WEBVTT

00:00:00.904 --> 00:00:02.183
ฉันเคยคิดว่า

00:00:02.207 --> 00:00:05.941
เราเกิดมา
เพื่อที่จะหาความสุขในชีวิตเป็นหลัก

00:00:06.680 --> 00:00:10.064
ทุกคนบอกว่า 
ความสำเร็จนำมาซึ่งความสุข

00:00:10.088 --> 00:00:12.586
ฉันจึงพยายามหางานดี ๆ ทำ

00:00:12.610 --> 00:00:15.641
หาแฟนที่แสนน่ารัก 
หาอพาร์ทเมนต์ที่สวยหรู

00:00:16.998 --> 00:00:19.996
แต่ถึงมีสิ่งเหล่านี้แล้ว 
ฉันก็ไม่ได้รู้สึกพึงพอใจเลย

00:00:20.020 --> 00:00:22.624
ฉันกลับรู้สึกกังวล เคว้งคว้าง

00:00:23.195 --> 00:00:27.204
และฉันไม่ได้รู้สึกแบบนี้คนเดียวด้วย
เพื่อนหลายคนก็รู้สึกแย่พอกัน

NOTE Paragraph

00:00:28.720 --> 00:00:32.989
ในที่สุด ฉันจึงตัดสินใจไปเรียนต่อโท
ด้านจิตวิทยาเชิงบวก

00:00:33.013 --> 00:00:36.233
เพื่อจะได้รู้ว่า อะไรทำให้คนเรา
มีความสุขจริง ๆ

00:00:36.971 --> 00:00:39.627
แต่ฉันได้พบ
เป็นสิ่งที่เปลี่ยนชีวิตของฉันเอง

00:00:40.452 --> 00:00:45.062
มีข้อมูลชี้ว่า การวิ่งไล่หาความสุข
อาจทำให้เราเป็นทุกข์

00:00:45.967 --> 00:00:48.224
เรื่องที่ทำฉันอึ้งมากก็คือ

00:00:49.058 --> 00:00:51.845
อัตราการฆ่าตัวตายเพิ่มสูงขึ้นทั่วโลก

00:00:51.869 --> 00:00:54.960
ในอเมริกา ไม่นานมานี้
ตัวเลขขึ้นสูงสุดในรอบ 30 ปี

00:00:55.753 --> 00:00:58.516
แม้ว่าความเป็นอยู่ของคนเราจะดีขึ้นจริง ๆ

00:00:58.540 --> 00:01:01.230
ถ้าดูจากตัวชี้วัดต่าง ๆ

00:01:01.254 --> 00:01:03.453
แต่กลับมีคนที่รู้สึกสิ้นหวังมากขึ้น

00:01:03.477 --> 00:01:05.602
ทั้งซึมเศร้าและอ้างว้าง

00:01:06.214 --> 00:01:09.027
ความเปล่าเปลี่ยวกำลังกัดกินจิตใจผู้คน

00:01:09.051 --> 00:01:12.321
คุณก็รู้สึกได้ โดยไม่ต้องเป็นโรคซึมเศร้า

00:01:12.345 --> 00:01:15.245
ถึงจุดหนึ่ง เราทุกคนจะสงสัยว่า

00:01:15.784 --> 00:01:18.016
ชีวิตมีแค่นี้เองหรือ

00:01:19.167 --> 00:01:22.373
งานวิจัยบอกว่า
สิ่งที่ทำนายความรู้สึกสิ้นหวัง

00:01:22.397 --> 00:01:24.224
ไม่ใช่การขาดความสุข

00:01:24.248 --> 00:01:26.090
แต่เป็นการขาดเรื่องอื่น

00:01:26.817 --> 00:01:29.755
นั่นคือ ขาดความหมายในชีวิต

NOTE Paragraph

00:01:30.962 --> 00:01:33.355
ฉันเลยถามตัวเองว่า

00:01:33.855 --> 00:01:36.454
มีอะไรที่สำคัญต่อชีวิต
มากกว่าความสุขหรือ

00:01:37.216 --> 00:01:39.639
อะไรคือความแตกต่างระหว่างความสุข

00:01:39.663 --> 00:01:41.554
กับการมีความหมายในชีวิต

00:01:42.879 --> 00:01:47.479
นักจิตวิทยาบอกว่า ความสุขคือ
ความรู้สึกที่สบายผ่อนคลาย

00:01:47.503 --> 00:01:49.392
เมื่อมีความสุข เราจะรู้สึกดี

00:01:50.098 --> 00:01:51.756
แต่ความหมายเป็นอะไรที่ลึกซึ้งกว่านั้น

00:01:52.278 --> 00:01:54.842
มาร์ติน เซลิกแมน
นักจิตวิทยาชื่อดังบอกว่า

00:01:54.866 --> 00:01:59.513
ความหมายมาจากการเป็นส่วนหนึ่งของสิ่ง
ที่ยิ่งใหญ่กว่าตัวเรา และรับใช้สิ่งนั้น

00:01:59.537 --> 00:02:02.220
และยังมาจากการพัฒนาตัวเองให้เก่ง

00:02:03.617 --> 00:02:06.212
เราอยู่ในวัฒนธรรมที่หมกมุ่น
กับการหาความสุข

00:02:06.236 --> 00:02:10.343
แต่ฉันรู้แล้วว่า การหาความหมาย
เป็นหนทางที่น่าพึงพอใจมากกว่า

00:02:10.367 --> 00:02:13.296
และผลจากการศึกษาพบว่า 
คนที่มีชีวิตที่มีความหมาย

00:02:13.320 --> 00:02:14.730
เมื่อล้มแล้วจะลุกได้ง่ายกว่า

00:02:14.754 --> 00:02:17.311
พวกเขาประสบความสำเร็จในการเรียน
และการทำงานมากกว่า

00:02:17.335 --> 00:02:18.942
และยังมีอายุยืนยาวกว่าด้วย

NOTE Paragraph

00:02:19.985 --> 00:02:22.006
ฉันจึงสงสัยว่า

00:02:22.030 --> 00:02:24.504
แล้วเราจะมีชีวิต
อย่างมีความหมายมากขึ้นได้อย่างไร

00:02:25.980 --> 00:02:29.658
ฉันใช้เวลา 5 ปี 
เพื่อสัมภาษณ์ผู้คนหลายร้อยคน

00:02:29.682 --> 00:02:32.583
อ่านหนังสือหลายพันหน้า
ทั้งจิตวิทยา

00:02:32.607 --> 00:02:34.708
ประสาทวิทยา และปรัชญา

00:02:35.366 --> 00:02:37.155
พอรวบรวมสิ่งเหล่านี้เพื่อหาข้อสรุป

00:02:37.179 --> 00:02:42.520
ฉันพบว่า มีสิ่งที่ฉันเรียกว่า 
4 เสาหลักของชีวิตที่มีความหมาย

00:02:42.544 --> 00:02:44.978
และเราทุกคนก็สามารถ
สร้างชีวิตที่มีความหมายได้

00:02:45.002 --> 00:02:48.351
โดยการสร้างเสาพวกนี้ขึ้นมาในชีวิต 
จะแค่บางเสา หรือทุกเสาก็ได้

00:02:49.428 --> 00:02:51.616
เสาต้นแรกคือ การเป็นส่วนหนึ่งของบางอย่าง

00:02:52.378 --> 00:02:54.685
การเป็นส่วนหนึ่งมาจาก
สร้างความสัมพันธ์ระหว่างกัน

00:02:54.709 --> 00:02:57.414
ในแบบที่ทำให้เรารู้สึกมีค่า 
จากสิ่งที่เรามีอยู่ข้างในตัว

00:02:57.438 --> 00:02:59.551
และเห็นค่าของคนอื่นในแบบที่เขาเป็น

00:03:00.218 --> 00:03:04.908
แต่บางกลุ่มบางความสัมพันธ์ก็ให้
ความเป็นส่วนหนึ่งแบบด้วยคุณภาพกับเรา

00:03:04.932 --> 00:03:06.825
คือ คุณจะมีค่ากับเขาเพราะคุณเชื่อตามเขา

00:03:06.849 --> 00:03:08.095
เกลียดอะไรเหมือนเขา

00:03:08.119 --> 00:03:09.664
ไม่ใช่จากสิ่งที่คุณเป็น

00:03:10.420 --> 00:03:13.203
การเป็นส่วนหนึ่งที่แท้จริง
ต้องมาจากความรัก

00:03:13.227 --> 00:03:16.212
มันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้น
ระหว่างคนกับคนด้วยกัน

00:03:16.236 --> 00:03:20.081
และเป็นสิ่งที่เราเลือกเองว่า
จะเป็นส่วนหนึ่งกับอะไร

NOTE Paragraph

00:03:20.661 --> 00:03:22.268
ตัวอย่างอันหนึ่งคือ

00:03:22.292 --> 00:03:25.847
ฉันมีเพื่อนชื่อโจนาธาน
ทุกเช้าเขาจะซื้อหนังสือพิมพ์

00:03:25.871 --> 00:03:28.089
จากร้านเจ้าประจำริมถนนในนิวยอร์ค

00:03:28.502 --> 00:03:30.782
ระหว่างเขากับเจ้าของร้าน
ไม่ใช่แค่ซื้อของขายของให้กัน

00:03:30.806 --> 00:03:33.489
แต่พวกเขาทักทาย พูดคุยกัน


00:03:33.513 --> 00:03:35.419
เหมือนเป็นเพื่อนกัน

00:03:36.038 --> 00:03:39.432
เช้าวันหนึ่ง 
โจนาธานไม่มีแบงค์ย่อย

00:03:39.456 --> 00:03:40.676
เจ้าของร้านบอกว่า

00:03:40.700 --> 00:03:42.220
“ไม่เป็นไร เงินเล็กน้อย”

00:03:42.244 --> 00:03:44.731
แต่โจนาธานยืนยันที่จะจ่าย

00:03:44.755 --> 00:03:47.767
เขาจึงเดินไปที่ร้านขายของ
ซื้ออะไรบางอย่างที่ไม่จำเป้น

00:03:47.791 --> 00:03:49.252
เพื่อให้ได้เศษเหรียญมาจ่าย

00:03:49.992 --> 00:03:52.615
แต่พอเขายื่นเงินให้กับเจ้าของร้าน

00:03:52.639 --> 00:03:54.161
เจ้าของร้านผงะถอยหลัง

00:03:54.820 --> 00:03:56.098
เพราะเขารู้สึกเสียใจ

00:03:56.715 --> 00:03:58.564
เขาพยายามแสดงน้ำใจ

00:03:58.588 --> 00:04:00.835
แต่โจนาธานกลับปฏิเสธน้ำใจเขา

NOTE Paragraph

00:04:02.113 --> 00:04:06.264
ฉันคิดว่า เราทุกคนปฏิเสธคนอื่น
ในเรื่องเล็กน้อยอย่างนี้โดยไม่รู้ตัว

00:04:06.288 --> 00:04:07.486
ฉันเองก็ทำ

00:04:07.510 --> 00:04:10.573
บางครั้งเดินผ่านคนที่รู้จัก
แต่แกล้งทำเป็นไม่เห็น

00:04:10.597 --> 00:04:13.244
หรือเล่นโทรศัพท์
ขณะที่ใครกำลังคุยกับฉันอยู่

00:04:13.678 --> 00:04:15.607
การทำแบบนี้เท่ากับไม่เห็นค่าของคนอื่น

00:04:15.631 --> 00:04:18.384
ทำให้พวกเขารู้สึกไร้ตัวตน ไร้ค่า

00:04:19.130 --> 00:04:21.882
แต่ถ้าคุณทำอะไรด้วยความรัก
ก็จะสร้างความสัมพันธ์

00:04:21.906 --> 00:04:23.578
ที่ทำให้ทั้งสองคนรู้สึกดีขึ้น

NOTE Paragraph

00:04:25.030 --> 00:04:28.658
สำหรับใครหลายคน การเป็นส่วนหนึ่ง
เป็นที่มาของความหมายในชีวิต

00:04:28.682 --> 00:04:30.680
เช่น กับครอบครัว กับเพื่อนฝูง

00:04:31.176 --> 00:04:35.181
แต่สำหรับบางคน ความหมายที่สำคัญของชีวิต
อยู่ที่เสาต้นที่สอง นั่นคือ จุดมุ่งหมาย

00:04:35.844 --> 00:04:38.759
การค้นหาจุดมุ่งหมายนี้ไม่เหมือนกับ

00:04:38.783 --> 00:04:41.031
การหางานที่จะทำให้คุณมีความสุข

00:04:41.520 --> 00:04:44.979
จุดประสงค์เป็นเรื่องที่คุณเป็นฝ่ายให้ 
มากกว่าเป็นฝ่ายรับ

00:04:45.003 --> 00:04:49.491
เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลคนหนึ่งบอกฉันว่า
จุดประสงค์ของเธอคือ เยียวยาคนป่วย

00:04:49.515 --> 00:04:51.226
พ่อแม่หลายคนบอกว่า

00:04:51.250 --> 00:04:53.186
“จุดประสงค์ของฉันคือ เลี้ยงดูลูก ๆ จนโต“

00:04:53.527 --> 00:04:57.571
หัวใจสำคัญของจุดมุ่งหมายคือ
ใช้จุดแข็งของคุณเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น

00:04:58.381 --> 00:05:01.889
สำหรับพวกเราหลายคน
นั่นย่อมหมายถึงการทำงาน

00:05:01.913 --> 00:05:04.892
มันเป็นวิธีทำตัวให้เป็นประโยชน์
และรู้สึกมีคนต้องการเรา

00:05:04.916 --> 00:05:08.776
แต่นั่นก็ยังแปลได้ว่า ปัญหาต่าง ๆ
อย่างเช่นการไม่สนใจทำงาน

00:05:08.800 --> 00:05:10.213
ตกงาน

00:05:10.237 --> 00:05:12.464
ขาดการมีส่วนร่วมในงาน

00:05:12.488 --> 00:05:16.179
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงปัญหาทางเศรษฐกิจ
แต่เป็นปัญหาของการดำรงชีวิตด้วย

00:05:16.821 --> 00:05:19.034
ถ้าไม่ได้ทำสิ่งที่มีคุณค่า

00:05:19.058 --> 00:05:20.359
เราจะรู้สึกลำบากใจ

00:05:21.493 --> 00:05:24.109
จริงอยู่ ที่คุณไม่ต้องหาจุดประสงค์
จากการทำงานก็ได้

00:05:24.133 --> 00:05:26.862
แต่ถ้าคุณมีจุดประสงค์ 
คุณก็จะรู้ว่าจะอยู่เพื่ออะไร

00:05:26.886 --> 00:05:28.966
คุณจะมีพลังที่จะก้าวไปข้างหน้า

NOTE Paragraph

00:05:31.147 --> 00:05:34.447
เสาต้นที่สามของความหมาย
ยังเป็นเรื่องการก้าวข้ามความเป็นตัวเองด้วย

00:05:34.471 --> 00:05:36.313
แต่ในแง่มุมที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

00:05:36.337 --> 00:05:37.924
เรียกว่า การสลายตัวตน

00:05:37.948 --> 00:05:40.325
มันคือสภาวะที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนัก

00:05:40.349 --> 00:05:43.761
เมื่อคุณรู้สึกตัวลอย
อยู่เหนือภาระความวุ่นวายจากชีวิตประจำวัน

00:05:43.785 --> 00:05:45.490
ความรู้สึกที่มีต่ออัตตาหายไป

00:05:45.514 --> 00:05:48.288
และคุณสัมผัสได้ถึง
ความจริงที่ยิ่งใหญ่ที่สูงกว่า

00:05:49.214 --> 00:05:52.904
คนหนึ่งที่ฉันคุยด้วยบอกว่า
เขารู้สึกถึงการสลายตัวตนเมื่อมองงานศิลปะ

00:05:52.928 --> 00:05:55.458
อีกคนบอกว่า เป็นตอนที่อยู่ในโบสถ์

00:05:55.482 --> 00:05:59.036
ส่วนฉัน ซึ่งเป็นนักเขียน
จะเกิดขึ้นเวลาเขียนหนังสือ

00:05:59.060 --> 00:06:04.130
บางครั้ง ฉันลืมตัวไปเลย
ว่ากี่โมงแล้ว หรืออยู่ที่ไหน

00:06:04.757 --> 00:06:07.903
ประสบการณ์สลายตัวตนเหล่านี้
อาจเปลี่ยนแปลงคุณได้

00:06:07.927 --> 00:06:12.451
การศึกษาหนึ่งมอบหมายให้นักศึกษา
มองขึ้นไปบนยอดต้นยูคาลิปตัสที่สูงถึง 200 ฟุต

00:06:12.475 --> 00:06:13.676
นานหนึ่งนาที

00:06:14.263 --> 00:06:16.417
หลังจากนั้น
พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาถือตัวน้อยลง

00:06:16.441 --> 00:06:18.385
และมีน้ำใจกับคนอื่นมากขึ้น

00:06:18.409 --> 00:06:20.479
เมื่อมีโอกาสที่จะได้ช่วยเหลือผู้อื่น

NOTE Paragraph

00:06:21.582 --> 00:06:25.302
เราได้พูดถึงการเป็นส่วนหนึ่ง 
จุดประสงค์ และการสลายตัวตนแล้ว

00:06:26.374 --> 00:06:29.097
มาถึงเสาที่ให้ความหมายต้นที่สี่

00:06:29.121 --> 00:06:30.876
ฉันพบว่า มันมักทำให้คนแปลกใจ

00:06:31.366 --> 00:06:34.100
เสาต้นที่สี่คือ การเล่าเรื่อง

00:06:34.124 --> 00:06:36.989
คือเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวเราเอง
ที่เราเล่าให้ตัวเองฟัง

00:06:37.616 --> 00:06:41.760
การร้อยเรียงเรื่องเล่าจากเหตุการณ์ต่าง ๆ 
ในชีวิตทำให้เกิดความชัดเจน

00:06:41.784 --> 00:06:44.820
มันช่วยให้คุณเข้าใจว่า
คุณเป็นคุณแบบนี้ได้อย่างไร

00:06:45.669 --> 00:06:48.765
แต่เราไม่ค่อยได้ตระหนักว่า
เราเป็นผู้เขียนเรื่องของตัวเอง

00:06:48.789 --> 00:06:50.952
และเราสามารถเปลี่ยนวิธีการเล่าเรื่องได้

00:06:50.976 --> 00:06:53.467
ชีวิตของคุณไม่ใช่แค่เหตุการณ์
ที่เรียงต่อกันเท่านั้น

00:06:53.491 --> 00:06:56.707
แต่คุณสามารถปรับเปลี่ยนแก้ไข 
แปลความหมาย แล้วเล่าเรื่องใหม่ได้

00:06:56.731 --> 00:06:58.951
ถึงแม้ว่าความจริงจะไม่ได้เปลี่ยนไปก็ตาม

NOTE Paragraph

00:06:59.681 --> 00:07:04.309
ฉันเจอชายหนุ่มที่ชื่อ เอมิก้า 
ที่เป็นอัมพาตจากการเล่นฟุตบอล

00:07:04.920 --> 00:07:07.379
หลังจากบาดเจ็บ เอมิกาบอกตัวเองว่า

00:07:07.403 --> 00:07:10.108
“ฉันเคยเป็นนักฟุตบอลที่เก่ง

00:07:10.132 --> 00:07:12.256
แต่ดูสภาพฉันตอนนี้สิ”

00:07:14.002 --> 00:07:16.294
คนที่เล่าเรื่องทำนองนี้ว่า

00:07:16.318 --> 00:07:18.842
“ฉันเคยมีชีวิตที่ดี แต่เดี๋ยวนี้แย่มาก”

00:07:18.866 --> 00:07:21.688
มักจะหดหู่และซึมเศร้ามากขึ้น

00:07:21.712 --> 00:07:24.041
เอมิก้าเคยเป็นแบบนั้นอยู่ช่วงหนึ่ง

00:07:24.573 --> 00:07:27.964
แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาค่อย ๆ 
เปลี่ยนวิธีการเล่าเรื่องของตนเอง

00:07:28.415 --> 00:07:30.148
เรื่องราวใหม่ของเขาก็คือ

00:07:30.172 --> 00:07:33.439
"ก่อนที่จะเป็นอัมพาต
ฉันไม่มีจุดมุ่งหมายอะไรในชีวิต

00:07:33.463 --> 00:07:36.716
มีแต่เรื่องสังสรรค์บันเทิง
นึกถึงแต่เรื่องของตัวเอง

00:07:36.740 --> 00:07:40.448
แต่การเป็นอัมพาตทำให้ฉันรู้ว่า
ฉันเป็นคนที่ดีกว่าเดิมได้"

00:07:41.488 --> 00:07:45.029
การปรับเรื่องเล่าใหม่นี้
ได้เปลี่ยนชีวิตของเอมิก้า

00:07:45.053 --> 00:07:47.484
หลังจากเขาเรียบเรียงเรื่องของตัวเองใหม่

00:07:47.508 --> 00:07:49.430
เขาก็เริ่มให้คำแนะนำกับเด็ก ๆ

00:07:49.454 --> 00:07:51.820
และเขาก็ได้ค้นพบว่าจุดมุ่งหมายใหม่ก็คือ

00:07:51.844 --> 00:07:53.234
การช่วยเหลือผู้อื่น

00:07:54.101 --> 00:07:57.479
นักจิตวิทยา แดน อดัมส์ เรียกสิ่งนี้ว่า
“เรื่องเล่าฟื้นฟูจิตใจ”

00:07:57.503 --> 00:07:59.786
คือ การเปลี่ยนเรื่องแย่ให้เป็นเรื่องดี

00:08:00.627 --> 00:08:02.810
เขาพบว่า คนที่ใช้ชีวิตที่มีความหมาย

00:08:02.834 --> 00:08:04.765
มักเล่าเรื่องราวในชีวิตตัวเอง

00:08:04.789 --> 00:08:07.811
ที่เต็มไปด้วยการฟื้นฟูจิตใจ 
การเติบโต และความรัก

NOTE Paragraph

00:08:08.723 --> 00:08:11.185
แต่อะไรล่ะ ที่ทำให้คนเรา
เปลี่ยนเรื่องเล่าของตัวเองได้

00:08:11.725 --> 00:08:13.653
บางคนมีนักจิตบำบัดคอยให้คำแนะนำ

00:08:13.677 --> 00:08:15.487
แต่คุณสามารถทำได้ด้วยตัวคุณเอง

00:08:15.511 --> 00:08:18.271
เพียงแค่ทบทวนชีวิตของคุณอย่างถี่ถ้วน

00:08:18.295 --> 00:08:20.382
มีประสบการณ์สำคัญอะไรบ้างหล่อหลอมตัวคุณ

00:08:20.406 --> 00:08:22.143
คุณสูญเสียอะไรไป คุณได้อะไรมา

00:08:22.589 --> 00:08:24.123
เอมิก้าทำเช่นนั้น

00:08:25.012 --> 00:08:27.058
คุณเปลี่ยนเรื่องเล่าคุณไม่ได้แค่เพียงชั่วคืน

00:08:27.082 --> 00:08:29.427
มันอาจใช้เวลาหลายปีและอาจจะเจ็บปวด

00:08:29.451 --> 00:08:32.385
ถ้าจะว่าไป เราทุกคนก็มีทุกข์
มีเรื่องให้ต้องกลุ้มใจ

00:08:32.957 --> 00:08:37.296
แต่การโอบรับความทรงจำที่เจ็บปวดเหล่านี้
จะทำให้เราเกิดความรู้ใหม่และเกิดปัญญา

00:08:37.320 --> 00:08:40.385
ได้เจอสิ่งดี ๆ ที่คอยค้ำจุนตัวคุณ

NOTE Paragraph

00:08:42.584 --> 00:08:47.117
การเป็นส่วนหนึ่ง การมีจุดมุ่งหมาย 
การสลายตัวตน และการเล่าเรื่อง

00:08:47.863 --> 00:08:50.594
เป็นสี่เสาที่สร้างความหมาย

00:08:51.626 --> 00:08:53.232
ตอนที่ฉันยังเด็ก

00:08:53.256 --> 00:08:56.894
ฉันโชคดี ที่ชีวิตแวดล้อมไปด้วย
เสาเหล่านี้ทั้งหมด

00:08:57.381 --> 00:09:01.921
พ่อแม่ของฉันใช้บ้านในเมืองมอนทรีล
เป็นที่พบปะของชาวซูฟี

00:09:02.686 --> 00:09:07.169
นิกายซูฟีคือ คือแนวทางการปฏิบัติตามความเชื่อ
ที่มีความเกี่ยวข้องกับนักบวชลัทธิลมวน

00:09:07.193 --> 00:09:08.586
และกวีที่ชื่อรูมี

00:09:09.430 --> 00:09:12.005
ชาวซูฟีจะมาที่บ้านเราสัปดาห์ละสองครั้ง

00:09:12.029 --> 00:09:15.789
นั่งสมาธิ ดื่มชาเปอร์เซีย 
และพูดคุยเล่าเรื่องกัน

00:09:16.209 --> 00:09:19.166
ชาวซูฟียังสอนให้เรารับใช้ทุกสรรพสิ่ง

00:09:19.190 --> 00:09:21.000
ด้วยการกระทำด้วยความรัก

00:09:21.024 --> 00:09:24.365
ซึ่งหมายถึง การมีเมตตา
แม้แต่กันคนที่ทำผิดกับเรา

00:09:24.389 --> 00:09:27.543
จุดประสงค์ก็คือเพื่อให้เราเป็นผู้ครองใจตน

NOTE Paragraph

00:09:28.912 --> 00:09:31.528
ต่อมา ฉันย้ายออกจากบ้าน
เพื่อไปเรียนที่มหาวิทยาลัย

00:09:31.552 --> 00:09:35.254
ชีวิตประจำวันที่ห่างหายจากการวิถีแบบซูฟี

00:09:35.278 --> 00:09:36.866
ทำให้ฉันรู้สึกเคว้งคว้าง

00:09:36.890 --> 00:09:40.478
ฉันจึงเริ่มค้นหาสิ่งต่าง ๆ 
ที่จะทำให้การใช้ชีวิตมีคุณค่า

00:09:40.502 --> 00:09:42.615
นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเดินทางนี้

00:09:43.012 --> 00:09:44.769
นึกย้อนกลับไป ฉันตระหนักได้ว่า

00:09:44.793 --> 00:09:48.035
บ้านที่เป็นที่พบปะของนิกายซูฟีนั้น
เป็นแหล่งวัฒนธรรมแห่งความหมาย

00:09:48.059 --> 00:09:50.565
เสาต่าง ๆ นั้นเป็นส่วนสำคัญของโครงสร้างบ้าน

00:09:50.589 --> 00:09:53.815
และการมีเสาอยู่นี้
ช่วยให้เราใช้ชีวิตได้ลึกซึ้งมากขึ้น

NOTE Paragraph

00:09:54.414 --> 00:09:56.735
แน่นอนค่ะว่า หลักการเดียวกันนี้

00:09:56.759 --> 00:09:58.960
ใช้ได้กับคนกลุ่มสังคมอื่น
ที่มีความเหนียวแน่นได้เช่นเดียวกัน

00:09:58.984 --> 00:10:01.006
ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี

00:10:01.556 --> 00:10:03.585
กลุ่มอันธพาล หรือลัทธิต่าง ๆ

00:10:03.609 --> 00:10:06.622
กลุ่มเหล่านี้มีวัฒนธรรมแห่งความหมาย
ที่ใช้เสาเหล่านี้

00:10:06.646 --> 00:10:10.024
และสิ่งยึดเหนี่ยวที่คนในกลุ่มรู้สึกว่า
จะอยู่และหรือตายเพื่อสิ่งใด

00:10:10.048 --> 00:10:12.915
นั่นเป็นสาเหตุที่แท้จริงว่าในฐานะสังคม

00:10:12.939 --> 00:10:15.048
เราต้องให้ทางเลือกที่ดีกว่านี้

00:10:15.072 --> 00:10:18.823
เราต้องสร้างเสาเหล่านี้
ภายในครอบครัวและสถาบันต่าง ๆ

00:10:18.847 --> 00:10:21.429
เพื่อช่วยให้คนเป็นคนเต็มศักยภาพของตน

00:10:22.524 --> 00:10:25.110
แต่การใช้ชีวิตอย่างมีความหมาย
ต้องใช้ความพยายาม

00:10:25.134 --> 00:10:27.009
และมันเป็นกระบวนการต่อเรื่อง

00:10:27.033 --> 00:10:30.762
เราสร้างสรรค์ชีวิตของเรา
ในแต่ละวันที่ล่วงเลยผ่านไป

00:10:30.786 --> 00:10:32.355
เติมแต่งเรื่องราวของเรา

00:10:32.831 --> 00:10:35.580
และบางครั้ง เราก็อาจออกนอกลู่นอกทางได้

NOTE Paragraph

00:10:36.362 --> 00:10:38.273
เมื่อใดก็ตามที่ฉันเริ่มเป็นแบบนั้น

00:10:38.297 --> 00:10:41.686
ฉันจะนึกถึงประสบการณ์ที่ทรงค่าครั้งหนึ่ง
ที่ฉันมีร่วมกับพ่อ

00:10:43.821 --> 00:10:46.468
หลังจากที่ฉันรับปริญญาสองสามเดือน

00:10:46.492 --> 00:10:50.350
คุณพ่อของฉันหัวใจวายรุนแรง
จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด

00:10:51.033 --> 00:10:54.247
เมื่อฉันถามพ่อว่า 
ณ วินาทีชีวิตนั้น พ่อคิดอะไร

00:10:54.271 --> 00:10:55.893
เมื่อพ่อกำลังเผชิญกับพญามจุราช

00:10:55.917 --> 00:10:58.600
พ่อตอบว่า 
พ่อคิดอยู่อย่างเดียวว่าต้องไม่ตาย

00:10:58.624 --> 00:11:00.762
เพื่อที่จะได้อยู่กับฉันและน้องชาย

00:11:00.786 --> 00:11:03.375
และนี่เอง ที่ทำให้เขามีพลังใจที่จะสู้

00:11:04.063 --> 00:11:07.361
ตอนที่พ่อได้รับยาสลบเพื่อการผ่าตัดฉุกเฉิน

00:11:07.385 --> 00:11:09.715
แทนที่จะนับถอยหลังก่อนจะหลับไปนั้น

00:11:09.739 --> 00:11:12.909
พ่อเอ่ยชื่อพวกเราซ้ำ ๆ แทนการสวดมนต์

00:11:13.790 --> 00:11:17.601
พ่ออยากให้ชื่อของพวกเรา
เป็นคำสุดท้ายที่ออกจากปาก

00:11:17.625 --> 00:11:18.850
หากเขาต้องจากโลกนี้ไป

NOTE Paragraph

00:11:21.033 --> 00:11:24.645
พ่อของฉันเป็นช่างไม้และเป็นชาวซูฟี

00:11:25.185 --> 00:11:26.732
ท่านใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย

00:11:26.756 --> 00:11:28.025
แต่เป็นชีวิตที่ดี

00:11:28.564 --> 00:11:32.476
ขณะที่ล้มป่วยและเผชิญหน้ากับความตายนั้น
เขามีเหตุผลที่จะมีชีวิตอยู่

00:11:32.500 --> 00:11:33.908
นั่นคือ ความรัก

00:11:33.932 --> 00:11:36.383
เขารู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว

00:11:36.407 --> 00:11:38.136
จุดประสงค์ของความเป็นพ่อ

00:11:38.160 --> 00:11:41.174
เขาทำทำสมาธิเพื่อสลายตัวตน
ด้วยการเอ่ยชื่อของพวกเราซ้ำ ๆ

00:11:41.198 --> 00:11:43.979
พ่อบอกว่า สิ่งเหล่านี้แหละ
ที่ทำให้ท่านรอดชีวิต

00:11:44.003 --> 00:11:46.442
นั่นเป็นเรื่องเล่าที่พ่อบอกกับตัวเอง

NOTE Paragraph

00:11:47.747 --> 00:11:50.636
นั่นคือพลังแห่งความหมาย

00:11:50.636 --> 00:11:53.435
ความสุขนั้นไม่ได้ยั่งยืนจีรัง

00:11:53.459 --> 00:11:55.308
แต่ไม่ว่าจะชีวิตของคุณจะสุดแสนดี

00:11:55.332 --> 00:11:57.221
หรือแสนจะเลวร้าย

00:11:57.241 --> 00:12:00.294
การมีความหมายในชีวิต
จะช่วยให้คุณยืนหยัดอยู่ได้

NOTE Paragraph

00:12:00.322 --> 00:12:01.546
ขอบคุณคะ

NOTE Paragraph

00:12:01.570 --> 00:12:05.152
(เสียงปรบมือ)