WEBVTT

00:00:00.148 --> 00:00:03.530
ฉันจะมาพูดเกี่ยวกับ การมองโลกในแง่ดี

00:00:03.530 --> 00:00:06.013
หรือถ้าจะให้ชัดเจนขึ้น คือ การมองโลกแบบมีอคติในเชิงบวก

00:00:06.013 --> 00:00:07.658
มันเป็นภาพลวงตา ทางความรู้สึกคิด

00:00:07.658 --> 00:00:10.400
ที่เราทำการศึกษาวิจัยในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา

00:00:10.400 --> 00:00:12.135
และพบว่าพวกเราร้อยละ80 มีความคิดแบบนี้

NOTE Paragraph

00:00:12.135 --> 00:00:14.869
เรามีแนวโน้ม ที่จะประเมินในแง่ดีมากเกินไป

00:00:14.869 --> 00:00:17.792
เกี่่ยวกับความเป็นไปได้ที่จะประสบแต่เรื่องดีๆ ในชีวิตของเรา

00:00:17.792 --> 00:00:21.900
แต่ประเมินเกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่จะประสบกับเรื่องแย่ๆ ต่ำเกินไป

00:00:21.900 --> 00:00:24.917
เราเลยไม่คิดว่า วันหนึ่งเราจะมีโอกาสป่วยเป็นมะเร็ง

00:00:24.917 --> 00:00:26.423
หรือประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์

00:00:26.423 --> 00:00:29.609
เรานึกแค่การมีชีวิตที่ยืนยาว 
ประสบความสำเร็จ ในหน้าที่การงาน

00:00:29.609 --> 00:00:33.054
สรุปคือ เรามองโลกในแง่ดี 
มากกว่ามองโลกตามความเป็นจริง

00:00:33.054 --> 00:00:35.216
และไม่เคยตระหนักถึงข้อเท็จจริงใดๆ

NOTE Paragraph

00:00:35.216 --> 00:00:37.443
ยกตัวอย่างเช่น ชีวิตแต่งงาน

00:00:37.443 --> 00:00:40.977
ในสังคมตะวันตกมีอัตราการหย่าร้างสูงถึงร้อยละ40

00:00:40.977 --> 00:00:44.446
นั่นหมายความว่า ในคู่แต่งงาน 5 คู่

00:00:44.446 --> 00:00:47.167
มี 2 คู่ ที่ต้องจบชีวิตรักด้วยการหย่าร้างแบ่งสมบัติ

00:00:47.167 --> 00:00:50.542
แต่พอเราลองถามคู่รักที่เพิ่งแต่งงานหมาดๆ
เกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่จะหย่า

00:00:50.542 --> 00:00:54.234
พวกเขาบอกว่า โอกาสแบบนั้นมีค่าเป็นศูนย์

00:00:54.234 --> 00:00:57.963
แม้กระทั่งนักกฎหมายที่เชี่ยวชาญด้านการหย่า 
ที่ควรจะตระหนักได้ถึงความจริงข้อนี้

00:00:57.963 --> 00:01:01.812
ก็ยังประเมินความเป็นไปได้ เรื่องการหย่าของตัวเอง 
ต่ำกว่าความเป็นจริง

00:01:01.812 --> 00:01:04.938
กลายเป็นว่า คนที่มองโลกในแง่ดี 
ไม่ได้มีโอกาสหย่าร้างต่ำกว่าคนอื่นๆ

00:01:04.938 --> 00:01:07.468
แต่เป็นคนที่มีโอกาสมากกว่าในการแต่งงานใหม่

00:01:07.468 --> 00:01:09.771
ซามูเอล จอห์นสัน ได้กล่าวไว้ว่า

00:01:09.771 --> 00:01:13.768
"การแต่งงานใหม่คือชัยชนะของความหวัง
เหนือประสบการณ์"

NOTE Paragraph

00:01:13.768 --> 00:01:15.730
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:01:15.730 --> 00:01:20.304
ดังนั้น หากเราแต่งงาน 
เราย่อมมีโอกาสสูงที่จะให้กำเนิดทายาท

00:01:20.304 --> 00:01:23.569
และทุกคนย่อมคิดว่า 
ลูกหลานของเราจะต้องเป็นเด็กที่มีพรสววรค์เป็นพิเศษ

00:01:23.569 --> 00:01:26.167
ยังไงก็ตาม นี่คือหลานชายวัย 2 ขวบของฉันค่ะ

00:01:26.167 --> 00:01:28.542
ฉันต้องขอบอกให้ชัดเจนตรงนี้เลย

00:01:28.542 --> 00:01:31.313
ว่าหลานฉันคนนี้เป็นตัวอย่างที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ 
สำหรับการมองโลกแบบมีอคติในเชิงบวก

00:01:31.313 --> 00:01:34.125
เพราะเขาค่อนข้างมีพรสวรรค์พิเศษที่แหวกแนวมาก

NOTE Paragraph

00:01:34.125 --> 00:01:35.560
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:01:35.560 --> 00:01:37.167
ไม่ได้มีแค่ฉันเท่านั้น

00:01:37.167 --> 00:01:39.642
จากคนอังกฤษ 4 คน มี 3 คนที่พูดว่า

00:01:39.642 --> 00:01:43.381
พวกเขามองโลกในแง่ดี
ในเรื่องที่เกี่ยวกับครอบครัวของตัวเองในอนาคต

00:01:43.381 --> 00:01:45.132
คนที่คิดแบบนี้มีอยู่ร้อยละ 75

00:01:45.132 --> 00:01:47.190
แต่ก็ยังมีคนอีกร้อยละ 30 บอกว่า

00:01:47.190 --> 00:01:49.750
เขาคิดว่า ครอบครัวที่เห็นทั่วๆไป

00:01:49.750 --> 00:01:52.162
ใช้ชีวิตดีขึ้นกว่าครอบครัวในไม่กี่รุ่นที่ผ่านมา

NOTE Paragraph

00:01:52.162 --> 00:01:54.183
และนี่นับเป็นจุดที่สำคัญมาก

00:01:54.183 --> 00:01:56.071
เพราะหากเรามองเรื่องของตัวเองในแง่ดีแล้ว

00:01:56.071 --> 00:01:57.889
เราก็จะคิดเรื่องลูกหลานของเราในแง่ดีไปด้วย

00:01:57.889 --> 00:01:59.677
เรานึกถึงครอบครัวของเราในแง่ดี

00:01:59.677 --> 00:02:02.860
แต่เราจะไม่คิดในแง่ดีแบบนี้ กับคนที่เราไม่รู้จัก

00:02:02.860 --> 00:02:05.089
และเราค่อนข้างจะมองโลกในแง่ร้าย

00:02:05.089 --> 00:02:08.968
ในเรื่องที่เกี่ยวกับโชคชะตาของประชาชนคนอื่น หรือของประเทศเรา

00:02:08.968 --> 00:02:13.004
แต่การมองโลกในแง่ดีเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับอนาคตของตัวเราเองนั้น

00:02:13.004 --> 00:02:15.015
จะยังคงอยู่เหมือนเดิม

00:02:15.015 --> 00:02:19.081
และนั่นไม่ได้หมายความว่าสิ่งที่เราคิด
จะเกิดขึ้นได้อย่างที่เราต้องการเหมือนเสกคาถา

00:02:19.081 --> 00:02:23.113
แต่มันทำให้เรามีพลัง ที่จะทำให้มันเกิดขึ้น

NOTE Paragraph

00:02:23.113 --> 00:02:25.954
ในฐานะที่เป็นนักวิทยาศาสตร์ ฉันได้ทดลองเรื่องนี้

00:02:25.954 --> 00:02:27.746
เพื่อจะให้คุณเห็นว่าฉันหมายความว่ายังไง

00:02:27.746 --> 00:02:30.548
ฉันกำลังจะทดลองกับพวกคุณที่นี่ โอเค?

00:02:30.548 --> 00:02:34.398
ฉันจะให้พวกคุณดูรายการความสามารถ และลักษณะส่วนบุคคล

00:02:34.398 --> 00:02:37.292
และฉันอยากให้คุณนึกดู ว่าความสามารถแต่ละข้อที่ให้มานั้น

00:02:37.292 --> 00:02:41.685
คุณยืนอยู่ตรงไหน เมื่อเทียบกับประชากรส่วนที่เหลือ

NOTE Paragraph

00:02:41.685 --> 00:02:45.471
ข้อแรก คุณเข้ากับคนอื่นได้ดี

00:02:45.471 --> 00:02:51.123
ใครคิดว่าตัวเองอยู่ในกลุ่ม ร้อยละ 25 จากข้างล่างบ้างคะ

00:02:51.123 --> 00:02:55.445
โอเค ในที่นี้มีอยู่ 10 คนจาก 1,500

00:02:55.445 --> 00:02:59.458
ใครคิดว่าตัวเองอยู่ในกลุ่มร้อยละ 25 ข้างบนคะ

00:02:59.458 --> 00:03:02.168
นั่นคือพวกเราส่วนใหญ่ในที่นี้

00:03:02.168 --> 00:03:07.098
โอเค ทีนี้เรามาดูความสามารถในการขับรถกันบ้าง

00:03:07.098 --> 00:03:09.681
คุณมีความน่าสนใจแค่ไหน

00:03:09.681 --> 00:03:12.525
คุณมีความดึงดูดใจมากแค่ไหน

00:03:12.525 --> 00:03:15.479
คุณมีความซื่อสัตย์มากเท่าไหร่

00:03:15.479 --> 00:03:20.479
และสุดท้าย คุณมีความถ่อมตัวแค่ไหน

NOTE Paragraph

00:03:20.479 --> 00:03:23.167
เห็นได้เลยว่า พวกเราส่วนมากจะตีค่าตัวเองสูงกว่าค่าเฉลี่ย

00:03:23.167 --> 00:03:25.196
เกี่ยวกับความสามารถที่กล่าวมา

00:03:25.196 --> 00:03:27.327
ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เลย ในทางสถิติ

00:03:27.327 --> 00:03:30.556
ที่พวกเราทั้งหมด จะเก่งกว่าคนอื่น ๆ ทุก ๆ คนได้

00:03:30.556 --> 00:03:32.198
(เสียงหัวเราะ)

00:03:32.198 --> 00:03:34.875
แต่ถ้าเราคิดว่า เราดีกว่าคนอื่นอยู่ดี

00:03:34.875 --> 00:03:38.958
นั่นหมายความว่า เรามีแนวโน้มที่จะได้รับโปรโมชั่นเหล่านั้น
เพื่อรักษาการแต่งงาน

00:03:38.958 --> 00:03:41.556
เพราะเราเข้าสังคมเก่ง และเป็นคนน่าสนใจ

NOTE Paragraph

00:03:41.556 --> 00:03:43.719
และทั้งหมดนี้ เป็นปรากฏการณ์ของโลก

00:03:43.719 --> 00:03:46.187
การมองโลกแบบมีอคติในเชิงบวกนั้นถูกตั้งข้อสังเกต

00:03:46.187 --> 00:03:47.906
ในหลายๆประเทศที่แตกต่างกัน

00:03:47.906 --> 00:03:51.010
ทั้งในวัฒนธรรมตะวันตก และวัฒนธรรมอื่นนอกเหนือจากนี้

00:03:51.010 --> 00:03:52.516
ทั้งในผู้หญิง และผู้ชาย

00:03:52.516 --> 00:03:54.240
ในเด็ก หรือคนแก่

00:03:54.240 --> 00:03:56.023
ความคิดแบบนี้แพร่หลายในวงกว้าง

NOTE Paragraph

00:03:56.023 --> 00:03:59.523
แต่คำถามก็คือ การคิดแบบนี้มันดีกับเรารึเปล่า

00:03:59.523 --> 00:04:01.977
บางคนปฏิเสธ

00:04:01.977 --> 00:04:04.495
บางคนบอกว่า เคล็ดลับสู่ความสุข จริงๆแล้ว

00:04:04.495 --> 00:04:07.248
คือการใช้ชีวิต แบบไม่ต้องคาดหวังมากต่างหาก

00:04:07.248 --> 00:04:09.752
ฉันคิดว่า ฟังดูก็เป็นเหตุเป็นผลกันดี:

00:04:09.752 --> 00:04:12.010
คือถ้าเราไม่ได้คาดหวังอะไรที่ดีมาก

00:04:12.010 --> 00:04:15.890
ถ้าเราไม่ได้คาดหวังในความรัก มีสุขภาพที่ดี 
และประสบความสำเร็จ

00:04:15.890 --> 00:04:18.988
เราก็จะไม่ผิดหวัง หากเรื่องเหล่านี้ไม่เกิดขึ้น

00:04:18.988 --> 00:04:22.396
และหากเราไม่ผิดหวัง เมื่อสิ่งดีๆยังไม่เกิดขึ้น

00:04:22.396 --> 00:04:24.375
และเรามีความสุขแสนประหลาดเมื่อมันเกิดขึ้น

00:04:24.375 --> 00:04:26.156
เราก็จะมีความสุข

NOTE Paragraph

00:04:26.156 --> 00:04:27.858
ดังนั้น มันจึงเป็นทฤษฎีที่เข้าท่ามาก

00:04:27.858 --> 00:04:30.885
แต่มันผิดพลาด ด้วยเหตุผลสามข้อ

00:04:30.885 --> 00:04:35.500
ข้อแรก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น 
ไม่ว่าคุณประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว

00:04:35.500 --> 00:04:39.358
คนที่ตั้งความหวังไว้สูงจะยังคงรู้สึกดีกว่า

00:04:39.358 --> 00:04:43.290
เพราะการที่เราจะรู้สึกแบบไหน เวลาเราพลาด 
หรือได้รางวัลพนักงานดีเด่นประจำเดือน

00:04:43.290 --> 00:04:46.320
ขึ้นอยู่กับเราตีความเหตุการณ์นั้นอย่างไร

NOTE Paragraph

00:04:46.320 --> 00:04:50.370
นักจิตวิทยาชื่อ มาร์กาเร็ต มาร์แชลล์ และ จอห์น บราวน์

00:04:50.370 --> 00:04:53.364
ทำการศึกษาในกลุ่มนักเรียนที่มีความคาดหวังสูงและความคาดหวังต่ำ

00:04:53.364 --> 00:04:57.548
พวกเขาพบว่า เมื่อเด็กที่มีความคาดหวังสูง ทำงานสำเร็จ

00:04:57.548 --> 00:05:00.458
พวกเขาเข้าใจว่า ความสำเร็จเหล่านั้นมาจากความสามารถของพวกเขาเอง

00:05:00.458 --> 00:05:02.654
"ฉันเป็นอัจฉริยะ ดังนั้น ฉันจึงได้เกรดเอ

00:05:02.654 --> 00:05:05.329
ดังนั้น ฉันจะได้เกรดเออีกครั้ง และอีกครั้ง ในอนาคต"

00:05:05.329 --> 00:05:08.302
และเมื่อพวกเขาทำพลาด นั่นไม่ได้เป็นเพราะพวกเขาโง่

00:05:08.302 --> 00:05:11.475
แต่เป็นเพราะว่า การสอบครั้งนี้มีอะไรที่ไม่เป็นธรรม

00:05:11.475 --> 00:05:13.758
ครั้งต่อไป เขาจะต้องทำได้ดีกว่า

00:05:13.758 --> 00:05:16.835
คนที่มีความคาดหวังต่ำ จะทำสิ่งที่ตรงกันข้าม

00:05:16.835 --> 00:05:19.667
ดังนั้น เมื่อพวกเขาสอบตก นั่นเป็นเพราะว่าพวกเขาโง่

00:05:19.667 --> 00:05:21.167
และเมื่อพวกเขาสอบผ่าน

00:05:21.167 --> 00:05:24.484
นั่นเป็นเพราะการสอบนั้นค่อนข้างง่าย

00:05:24.484 --> 00:05:26.885
พวกเขาคงทำไม่ได้เหมือนเดิม ในการสอบครั้งต่อไป

00:05:26.885 --> 00:05:28.958
นั่นทำให้พวกเขารู้สึกแย่กว่าเดิม

NOTE Paragraph

00:05:28.958 --> 00:05:32.198
เหตุผลข้อที่สอง หากไม่ใส่ใจในผลที่จะเกิดขึ้น

00:05:32.198 --> 00:05:36.245
การคาดหวัง ทำให้เรามีความสุข

00:05:36.245 --> 00:05:39.421
นักเศรษฐศาสตร์พฤติกรรม จอร์จ โลเวนสเตน

00:05:39.421 --> 00:05:41.140
ตั้งคำถามต่อลูกศิษย์ในมหาวิทยาลัย

00:05:41.140 --> 00:05:45.502
ให้ลองจินตนาการ ถึงการได้จูบอย่างดูดดื่ม กับเซเลบคนดัง 
คนไหนก็ได้

00:05:45.502 --> 00:05:48.387
จากนั้นเขาถามลูกศิษย์ว่า คุณคิดว่าคุณยินดีจะจ่ายเท่าไหร่

00:05:48.387 --> 00:05:50.375
เพื่อให้ได้จูบกับบรรดาคนดัง

00:05:50.375 --> 00:05:52.602
หากคุณจะได้รับจูบนั้นในทันทีทันใด

00:05:52.602 --> 00:05:57.625
ภายใน 3 ชั่วโมง, 24 ชั่วโมง, ภายใน 3 วัน

00:05:57.625 --> 00:06:00.058
ภายใน 1 ปี และ ภายใน10 ปี

00:06:00.058 --> 00:06:03.188
เขาพบว่า ลูกศิษย์ของเขาเต็มใจจะจ่ายเงินแพงที่สุด

00:06:03.188 --> 00:06:05.187
ไม่ใช่สำหรับการได้รับจูบในทันที

00:06:05.187 --> 00:06:08.167
แต่ให้กับการได้รับจูบภายใน 3 วัน

00:06:08.167 --> 00:06:12.414
พวกเขายินดีจะจ่ายแพงขึ้น สำหรับการรอคอย

00:06:12.414 --> 00:06:15.417
แต่พวกเขาไม่ยินดีที่จะรอไปอีก 1 ปี หรือ 10 ปี

00:06:15.417 --> 00:06:16.838
ไม่มีใครต้องการคนดังแก่ๆ

00:06:16.838 --> 00:06:21.627
แต่ 3 วัน เห็นได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสม

NOTE Paragraph

00:06:21.627 --> 00:06:23.930
แล้วทำไมถึงเป็นเช่นนั้น

00:06:23.930 --> 00:06:27.354
หากคุณได้รับจูบในตอนนี้ มันก็จะเกิดขึ้น และหายไปในทันที

00:06:27.354 --> 00:06:29.304
แต่หากคุณจะได้รับจูบในอีก 3 วันข้างหน้า

00:06:29.304 --> 00:06:33.458
นั่นก็จะเป็น 3 วัน แห่งการรอคอยที่แสนตื่นเต้น

00:06:33.458 --> 00:06:35.327
ลูกศิษย์ของเขาต้องการช่วงเวลาในการรอคอยเช่นนั้น

00:06:35.327 --> 00:06:37.708
ให้พวกเขาได้วาดฝันว่ามันจะเกิดขึ้นที่ไหน

00:06:37.708 --> 00:06:39.337
ว่ามันจะเกิดขึ้นอย่างไร

00:06:39.337 --> 00:06:41.548
การรอคอยอย่างมีหวัง ทำให้พวกเขามีความสุข

NOTE Paragraph

00:06:41.548 --> 00:06:45.417
นี่ก็คือเหตุผลว่าทำไมคนจึงชอบวันศุกร์มากกว่าวันอาทิตย์

00:06:45.417 --> 00:06:47.500
มันเป็นข้อเท็จจริงที่ประหลาดมาก

00:06:47.500 --> 00:06:50.917
เพราะวันศุกร์ เป็นวันทำงาน แต่วันอาทิตย์เป็นวันแห่งความสุข

00:06:50.917 --> 00:06:53.821
ซึ่งคุณจะสันนิษฐานได้ว่าผู้คนน่าจะชอบวันอาทิตย์มากกว่า

00:06:53.821 --> 00:06:55.542
แต่ไม่ใช่

00:06:55.542 --> 00:06:58.417
มันไม่ใช่เพราะว่าจริง ๆ แล้วพวกเขาชอบไปทำงานมาก

00:06:58.417 --> 00:07:00.384
และพวกเขาไม่สามารถทนที่จะเดินเล่นในสวนสาธารณะ

00:07:00.384 --> 00:07:02.045
หรือทานอาหารสาย ๆ แบบขี้เกียจ ๆ ได้

00:07:02.045 --> 00:07:04.181
พวกเรารู้ดี เพราะเมื่อคุณถามใครซักคน

00:07:04.181 --> 00:07:06.885
ว่าเค้าชอบวันไหนในสัปดาห์มากที่สุด

00:07:06.885 --> 00:07:09.705
น่าประหลาดใจมากว่าวันเสาร์มาเป็นอันดับแรก

00:07:09.705 --> 00:07:12.625
ตามมาด้วย วันศุกร์และวันอาทิตย์

00:07:12.625 --> 00:07:14.494
ผู้คนชื่นชอบวันศุกร์

00:07:14.494 --> 00:07:18.458
เพราะวันศุกร์นำมาซึ่งความหวังในการรอคอย 
วันหยุดที่กำลังจะมาถึง

00:07:18.458 --> 00:07:20.375
และแผนการทุกอย่างที่คุณวางไว้

00:07:20.375 --> 00:07:23.079
สำหรับวันอาทิตย์ สิ่งเดียวที่คุณมองเห็น

00:07:23.079 --> 00:07:25.333
คือวันทำงานของสัปดาห์ต่อไป

NOTE Paragraph

00:07:25.333 --> 00:07:30.210
ดังนััน ผู้มองโลกในแง่ดีก็คือคนที่คาดหวัง
การได้รับจูบอีกครั้งในอนาคต

00:07:30.210 --> 00:07:32.131
หวังจะเดินเล่นในสวนมากขึ้น

00:07:32.131 --> 00:07:36.038
และความสุขที่ได้รอคอยนั้นช่วยทำให้คุณภาพชีวิตของพวกเขาให้ดีขึ้น

00:07:36.038 --> 00:07:39.002
ในความเป็นจริง หากไม่มีการมองโลกแบบมีอคติในเชิงบวกแล้ว

00:07:39.002 --> 00:07:41.752
เราทุกคนอาจมีความซึมเศร้าหดหู่เล็กน้อย

00:07:41.752 --> 00:07:44.019
คนที่มีภาวะซึมเศร้าเล็กน้อยนั้น

00:07:44.019 --> 00:07:46.998
พวกเขาจะไม่มีอคติ เมื่อเขามองออกไปในอนาคต

00:07:46.998 --> 00:07:51.220
จริง ๆ แล้ว พวกเขาอยู่กับโลกแห่งความเป็นจริง 
มากกว่าคนที่สุขภาพจิตดีซะอีก

00:07:51.220 --> 00:07:53.321
แต่คนที่ซึมเศร้าขั้นรุนแรง

00:07:53.321 --> 00:07:55.150
พวกเขามีอคติและมองโลกในแง่ร้าย

00:07:55.150 --> 00:07:57.613
นั่นทำให้พวกเขาคิดว่าอนาคต

00:07:57.613 --> 00:08:00.090
จะต้องเลวร้ายกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้

NOTE Paragraph

00:08:00.090 --> 00:08:03.333
ดังนั้น การมองโลกในแง่ดีจึงเปลี่ยนสิ่งที่เราเห็นในความคิดของเรา

00:08:03.333 --> 00:08:07.083
สิ่งที่พวกเราคาดหวังต่อโลกนี้จึงเปลี่ยนมุมมองที่เรามองโลก

00:08:07.083 --> 00:08:10.325
แต่มันก็ได้เปลี่ยนสิ่งที่เราเห็นในความเป็นจริงด้วย

00:08:10.325 --> 00:08:13.052
มันเป็นเหมือนการพยากรณ์อนาคตของตนเอง

00:08:13.052 --> 00:08:15.120
และนั่นคือเหตุผลข้อที่สาม

00:08:15.120 --> 00:08:18.300
ว่าทำไมการคาดหวังต่ำลงไม่ช่วยทำให้คุณมีความสุขมากขึ้น

00:08:18.300 --> 00:08:20.135
การทดลองภายใต้การควบคุม แสดงให้เราเห็นว่า

00:08:20.135 --> 00:08:23.052
การมองโลกในแง่ดี 
ไม่ใช่แค่เชื่อมโยงกับความสำเร็จ

00:08:23.052 --> 00:08:24.859
แต่มันนำเราไปสู่ความสำเร็จ

00:08:24.859 --> 00:08:29.729
การมองโลกในแง่ดี นำพาเราไปสู่ความสำเร็จ
ในด้านการศึกษา กีฬา และการเมือง

00:08:29.729 --> 00:08:34.204
และประโยชน์ที่น่าแปลกใจที่สุดของการมองโลกในแง่ดี
อาจจะเป็นในเรื่องของสุขภาพ

00:08:34.204 --> 00:08:37.529
หากเราคาดหวังถึงอนาคตที่สดใส

00:08:37.529 --> 00:08:40.269
ความตึงเครียด และความกังวลก็จะลดลงไป

NOTE Paragraph

00:08:40.269 --> 00:08:44.489
สรุปทั้งหมดแล้ว
การมองโลกแง่ดีมีประโยชน์อย่างมาก

00:08:44.489 --> 00:08:47.500
แต่ก็ยังมีคำถามที่ทำให้ฉันสับสน

00:08:47.500 --> 00:08:52.169
ว่าเราจะมองโลกแง่ดี 
ขณะเผชิญหน้าโลกแห่งความจริงอย่างไร

00:08:52.169 --> 00:08:55.187
ในฐานะที่ฉันเป็นนักประสาทวิทยา นี่เป็นเรื่องที่สับสนอย่างมาก

00:08:55.187 --> 00:08:58.083
เพราะตามทฤษฎีทั้งหมดที่กล่าวมาแล้วนั้น

00:08:58.083 --> 00:09:02.271
เมื่อคุณไม่ได้ตามสิ่งที่คุณคาดหวัง 
คุณก็ควรเปลี่ยนสิ่งที่คุณหวัง

00:09:02.271 --> 00:09:03.823
แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่เราค้นพบ

00:09:03.823 --> 00:09:07.306
เราขอให้คนกลุ่มนึง มาที่ห้องวิจัยของเรา

00:09:07.306 --> 00:09:10.116
เพื่อทดลอง และค้นหาว่าจะเกิดอะไรขึ้น

NOTE Paragraph

00:09:10.116 --> 00:09:12.663
เราขอให้พวกเขาประเมินความเป็นไปได้

00:09:12.663 --> 00:09:15.167
ที่จะพบเจอเหตุการณ์ร้ายๆ ที่อาจเกิดในชีวิตพวกเขา

00:09:15.167 --> 00:09:19.542
ตัวอย่างเช่น ความเป็นไปได้ที่คุณอาจป่วยเป็นมะเร็ง

00:09:19.542 --> 00:09:21.894
และเราค่อยบอกค่าเฉลี่ยของความเป็นไปได้

00:09:21.894 --> 00:09:24.875
สำหรับบุคคลอย่างพวกเขาที่จะประสบโชคร้ายเช่นนั้น

00:09:24.875 --> 00:09:28.440
ตัวอย่างเช่น สำหรับโรคมะเร็ง ผลออกมาที่ร้อยละ 30

00:09:28.440 --> 00:09:31.375
จากนั้นเราถามพวกเขาอีกครั้งว่า

00:09:31.375 --> 00:09:34.250
"คุณมีโอกาสเป็นมะเร็ง มากแค่ไหน"

NOTE Paragraph

00:09:34.250 --> 00:09:36.498
สิ่งที่เราอยากรู้คือ

00:09:36.498 --> 00:09:39.167
ผู้คนจะใช้ข้อมูลที่เราบอกพวกเขา

00:09:39.167 --> 00:09:41.298
เพื่อเปลี่ยนความเชื่อของเขาหรือไม่

00:09:41.298 --> 00:09:43.667
และความจริงคือ พวกเขาก็ทำอย่างนั้น

00:09:43.667 --> 00:09:46.248
แต่ส่วนมากเฉพาะเมื่อข้อมูลที่เราบอก

00:09:46.248 --> 00:09:49.079
ดีกว่าสิ่งที่พวกเขาคาดหวังเอาไว้เท่านั้น

00:09:49.079 --> 00:09:50.440
ยกตัวอย่างเช่น

00:09:50.440 --> 00:09:53.350
ถ้ามีคนนึงพูดว่า "โอกาสที่ฉันอาจป่วยเป็นมะเร็ง

00:09:53.350 --> 00:09:55.731
อยู่ที่ร้อยละ 50"

00:09:55.731 --> 00:09:58.252
และเราพูดว่า "เฮ ข่าวดีก็คือ

00:09:58.252 --> 00:10:00.833
ค่าเฉลี่ย อยู่เพียงแค่ร้อยละ 30 เท่านั้น"

00:10:00.833 --> 00:10:02.879
ครั้งต่อไป พวกเขาก็จะพูดว่า

00:10:02.879 --> 00:10:05.594
บางที โอกาสที่พวกเขาอาจจะป่วย น่าจะอยู่ที่ร้อยละ 35

00:10:05.594 --> 00:10:08.230
เห็นได้ว่าพวกเราเรียนรู้ได้เร็วและมีประสิทธิภาพ

00:10:08.230 --> 00:10:10.780
แต่ถ้าใครคนนึง เริ่มต้นพูดว่า

00:10:10.780 --> 00:10:14.183
"โอกาสป่วยเป็นมะเร็งของฉันอยู่ที่ ร้อยละ 10"

00:10:14.183 --> 00:10:16.875
และเราพูดว่า "เฮ ข่าวร้ายก็คือ

00:10:16.875 --> 00:10:19.948
ค่าเฉลี่ย อยู่ที่ร้อยละ 30 ต่างหาก"

00:10:19.948 --> 00:10:22.006
ครั้งต่อไป พวกเขาก็จะพูดว่า

00:10:22.006 --> 00:10:25.125
"ฉันลองคิด ๆ ดูแล้ว มันน่าจะเป็นประมาณร้อยละ 11"

NOTE Paragraph

00:10:25.125 --> 00:10:26.815
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:10:26.815 --> 00:10:30.134
ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ได้เรียนรู้อะไร --พวกเขาเรียนรู้--

00:10:30.134 --> 00:10:32.470
แต่ค่อนข้างน้อยกว่าตอนที่เราให้

00:10:32.470 --> 00:10:34.943
ข้อมูลเชิงบวกเกี่ยวกับอนาคตแก่พวกเขา

00:10:34.943 --> 00:10:37.977
และไม่ใช่ว่าพวกเขาจำตัวเลขที่เราบอกให้ไม่ได้

00:10:37.977 --> 00:10:41.050
ทุกๆคนจำได้ว่าค่าเฉลี่ยความเป็นไปได้ของการเป็นมะเร็ง

00:10:41.050 --> 00:10:42.550
อยู่ที่ร้อยละ 30

00:10:42.550 --> 00:10:45.329
และค่าเฉลี่ยความเป็นไปได้ของการหย่าร้างอยู่ที่ร้อยละ 40

00:10:45.329 --> 00:10:49.960
แต่พวกเขาไม่ได้คิดว่าตัวเลขเหล่านั้นจะเกี่ยวข้องกับเขา

NOTE Paragraph

00:10:49.960 --> 00:10:54.108
สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่า สัญญาณเตือนในลักษณะนี้

00:10:54.108 --> 00:10:57.000
มีผลกับคนจำนวนไม่มาก

00:10:57.000 --> 00:11:01.159
ใช่ การสูบบุหรี่ทำให้ตาย แต่คนที่ตายส่วนใหญ่คือคนอื่นๆ

NOTE Paragraph

00:11:01.159 --> 00:11:03.042
สิ่งที่ฉันต้องการรู้คือ

00:11:03.042 --> 00:11:05.902
เกิดอะไรขึ้น ภายในสมองของมนุษย์

00:11:05.902 --> 00:11:09.996
ที่กีดขวางเราจากการรับรู้สัญญาณเตือนเหล่านั้น

00:11:09.996 --> 00:11:11.483
แต่ในขณะเดียวกัน

00:11:11.483 --> 00:11:13.461
เมื่อเราได้ยินว่า ตลาดอสังหาริมทรัพย์กำลังเฟื่องฟู

00:11:13.461 --> 00:11:17.577
เราก็คิดว่า "ดีจัง ราคาบ้านของฉันจะต้องสูงเป็นสองเท่าแน่ๆ"

00:11:17.577 --> 00:11:19.662
เพื่อพยายามศึกษาเรื่องนี้

00:11:19.662 --> 00:11:22.135
ฉันขอให้ผู้เข้าร่วมคนนึง ทำการทดลอง

00:11:22.135 --> 00:11:24.296
โดยเข้าเครื่องสแกนสมอง

00:11:24.296 --> 00:11:25.823
ที่เหมือนเครื่องนี้

00:11:25.823 --> 00:11:28.854
และใช้วิธีที่เราเรียกว่า เอ็ม อาร์ ไอ

00:11:28.854 --> 00:11:32.460
เราสามารถระบุส่วนของสมอง

00:11:32.460 --> 00:11:35.277
ที่ตอบสนองต่อข้อมูลเชิงบวก

NOTE Paragraph

00:11:35.277 --> 00:11:38.856
ส่วนนี้ของสมองเรียกว่า หยักสมองส่วนหน้า ด้านล่างซ้าย

00:11:38.856 --> 00:11:42.644
ดังนั้นเมื่อใครซักคนพูดว่า 
"ฉันมีโอกาสป่วยเป็นมะเร็ง ร้อยละ 50"

00:11:42.644 --> 00:11:44.500
และเราบอกว่า " เฮ ข่าวดีคือ

00:11:44.500 --> 00:11:46.790
ค่าเฉลี่ยความเป็นไปได้นั้นอยู่ที่ร้อยละ 30 เท่านั้น"

00:11:46.790 --> 00:11:50.362
หยักสมองส่วนหน้า ด้านล่างซ้าย จะตอบสนองอย่างรุนแรง

00:11:50.362 --> 00:11:55.094
และนั่นไม่ได้สำคัญว่าคุณเป็นคนมองโลกแง่ดี มากหรือน้อย

00:11:55.094 --> 00:11:56.915
หรือค่อนข้างมองโลกแง่ร้าย

00:11:56.915 --> 00:11:59.500
หยักสมองส่วนหน้า ด้านล่างซ้าย ของทุกๆคน

00:11:59.500 --> 00:12:01.344
ทำงานได้เป็นอย่างดี

00:12:01.344 --> 00:12:04.250
ไม่ว่าคุณจะเป็น บารัค โอบามา หรือ วู้ดดี้ อัลเลน

NOTE Paragraph

00:12:04.250 --> 00:12:05.894
ในอีกด้านหนึ่งของสมอง

00:12:05.894 --> 00:12:10.680
หยักสมองส่วนหน้า ด้านล่างขวา จะตอบสนองต่อข่าวร้าย

00:12:10.680 --> 00:12:14.406
และนี่ก็เป็นประเด็นอีกว่า : มันทำงานได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

00:12:14.406 --> 00:12:16.421
ยิ่งคุณเป็นคนมองโลกในแง่ดีมากเท่าไหร่

00:12:16.421 --> 00:12:18.758
ยิ่งมีโอกาสน้อยมากเท่านั้นที่สมองส่วนนี้

00:12:18.758 --> 00:12:21.740
จะตอบสนองต่อข้อมูลเชิงลบที่คุณไม่ได้คาดคิดเอาไว้

00:12:21.740 --> 00:12:24.798
และหากสมองของคุณล้มเหลว

00:12:24.798 --> 00:12:28.023
ในการเชื่อมโยงข่าวร้ายในเรื่องอนาคต

00:12:28.023 --> 00:12:32.646
ตอนนั้นก็เหมือนคุณสวมแว่นที่ทำให้คุณมองโลกเป็นสีชมพูอยู่ตลอดเวลา

NOTE Paragraph

00:12:32.646 --> 00:12:37.615
ดังนั้นพวกเราจึงต้องการรู้ว่า เราจะเปลี่ยนสิ่งนี้ได้หรือไม่

00:12:37.615 --> 00:12:41.058
เราจะเปลี่ยนการมองโลกแบบมีอคติในเชิงบวกของผู้คนได้หรือไม่

00:12:41.058 --> 00:12:44.990
โดยรบกวนการทำงานของสมองตรงส่วนเหล่านี้

00:12:44.990 --> 00:12:47.585
และ มันมีวิธีที่เราสามารถทำได้

NOTE Paragraph

00:12:47.585 --> 00:12:50.212
นี่คือผู้ร่วมงานของฉัน เรียวตะ คานาอิ

00:12:50.212 --> 00:12:54.167
และสิ่งที่เขากำลังทำคือ ส่งผ่านคลื่นความถี่

00:12:54.167 --> 00:12:56.286
ผ่านกระโหลกศีรษะของผู้เข้าร่วมในการศึกษาของเรา

00:12:56.286 --> 00:12:58.531
เข้าไปในหยักสมองส่วนหน้า

00:12:58.531 --> 00:13:00.458
และผลที่ได้คือ

00:13:00.458 --> 00:13:03.362
เขาสามารถเปลี่ยนแปลงการทำงานของสมองส่วนนี้ได้

00:13:03.362 --> 00:13:04.577
ในช่วงระยะเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง

00:13:04.577 --> 00:13:07.498
หลังจากนั้น ทุกอย่างก็กลับสู่ความปกติ คุณมั่นใจได้

NOTE Paragraph

00:13:07.498 --> 00:13:09.491
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:13:09.491 --> 00:13:12.645
มาดูกันค่ะ ว่าเกิดอะไรขึ้น

00:13:12.645 --> 00:13:14.742
ก่อนอื่น ฉันอยากให้คุณเห็น

00:13:14.742 --> 00:13:17.446
ค่าเฉลี่ยของปริมาณอคติที่เราเห็น

00:13:17.446 --> 00:13:20.269
ดังนั้น ถ้าฉันจะทดสอบพวกคุณทุกคนตอนนี้

00:13:20.269 --> 00:13:22.063
นี่คือปริมาณที่คุณจะได้เรียนรู้

00:13:22.063 --> 00:13:25.183
เกี่ยวกับข่าวดีมากกว่าข่าวร้าย

00:13:25.183 --> 00:13:27.667
ตอนนี้พวกเรารบกวนการทำงานของสมองส่วนนี้

00:13:27.667 --> 00:13:32.134
โดยเราตั้งใจเพิ่มข้อมูลเชิงลบเข้าไป

00:13:32.134 --> 00:13:35.698
และทำให้อคติเชิงบวก ขยายตัวใหญ่ขึ้น

00:13:35.698 --> 00:13:41.168
เราทำให้ผู้คน มีอคติมากขึ้น เวลาที่รับฟังข้อมูล

00:13:41.168 --> 00:13:44.065
จากนั้นเราได้เข้ารบกวนการทำงานของสมอง

00:13:44.065 --> 00:13:47.583
โดยการสอดแทรกข่าวดีลงไป

00:13:47.583 --> 00:13:52.054
ซึ่งทำให้อคติเชิงบวกหายไป

00:13:52.054 --> 00:13:54.062
ผลการทดลองทำให้เราประหลาดใจมาก

00:13:54.062 --> 00:13:56.254
เพราะเราไม่สามารถกำจัด

00:13:56.254 --> 00:13:59.450
อคติที่หยั่งรากลึกลงในสมองมนุษย์

NOTE Paragraph

00:13:59.450 --> 00:14:04.223
และจุดนี้ ทำให้เราหยุดการทดลอง และถามตัวเองว่า

00:14:04.223 --> 00:14:09.325
เรายังต้องการแยกภาพลวงตาเชิงบวก 
ออกเป็นส่วนย่อยๆอีกหรือไม่

00:14:09.325 --> 00:14:14.369
ถ้าเราสามารถทำสิ่งนั้นได้ เราจะต้องการขจัดอคติเชิงบวกของมนุษย์ออกไปหรือไม่

00:14:14.369 --> 00:14:18.969
เราได้บอกคุณไปแล้วเกี่ยวกับผลดีของอคติเชิงบวก

00:14:18.969 --> 00:14:23.290
ซึ่งอาจทำให้คุณอยากมีอคติแบบนั้นในชีวิตของคุณ

00:14:23.290 --> 00:14:25.375
แต่แน่นอน มันยังมีข้อผิดพลาด

00:14:25.375 --> 00:14:28.495
และคงจะเป็นเรื่องโง่มาก ถ้าเรามองข้ามจุดนี้ไป

NOTE Paragraph

00:14:28.495 --> 00:14:32.041
ยกตัวอย่างอีเมล์หนึ่งที่ฉันได้รับ

00:14:32.041 --> 00:14:34.735
จากนักผจญเพลิงคนหนึ่ง ในแคลิฟอร์เนีย

00:14:34.735 --> 00:14:38.039
เขาเขียนว่า 
"การตรวจสอบสาเหตุการตายสำหรับนักผจญเพลิง

00:14:38.039 --> 00:14:42.181
มักรวมถึง 'เราไม่คิดว่าไฟสามารถทำแบบนั้นได้'

00:14:42.181 --> 00:14:44.483
แม้แต่เวลาที่เรามีข้อมูลทุกอย่าง

00:14:44.483 --> 00:14:46.738
อยู่ตรงหน้าเพื่อการตัดสินใจที่ปลอดภัย"

00:14:46.738 --> 00:14:50.612
หัวหน้าทีมคนนี้จะใช้สิ่งที่เราค้นพบจากการมองโลกแบบมีอคติในเชิงบวก

00:14:50.612 --> 00:14:52.804
เพื่อพยายามอธิบายแก่บรรดานักผจญเพลิง

00:14:52.804 --> 00:14:55.013
ว่าพวกเขาทำแบบนั้นไปทำไม

00:14:55.013 --> 00:15:02.139
เพื่อทำให้พวกเขาตระหนักถึงการมองโลกอย่างมีอคติในเชิงบวกของมนุษย์

NOTE Paragraph

00:15:02.139 --> 00:15:07.258
ดังนั้น การที่คนมองโลกสวยงามกว่าความเป็นจริง 
สามารถนำไปสู่พฤติกรรมที่เสี่ยง

00:15:07.258 --> 00:15:10.896
สู่การล้มของตลาดการเงิน สู่ความผิดพลาดของการวางแผน

00:15:10.896 --> 00:15:13.034
ตัวอย่างเช่น รัฐบาลอังกฤษ

00:15:13.034 --> 00:15:15.708
ได้รู้ว่า อคติในเชิงบวกนั้น

00:15:15.708 --> 00:15:18.995
สามารถทำให้ปัจเจกชน มีโอกาสที่จะ

00:15:18.995 --> 00:15:23.021
ประเมินค่าใช้จ่ายและระยะเวลาของโครงการต่ำกว่าความจริง

00:15:23.021 --> 00:15:27.275
ดังนั้น พวกเขาจึงได้จัดสรร
งบประมาณใหม่สำหรับโอลิมปิก 2012

00:15:27.275 --> 00:15:29.386
สำหรับอคติในเชิงบวก

NOTE Paragraph

00:15:29.386 --> 00:15:31.573
เพื่อนของฉันที่กำลังจะเข้าพิธีแต่งงานในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า

00:15:31.573 --> 00:15:34.007
ได้ทำสิ่งเดียวกัน ต่องบประมาณที่ใช้ในงานแต่งงานของเขา

00:15:34.007 --> 00:15:37.069
อย่างไรก็ตาม เมื่อฉันถามเขา
เกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่เขาจะหย่า

00:15:37.069 --> 00:15:40.629
เขาก็ตอบว่าเขาค่อนข้างมั่นใจว่ามันต้องเป็นศูนย์

NOTE Paragraph

00:15:40.629 --> 00:15:43.046
ดังนั้น สิ่งที่เราควรทำมากที่สุด

00:15:43.046 --> 00:15:47.207
คือต้องคอยดูแลตัวเราเอง
จากอันตรายที่อาจเกิดจากการมองโลกในแง่ดีเกินไป

00:15:47.207 --> 00:15:50.435
แต่ขณะเดียวกัน ก็ต้องไม่ลืมดำรงไว้ซึ่งความหวัง

00:15:50.435 --> 00:15:53.279
อันเป็นประโยชน์จากการมองโลกในแง่ดีด้วย

00:15:53.279 --> 00:15:56.083
และฉันเชื่อว่า มันมีทางที่เราสามารถจะทำมันได้

00:15:56.083 --> 00:15:58.143
กุญแจสำคัญของทั้งหมดนี้คือ ความรู้

00:15:58.143 --> 00:16:01.454
เราไม่ได้เกิดมา แล้วจะเข้าใจอคติที่เรามีได้ในทันที

00:16:01.454 --> 00:16:05.295
ทั้งหมดนี้ จำต้องถูกระบุด้วยผลการตรวจสอบทางวิทยาศาสตร์

00:16:05.295 --> 00:16:09.479
แต่ข่าวดีก็คือ 
การที่เราตระหนักได้ถึงการมองโลกแบบมีอคติในเชิงบวกนั้

00:16:09.479 --> 00:16:11.254
ไม่ได้ทำให้ภาพลวงตานั้นแตกสลายไป

00:16:11.254 --> 00:16:12.802
มันเหมือนภาพลวงตาที่เรามองเห็นได้

00:16:12.802 --> 00:16:16.292
ซึ่งการทำความเข้าใจสิ่งเหล่านี้ ไม่ได้ทำให้มันหายไป

00:16:16.292 --> 00:16:18.529
และนี่ถือเป็นเรื่องดีเพราะมันหมายความว่า

00:16:18.529 --> 00:16:21.002
เราสามารถที่จะควบคุมความสมดุล

00:16:21.002 --> 00:16:23.429
วางแผนการและกฎเกณฑ์ต่าง ๆ

00:16:23.429 --> 00:16:26.212
เพื่อปกป้องตัวเราเองจาก การมองโลกในแง่บวกโดยไม่คิดถึงความเป็นจริง

00:16:26.212 --> 00:16:29.364
แต่ในขณะเดียวกันก็ยังคงไว้ซึ่งความหวัง

NOTE Paragraph

00:16:29.364 --> 00:16:32.788
ฉันคิดว่า การ์ตูนรูปนี้สื่อออกมาได้ดีมาก

00:16:32.788 --> 00:16:36.314
เพราะหากคุณคือคนนึงในกลุ่มเพนกวินที่มองโลกในแง่ร้าย 
ที่อยู่ข้างบนนั้น

00:16:36.314 --> 00:16:38.433
ที่อย่างไรก็ไม่เชื่อว่าพวกเขาสามารถบินได้

00:16:38.433 --> 00:16:40.792
คุณย่อมไม่สามารถทำได้ตลอดกาล

00:16:40.792 --> 00:16:42.623
เพราะการก่อเกิดความก้าวหน้าใด ๆ

00:16:42.623 --> 00:16:44.973
เราจำเป็นต้องจินตนาการถึงความเป็นจริงในอีกด้านที่แตกต่าง

00:16:44.973 --> 00:16:48.704
และจากนั้น เราจำเป็นต้องเชื่อว่ามันสามารถเป็นจริงขึ้นมาได้

00:16:48.714 --> 00:16:52.238
แต่ถ้าคุณเป็นหนึ่งในเพนกวินที่มองโลกในแง่ดีมากๆ

00:16:52.238 --> 00:16:55.000
ที่หลับหูหลับตากระโดดลงมา คาดหวังถึงการโบยบิน

00:16:55.000 --> 00:16:59.781
คุณก็อาจรู้ตัวว่าคุณบินไม่ได้ เมื่อคุณกระแทกกับพื้นดิน

00:16:59.781 --> 00:17:01.670
แต่หากคุณยังเป็นเพนกวินที่มองโลกในแง่ดี

00:17:01.670 --> 00:17:03.466
ที่เชื่อว่าคุณสามารถบินได้

00:17:03.466 --> 00:17:06.129
แต่ก็พกพาร่มชูชีพไปบนหลังของคุณด้วย

00:17:06.129 --> 00:17:09.146
เผื่อในกรณีที่ทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามที่คุณวางแผนไว้

00:17:09.146 --> 00:17:11.009
คุณก็ยังร่อนทะยานได้อย่างนกอินทรี

00:17:11.009 --> 00:17:14.058
แม้ว่าคุณจะเป็นแค่เพนกวินก็ตาม

NOTE Paragraph

00:17:14.058 --> 00:17:15.820
ขอบคุณค่ะ

NOTE Paragraph

00:17:15.820 --> 00:17:18.756
(เสียงปรบมือ)