Γεια σου Ντόχα, σε χαιρετώ!
Σαλάμ Αλέκομ.
Μου αρέσει να έρχομαι στη Ντόχα,
είναι μια διεθνής πόλη.
Είναι σα να βρίσκομαι στα Ηνωμένα Έθνη.
Προσγειώνεσαι στο αεροδρόμιο
και σε καλωσορίζει μία κυρία από την Ινδία
που σε πηγαίνει στις υπηρεσίες της Αλ Μάχα
όπου συναντάς μια κυρία από τις Φιλιππίνες
η οποία σε παραδίδει
σε μια κυρία από τη Νότιο Αφρική
που στη συνέχεια σε πηγαίνει
σε μια Κορεάτισσα
που με τη σειρά της σε πηγαίνει
σε έναν Πακιστανό μαζί με τις αποσκευές σου,
ο οποίος σε συνοδεύει μέχρι το αυτοκίνητο
με έναν τύπος από τη Σρι Λάνκα.
Στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου
βρίσκεται ένας Λιβανέζος.
Ναι! Και στη συνέχεια
ένας Σουηδός σου δείχνει το δωμάτιό σου.
Ρώτησα, «Πού βρίσκονται
οι άνθρωποι από το Κατάρ;»
(Γέλια)
(Χειροκρότημα)
Μου απάντησαν, «Όχι, κάνει πολύ ζέστη,
θα έρθουν αργότερα. Είναι έξυπνοι».
«Αυτοί γνωρίζουν».
(Γέλια)
Και φυσικά, η πόλη αναπτύσσεται τόσο γρήγορα
που μερικές φορές αυτό έχει επώδυνες συνέπειες.
Ξέρετε, είναι μερικές φορές που
συναντάς ανθρώπους που πιστεύεις
ότι γνωρίζουν την πόλη πολύ καλά,
αλλά, τελικά αυτό δεν συμβαίνει.
ο Ινδός οδηγός του ταξί εμφανίζεται στο W.
και του ζητάω να με μεταφέρει στο Σέρατον,
και μου απαντάει,
«Κανένα πρόβλημα, κύριε».
Και περνάνε έτσι δύο λεπτά αναμονής.
Του λέω, «Τι συμβαίνει;»
Μου απαντάει, «Ένα πρόβλημα, κύριε».
(Γέλια)
Τον ρωτάω, «Τι;»
Μου απαντάει «Πού βρίσκεται;»
(Γέλια)
Του λέω, «Εσύ είσαι ο οδηγός
και οφείλεις να γνωρίζεις».
Μου απαντάει, «Όχι,
διότι μόλις έφτασα, κύριε».
Του λέω, «Μόλις έφτασες στο W;»
«Όχι, μόλις έφτασα στη Ντόχα, κύριε».
(Γέλια)
«Πήγαινα στο σπίτι μου από το αεροδρόμιο.
Βρήκα δουλειά Εργάζομαι ήδη».
(Γέλια)
Μετά μου λέει, «Κύριε, γιατί δεν οδηγείτε εσείς;»
(Γέλια)
Του απαντάω, «Δεν ξέρω πού πηγαίνουμε».
«Ούτε εγώ γνωρίζω, θα είναι
μια περιπετειώδης διαδρομή, κύριε».
(Γέλια)
Η Μέση Ανατολή είναι μία περιπέτεια
τα τελευταία χρόνια.
Η Μέση Ανατολή έχει εκτροχιαστεί με την
Αραβική Άνοιξη την επανάσταση και όλα αυτά.
Υπάρχουν Λιβανέζοι ανάμεσά μας απόψε;
Αν υπάρχει κάποιος ας χειροκροτήσει.
(Χειροκρότημα)
Ναι, υπάρχουν.
Πράγματι, η Μέση Ανατολή
βρίσκεται σε κατάσταση παράνοιας.
Ξέρετε, η Μέση Ανατολή παραλογίζεται
ενώ ο Λίβανος είναι
η πιο ειρηνική χώρα στην περιοχή.
(Γέλια) (Χειροκρότημα)
Ποιος θα το φαντάζονταν;
(Γέλια)
Είναι απίστευτο!
Όχι. Υπάρχουν σοβαρά θέματα στην περιοχή.
Μερικοί δεν θέλουν να μιλάνε γι' αυτά αλλά εγώ
είμαι απόψε εδώ για να αναφερθώ επ'αυτού.
Κυρίες και Κύριοι από τη Μέση Ανατολή,
να ένα σοβαρό θέμα.
Όταν συναντιόμαστε,
όταν χαιρετάμε ο ένας τον άλλον,
πόσα φιλιά θα ανταλλάξουμε;
(Γέλια)
Κάθε χώρα είναι διαφορετική και αυτό
δημιουργεί σύγχυση, έτσι δεν είναι;
Στον Λίβανο, ανταλλάσσουν τρία φιλιά.
Στην Αίγυπτο δύο.
Βρισκόμουν στον Λίβανο
και είχα συνηθίσει στα τρία φιλιά.
Πήγα στην Αίγυπτο
και συναντάω έναν Αιγύπτιο,
τον ασπάζομαι μία, δύο, πάω για το τρίτο φιλί
και αυτός κάνει πίσω, δεν του άρεσε.
(Γέλια)
Του λέω, «Μην ανησυχείς,
μόλις ήρθα από τον Λίβανο».
Μου απαντάει, «Δεν με νοιάζει πού ήσουν.
Μείνε εκεί που στέκεσαι, σε παρακαλώ».
(Γέλια) (Χειροκρότημα)
Πήγα στη Σαουδική Αραβία.
Εκεί δίνουν ένα, δύο,
και μετά στο ίδιο μάγουλο συνεχίζουν:
τρία, τέσσερα, πέντε,
έξι, επτά, οκτώ, εννιά,
10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18 --
(Γέλια)
Την επόμενη φορά που θα συναντήσετε
κάποιον από τη Σαουδική Αραβία, προσέξτε τον καλά.
Συνήθως γέρνουν προς το ένα πλευρό.
(Γέλια)
«Αμπντούλ, είσαι καλά;»
«Ναι, απλά χαιρετούσα κόσμο
για μισή ώρα. Θα συνέλθω».
(Γέλια)
Εσείς οι ντόπιοι,
χαιρετιόσαστε με τις μύτες σας.
Γιατί; Είστε τόσο κουρασμένοι που βαριέστε
να πάτε από το ένα μάγουλο στο άλλο;
(Γέλια)
«Χαμπίμπι, κάνει τόση ζέστη.
Έλα εδώ λιγάκι. Πες ένα γεια.
Γεια σου Χαμπίμπι. Απλά μείνε ακίνητος.
Μείνει εκεί που είσαι σε παρακαλώ.
Χρειάζομαι ξεκούραση».
(Γέλια)
Σε κάθε χώρα διαφορετικά - εμείς οι Ιρανοί
άλλοτε δίνουμε δύο και άλλοτε τρία φιλιά.
Ένας φίλος μού έδωσε μία εξήγηση,
ότι πριν την επανάσταση του '79 ήταν δύο.
(Γέλια)
Μετά την επανάσταση τα φιλιά γίνανε τρία.
Οπότε με τους Ιρανούς, μπορείς να καταλάβεις
σε ποια πλευρά ανήκει κάποιος
ανάλογα με τον αριθμό
των φιλιών που σου δίνει.
Πράγματι, αν δώσεις ένα, δύο τρία -- «Δεν το
πιστεύω ότι υποστηρίζεις αυτό το καθεστώς»
(Γέλια)
«Με τα τρία σου φιλιά».
(Γέλια)
Πέρα από την πλάκα, είναι πραγματικά
εξαιρετικό γεγονός να βρίσκομαι εδώ,
και όπως έχω πει, έχετε καταφέρει
πολλά στα πολιτιστικά πράγματα,
το ξέρετε αυτό, είναι εντυπωσιακό
και επιπλέον, βοηθάει στην αλλαγή της εικόνας
που έχει η Δύση για τη Μέση Ανατολή.
Όπως πολλοί Αμερικανοί δεν γνωρίζουν
πολλά πράγματα για εμάς, για τη Μέση Ανατολή.
Είμαι Ιρανός και Αμερικανός ταυτόχρονα.
Ζω εκεί και ταξιδεύω εδώ, ξέρω τι συμβαίνει.
Υπάρχουν τόσα ζητήματα, γελάμε, έτσι δεν είναι;
Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι γελάμε.
Όταν έκανα την περιοδεία
με την κωμωδία ο Άξονας του Κακού,
το υλικό ανέβηκε στο διαδίκτυο και συνδέθηκα
για να διαβάσω τις απόψεις των ανθρώπων για αυτό. Κατέληξα σε μία συντηρητική σελίδα.
Κάποιος έγραψε σε κάποιον άλλον,
«Δεν ήξερα ότι αυτοί οι άνθρωποι γελάνε».
Σκεφτείτε το. Δεν μας έχουν δει ποτέ να γελάμε
σε κάποια αμερικανική ταινία ή στην τηλεόραση, σωστά;
Ίσως μας έχουν δει να γελάμε
διαβολικά «Μπουάχαχαχαχα».
(Γέλια)
«Θα σε σκοτώσω στο όνομα
του Αλλάχ, μπουάχαχαχα».
(Γέλια)
Αλλά ποτέ έτσι, «Χαχαχαχαχαχαχαχα».
(Γέλια)
Μας αρέσει να γελάμε
και να απολαμβάνουμε τη ζωή.
Και εύχομαι να μπορούσαν περισσότεροι
Αμερικανοί να ταξιδέψουν εδώ.
Πάντοτε ενθαρρύνω τους φίλους μου:
Ταξιδέψτε στη Μέση Ανατολή,
υπάρχουν τόσα πράγματα να δείτε
και τόσοι πολλοί ωραίοι άνθρωποι εκεί.
Η παρότρυνση ισχύει και αντίστροφα και
επιπλέον, βοηθάει στην επίλυση προβλημάτων,
παρεξηγήσεων και αποτρέπει τη δημιουργία στερεοτύπων.
Για παράδειγμα, δεν ξέρω αν το έχετε ακούσει,
πριν από λίγο καιρό, στις ΗΠΑ, ήταν μία οικογένεια Μουσουλμάνων
στο διάδρομο ενός αεροπλάνου
και αναρωτιόντουσαν ποιό σημείο του αεροπλάνου ήταν το ασφαλέστερο για να καθήσουν.
Κάποιοι επιβάτες ψιλοάκουσαν την κουβέντα,
την παρερμήνευσαν θεωρώντας ότι μιλούσαν για τρομοκρατικό χτύπημα
και κατάφεραν να εκδιωχθεί η οικογένεια από το αεροσκάφος.
Ήταν μια οικογένεια, η μητέρα, ο πατέρας
και το παιδί που συζητούσαν για τις θέσεις.
Ως άντρας που κατάγομαι από τη Μέση Ανατολή,
γνωρίζω πως κάποιες λέξεις πρέπει να τις αποφεύγω
όταν βρίσκομαι μέσα σε ένα αεροπλάνο στις ΗΠΑ, σωστά;
Για παράδειγμα, αν περπατάω στο διάδρομο
δεν μπορώ να πω, «Χάι Τζακ».
Καθόλου καλή ιδέα.
(Γέλια)
Ακόμη και αν δίπλα μου ήταν ο φίλος μου ο Τζακ,
θα έλεγα «Χαιρετίσματα Τζακ. Γεια χαρά Τζακ».
Ποτέ «Χάι Τζακ».
(Γέλια)
Προφανώς έχουμε φτάσει στο σημείο που δεν μπορούμε να μιλήσουμε
ούτε καν για το ασφαλέστερο
σημείο ενός αεροπλάνου.
Λοιπόν, η συμβουλή μου σε όλους τους Μουσουλμάνους φίλους και τους φίλους από τη Μέση Ανατολή
αλλά και σε όλους όσοι μοιάζουν
Μουσουλμάνοι ή Άραβες,
δηλαδή, στους Ινδούς και τους Λατίνους,
σε όλους, αν είστε μελαχροινοί--
(Γέλια)
Αυτή είναι η συμβουλή μου
στους μελαχροινούς φίλους μου.
(Γέλια)
Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε σε αεροπλάνο στις ΗΠΑ
απλά μιλήστε στη μητρική σας γλώσσα.
Με αυτόν τον τρόπο, κανένας δεν ξέρει
για τι πράγμα μιλάτε και η ζωή συνεχίζεται.
(Γέλια)
Όμως, μερικές μητρικές γλώσσες ίσως ακούγονται
λιγάκι απειλητικές στα αφτιά του μέσου Αμερικανού, σωστά;
Αν βαδίζετε στο διάδρομο και μιλάτε Αραβικά,
ίσως θα τους φρικάρετε --
(Μιμείται Αραβικά)
Ίσως αναρωτηθούν, «Για τι πράγμα μιλάει;»
Οπότε η λύση για τά αδέρφια μου τους Άραβες είναι
να πετάτε τυχαία όμορφες λέξεις για να αισθάνονται όλοι άνετα
καθώς βαδίζετε στο διάδρομο.
Έτσι όπως περπατάτε --
(Μιμείται Αραβικά)
Φράουλα!
(Γέλια)
(Μιμείται Αραβικά)
Ουράνιο τόξο!
(Γέλια)
(Μιμείται Αραβικά)
Τούτι φρούτι!
(Γέλια)
«Νομίζω πως θα κάνει
αεροπειρατεία με κάποιο παγωτό».
Σας ευχαριστώ θερμά, καλή σας νύχτα.
Σε ευχαριστώ TED.
(Επευφημίες) (Χειροκρότημα)