Η Νάνσυ Σπέρο Γίνεται Καλλιτέχνις

Θεωρούσα καταδικασμένο το να είμαι καλλιτέχνις,

γιατί θα προτιμούσα να ζωγραφίζω στα περιθώρια των βιβλίων

από το να παρακολουθώ το μάθημα στην τάξη.

Ποτέ δεν με ενδιέφερε να κάνω κάτι άλλο...

δεν μου άρεσε το Γυμνάσιο,

δεν μου άρεσε το Πανεπιστήμιο...,

αλλά ΑΓΑΠΟΥΣΑ τη σχολή καλών τεχνών.

Έτσι, τότε αποφάσισα να γίνω καλλιτέχνις,

απλά να το παλέψω.

Αλλά, ανησυχούσα γι' αυτήν μου την απόφαση

γιατί το μόνο πράγμα που ένιωθα πως μπορούσα να κάνω ήταν να σχεδιάζω και να ζωγραφίζω

και ήταν και το μόνο πράγμα που ήθελα να κάνω,

αλλά για κάποιον περίεργο λόγο, αισθανόμουν ότι αυτό δεν δεν είχε νόημα για την κοινωνία.