WEBVTT

00:00:00.240 --> 00:00:03.256
ว้าว เป็นเกียรติเหลือเกินครับ 
ผมคิดอยู่เรื่อยว่า มันจะรู้สึกอย่างไร

NOTE Paragraph

00:00:03.280 --> 00:00:08.055
แปดปีก่อน ผมได้รับคำแนะนำเกี่ยวกับการทำงาน
ที่แย่ที่สุดในชีวิต

00:00:08.080 --> 00:00:09.536
เพื่อนของผมบอกว่า

00:00:09.560 --> 00:00:12.496
"อย่าห่วงไปเลย ว่าคุณมีความสุขกับงาน
ที่ทำอยู่ตอนนี้แค่ไหน

00:00:12.520 --> 00:00:14.536
มันก็แค่
การสร้างประวัติการทำงานของคุณเท่านั้นแหละ"

NOTE Paragraph

00:00:14.560 --> 00:00:17.216
ผมเพิ่งจะกลับจากการไปอยู่ที่สเปนสักพัก

00:00:17.240 --> 00:00:20.574
และผมก็เพิ่งจะเข้าทำงานที่บริษัทในฟอร์จูน 500
ผมคิดว่า "นี่มันเจ๋งไปเลย

00:00:20.598 --> 00:00:22.614
ผมกำลังจะสร้างความแตกต่างอย่างมาก
ให้กับโลกใบนี้"

00:00:22.638 --> 00:00:25.336
ผมมีความคิดทั้งหมดนี้
ภายในประมาณสองเดือน

00:00:25.360 --> 00:00:28.360
ผมสังเกตว่าทุกเช้าเวลา 10 โมง
ผมมีความต้องการอันแปลกประหลาด

00:00:28.384 --> 00:00:31.936
ที่ต้องการฟาดหัวตัวเอง
ให้ทะลุจอคอมพิวเตอร์

00:00:31.960 --> 00:00:33.865
ผมไม่รู้ว่า มีใครเคยรู้สึกแบบนี้ไหม

00:00:33.889 --> 00:00:37.416
และผมสังเกตุได้ค่อนข้างเร็วหลังจากนั้น
ว่าคู่แข่งทั้งหมดในที่ของเรา

00:00:37.440 --> 00:00:40.336
ได้แทนที่บทบาทหน้าที่งานของผมไปแล้ว

00:00:40.360 --> 00:00:44.576
และมันก็ถูกต้องเลยเมื่อผมได้รับคำแนะนำที่ดีนี้
เพื่อเพิ่มมันเอาไว้ในประวัติการทำงานของผม

NOTE Paragraph

00:00:44.600 --> 00:00:46.616
ครับ ขณะที่ผมกำลังพยายามหาทาง

00:00:46.640 --> 00:00:53.136
ว่าหน้าต่างชั้นสองบานไหน
ที่ผมควรโดดลงมา และเปลี่ยนแปลงเรื่องทั้งหมด

00:00:53.160 --> 00:00:56.896
ผมอ่านคำแนะนำที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
จากวอเรน บัฟเฟต และเขาบอกว่า

00:00:56.920 --> 00:01:02.536
"รับทำงานเพื่อสร้างประวัติการทำงานของคุณ
ก็เหมือนกับเก็บเรื่องบนเตียงไว้ทำยามแก่"

NOTE Paragraph

00:01:02.560 --> 00:01:04.296
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:01:04.319 --> 00:01:06.616
และผมได้ยินสิ่งนั้น
และนั่นก็เป็นทุกอย่างที่ผมต้องการ

00:01:06.640 --> 00:01:09.856
ภายในสองสัปดาห์ ผมออกจากที่นั่น
และเหลืออยู่แต่เพียงหนึ่งความตั้งใจ

00:01:09.880 --> 00:01:12.936
ที่จะหาอะไรบางอย่างที่ผมจะทำมันพัง
มันยากอย่างนั้นแหละ

00:01:12.960 --> 00:01:15.976
ผมอยากจะทำอะไรบางอย่างที่สำคัญ
ไม่สำคัญหรอกว่ามันเป็นอะไร

NOTE Paragraph

00:01:16.000 --> 00:01:18.715
และในไม่ช้า ผมก็พบว่าผมไม่ใช่คนเดียว

00:01:18.739 --> 00:01:21.576
มันกลายเป็นว่า คนรอบๆ ตัว
กว่า 80 เปอร์เซ็นต์


00:01:21.600 --> 00:01:23.096
ไม่ได้ชอบงานของพวกเขา

00:01:23.120 --> 00:01:24.656
ผมคิดว่าคนในห้องนี้จะต่างออกไป

00:01:24.680 --> 00:01:27.536
แต่นั่นเป็นค่าเฉลี่ย 
ที่ ดีลอยท์ ได้ทำการศึกษา

00:01:27.560 --> 00:01:30.608
ฉะนั้น ผมต้องการที่จะรู้ว่า
อะไรที่ทำให้คนเหล่านี้ต่างกันระหว่าง

00:01:30.632 --> 00:01:32.968
คนที่ทำงานที่สามารถเปลี่ยนโลกได้ 
ที่น่าหลงใหล

00:01:32.992 --> 00:01:34.616
ที่ตื่นขึ้นมาพร้อมแรงบันดาลใจทุกวัน

00:01:34.640 --> 00:01:36.416
และคนอีก 80 เปอร์เซ็นต์

00:01:36.440 --> 00:01:38.496
ผู้ที่มีชีวิตอยู่อย่างสิ้นหวังแบบเงียบๆ

NOTE Paragraph

00:01:38.520 --> 00:01:41.776
ฉะนั้น ผมเริ่มที่จะสัมภาษณ์ผู้คน
ที่ทำงานที่มีแรงบันดาลใจนี้

00:01:41.800 --> 00:01:44.616
และผมอ่านหนังสือ และทำกรณีศึกษา

00:01:44.640 --> 00:01:47.336
รวมกันทั้งหมด 300 เล่ม
ที่เกี่ยวกับจุดประสงค์ และการงาน และอะไรพวกนั้น

00:01:47.360 --> 00:01:51.680
ทั้งหมดแค่สนองความต้องการของตัวเอง
เป็นเหตุผลที่เห็นแก่ตัวสำหรับ --

00:01:52.240 --> 00:01:54.736
ผมต้องการที่จะหางาน ที่ผมไม่อาจจะไม่ทำได้

00:01:54.760 --> 00:01:56.296
อะไรคือสิ่งนั้นสำหรับผม

NOTE Paragraph

00:01:56.320 --> 00:01:58.962
แต่เมื่อผมทำอย่างนี้
คนก็เริ่มถามผมมากขึ้นและมากขึ้น

00:01:58.986 --> 00:02:00.456
"คุณจริงจังกับเรื่องงานการ

00:02:00.480 --> 00:02:02.696
ผมไม่ชอบงานของผม
เราไปกินข้าวด้วยกันไหม"

00:02:02.720 --> 00:02:04.896
ผมบอกว่า "แน่นอน"
แต่ผมต้องเตือนพวกเขาไว้ก่อนว่า

00:02:04.920 --> 00:02:07.216
เพราะว่า ณ ตอนนี้
อัตราการลาออกที่ผมเจออยู่ที่ 80 เปอร์เซ็นต์

00:02:07.240 --> 00:02:10.466
ของคนที่มานั่งกินข้าวเที่ยงกับผม
80 เปอร์เซ็นต์จะลาออก

00:02:10.491 --> 00:02:11.656
ภายในสองเดือน

00:02:11.680 --> 00:02:15.896
ผมภูมิใจนะ 
และมันก็ไม่ได้เป็นเพราะผมมีพลังวิเศษอะไร

00:02:15.920 --> 00:02:17.968
ผมก็แค่ถามคำถามง่ายๆ คำถามหนึ่ง

00:02:17.992 --> 00:02:20.608
ซึ่งก็คือ "ทำไมคุณถึงทำงานที่คุณทำอยู่ตอนนี้"

00:02:20.632 --> 00:02:22.736
และบ่อยครั้ง คำตอบของพวกเขาก็จะเป็น

00:02:22.760 --> 00:02:25.056
"ก็เพราะว่า ใครบางคนบอกว่าผมควรทำ"

00:02:25.080 --> 00:02:27.216
และผมก็ตระหนักว่า ผู้คนรอบๆ ตัวเรา

00:02:27.240 --> 00:02:30.856
กำลังไต่บันไดขึ้นไป
เพราะใครบางคนบอกให้พวกเขาทำ

00:02:30.880 --> 00:02:33.416
และสุดท้ายก็ไปเจอกับกำแพงที่ผิดอัน

00:02:33.440 --> 00:02:35.096
หรือไม่มีกำแพงอะไรเลย

NOTE Paragraph

00:02:35.120 --> 00:02:37.816
ยิ่งผมใช้เวลากับผู้คนเหล่านี้และมองเห็นปัญหานี้
มากเท่าไร

00:02:37.840 --> 00:02:40.056
ผมยิ่งคิดว่า ถ้าหากเราสามารถสร้างสังคม

00:02:40.080 --> 00:02:42.456
ที่เป็นที่ซึ่งผู้คุณรู้สึกเป็นตัวของตัวเอง

00:02:42.480 --> 00:02:44.623
และมันก็ โอเค ที่จะทำอะไรที่แตกต่างได้

00:02:44.647 --> 00:02:47.362
เพื่อจะเดินไปในหนทางที่คนมักไม่ค่อยเลือก
ซึ่งนั่นก็จะได้รับการสนับสนุน

00:02:47.386 --> 00:02:49.936
และให้แรงบันดาลใจกับคนในการเปลี่ยนแปลง

00:02:49.960 --> 00:02:52.656
และภายหลัง นั่นกลายเป็นสิ่งที่ผมเรียกว่า
ลีฟ ยัว เลเจนด์ (Live Your Legend)

00:02:52.680 --> 00:02:54.347
ซึ่งผมจะอธิบายให้ฟังอีกที

00:02:54.371 --> 00:02:58.056
แต่เมื่อผมได้ค้นพบสิ่งเหล่านี้
ผมสังเกตุกรอบแนวทาง

00:02:58.080 --> 00:02:59.461
ของสิ่งง่ายๆ สามประการ

00:02:59.485 --> 00:03:02.616
ที่ความหลงใหลที่สามารถเปลี่ยนแปลงโลก
ทั้งหมดนี้ มีอย่างร่วมกัน

00:03:02.640 --> 00:03:05.296
ไมว่าคุณจะเป็น สตีฟ จ๊อป
หรือถ้าว่าคุณจะเป็นแค่

00:03:05.320 --> 00:03:07.376
มนุษย์สักคนที่มีร้านขนมปังที่อยู่ถัดไปหน่อย

00:03:07.400 --> 00:03:09.416
แต่คุณกำลังทำงาน
ที่เป็นรูปลักษณ์ตัวตนของคุณ

00:03:09.440 --> 00:03:12.336
ผมอยากที่จะแบ่งปันสามสิ่งนี้กับคุณ
เพื่อคุณจะได้สามารถใช้มันเป็นเลนส์

00:03:12.360 --> 00:03:15.027
สำหรับวันนี้ทั้งวัน
และหวังว่าจะใช้ได้กับทั้งชีวิตด้วย

NOTE Paragraph

00:03:15.051 --> 00:03:17.827
ส่วนแรกของกรอบแนวทาง
ความหลงใหลสามขั้นตอนนี้

00:03:17.851 --> 00:03:20.776
คือการเป็นผู้รู้จักตัวเอง 
และเข้าใจตัวเองอย่างถ่องแท้

00:03:20.800 --> 00:03:23.456
เพราะว่า ถ้าคุณไม่รู้ว่าคุณกำลังมองหาอะไรแล้ว

00:03:23.480 --> 00:03:25.096
คุณก็คงจะหามันไม่เจอ

00:03:25.120 --> 00:03:27.740
และที่สำคัญ ไม่มีใครที่จะทำสิ่งนี้ให้เรา

00:03:27.764 --> 00:03:31.456
ไม่มีสาขาวิชาใดในมหาวิทยาลัยที่เกี่ยวข้อง
กับความหลงใหล และจุดรปะสงค์ และการงาน

00:03:31.480 --> 00:03:33.736
ผมไม่รู้ว่าทำไมมันไม่เป็นวิชาเอกควบบังคับ

00:03:33.760 --> 00:03:35.576
แต่อย่าให้ผมเริ่มบ่นเลยครับ

00:03:35.600 --> 00:03:38.576
ผมหมายความว่า คุณใช้เวลาไปมาก
ในการเลือกทีวีในห้องพัก

00:03:38.600 --> 00:03:41.536
ยิ่งกว่าคุณใช้เวลาเลือกวิชาเอก
และสาขาวิชาที่จะศึกษาเสียอีก

00:03:41.560 --> 00:03:44.176
แต่ประเด็นก็คือ
มันเป็นหน้าที่ของเราที่จะเข้าใจ

00:03:44.200 --> 00:03:47.416
และเราต้องการกรอบแนวทาง
เราต้องการวิธีนำร่องผ่านสิ่งนี้

NOTE Paragraph

00:03:47.440 --> 00:03:51.298
และขั้นแรกของเข็มทิศของเราคือหาว่า 
อะไรคือความแข็งแกร่งที่เป็นเอกลักษณ์ของเรา

00:03:51.322 --> 00:03:54.336
อะไรที่เป็นสิ่งที่เราตื่นขึ้นมาแล้วรักที่จะทำ
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม

00:03:54.360 --> 00:03:57.856
ไม่ว่าเราจะได้เงินหรือไม่ 
และเป็นสิ่งที่คนจะขอบคุณที่เราทำ

00:03:57.880 --> 00:04:00.856
สเตรงท์ ไฟเดอร์ 2.0 (Strengths Finder 2.0) 
เป็นหนังสือ และคู่มือออนไลน์

00:04:00.880 --> 00:04:04.616
ผมขอแนะนำมัน เพื่อค้นหาว่า
คุณเก่งในเรื่องใด

NOTE Paragraph

00:04:04.640 --> 00:04:09.056
และต่อไป อะไรคือกรอบแนวทาง
หรือลำดับในการตัดสินใจ

00:04:09.080 --> 00:04:13.296
เราสนใจหรือเปล่าในเรื่องผู้คน
ครอบครัวของเรา สุขภาพ

00:04:13.320 --> 00:04:15.456
หรือว่ามันเป็นความสำเร็จ อะไรแบบนั้นหรือเปล่า

00:04:15.480 --> 00:04:18.147
คุณจะต้องหาให้พบว่ามันคืออะไร
เพื่อที่จะได้ตัดสินใจ

00:04:18.171 --> 00:04:19.896
เพื่อที่เราจะได้รู้ว่า จิตวิญญาณของเราทำได้วยอะไร

00:04:19.920 --> 00:04:24.616
เพื่อที่เราจะได้ไม่ขายมัน
ให้กับอะไรก็ตามที่เราไม่ได้แยแสใส่ใจ

NOTE Paragraph

00:04:24.640 --> 00:04:28.336
และจากนั้น ขั้นต่อไปคือ ประสบการณ์ของเรา

00:04:28.360 --> 00:04:31.816
พวกเราทุกคนมีประสบการณ์เหล่านี้
เราเรียนรู้ทุกๆ วัน ทุกๆ นาที

00:04:31.840 --> 00:04:33.536
ว่าเรารักอะไร เกลียดอะไร

00:04:33.560 --> 00:04:35.560
เก่งในเรื่องใด และไม่เก่งในเรื่องใด

00:04:35.584 --> 00:04:37.976
และถ้าเราไม่ใช้เวลาใส่ใจกับสิ่งเหล่านั้น

00:04:38.000 --> 00:04:39.536
และทำให้คล้ายกลับว่าเป็นการเรียนรู้

00:04:39.560 --> 00:04:42.536
และใช้มันกับทั้งชีวิตของเรา
มันก็ไร้ความหมาย

00:04:42.560 --> 00:04:45.216
ทุกวัน ทุกสัปดาห์ ทุกเดือนของปี

00:04:45.240 --> 00:04:47.696
ผมใช้บางเวลาแค่เพื่อจะครุ่นคิด
ว่าสิ่งที่เป็นไปได้ดี

00:04:47.720 --> 00:04:49.863
สิ่งใดที่ผิดพลาด
และอะไรที่ผมอยากจะทำซ้ำ

00:04:49.887 --> 00:04:51.463
อะไรที่ผมจะใช้ได้มากกว่านี้ในชีวิต


NOTE Paragraph

00:04:51.487 --> 00:04:54.576
และแม้จะเป็นอย่างนั้น อย่างที่คุณเห็น 
โดยเฉพาะวันนี้

00:04:54.600 --> 00:04:56.981
ผู้ที่ให้แรงบันดาลใจกับคุณ 
ผู้ที่ทำสิ่งที่คุณบอกว่า

00:04:57.005 --> 00:04:59.936
"โอ้พระเจ้า สิ่งที่เจฟทำนั่น
ผมอยากจะเป็นแบบเขา"

00:04:59.960 --> 00:05:01.681
ทำไมคุณถึงพูดอย่างนั้น
เปิดสมุดบันทึก


00:05:01.706 --> 00:05:03.776
เขียนลงไป ว่าอะไรกันที่ให้แรงบันดาลใจกับคุณ

00:05:03.800 --> 00:05:05.856
มันไม่ได้เป็นทุกอย่างในชีวิตคุณหรอก

00:05:05.880 --> 00:05:07.696
แต่ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม จดมันลงไป

00:05:07.720 --> 00:05:10.016
แล้วเมื่อเวลาผ่านไป เราจะมีคลัง


00:05:10.040 --> 00:05:14.256
ของสิ่งที่เราสามารถปรับใช้กับชีวิตของเรา
และมีอยู่อย่างมีความปรารถนามากกว่า

00:05:14.280 --> 00:05:15.776
และทำสิ่งความแตกต่างได้ดีกว่า

00:05:15.800 --> 00:05:18.181
เพราะเมื่อเราเริ่มนำสิ่งเหล่านี้มารวมกัน

00:05:18.205 --> 00:05:21.496
เราจะสามารถกำหนดได้ว่า
ความสำเร็จใดมีความหมายกับเรา


00:05:21.520 --> 00:05:24.656
และเมื่อปราศจากส่วนต่างๆ ของเข็มทิศนี้
มันก็เป็นไปไม่ได้

00:05:24.680 --> 00:05:27.300
เราก็จะอยู่ในสถานการณ์ --
เรามีชีวิตที่ถูกกำหนดบทบาท

00:05:27.324 --> 00:05:30.456
ที่ทุกๆ คน เหมือนจะมีชีวิตอยู่
เพื่อไต่บันไดขึ้นไปยังที่ใดก็ไม่รู้

NOTE Paragraph

00:05:30.480 --> 00:05:33.136
มันเหมือนกับใน วอล สตรีท 2
ถ้าใครเคยชมนะครับ

00:05:33.160 --> 00:05:36.976
ลูกจ้างถามเจ้าของกิจการ
ธนาคาร วอล สตรีท ขนาดใหญ่ ว่า

00:05:37.000 --> 00:05:39.136
"คุณได้เงินเท่าไร ทุกคนมีเงินจริงไหม

00:05:39.160 --> 00:05:41.696
ถ้าพวกเขาทำเงินได้มากขนาดนี้
พวกเขาจะไปกันหมด"

00:05:41.720 --> 00:05:44.240
เขาบอกว่า "โอ้ ง่ายจะตาย มากกว่านี้อีก"

00:05:45.120 --> 00:05:46.416
แล้วก็ยิ้ม

00:05:46.440 --> 00:05:48.216
และมันก็เป็นสถานะการณ์ที่น่าเศร้า
ที่คนส่วนใหญ่

00:05:48.240 --> 00:05:50.776
ที่ไม่ได้ใช้เวลาทำความเข้าใจ
กับสิ่งที่สำคัญต่อพวกเขา

00:05:50.800 --> 00:05:53.536
ผู้ที่พยายามเอื้อมให้ถึงอะไรบางอย่าง
ไม่ได้หมายถึงคนใดคนหนึ่ง

00:05:53.560 --> 00:05:56.056
แต่เรากำลังทำเพราะว่า ทุกคนบอกว่าเราควรทำ

00:05:56.080 --> 00:05:57.816
แต่เมื่อเรานำกรอบแนวทางนี้เข้ามารวมกัน

00:05:57.840 --> 00:06:00.456
เราสามารถเริ่มบ่งชี้ได้ว่า
สิ่งใดที่ทำให้เรามีชีวิตชีวา

00:06:00.480 --> 00:06:03.696
คุณรู้ไหม ก่อนหน้านี้ แรงบันดาลใจ
อาจวิ่งเข้าใส่และชนหน้าคุณ

00:06:03.720 --> 00:06:06.416
หรือบางทีในการงานของคุณ
คุณอาจโยนมันทิ้งไป

00:06:06.440 --> 00:06:08.631
เพราะว่าคุณไม่มีวิธีการที่จะบ่งชี้มัน

00:06:08.655 --> 00:06:12.191
แต่เมื่อคุณมี คุณสามารถเห็นสิ่งที่สอดคล้อง
กับจุดแข็งของผม

00:06:12.215 --> 00:06:14.016
กับคุณค่าขอผม ในฐานะคนคนหนึ่ง

00:06:14.040 --> 00:06:17.326
ฉะนั้น ผมกำลังที่จะจับมันไว้
ผมกำลังจะทำอะไรบางอย่ากับมัน

00:06:17.350 --> 00:06:20.208
และผมกำลังที่จะไขว่คว้ามัน
และพยายามที่จะสร้างความแตกต่างด้วยมัน

NOTE Paragraph

00:06:20.232 --> 00:06:22.776
ลีฟ ยัว เลเจนด์ และกระแสที่พวกเราสร้าง

00:06:22.800 --> 00:06:25.467
คงไม่เกิดขึ้นไม่ได้ ถ้าไม่มีเข็มทิศนี้ในการบ่งชี้

00:06:25.491 --> 00:06:28.736
"ว้าว นี่มันเป็นอะไรบางอย่าง
ที่ผมต้องการที่จะไขว่คว้าและสร้างความแตกต่าง"

00:06:28.760 --> 00:06:31.816
ถ้าผมไม่รู้ว่าผมกำลังมองหาอะไร
ผมคงไม่ได้พบมัน

00:06:31.840 --> 00:06:34.376
แต่เมื่อผมมีกรอบแนวทาง มีเข็มทิศนี้

00:06:34.400 --> 00:06:38.856
แล้วผมก็เดินหน้าเพื่อสิ่งต่อไป --
และข้างบนนั้นก็ไม่ใช่ผม --

00:06:38.880 --> 00:06:41.096
ทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ และก้าวข้ามข้อจำกัด

00:06:41.120 --> 00:06:43.136
มีสองเหตุผลว่าทำไมคนถึงไม่ทำแบบนั้น

00:06:43.160 --> 00:06:45.136
อย่างแรกเลย คือพวกเขาบอกตัวเองว่า
พวกเขาทำไม่ได้

00:06:45.160 --> 00:06:47.296
หรือคนรอบๆ ตัวพวกเขาบอกพวกเขาว่า
พวกเขาทำไม่ได้

00:06:47.320 --> 00:06:48.856
ไม่ว่าจะทางใดก็ตาม พวกเราเริ่มที่จะเชื่อมัน

00:06:48.880 --> 00:06:51.256
ไม่ว่าเราจะล้มเลิก
หรือไม่คิดจะเริ่มทำ

NOTE Paragraph

00:06:51.280 --> 00:06:54.176
ประเด็นก็คือ ทุกคนก็ทำไม่ได้ทั้งนั้น
จนกระทั่งมีคนทำมัน

00:06:54.200 --> 00:06:56.736
ทุกนวัฒกรรม
ทุกสิ่งใหม่ในโลกใบนี้

00:06:56.760 --> 00:06:58.427
ที่ตอนแรกคนคิดว่ามันบ้า

00:06:58.451 --> 00:07:01.880
โรเจอร์ แบนนิสเตอร์ กับการวิ่งหนึ่งไมล์ในสี่นาที
มันเป็นไปไม่ได้ทางกายภาพ

00:07:01.904 --> 00:07:04.296
ในการทำลานสถิติวิ่งหนึ่งไมล์ในสี่นาที

00:07:04.320 --> 00:07:06.336
จนกระทั่ง โรเจอร์ แบนนิสเตอร์ 
ลุกขึ้นและทำมัน

00:07:06.360 --> 00:07:07.576
แล้วจากนั้นเกิดอะไรขึ้น

00:07:07.600 --> 00:07:10.216
สองเดือนต่อมา
คน 16 คนทำลายสถิติการวิ่งหนึ่งไมล์ในสี่นาที

00:07:10.240 --> 00:07:12.976
สิ่งที่เราคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้

00:07:13.000 --> 00:07:15.136
มักจะเป็นแค่เพียงหลักชัย
ที่รออยู่ให้เราไปถึง

00:07:15.160 --> 00:07:16.780
ถ้าเราสามารถก้าวข้ามข้อจำกัดสักนิดเหล่านั้น

00:07:16.804 --> 00:07:20.176
และผมคิดว่า มันเริ่มต้น
ด้วยร่างกายและความเกร่ง

00:07:20.200 --> 00:07:22.736
ยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด
เพราะว่าเราสามารถควบคุมมันได้

00:07:22.760 --> 00:07:24.376
ถ้าคุณไม่คิดว่าคุณสามารถวิ่งได้หนึ่งไมล์

00:07:24.400 --> 00:07:26.456
คุณแสดงให้ตัวเองเห็นว่า
คุณสามารถวิ่งได้ไมล์หรือสองไมล์

00:07:26.480 --> 00:07:29.016
หรือมาราธอน หรือลดน้ำหนักห้าปอด์น
หรืออะไรก็ตามแต่

00:07:29.040 --> 00:07:31.536
คุณตระหนักได้ถึงองค์ประกอบความมั่นใจ

00:07:31.560 --> 00:07:34.056
และสามารถถ่ายทอดมันไปทั่วตัวคุณ

NOTE Paragraph

00:07:34.080 --> 00:07:37.736
และผมกับเพื่อนก็เริ่มติดนิสัยแบบนี้นิดหน่อย

00:07:37.760 --> 00:07:40.496
เรามีกลุ่มเล็กๆ เราไปผจญภัยกัน

00:07:40.520 --> 00:07:43.616
และไม่นานมานี้ ผมพบตัวเอง
ในแบบที่ไม่มั่นคง

00:07:43.640 --> 00:07:46.656
ผมกลัวความลึก ความมืด น้ำสีคราม

00:07:46.680 --> 00:07:48.696
ผมไม่รู้หรอกว่าใครเคยกลัวแบบนี้บ้าง

00:07:48.720 --> 00:07:51.319
ตั้งแต่พวกเขาดูหนังเรื่อง จอว์ส 1, 2, 3 
และ 4 ไปประมาณหอรอบ

00:07:51.344 --> 00:07:52.496
เมื่อผมเป็นเด็ก

00:07:52.520 --> 00:07:57.056
แต่ถ้าจะมีอะไรเกี่ยวกับมัน ถ้ามันมืดๆ มัวๆ
ผมก็รู้สึกถึงมันได้เลย

00:07:57.080 --> 00:07:58.856
ผมเชื่อว่ามันมีอะไรอยู่ในนั้น

00:07:58.880 --> 00:08:02.016
แม้ว่ามันจะเป็นทะเลสาป ทาโฮล (Lake Tahoe)
มันเป็นน้ำจืด ไม่มีสิ่งใดที่น่ากลัว

00:08:02.040 --> 00:08:03.696
น่าขัน แต่มันอยู่ตรงนั้นครับ

00:08:03.720 --> 00:08:06.216
อย่างไรก็ดี สามปีก่อน ผมอยู่บนเรือโยง

00:08:06.240 --> 00:08:08.216
ทางใต้ลงไป ที่ อ่าวซานฟรานซิสโก

00:08:08.240 --> 00:08:11.696
มันเป็นวันฝนตก มีพายุ ลมแรง
และคนบนเรือก็เมาเรือ

00:08:11.720 --> 00:08:15.054
และผมก็นั่งอยู่ตรงนั้น ใส่ชูชีพ
และมองออกไปนอกหน้าต่าง

00:08:15.078 --> 00:08:18.056
ด้วยความกลัวว่า
ผมจะว่ายน้ำไปสู่ความตาย

00:08:18.080 --> 00:08:20.336
ผมกำลังพยายามจะพยายามว่ายน้ำ
ข้ามสะพานโกเดนเกต

00:08:20.360 --> 00:08:24.176
และผมเดาว่า บางคนในห้องนี้
อาจเคยทำมาก่อน

00:08:24.200 --> 00:08:27.416
ผมนั่งอยู่ตรงนั้น และโจนาธานเพื่อนของผม
ที่ชวนผมมา

00:08:27.440 --> 00:08:29.696
เขาเข้ามาหาผม และเขาก็เห็นว่าผมเป็นอย่างไร

00:08:29.720 --> 00:08:32.456
และเขาบอกว่า "เฮ้ย สก๊อต
มันจะมีอะไรแย่ไปกว่านี้

00:08:32.480 --> 00:08:34.616
แกใส่ชูชีพ แกไม่จมหรอก

00:08:34.640 --> 00:08:37.456
และถ้าแกไม่รอด ก็โดดขึ้นเรือพายหนึ่งใน 20 ลำ

00:08:37.480 --> 00:08:40.296
นอกจากนี้นะ ถ้าฉลามมาบุก
ทำไมมันต้องเลือกแกด้วย

00:08:40.320 --> 00:08:42.940
จากคนกว่า 80 คนในน้ำด้วยล่ะ"
ขอบคุณมาก ช่วยได้มากเลย

00:08:42.964 --> 00:08:45.820
เขาบอกว่า "แต่เอาจริงนะ
ขอให้สนุกนะ โชคดี"

00:08:45.844 --> 00:08:48.336
และเขาก็โดดลงน้ำ ว่ายน้ำไป โอเค

NOTE Paragraph

00:08:48.360 --> 00:08:52.736
กลายเป็นว่าการพูดปลุกใจนั้นได้ผล
และผมรู้สึกสงบนิ่ง

00:08:52.760 --> 00:08:55.696
และผมคิดว่ามันเป็นเพราะ
โจนาธานอายุ 13 ขวบ

NOTE Paragraph

00:08:55.720 --> 00:08:57.656
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:08:57.680 --> 00:09:00.376
และคน 80 คนที่ว่ายน้ำในวันนั้น

00:09:00.400 --> 00:09:03.216
65 คน มีอายุระหว่างเก้าถึง 13 ขวบ

00:09:03.240 --> 00:09:05.976
ลองคิดสิว่าคุณจะเผชิญกับโลกต่างไปอย่างไร

00:09:06.000 --> 00:09:09.176
ถ้าคุณอายุเก้าขวบและพบว่า 
คุณสามารถว่ายน้ำได้ไมล์ครึ่ง

00:09:09.200 --> 00:09:11.896
ในน้ำอุณหภูมิ 56 องศาฟาเรนไฮด์
จากอัลคาทราซ ถึงซานฟรานซิสโก

00:09:11.920 --> 00:09:13.336
คุณจะตอบตกลงกับอะไร

00:09:13.360 --> 00:09:16.216
คุณจะยอมแพ้ต่ออะไร
คุณจะลองทำอะไร

00:09:16.240 --> 00:09:18.336
ตอนที่ผมจะว่ายน้ำเสร็จ
ผมไปยัง อะควาติก พาร์ค

00:09:18.360 --> 00:09:19.736
ผมขึ้นจากน้ำ

00:09:19.760 --> 00:09:21.856
และแน่นอน เด็กครึ่งหนึ่งก็ว่ายน้ำเสร็จแล้ว

00:09:21.880 --> 00:09:24.214
พวกเขาก็เลยเชียร์ผม และตื่นเต้นกันทุกคน

00:09:24.238 --> 00:09:27.254
และผมก็สมองชาไปเลย
ว่ามีใครเคยว่าน้ำในอ่าวนั่นด้วยหรือ

00:09:27.278 --> 00:09:30.776
และผมก็พยายามที่จะมุ่งหน้าออกไป
และผมก็เห็นคนไปถึงเส้นชัย

00:09:30.810 --> 00:09:33.826
และผมเห็นเด็กคนหนึ่ง
มีบางอย่างไม่ปกติ

00:09:33.840 --> 00:09:35.856
และเขาก็ทรุดลงไปแบบนี้

00:09:35.880 --> 00:09:39.296
เขาแทบจะหายใจไม่ได้
ก่อนที่เขาจะมุดหัวลงไป

00:09:39.320 --> 00:09:41.536
ผมสังเกตุเห็นผู้ใหญ่คนอื่นดูอยู่เช่นกัน

00:09:41.560 --> 00:09:44.016
และผมสาบานได้เลยว่า 
พวกเขาคิดอย่างเดียวกับผม

00:09:44.040 --> 00:09:47.976
นี่แหละ เหตุผลที่คุณไม่ยอมให้เด็กเก้าขวบ
ว่ายน้ำจากอัลคาทราซ

00:09:48.000 --> 00:09:49.216
มันไม่ใช่ความเมื่อยล้า


00:09:49.240 --> 00:09:51.536
มันเกิดขึ้นเร็วมาก ผู้ใหญ่สองคน
วิ่งไปและคว้าเขา

00:09:51.560 --> 00:09:55.336
และเอาเขาขึ้นบนไหล่ และลากเขาแบบนี้

00:09:55.360 --> 00:09:57.216
เขากระโผลกกระเผลกไปหมด

00:09:57.240 --> 00:09:59.576
และจากนั้น พวกเขาเดินไปอีกสองสามฟุต

00:09:59.600 --> 00:10:01.576
และวางเขาลงบนรถเข็น

00:10:01.600 --> 00:10:05.136
และเขาก็ชูกำปั้นขึ้น
เป็นชัยชนะที่บ้าบอที่สุดที่ผมเคยเห็น

00:10:05.160 --> 00:10:07.816
ผมยังคงรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น
และพลังงานจากผู้ชายคนนี้

00:10:07.840 --> 00:10:09.416
เมื่อเขาประสบกับความสำเร็จ

00:10:09.440 --> 00:10:12.416
วันนั้น ผมได้เห็นเขาก่อนในสภาพที่นั่งรถเข็น

00:10:12.440 --> 00:10:14.416
ผมไม่รู้เลยว่า เขากำลังจะว่ายน้ำ

00:10:14.440 --> 00:10:17.536
ผมหมายถึง เขาจะเป็นอย่างไร
ในอีก 20 ปีข้างหน้า

00:10:17.560 --> 00:10:20.976
จะมีคนสักกี่คนบอกเขาว่า เขาทำไม่ได้
ว่าเขาอาจจตาย ถ้าพยายามจะทำ

NOTE Paragraph

00:10:21.000 --> 00:10:23.136
คุณพิสูจน์ว่าคนคิดผิด
คุณพิสูจน์ว่าคุณคิดผิด

00:10:23.160 --> 00:10:24.976
ที่สามารถเป็นแรงผลัดดันเพิ่มเติมเล็กๆ

00:10:25.000 --> 00:10:26.536
ให้กับสิ่งที่คุณเชื่อว่ามันเป็นไปได้

00:10:26.560 --> 00:10:28.976
คุณไม่ต้องเป็นนักวิ่งมาราธอน
ที่เร็วที่สุดในโลก

00:10:29.000 --> 00:10:31.381
แค่คุณเป็นเจ้าของความเป็นไปไม่ได้
เพื่อที่จะทำมันให้สำเร็จ

00:10:31.405 --> 00:10:33.381
และมันเริ่มต้นจากขั้นเล็กๆ

00:10:33.405 --> 00:10:35.736
และวิธีการที่ดีที่สุด สำหรับการทำสิ่งนี้


00:10:35.760 --> 00:10:37.976
คือการห้อมล้อมตัวคุณ
ด้วยคนที่มีความหลงใหล

00:10:38.000 --> 00:10:40.762
วิธีการที่เร็วที่สุด ในการทำสิ่งที่คุณไม่คิดว่า
คุณจะสามารถทำได้

00:10:40.786 --> 00:10:43.358
คือการห้อมล้อมตัวคุณเอง
ด้วยคนที่ทำมันอยุ่แล้ว

NOTE Paragraph

00:10:43.382 --> 00:10:45.816
มันมีคำคมจาก จิม โรห์น (Jim Rohn ) ที่ว่า

00:10:45.840 --> 00:10:49.216
"คุณเป็นค่าเฉลี่ยของคนห้าคน
ที่คุณใช้เวลาด้วยมากที่สุด"

00:10:49.240 --> 00:10:52.536
และมันไม่มีเคล็ดลับใดในประวัติศาสตร์โลก
ที่จะยิ่งใหญ่ไปกว่านี้

00:10:52.560 --> 00:10:55.616
ที่จะพาคุณจากจุดที่คุณเป็นในวันนี้
ไปยังจุดที่คุณอยากจะไป

00:10:55.640 --> 00:10:58.536
มากกว่าคนที่คุณเลือกที่จะเก็บไว้ในมุม

00:10:58.560 --> 00:11:00.856
พวกมันเปลี่ยนทุกอย่าง
และมันเป็นข้อพิสูจน์ความจริง

00:11:00.880 --> 00:11:05.176
ในค.ศ. 1898 นอร์มัน ทริปเพลทท์ ทำการศึกษานี้
กับนักจักรยาน

00:11:05.200 --> 00:11:08.000
และเขาวัดเวลาที่พวกเขาใช้ในสนามแข่ง
ทั้งแบบกลุ่ม

00:11:08.025 --> 00:11:09.176
และเดี่ยว

00:11:09.200 --> 00:11:12.896
เขาพบว่าทุกครั้งที่นักจักรยานอยู่ในกลุ่ม
พวกเขาปั่นเร็วขึ้น

00:11:12.920 --> 00:11:15.736
และมันก็พบได้กับทุกอย่างในชีวิต

00:11:15.760 --> 00:11:17.656
และมันพิสูจน์สิ่งเดียวกันนี้
ครั้งแล้วครั้งเล่า

00:11:17.680 --> 00:11:20.536
ว่าคนรอบๆ ตัวคุณนั้นสำคัญ
และสิ่งแวดล้อมก็เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง

00:11:20.560 --> 00:11:23.136
แต่มันขึ้นอยู่กับคุณ ที่จะควบคุมมัน
เพราะว่ามันเป็นไปได้ทั้งสองทาง

00:11:23.160 --> 00:11:25.736
80 เปอร์เซ็นต์ของคน
ที่ไม่ชอบงานที่พวกเขาทำ

00:11:25.760 --> 00:11:28.936
นั่นหมายถึงคนส่วนใหญ่รอบๆ ตัวเรา
ไม่ใช่ในห้องนี้ แต่ที่อื่นๆ

00:11:28.960 --> 00:11:32.616
กำลังเผชิญหน้ากับความพึงพอใจ
และรั้งเราจากการไขว่คว้าสิ่งที่สำคัญกับเรา

00:11:32.640 --> 00:11:34.696
ฉะนั้น เราจึงต้องจัดการสิ่งรอบๆ ตัวเหล่านี้

NOTE Paragraph

00:11:34.720 --> 00:11:36.720
ผมพบตัวเองในเหตุการณ์นี้ --

00:11:38.680 --> 00:11:41.576
ตัวอย่างส่วนตัว สองสามปีก่อน

00:11:41.600 --> 00:11:45.776
ใครเคยมีงานอดิเรกหรือคลั่งใคล้อะไรไหมครับ

00:11:45.800 --> 00:11:49.296
ที่เราใช้เวลาไปมากมาย 
และอยากจะทำมันเป็นงานประจำ

00:11:49.320 --> 00:11:53.456
แต่ไม่มีใครให้ความสำคัญมันเลย
มันทำเงินอะไรไม่ได้เลย

00:11:53.480 --> 00:11:57.576
ครับ ผมเป็นแบบนั้นอยู่สี่ปี พยายามที่จะสร้าง
ลีฟ ยัว เลเจนด์


00:11:57.600 --> 00:12:00.936
เพื่อช่วยให้คนได้ทำงานในสิ่งที่เขารักและใส่ใจ
และมีแรงบันดาลใจจริงๆ

00:12:00.960 --> 00:12:02.296
ผมทำเท่าที่ผมสามารถทำได้

00:12:02.320 --> 00:12:04.496
และมีเพียงสามคนที่ให้ความสนใจ

00:12:04.520 --> 00:12:07.759
และพวกเขาก็อยู่ตรงนี้ครับ
แม่ของผม พ่อ และภรรยาของผม เชลซี

00:12:07.783 --> 00:12:09.279
ขอบคุณทุกคนครับที่สนับสนุน

NOTE Paragraph

00:12:09.303 --> 00:12:10.776
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:12:10.800 --> 00:12:15.496
และผมต้องการมันมากมายเหลือเกัน
มันเติบโตศูนย์เปอร์เซ็นต์ภายในสี่ปี

00:12:15.520 --> 00:12:17.496
และผมก็เกือบที่จะล้มเลิก

00:12:17.520 --> 00:12:19.216
และในตอนนั้นเอง

00:12:19.240 --> 00:12:22.776
ผมย้ายไปที่ซานฟรานซิสดก 
และเริ่มที่จะพบคนที่ค่อนข้างน่าสนใจ

00:12:22.800 --> 00:12:25.016
ที่มีรูปแบบการใช้ชีวิตการผจญภัย

00:12:25.040 --> 00:12:27.056
การทำธุรกิจ และเว็บไซต์ และบล๊อค
ที่แสนจะสุดเหวี่ยง

00:12:27.080 --> 00:12:30.336
ที่ไม่ได้ห่างไกลแรงบันดาลใจของพวกเขา
และพวกเขาก็ช่วยผู้คนในแบบที่มีคุณค่า

00:12:30.360 --> 00:12:33.016
และหนึ่งในเพื่อนของผม 
ตอนนี้ เขามีครอบครัวขนาดแปดคน

00:12:33.040 --> 00:12:35.376
และทำงานเลี้ยงดูคนทั้งครอบครัว

00:12:35.400 --> 00:12:38.256
ทำบล๊อคที่เขาเขียนสัปดาห์ละสองครั้ง

00:12:38.280 --> 00:12:41.328
พวกเขาเพิ่งกลับมาจากการไปยุโรปหนึ่งเดือน
ทุกคนเลย

00:12:41.352 --> 00:12:43.416
มันทำให้ผมทึ่ง
มันเป็นไปได้อย่างไรกัน

00:12:43.440 --> 00:12:46.936
และผมก็ได้รับแรงบันดาลใจอย่างน่าประหลาด
เมื่อเห็นสิ่งนี้

00:12:46.960 --> 00:12:49.936
และแทนที่จะปิดมัน
ผมตัดสินใจที่จะจริงจังกับมัน

00:12:49.960 --> 00:12:51.936
และผมก็ทำทุกอย่างที่สามารถจะทำได้
เพื่อใช้เวลากับมัน

00:12:51.960 --> 00:12:54.456
ทุกชั่วโมงที่ผมลืมตาตื่น
ผลพยายามที่จะไล่ล่าหาคนพวกนี้เท่าที่จะทำได้

00:12:54.480 --> 00:12:57.256
ไปเที่ยวและดื่มและพูดคุย อะไรก็ตาม

00:12:57.280 --> 00:12:59.016
และหลังจากสี่ปีของการเติบโตที่เป็นศูนย์


00:12:59.040 --> 00:13:01.376
ภายในหกเดือนหลังจากออกไปพบกับคนพวกนี้

00:13:01.400 --> 00:13:04.096
สังคมที่ลีฟ ยัว เลเจนด์ โตขึ้น 10 เท่า

00:13:04.120 --> 00:13:07.976
ในอีก 12 เดือน มันเติบโตขึ้น 160 เท่า

00:13:08.000 --> 00:13:11.056
และวันนี้ คนกว่า 30,000 ราย
จาก 158 ประเทศ

00:13:11.080 --> 00:13:14.176
ใช้หน้าที่การงานและอุปกรณ์เชื่อมต่อของเรา
ทุกๆ เดือน

00:13:14.200 --> 00:13:18.576
และคนเหล่านี้ได้สร้างสังคมแห่งบุคคลบันดาลใจ

00:13:18.600 --> 00:13:20.816
ผู้ที่ให้แรงบันดาลใจกับความเป็นไปได้ที่ผมเฝ้าฝันถึง

00:13:20.840 --> 00:13:24.016
สำหรับ ลีฟ ยัว เลเจนด์ เมื่อหลายปีก่อน

NOTE Paragraph

00:13:24.040 --> 00:13:26.296
ผู้คนนั้นเปลี่ยนทุกสิ่งทุกอย่าง
และนั่นก็เป็นสาเหตุว่าทำไม --

00:13:26.320 --> 00:13:28.536
แบบว่า คุณถามว่ามันกำลังเกิดอะไรขึ้น

00:13:28.560 --> 00:13:31.016
เป็นเวลาสี่ปี ผมไม่รู้จักใครเลยในที่นี้

00:13:31.040 --> 00:13:34.536
และผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันมีตัวตน
ที่ว่าคนจะทำสิ่งนี้ได้

00:13:34.560 --> 00:13:36.536
ที่ว่าคนจะสร้างกระแสอะไรแบบนี้

00:13:36.560 --> 00:13:40.216
และจากนั้นผมก็มาอยู่ที่นี่ในซานฟรานซิสโก
และทุกคนรอบๆ ตัวผมก็ทำสิ่งนี้

00:13:40.240 --> 00:13:44.336
มันกลายเป็นสิ่งธรรมดา ความคิดของผมเริ่มจาก
ผมจะทำสิ่งนี้ได้อย่างไร

00:13:44.360 --> 00:13:46.176
ไปเป็นผมจะไม่ทำมันได้อย่างไร

00:13:46.200 --> 00:13:49.416
และจากนั้น เมื่อมันเกิดขึ้น
สัญญาณก็ถูกเปิดขึ้นในความคิดของคุณ

00:13:49.440 --> 00:13:51.107
มันส่งเป็นระลอกคลื่นออกไปทั่วทั้งโลก

00:13:51.131 --> 00:13:54.056
และโดยไม่ต้องพยายาม
มาตราฐานของคุณพัฒนาไปจากจุดนี้

00:13:54.080 --> 00:13:57.795
คุณไม่ต้องเปลี่ยนแปลงเป้าหมาย
คุณแค่ต้องเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมของคุณ

00:13:57.819 --> 00:14:02.176
แค่นั้นแหละครับ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไม
ผมถึงรักที่จะอยู่ท่ามกลางกลุ่มคน

00:14:02.200 --> 00:14:03.820
ทำไมผมถึงไปทุกงาน TED เท่าที่ผมจะทำได้

00:14:03.844 --> 00:14:06.776
และดูพวกเขาบน iPad ระหว่างไปทำงาน
หรืออะไรก็ตามแต่

00:14:06.800 --> 00:14:10.216
เพราะว่าคนกล่มนี้แหละที่
ให้แรงบันดาลใจในความเป็นไปได้

00:14:10.240 --> 00:14:13.256
เรามีทั้งวันที่จะอยู่ด้วยกัน และอาจมากมายกว่านั้น

NOTE Paragraph

00:14:13.280 --> 00:14:16.736
สรุปนะครับ ในนิยามของเสาหลักสามประการ

00:14:16.760 --> 00:14:20.696
พวกมันมีจุดร่วมเดียวกัน ยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด

00:14:20.720 --> 00:14:23.176
เราควบคุมมันได้ 100 เปอร์เซ็นต์

00:14:23.200 --> 00:14:26.256
ไม่มีใครสามารถบอกคุณได้ว่า
คุณไม่สามารถเรียนรู้เกี่ยวกับตัวเองได้

00:14:26.280 --> 00:14:28.423
ไม่มีใครสามารถบอกคุณได้ว่า
คุณไม่สามารถก้าวข้ามข้อจำกัดของคุณได้

00:14:28.447 --> 00:14:30.736
และเรียนรู้ความเป็นไปไม่ได้ของคุณ
และสู้กับสิ่งนั้น

00:14:30.760 --> 00:14:33.696
ไม่มีใครบอกคุณได้ว่า
คุณไม่สามารถที่จะอยู่ท่ามกลางคนที่สร้างแรงบันดาลใจ

00:14:33.720 --> 00:14:35.911
หรือออกไปจากคนที่ทำให้คุณรู้สึกแย่

00:14:35.935 --> 00:14:37.364
คุณไม่สามารถควบคุมภาวะเศรษฐกิจได้

00:14:37.388 --> 00:14:40.576
คุณไม่สามารถควบคุมการถูกไล่ออก
หรือการไปอยู่ในอุบัติเหตุรถยนต์ได้

00:14:40.600 --> 00:14:42.696
สิ่งต่างๆ ส่วนใหญ่มันเกินกว่าที่เราจะควบคุม

00:14:42.720 --> 00:14:45.080
สามสิ่งนี้ขึ้นอยู่กับเราล้วนๆ

00:14:47.000 --> 00:14:51.150
และพวกมันสามารถเปลี่ยนโลกของเราได้ทั้งใบ
ถ้าเราตัดสินใจที่จะทำอะไรบางอย่าง

NOTE Paragraph

00:14:52.080 --> 00:14:55.080
และประเด็นก็คือว่า มันเริ่มที่จเะกิดขึ้น
ในระดับที่ขยายกว้างออกไป

00:14:55.104 --> 00:14:58.295
ผมเพิ่งได้อ่าน [นิตยสาร] โฟบ รัฐบาลอเมริกัน
รายงานเป็นครั้งแรกว่า

00:14:58.319 --> 00:15:01.016
ภายในหนึ่งเดือน ว่ามีคนออกจากงาน

00:15:01.040 --> 00:15:02.376
มากกว่าถูกไล่ออกจากงาน

00:15:02.400 --> 00:15:05.616
พวกเขาคิดว่ามันเป็นความผิดปกติ
แต่มันเกิดขึ้นสามเดือนติดต่อกัน

00:15:05.640 --> 00:15:08.336
ไม่นาน ผู้คนอ้างว่า
มันเป็นเรื่องของสิ่งแวดล้อมที่ไม่เป็นใจ

00:15:08.360 --> 00:15:10.696
ผู้คนชูนิ้วกลางให้กับชีวิตที่ถูกขีดเส้นมาให้เดิน

00:15:10.720 --> 00:15:12.776
สิ่งที่คนพูดๆ กันว่า คุณควรที่จะทำ

00:15:12.800 --> 00:15:16.536
แทนที่จะเป็นสิ่งที่มีความหมายต่อพวกเขา
และทำในสิ่งที่บันดาลใจพวกเขา

NOTE Paragraph

00:15:16.560 --> 00:15:19.336
และคนก็ตื่นขึ้นมาสู่ความเป็นไปได้นี้

00:15:19.360 --> 00:15:25.336
ที่จริงๆ แล้ว สิ่งเดียวที่จำกัดความเป็นไปได้ตอนนี้
คือความคิดสร้างสรรค์

00:15:25.360 --> 00:15:27.336
มันไม่ใช่ความซ้ำซากจำเจอีกต่อไปแล้ว

00:15:27.360 --> 00:15:30.536
ผมไม่สนหรอกว่า คุณสนใจอะไร
มีความคลั่งใคล้อะไร มีงานอดิเรกอะไร

00:15:30.560 --> 00:15:34.016
ถ้าคุณชอบถักนิตติ้ง คุณสามารถพบใครสักคน
ที่ถักนิตติ้ง

00:15:34.040 --> 00:15:36.376
และคุณสามารถเรียนกจากพวกเขาได้
มันน่าตื่นเต้นแบบนั้นแหละ

00:15:36.400 --> 00:15:39.896
และวันทั้งวันก็ควรจะเป็นแบบนี้
เป็นการเรียนรู้จากการเล่าสู่กันฟัง

00:15:39.920 --> 00:15:43.336
และเราก็เก็บประวัติคนเหล่านี้ใน
ลีฟ ยัว เลเจนด์ ทุกๆ วัน

00:15:43.360 --> 00:15:46.056
เพราะเมื่อคนทั่วๆ ไปกำลังทำสิ่งที่ไม่ธรรมดา

00:15:46.080 --> 00:15:47.856
และคุณสามารถไปอยู่ในกลุ่มนั้นได้

00:15:47.880 --> 00:15:49.616
มันกลายเป็นสิ่งธรรมดา

00:15:49.640 --> 00:15:53.736
และมันไม่ใช่การเป็นคานธี หรือสตีฟ จ๊อบ
ทำอะไรที่คนอื่นเขาว่าบ้า

00:15:53.760 --> 00:15:56.189
มันเป็นการทำอะไรบางอย่างที่สำคัญกับคุณ

00:15:56.213 --> 00:15:58.253
และสร้างความสำคัญที่มีเพียงคุณเท่านั้นที่ทำได้

NOTE Paragraph

00:15:59.600 --> 00:16:03.256
พูดถึงคานธี เขาเคยเป็นทนาย

00:16:03.280 --> 00:16:04.616
เท่าที่ผมเคยได้ยินมา

00:16:04.640 --> 00:16:07.896
และเขาได้พบกับเหตุการณ์สำคัญ
บางอย่างที่สำคัญกับเขา

00:16:07.920 --> 00:16:09.136
เขาไม่สามารถจะไม่ทำมันได้

00:16:09.160 --> 00:16:11.399
และเขาก็มีปรัชญาที่เขาใช้ดำเนินชีวิตที่ว่า

00:16:11.423 --> 00:16:13.736
"ตอนแรกเขาละเลยคุณ
จากนั้นก็หัวเราะเยาะคุณ

00:16:13.760 --> 00:16:15.880
จากนั้นพวกเขาก็สู้กับคุณ และคุณก็ชนะ"

NOTE Paragraph

00:16:17.960 --> 00:16:20.616
ทุกอย่างเป็นไปไม่ได้จนกระทั่งใครสักคนทำสำเร็จ

00:16:20.640 --> 00:16:23.816
คุณสามารถอยู่กับผู้คนที่บอกคุณว่า มันเป็นไปไม่ได้หรอก

00:16:23.840 --> 00:16:25.656
และบอกคุณว่า คุณโง่เหลือเกินที่พยายาม

00:16:25.680 --> 00:16:28.976
หรือจะอยู่กับคนที่ให้แรงบันดาลใจที่เป็นไปได้

00:16:29.000 --> 00:16:30.600
ผู้คนที่อยู่ในห้องนี้

00:16:31.600 --> 00:16:35.496
เพราะผมเห็นว่ามันคือความรับผิดชอบของเรา
ที่จะแสดงให้โลกเห็น

00:16:35.520 --> 00:16:38.936
ว่าสิ่งที่เหมือนจะเป็นไปไม่ได้
สามารถเป็นสิ่งที่เป็นธรรมดาได้

00:16:38.960 --> 00:16:41.136
และมันก็เริ่มที่จะเกิดขึ้นแล้ว

00:16:41.160 --> 00:16:43.856
อย่างแรก ทำในสิ่งที่บันดาลใจเรา

00:16:43.880 --> 00:16:47.576
เพื่อที่เราจะได้ให้แรงบันดาลใจนั้นกับคนอื่น
ในการทำสิ่งที่บันดาลใจพวกเขา

00:16:47.600 --> 00:16:49.240
แต่เราไม่สามารถพบสิ่งนั้นได้

00:16:50.200 --> 00:16:52.256
เว้นเสียแต่ว่า เราจะรู้ว่าเรากำลังมองหาอะไร

00:16:52.280 --> 00:16:54.376
พวกเราจะต้องทำด้วยตัวของพวกเราเอง

00:16:54.400 --> 00:16:56.976
ทำตัวให้เป็นสากลเกี่ยวกับเรื่องนั้น
และทำการค้นพบ

00:16:57.000 --> 00:17:00.524
เพราว่า ผมลองคิดดูว่า จะเป็นอย่างไร
ถ้าโลกของเรามีคน 80 เปอร์เซ็นต์

00:17:00.548 --> 00:17:01.856
ที่รักงานที่ทำ

00:17:01.880 --> 00:17:05.896
นวัฒกรรมจะเป็นอย่างไร
คุณจะปฏิบัติกับคนรอบๆ ตัวคุณอย่างไร

00:17:05.920 --> 00:17:07.300
สิ่งต่างๆ จะเริ่มเปลี่ยนไป

NOTE Paragraph

00:17:08.800 --> 00:17:12.016
และขณะที่ผมกำลังจะจบการบรรยาย
ผมมีคำถามเดียวที่จะถามพวกคุณ

00:17:12.040 --> 00:17:14.776
และคิดว่า มันเป็นเพียงคำถามเดียวที่สำคัญ

00:17:14.800 --> 00:17:17.400
และมันก็คือ งานใดที่คุณไม่อาจจะไม่ทำได้

00:17:18.480 --> 00:17:20.736
ค้นหามัน ใช้ชีวิตกับมัน

00:17:20.760 --> 00:17:23.440
ไม่ใช่เพียงแค่เพื่อตัวคุณ
แต่เพื่อทุกคนรอบตัวคุณ

00:17:24.400 --> 00:17:27.256
เพราะว่านี่คือการเริ่มต้น
ในการเปลี่ยนแปลงโลก

00:17:27.280 --> 00:17:29.600
อะไรล่ะ ที่เป็นงานที่คุณทำไม่ได้

NOTE Paragraph

00:17:30.400 --> 00:17:31.616
ขอบคุณทุกคนครับ

NOTE Paragraph

00:17:31.640 --> 00:17:34.160
(เสียงปรบมือ