Wyobraź sobie taką ciemność,

że nie widzisz własnego nosa.

Nieważne, czy masz otwarte oczy,

bo tam słońce nigdy nie świeci.

Nad sobą dostrzegasz światło.

Gdy zbliżasz się, by je zbadać,

niebieska iskra tańczy dookoła.

Myślisz: "Mogę na to patrzeć bez końca".

Nie możesz,

bo paszcza ryby właśnie się otwarła

i pożarła cię.

Podobnie wiele innych stworzeń
na dnie oceanu

Podobnie wiele innych stworzeń
na dnie oceanu

za późno docenia moc bioluminescencji.

Bioluminescencja to zdolność

wytwarzania światła przez żywe istoty.

Ciało ludzkie produkuje

woskowinę czy paznokcie,

a inne organizmy potrafią

zmieniać części ciała w światełka,

jakby natura przygotowała je na imprezę.

Dlaczego?

Różnymi sposobami

bioluminescencja 
zwiększa szanse przeżycia.

Na przykład świetliki.

Świecą na zielono,

żeby przyciągnąć partnerkę w letnią noc,

a to tylko jedno ze świecących stworzeń.

Larwa żuczka Phrixothrix hirtus

potrafi świecić dwoma kolorami:

na czerwono i zielono.

Czy może być jadalna

larwa przypominająca pas startowy?

Rozsądne drapieżniki tak nie myślą.

Światełka zapewniają larwie bezpieczeństwo.

Jest też krewetka,

Acantherphyra purpurea.

Gdy jest zagrożona,

wypluwa chmurę świecącej mazi.

Kto by nie uciekł

przed wymiocinami?

Wymioty przyciągają też drapieżniki

żywiące się wrogami krewetki.

A jeśli nie umiesz świecić?

Żaden problem!

Nawet jeśli nie da się jej wytworzyć,

i tak można polegać na bioluminescencji.

i tak można polegać na bioluminescencji.

Wróćmy do ryby żabnicokształtnej

w chwili, gdy chce cię pożreć.

Świecąca przynęta na jej głowie

pochodzi od uchyłka skóry 
zwanego wabikiem.

Wabik mieści 
bioluminescencyjne bakterie.

Ryba nie umie sama świecić,

za to ma woreczek świecących bakterii.

A co ze świetlikiem?

On umie jarzyć się sam.

Jego latarnia zawiera dwie substancje,

lucyferynę i lucyferazę.

Gdy łączą się one

w obecności tlenu

i komórkowego paliwa zwanego ATP,

reakcja chemiczna produkuje energię
w formie światła.

Gdy naukowcy odkryli,

jak świetliki tworzą
lucyferazę i lucyferynę,

użyli inżynierii genetycznej,

żeby dzięki tej reakcji uzyskać światło

w organizmach, które nie umieją świecić.

Przykładowo, wstawili geny,

czyli instrukcje dla komórek,

do produkcji lucyferazy i lucyferyny 
w tytoniu.

Roślina wypełniła instrukcje,

dodała je do swojego DNA
i rozjarzyła się jak choinka.

Piękno bioluminescencji,

w przeciwieństwie do światła
pochodzącego ze słońca lub żarówki,

polega na tym, że nie jest gorąca.

Wytwarzana temperatura

nie szkodzi żywym organizmom.

Inaczej niż chemiczne światło,

które blednie, 
gdy wewnątrz wyczerpią się składniki,

reakcje bioluminescencji 
używają odnawialnych źródeł.

Dlatego inżynierowie

próbują stworzyć 
bioluminescencyjne drzewa.

Posadzone przy autostradach,

oświetlałyby drogę, zużywając tylko tlen

i inne dostępne, bezpieczne zasoby.

Większe szanse przeżycia?

To mogłoby wydłużyć życie 
naszej planety.

Czy myślisz już o kolejnych sposobach

wykorzystania bioluminescencji?

Fluorescencyjne światełko na imprezie

może pomóc ci znaleźć drugą połowę.

Jak jeszcze bioluminescencja 
może ułatwić ci przeżycie?

Jeśli już o tym myślisz,

gratulujemy oświecenia.