In 1815 barstte de vulkaan Tambora uit en delen van de wereld werden donker. De sombere periode daarna werd bekend als Het Jaar Zonder Zomer. Dus toen Mary en Percy Shelley aankwamen bij Lord Byron aan het meer van Genève, bleven ze het grootste deel van de vakantie binnen. Om zich te vermaken, daagde Byron zijn literaire vrienden uit: wie kan het engste spookverhaal schrijven? Dit bracht de achttienjarige Mary op een idee. De maanden daarna schreef ze het verhaal van Frankenstein. Het populaire beeld van Frankenstein is een groen, grommend figuur, maar dat is niet Mary Shelly's monster. In haar boek is Frankenstein feitelijk de naam van de maker van het monster. Hij heette Dr. Victor Frankenstein. De worsteling tussen de maker en het monster is zo intens dat ze één zijn geworden in de verbeelding van de lezers. Voordat je de originele tekst leest of herleest, zijn er verschillende dingen die goed zijn om te weten over Frankenstein en hoe het komt dat het meerdere betekenissen heeft. Het beschrijft hoe Dr. Frankenstein poogt iets in leven te krijgen en te houden. Hij bouwt zijn monster stukje voor stukje op uit dode materie en elektrificeert het om er een bewust wezen van te maken. Maar als zijn experiment af is, wordt hij doodsbang en vlucht hij. Maar tijd en ruimte zijn niet genoeg om het verlaten monster te verdrijven, en het plot verandert in een angstaanjagende achtervolging. Shelley gaf haar spookverhaal de ondertitel: 'De moderne Prometheus'. Dat refereert aan de Griekse mythe van de Titaan Prometheus, die vuur stal van de goden en het aan de mensen gaf. Dit gaf de mensen kennis en macht, maar voor straf werd Prometheus aan een steen vastgebonden en voor eeuwig gegeten door gieren. Prometheus werd weer populair in de literatuur tijdens de Romantiek in de 18e eeuw. Mary was toen een belangrijke auteur en hield net als de andere Romantici van natuur, emotie en zuiverheid in kunst. Twee jaar nadat ze het boek uitbracht, liet Percy zich door Prometheus inspireren in zijn lyrische drama: 'Prometheus bevrijd'. Mythische referenties werden in de Romantiek gebruikt om het contrast te tonen tussen de moderne tijd en de puurheid van de Oudheid. Meestal bekeken ze wetenschap met scepticisme en 'Frankenstein' is een van de eerste waarschuwende verhalen over kunstmatige intelligentie. Voor Shelly was de verschrikking niet bovennatuurlijk, maar gemaakt in een lab. Ook heeft de tekst gotische kenmerken. Het gotische genre staat bekend om onbehagen, griezelige settings, het groteske en de angst voor vergetelheid -- al deze elementen kunnen worden teruggezien in 'Frankenstein'. Maar het verhaal gaat ook in op persoonlijke trauma's van Shelley. De tekst zit vol met referenties naar haar eigen omstandigheden. In 1797 werd Mary geboren als kind van William Godwin en Mary Wollstonecraft. Beide ouders waren radicale intellectuele figuren en het boek van haar moeder, 'Rechtvaardiging van vrouwenrechten', is een belangrijke feministische tekst. Tragisch genoeg stierf ze door complicaties tijdens de geboorte van Mary. De dood van haar moeder liet Mary niet los en later had ze zelf ook problemen met de geboortes van haar kinderen. Ze werd zwanger nadat ze op haar zestiende in het geheim trouwde met Percy, maar de baby stierf vlak na de geboorte. Ze werd nog vier keer zwanger en maar één kind overleefde het. Sommige critici leggen verband tussen dit drama en de thema's in 'Frankenstein'. Shelley geeft geboorte weer als zowel scheppend als verwoestend en het monster wordt een verwrongen beeld van de natuurlijke levenscyclus. Het monster staat symbool voor Dr. Frankenstein's vervalsen van de natuur op zoek naar glorie. Dit vormt zijn fatale gebrek, of hamartia. Zijn zelfverafgoding komt naar voren in dit citaat: "Leven en dood lijken me ideale grenzen die ik eerst moet overschrijden om een stortvloed van licht over onze donkere wereld te gieten." Al is zijn uitkomst enorm inspirerend, hij was aan het spelen met vuur en hij heeft niet ethisch gehandeld. En die keuze echoot door de rest van het verhaal, waar vuur veel voorkomt als metafoor, net als contrast tussen licht en donker. Deze metaforen staan niet alleen voor het vuur van Prometheus, maar ook voor de duisternis die radicale ideeën kunnen blootleggen.