Er is een quote door activist
en punk rock-muzikant Jello Biafra
waar ik dol op ben.
Hij zegt: "Haat de media niet.
Wees de media."
Ik ben een kunstenaar.
Ik hou ervan om met media en technologie
te werken omdat a) ik er mee vertrouwd ben
en ik hou van de kracht die ze bezitten.
En b) ik haat ze en ik ben bang voor
de kracht die ze bezitten.
(Gelach)
Ik herinner dat ik in 2003 keek naar een
interview tussen Fox News host Tony Snow
en de toenmalige minister van Defensie
van de VS, Donald Rumsfeld.
Ze praatten over de
recente invasie in Irak,
en Rumsfeld wordt gevraagd:
"We horen over onze dodentallen,
maar we horen nooit over hún slachtoffers,
hoe komt dat?"
En het antwoord van Rumsfeld is,
"We houden de slachtoffers
van anderen niet bij."
Juist?
Schattingen lopen uiteen dat tussen de
150.000 tot 1 miljoen Irakezen, burgers,
zijn overleden als gevolg van de
door de VS geleide invasie in 2003.
Dat aantal staat in schril contrast met de
4.486 Amerikaanse soldaten die stierven
in hetzelfde tijdsbestek.
Ik wilde meer doen dan alleen aandacht
vragen voor dit angstaanjagende aantal.
Ik wilde een monument creëren voor
de individuele burgers,
die zijn overleden als
gevolg van de invasie.
Oorlogsmonumenten, zoals het Vietnam-
gedenkteken van Maya Lin,
zijn vaak enorm in omvang.
Erg krachtig en erg eenzijdig.
Ik wilde dat mijn monument
in de wereld zou leven en circuleren.
Ik herinner me dat toen ik
een kleine jongen was op school,
we de klassieke maatschappijleer-opdracht
kregen van de leraar
om een stuk papier te pakken en een
brief aan een regeringslid te schrijven.
Hij zei dat als de brief
heel goed zou zijn,
als we er echt goed over zouden denken,
we meer zouden terugkrijgen
dan een standaard antwoordbrief.
Dit is mijn "Notitieblok".
Wat eruit ziet als alledaags,
geel briefpapier
is eigenlijk een monument voor alle
individuele Iraakse burgers
die zijn omgekomen door
de invasie van de VS.
'Notitieblok' is een daad van protest
en een daad van herdenking,
vermomd als een alledaags kladblok.
Als de lijnen op het papier
vergroot worden,
blijken ze micro-geprinte tekst te zijn
die de details, de namen,
de datums en locaties bevatten
van individuele Iraakse burgers
die zijn overleden.
De afgelopen 5 jaar heb ik deze
kladblokken, echt tonnen van dit spul,
mee naar binnen gesmokkeld
in de kantoorvoorraden
van de Verenigde Staten
en de coalitieregeringen.
(Gelach)
(Applaus)
Ik hoef jullie niet uit te leggen dat ik
hier niet vertel hoe ik dat gedaan heb.
(Gelach)
Daarnaast heb ik persoonlijke ontmoetingen
gehad met leden en voormalige leden
van de 'Coalitie van welwilligen',
die geholpen hebben bij de invasie.
Dus, bij iedere kans,
ontmoet ik één van hen,
en deel ik het project met hen.
Afgelopen zomer kreeg ik
de kans om de voormalig
minister van Justitie en Torture Memo-
auteur, Alberto Gonzales, te ontmoeten.
(Video) MK:
Mag ik u dit geven?
Dit is een speciaal notitieblok.
Het is onderdeel van een
doorlopend kunstproject.
AG: Is dit een speciaal notitieblok?
MK: Ja, geloof het of niet,
dit zit in de collectie van het Museum
of Modern Art; ik ben kunstenaar.
MK: En alle lijnen van dit papier
zijn eigenlijk --
AG: Zullen de lijnen verdwijnen?
MK: Nee, ze zijn micro-geprinte tekst
die de namen van individuele
Iraakse burgers bevatten,
die zijn overleden
sinds de invasie in Irak.
AG: Ja. Oké.
AG: Bedankt. MK: Dank u.
(Gelach)
Hoe hij 'bedankt' zegt,
geeft me koude rillingen.
(Gelach)
Oké, ik zou graag willen dat jullie
onder jullie stoelen kijken.
Daar zit een envelop.
Maak deze open, alsjeblieft.
Het papier dat je nu vasthoudt,
bevat de details van Iraakse burgers,
die zijn overleden door de invasie.
Ik vraag jullie om dit papier gebruiken
om een regeringslid te schrijven.
Jullie kunnen helpen om deze
civiele slachtoffers te smokkelen
naar de archieven van de overheid.
Want iedere brief die naar de
overheid wordt gestuurd,
en dit gebeurt wereldwijd, natuurlijk --
iedere brief die binnenkomt, wordt
gearchiveerd, vastgelegd en opgenomen.
Samen kunnen we dit in de postvakken en
onder de neus van machtige mensen leggen.
Alles wat ingestuurd wordt,
wordt uiteindelijk deel van het
permanente archief van onze overheid,
onze gedeelde geschiedenis.
Bedankt.
(Applaus)
Tom Rielly: Vertel me, Matt,
hoe kwam je op het idee van "Notitieblok"?
MK: Ik was net klaar met een project
dat ging over de kant van de VS-coalitie
gedurende de oorlog.
Het was een zwarte armband, genaamd
'Improvised Empathetic Device'.
Deze verzamelde op ieder moment
de namen, de rangen,
doodsoorzaak en locatie
van Amerikaanse troepen die
in het buitenland stierven.
Iedere keer als het ministerie van
Defensie of CENTCOM data publiceerde,
stak de armband me in de arm.
Op die manier kwam ik erachter
dat er ophef werd gemaakt
over onze troepen die in
het buitenland stierven,
maar dat er onevenredig
veel slachtoffers waren
onder de burgers.
TR: Ontzettend bedankt.
MK: Bedankt.
(Applaus)