WEBVTT

00:00:01.042 --> 00:00:03.309
ทุกคนต่างมีสิ่งในใจ

00:00:03.333 --> 00:00:06.268
ร้อยเรียงเป็นเรื่องราว

00:00:06.292 --> 00:00:08.833
ที่สร้างเราให้เป็นเราในวันนี้

00:00:10.458 --> 00:00:13.684
ในจุดเริ่มต้นของเรื่อง ๆ นั้น

00:00:13.708 --> 00:00:17.601
อาจเป็นสิ่งที่หล่อหลอม
ตัวตนเราอย่างไม่น่าเชื่อ

NOTE Paragraph

00:00:17.625 --> 00:00:20.309
ศูนย์ป้องกันและควบคุมโรค

00:00:20.333 --> 00:00:24.101
ประเมินว่า
กว่าครึ่งของเยาวชนอเมริกัน

00:00:24.125 --> 00:00:28.333
เคยเผชิญเหตุเลวร้ายในวัยเด็ก

00:00:29.375 --> 00:00:32.792
ซึ่งส่งผลระยะยาวในชีวิต

00:00:34.167 --> 00:00:37.184
เมื่อฉันได้รับโอกาสให้ขึ้นพูด

00:00:37.208 --> 00:00:40.518
เกี่ยวกับเด็ก ๆ และ เหล่าคุณครู

00:00:40.542 --> 00:00:43.768
ฉันพบจุดยืนสำคัญ

00:00:43.792 --> 00:00:46.750
ที่อยากพูดเกี่ยวกับ
ประสบการณ์เลวร้ายวัยเด็ก

00:00:47.583 --> 00:00:49.976
แต่สิ่งแรกที่ต้องทำ

00:00:50.000 --> 00:00:51.768
คือ ต้องตัดสินใจ

00:00:51.792 --> 00:00:55.351
ว่าจะพูดแค่เรื่องดี ๆ 
ด้านดี ๆ ของชีวิต

00:00:55.375 --> 00:00:58.309
ก็รูปสวย ๆ ที่เราอัพลงโซเชียลฯ

00:00:58.333 --> 00:01:01.018
ชีวิตแสนเพอร์เฟกต์

00:01:01.042 --> 00:01:05.684
หรือ จะพูดด้านที่
ไม่ค่อยอยากให้ใครรู้

00:01:05.708 --> 00:01:07.292
แต่อาจเป็นประโยชน์
กับใครหลายคน

NOTE Paragraph

00:01:08.458 --> 00:01:11.101
แต่แล้วก็ตัดสินใจได้ค่ะ

00:01:11.125 --> 00:01:13.934
เพื่อที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลง
ให้แก่ชีวิตเด็ก ๆ

00:01:13.958 --> 00:01:17.809
ฉันต้องเปิดเผย 
หมดเปลือก

00:01:17.833 --> 00:01:22.184
จึงตั้งมั่นว่าจะแบ่งปัน
เรื่องราวเบื้องลึก

00:01:22.625 --> 00:01:26.934
ประกอบด้วยคนที่รักฉัน

00:01:26.958 --> 00:01:29.768
คนที่เคยเลี้ยงดูฉัน

00:01:29.792 --> 00:01:33.351
ที่ช่วยให้ฉันก้าวข้ามปัญหา
และ เยียวยาตนเอง

00:01:33.375 --> 00:01:36.875
ถึงเวลาแล้วค่ะ
ที่ต้องช่วยคนอื่นบ้าง

NOTE Paragraph

00:01:39.958 --> 00:01:41.832
ย้อนกลับไป เมื่อตอนเริ่มเข้าโรงเรียน

00:01:41.832 --> 00:01:44.042
ฉันก็ดูเหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป

00:01:44.042 --> 00:01:46.643
มาจากครอบครัวที่ดี

00:01:46.667 --> 00:01:49.018
แต่งตัวดูดี สะอาดสะอ้าน

00:01:49.042 --> 00:01:51.351
เป็นเด็กยิ้มง่าย

00:01:51.375 --> 00:01:53.697
ฉันตระเตรียมที่จะเข้าโรงเรียน

00:01:54.250 --> 00:01:57.893
ใช้ชีวิตปกติธรรมดา

00:01:57.917 --> 00:02:02.833
ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้น
ฉันถูกคุกคามทางเพศ

00:02:03.667 --> 00:02:06.042
อย่างต่อเนื่อง

00:02:07.083 --> 00:02:09.309
แต่พ่อแม่ ไม่ได้รับรู้

00:02:09.333 --> 00:02:12.083
ฉันไม่ได้บอกใคร

00:02:13.583 --> 00:02:19.851
คิดว่าการอยู่โรงเรียน 
น่าจะปลอดภัยดี

00:02:19.875 --> 00:02:22.268
เลยตื่นเต้นที่จะได้เข้าโรงเรียน

NOTE Paragraph

00:02:22.292 --> 00:02:27.083
ลองนึกภาพ เด็กขมขื่นคนหนึ่ง
เมื่อเจอคุณครู

00:02:28.542 --> 00:02:30.851
คุณครูแรนดอล์ฟ

00:02:30.875 --> 00:02:34.643
ซึ่งไม่ใช่บุคคลที่คุกคามฉันนะคะ

00:02:34.667 --> 00:02:38.226
แต่เป็นบุคคลตัวอย่าง

00:02:38.250 --> 00:02:42.333
ที่ช่วยให้ฉันกล้าเผชิญหน้า
กับสิ่งที่หวาดกลัวที่สุดในชีวิต

00:02:43.333 --> 00:02:47.434
ฉันมีเทคนิค
การระมัดระวังตัวพิเศษ

00:02:47.458 --> 00:02:53.351
ที่ช่วยเลี่ยงการอยู่ในห้อง
กับเพศตรงข้ามเพียงลำพัง

00:02:53.375 --> 00:02:57.143
แต่ ณ ขณะนั้น
ฉันเป็นเพียงเด็กนักเรียน

00:02:57.167 --> 00:03:00.393
อย่างไร ก็ต้องเจอ
เพศตรงข้ามอยู่ทุกวัน

00:03:00.417 --> 00:03:02.875
ในชั้นเรียน ไปเป็นปี ๆ

00:03:04.208 --> 00:03:07.000
หวาดกลัว ไม่เชื่อใจคุณครู

00:03:08.125 --> 00:03:09.317
แต่รู้อะไรไหมคะ

00:03:09.317 --> 00:03:12.275
คุณครูแรนดอล์ฟกลาย
เป็นคนที่ทุ่มเทให้ฉันมากที่สุด

NOTE Paragraph

00:03:13.375 --> 00:03:15.143
ถึงแม้ในช่วงแรก

00:03:15.167 --> 00:03:18.893
ฉันแสดงออกให้รู้
ว่าไม่ค่อยชอบคุณครูเท่าไหร่

00:03:18.917 --> 00:03:21.268
ไม่ค่อยเชื่อฟัง

00:03:21.292 --> 00:03:24.875
ไม่ให้ความร่วมมือใด ๆ

00:03:25.750 --> 00:03:30.143
เหมือนที่เป็นกับพ่อแม่ด้วยค่ะ

00:03:30.167 --> 00:03:31.643
ไม่ค่อยอยากไปโรงเรียน

00:03:31.667 --> 00:03:35.143
ทะเลาะกันทุกเช้า
ก่อนไปโรงเรียน

00:03:35.167 --> 00:03:36.893
ตกดึก นอนไม่หลับ

00:03:36.917 --> 00:03:40.059
วิตกกังวลไปหมด

00:03:40.083 --> 00:03:43.726
ไปเรียนแบบเพลีย ๆ

00:03:43.750 --> 00:03:48.226
เด็กที่นอนไม่พอ
จะดูงอแง ๆ หน่อยค่ะ

00:03:48.250 --> 00:03:49.976
สอนไม่ง่ายเท่าไหร่

00:03:50.000 --> 00:03:51.250
พอนึกออกไหมคะ

NOTE Paragraph

00:03:52.167 --> 00:03:56.851
จริง ๆ แล้ว คุณครูแรนดอล์ฟ
จะหัวฟัดหัวเหวี่ยงใส่ก็ได้

00:03:56.875 --> 00:03:59.958
เหมือนกับที่คุณครูทั่วไป
หัวเสียกับนักเรียนดื้อ

00:04:01.667 --> 00:04:03.476
แต่เขาไม่ค่ะ

00:04:03.500 --> 00:04:07.184
เวลาที่ครูมาคุยด้วย
มักจะมาด้วยความเมตตา

00:04:07.208 --> 00:04:09.042
และ ความยืดหยุ่น

00:04:09.917 --> 00:04:12.768
ฉันซาบซึ้งมากค่ะ

00:04:12.792 --> 00:04:17.684
คุณครูเห็นว่า 
เด็กคนนี้ดูเหนื่อย ดูอิดโรย

00:04:17.708 --> 00:04:20.559
แทนที่จะไล่ฉันออกห้อง

00:04:20.583 --> 00:04:22.851
แต่คุณครูยอมให้ฉันงีบในห้อง

00:04:22.875 --> 00:04:25.667
เพราะ อยากให้ได้พัก

00:04:27.208 --> 00:04:30.851
แทนที่คุณครูจะนั่งทานมื้อเที่ยง
อยู่ฝั่งโต๊ะครู

00:04:30.875 --> 00:04:34.309
แต่กลับเลือก
ที่จะมานั่งทานกับเด็ก ๆ

00:04:34.333 --> 00:04:38.958
เพื่อถามสารทุกข์สุกดิบ

00:04:39.958 --> 00:04:42.351
พอฉันมองย้อนกลับไป
เข้าใจแจ่มแจ้งค่ะ

00:04:42.351 --> 00:04:43.892
ว่าทำไมครูถึงทำแบบนั้น

00:04:43.892 --> 00:04:47.101
คุณครูรับฟัง
พูดคุย ถามไถ่เรื่องต่าง ๆ

00:04:47.125 --> 00:04:50.000
ท่านอยากทราบว่า
เกิดอะไรขึ้นกับฉัน

00:04:50.992 --> 00:04:53.885
ค่อย ๆ สร้างสัมพันธ์ขึ้นมา

00:04:53.917 --> 00:04:56.559
จนฉันรู้สึกเชื่อใจ

00:04:56.583 --> 00:04:57.851
อย่างช้า ๆ แต่มั่นคง

00:04:57.875 --> 00:05:00.434
กำแพงที่เคยสร้างกั้นตัวเอง

00:05:00.458 --> 00:05:02.393
ค่อย ๆ ทลายลง

00:05:02.417 --> 00:05:06.000
และ รู้สึกได้ว่าท่านเป็นคนดีคนหนึ่ง

NOTE Paragraph

00:05:08.917 --> 00:05:13.792
เพื่อการดูแลอย่างทั่วถึง

00:05:15.000 --> 00:05:19.518
คุณครูเข้าไปคุย
กับคุณแม่ของฉันด้วยค่ะ

00:05:19.542 --> 00:05:21.601
ขออนุญาต

00:05:21.625 --> 00:05:25.268
ให้ฉันมีคุณครูที่ปรึกษา

00:05:25.292 --> 00:05:26.833
มิสมิคแฟดเดน

00:05:28.000 --> 00:05:30.033
ฉันเลยได้เข้าพบคุณครูที่ปรึกษา

00:05:30.033 --> 00:05:31.273
อาทิตย์ละ 1-2 ครั้ง

00:05:31.273 --> 00:05:32.934
เป็นระยะเวลาร่วมสองปี

00:05:32.958 --> 00:05:34.542
ตามกระบวนการ

NOTE Paragraph

00:05:35.875 --> 00:05:37.143
แต่ในช่วงสองปีนั้น

00:05:37.167 --> 00:05:39.908
ฉันไม่เคยเล่าเรื่อง
ที่ถูกคุกคามให้คุณครูฟัง

00:05:39.922 --> 00:05:42.184
เพราะ มันเป็นความลับ

00:05:42.208 --> 00:05:44.434
ไม่อยากให้ใครรู้

00:05:44.458 --> 00:05:46.976
แต่ดูเหมือน
ท่านจะปะติดปะต่อได้ค่ะ

00:05:47.000 --> 00:05:50.393
เพราะ ทุกอย่าง
ที่คุณครูให้คำแนะนำ

00:05:50.417 --> 00:05:53.875
คือ การส่งเสริมให้ฉันมีพลัง
และ กล้าเปิดเผย

00:05:54.958 --> 00:05:57.684
ท่านสอนให้ฉัน
สร้างภาพในจินตนาการ

00:05:57.708 --> 00:06:00.559
เพื่อเอาชนะความกลัว

00:06:00.583 --> 00:06:02.601
สอนเทคนิคการหายใจ

00:06:02.625 --> 00:06:05.393
เพื่อลดความวิตกกังวล

00:06:05.417 --> 00:06:08.059
ที่ฉันเป็นอยู่บ่อย ๆ

00:06:08.083 --> 00:06:10.125
ไม่พอยังซ้อมสถานการณ์จริงให้ด้วยค่ะ

00:06:11.042 --> 00:06:12.309
เพื่อให้มั่นใจ

00:06:12.333 --> 00:06:16.417
ว่าฉันสามารถรับมือเรื่องต่าง ๆ
ด้วยตนเองได้

NOTE Paragraph

00:06:17.250 --> 00:06:18.809
และแล้ว 
วันนั้นก็มาถึง

00:06:18.833 --> 00:06:21.351
วันที่ฉันต้องเผชิญหน้า
กับชายผู้คุกคาม

00:06:21.375 --> 00:06:23.851
กับผู้ใหญ่อีกคนหนึ่ง

00:06:23.875 --> 00:06:25.583
ฉันตัดสินใจพูด

00:06:27.208 --> 00:06:29.875
เปิดเผยเรื่องการคุกคาม

00:06:30.792 --> 00:06:33.781
ทันทีทันใด ชายผู้คุกคาม

00:06:33.781 --> 00:06:37.273
และ ผู้ใหญ่คนนั้นปฏิเสธ

00:06:37.287 --> 00:06:40.684
เหมือนพวกเขาไม่นึกไม่ฝัน
ว่าฉันจะกล้าเล่า

00:06:40.708 --> 00:06:43.559
สิ่งที่เพิ่งเล่าออกไป

00:06:43.583 --> 00:06:47.226
แน่นอนว่าคำพูดผู้ใหญ่
น่าเชื่อถือ

00:06:47.250 --> 00:06:48.875
กว่าคำพูดเด็ก

NOTE Paragraph

00:06:50.208 --> 00:06:54.125
เขาสั่งห้ามพูดเรื่องนี้อีก

00:06:55.167 --> 00:06:59.125
เช่นเคยค่ะ ฉันรู้สึกว่าฉันทำผิด

00:07:01.375 --> 00:07:03.375
รู้สึกแย่มาก

00:07:05.250 --> 00:07:06.518
แต่รู้ไหมคะ

00:07:06.542 --> 00:07:08.393
มีสิ่งดีเกิดขึ้นในวันนั้น

00:07:08.417 --> 00:07:11.833
ชายผู้คุกคามได้รับรู้ว่า
ฉันไม่เงียบแล้วนะ

00:07:13.125 --> 00:07:15.226
พลังนั้นได้ผล

00:07:15.250 --> 00:07:18.601
เขาเลิกคุกคามฉัน

NOTE Paragraph

00:07:18.625 --> 00:07:25.476
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:07:25.500 --> 00:07:27.684
แต่ความรู้สึกอับอาย

00:07:27.708 --> 00:07:31.101
หวาดกลัวเกิดขึ้นอีกครั้ง

00:07:31.125 --> 00:07:32.559
และ คงอยู่อย่างนั้น

00:07:32.583 --> 00:07:34.768
อยู่ในใจ

00:07:34.792 --> 00:07:37.458
เป็นเวลาหลายปี

NOTE Paragraph

00:07:39.583 --> 00:07:42.893
มิสเตอร์แรนดอล์ฟ 
และ มิสมิคแฟดเดน

00:07:42.917 --> 00:07:45.583
ทั้งสองท่านช่วยให้ฉัน
กล้าเปิดเผยความจริง

00:07:47.875 --> 00:07:52.125
ให้พบทางสว่าง

00:07:53.667 --> 00:07:54.934
แต่รู้อะไรไหมคะ

00:07:54.958 --> 00:07:58.101
มีเด็กอีกมากมาย
ที่ไม่ได้โชคดีแบบฉัน

00:07:58.125 --> 00:08:01.184
เด็กเหล่านั้น
ที่คุณเจอในห้องเรียน

00:08:01.208 --> 00:08:04.809
ฉันจึงอยากพูด
กับทุกท่านในวันนี้

00:08:04.833 --> 00:08:06.934
เพื่อสร้างความตระหนักรู้

00:08:06.958 --> 00:08:10.851
ให้ลองเข้าไปพูดคุย ถามไถ่

00:08:10.875 --> 00:08:13.809
มองเด็ก ๆ ให้ลึกลงไป

00:08:13.833 --> 00:08:18.042
เพื่อที่จะได้ช่วยพวกเขา

NOTE Paragraph

00:08:19.583 --> 00:08:21.643
จากการที่ฉันเป็นครูอนุบาล

00:08:21.667 --> 00:08:23.559
ฉันเริ่มสอนปีแรก

00:08:23.583 --> 00:08:28.184
ด้วยการให้เด็ก ๆ
ทำกล่องชีวประวัติ

00:08:28.208 --> 00:08:30.601
นี่เด็ก ๆ จากในชั้นเรียนค่ะ

00:08:30.625 --> 00:08:32.518
บอกพวกเขา

00:08:32.552 --> 00:08:36.278
ให้ใส่สิ่งของเกี่ยวกับตัวเอง

00:08:36.292 --> 00:08:37.559
ที่เล่าเรื่องราวในชีวิต

00:08:37.583 --> 00:08:40.476
เช่น สิ่งของที่รัก สิ่งของสำคัญในชีวิต
อะไรแบบนั้น

00:08:40.500 --> 00:08:42.059
เด็ก ๆ ตกแต่ง

00:08:42.083 --> 00:08:44.226
แบบค่อยเป็นค่อยไป

00:08:44.250 --> 00:08:48.768
แปะรูปครอบครัว รูปสัตว์เลี้ยง

00:08:48.792 --> 00:08:52.458
แล้วให้มานำเสนอหน้าชั้นเรียน

00:08:53.333 --> 00:08:56.417
และ ในเวลานั้น ฉันจดจ่อ

00:08:57.417 --> 00:08:59.893
ตั้งใจฟังสิ่งที่เขาพูด

00:08:59.917 --> 00:09:03.018
สังเกตสีหน้า แววตา

00:09:03.042 --> 00:09:06.684
รวมถึงสิ่งที่เด็กไม่เอ่ย

00:09:06.708 --> 00:09:09.309
ฉันจะสัมผัสได้

00:09:09.333 --> 00:09:11.425
เป็นคำใบ้ให้ฉันรับรู้
ว่าพวกเขา

00:09:11.425 --> 00:09:13.125
กำลังเผชิญ
ปัญหาอะไรหรือเปล่า

00:09:13.125 --> 00:09:15.893
เพราะอะไร

00:09:15.917 --> 00:09:19.375
เขาถึงมีพฤติกรรมแบบนั้น
ที่เราเห็นในห้องเรียน

00:09:20.375 --> 00:09:22.768
ทำอย่างไร ฉันถึงจะเป็นคุณครูที่ดีได้

00:09:22.792 --> 00:09:24.917
ต้องตั้งใจฟังสิ่งที่พวกเขาพูด

NOTE Paragraph

00:09:26.083 --> 00:09:29.434
คอยหาเวลา
สร้างสัมพันธ์กับเด็ก ๆ

00:09:29.458 --> 00:09:31.768
เหมือนที่คุณครูแรนดอล์ฟทำ

00:09:31.792 --> 00:09:33.351
ทานมื้อกลางวันกับเด็ก ๆ

00:09:33.375 --> 00:09:36.309
หาเวลาคุยตอนคาบว่าง

00:09:36.333 --> 00:09:38.976
ดูเด็ก ๆ ลงแข่งกีฬา

00:09:39.000 --> 00:09:41.101
แข่งเต้น

00:09:41.149 --> 00:09:43.583
กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเด็ก ๆ

00:09:43.583 --> 00:09:46.976
เพราะ การที่จะรู้จักตัวตนพวกเขา

00:09:47.000 --> 00:09:50.042
เราต้องแทรกซึมเข้าไป

NOTE Paragraph

00:09:51.458 --> 00:09:54.226
บางท่านในที่นี้ 
อาจเป็นคุณครูโรงเรียนมัธยมต้น

00:09:54.250 --> 00:09:56.101
ครูมัธยมปลาย

00:09:56.125 --> 00:09:58.893
อาจจะเห็นว่า เด็กบางคน

00:09:58.917 --> 00:10:02.143
ดูเก่ง มาถูกทาง

00:10:02.167 --> 00:10:05.018
ดูทำอะไรได้ดีอยู่แล้ว

00:10:05.042 --> 00:10:06.893
ความจริงอาจจะไม่ใช่
อย่างภาพที่เห็น

00:10:06.917 --> 00:10:09.559
โดยเฉพาะกับเด็กหัวกะทิ
ที่ดูพึ่งพาตัวเองได้

00:10:09.583 --> 00:10:14.018
ที่จริงแล้ว อาจจะกำลังต้องการ
ความช่วยเหลือมากที่สุด

00:10:14.042 --> 00:10:15.809
ถ้าคุณได้เห็นหนังสือรุ่นฉันนะ

00:10:15.833 --> 00:10:18.059
เปิดไป จะเจอแต่หน้าฉันค่ะ

00:10:18.083 --> 00:10:22.476
เพราะ เข้าร่วมทุกกิจกรรม

00:10:22.500 --> 00:10:24.143
รถบัสโรงเรียนยังขับเลยค่ะ

NOTE Paragraph

00:10:24.167 --> 00:10:25.559
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:10:25.583 --> 00:10:27.351
ดิฉันเป็นเด็กคนหนึ่ง

00:10:27.375 --> 00:10:30.101
ที่ดูเหมือนเป็นเด็กเก่ง

00:10:30.125 --> 00:10:31.643
ทุกคนชื่นชม

00:10:31.667 --> 00:10:34.042
จัดการทุกอย่างได้ดี

00:10:34.958 --> 00:10:37.976
แต่จริง ๆ แล้ว ไม่เลย

00:10:38.000 --> 00:10:39.393
ฉันเคว้งคว้าง

00:10:39.417 --> 00:10:42.393
อยากให้มีใครสักคน
เข้ามาถาม

00:10:42.417 --> 00:10:44.892
ลิซ่า มีอะไรหรือเปล่า ? 
ทำไมไม่อยากกลับบ้าน ?

00:10:44.892 --> 00:10:48.476
ทำไมถึงใช้เวลา
อยู่แต่ที่โรงเรียน ?

00:10:48.500 --> 00:10:50.684
จะมีใครสงสัยบ้างไหมนะ

00:10:50.708 --> 00:10:52.976
ว่าฉันพยายามหนีใครอยู่หรือเปล่า ?

00:10:53.000 --> 00:10:55.893
หนีบางอย่าง ?

00:10:55.917 --> 00:10:59.726
ทำไมถึงไม่ร่วม
กิจกรรมชุมชน ?

00:10:59.750 --> 00:11:01.184
หรือ อยากกลับบ้าน ?

00:11:01.208 --> 00:11:04.000
ทำไมถึงอยากอยู่
แต่ที่โรงเรียน ?

00:11:05.375 --> 00:11:07.458
แต่ไม่เคยมีใครถาม

NOTE Paragraph

00:11:08.958 --> 00:11:10.518
อย่าเข้าใจผิดไปนะคะ

00:11:10.542 --> 00:11:12.726
ไม่ใช่เด็กหัวกะทิ
ทุกคนในโรงเรียน

00:11:12.750 --> 00:11:16.226
จะเป็นเหยื่อการถูกคุกคาม

00:11:16.250 --> 00:11:21.226
แต่อยากให้คุณครูทุกท่าน
คอยสอดส่อง

00:11:21.250 --> 00:11:23.458
คอยถามเด็ก ๆ

00:11:24.458 --> 00:11:28.184
อาจจะพบคำตอบที่ซ่อนอยู่

00:11:28.232 --> 00:11:33.500
เราอาจจะกลายเป็นแรงผลักดัน

00:11:33.500 --> 00:11:36.083
ที่ช่วยให้เขาก้าวเดินต่อไปกับชีวิต

00:11:37.208 --> 00:11:39.684
ให้ระวังที่จะด่วนสรุป

00:11:39.708 --> 00:11:42.601
ว่าทุกอย่างดูโอเคแล้ว

00:11:42.625 --> 00:11:46.309
อย่าเพิ่งรีบตัดบท

00:11:46.333 --> 00:11:47.851
ให้คอยจับตาดู

00:11:47.875 --> 00:11:52.476
ให้เด็ก ๆ ได้รับรู้ว่า
ถึงแม้มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นในชีวิต

00:11:52.500 --> 00:11:55.125
ไม่ได้หมายความว่า
ชีวิตจะไร้ความหมาย

00:11:56.208 --> 00:11:59.250
เรื่องราวของพวกเขา
มีคุณค่าที่จะถูกถ่ายทอด

NOTE Paragraph

00:12:01.625 --> 00:12:03.934
ก่อนที่จะเป็นแบบนั้น

00:12:03.958 --> 00:12:07.040
เราผู้ใหญ่ต้องเปิดใจ และ
โอบรับการถ่ายทอดเรื่องราว

00:12:07.040 --> 00:12:09.750
ให้กลายเป็นแรงผลักดันสำคัญ

00:12:09.750 --> 00:12:12.059
หลายท่านคงคิดว่า

00:12:12.083 --> 00:12:14.333
อืม ก็จริงนะ

00:12:15.542 --> 00:12:17.476
ฉันก็เคยเจออะไรแย่ ๆ

00:12:17.500 --> 00:12:20.143
แต่ยังไม่พร้อมที่จะเล่า

00:12:20.167 --> 00:12:21.583
ไม่เป็นไรค่ะ

00:12:22.667 --> 00:12:24.518
เมื่อถึงเวลา

00:12:24.542 --> 00:12:27.559
จะสัมผัสได้

00:12:27.583 --> 00:12:31.101
ว่าเราสามารถเปลี่ยน
ความเจ็บปวดในอดีต

00:12:31.125 --> 00:12:33.893
ให้กลายเป็นแรงผลักดันในอนาคต

00:12:33.917 --> 00:12:36.375
ซึ่งเด็ก ๆ เหล่านี้ 
คืออนาคตของพวกเราค่ะ

00:12:38.000 --> 00:12:41.393
ฉันสนับสนุนให้ทุกท่าน
ค่อย ๆ เริ่มวันละนิดละน้อย

00:12:41.417 --> 00:12:43.559
เริ่มพูดคุย

00:12:43.583 --> 00:12:46.292
เปิดใจ และ เปิดรับ

NOTE Paragraph

00:12:48.042 --> 00:12:51.601
เรื่องราวของฉัน ครบองค์ประกอบ

00:12:51.625 --> 00:12:54.643
ในช่วงสปริง ปี 2018

00:12:54.667 --> 00:12:56.309
ตอนที่ฉันได้รับเชิญให้ขึ้นพูด

00:12:56.333 --> 00:12:59.976
กับเหล่าบรรดาคุณครูมือใหม่

00:13:00.000 --> 00:13:03.268
ฉันเล่าเรื่องเดียวกันนี้แหละค่ะ

00:13:03.292 --> 00:13:06.707
หลังจากจบการพูด
มีสุภาพสตรีท่านหนึ่งเดินเข้ามาหา

00:13:07.333 --> 00:13:12.184
เธอน้ำตาซึม
และ เอ่ยขอบคุณฉัน

00:13:12.208 --> 00:13:14.643
"ขอบคุณที่แบ่งปัน"

00:13:14.667 --> 00:13:18.559
"ฉันอยากจะเล่า
ให้พ่อฟังใจจะขาด"

00:13:18.583 --> 00:13:20.625
"เล่าทุกอย่างที่ได้ฟังในวันนี้"

00:13:21.625 --> 00:13:25.101
เธอคงเห็นสีหน้าฉันงุนงน

00:13:25.125 --> 00:13:28.101
เธอเลยบอกว่า

00:13:28.125 --> 00:13:30.309
"มิสเตอร์แรนดอล์ฟ คือ 
พ่อของเธอเอง"

NOTE Paragraph

00:13:30.333 --> 00:13:32.643
(เสียงตกใจ)

NOTE Paragraph

00:13:32.691 --> 00:13:36.583
"พ่อครุ่นคิดอยู่บ่อย ๆ"

00:13:36.583 --> 00:13:38.733
"ว่าท่านได้ทำอะไร
ให้กับสังคมบ้างหรือเปล่า?"

00:13:39.833 --> 00:13:41.976
วันนี้ จะได้กลับไปบอกพ่อเสียทีว่า

00:13:42.000 --> 00:13:44.667
"แน่นอนที่สุดค่ะ พ่อ"

00:13:45.833 --> 00:13:47.559
เห็นไหมคะ

00:13:47.583 --> 00:13:49.601
การแบ่งปัน ล้ำค่าแค่ไหน

00:13:49.625 --> 00:13:51.184
หลังจากนั้น

00:13:51.208 --> 00:13:54.226
ฉันติดต่อลูกสาวของมิสมิคแฟดเดน

00:13:54.250 --> 00:13:56.184
เล่าถึงเรื่องราวในตอนนั้น

00:13:56.208 --> 00:13:59.518
สิ่งที่ฉันได้รับจากท่าน

00:13:59.542 --> 00:14:01.351
อยากให้ท่านได้รับรู้

00:14:01.375 --> 00:14:04.226
ว่าขณะนี้ฉันอุทิศตน 
ในการสร้างกองทุน

00:14:04.250 --> 00:14:07.476
เพื่อมอบให้กับเหล่าคุณครูที่ปรึกษา,
บุคลากรโรงเรียน

00:14:07.500 --> 00:14:09.393
นักจิตวิทยา และ พยาบาล

00:14:09.417 --> 00:14:11.665
เพราะ พวกเขามีบทบาทสำคัญ

00:14:11.665 --> 00:14:13.875
ต่อทั้งสุขภาพกาย และ สุขภาพใจ

00:14:13.875 --> 00:14:15.422
ของเด็ก ๆ

00:14:15.510 --> 00:14:18.060
ฉันรู้สึกซาบซึ้ง และ 
ขอบคุณมิสมิคแฟดเดนอย่างมาก

NOTE Paragraph

00:14:18.060 --> 00:14:22.143
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:14:22.167 --> 00:14:24.934
เคยได้ยินบางคนกล่าวว่า

00:14:24.958 --> 00:14:27.643
เพื่อที่จะออกจากความมืดมน

00:14:27.667 --> 00:14:29.792
เราต้องหาแสงสว่าง

00:14:30.792 --> 00:14:33.976
ดิฉันหวังว่าทุกท่าน
ที่มาร่วมฟังในวันนี้

00:14:34.000 --> 00:14:38.268
จะได้กลายเป็นแสงสว่าง

00:14:38.292 --> 00:14:40.018
ไม่เพื่อแค่สำหรับเด็ก ๆ

00:14:40.042 --> 00:14:43.226
แต่เพื่อพวกเราที่เป็นผู้ใหญ่

00:14:43.250 --> 00:14:45.583
ไม่ว่าจะในโรงเรียน ในชุมชน

00:14:46.672 --> 00:14:49.643
ว่าเราสามารถแบ่งปัน

00:14:49.667 --> 00:14:52.042
และ ช่วยนำทาง

00:14:53.292 --> 00:14:55.809
ให้บางชีวิตที่เคยมืดมน

00:14:55.833 --> 00:14:59.934
พบทางสว่าง

NOTE Paragraph

00:14:59.958 --> 00:15:01.226
ขอบคุณค่ะ

NOTE Paragraph

00:15:01.250 --> 00:15:07.125
(เสียงปรบมือ)