[Αυτή η ομιλία περιέχει ωμό λεξιλόγιο
και περιγραφές σεξουαλικής βίας]

[Συνιστάται η διακριτικότητα του θεατή]

«Άσλεϊ Τζαντ, ηλίθιο γαμημένο τσουλί».

«Δεν μπορείς να μηνύσεις κάποιον
επειδή σε είπε μουνί».

«Αν δεν αντέχεις το Διαδίκτυο, 
άει γαμήσου, σκρόφα».

«Εύχομαι η Άσλεϊ Τζαντ
να πεθάνει με φρικτό θάνατο.

Δεν υπάρχει χειρότερη».

«Άσλεϊ Τζαντ, είσαι ο λόγος που 
οι γυναίκες δεν θα έπρεπε να ψηφίζουν».

«Το "Στη Σκιά του Δολοφόνου"
είναι τόσο απαίσια ταινία

που δεν θα ήθελα ούτε να τη βιάσω».

«Σε καμιά περίπτωση,

μην πείτε στην Άσλεϊ Τζαντ πως
θα πεθάνει μόνη με αποξηραμένο κόλπο».

«Αν έπρεπε να γαμήσω
μια μεγαλύτερη γυναίκα,

ω Θέε μου,

θα γαμούσα την Άσλεϊ Τζαντ μέχρι αηδίας,

αυτή η σκύλα είναι καυτή.

Τι τρελά κόλπα που θα της έκανα».

Ο διαδικτυακός μισογυνισμός
είναι παγκόσμια τραγωδία

για την ισότητα των φύλων

και είναι επιτακτική
η ανάγκη να τελειώσει.

(Χειροκρότημα)

Οι φωνές των κοριτσιών και των γυναικών

και οι φωνές των συμμάχων μας
περιορίζονται με τρόπους

που είναι προσωπικά, οικονομικά,
επαγγελματικά και πολιτικά βλαβερά.

Και όταν περιορίσουμε την κακομεταχείριση,

θα επεκτείνουμε την ελευθερία.

Είμαι οπαδός της ομάδας
μπάσκετ του Κεντάκι,

έτσι, πέρυσι, μια όμορφη ημέρα του Μαρτίου

έκανα ένα από τα πράγματα
που κάνω καλύτερα:

εμψύχωνα τους αγαπημένους μου Wildcats.

Οι νάρκισσοι άνθιζαν

αλλά οι διαιτητές
δεν σφύριζαν όταν τους έλεγα.

(Γέλια)

Δεν ξέρω γιατί είναι τόσο φιλικοί
μαζί μου πριν την έναρξη,

αλλά με αγνοούν την ώρα του παιχνιδιού.

(Γέλια)

Τρεις από τους παίκτες μου αιμορραγούσαν,
οπότε έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα ...

Έγραψα στο Twitter.

[@ArkRazorback με τόσο βρώμικο παιχνίδι, 
κλάσε μου τα ... --

@KySportsRadio @marchmadness @espn
Ήδη 3 παίχτες αιμορραγούν.]

Είναι ρουτίνα για μένα η αντιμετώπιση
που σας έχω ήδη περιγράψει.

Μου συμβαίνει κάθε μέρα

στα μέσα κοινωνικών δικτύων 
όπως το Twitter και το Facebook.

Από τότε που μπήκα στο Twitter το 2011,

ο μισογυνισμός και οι μισογύνηδες
έχουν αποδείξει περίτρανα

ότι θα με παρενοχλούν σε κάθε μου βήμα.

Η πνευματικότητα μου, η πίστη μου,

το ότι είμαι βλάχα
– εγώ μπορώ να το πω, εσείς όχι -

όλα είναι επιτρεπτά.

Και έχω αντιδράσει σε αυτά τα σχόλια
με διάφορες στρατηγικές.

Προσπάθησα να συζητήσω.

Αυτός ο τύπος μου έστειλε 
υπερσεξουαλικά, άσχημα πράγματα,

και είχε ένα κορίτσι στο avatar του.

Του απάντησα και τον ρώτησα ...

«Είναι αυτή η κόρη σας;

Με τρομάζει πολύ που
σκέφτεστε τις γυναίκες

και τις μιλάτε έτσι».

Και με εξέπληξε λέγοντας:

«Ξέρεις τι; Έχεις δίκιο, ζητώ συγγνώμη».

Μερικές φορές οι άνθρωποι
θέλουν να λογοδοτήσουν.

Ένας άλλος τύπος έλεγε σε κάποιον

πως ίσως ήμουν ο ορισμός της τσούλας.

Ήμουν παντρεμένη με Σκωτσέζο για 14 χρόνια

οπότε είπα, «Η λέξη τσούλα σημαίνει
διαφορετικά πράγματα σε διάφορες χώρες --

(Γέλια)

Αλλά είμαι σίγουρη ότι συνοψίζεις
το παγκόσμιο πρότυπο του μαλάκα».

(Γέλια)

(Χειροκρότημα)

Προσπάθησα να μην δώσω σημασία,
προσπάθησα να παλέψω,

αλλά κατά κύριο λόγο έμπαινα
σε αυτά τα μέσα κοινωνικών δικτύων

με ένα μάτι μισόκλειστο,
προσπαθώντας να μη βλέπω.

Αλλά το τουρσί δεν γίνεται αγγούρι.

Όσα βλέπεις μπαίνουν μέσα σου.

Είναι τραυματικό.

Και πάντα κάπου κρυφά μέσα μου ήλπιζα

ότι αυτό που έλεγαν σε μένα
και για μένα δεν ήταν ...

αλήθεια.

Γιατί και εγώ,

μια δηλωμένη φεμινίστρια,

που λατρεύει στον βωμό της Γκλόρια

(Γέλια)

εσωτερικεύω την πατριαρχία.

Αυτό είναι πραγματικά κρίσιμο.

Η πατριαρχία δεν είναι 
τα αγόρια και οι άντρες.

Είναι ένα σύστημα στο οποίο 
συμμετέχουμε όλοι,

συμπεριλαμβανομένου και εμού.

Εκείνη την ημέρα, για κάποιο λόγο,

αυτό το συγκεκριμένο tweet μετά τον αγώνα

πυροδότησε κάτι
που ονομάζεται «κυβερνοόχλος».

Αυτό το βιτριολικό, γενικευμένο ξέσπασμα 
της πιο αποτρόπαιας ρητορικής μίσους:

απειλές για θάνατο, απειλές βιασμών.

Και για φαντάσου,

εκεί που καθόμουν μόνη
στο σπίτι μου με νυχτικό,

χτύπησε το τηλέφωνο,
και ήταν ο αγαπημένος μου πρώην σύζυγος

και μου άφησε μήνυμα,

«Αγαπημένη μου...

αυτό που σου συμβαίνει δεν είναι σωστό».

Και επειδή εκείνος 
με υπερασπίστηκε εκείνο το βράδυ ...

μπόρεσα κι εγώ να υπερασπιστώ
τον εαυτό μου.

Και άρχισα να γράφω.

Άρχισα να γράφω για να μοιραστώ το γεγονός

ότι επέζησα από διάφορες
σεξουαλικές κακοποίησεις,

συμπεριλαμβανομένων τριών βιασμών.

Και το μίσος με τον οποίο
αντέδρασαν σε αυτό

αυτά είναι μόνο μερικά από τα σχόλια 
που δημοσιεύτηκαν σε σελίδες ειδήσεων.

Το να με λένε «καρφί»
είναι πραγματικά αστείο.

[Τζέι: Το απόλαυσε
από την αρχή μέχρι το τέλος!!!!!]

Κοινό: Ω, Θέε μου.

Άσλεϊ Τζαντ: Σ' ευχαριστώ Χριστέ μου.
Ας λάμψει η χάρη και το έλεός σου.

Έτσι, έγραψα αυτό
το φεμινιστικό άρθρο με τίτλο,

«Ξεχάστε την ομάδα σας:

η διαδικτυακή σας βία
εναντίων κοριτσιών και γυναικών

μπορεί να μου κλάσει τα αρχίδια».

(Γέλια)

(Χειροκρότημα)

Και το έκανα μόνη μου, 
και το δημοσίευσα μόνη μου,

γιατί ο σύμβουλος μου μού είπε

«Παρακαλώ, μη!

Η βροχή αντιποίνων σκουπιδιών 
είναι αναπόφευκτη.

Φοβάμαι για σένα».

Αλλά εμπιστεύομαι τα κορίτσια
και τις γυναίκες και τους συμμάχους μας.

Δημοσιεύθηκε, έγινε viral,

αποδεικνύει ότι κάθε μέρα

ο δικτυακός μισογυνισμός είναι
ένα φαινόμενο που το ζούμε όλοι μας,

σε όλο τον κόσμο,

και όταν είναι διατομεακός,

είναι χειρότερο.

Σεξουαλικός προσανατολισμός, ταυτότητα,

φυλή, εθνικότητα, θρησκεία,

όλ' αυτά,

ενισχύουν τη βία που βιώνουν
τα κορίτσια και οι γυναίκες.

Και για τα νέα μας κορίτσια 
είναι χειρότερο.

Είναι σαφώς τραυματικό.

Η ψυχική μας υγεία, 
η συναισθηματική μας ευημερία

επηρεάζονται τόσο σοβαρά

επειδή η απειλή της βίας

αντιμετωπίζεται νευροβιολογικά ως βία.

Η κορτιζόλη ανεβαίνει, 
το λιμπιώδες σύστημα πυροδοτείται,

χάνουμε την παραγωγικότητα στην εργασία.

Και ας μιλήσουμε για τη δουλειά.

Η ικανότητά μας να δουλεύουμε
είναι περιορισμένη.

Οι αναζητήσεις για τις γυναίκες
που κάνουν αίτηση για θέσεις εργασίας

αποκαλύπτουν γυμνές φωτογραφίες τους,
ψέμματα για αφροδίσια νοσήματα,

οι διευθύνσεις τους δείχνουν 
ότι είναι διαθέσιμες για σεξ

με πραγματικά παραδείγματα

ατόμων που πάνε σε αυτό το σπίτι 
για αυτόν τον σκοπό.

Η ικανότητά μας να πηγαίνουμε
στο σχολείο είναι μειωμένη.

Το 96 τοις εκατό όλων των καταχωρήσεων

σεξουαλικών εικόνων των νέων μας ...

είναι κορίτσια.

Τα κορίτσια μας.

Τα αγόρια μας είναι
δύο έως τρεις φορές πιο πιθανό

να μοιραστούν εικόνες, χωρίς άδεια.

Και θέλω να μιλήσω
για την πορνογραφική εκδίκηση.

Μέρος των όσων προέκυψαν
από αυτό το τιτίβισμα

ήταν η σύνδεση μου με συμμάχους 
και με άλλους ακτιβιστές

που αγωνίζονται για ένα ασφαλές 
και ελεύθερο διαδίκτυο.

Ξεκινήσαμε κάτι που ονομάζεται
To Πρόγραμμα Ομιλίας.

Περιορισμός της κακομεταχείρισης,
επέκταση της ελευθερίας.

Και αυτή η σελίδα 
παρέχει ένα κρίσιμο φόρουμ,

επειδή δεν υπάρχει παγκόσμιο,
νομικό πράγμα

να μας βοηθά να καταλάβουμε τι γίνεται.

Αλλά παρέχουμε σε αυτόν τον ιστότοπο
μια τυποποιημένη λίστα ορισμών,

επειδή είναι δύσκολο να επιτεθείς
σωστά σε μια συμπεριφορά,

αν ο ορισμό της συμπεριφοράς αυτής 
δεν είναι κοινός για όλους.

Και έμαθα ότι η πορνογραφική εκδίκηση
είναι συχνά επικίνδυνα εφαρμοσμένη.

Είναι η μη συναινετική
κοινή χρήση μιας εικόνας

με σκοπό τον ντροπιασμό και την ταπείνωση 
ενός κοριτσιού ή μιας γυναίκας

και που προσπαθεί να μας πορνογραφήσει.

Η φυσική μας σεξουαλικότητα είναι

-- δεν ξέρω για τη δική σας --
πολύ όμορφη και υπέροχη.

Το ότι το εκφράζω 
δεν την κάνει πορνογραφία.

(Χειροκρότημα)

Έχω όλους αυτούς τους πόρους

που γνωρίζω πολύ καλά πως οι περισσότεροι
άνθρωποι δεν τους έχουν.

Μπόρεσα να ξεκινήσω
το «Πρόγραμμα Ομιλίας» με συναδέλφους.

Τραβάω εύκολα την προσοχή
μιας εταιρείας κοινωνικών δικτύων.

Έχω κανονίσει μια θαυμάσια επίσκεψη
στα κεντρικά του Facebook.

Δεν έχω βελτιώσει όμως ακόμα 
τα ηλίθια πρότυπα αναφοράς...

Η αλήθεια είναι πως πληρώνω κάποιον
να καθαρίζει τα κοινωνικά μου δίκτυα

προσπαθώντας να απαλλάξω τον εγκέφαλό μου

από τις καθημερινές επαναλήψεις 
του τραύματος της ρητορικής του μίσους.

Και, ναι,

λαμβάνω μίσος και γι 'αυτό!

«Ω, ζείτε σε θάλαμο ηχώ».

Λοιπόν, ξέρεις τι;

Όταν κάποιος δημοσιεύει
μια φωτογραφία μου με ανοιχτό στόμα

λέγοντας ότι «θέλει να χύσει
στο πρόσωπό μου»,

έχω το δικαίωμα να βάλω ένα όριο.

(Χειροκρότημα)

Και η διάκριση μεταξύ εικονικού 
και πραγματικού είναι επικίνδυνη

επειδή, μαντέψτε --

αυτό μου συνέβη μια φορά όταν ήμουν παιδί,

και αυτό το τιτίβισμα έφερε 
αυτό το τραύμα στην επιφάνεια

και έπρεπε να το δουλέψω.

Αλλά ξέρετε τι κάνουμε;

Παίρνουμε όλη αυτή τη ρητορική μίσους
και την αποσυνθέτουμε

και την κωδικοποιούμε

και δίνουμε τα δεδομένα αυτά

έτσι ώστε να κατανοήσουμε 
τη διατομεακότητά της:

όταν μου στέλνουν πορνό,

όταν πρόκειται για πολιτικό ζήτημα,

όταν πρόκειται για ηλικία ή και όλα μαζί.

Θα κερδίσουμε αυτόν τον αγώνα.

Υπάρχουν πολλές λύσεις --

δόξα τω Θεό.

Θα προτείνω μόνο μερικές,

και φυσικά σας προκαλώ να δημιουργήσετε 
και να συνεισφέρετε με τις δικές σας.

Νούμερο ένα: πρέπει να ξεκινήσουμε
με την παιδεία των ψηφιακών μέσων

και σαφώς πρέπει
να γίνει ανάλογα με το φύλο.

Παιδιά, σχολεία, κηδεμόνες, γονείς:

είναι απαραίτητο.

Δύο ...

Να μιλήσουμε για τους φίλους μας 
τους τεχνικούς;

Θα το πω με αξιοπρέπεια και σεβασμό,

ο σεξισμός στους χώρους εργασίας σας 
πρέπει να τελειώσει.

(Χειροκρότημα)

(Επευφημίες)

Το EDGE,

το παγκόσμιο πρότυπο 
για την ισότητα των φύλων

είναι το ελάχιστο πρότυπο.

Και, σοβαρά, Silicon Valley;

Αν η L'Oréal τα καταφέρνει

στην Ινδία, στις Φιλιππίνες,

στη Βραζιλία και στη Ρωσία

τότε μπορείτε κι εσείς.

Τέρμα οι δικαιολογίες.

Μόνο όταν θα έχετε μεγάλο αριθμό γυναικών
σε κάθε τμήμα των εταιρειών σας,

συμπεριλαμβανομένης
της δημιουργίας πλατφορμών από την αρχή,

τότε μόνο θα αλλάξουν οι συζητήσεις 
για τις προτεραιότητες και τις λύσεις.

Και κάτι άλλο για τους φίλους τεχνικούς:

η κερδοσκοπία από τον μισογυνισμό 
στα βιντεοπαιχνίδια πρέπει να τελειώσει.

Έχω κουραστεί να σας ακούω
να μιλάτε σε κοκτέιλ πάρτι

-- όπως κάνατε στο Άσπεν
πριν από λίγες εβδομάδες --

για το πόσο λυπηρό ήταν το #Gamergate,

όταν κερδίζετε ακόμα δισεκατομμύρια
δολάρια από παιχνίδια

στα οποία ακρωτηριάζουν
και πετάνε γυναίκες έτσι για πλάκα.

Μπάστα! - όπως θα έλεγαν οι Ιταλοί.

Αρκετά!

(Χειροκρότημα)

Οι φίλοι μας στην επιβολή
του νόμου έχουν πολλά να κάνουν,

επειδή έχουμε δει

ότι η διαδικτυακή βία είναι μια επέκταση 
της βίας στην αληθινή ζωή.

Στις ΗΠΑ,

περισσότερα κορίτσια και γυναίκες
έχουν δολοφονηθεί από τους συντρόφους τους

από όσες έχασαν τη ζωή τους
στις 11/09

και από όσες έχασαν τη ζωή τους 
από τότε στο Αφγανιστάν και το Ιράκ.

Και δεν είναι ωραίο να το λέμε

αλλά είναι αλήθεια.

Γεωπολιτικά, νοιαζόμαστε πάρα πολύ
για το τι κάνουν οι άνδρες εκεί πέρα

στις γυναίκες εκεί...

Το 2015 στις ΗΠΑ,

72.828 γυναίκες χρησιμοποίησαν υπηρεσίες
προστασίας από τη συντροφική βία.

Και δεν ξέρουμε πόσα άλλα κορίτσια,
γυναίκες και αγόρια τις χρειάζονταν.

Η επιβολή του νόμου πρέπει να ενισχυθεί

με σύγχρονη τεχνολογία Διαδικτύου.

Τις συσκευές και την κατανόηση
αυτών των πλατφορμών --

πώς λειτουργούν.

Η αστυνομία ήθελε
να βοηθήσει την Αμάντα Χες

όταν κάλεσε για απειλές θανάτου
που λάμβανε στο Twitter,

αλλά δεν της ήταν μεγάλη βοήθεια
όταν ρώτησαν, «Τι είναι το Twitter»;

Οι νομοθέτες μας πρέπει να γράψουν
και να περάσουν έξυπνη νομοθεσία

που αντικατοπτρίζει τη σημερινή τεχνολογία

και τις αντιλήψεις μας για την ελευθερία
λόγου και τη ρητορική μίσους.

Στη Νέα Υόρκη πρόσφατα, ο νόμος
δεν μπόρεσε να εφαρμοστεί σε ένα δράστη,

διότι τα εγκλήματα πρέπει 
να έχουν διαπράχτει

-- ακόμα κι ανώνυμα --

από το τηλέφωνο, το ταχυδρομείο,

με τηλεγράφημα --

(Γέλια)

Η γλώσσα πρέπει να είναι 
τεχνολογικά ουδέτερη.

Προφανώς,

έχω μια αρκετά τολμηρή φωνή.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για τους φίλους μας...

τους λευκούς άνδρες.

Θα πρέπει να παίξετε έναν ρόλο
και να επιλέξτε.

Μπορείτε να κάνετε κάτι

ή να μην κάνετε τίποτα.

Είμαστε OK σε αυτή την αίθουσα,

αλλά όταν δημοσιευτεί αυτό, όλοι θα πουν:

«Ω, είναι αντίστροφη ρατσίστρια».

Αυτό το σχόλιο το είπε
ένας λευκός άνδρας, ο Ρόμπερτ Μόρις,

πρόεδρος της Pricewaterhouse Coopers

και μου ζήτησε να το πω στην ομιλία μου.

Πρέπει να αναπτυχθούν γραμμές υποστήριξης
και ομάδες βοήθειας

για να βοηθήσουν τα θύματα
ο ένας τον άλλον

όταν οι ζωές και τα οικονομικά τους
έχουν εκτροχιαστεί.

Πρέπει να σταματήσουμε
τη διαφυλική βία την ώρα που γίνεται.

Το 92 τοις εκατό των νέων

29 χρονών και κάτω την έχουν δει.

Το 72 τοις εκατό από εμάς την έχουμε δει.

Πρέπει να έχουμε το θάρρος
και να καταλάβουμε

πόσο επείγει να τη σταματήσουμε
την ώρα που εκτυλίσσεται.

Και τέλος,

πιστέψτε την.

Πιστέψτε την.

(Χειροκρότημα)

Αυτό είναι κυρίως ένα πρόβλημα 
ανθρώπινης αλληλεπίδρασης.

Καθώς πιστεύω ότι
η ανθρώπινη αλληλεπίδραση

βρίσκεται στον πυρήνα της θεραπείας μας,

το τραύμα που δεν μετασχηματίζεται
είναι τραύμα που θα μεταφερθεί.

Η Ίντιθ Ουάρτον είπε: 
«Το τέλος υποβόσκει στην αρχή»,

οπότε θα τελειώσουμε αυτή την ομιλία
αντικαθιστώντας το μίσος με λόγια αγάπης.

Γιατί είμαι μόνη σε αυτό,

αλλά ξέρω ότι είμαστε σύμμαχοι.

Έμαθα πρόσφατα

πώς η ευγνωμοσύνη και οι επιβεβαιώσεις

αντισταθμίζουν
τις αρνητικές αλληλεπιδράσεις.

Πέντε θετικές αντισταθμίζουν
μία αρνητική αλληλεπίδραση

και ιδιαίτερα η ευγνωμοσύνη,

δωρεάν, διαθέσιμη παγκοσμίως,
οποιαδήποτε στιγμή, οπουδήποτε,

σε οποιονδήποτε, σε οποιαδήποτε διάλεκτο,

πυρκαγιάζει την προγεννητική πρόσθια 
περιοχή του προσαγωγίου,

ένα οριακό τμήμα του εγκεφάλου,

που το πλημμυρίζει με καλό, 
φανταστικό πράγμα.

Γι' αυτό θα πω υπέροχα πράγματα
για τον εαυτό μου.

Θα ήθελα να τα αντικατοπτρίσετε
πίσω σε μένα.

Μπορεί να είναι κάτι τέτοιο --

(γέλια)

Είμαι μια ισχυρή και δυνατή γυναίκα, 
και θα απαντούσατε, «Ναι, είσαι».

Κοινό: Ναι, είσαι.

Άσλεϊ Τζαντ: Η μαμά μου με αγαπάει.

Κ: Ναι, σε αγαπάει.

AΤ: Η ομιλία μου ήταν καταπληκτική.

Κ: Ναι, ήταν.

AΤ: Έχω το δικαίωμα να είμαι εδώ.

Κ: Ναι, το έχεις.

AΤ: Είμαι πολύ γλυκιά.

(Γέλια)

Κ: Ναι, είσαι.

AΤ: Ο Θεός κάνει καλή δουλειά.

Κ: Ναι, κάνει.

AΤ: Και σας αγαπώ.

Σας ευχαριστώ πολύ που μου επιτρέψατε
να σας εξυπηρετήσω.

Ο Θεός να σας ευλογεί.

(Χειροκρότημα)