1
00:00:00,346 --> 00:00:03,116
ที่เห็นนี่คือผมกำลังพยายามสร้างต้นแบบ

2
00:00:03,116 --> 00:00:06,036
ซึ่งใช้เวลาต่อเนื่องถึง 6 ชั่วโมง

3
00:00:06,036 --> 00:00:09,957
นี่คือการใช้แรงงานเยี่ยงทาสเพื่อโครงการของตัวผมเอง

4
00:00:09,957 --> 00:00:14,947
นี่คือภาพการเคลื่อนที่ของการสร้างสรรค์งานด้วยตนเอง

5
00:00:14,947 --> 00:00:19,713
และนี่เปรียบได้กับสิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
ในโลกของอุตสาหกรรมการก่อสร้างและการผลิต

6
00:00:19,713 --> 00:00:22,501
ที่ใช้แรงงานอย่างหนักในการประกอบชิ้นส่วน

7
00:00:22,501 --> 00:00:25,335
และนั่นคือเหตุผลที่ทำให้ผมเริ่มศึกษา

8
00:00:25,335 --> 00:00:29,604
วิธีการโปรแกรมให้วัสดุุสามารถสร้างรูปร่างได้ด้วยตัวเอง

9
00:00:29,604 --> 00:00:31,364
แต่มันมีอีกโลกหนึ่ง

10
00:00:31,364 --> 00:00:33,359
ในปัจจุบัน ที่ระดับไมโครและนาโน

11
00:00:33,359 --> 00:00:36,110
กำลังมีการเปลี่ยนแปลงแบบพลิกโลกเกิดขึ้น

12
00:00:36,110 --> 00:00:40,242
นั่นคือเราสามารถโปรแกรมวัสดุทางกายภาพ
และวัสดุชีวภาพ

13
00:00:40,242 --> 00:00:42,966
ให้มันสามารถเปลี่ยนรูปร่าง คุณสมบัติ

14
00:00:42,966 --> 00:00:45,952
หรือกระทั่งคิดคำนวณโดยไม่ใช้วิถีซิลิกอน (อิเล็คทรอนิคส์)

15
00:00:45,952 --> 00:00:48,459
เรามีซอฟแวร์ชื่อว่า แคดนาโน (cadnano)

16
00:00:48,459 --> 00:00:51,242
ที่ช่วยให้เราออกแบบรูปร่างสามมิติ

17
00:00:51,242 --> 00:00:54,326
ดังเช่น หุ่นยนต์นาโน หรือ ระบบลำเลียงยา

18
00:00:54,326 --> 00:00:58,629
และใช้ ดีเอ็นเอ (DNA) ในการประกอบ
สิ่งที่ทำหน้าที่ดังกล่าวขึ้นมาเอง

19
00:00:58,629 --> 00:01:00,702
แต่ถ้าเรามาพิจารณาในระดับขนาดของมนุษย์

20
00:01:00,702 --> 00:01:03,758
มันมีปัญหาใหญ่หลายข้อที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข

21
00:01:03,758 --> 00:01:06,126
โดยเทคโนโลยีในระดับนาโนดังกล่าว

22
00:01:06,126 --> 00:01:08,225
ถ้าเราพิจารณาอุตสาหกรรมก่อสร้างและการผลิต

23
00:01:08,225 --> 00:01:12,418
มันมีปัญหาในแง่ความไม่มีประสิทธิภาพ 
สิ้นเปลืองพลังงาน

24
00:01:12,418 --> 00:01:14,745
และการใช้เทคนิคที่ต้องใช้แรงงานมากเกินไป

25
00:01:14,745 --> 00:01:17,250
ลองยกตัวอย่างอันหนึ่งในด้านโครงสร้างพื้นฐาน

26
00:01:17,250 --> 00:01:18,733
ระบบท่อส่งน้ำประปา

27
00:01:18,733 --> 00:01:22,458
เรามีท่อส่งน้ำที่มีความสามารถในการส่งปริมาณน้ำคงที่

28
00:01:22,458 --> 00:01:26,917
มีค่าอัตราการไหลของน้ำที่คงที่ ยกเว้นปั๊มและวาล์วราคาแพง

29
00:01:26,917 --> 00:01:28,208
เราก็ฝังมันไว้ใต้ดิน

30
00:01:28,208 --> 00:01:30,829
ถ้ามีอะไรเปลี่ยนแปลง เช่นสิ่งแวดล้อมเปลี่ยนไป

31
00:01:30,829 --> 00:01:33,466
พื้นเกิดการทรุดตัว หรือ ปริมาณการใช้น้ำเพิ่มขึ้น

32
00:01:33,466 --> 00:01:37,716
เราจะต้องทำทุกอย่างใหม่หมด 
เอาของเดิมออกมาแล้วทดแทนด้วยของใหม่

33
00:01:37,716 --> 00:01:41,084
ดังนั้น ผมอยากเสนอให้เรารวมโลกทั้งสองนี้เข้าด้วยกัน

34
00:01:41,084 --> 00:01:46,255
โดยที่เราจะสามารถนำเอาโลกระดับนาโน
ที่สามารถโปรแกรมวัสดุให้ปรับเปลี่ยนได้

35
00:01:46,255 --> 00:01:47,932
รวมเข้าด้วยกันกับภาวะแวดล้อมอย่างที่เรามีอยู่

36
00:01:47,932 --> 00:01:50,118
แต่ผมไม่ได้หมายถึงเครื่องจักรกลอัตโนมัตินะ

37
00:01:50,118 --> 00:01:52,577
ผมไม่ได้หมายถึงแค่เครื่องจักรชาญฉลาดที่ทำงานแทนมนุษย์

38
00:01:52,577 --> 00:01:56,461
แต่ผมหมายถึง
วัสดุที่สามารถก่อสร้างด้วยตัวเองได้ตามคำสั่งของเรา

39
00:01:56,461 --> 00:01:58,517
และนั่นคือสิ่งที่เรียกว่า การประกอบตัวเอง

40
00:01:58,517 --> 00:02:03,034
ซึ่งเป็นกระบวนการที่สร้างโครงสร้าง
ขึ้นมาจากชิ้นส่วนที่กระจัดกระจายอยู่

41
00:02:03,034 --> 00:02:05,527
ด้วยการปฏิสัมพันธ์ระหว่างชิ้นส่วนเหล่านั้น

42
00:02:05,527 --> 00:02:08,702
แล้วเราจะต้องทำอย่างไร 
ถ้าเราต้องการให้เกิดสิ่งนี้ขึ้นในระดับของมนุษย์

43
00:02:08,702 --> 00:02:10,677
เราต้องการส่วนประกอบพื้นฐานสองสามอย่าง

44
00:02:10,677 --> 00:02:13,516
อันแรกคือวัสดุและรูปทรง

45
00:02:13,516 --> 00:02:16,985
และมันจะต้องผูกสัมพันธ์กับแหล่งพลังงานอย่างลงตัว

46
00:02:16,985 --> 00:02:18,643
คุณสามารถใช้พลังงานธรรมชาติ

47
00:02:18,643 --> 00:02:23,327
เช่น ความร้อน การเขย่า 
การสั่น แรงโน้มถ่วง หรือแรงแม่เหล็ก

48
00:02:23,327 --> 00:02:26,402
และคุณต้องออกแบบ
การปฏิสัมพันธ์ของพวกมันอย่างชาญฉลาด

49
00:02:26,402 --> 00:02:28,535
และการปฏิสัมพันธ์นี้จะต้องยืดหยุ่นต่อความผิดพลาด

50
00:02:28,535 --> 00:02:32,535
และการปฏิสัมพันธ์จะช่วยให้เกิดการเปลี่ยนรูปร่าง
ขณะที่มันเปลี่ยนจากสถานะหนี่งไปยังสถานะถัดไป

51
00:02:32,535 --> 00:02:35,767
ตอนนี้ ผมจะแสดงให้คุณดู
โครงการจำนวนหนึ่งที่เราได้ทำขึ้น

52
00:02:35,767 --> 00:02:39,051
จากหนึ่งมิติ สองมิติ สามมิติ

53
00:02:39,051 --> 00:02:42,118
และแม้กระทั่ง 4 มิติ

54
00:02:42,118 --> 00:02:44,004
ในระบบแบบหนึ่งมิติ

55
00:02:44,004 --> 00:02:46,911
นี่คือโครงการที่เรียกว่า โปรตีนที่ม้วนพับเองได้

56
00:02:46,911 --> 00:02:51,618
แนวคิดก็คือคุณนำโครงสร้าง 3 มิติ ของโปรตีน

57
00:02:51,618 --> 00:02:54,299
--ในกรณีนี้คือโปรตีนแครมบิน (crambin)--

58
00:02:54,299 --> 00:02:57,945
คุณเลือกเอาเฉพาะส่วนหลัก 
--ดังนั้นจะไม่มีส่วนที่เชื่อมต่อหรือส่วนที่ทำปฏิกิริยากับสิ่งแวดล้อม--

59
00:02:57,945 --> 00:03:01,096
แล้วคุณแยกย่อยมันออกมาเป็นลำดับของชิ้นส่วน

60
00:03:01,096 --> 00:03:03,370
จากนั้นเพิ่มความยืดหยุ่นเข้าไป

61
00:03:03,370 --> 00:03:05,711
และเมื่อผมโยนมันขึ้นไปในอากาศ
แล้วรอรับตอนมันหล่นกลับลงมา

62
00:03:05,711 --> 00:03:10,562
มันจะเป็นโครงสร้างโปรตีน 3 มิติ 
พร้อมด้วยรายละเอียดที่ซับซ้อนครบถ้วน

63
00:03:10,562 --> 00:03:12,662
และนี่คือตัวอย่างที่จับต้องได้

64
00:03:12,662 --> 00:03:16,396
ของโปรตีนในแบบ 3 มิติ
และการม้วนตัวของมัน

65
00:03:16,396 --> 00:03:18,680
และรายละเอียดอันซับซ้อนของรูปทรง

66
00:03:18,680 --> 00:03:22,128
ดังนั้น เราสามารถศึกษาสิ่งนี้ในฐานะตัวอย่างหรือต้นแบบ

67
00:03:22,128 --> 00:03:24,930
และเราได้พัฒนามันไปสู่ระบบแบบ 2 มิติ

68
00:03:24,930 --> 00:03:29,229
นี่คือกระดาษที่สามารถม้วนตัวเอง
เพื่อสร้างโครงสร้าง 3 มิติขึ้นมา

69
00:03:29,229 --> 00:03:33,682
กรณี 3 มิติ เราได้ทำโครงการที่่ TED Global ในปีที่แล้ว

70
00:03:33,682 --> 00:03:35,646
ร่วมกับ Autodesk และ อาร์เธอร์ ออลสัน (Arthur Olson)

71
00:03:35,646 --> 00:03:37,344
พวกเราเน้นไปที่ส่วนที่เกิดขึ้นด้วยตัวมันเอง

72
00:03:37,344 --> 00:03:41,663
นั่นคือส่วนประกอบแต่ละชิ้นซึ่งถูกปล่อยไว้
จะสามารถเชื่อมต่อเข้าด้วยกันได้ด้วยตัวเอง

73
00:03:41,663 --> 00:03:44,429
และเราผลิตขวดแก้วเหล่านี้เป็นจำนวน 500 ชุด

74
00:03:44,429 --> 00:03:46,896
พวกมันมีโมเลกุลที่โครงสร้างต่างๆ กันอยู่ข้างใน

75
00:03:46,896 --> 00:03:49,120
และมีสีสันที่สามารถเลือกจัดให้เข้าชุดกันได้

76
00:03:49,120 --> 00:03:51,369
เราแจกจ่ายมันให้กับผู้เข้าร่วมสัมมนา TED

77
00:03:51,369 --> 00:03:53,870
และมันก็กลายเป็นต้นแบบที่เข้าใจได้โดยสัญชาตญาณ

78
00:03:53,870 --> 00:03:57,362
ว่าการสร้างตัวเองของโมเลกุลทำงาน
ในระดับขนาดปกติของคนทั่วไปอย่างไร

79
00:03:57,362 --> 00:03:59,179
นี่คือ เชื้อไวรัสโปลิโอ

80
00:03:59,179 --> 00:04:01,111
ถ้าคุณเขย่ามันแรงๆ มันจะแยกออกจากกัน

81
00:04:01,111 --> 00:04:02,557
จากนั้นหากคุณเขย่าไปมาอย่างมั่วๆ

82
00:04:02,557 --> 00:04:06,061
มันจะเริ่มกลับมารวมตัว
สร้างเป็นโครงสร้างของมันอีกครั้งหนึ่ง

83
00:04:06,061 --> 00:04:09,028
และนี่คือการสาธิตให้เห็นว่า
เราสามารถใช้พลังงานแบบไร้ระเบียบ

84
00:04:09,028 --> 00:04:13,656
มาสร้างรูปทรงที่แน่นอนได้

85
00:04:13,656 --> 00:04:17,180
เราได้เคยสาธิตให้เห็นว่าเราสามารถทำอย่างนี้ได้
ในระดับขนาดที่ใหญ่กว่านี้มาก

86
00:04:17,180 --> 00:04:19,334
เมื่อปีที่แล้ว ที่ TED เมืองลองบีช

87
00:04:19,334 --> 00:04:22,545
เราสร้างวัตถุที่สามารถสร้างวัตถุขึ้นมา

88
00:04:22,545 --> 00:04:26,082
แนวคิดก็คือ เราจะสามารถสร้างวัตถุที่ประกอบตัวมันเอง
ที่มีขนาดใหญ่เท่าเฟอร์นิเจอร์ได้หรือไม่

89
00:04:26,082 --> 00:04:28,583
เราก็เลยสร้างกล่องขนาดใหญ่ที่หมุนได้

90
00:04:28,583 --> 00:04:31,796
และผู้คนสามารถเข้ามาหมุนกล่องนี้
เร็วบ้าง ช้าบ้าง

91
00:04:31,796 --> 00:04:33,381
เติมพลังงานใส่เข้าไปในระบบ

92
00:04:33,381 --> 00:04:36,827
และทำความเข้าใจว่า
การประกอบชิ้นส่วนด้วยตัวเองทำงานอย่างไร

93
00:04:36,827 --> 00:04:38,206
และเราจะสามารถนำสิ่งนี้

94
00:04:38,206 --> 00:04:42,952
ไปใช้ในอุตสาหกรรมการก่อสร้างและการผลิตได้อย่างไร

95
00:04:42,952 --> 00:04:44,619
จำได้ไหม ผมพูดถึง 4D สี่มิติ

96
00:04:44,619 --> 00:04:48,314
ดังนั้น ในวันนี้ เราจะเปิดเผยโครงการ 4 มิติเป็นครั้งแรก

97
00:04:48,314 --> 00:04:50,200
ซึ่งเราทำงานร่วมกับ แสตรทาซี่

98
00:04:50,200 --> 00:04:52,035
และเราเรียกมันว่า การพิมพ์ 4 มิติ (4D printing)

99
00:04:52,035 --> 00:04:53,995
แนวคิดก็คือ

100
00:04:53,995 --> 00:04:56,995
คุณนำเอา 
การพิมพ์แบบ 3 มิติ ด้วยวัสดุหลากหลาย

101
00:04:56,995 --> 00:04:59,184
คุณนำวัสดุหลาย ๆ อย่างมารวมกัน

102
00:04:59,184 --> 00:05:01,068
จากนั้นคุณก็เพิ่มความสามารถใหม่เข้าไป

103
00:05:01,068 --> 00:05:02,934
นั่นคือความสามารถในการเปลี่ยนรูป

104
00:05:02,934 --> 00:05:04,251
ที่ซึ่ง เมื่อออกจากสายการผลิต

105
00:05:04,251 --> 00:05:08,578
ชิ้นส่วนจะสามารถเปลี่ยนรูป
จากรูปทรงหนึ่งไปยังอีกรูปทรงหนึ่งได้ด้วยตัวเอง

106
00:05:08,578 --> 00:05:12,078
มันเหมือนหุ่นยนต์ที่ไม่มีสายไฟ ไม่มีมอเตอร์

107
00:05:12,078 --> 00:05:13,729
ดังนั้น เมื่อคุณพิมพ์ชิ้นส่วนนี้แล้วเสร็จ

108
00:05:13,729 --> 00:05:16,533
มันจะสามารถเปลี่ยนรูปเป็นอย่างอื่นได้

109
00:05:16,533 --> 00:05:21,494
และเรากำลังทำงานกับ ออโตเดส์ค (Autodesk)
เพื่อพัฒนาซอฟแวร์ที่ชื่อว่า โปรเจค ไซบอร์ก (Project Cyborg)

110
00:05:21,494 --> 00:05:24,617
ซึ่งมันจะช่วยให้เราสามารถ
จำลองพฤติกรรมการประกอบตัวเอง

111
00:05:24,617 --> 00:05:27,819
และพยายามปรับการม้วนพับตัวของแต่ละชิ้นส่วนให้ดีที่สุด

112
00:05:27,819 --> 00:05:30,549
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ 
เราสามารถใช้ซอฟแวร์เดียวกันนี้

113
00:05:30,549 --> 00:05:33,457
สำหรับการออกแบบระบบการประกอบตัวเองในระดับนาโน

114
00:05:33,457 --> 00:05:36,300
และในระดับปกติของมนุษย์

115
00:05:36,300 --> 00:05:39,813
นี่คือชิ้นส่วนที่กำลังถูกพิมพ์ด้วยวัสดุหลายชนิด

116
00:05:39,813 --> 00:05:41,530
และนี่คือการสาธิตครั้งแรก

117
00:05:41,530 --> 00:05:43,434
สายยาวอันหนึ่งถูกจุ่มลงไปในน้ำ

118
00:05:43,434 --> 00:05:45,783
และมันก็ม้วนตัวเอง

119
00:05:45,783 --> 00:05:49,701
เป็นตัวอักษร M I T

120
00:05:49,701 --> 00:05:51,523
ผมเข้าข้างตัวเอง

121
00:05:51,523 --> 00:05:54,972
นี่คือชิ้นส่วนอีกอันหนึ่ง สายยาวอันหนึ่งถูกจุ่มลงไปในถังที่ใหญ่กว่า

122
00:05:54,972 --> 00:05:59,595
และมันม้วนตัวเองเป็นรูปลูกบาศก์แบบ 3 มิติ

123
00:05:59,595 --> 00:06:01,446
โดยไม่มีมนุษย์เข้าไปยุ่งเกี่ยว

124
00:06:01,446 --> 00:06:03,335
เราคิดว่า นี่เป็นครั้งแรก

125
00:06:03,335 --> 00:06:05,582
ที่ชุดคำสั่งและการเปลี่ยนรูป

126
00:06:05,582 --> 00:06:08,832
ได้ถูกฝังใส่เข้าไปในตัววัสดุโดยตรง

127
00:06:08,832 --> 00:06:11,562
และมันอาจจะเป็นเทคนิคการผลิต

128
00:06:11,562 --> 00:06:15,696
ที่ช่วยให้เราสามารถสร้างโครงสร้างพื้นฐาน
ที่สามารถปรับเปลี่ยนได้ในอนาคต

129
00:06:15,696 --> 00:06:16,882
ผมรู้ว่าคุณอาจจะกำลังคิดว่า

130
00:06:16,882 --> 00:06:21,114
โอเค มันเจ๋งดีนะ แต่เราจะนำเอาของพวกนี้
มาใช้ประโยชน์กับโครงสร้างพื้นฐานที่มีอยู่แล้วได้อย่างไร

131
00:06:21,114 --> 00:06:23,369
ดังนั้น ผมได้ริเริ่มสร้างห้องปฏิบัติการที่ MIT

132
00:06:23,369 --> 00:06:25,251
เรียกว่า Self-Assembly Lab

133
00:06:25,251 --> 00:06:28,395
พวกเราทุ่มเทให้กับการพัฒนาวัสดุที่โปรแกรมได้

134
00:06:28,395 --> 00:06:29,586
ที่สามารถใช้ได้กับโครงสร้างพื้นฐานที่มีอยู่แล้ว

135
00:06:29,586 --> 00:06:31,549
พวกเราคิดว่ามีบางภาคอุตสาหกรรม

136
00:06:31,549 --> 00:06:33,863
ที่สามารถนำไปใช้ได้ในระยะเวลาอันใกล้นี้

137
00:06:33,863 --> 00:06:35,918
หนึ่งในนั้นก็คือภาคส่วนที่มีสภาพแวดล้อมรุนแรงสุดขีด

138
00:06:35,918 --> 00:06:38,464
นี่คือสถานการณ์ที่การก่อสร้างด้วยเทคนิคที่ใช้อยู่ปัจจุบัน

139
00:06:38,464 --> 00:06:40,952
ไม่สามารถทำได้

140
00:06:40,952 --> 00:06:44,512
มันใหญ่เกินไป อันตรายเกินไป มีราคาแพง 
และมีชิ้นส่วนมากเกินไป

141
00:06:44,512 --> 00:06:46,879
และอวกาศก็เป็นตัวอย่างที่ดีอันหนึ่ง

142
00:06:46,879 --> 00:06:49,245
พวกเราพยายามออกแบบโฉมหน้าใหม่สำหรับอวกาศ

143
00:06:49,245 --> 00:06:52,545
ที่สามารถประกอบสร้างตัวเองและปรับเปลี่ยนโครงสร้างได้

144
00:06:52,545 --> 00:06:56,235
ซึ่งสามารถเปลี่ยนจากระบบที่ทำหน้าที่หนึ่ง
ไปเป็นอีกระบบซึ่งทำอีกหน้าที่หนึ่งได้

145
00:06:56,235 --> 00:06:58,346
กลับมาพูดถึงเรื่องโครงสร้างพื้นฐาน

146
00:06:58,346 --> 00:07:02,245
ด้านโครงสร้างพื้นฐาน เรากำลังทำงานกับบริษัทในบอสตัน
ชื่อ Geosyntec

147
00:07:02,245 --> 00:07:05,045
พวกเรากำลังพัฒนาระบบท่อแบบใหม่

148
00:07:05,045 --> 00:07:08,668
จิตนาการดูซิว่า ถ้าท่อน้ำสามารถขยายหรือหดตัว

149
00:07:08,668 --> 00:07:11,418
เพื่อเปลี่ยนปริมาณส่งน้ำ หรืออัตราการไหล

150
00:07:11,418 --> 00:07:15,952
หรือกระทั่งสามารถบีบตัวเพื่อขับดันน้ำ

151
00:07:15,952 --> 00:07:18,562
ดังนั้น นี่ก็จะเป็นปั๊มหรือวาล์วที่ราคาไม่แพง

152
00:07:18,562 --> 00:07:22,845
นี่คือระบบท่อที่สามารถสั่งและปรับเปลี่ยนได้โดยตัวมันเอง

153
00:07:22,845 --> 00:07:24,660
วันนี้ ผมอยากจะย้ำเตือนพวกท่าน

154
00:07:24,660 --> 00:07:28,044
ถึงความจริงที่ขมขื่นในโลกแห่งการสร้างและประกอบ

155
00:07:28,044 --> 00:07:31,509
มันคือสิ่งที่ซับซ้อน
สร้างขึ้นด้วยชิ้นส่วนที่ซับซ้อน

156
00:07:31,509 --> 00:07:34,294
และประกอบเข้าด้วยกันอย่างซับซ้อน

157
00:07:34,294 --> 00:07:37,493
ดังนั้น ผมอยากจะเชิญพวกคุณ
ไม่ว่าจะมาจากอุตสาหกรรมใด

158
00:07:37,493 --> 00:07:41,546
มาร่วมมือกับพวกเรา 
เพื่อสร้างโลกใหม่ในการสร้างและประกอบ

159
00:07:41,546 --> 00:07:45,245
สิ่งต่างๆ จากขนาดเล็กๆ ระดับนาโน
ไปจนถึงขนาดใหญ่ที่เราคุ้นเคย

160
00:07:45,245 --> 00:07:48,320
เพื่อให้เราสามารถเปลี่ยนจากโลกแบบนี้

161
00:07:48,320 --> 00:07:51,270
ไปเป็นโลกแบบนี้

162
00:08:00,632 --> 00:08:02,542
ขอบคุณครับ

163
00:08:02,542 --> 00:08:04,843
(เสียงปรบมือ)