Hallo Doha. Hallo. Salaam alaikum. Ik hou ervan naar Doha te komen. Het is zo'n internationale plek. Het lijken hier de Verenigde Naties wel. Je landt op de luchthaven en een Indiase dame verwelkomt je, brengt je naar Al Maha Services, waar je een Filipijnse dame ontmoet, die je doorgeeft aan een Zuid-Afrikaanse, die je naar een Koreaan brengt die je naar een Pakistaan met de bagage brengt, die je naar de auto met een Sri Lankees brengt. Je gaat naar het hotel en checkt in. Daar staat een Libanees. En een Zweed toonde me mijn kamer. Ik vroeg: "Waar zijn de Qatari?" (Gelach) (Applaus) Ze zeiden: "Nee, nee, het is te heet. Zij komen later buiten. Ze zijn slim." (Gelach) "Ze zijn op de hoogte." Het groeit natuurlijk zo snel dat er soms groeipijnen zijn. Soms tref je mensen van wie je denkt dat ze de stad goed kennen, maar dat is niet zo. Mijn Indiase taxichauffeur daagde op bij de W. Ik vroeg hem om me naar het Sheraton te brengen. Hij zei: "Geen probleem, mijnheer." We zaten daar twee minuten lang. Ik: "Wat is er aan de hand?" Hij: "Eén probleem, mijnheer." Ik: "Wat?" Hij: "Waar is het?" (Gelach) Ik: "Jij bent de chauffeur, jij zou het moeten weten." Hij: "Nee, mijnheer, ik kom pas aan." Ik: "Je komt pas aan bij het W?" "Nee, ik kom pas aan in Doha, mijnheer. Ik was op weg naar huis vanuit de luchthaven. Ik heb werk. Ik werk al. Mijnheer, waarom rijdt u niet?" Ik: "Ik weet niet waarheen." "Ik ook niet. Het wordt een avontuur, mijnheer." Het Midden-Oosten is de jongste jaren een avontuur. Het wordt gek van de Arabische Lente en de revolutie en zo. Zijn hier vanavond Libanezen? Libanezen, een applaus? (Applaus) Libanezen. Ja. Het Midden-Oosten wordt gek. Je weet dat het Midden-Oosten gek wordt als Libanon de vredigste plek in de regio is. (Gelach) (Applaus) Wie had dat gedacht? Lieve hemel. Nee. Er zijn ernstige problemen in de regio. Sommigen willen er niet over praten. Ik ga er vanavond over praten. Dames en heren van het Midden-Oosten, ziehier een ernstig probleem. Als we elkaar zien, als we hallo zeggen, hoeveel kussen moeten we dan geven? Elk land is anders en het is verwarrend, niet? In Libanon zijn het er drie. In Egypte twee. Ik was in Libanon. Ik was aan 3 gewend. Ik ging naar Egypte. Ik wilde een Egyptische kerel begroeten. Ik ging van 1, 2, 3. Hij dacht er anders over. (Gelach) Ik zei: "Nee, nee, ik kom net uit Libanon." Hij: "Maakt me niet uit waar je was. Blijf gewoon waar je bent, alsjeblieft. Ik ging naar Saoedi-Arabië. Daar gaan ze van 1, 2, en dan bijven ze aan dezelfde kant. 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18. (Gelach) De volgende keer dat je een Saoedi zit, kijk dan goed. Ze staan wat scheef. "Abdul, alles goed?" "Ja, ik stond een half uur dag te zeggen. Het komt wel goed." Qatari, jullie doen neus aan neus. Waarom? Zijn jullie te moe om de hele bocht te maken? "Habibi, het is zo heet. Kom even hier. Zeg hallo. Hallo, Habibi, niet bewegen. Blijf gewoon daar. Ik moet rusten." Elk land -- in Iran doen we soms twee, soms drie. Een vriend legde me uit dat het voor de revolutie in '79 twee was. Na de revolutie drie. Met Iraniërs weet je aan welke kant ze staan op basis van het aantal kussen dat ze je geven. Als je van 1, 2, 3 gaat -- "Niet te geloven dat je dat regime steunt met je drie kussen." Mannen, het is echt spannend om hier te zijn. Ik zei het al, cultureel gaan jullie veel doen. Het is geweldig en het helpt om het beeld bij te stellen van het Midden-Oosten in het Westen. Veel Amerikanen weten niet veel over ons, over het Midden-Oosten. Ik ben Iraniër en Amerikaan. Ik ben daar. Ik heb hier rondgereisd. Er is zoveel. We lachen, niet? Mensen weten niet dat we lachen. Toen ik de As van het Kwaad-toernee deed, kwam dat uit op Comedy Central. Ik checkte online wat mensen erover zeiden. Ik belandde op een conservatieve site. Een kerel schreef aan een andere: "Ik wist niet dat die mensen lachten." Denk eens na. Je ziet ons nooit lachen op de Amerikaanse tv. Misschien wel een duivels lachje: "Woehahaha, woehahah, (Gelach) ik dood je in naam van Allah, woehahahahaha." Maar nooit "ha ha ha ha ha ha." Wij houden van lachen. We vieren het leven graag. Ik wou dat meer Amerikanen hierheen reisden. Ik moedig mijn vrienden altijd aan. Reis hierheen, er is zoveel te zien, zoveel goede mensen. Het is wederzijds. Het helpt problemen voorkomen van onbegrip en stereotiepen. Ik weet niet of je dit bijvoorbeeld hebt gehoord: kort geleden was er in de VS een moslimfamilie die door het gangpad van een vliegtuig liep en praatte over de veiligste zitplaats op het vliegtuig. Sommige passagiers hoorden dat, vatten het verkeerd op, als terroristenpraat, en ze werden van het vliegtuig gegooid. Het was een familie: moeder, vader, kind, die het gangpad afliep en praatte over de zitplaats. Als man uit het Midden-Oosten weet ik dat ik sommige dingen niet moet zeggen op een vliegtuig in de VS. Ik kan beter niet het gangpad aflopen en zeggen: "Hi, Jack." (vert.: kapen) Dat is niet leuk. Zelfs niet als ik met mijn vriend Jack reis. Ik zeg: "Groeten, Jack. Gegroet, Jack." Nooit "Hi, Jack." (Gelach) Maar nu kunnen we zelfs niet praten over de veiligste zitplaats op een vliegtuig. Mijn advies aan alle vrienden uit het Midden-Oosten en moslims, iedereen die er Midden-Oosters of moslim uitziet, weet je, Indiërs, Latino's, iedereen die bruin is -- dit is mijn advies aan mijn bruine vrienden. De volgende keer dat je op een vliegtuig in de VS zit, spreek je gewoon je moedertaal. Zo weet niemand wat je zegt. Het leven gaat verder. Oké, sommige moedertalen klinken wat bedreigend voor de gemiddelde Amerikaan. Als je het gangpad afloopt en Arabisch spreekt, zal je ze misschien bang maken, als je loopt." [Arabisch] Misschien zeggen ze: "Waar heeft hij het over?" De sleutel, beste Arabische broeders en zusters, is om willekeurige goede woorden in te lassen om mensen op hun gemak te stellen terwijl je het gangpad afloopt. Gewoon terwijl je loopt: "[Imiteert Arabisch] -- aardbei!" (Gelach) "[Imiteert Arabisch] -- regenboog!" "[Imiteert Arabisch] -- tutti frutti!" "Ik denk dat hij het vliegtuig gaat kapen met een ijsje." Hartelijk dank. Ik wens je een mooie avond. Bedankt, TED. (Gejuich) (Applaus)