Nou, ik kan je vertellen, ik werkte zelf ooit ook met verouderde technologie, maar dat is maar tijdelijk. Mijn laatste financiële analyse was zo ver terug: ik werkte nog met Lotus 1-2-3. Ik weet niet of iemand zich dat nog wel kan herinneren, maar ik moest het opnieuw leren met Excel. Het was niet eens zo moeilijk. Veel commando's zijn hetzelfde. Ik vond Powerpoint veel moeilijker, maar nu gebruik ik het de hele tijd. Ik vertel doorstarters dat werkgevers van ze verwachten basiskennis te hebben van kantoorsoftware. En als ze niet bij zijn, dan moeten ze daar zelf voor zorgen. En dat doen ze. Het tweede waar werkgevers bang voor zijn bij doorstarters is dat doorstarters niet weten wat ze willen doen. Ik adviseer doorstarters goed na te gaan of hun interesses en vaardigheden al of niet zijn veranderd tijdens hun loopbaanonderbreking. Dat is niet de taak van de werkgever. Het is de doorstarter die de werkgever moet laten zien waar hij het meest van nut kan zijn. In 2010 begon mij iets op te vallen. Ik had vanaf 2008 programma's voor herintreding gevolgd en in 2010 begon mij het nut op te vallen van een tijdelijke betaalde baan, al dan niet een stage genoemd, maar een stageachtige ervaring als een manier om weer aan het werk te komen. Ik zag dat Goldman Sachs en Sara Lee herintredingsstages aan gingen bieden. Ik zag een herintredende ingenieur, een niet-traditionele kandidaat, solliciteren naar een stageprogramma op startersniveau in het leger, en daarna een vaste baan krijgen. Twee universiteiten integreerden stages in opleidingsprogramma's voor mensen in het midden van hun carrière. Dus ik schreef een rapport over wat ik zag en dat werd dit artikel voor Harvard Business Review getiteld 'De 40-jarige stagiair'. Ik moet de editors daar bedanken voor die titel en voor deze mooie afbeelding waar je de 40-jarige stagiair ziet tussen al zijn jongere medestagiairs. En toen, met dank aan Fox Business News, noemden ze het concept 'De 50-jarige stagiair'. (Gelach) 5 van de grootste financiële dienstverleners hebben herintredingsstages voor financiële vakmensen. Tot op heden hebben honderden mensen deelgenomen. Deze stages zijn betaald en de mensen die op hun stageplek blijven, krijgen marktconforme salarissen. En nu draaien zeven grote ingenieursbedrijven een pilot met herintredingsstages voor herintredende ingenieurs, als onderdeel van een initiatief met de vereniging van vrouwelijke ingenieurs. De vraag is nu waarom bedrijven herintredingsstages omarmen. Dat is omdat de stage een werkgever in staat stelt zijn besluit om iemand aan te nemen te baseren op een korte werkperiode in plaats van op een paar gesprekken, en de werkgever hoeft de beslissing om iemand voor vast aan te nemen pas na afloop van de stage te nemen. Deze uitprobeerperiode neemt de angst weg van sommige managers om doorstarters aan te nemen en ze trekken hele goede kandidaten aan die goede vaste krachten kunnen worden. Denk aan wat we hebben bereikt. Voorheen wilden de meeste werkgevers helemaal geen doorstarters aannemen. Maar nu worden er niet alleen programma's ontwikkeld die speciaal gericht zijn op doorstarters, je kunt hier zelfs niet naar solliciteren als je geen gat in je cv hebt. Dit geeft aan dat er echt iets is veranderd, een echte institutionele verandering, want als we dit voor doorstarters kunnen oplossen, kunnen we het ook voor andere loopbaanveranderaars oplossen. Zo vertelde een werkgever mij net dat hun programma voor herintredende veteranen gebaseerd is op hun stageprogramma voor herintreders. Zo kan er ook een stageprogramma voor gepensioneerden zijn. Andere groep, zelfde concept. Ik zal vertellen wat er gebeurde met Tracy Shapiro. Weet je nog, ze moest iedereen die ze kende vertellen dat ze weer aan het werk wilde. Eén cruciaal gesprek met een andere ouder in haar gemeenschap leidde tot een jobaanbod voor Tracy en het was een accountancybaan op een financiële afdeling. Een tijdelijke baan. Het bedrijf vertelde haar dat het mogelijk meer kon worden, maar het beloofde niks. Dit was in het najaar van 2011. Tracy voelde zich thuis bij dit bedrijf en deze mensen en het kantoor was minder dan 10 minuten bij haar huis vandaan. Dus ook al kreeg ze nog een baan aangeboden bij een ander bedrijf, fulltime en vast, besloot ze het erop te wagen met dit stageprogramma en het beste ervan te hopen. Ze overtrof al hun verwachtingen en ze kreeg niet alleen een vaste baan aangeboden begin 2012, ze maakten hem zelfs interessanter, uitdagender, wetend wat Tracy aankon. Dan een sprong vooruit naar 2015, Tracy krijgt promotie. Ze hebben haar avond-MBA betaald. Ze heeft zelfs een andere doorstarter ingehuurd die voor haar werkt. Tracy's tijdelijke baan was een try-out, net als een stage, en het werd een win-winsituatie voor Tracy en haar werkgever. Mijn doel is nu het concept van herintredingsstages bij steeds meer werkgevers onder de aandacht te brengen. Maar ondertussen, als je weer aan het werk wil na een loopbaanonderbreking aarzel dan niet om een stage of stageachtig programma voor te stellen aan een werkgever zonder officieel stageprogramma voor herintreders. Wees hun eerste succesverhaal en je kunt het voorbeeld zijn voor meer doorstarters na jou. Dankjewel. (Applaus)