[Marcel Dzama: Οργανώνοντας το χάος]

Αυτά τα κουστούμια είναι αρκετά παλιά.

[ΓΕΛΙΑ]

Αυτό ήταν ένα απλό αποκριάτικο κουστούμι.

[ΓΕΛΙΑ]

Μάλλον έχω μια τάση να μαζώχνω.

Αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που δεν προσάρμοσα όταν έγινα Νεοϋορκέζος,

το να ξεφορτώνεσαι τα πράγματα τόσο γρήγορα όσο σου επιτρέπει το μικρό σου διαμέρισμα.

Έρχομαι από το Winnipeg του Καναδά.

Οι χειμώνες είναι πολύ κρύοι και κρατάνε σχεδόν τον μισό χρόνο.

Είναι δύσκολο να βρεθείς και να κοινωνικοποιηθείς

διότι υπάρχει το εμπόδιο του καιρού που σε κρατά απομονωμένο.

Χρωμάτιζα πολύ ως παιδί.

Σχεδίαζα πολλά τέρατα της Universal .

Οποιονδήποτε από αυτούς τους χαρακτήρες, όπως τον Λυκάνθρωπο και τον Δράκουλα.

Και μετά δημιουργησα τον δικό μου κόσμο για να έχω κάτι να κάνω.

Το θέμα με το να ζεις στο Winnipeg είναι, ειδικά το χειμώνα,

ο ορίζοντας και η γη κάπως σαν να...διαλύονται το ένα μέσα στο άλλο.

Οπότε βλέπεις κάτι σαν μία λευκή σελίδα.

Κι όταν κάποιος περπατά μέσα σε αυτό μοιάζει σαν ένα λευκό κομμάτι χαρτί

με μία φιγούρα.

Και πιστεύω ότι αυτό πραγματικά επηρέασε το στυλ μου υποσυνείδητα.

Όταν ήμουν στη σχολή καλών τεχνών, ζούσα ακόμα με στο σπίτι των γονιών μου.

Είχα αρκετά μεγάλα έργα σε σανίδα