1
00:00:01,042 --> 00:00:03,309
ทุกคนต่างมีสิ่งในใจ

2
00:00:03,333 --> 00:00:06,268
ร้อยเรียงเป็นเรื่องราว

3
00:00:06,292 --> 00:00:08,833
ที่สร้างเราให้เป็นเราในวันนี้

4
00:00:10,458 --> 00:00:13,684
ในจุดเริ่มต้นของเรื่อง ๆ นั้น

5
00:00:13,708 --> 00:00:17,601
อาจเป็นสิ่งที่หล่อหลอม
ตัวตนเราอย่างไม่น่าเชื่อ

6
00:00:17,625 --> 00:00:20,309
ศูนย์ป้องกันและควบคุมโรค

7
00:00:20,333 --> 00:00:24,101
ประเมินว่า
กว่าครึ่งของเยาวชนอเมริกัน

8
00:00:24,125 --> 00:00:28,333
เคยเผชิญเหตุเลวร้ายในวัยเด็ก

9
00:00:29,375 --> 00:00:32,792
ซึ่งส่งผลระยะยาวในชีวิต

10
00:00:34,167 --> 00:00:37,184
เมื่อฉันได้รับโอกาสให้ขึ้นพูด

11
00:00:37,208 --> 00:00:40,518
เกี่ยวกับเด็ก ๆ และ เหล่าคุณครู

12
00:00:40,542 --> 00:00:43,768
ฉันพบจุดยืนสำคัญ

13
00:00:43,792 --> 00:00:46,750
ที่อยากพูดเกี่ยวกับ
ประสบการณ์เลวร้ายวัยเด็ก

14
00:00:47,583 --> 00:00:49,976
แต่สิ่งแรกที่ต้องทำ

15
00:00:50,000 --> 00:00:51,768
คือ ต้องตัดสินใจ

16
00:00:51,792 --> 00:00:55,351
ว่าจะพูดแค่เรื่องดี ๆ 
ด้านดี ๆ ของชีวิต

17
00:00:55,375 --> 00:00:58,309
ก็รูปสวย ๆ ที่เราอัพลงโซเชียลฯ

18
00:00:58,333 --> 00:01:01,018
ชีวิตแสนเพอร์เฟกต์

19
00:01:01,042 --> 00:01:05,684
หรือ จะพูดด้านที่
ไม่ค่อยอยากให้ใครรู้

20
00:01:05,708 --> 00:01:07,292
แต่อาจเป็นประโยชน์
กับใครหลายคน

21
00:01:08,458 --> 00:01:11,101
แต่แล้วก็ตัดสินใจได้ค่ะ

22
00:01:11,125 --> 00:01:13,934
เพื่อที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลง
ให้แก่ชีวิตเด็ก ๆ

23
00:01:13,958 --> 00:01:17,809
ฉันต้องเปิดเผย 
หมดเปลือก

24
00:01:17,833 --> 00:01:22,184
จึงตั้งมั่นว่าจะแบ่งปัน
เรื่องราวเบื้องลึก

25
00:01:22,625 --> 00:01:26,934
ประกอบด้วยคนที่รักฉัน

26
00:01:26,958 --> 00:01:29,768
คนที่เคยเลี้ยงดูฉัน

27
00:01:29,792 --> 00:01:33,351
ที่ช่วยให้ฉันก้าวข้ามปัญหา
และ เยียวยาตนเอง

28
00:01:33,375 --> 00:01:36,875
ถึงเวลาแล้วค่ะ
ที่ต้องช่วยคนอื่นบ้าง

29
00:01:39,958 --> 00:01:41,832
ย้อนกลับไป เมื่อตอนเริ่มเข้าโรงเรียน

30
00:01:41,832 --> 00:01:44,042
ฉันก็ดูเหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป

31
00:01:44,042 --> 00:01:46,643
มาจากครอบครัวที่ดี

32
00:01:46,667 --> 00:01:49,018
แต่งตัวดูดี สะอาดสะอ้าน

33
00:01:49,042 --> 00:01:51,351
เป็นเด็กยิ้มง่าย

34
00:01:51,375 --> 00:01:53,697
ฉันตระเตรียมที่จะเข้าโรงเรียน

35
00:01:54,250 --> 00:01:57,893
ใช้ชีวิตปกติธรรมดา

36
00:01:57,917 --> 00:02:02,833
ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้น
ฉันถูกคุกคามทางเพศ

37
00:02:03,667 --> 00:02:06,042
อย่างต่อเนื่อง

38
00:02:07,083 --> 00:02:09,309
แต่พ่อแม่ ไม่ได้รับรู้

39
00:02:09,333 --> 00:02:12,083
ฉันไม่ได้บอกใคร

40
00:02:13,583 --> 00:02:19,851
คิดว่าการอยู่โรงเรียน 
น่าจะปลอดภัยดี

41
00:02:19,875 --> 00:02:22,268
เลยตื่นเต้นที่จะได้เข้าโรงเรียน

42
00:02:22,292 --> 00:02:27,083
ลองนึกภาพ เด็กขมขื่นคนหนึ่ง
เมื่อเจอคุณครู

43
00:02:28,542 --> 00:02:30,851
คุณครูแรนดอล์ฟ

44
00:02:30,875 --> 00:02:34,643
ซึ่งไม่ใช่บุคคลที่คุกคามฉันนะคะ

45
00:02:34,667 --> 00:02:38,226
แต่เป็นบุคคลตัวอย่าง

46
00:02:38,250 --> 00:02:42,333
ที่ช่วยให้ฉันกล้าเผชิญหน้า
กับสิ่งที่หวาดกลัวที่สุดในชีวิต

47
00:02:43,333 --> 00:02:47,434
ฉันมีเทคนิค
การระมัดระวังตัวพิเศษ

48
00:02:47,458 --> 00:02:53,351
ที่ช่วยเลี่ยงการอยู่ในห้อง
กับเพศตรงข้ามเพียงลำพัง

49
00:02:53,375 --> 00:02:57,143
แต่ ณ ขณะนั้น
ฉันเป็นเพียงเด็กนักเรียน

50
00:02:57,167 --> 00:03:00,393
อย่างไร ก็ต้องเจอ
เพศตรงข้ามอยู่ทุกวัน

51
00:03:00,417 --> 00:03:02,875
ในชั้นเรียน ไปเป็นปี ๆ

52
00:03:04,208 --> 00:03:07,000
หวาดกลัว ไม่เชื่อใจคุณครู

53
00:03:08,125 --> 00:03:09,317
แต่รู้อะไรไหมคะ

54
00:03:09,317 --> 00:03:12,275
คุณครูแรนดอล์ฟกลาย
เป็นคนที่ทุ่มเทให้ฉันมากที่สุด

55
00:03:13,375 --> 00:03:15,143
ถึงแม้ในช่วงแรก

56
00:03:15,167 --> 00:03:18,893
ฉันแสดงออกให้รู้
ว่าไม่ค่อยชอบคุณครูเท่าไหร่

57
00:03:18,917 --> 00:03:21,268
ไม่ค่อยเชื่อฟัง

58
00:03:21,292 --> 00:03:24,875
ไม่ให้ความร่วมมือใด ๆ

59
00:03:25,750 --> 00:03:30,143
เหมือนที่เป็นกับพ่อแม่ด้วยค่ะ

60
00:03:30,167 --> 00:03:31,643
ไม่ค่อยอยากไปโรงเรียน

61
00:03:31,667 --> 00:03:35,143
ทะเลาะกันทุกเช้า
ก่อนไปโรงเรียน

62
00:03:35,167 --> 00:03:36,893
ตกดึก นอนไม่หลับ

63
00:03:36,917 --> 00:03:40,059
วิตกกังวลไปหมด

64
00:03:40,083 --> 00:03:43,726
ไปเรียนแบบเพลีย ๆ

65
00:03:43,750 --> 00:03:48,226
เด็กที่นอนไม่พอ
จะดูงอแง ๆ หน่อยค่ะ

66
00:03:48,250 --> 00:03:49,976
สอนไม่ง่ายเท่าไหร่

67
00:03:50,000 --> 00:03:51,250
พอนึกออกไหมคะ

68
00:03:52,167 --> 00:03:56,851
จริง ๆ แล้ว คุณครูแรนดอล์ฟ
จะหัวฟัดหัวเหวี่ยงใส่ก็ได้

69
00:03:56,875 --> 00:03:59,958
เหมือนกับที่คุณครูทั่วไป
หัวเสียกับนักเรียนดื้อ

70
00:04:01,667 --> 00:04:03,476
แต่เขาไม่ค่ะ

71
00:04:03,500 --> 00:04:07,184
เวลาที่ครูมาคุยด้วย
มักจะมาด้วยความเมตตา

72
00:04:07,208 --> 00:04:09,042
และ ความยืดหยุ่น

73
00:04:09,917 --> 00:04:12,768
ฉันซาบซึ้งมากค่ะ

74
00:04:12,792 --> 00:04:17,684
คุณครูเห็นว่า 
เด็กคนนี้ดูเหนื่อย ดูอิดโรย

75
00:04:17,708 --> 00:04:20,559
แทนที่จะไล่ฉันออกห้อง

76
00:04:20,583 --> 00:04:22,851
แต่คุณครูยอมให้ฉันงีบในห้อง

77
00:04:22,875 --> 00:04:25,667
เพราะ อยากให้ได้พัก

78
00:04:27,208 --> 00:04:30,851
แทนที่คุณครูจะนั่งทานมื้อเที่ยง
อยู่ฝั่งโต๊ะครู

79
00:04:30,875 --> 00:04:34,309
แต่กลับเลือก
ที่จะมานั่งทานกับเด็ก ๆ

80
00:04:34,333 --> 00:04:38,958
เพื่อถามสารทุกข์สุกดิบ

81
00:04:39,958 --> 00:04:42,351
พอฉันมองย้อนกลับไป
เข้าใจแจ่มแจ้งค่ะ

82
00:04:42,351 --> 00:04:43,892
ว่าทำไมครูถึงทำแบบนั้น

83
00:04:43,892 --> 00:04:47,101
คุณครูรับฟัง
พูดคุย ถามไถ่เรื่องต่าง ๆ

84
00:04:47,125 --> 00:04:50,000
ท่านอยากทราบว่า
เกิดอะไรขึ้นกับฉัน

85
00:04:50,992 --> 00:04:53,885
ค่อย ๆ สร้างสัมพันธ์ขึ้นมา

86
00:04:53,917 --> 00:04:56,559
จนฉันรู้สึกเชื่อใจ

87
00:04:56,583 --> 00:04:57,851
อย่างช้า ๆ แต่มั่นคง

88
00:04:57,875 --> 00:05:00,434
กำแพงที่เคยสร้างกั้นตัวเอง

89
00:05:00,458 --> 00:05:02,393
ค่อย ๆ ทลายลง

90
00:05:02,417 --> 00:05:06,000
และ รู้สึกได้ว่าท่านเป็นคนดีคนหนึ่ง

91
00:05:08,917 --> 00:05:13,792
เพื่อการดูแลอย่างทั่วถึง

92
00:05:15,000 --> 00:05:19,518
คุณครูเข้าไปคุย
กับคุณแม่ของฉันด้วยค่ะ

93
00:05:19,542 --> 00:05:21,601
ขออนุญาต

94
00:05:21,625 --> 00:05:25,268
ให้ฉันมีคุณครูที่ปรึกษา

95
00:05:25,292 --> 00:05:26,833
มิสมิคแฟดเดน

96
00:05:28,000 --> 00:05:30,033
ฉันเลยได้เข้าพบคุณครูที่ปรึกษา

97
00:05:30,033 --> 00:05:31,273
อาทิตย์ละ 1-2 ครั้ง

98
00:05:31,273 --> 00:05:32,934
เป็นระยะเวลาร่วมสองปี

99
00:05:32,958 --> 00:05:34,542
ตามกระบวนการ

100
00:05:35,875 --> 00:05:37,143
แต่ในช่วงสองปีนั้น

101
00:05:37,167 --> 00:05:39,908
ฉันไม่เคยเล่าเรื่อง
ที่ถูกคุกคามให้คุณครูฟัง

102
00:05:39,922 --> 00:05:42,184
เพราะ มันเป็นความลับ

103
00:05:42,208 --> 00:05:44,434
ไม่อยากให้ใครรู้

104
00:05:44,458 --> 00:05:46,976
แต่ดูเหมือน
ท่านจะปะติดปะต่อได้ค่ะ

105
00:05:47,000 --> 00:05:50,393
เพราะ ทุกอย่าง
ที่คุณครูให้คำแนะนำ

106
00:05:50,417 --> 00:05:53,875
คือ การส่งเสริมให้ฉันมีพลัง
และ กล้าเปิดเผย

107
00:05:54,958 --> 00:05:57,684
ท่านสอนให้ฉัน
สร้างภาพในจินตนาการ

108
00:05:57,708 --> 00:06:00,559
เพื่อเอาชนะความกลัว

109
00:06:00,583 --> 00:06:02,601
สอนเทคนิคการหายใจ

110
00:06:02,625 --> 00:06:05,393
เพื่อลดความวิตกกังวล

111
00:06:05,417 --> 00:06:08,059
ที่ฉันเป็นอยู่บ่อย ๆ

112
00:06:08,083 --> 00:06:10,125
ไม่พอยังซ้อมสถานการณ์จริงให้ด้วยค่ะ

113
00:06:11,042 --> 00:06:12,309
เพื่อให้มั่นใจ

114
00:06:12,333 --> 00:06:16,417
ว่าฉันสามารถรับมือเรื่องต่าง ๆ
ด้วยตนเองได้

115
00:06:17,250 --> 00:06:18,809
และแล้ว 
วันนั้นก็มาถึง

116
00:06:18,833 --> 00:06:21,351
วันที่ฉันต้องเผชิญหน้า
กับชายผู้คุกคาม

117
00:06:21,375 --> 00:06:23,851
กับผู้ใหญ่อีกคนหนึ่ง

118
00:06:23,875 --> 00:06:25,583
ฉันตัดสินใจพูด

119
00:06:27,208 --> 00:06:29,875
เปิดเผยเรื่องการคุกคาม

120
00:06:30,792 --> 00:06:33,781
ทันทีทันใด ชายผู้คุกคาม

121
00:06:33,781 --> 00:06:37,273
และ ผู้ใหญ่คนนั้นปฏิเสธ

122
00:06:37,287 --> 00:06:40,684
เหมือนพวกเขาไม่นึกไม่ฝัน
ว่าฉันจะกล้าเล่า

123
00:06:40,708 --> 00:06:43,559
สิ่งที่เพิ่งเล่าออกไป

124
00:06:43,583 --> 00:06:47,226
แน่นอนว่าคำพูดผู้ใหญ่
น่าเชื่อถือ

125
00:06:47,250 --> 00:06:48,875
กว่าคำพูดเด็ก

126
00:06:50,208 --> 00:06:54,125
เขาสั่งห้ามพูดเรื่องนี้อีก

127
00:06:55,167 --> 00:06:59,125
เช่นเคยค่ะ ฉันรู้สึกว่าฉันทำผิด

128
00:07:01,375 --> 00:07:03,375
รู้สึกแย่มาก

129
00:07:05,250 --> 00:07:06,518
แต่รู้ไหมคะ

130
00:07:06,542 --> 00:07:08,393
มีสิ่งดีเกิดขึ้นในวันนั้น

131
00:07:08,417 --> 00:07:11,833
ชายผู้คุกคามได้รับรู้ว่า
ฉันไม่เงียบแล้วนะ

132
00:07:13,125 --> 00:07:15,226
พลังนั้นได้ผล

133
00:07:15,250 --> 00:07:18,601
เขาเลิกคุกคามฉัน

134
00:07:18,625 --> 00:07:25,476
(เสียงปรบมือ)

135
00:07:25,500 --> 00:07:27,684
แต่ความรู้สึกอับอาย

136
00:07:27,708 --> 00:07:31,101
หวาดกลัวเกิดขึ้นอีกครั้ง

137
00:07:31,125 --> 00:07:32,559
และ คงอยู่อย่างนั้น

138
00:07:32,583 --> 00:07:34,768
อยู่ในใจ

139
00:07:34,792 --> 00:07:37,458
เป็นเวลาหลายปี

140
00:07:39,583 --> 00:07:42,893
มิสเตอร์แรนดอล์ฟ 
และ มิสมิคแฟดเดน

141
00:07:42,917 --> 00:07:45,583
ทั้งสองท่านช่วยให้ฉัน
กล้าเปิดเผยความจริง

142
00:07:47,875 --> 00:07:52,125
ให้พบทางสว่าง

143
00:07:53,667 --> 00:07:54,934
แต่รู้อะไรไหมคะ

144
00:07:54,958 --> 00:07:58,101
มีเด็กอีกมากมาย
ที่ไม่ได้โชคดีแบบฉัน

145
00:07:58,125 --> 00:08:01,184
เด็กเหล่านั้น
ที่คุณเจอในห้องเรียน

146
00:08:01,208 --> 00:08:04,809
ฉันจึงอยากพูด
กับทุกท่านในวันนี้

147
00:08:04,833 --> 00:08:06,934
เพื่อสร้างความตระหนักรู้

148
00:08:06,958 --> 00:08:10,851
ให้ลองเข้าไปพูดคุย ถามไถ่

149
00:08:10,875 --> 00:08:13,809
มองเด็ก ๆ ให้ลึกลงไป

150
00:08:13,833 --> 00:08:18,042
เพื่อที่จะได้ช่วยพวกเขา

151
00:08:19,583 --> 00:08:21,643
จากการที่ฉันเป็นครูอนุบาล

152
00:08:21,667 --> 00:08:23,559
ฉันเริ่มสอนปีแรก

153
00:08:23,583 --> 00:08:28,184
ด้วยการให้เด็ก ๆ
ทำกล่องชีวประวัติ

154
00:08:28,208 --> 00:08:30,601
นี่เด็ก ๆ จากในชั้นเรียนค่ะ

155
00:08:30,625 --> 00:08:32,518
บอกพวกเขา

156
00:08:32,552 --> 00:08:36,278
ให้ใส่สิ่งของเกี่ยวกับตัวเอง

157
00:08:36,292 --> 00:08:37,559
ที่เล่าเรื่องราวในชีวิต

158
00:08:37,583 --> 00:08:40,476
เช่น สิ่งของที่รัก สิ่งของสำคัญในชีวิต
อะไรแบบนั้น

159
00:08:40,500 --> 00:08:42,059
เด็ก ๆ ตกแต่ง

160
00:08:42,083 --> 00:08:44,226
แบบค่อยเป็นค่อยไป

161
00:08:44,250 --> 00:08:48,768
แปะรูปครอบครัว รูปสัตว์เลี้ยง

162
00:08:48,792 --> 00:08:52,458
แล้วให้มานำเสนอหน้าชั้นเรียน

163
00:08:53,333 --> 00:08:56,417
และ ในเวลานั้น ฉันจดจ่อ

164
00:08:57,417 --> 00:08:59,893
ตั้งใจฟังสิ่งที่เขาพูด

165
00:08:59,917 --> 00:09:03,018
สังเกตสีหน้า แววตา

166
00:09:03,042 --> 00:09:06,684
รวมถึงสิ่งที่เด็กไม่เอ่ย

167
00:09:06,708 --> 00:09:09,309
ฉันจะสัมผัสได้

168
00:09:09,333 --> 00:09:11,425
เป็นคำใบ้ให้ฉันรับรู้
ว่าพวกเขา

169
00:09:11,425 --> 00:09:13,125
กำลังเผชิญ
ปัญหาอะไรหรือเปล่า

170
00:09:13,125 --> 00:09:15,893
เพราะอะไร

171
00:09:15,917 --> 00:09:19,375
เขาถึงมีพฤติกรรมแบบนั้น
ที่เราเห็นในห้องเรียน

172
00:09:20,375 --> 00:09:22,768
ทำอย่างไร ฉันถึงจะเป็นคุณครูที่ดีได้

173
00:09:22,792 --> 00:09:24,917
ต้องตั้งใจฟังสิ่งที่พวกเขาพูด

174
00:09:26,083 --> 00:09:29,434
คอยหาเวลา
สร้างสัมพันธ์กับเด็ก ๆ

175
00:09:29,458 --> 00:09:31,768
เหมือนที่คุณครูแรนดอล์ฟทำ

176
00:09:31,792 --> 00:09:33,351
ทานมื้อกลางวันกับเด็ก ๆ

177
00:09:33,375 --> 00:09:36,309
หาเวลาคุยตอนคาบว่าง

178
00:09:36,333 --> 00:09:38,976
ดูเด็ก ๆ ลงแข่งกีฬา

179
00:09:39,000 --> 00:09:41,101
แข่งเต้น

180
00:09:41,149 --> 00:09:43,583
กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเด็ก ๆ

181
00:09:43,583 --> 00:09:46,976
เพราะ การที่จะรู้จักตัวตนพวกเขา

182
00:09:47,000 --> 00:09:50,042
เราต้องแทรกซึมเข้าไป

183
00:09:51,458 --> 00:09:54,226
บางท่านในที่นี้ 
อาจเป็นคุณครูโรงเรียนมัธยมต้น

184
00:09:54,250 --> 00:09:56,101
ครูมัธยมปลาย

185
00:09:56,125 --> 00:09:58,893
อาจจะเห็นว่า เด็กบางคน

186
00:09:58,917 --> 00:10:02,143
ดูเก่ง มาถูกทาง

187
00:10:02,167 --> 00:10:05,018
ดูทำอะไรได้ดีอยู่แล้ว

188
00:10:05,042 --> 00:10:06,893
ความจริงอาจจะไม่ใช่
อย่างภาพที่เห็น

189
00:10:06,917 --> 00:10:09,559
โดยเฉพาะกับเด็กหัวกะทิ
ที่ดูพึ่งพาตัวเองได้

190
00:10:09,583 --> 00:10:14,018
ที่จริงแล้ว อาจจะกำลังต้องการ
ความช่วยเหลือมากที่สุด

191
00:10:14,042 --> 00:10:15,809
ถ้าคุณได้เห็นหนังสือรุ่นฉันนะ

192
00:10:15,833 --> 00:10:18,059
เปิดไป จะเจอแต่หน้าฉันค่ะ

193
00:10:18,083 --> 00:10:22,476
เพราะ เข้าร่วมทุกกิจกรรม

194
00:10:22,500 --> 00:10:24,143
รถบัสโรงเรียนยังขับเลยค่ะ

195
00:10:24,167 --> 00:10:25,559
(เสียงหัวเราะ)

196
00:10:25,583 --> 00:10:27,351
ดิฉันเป็นเด็กคนหนึ่ง

197
00:10:27,375 --> 00:10:30,101
ที่ดูเหมือนเป็นเด็กเก่ง

198
00:10:30,125 --> 00:10:31,643
ทุกคนชื่นชม

199
00:10:31,667 --> 00:10:34,042
จัดการทุกอย่างได้ดี

200
00:10:34,958 --> 00:10:37,976
แต่จริง ๆ แล้ว ไม่เลย

201
00:10:38,000 --> 00:10:39,393
ฉันเคว้งคว้าง

202
00:10:39,417 --> 00:10:42,393
อยากให้มีใครสักคน
เข้ามาถาม

203
00:10:42,417 --> 00:10:44,892
ลิซ่า มีอะไรหรือเปล่า ? 
ทำไมไม่อยากกลับบ้าน ?

204
00:10:44,892 --> 00:10:48,476
ทำไมถึงใช้เวลา
อยู่แต่ที่โรงเรียน ?

205
00:10:48,500 --> 00:10:50,684
จะมีใครสงสัยบ้างไหมนะ

206
00:10:50,708 --> 00:10:52,976
ว่าฉันพยายามหนีใครอยู่หรือเปล่า ?

207
00:10:53,000 --> 00:10:55,893
หนีบางอย่าง ?

208
00:10:55,917 --> 00:10:59,726
ทำไมถึงไม่ร่วม
กิจกรรมชุมชน ?

209
00:10:59,750 --> 00:11:01,184
หรือ อยากกลับบ้าน ?

210
00:11:01,208 --> 00:11:04,000
ทำไมถึงอยากอยู่
แต่ที่โรงเรียน ?

211
00:11:05,375 --> 00:11:07,458
แต่ไม่เคยมีใครถาม

212
00:11:08,958 --> 00:11:10,518
อย่าเข้าใจผิดไปนะคะ

213
00:11:10,542 --> 00:11:12,726
ไม่ใช่เด็กหัวกะทิ
ทุกคนในโรงเรียน

214
00:11:12,750 --> 00:11:16,226
จะเป็นเหยื่อการถูกคุกคาม

215
00:11:16,250 --> 00:11:21,226
แต่อยากให้คุณครูทุกท่าน
คอยสอดส่อง

216
00:11:21,250 --> 00:11:23,458
คอยถามเด็ก ๆ

217
00:11:24,458 --> 00:11:28,184
อาจจะพบคำตอบที่ซ่อนอยู่

218
00:11:28,232 --> 00:11:33,500
เราอาจจะกลายเป็นแรงผลักดัน

219
00:11:33,500 --> 00:11:36,083
ที่ช่วยให้เขาก้าวเดินต่อไปกับชีวิต

220
00:11:37,208 --> 00:11:39,684
ให้ระวังที่จะด่วนสรุป

221
00:11:39,708 --> 00:11:42,601
ว่าทุกอย่างดูโอเคแล้ว

222
00:11:42,625 --> 00:11:46,309
อย่าเพิ่งรีบตัดบท

223
00:11:46,333 --> 00:11:47,851
ให้คอยจับตาดู

224
00:11:47,875 --> 00:11:52,476
ให้เด็ก ๆ ได้รับรู้ว่า
ถึงแม้มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นในชีวิต

225
00:11:52,500 --> 00:11:55,125
ไม่ได้หมายความว่า
ชีวิตจะไร้ความหมาย

226
00:11:56,208 --> 00:11:59,250
เรื่องราวของพวกเขา
มีคุณค่าที่จะถูกถ่ายทอด

227
00:12:01,625 --> 00:12:03,934
ก่อนที่จะเป็นแบบนั้น

228
00:12:03,958 --> 00:12:07,040
เราผู้ใหญ่ต้องเปิดใจ และ
โอบรับการถ่ายทอดเรื่องราว

229
00:12:07,040 --> 00:12:09,750
ให้กลายเป็นแรงผลักดันสำคัญ

230
00:12:09,750 --> 00:12:12,059
หลายท่านคงคิดว่า

231
00:12:12,083 --> 00:12:14,333
อืม ก็จริงนะ

232
00:12:15,542 --> 00:12:17,476
ฉันก็เคยเจออะไรแย่ ๆ

233
00:12:17,500 --> 00:12:20,143
แต่ยังไม่พร้อมที่จะเล่า

234
00:12:20,167 --> 00:12:21,583
ไม่เป็นไรค่ะ

235
00:12:22,667 --> 00:12:24,518
เมื่อถึงเวลา

236
00:12:24,542 --> 00:12:27,559
จะสัมผัสได้

237
00:12:27,583 --> 00:12:31,101
ว่าเราสามารถเปลี่ยน
ความเจ็บปวดในอดีต

238
00:12:31,125 --> 00:12:33,893
ให้กลายเป็นแรงผลักดันในอนาคต

239
00:12:33,917 --> 00:12:36,375
ซึ่งเด็ก ๆ เหล่านี้ 
คืออนาคตของพวกเราค่ะ

240
00:12:38,000 --> 00:12:41,393
ฉันสนับสนุนให้ทุกท่าน
ค่อย ๆ เริ่มวันละนิดละน้อย

241
00:12:41,417 --> 00:12:43,559
เริ่มพูดคุย

242
00:12:43,583 --> 00:12:46,292
เปิดใจ และ เปิดรับ

243
00:12:48,042 --> 00:12:51,601
เรื่องราวของฉัน ครบองค์ประกอบ

244
00:12:51,625 --> 00:12:54,643
ในช่วงสปริง ปี 2018

245
00:12:54,667 --> 00:12:56,309
ตอนที่ฉันได้รับเชิญให้ขึ้นพูด

246
00:12:56,333 --> 00:12:59,976
กับเหล่าบรรดาคุณครูมือใหม่

247
00:13:00,000 --> 00:13:03,268
ฉันเล่าเรื่องเดียวกันนี้แหละค่ะ

248
00:13:03,292 --> 00:13:06,707
หลังจากจบการพูด
มีสุภาพสตรีท่านหนึ่งเดินเข้ามาหา

249
00:13:07,333 --> 00:13:12,184
เธอน้ำตาซึม
และ เอ่ยขอบคุณฉัน

250
00:13:12,208 --> 00:13:14,643
"ขอบคุณที่แบ่งปัน"

251
00:13:14,667 --> 00:13:18,559
"ฉันอยากจะเล่า
ให้พ่อฟังใจจะขาด"

252
00:13:18,583 --> 00:13:20,625
"เล่าทุกอย่างที่ได้ฟังในวันนี้"

253
00:13:21,625 --> 00:13:25,101
เธอคงเห็นสีหน้าฉันงุนงน

254
00:13:25,125 --> 00:13:28,101
เธอเลยบอกว่า

255
00:13:28,125 --> 00:13:30,309
"มิสเตอร์แรนดอล์ฟ คือ 
พ่อของเธอเอง"

256
00:13:30,333 --> 00:13:32,643
(เสียงตกใจ)

257
00:13:32,691 --> 00:13:36,583
"พ่อครุ่นคิดอยู่บ่อย ๆ"

258
00:13:36,583 --> 00:13:38,733
"ว่าท่านได้ทำอะไร
ให้กับสังคมบ้างหรือเปล่า?"

259
00:13:39,833 --> 00:13:41,976
วันนี้ จะได้กลับไปบอกพ่อเสียทีว่า

260
00:13:42,000 --> 00:13:44,667
"แน่นอนที่สุดค่ะ พ่อ"

261
00:13:45,833 --> 00:13:47,559
เห็นไหมคะ

262
00:13:47,583 --> 00:13:49,601
การแบ่งปัน ล้ำค่าแค่ไหน

263
00:13:49,625 --> 00:13:51,184
หลังจากนั้น

264
00:13:51,208 --> 00:13:54,226
ฉันติดต่อลูกสาวของมิสมิคแฟดเดน

265
00:13:54,250 --> 00:13:56,184
เล่าถึงเรื่องราวในตอนนั้น

266
00:13:56,208 --> 00:13:59,518
สิ่งที่ฉันได้รับจากท่าน

267
00:13:59,542 --> 00:14:01,351
อยากให้ท่านได้รับรู้

268
00:14:01,375 --> 00:14:04,226
ว่าขณะนี้ฉันอุทิศตน 
ในการสร้างกองทุน

269
00:14:04,250 --> 00:14:07,476
เพื่อมอบให้กับเหล่าคุณครูที่ปรึกษา,
บุคลากรโรงเรียน

270
00:14:07,500 --> 00:14:09,393
นักจิตวิทยา และ พยาบาล

271
00:14:09,417 --> 00:14:11,665
เพราะ พวกเขามีบทบาทสำคัญ

272
00:14:11,665 --> 00:14:13,875
ต่อทั้งสุขภาพกาย และ สุขภาพใจ

273
00:14:13,875 --> 00:14:15,422
ของเด็ก ๆ

274
00:14:15,510 --> 00:14:18,060
ฉันรู้สึกซาบซึ้ง และ 
ขอบคุณมิสมิคแฟดเดนอย่างมาก

275
00:14:18,060 --> 00:14:22,143
(เสียงปรบมือ)

276
00:14:22,167 --> 00:14:24,934
เคยได้ยินบางคนกล่าวว่า

277
00:14:24,958 --> 00:14:27,643
เพื่อที่จะออกจากความมืดมน

278
00:14:27,667 --> 00:14:29,792
เราต้องหาแสงสว่าง

279
00:14:30,792 --> 00:14:33,976
ดิฉันหวังว่าทุกท่าน
ที่มาร่วมฟังในวันนี้

280
00:14:34,000 --> 00:14:38,268
จะได้กลายเป็นแสงสว่าง

281
00:14:38,292 --> 00:14:40,018
ไม่เพื่อแค่สำหรับเด็ก ๆ

282
00:14:40,042 --> 00:14:43,226
แต่เพื่อพวกเราที่เป็นผู้ใหญ่

283
00:14:43,250 --> 00:14:45,583
ไม่ว่าจะในโรงเรียน ในชุมชน

284
00:14:46,672 --> 00:14:49,643
ว่าเราสามารถแบ่งปัน

285
00:14:49,667 --> 00:14:52,042
และ ช่วยนำทาง

286
00:14:53,292 --> 00:14:55,809
ให้บางชีวิตที่เคยมืดมน

287
00:14:55,833 --> 00:14:59,934
พบทางสว่าง

288
00:14:59,958 --> 00:15:01,226
ขอบคุณค่ะ

289
00:15:01,250 --> 00:15:07,125
(เสียงปรบมือ)