[Deze talk bevat aanstootgevende taal
en beschrijvingen van seksueel geweld]
[Niet voor jeugdige kijkers]
"Ashley Judd, stomme slet."
"Je kunt iemand niet aanklagen
omdat ze je een kut noemen."
"Als je niet tegen het internet kunt,
rot dan op, hoer."
"Ik wens Ashley Judd
een verschrikkelijke dood toe.
Ze is beneden alle peil."
"Ashley Judd, jij bent de reden
waarom vrouwen niet moeten stemmen."
"'Twisted' is zo'n slechte film,
ik wil hem niet eens verkrachten."
"Vertel het in geen geval aan Ashley Judd.
Die sterft alleen
met een uitgedroogde vagina."
"Als ik dan toch
een oudere vrouw moest neuken,
ach Jezus,
dan neukte ik Ashley Judd helemaal gek,
die teef is zó opwindend.
Wat zou ik een onvergeeflijke
dingen met haar doen."
Online vrouwenhaat is een mondiale
ramp voor de genderrechten
en het móet stoppen.
(Applaus)
De stemmen van meisjes
en vrouwen en onze medestanders
worden belemmerd op een manier
die persoonlijk, economisch,
professioneel en politiek schadelijk is.
Als we het misbruik beteugelen,
zal dat onze vrijheid vergroten.
Ik hou van het basketbal in Kentucky
dus op een mooie dag in maart
deed ik iets wat ik heel goed kan:
mijn Wildcats aanmoedigen.
De narcissen bloeiden,
maar de scheidsrechters
luisterden niet naar mijn aanwijzingen.
(Gelach)
Vreemd, ze zijn heel vriendelijk
voordat we beginnen,
maar vervolgens wordt ik
compleet genegeerd.
(Gelach)
Drie van mijn spelers bloedden,
dus deed ik het maximale ...
ik tweette.
[@ArkRazorback overtredingen
straffen we af met vrije worpen
@KySportsRadio @marchmadness
Al 3 bloedende spelers.]
Ik ben het gewend om behandeld te worden
zoals ik zojuist beschreef;
het gebeurt me iedere dag
op sociale media
zoals Twitter en Facebook.
Sinds ik in 2011 op Twitter begon,
hebben vrouwenhaat
en vrouwenhaters uitgebreid laten zien
dat ze iedere beweging van me volgen.
Mijn spiritualiteit, mijn geloof,
mijn plattelandsachtergrond --
kunnen jullie niet zeggen --
het wordt allemaal onder vuur genomen.
Ik ben er op verschillende
manieren mee omgegaan.
Ik ben ertegenin gegaan.
Een zo'n gast stuurde me
hyperseksuele, smerige dingen,
en ik zag een meisje in zijn profielfoto.
Ik schreef hem terug en zei:
"Is dat je dochter?
Ik voel een hoop angst
als je zo over vrouwen denkt
en tegen vrouwen praat."
En hij verraste me toen met:
"Je hebt gelijk ook. Het spijt me."
Soms willen mensen
verantwoordelijk worden gesteld.
Eén kerel mijmerde tegen ik-weet-niet-wie
dat ik misschien wel de typische kut was.
Ik had 14 jaar lang een Schotse man,
dus ik zei: "'Cunt' kan een hoop
verschillende dingen betekenen --
(Gelach)
maar ik weet wel zeker dat jij
de mondiale standaardlul bent.
(Gelach)
(Applaus)
Ik probeerde erboven te staan
en in de loopgraven te liggen,
maar meestal scrollde ik
door de sociale media
met één oog half dicht
om het niet te zien,
maar toch laat het je niet helemaal koud.
Wat je ziet komt aan.
Het traumatiseert.
En op de een of andere manier
hoopte ik altijd
dat wat er over mij gezegd werd ...
niet waar was.
Want zelfs ik,
als zelfverklaard feministe,
die Gloria aanbidt --
(Gelach)
internaliseert het patriarchaat.
Dit is cruciaal.
Het patriarchaat
is niet jongens en mannen.
Het is een systeem
waarin we allemaal een rol spelen,
ik ook.
Op die ene dag, om onbekende reden,
maakte die tweet na de basketbalwedstrijd
zoiets als een 'cyberbende' los.
Een venijnige mondiale golf
van de meest haatdragende taal:
bedreigingen met verkrachting en de dood.
En weet je,
toen ik thuis in mijn nachtjapon zat,
kreeg ik een telefoontje
van mijn geliefde ex-man
en hij zei op een voicemail:
"Lieverd ...
wat er met jou gebeurt is niet oké."
Er was iets in de manier
waarop hij het die avond voor me opnam ...
waardoor ik ook voor mezelf kon opkomen.
En ik begon te schrijven.
Ik begon te schrijven over het feit
dat ik allerlei soorten
seksueel geweld heb overleefd,
inclusief drie verkrachtingen.
En de haatteksten
die in reactie daarop krijg --
dit zijn zomaar een paar
commentaren van twee nieuwspagina's.
Leuk dat ze me een "klikspaan" noemen.
[Jay: Ze genoot van iedere seconde!]
Publiek: Jezus!
Ashley Judd: Dank u, Jezus.
Laat uw gratie en genade schijnen.
Dus schreef ik
een feministische op-ed genaamd:
'Vergeet Je Team:
Het Is Je Online Gendergeweld
Jegens Meisjes En Vrouwen
Dat Mijn Rechtvaardige
Kont Kan Kussen.'
(Gelach
(Applaus)
Dat deed ik alleen
en ik publiceerde het alleen,
want mijn adviseur zei:
"Doe het niet,
de onvermijdelijke lawine
van vergeldingsvuil --
Ik maak me zorgen."
Maar ik reken op meisjes en vrouwen
en op onze medestanders.
Het werd gepubliceerd, verscheen overal,
het laat zien dat iedere dag
online vrouwenhaat een fenomeen is
dat we allemaal ondergaan
in de hele wereld,
en wanneer vermengd met andere haat
is het nog erger.
Seksuele oriëntatie, genderidentiteit,
ras, etnische identiteit, religie --
wat dan ook,
het versterkt het geweld
tegen meisjes en vrouwen
en voor de jongere meisjes is het erger.
Het is duidelijk traumatiserend.
Onze mentale gezondheid
en emotioneel welbevinden
worden ook ernstig verstoord,
want de dreiging van geweld
wordt neurologisch ervaren als geweld.
De cortisol schiet omhoog,
het limbische systeem wordt ingeschakeld,
we worden minder productief.
En laten we het hebben over werk.
Onze mogelijkheden
om te werken worden belemmerd.
Als je googelt naar vrouwen
die solliciteren, vind je naaktfoto's,
valse beschuldigingen
van geslachtsziekten,
hun adressen geven aan
dat ze beschikbaar zijn voor seks,
met echte voorbeelden
van mensen die aan de deur komen
voor die genoemde seks.
Onze mogelijkheden
om te studeren wordt beperkt.
96 procent van alle plaatsingen
van seksuele foto's van jonge mensen ...
meisjes.
Onze meisjes.
Onze jongens delen
twee tot drie keer zo waarschijnlijk
zonder goedkeuring --
foto's van andere meisjes.
En ik wil iets kwijt over wraakporno.
Een van de resultaten van deze tweet
was dat ik in contact kwam
met medestanders en activisten
die vechten voor een vrij
en veilig internet.
We zijn het 'Speech Project' gestart;
minder misbruik, meer vrijheid.
Die website biedt een kritisch forum,
want er zijn geen mondiale wetten
die ons hiermee helpen.
Maar we voorzien op die website
wel in gestandaardiseerde definities,
want het is moeilijk om gedrag
op de juiste manier aan te pakken
als we dat gedrag niet allemaal
op dezelfde manier definiëren.
Ik leerde dat de term wraakporno
vaak ten onrechte wordt gebruikt.
Het is het delen van een foto
zonder instemming,
tactisch gebruikt om een meisje of vrouw
te beschamen of te vernederen
en pornografisch af te schilderen.
Onze natuurlijke seksualiteit --
al ken ik die van jullie niet --
is prachtig en geweldig.
En als ik me daarin uit,
levert dat geen pornografie op.
(Applaus)
Nu heb ik al die middelen
waarvan ik weet dat de meesten
daar niet over beschikken.
Ik kon dus het Speech Project
opstarten met collega's.
Ik kan de aandacht trekken
van een social-mediabedrijf;
binnenkort ga ik bij Facebook op bezoek.
Die idiote rapportagestandaards
zijn er nog niet veel beter op geworden...
Ik betaal echt iemand voor het schoonmaken
van mijn sociale-mediafeeds
in een poging mijn hersens te ontzien
van het dagelijkse trauma
van de haatteksten.
En wat denk je?
Daar krijg ik haatmail voor.
"O, jij leeft in een echokamer."
Wat moet ik dan?
Al iemand een foto plaatst
van mij met mijn mond open
en "niet kan wachten
om op mijn gezicht te komen."
Daar mag ik een grens trekken.
(Applaus)
Het verschil tussen virtueel
en echt is misleidend,
want wat is het geval --
dat is me als kind ooit echt overkomen,
dus die tweet bracht dat trauma terug
en daar kon ik weer mee aan de slag.
Maar wat doen we?
We name al die haatmail,
splitsen het uit,
coderen het,
en door die data
begrijpen we de intersectionaliteit;
wanneer ik porno krijg,
of het gaat om politieke voorkeuren,
of gaat over leeftijd,
of over alles tegelijk.
We gaan dit winnen.
Er zijn een hoop oplossingen --
gelukkig.
Ik geef er hier maar een paar
en daag jullie natuurlijk uit
om er zelf ook te verzinnen.
Nummer een: we moeten beginnen
met digitale-medialeesvaardigheid
en dat moet duidelijk
een gendergebonden lens hebben.
Kinderen, scholen, zorgers, ouders:
het is cruciaal.
Twee ...
even over onze technische vrienden.
Met eerbied en respect gesproken,
aan het seksisme op jullie werkplekken
moet een einde komen.
(Applaus)
(Gejuich)
EDGE,
de mondiale standaard
voor gendergelijkheid,
is wel het minimale.
En Silicon Valley ...
Als L'Oréal het in India,
in de Filipijnen, in Brazilië
en in Rusland kan doen,
kunnen jullie het ook.
Genoeg uitvluchten.
Pas wanneer vrouwen op elke afdeling
een kritische massa hebben,
inclusief het van de grond af
platforms bouwen,
kunnen de prioriteiten
en oplossingen veranderen.
Nog iets voor mijn
lieve technische vrienden:
het moet uit zijn met het uitmelken
van vrouwenhaat in videogames.
Ik ben het zo zat van jullie
te horen op cocktailparty's --
zoals een paar weken geleden in Aspen --
over hoe deplorabel #Gamergate was,
terwijl je nog miljarden
verdient aan spelletjes
waarin vrouwen voor de gein
worden verminkt en gedumpt.
Basta! -- zouden de Italianen zeggen.
Genoeg.
(Applaus)
Onze vrienden van de politie
gaan het druk hebben,
want we hebben gezien
dat online-geweld in het
verlengde ligt van fysiek geweld.
In ons land
zijn meer meisjes en vrouwen
vermoord door hun intieme partners
dan er op 9/11 stierven
en sindsdien stierven
in Afghanistan en Irak bij elkaar.
Het is niet chic om dat te zeggen,
maar het is wel zo.
We maken ons geopolitiek zo druk
over wat mannen daar doen
met de vrouwen daar ...
In 2015
gebruikten 72.828 vrouwen diensten
voor geweld door intieme partners
om niet te spreken van de meisjes,
vrouwen en jongens die het nodig hadden.
De politie moet worden uitgerust
met de modernste internettechnologie,
apparatuur en kennis van deze platforms --
hoe het werkt.
De politie wou wel helpen
toen Amanda Hess belde
over de doodsbedreiging
die ze kreeg op Twitter,
maar dat lukte niet best toen ze vroegen:
"Wat is Twitter?"
Onze wetgevers moeten
slimme wetten schrijven en goedkeuren,
passend bij de technologie van vandaag
en onze ideeën van haatdragende taal
en vrije meningsuiting.
Onlangs in New York kon de wet
niet op een overtreder worden toegepast,
omdat het misdrijf begaan moet worden --
zelfs al was het anoniem --
het moet begaan worden
per telefoon, per post,
per telegraaf --
(Gelach)
De taal moet technisch neutraal zijn.
Dus het blijkt
dat ik nogal scherp van tong ben.
Laten we het hebben over onze vrienden ...
blanke mannen.
Jullie moeten een rol spelen
en een keus maken.
Je kunt iets doen,
of je kunt niets doen.
Nu zijn we het allemaal eens
maar eenmaal buiten zeggen we:
"Jezus, ze is een inverse racist."
Zo werd het ook gezegd
door een blanke man, Robert Moritz,
voorzitter bij PricewaterhouseCoopers,
hij vroeg me het
te vermelden in deze talk.
Er moeten steunlijnen
komen en hulpgroepen,
zodat de slachtoffers
elkaar kunnen helpen
als hun levens en financiën
zijn ontspoord.
Een ieder zal gendergeweld
moeten ontregelen wanneer het gebeurt.
92 procent van jonge mensen
onder de 29 zijn er getuige van.
72 procent van ons
is er getuige van geweest.
We moeten de moed hebben
en de noodzaak zien
om het te stoppen
wanneer het zich voordoet.
En als laatste:
geloof haar.
Geloof haar.
(Applaus)
Dit is uiteindelijk een probleem
van menselijke interactie.
Omdat ik geloof dat menselijke interactie
de sleutel is tot onze heling,
zal niet getransformeerd trauma,
doorgegeven trauma worden.
Edith Wharton zei:
"Het eind zit als zaadje in het begin."
Dus aan het eind van deze talk vervangen
we haatdragende door liefdevolle taal.
Want ik word eenzaam hier,
maar ik weet dat we bondgenoten zijn.
Ik leerde onlangs
hoe dankbaarheid en bekrachtigingen
negatieve interacties tenietdoen.
Er zijn er vijf voor nodig
per negatieve interactie,
en met name dankbaarheid --
gratis, vrij verkrijgbaar, altijd, overal,
voor iedereen in elk dialect --
Het start de cortex cingularis anterior,
een keerpunt in het brein
dat het blank zet met goed spul.
Dus ik ga prachtige dingen
over mezelf zeggen.
Willen jullie dat dan
naar me terugkaatsen?
Zoiets als --
(Gelach)
Ik ben een krachtige, sterke vrouw,
en jullie zeggen dan: "Inderdaad."
Publiek: Inderdaad.
Ashley Judd: Mijn moeder houdt van me.
P: Ja, dat doet ze.
AJ: Ik hield een prachtige talk.
P: Ja, dat is zo.
AJ: Ik heb het recht hier te zijn.
P: Ja, dat heb je.
AJ: Ik ben echt schattig.
(Gelach)
P: Ja, dat ben je.
AJ: God doet goed werk.
P: Ja, dat doet Hij.
AJ: En ik hou van jullie.
Dank jullie wel dat ik mocht dienen.
God zegene jullie.
(Applaus)