"Wszyscy ludzie są stworzeni równymi

i przysługują im prawa do życia,

wolności i dążenia do szczęścia".

Nie tak szybko, panie Jefferson!

Te słowa z Deklaracji niepodległości USA

oraz okoliczności ich powstania 
są dobrze znane.

W czerwcu 1776 roku,

trochę ponad rok 
po wybuchu wojny z Anglią

rozpoczętej strzałami 
w Lexington i Concord,

Kongres Kontynentalny 
obradował w Filadelfii

nad amerykańską niepodległością.

Po długich dyskusjach, 
rezolucja niepodległościowa

została zatwierdzona 2 lipca 1776 roku.

Ameryka była wolna!

Ludzie tacy jak John Adams myśleli,
że ta data zostanie upamiętniona.

Jednak 2 dni później, 
przedstawiciele Kongresu

przegłosowali przyjęcie 
Deklaracji niepodległości,

autorstwa głównie Thomasa Jeffersona,

wyliczającej wszystkie argumenty 
przemawiające za wolnością kraju.

Ponad 235 lat później

świętujemy ten dzień 
jako urodziny Ameryki.

Być może nie znacie jednak całej historii.

Po pierwsze, choć laury 
za napisanie Deklaracji

zebrał Thomas Jefferson,

zadanie stworzenia 
dokumentu wyjaśniającego,

czemu Ameryka powinna być niepodległa,

otrzymało aż pięciu mężczyzn:

Robert Livingston,

Roger Sherman,

Benjamin Franklin

i John Adams zostali wybrani jako pierwsi.

To właśnie Adams zasugerował,

żeby dołączył do nich młody, 
mało znany Thomas Jefferson,

bo potrzebowali kogoś 
z wpływowej delegacji Wirginii.

Ponadto Adams uważał, że Jefferson 
pisał o wiele lepiej niż on sam.

Po drugie, chociaż Jefferson 
nigdy nie używał przypisów,

ani nie podawał żadnych źródeł,

niektóre z jego pamiętnych słów i zwrotów 
zostały zapożyczone

od innych pisarzy i nieznacznie zmienione.

Franklin i Adams przedstawili 
kilka swoich sugestii.

Lecz największa zmiana nadeszła,

gdy przedstawiono Deklarację 
całemu Kongresowi.

Nieszczęśliwy Thomas Jefferson
przez dwa dni siedział i irytował się,

podczas gdy przepatrywano 
napisane przez niego słowa.

W końcu Kongres dokonał 
kilku nieznacznych zmian w słownictwie

oraz wykreślił całkowicie jeden fragment.

Długa lista zarzutów Jeffersona

wobec króla Anglii,

zawierała twierdzenie,

że Jerzy III ponosi odpowiedzialność 
za handel niewolnikami

i uniemożliwiał Ameryce 
położenie kresu niewolnictwu.

Oprócz faktu, że było to nieprawdą,

Kongres nie chciał 
wzmianki o niewolnictwie

w dokumencie założycielskim narodu.

Wykreślono to odniesienie,

zanim Deklaracja została 
przyjęta i wysłana do druku.

Jednak trudne pytanie pozostaje otwarte:

Jak ludzie,

mający właśnie podpisać dokument

oddający hołd wolności i równości,

mogli akceptować system,

w którym jedni ludzie 
byli właścicielami innych?

To pytanie,

które ostatecznie doprowadziło 
naród do wojny secesyjnej,

i które wciąż można zadawać.