นี่คือไมโครแรปเตอร์ ไดโนเสาร์กินเนื้อที่มีสี่ปีก มีความยาวเกือบสองฟุต กินปลาเป็นอาหาร และมีชีวิตอยู่ประมาณ 120 ล้านปีก่อน เราได้ความรู้เกี่ยวกับมันส่วนใหญ่ มาจากฟอสซิลซึ่งมีหน้าตาแบบนี้ แล้วสีต่าง ๆ ที่เห็นนี่ เป็นเพียงการเดา จากศิลปินงั้นหรือ คำตอบคือ ไม่ใช่ เรารู้ว่า สีดำเงานี้ เป็นสีที่ถูกต้อง เพราะว่านักบรรพชีวินวิทยา ได้ทำการวิเคราะห์เบาะแสที่มีอยู่ในฟอสซิล แต่เพื่อให้หลักฐานนั้นได้รับการตีความ จะต้องใช้การตรวจสอบฟอสซิลที่ระมัดระวัง และความเข้าใจที่ดี เกี่ยวกับฟิสิกส์ของแสงและสี ก่อนอื่น นี่คือสิ่งที่เราเห็นจริง ๆ จากฟอสซิล รอยประทับของกระดูกและขนนก ที่เปิดเผยความลับของแร่ที่ถูกทิ้งเอาไว้ และจากรอยประทับเหล่านี้ เราสามารถคาดเดาได้ว่า ขนของไมโครแรปเตอร์ คล้ายกันกับขนของไดโนเสาร์ยุคใหม่ ซึ่งก็คือนก แต่อะไรที่ทำให้ขนนกมีสีต่าง ๆ มากมายล่ะ ขนนกส่วนใหญ่มีเม็ดสี หนึ่งหรือสองชนิด สีแดงของนกคาร์ดินัลมาจากคาโรทีนอย เม็ดสีเดียวกับที่ทำให้แครอทมีสีส้ม ในขณะที่หน้าสีดำของมัน เป็นผลมาจากเมลานิน เม็ดสีที่มีอยู่ตามขนและผิวหนังของพวกเรา แต่ในขนนก เมลานินไม่ได้เป็นแค่สี มันทำให้เกิดโครงสร้างกลวงระดับนาโน ที่เรียกว่า เมลาโนโซม ซึ่งสามารถให้แสงสีใดก็ได้ในเฉดสีรุ้ง เพื่อที่จะเข้าใจว่ามันทำงานอย่างไร มันช่วยจดจำสิ่งที่เกี่ยวกับแสง แสงคือคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าเล็ก ๆ ที่เดินทางผ่านอากาศ จุดสูงสุดของคลื่นเรียกว่ายอดคลื่น และระยะห่างระหว่างสองยอดคลื่น เรียกว่าความยาวคลื่น ยอดคลื่นในแสงสีแดง อยู่ห่างกันประมาณหนึ่งใน 7 แสนล้านเมตร และความยาวคลื่นแสงสีม่วง มีความยาวที่น้อยกว่า คือประมาณหนึ่งใน 4 แสนล้านเมตร หรือ 400 นาโนเมตร เมื่อแสงตกกระทบผิวด้านหน้า ของเมลาโนโซมกลวง ๆ ของนก แสงบางส่วนถูกสะท้อนออก และบางส่วนก็ผ่านไป สัดส่วนของแสงที่ถูกส่งผ่าน จะสะท้อนออกมาทางผิวด้านหลัง คลื่นทั้งสองที่ถูกสะท้อนออกมา จะเกิดการแทรกสอดกัน โดยปกติแล้วมักจะลบล้างกันไป แต่เมื่อความยาวคลื่นของแสงที่ถูกสะท้อน พอดีกันกับระยะระหว่างการสะท้อนทั้งสอง พวกมันเสริมกันและกัน แสงสีเขียวมีความยาวคลื่นประมาณ 500 นาโนเมตร ฉะนั้น เมลาโนโซมที่มีขนาดประมาณ 500 นาโนเมตร จึงให้แสงสีเขียว เมลาโนโซมที่บางกว่าให้แสงสีม่วง และที่หนากว่าให้แสงสีแดง แน่นอน มันซับซ้อนกว่านี้ เมลาโนโซมอัดตัวอยู่ด้วยกัน ภายในเซลล์ และไหนจะยังมีปัจจัยอื่นอีก อย่างเช่น การเรียงตัวของเมลาโนโซม ภายในขนนก ก็มีความสำคัญเช่นกัน ลองกลับมาดู ที่ฟอสซิลของไมโครแรปเตอร์กัน เมื่อนักวิทยาศาสตร์สำรวจรอยขนของมัน ด้วยกล้องจุลทรรศน์กำลังสูง พวกเขาพบโครงสร้างระดับนาโน ที่ดูเหมือนเมลาโนโซม การวิเคราะห์เมลาโนโซมด้วยเอ็กซ์เรย์ ยังให้การสนับสนุนทฤษฎีนี้มากขึ้น พวกมันมีแร่ที่อาจเป็นผลจากการสลาย ของเมลานิน นักวิทยาศาสตร์เลือกเอาขนนก 20 อันจากฟอสซิลหนึ่ง และพบว่า เมลาโนโซมจากทั้ง 20 ตัวอย่าง มีลักษณะคล้ายกัน ฉะนั้น พวกเขาค่อนข้างมั่นใจว่า ไดโนเสาร์เป็นสีเดียวกันทั้งตัว พวกเขาเปรียบเทียบเมลาโนโซม จากไมโครแรปเตอร์กับนกในปัจจุบัน และแม้ว่าจะไม่พบสิ่งที่เหมือนกันทุกประการ แต่พบสิ่งที่ใกล้เคียงที่สุด เป็นขนนกเป็ดน้ำสีเหลือบ ที่อยู่บนปีกของเป็ด และด้วยการตรวจสอบขนาดและการเรียงตัว ของเมลาโนโซมอย่างแม่นยำ นักวิทยาศาสตร์บอกว่า ขนนกมีสีดำเหลือบ ตอนนี้ เราสามารถรู้ได้แล้วว่า ขนนกของฟอสซิลเป็นสีอะไร นักบรรพชีวินวิทยากำลังมองหาฟอสซิล ที่มีเมลาโนโซมที่ถูกรักษาไว้เป็นอย่างดี พวกเขาพบว่าไดโนเสาร์จำนวนมาก รวมถึง วีโลซิแรปเตอร์ อาจมีขน ซึ่งอาจหมายความว่าภาพยนตร์หลายเรื่อง อาจไม่ถูกต้องตามหลักชีววิทยา ฉลาดมาก สาวน้อย