[Marcel Dzama: Kaosa Düzen Getirmek] Bu kostümler oldukça eski. [GÜLÜYOR] Bu aslında bir Cadılar Bayramı kostümüydü. [GÜLÜYOR] Sanırım biraz istifçiyim. New Yorklu olmak adına bir tek buna alışamadım galiba, küçük dairenin elverdiğinin fazlasından bir çırpıda kurtulmak. Aslen Winnipeg, Kanadalıyım. Kışlar çok soğuktur ve senenin neredeyse yarısı böyle geçer. Sosyalleşmek zor oluyor çünkü seni evde izole eden bir hava durumu engeli var. Küçükken çok boyama yapardım. Çokça evrensel canavar çizerdim. Kurtadam ve Drakula ve benzeri karakterler. Sonra, meşgul olmak adına kendi dünyamı oluşturdum. Winnipeg'de yaşarken, özellikle kışın, ufuk ve kara sanki... birbirine karışıyor gibi görünür. Yani, beyaz boş bir sayfa gibi görünürdü. Karların içinden biri geçtiğinde ise, boş bir sayfanın üzerindeki bir figüre benzerdi. Bunun bilinç altında stilimi şekillendirdiğini düşünüyorum. Sanat okulundayken, hala ailemin evinde yaşıyordum. Dedemin çiftliğinde bir tahta parçası üzerine çizdiğim büyük eserlerim vardı. Ahırı parçalara ayırmıştı, ben de bir çok paneli dış cephe boyasıyla boyayarak kullanmıştım. Sonra, bir yangın çıktı. Eski eserlerimin hepsini ve eşyalarımın bir çoğunu kaybettim. Ben de bir otelin antetli kağıtlarına çizmeye başladım. Bu da tezim oldu. ["The Royal Art Lodge" toplu çalışması] O çizimlerle tanınmaya başladım, izole edilmiş arka planlar üzerine bir kaç figür. Yangından sonra tamamiyle bir yitiklik duygusu yaşadım. Ama, öteki açıdan da, bir olasılık vardı- bir çok yönden, New York'a taşınmamı kolaylaştırdı. Önceleri, daha çok, kırmızı ve kahverengi tonlu bir paletim vardı. Şu an kesinlikle mavi döneminden geçiyorum. Bush yıllarında birkaç politik çizim yaptım, Irak Savaşı zamanında. Trump yıllarında ise uykuya yatmak istedim. O günkü haberleri izlediysem, bir tür şeytan çıkarma ayini gerekiyordu. Dışarı dökmeliydim. — Dada imgesi kattım çünkü Birinci Dünya Savaşı nefretiyle doluydu. —Şu anki olaylara karşı nefretimi göstermek için iyi bir zamanlama dedim. [GÜLÜYOR] — bu politik çağda. —Sanırım, bu beni sürekli bir düşüşe soktu. Sandy Hook saldırısından sonra silah çizmeyi bıraktım. Sonra Trump kazandı, tekrar çizmek istedim, bir başkaldırı sembolü olarak kullanmaya başladım. Devrim dişil olacak. —Değişiklik oldu. New York'a taşındığımda, çalışmayı çok klostrofobik oldu. Buna bir düzen getirmek istedim. Eski dans dergilerinden ilhamla, figürleri dans halinde çizmeye karar verdim. Bu şekilde klostrofobik kaosa bir düzen getirmiş oldum. Hatta, birçok yaratığı insanlar için kostüme dönüştürdüm. Bundan sonra, çizimleri sahne gibi düşündüm Broadway şovu gibi, Dans elementi kattım. Eserlerimde referans aldığım birkaç sanatçı var. Duchamp, Goya, William Blake, Picabia— benim kahramanlarım. [GÜLÜYOR] Picabia'nın bale çiziminde beneklerle bezenmiş bir karakter vardı. Ondan çok ilham aldım ve benekli bir yola girdim. Bunu Florida okul saldırısı sonrası çizdim. Emma Gonzalez çok güçlü bir konuşma yapmıştı ve Fox News onu bir şekilde karalamaya çalışıyordu. Ben de, bir grup komplo teorisyeni çizdim ve bu kadını çevreleyen sirki. Stüdyoya çok geç saatte geliyorum. Eserlerimdeki daha değişik fikirler gece yarısından sonra geliyor. Yarattığım evrenin de orada var olduğunu düşünüyorum. Daha akıcı oluyor, çünkü bir ayağım bilinç altında diğeri ise gerçek hayatta. Kendimi sansürlememeye çalışırım. Aklıma ne gelirse onu yapıyorum. Kelebekler çalışma konusu oldu. Güveler ve değişik böcekler. Modum her ne olursa olsun bakış açımı açık tutuyorum. Sonuçta, her şey olabilir.