WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:01.880
สวัสดีค่ะ วิวจาก Channel Point of View ค่ะ

00:00:01.920 --> 00:00:04.340
กลับมาอีกครั้งนะคะ ในทุกวันพุธที่วิวจะนำเอา

00:00:04.380 --> 00:00:09.880
บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ใน
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1

00:00:09.880 --> 00:00:11.160
มาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ

00:00:11.220 --> 00:00:15.540
ซึ่งแน่นอนว่าวันนี้บรรยากาศจะแปลกๆ นิดนึงนะคะ
วิวยังไม่ได้กลับประเทศไทยค่ะ

00:00:15.540 --> 00:00:16.680
ยังอยู่ที่อังกฤษเช่นเดิม

00:00:16.680 --> 00:00:20.340
และยังมีเกร็ดสนุกๆ มากมาย เกี่ยวกับอังกฤษมาฝากทุกคนมากมายค่ะ

00:00:20.340 --> 00:00:21.820
ซึ่งถ้าใครยังไม่ได้ฟังเนี่ย

00:00:21.920 --> 00:00:23.920
สามารถกดไปดูได้ตรงนี้เลยนะคะ

00:00:24.000 --> 00:00:29.160
อย่างไรก็ตามเราไม่ควรนอกเรื่องไปขนาดนั้น 
เราควรกลับไปโฟกัสที่รามเกียรติ์ของเราเช่นเคยค่ะ

00:00:29.200 --> 00:00:34.900
ซึ่งก็เหมือนทุกครั้งที่วิวบอกว่านะคะ ถ้าใครรู้สึกว่าวิวเล่าชักช้าเนิบนาบ ทำไมถึงน้ำท้วมทุ่งขนาดนี้

00:00:34.940 --> 00:00:40.360
ก็ถ้าสามารถกดเข้าไปดูตรงนี้ได้เช่นกันค่ะ วิวเคยเล่ารามเกียรติ์ตั้งแต่ต้นจนจบนะคะ

00:00:40.400 --> 00:00:42.540
จบภายในแค่ 10 นาทีเท่านั้น

00:00:42.540 --> 00:00:45.140
น่าจะเหมาะกับหลายๆ คนที่ขี้รำคาญมากกว่าค่ะ

00:00:45.160 --> 00:00:50.240
ส่วนใครที่ชอบฟังอะไรละเอียดๆ ลงลึก เจาะลึก 
ใส่อารมณ์จัดเต็ม

00:00:50.260 --> 00:00:53.360
ที่นี่คือที่ของทุกคนเลยค่ะ และวิวจัดเป็น playlist ไว้ให้เเล้ว

00:00:53.420 --> 00:00:55.720
สามารถกดไปดูได้ตรงนี้เช่นกันนะคะ

00:00:55.820 --> 00:01:01.780
โอเค ค่ะ เกริ่นนานมากนะคะ เชื่อว่าถึงตรงนี้แล้วไม่ต้องพูดเรื่องการกดปุ่ม subscribe และการกดปุ่มกระดิ่งเล็กๆ

00:01:01.780 --> 00:01:04.700
เพื่อที่จะได้รับการแจ้งเตือนทุกครั้งที่วิวอัพคลิปวิดีโอใหม่ค่ะ

00:01:04.740 --> 00:01:08.960
เพราะว่าทุกคนน่าจะพร้อมฟังเรื่องราวที่ทั้ง
สนุกแล้วก็มีสาระแล้ว

00:01:08.960 --> 00:01:10.860
โอเคถ้าพร้อมกันแล้วก็

00:01:10.860 --> 00:01:11.660
ไปฟังกันเลยค่ะ

00:01:16.020 --> 00:01:21.900
ความเดิมจากตอนที่แล้วนะคะ นางไกยเกษีเร่งให้พระรามเนี่ยเดินทางออกจากเมืองไปอย่างรวดเร็วใช่ไหมคะ

00:01:21.900 --> 00:01:25.580
ซึ่งแน่นอนว่าพระรามรับคำสั่งมาแล้ว บวชเป็นฤาษีแล้ว

00:01:25.720 --> 00:01:28.080
ก็ต้องออกเดินทางไปตามคำสั่งนั้นค่ะ

00:01:28.080 --> 00:01:30.040
พระราม นางสีดา แล้วก็พระลักษมณ์ค่ะ

00:01:30.220 --> 00:01:32.460
เดินผ่านปะรำพิธีต่างๆ นานา

00:01:32.580 --> 00:01:34.520
เพื่อที่จะเดินทางออกจากเมืองไป

00:01:34.520 --> 00:01:37.920
ซึ่งก็แบบ ถ้าคิดดีๆ ก็เป็น choice ที่แอบร้ายนิดนึงนะ

00:01:37.940 --> 00:01:42.760
คือถ้าตั้งใจจะไม่ก่อดราม่าอะไร ก็ต้องแอบๆๆ ไป เก็ตปะ

00:01:42.900 --> 00:01:49.120
แต่นี่เหมือนเดินผ่ากลางปะรำพิธีที่เหมือนตัวเองจะได้ขึ้นเป็นกษัตริย์ไปเลยนะ เดินผ่าไป

00:01:49.220 --> 00:01:52.820
เหล่าเสนาอำมาตย์ทั้งหลายค่ะ เห็นแบบนั้นก็ต้องรู้สึกว่าแบบ

00:01:52.980 --> 00:01:55.200
โอ้ว เกิดอะไรขึ้นกับพระราม

00:01:55.240 --> 00:02:00.020
ประกอบกับข่าวอะไรต่างๆ มันก็เริ่มออกมานู่นนี่นั่น 
เยอะแยะมากมายแล้วไง

00:02:00.060 --> 00:02:02.380
เหล่าเสนาอำมาตย์ค่ะ ก็เลยตัดสินใจว่า

00:02:02.620 --> 00:02:07.940
ไม่ ฉันปล่อยให้กษัตริย์ของฉันเดินทางไปแบบนี้คนเดียวไม่ได้

00:02:07.940 --> 00:02:11.020
ฉันจะต้องไปส่ง นะคะ

00:02:11.020 --> 00:02:14.960
ดังนั้นค่ะเหล่าเสนาอำมาตย์ก็เลยตั้งขบวนกันใหญ่โต

00:02:14.980 --> 00:02:16.980
เอาราชรถต่างๆ นานา นะคะ

00:02:16.980 --> 00:02:20.780
แล้วก็เชิญเสร็จนางสีดา พระราม แล้วก็พระลักษมณ์ค่ะ

00:02:20.780 --> 00:02:22.340
ขึ้นไปบนรถนั้นนะคะ

00:02:22.340 --> 00:02:26.220
เรียกได้ว่าถ้าเป็นสมัยนี้คงจัดรถนำขบวนอะไรเรียบร้อยแล้ว
นะคะ

00:02:26.220 --> 00:02:29.080
ว่าแล้วค่ะขบวนนี้ก็แห่ออกจากเมืองไป

00:02:29.140 --> 00:02:31.920
ซึ่งแน่นอนว่าการแห่กันออกไปใหญ่ขนาดนี้

00:02:32.040 --> 00:02:34.920
ประชาชนก็ต้องเห็นไง แล้วปรากฏว่ายังไง

00:02:35.160 --> 00:02:39.640
ประชาชนทั้งหลายค่ะ รักพระรามกันทั้งนั้นเลย
ทุกคนรักพระรามมาก

00:02:39.700 --> 00:02:41.180
ได้ข่าวมาอะไรแบบนั้นนะคะ

00:02:41.280 --> 00:02:43.540
ทุกคนร้องห่มร้องไห้แบบ

00:02:43.540 --> 00:02:48.580
ฉันนึกว่าวันนี้พระรามจะขึ้นมาเป็นกษัตริย์ของฉัน 
ฉันรักพระรามมาก

00:02:48.620 --> 00:02:52.260
ทุกคนตัดสินใจเดินทางออกไปนอกเมืองไปส่งพระรามค่ะ

00:02:52.380 --> 00:02:54.380
ก็ นึกสภาพนะเมืองทั้งเมือง

00:02:54.620 --> 00:02:57.640
ตั้งขบวนแล้วค่อยๆ แห่กันออกไป

00:02:57.740 --> 00:03:01.020
เข้าป่าไปค่ะ แทบจะไม่เหลือใครอยู่ในเมืองเลยนะ

00:03:01.120 --> 00:03:04.120
ซึ่งเหตุกาณ์ทั้งหมดนี้ พระรามเห็นแล้วก็รู้สึกแบบ

00:03:04.200 --> 00:03:06.200
ไม่สบายใจเล็กๆ น้อยๆ ประมาณว่า

00:03:06.320 --> 00:03:12.000
เอ่อ จริงๆ แล้วฉันก็ไม่มายด์อะไรนะที่พระพรตน้องรักของฉัน
จะได้ขึ้นมาครองเมืองต่อ

00:03:12.180 --> 00:03:15.600
แล้วทีนี้ ถ้าทุกคนแห่ตามฉันเข้าไปในป่า

00:03:15.720 --> 00:03:19.920
แล้วพระพรตจะปกครองใคร นี่จะเป็นเมืองเปล่าๆ รึเปล่า

00:03:20.340 --> 00:03:24.940
พระพรตจะต้องปกครองก็ต้องมีเสนาอำมาตย์ 
จะต้องมีประชาชนรึเปล่า

00:03:24.980 --> 00:03:32.300
แล้วชั้นทำแบบนี้มันก็จะโดนนินทาได้นะว่าไม่ยอมรับตำเเหน่ง 
แต่ก็เอาทุกอย่างออกไปตั้งเมืองใหม่เหรออะไรอย่างงี้นะคะ

00:03:32.320 --> 00:03:34.940
พระรามก็ไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ค่ะ

00:03:34.980 --> 00:03:38.180
ซึ่งพระรามนะคะก็เลยมีคำสั่งให้เหล่าเสนาอำมาตย์เนี่ย

00:03:38.180 --> 00:03:41.600
เคลื่อนขบวนให้เร็วที่สุดค่ะ ก็เคลื่อนๆๆ หนีไป

00:03:41.780 --> 00:03:44.100
ทำให้เหล่าประชาชนนะคะ ไม่ได้ตามไปด้วย

00:03:44.160 --> 00:03:48.320
ก็มีแต่ขบวนของราชรถแล้วก็เหล่าเสนาอำมาตย์เนี่ย
ที่ตามไปส่งพระรามค่ะ

00:03:48.460 --> 00:03:50.460
ก็เดินทางกันไปเรื่อยๆๆ

00:03:50.500 --> 00:03:53.620
จนกระทั่งไปถึงจุดหนึ่งนะคะ พระอาทิตย์ก็ลับขอบฟ้า

00:03:53.700 --> 00:03:55.700
เหล่าเทเลทับบี้บอกลา

00:03:55.720 --> 00:03:57.720
บ๊าย บาย ทิงกี้วิงกี้ บ๊าย บาย

00:03:57.780 --> 00:04:03.900
อ๋อ ไม่ใช่ แม้ว่า 4 พี่น้อง จะหน้าตาเหมือนเทเลทับบี้ขนาดไหนก็ตาม แต่ว่านี่ไม่ใช่เรื่องเทเลทับบี้ค่ะ

00:04:03.900 --> 00:04:05.460
this is รามเกียรติ์นะคะ ทุกคน

00:04:05.460 --> 00:04:09.940
เมื่อตะวันลับขอบฟ้า ทำไมต้องติดคำนี้ ไม่เข้าใจตัวเอง

00:04:11.000 --> 00:04:13.000
เมื่อพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปค่ะ

00:04:13.000 --> 00:04:16.520
เหล่าเสนาอำมาตย์ก็เหมือนจะตั้งแคมป์กัน จะพักแรมกันละ

00:04:16.640 --> 00:04:20.360
เพราะว่าสมัยก่อนเขาไม่เดินทางกลางคืนกันนะ มันน่ากลัว 
ประมาณนั้น

00:04:20.360 --> 00:04:24.060
แล้วก็แบบนอนกันไม่ค่อยหลับหรอก รู้สึกแบบกังวลใจอะ ประมาณว่า

00:04:24.140 --> 00:04:29.720
แบบกังวลใจจังเลยทำไมพระรามโดนไล่ออกจากเมือง ฉันช้ำใจ ฉันเศร้าใจ อะไรอย่างงี้

00:04:29.720 --> 00:04:31.420
ทุกคนสงสารพระรามนะคะ

00:04:31.520 --> 00:04:38.800
เทวดาทั้งหลายบนฟ้าคงรู้สึกว่า ไม่ได้การละ ฉันจะต้องลงมาทำอะไรสักอย่างหนึ่ง เพื่อให้พระรามเนี่ยนะ ได้เดินป่า

00:04:38.900 --> 00:04:41.740
ได้ออกไปเจอทศกัณฐ์ได้ออกไปปราบทศกัณฐ์

00:04:41.740 --> 00:04:43.220
อุ๊ปส์! spoiler alert

00:04:43.320 --> 00:04:47.740
แต่ว่าทุกคนก็พอจะรู้อยู่แล้วรึเปล่าว่าเดี๋ยวจะมี
พระรามสู้กับทศกัณฐ์

00:04:47.740 --> 00:04:49.460
อะนะ เอาเป็นว่ามันไม่สปอยล์เท่าไหร่หรอก

00:04:49.460 --> 00:04:51.840
วรรณคดีไทย ไม่ถือเป็นการสปอยล์ นะจ๊ะ

00:04:51.840 --> 00:04:53.480
ถามว่าเทวดาทำอะไร

00:04:53.500 --> 00:04:56.900
สิ่งที่เทวดาทำนะคะ ก็คือลงมาดลบันดาลค่ะ

00:04:56.960 --> 00:04:58.960
ให้ทุกคนหลับ

00:04:58.960 --> 00:05:00.760
หลับ หลับแบบหลับ

00:05:00.980 --> 00:05:05.720
นอนไม่หลับใช่ไหม ได้ฉันจัดให้อะ ยานอนหลับ
แจกทั้งกองทัพเลย โปรยๆๆ

00:05:05.840 --> 00:05:09.480
เสนาอำมาตย์ต่างๆ ขบวนทัพ หลับกันหมด หลับสนิท

00:05:09.620 --> 00:05:16.060
เหลือใครรรู้ไหม เหลือพระราม พระรามผู้กำลังแบบว่ากำลังคิดนั่นคิดนี่ กังวลนั่น กังวลนี่

00:05:16.080 --> 00:05:19.200
โอ้ย ก่อนออกมาตอนแรกฉันก็สบายใจ จะไปเดินป่า

00:05:19.260 --> 00:05:22.920
พระฤาษีดันขึ้นไปคุยกับพ่อแล้วลงมาเล่าให้ฟัง ว่าเนี่ย

00:05:22.980 --> 00:05:27.760
ถ้าวันใดที่พระรามเดินออกจากเมืองไปแล้วพ่อจะตาย อ่าว 
แล้วฉันเดินออกมาแล้ว แล้วพ่อฉันเป็นยังไงบ้าง

00:05:27.800 --> 00:05:30.840
โอ้ยๆๆ แล้วนี่เสนาอำมาตย์ตามฉันมาเต็มเลย แล้วถ้าพ่อปกครอง

00:05:30.840 --> 00:05:36.240
แล้วถ้าน้องปกครองเมืองต่อแล้วใครจะดูแล แล้วใครจะ
โอะ โอ้ยๆ ปวดหัวๆ

00:05:36.240 --> 00:05:37.940
สุดท้ายพระรามนอนไม่หลับค่ะ

00:05:37.940 --> 00:05:39.840
จนกระทั่งเลยเที่ยงคืนไป

00:05:39.840 --> 00:05:41.200
พระรามก็รู้สึกว่า

00:05:41.320 --> 00:05:46.520
ยังงี้ไม่ได้การละ ถ้าอยู่อย่างงี้นะ เหล่าเสนาอำมาตย์จะต้องตามไปส่งฉันถึงไหนๆ แน่ๆ เลย

00:05:46.520 --> 00:05:47.900
ไม่ได้ๆๆ

00:05:47.960 --> 00:05:51.380
ดังนั้นนะคะ พระรามก็เลยไปปลุกพระลักษมณ์กับนางสีดาขึ้นมาค่ะ บอกว่า

00:05:51.580 --> 00:05:54.260
เอ้ยๆ พระลักษมณ์ตื่นๆ นางสีดา ตื่นๆๆ

00:05:54.260 --> 00:05:55.880
เราหนีกันดีกว่า

00:05:55.940 --> 00:06:00.440
ถ้าอยู่อย่างนี้นะ เราจะต้องอยู่กับเสนาอำมาตย์นะ แล้วเราจะต้องอยู่แค่ริมเมือง

00:06:00.440 --> 00:06:04.240
คือมันก็ไม่ได้เดินป่าจริง 
มันก็ไม่ได้รักษาคำสัตย์ของพ่อเราขนาดนั้นน่ะ

00:06:04.400 --> 00:06:08.940
แล้วแน่นอน พระพรตผู้เป็นน้องชายเนี่ยนะ 
ไม่ได้เป็นเหมือนแม่เลยแม้แต่นิดเดียว

00:06:08.960 --> 00:06:10.960
เราก็รู้ว่าพระพรตเนี่ยเป็นคนดี

00:06:11.180 --> 00:06:14.220
แน่นอนว่าพอพระพรตเดินทางมาเมื่อไหร่

00:06:14.400 --> 00:06:20.560
รับรู้เรื่องราวเมื่อไหร่นะ พระพรตจะต้องเกลียดแม่ตัวเอง 
จะต้องมาตามเราไปปกครองเมืองแน่ๆ

00:06:20.860 --> 00:06:24.540
เราอย่าให้เกิดเหตุการณ์นั้นเลย ลักษมณ์ สีดา หนีกันเถอะ

00:06:24.640 --> 00:06:30.960
ว่าแล้วนะคะ พระรามก็เลยหอบผ้าหอบผ่อน พานางสีดา
แล้วก็พระลักษมณ์ค่ะ หนีออกไปกลางดึกคืนนั้นเลยนะคะ

00:06:31.100 --> 00:06:33.820
หนีออกไปเสร็จก็เดินทางไปเรื่อยๆ เดินทางๆๆ

00:06:34.100 --> 00:06:36.860
ไปจนกระทั่งถึงแม่น้ำสายหนึ่งค่ะ ชื่อว่าแม่น้ำสะโตง

00:06:36.860 --> 00:06:37.360
น่ะ

00:06:37.520 --> 00:06:41.060
มีความแบบ ได้รับอิทธิพลมาจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นิดนึง

00:06:41.060 --> 00:06:44.480
มีความเอาไป mix and ไม่ match กับนิทานอินเดียนะคะ ในเวอร์ชั่นนี้

00:06:44.480 --> 00:06:46.060
ไปถึงเเม่น้ำสะโตงใช่ไหมคะ

00:06:46.280 --> 00:06:50.080
ปรากฏว่าบริเวณเเม่น้ำสะโตงค่ะ มีนายพรานคนหนึ่งคุมอยู่

00:06:50.080 --> 00:06:51.600
ชื่อว่านายพรานกุขัน

00:06:51.800 --> 00:06:55.848
ปกติแล้วนะคะ นายพรานกุขันจะไม่ให้เดินทางผ่านตรงนี้เลย

00:06:55.848 --> 00:06:58.980
นี่เป็นถิ่นของฉัน ฉันเป็นพรานใจบาปหยาบช้า

00:06:59.080 --> 00:07:02.540
ใครเดินทางมาตรงนี้ ใครเดินผ่านมานะ ฉันฆ่าทิ้งหมดเลย

00:07:02.600 --> 00:07:07.920
วันนี้ค่ะ ก็ตั้งใจจะออกไปล่าสงล่าสัตว์เหมือนปกติ 
เดินมาถึงริมน้ำ

00:07:07.980 --> 00:07:10.740
ปรากฏว่าเจอฤาษี 3 องค์นั่งอยู่

00:07:10.780 --> 00:07:13.740
เป็นนักบวชอะแล้วก็มีออร่า วิ้งๆๆๆ

00:07:13.900 --> 00:07:16.140
อยู่ดีๆ อื้ม ทำรู้สึกดูหล๊อ หล่อ

00:07:16.280 --> 00:07:20.380
ผู้ชายสองคนหล่อมาก คนโตดูสง่างาม คนเล็กก็ดูหล่อ

00:07:20.380 --> 00:07:25.860
แล้วผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงนั้นที่เป็นนักบวชหญิงนะ 
อู้วหู้ว นี่สวยที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้เคยเจอมาเลย

00:07:25.960 --> 00:07:28.740
3 คนนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ เลยเธอ

00:07:28.820 --> 00:07:33.300
ว่าแล้วนะคะ นายพรานกุขันก็มีการเมาท์มอยกับ
เหล่าบริวารของตัวเองมากมาย

00:07:33.300 --> 00:07:34.720
เมาท์ไปเมาท์มา

00:07:34.740 --> 00:07:39.540
สุดท้ายเทวดาดลใจให้นายพรานกุขันเนี่ย เกิดหลงรักทั้ง 3 องค์เข้าไป

00:07:39.540 --> 00:07:42.180
นายพรานกุขันนะคะ ก็เลยเดินเข้าไปคุยด้วย

00:07:42.200 --> 00:07:49.420
นึกสภาพคนปกติ เป็นเด็กอายุประมาณสิบกว่าๆ พระรามนี่อายุประมาณสิบกว่าๆ นะ ประมาณว่าแบบ 17 18 อะไรอย่างงี้

00:07:49.440 --> 00:07:52.340
มีคนแปลกหน้าเข้ามาคุยด้วย เป็นพรานป่า

00:07:52.360 --> 00:07:55.320
หนวดเฟิ้ม เถื่อนมาก หน้าตาน่ากลัว

00:07:55.360 --> 00:07:59.600
เข้ามาถึงก็มาถามว่า อ่าว ไหน ท่านทั้ง 3 เป็นใครมาจากไหน

00:07:59.600 --> 00:08:01.500
ทำไมมานั่งเล่นอยู่ตรงนี้ล่ะ

00:08:01.500 --> 00:08:05.720
คือยังไม่ได้บอกเลยนะ ว่าตัวเองชื่นชมหริอว่าเคารพนับถือหรืออะไร

00:08:05.780 --> 00:08:07.780
ถ้าเป็นมนุษย์ปกติเนี่ย มาถามแบบเนี่ย

00:08:07.780 --> 00:08:09.140
คิดว่าโดนปล้นแน่ๆ

00:08:09.140 --> 00:08:10.840
สิ่งที่พระรามตอบนะคะ

00:08:10.880 --> 00:08:15.420
คือ ตามหลักวรรณคดีไทยทั่วไปเลย ใครก็ตามมาถามเรื่องราวของตัวเอง ทำอะไร

00:08:15.700 --> 00:08:18.140
เล่าเรื่องราวของตัวเองให้ฟังทั้งหมด

00:08:18.220 --> 00:08:19.400
พระรามก็แบบเริ่มมา

00:08:19.400 --> 00:08:24.720
อ๋อ พ่อข้านะเป็นกษัตริย์เมืองอโยธยาไปให้คำสัตย์กับเมียคนหนึ่งไว้ ซึ่งก็ไม่ใช่แม่ข้าหรอกเป็นเมียอีกคนหนึ่ง

00:08:24.740 --> 00:08:29.020
แล้วก็พ่อข้าก็อยากสละราชสมบัติให้ข้า 
แต่เมียคนนั้นอยากให้ลูกตัวเองขึ้นแทน

00:08:29.040 --> 00:08:32.920
ดังนั้นนางก็เลยไปขอพ่อข้าบอกว่า ขอให้ข้าออกป่า บลาๆๆ

00:08:33.020 --> 00:08:35.420
เล่าให้ฟังละเอียดยิบ เหมือนเล่าละครน้ำเน่าเลย

00:08:35.440 --> 00:08:38.420
นึกสภาพเวลาเราดูละครน้ำเน่า แล้วสงสารตัวเอกอะ

00:08:38.460 --> 00:08:41.080
นายพรายกุขันนี่เแบบนั้นเลยค่ะ นายพรานแบบ

00:08:41.120 --> 00:08:44.280
โอ้ย น่าสงสารจังเลยพระองค์

00:08:44.320 --> 00:08:49.320
ทำไมอีเมียคนนั้นมันเลวขนาดนี้ ทำไมถึงทำกับพระรามได้แบบนี้

00:08:49.680 --> 00:08:51.680
ข้าเนี่ย รับไม่ได้เลย

00:08:51.700 --> 00:08:57.460
นี่นายพรานหรือผู้หญิงดูซีรีส์เกาหลีเนี่ย 
ทำไมแบบดูเป็นชะนีแตกขนาดนี้

00:08:57.600 --> 00:09:00.580
เอาเป็นว่าช่างมันนะคะ ตัวละครทุกตัวเป็นชะนีเมื่อข้าพเจ้าเล่า

00:09:00.660 --> 00:09:06.240
อย่างไรก็ดีนะคะ พอนายพรานฟังจบเนี่ยนายพรานรู้สึกแบบสงสารพระรามจับใจ ก็เลยชวนพระรามบอกว่า

00:09:06.340 --> 00:09:11.980
ท่าน อย่าเดินป่าต่อไป เลยมาอยู่กับข้านี่ดีกว่าเนี่ย มาอาศัยอยู่กับข้า กับบริวารข้า เดี๋ยวข้าดูแลเอง

00:09:12.040 --> 00:09:14.040
รับรองว่ารับใช้แทบเท้าเลยนะคะ

00:09:14.180 --> 00:09:16.280
ซึ่งถามว่าพระรามยอมไหม

00:09:16.380 --> 00:09:21.140
ไม่ค่ะ พระรามบอกว่า ไม่ได้ๆ 
อาณาเขตของท่านยังใกล้กรุงศรีอโยธยาอยู่

00:09:21.320 --> 00:09:24.100
รับร้องว่าน้องข้าจะต้องมาตามข้ากลับไปแน่นอน

00:09:24.140 --> 00:09:28.000
เอาเป็นว่าถ้าท่านนับถือข้า รักข้าจริงๆ เนี่ยนะ ข้ามีเรื่องหนึ่งขอให้ช่วย

00:09:28.000 --> 00:09:32.760
แม่น้ำที่ข้านั่งอยู่เนี่ย ท่านคุมอยู่ใช่ไหม ข้าอยากข้ามไปฝั่งนู่น จะได้ไกลๆ นิดนึง

00:09:32.760 --> 00:09:34.680
ท่านช่วยพาข้าข้ามไปได้ไหม

00:09:35.040 --> 00:09:40.300
แน่นอนค่ะนายพรานกุขันนะคะ ตกลงค่ะ แล้วก็ตัดสินใจ
พาพระรามข้ามฟากแม่น้ำไปค่ะ

00:09:40.480 --> 00:09:44.920
ซึ่งก่อนที่จะข้ามไปเนี่ย นายพรานกุขันก็มีการสั่งลูกน้องไว้เหมือนกันนะ บอกว่า

00:09:45.020 --> 00:09:51.300
เออ ตรงนี้นะ ดูแลให้ดีอย่าให้ใครผ่านมา ถ้าใครผ่ามาแล้วดูจะเป็นคนที่มาทำร้ายพระรามเนี่ย

00:09:51.300 --> 00:09:53.140
ฆ่าทิ้งได้เลยไม่ต้องทิ้งไว้นะ

00:09:53.140 --> 00:09:56.460
จากนั้นนะคะ นายพรานกุขันก็พาพระรามข้ามฟากไปค่ะ

00:09:56.620 --> 00:10:00.060
ไปถึงก็พาไปหาพระฤาษีองค์หนึ่ง เพราะว่านายพรานรู้สึกว่า

00:10:00.140 --> 00:10:02.900
เออ ก็บวชเป็นฤาษีก็ควรจะไปอยู่กับฤาษีๆ ใช่ไหม

00:10:02.900 --> 00:10:08.500
แน่นอนนะคะไปถึงพระฤาษี พระฤาษีรู้จักหน้าตาพระรามอยู่แล้ว ถือว่าเป็นคนดัง พระฤาษีก็งง ประมาณว่าแบบ

00:10:08.780 --> 00:10:11.120
เอ้าๆ พระราม ลูกท้าวทศรถ

00:10:11.260 --> 00:10:17.280
มาทำอะไรที่นี่ จะว่าโดนตีเมืองแตกแล้วต้องบวชหนีภัยมา
ก็ไม่น่าจะใช่ ใครมันจะไปสู้ได้

00:10:17.320 --> 00:10:20.220
อู้วหู้ว ตัวโกงขนาดนี้ ระดับพระนารายณ์อวตาร

00:10:20.300 --> 00:10:22.300
ไหนเกิดอะไรขึ้นเล่าให้ฟังหน่อยซิ

00:10:22.340 --> 00:10:27.200
พระรามนะคะ ก็เหมือนเดิม เล่าเรื่องทุกอย่างให้พระฤาษีฟังค่ะ พระฤาษีก็เลย

00:10:27.200 --> 00:10:28.660
สงสารแล้วก็บอกว่า

00:10:28.780 --> 00:10:30.780
เอ้า เออหลานเหรอ ยังงั้นเหรอ

00:10:30.920 --> 00:10:32.920
อะ งั้นมาอาศัยอยู่กับตาเอาไหม

00:10:33.140 --> 00:10:35.800
เนี่ยเดี๋ยวตาแบ่งกุฏิให้มาอยู่ด้วยกันอะไรยังงี้

00:10:35.820 --> 00:10:38.140
ซึ่งพระรามก็ตอบไปเหมือนเดิมค่ะ ประมาณว่า

00:10:38.200 --> 00:10:41.540
ไม่เอา ตรงนี้ยังใกล้กรุงศรีอโยธยาอยู่ เดี๋ยวน้องมาตาม

00:10:41.540 --> 00:10:43.400
ข้าขอไปไกลกว่านี้ได้ไหม

00:10:43.640 --> 00:10:48.060
พระฤาษีองค์นี้นะคะ ก็เลยชี้ทางไปให้อีก บอกว่า อะงั้นเดินทางไปนู่นละกัน

00:10:48.180 --> 00:10:52.640
ตรงนั้นมีฤาษีอยู่อีกองค์หนึ่งน่าจะได้ช่วยกันบำเพ็ญพรต
ต่างๆ นานา

00:10:52.680 --> 00:10:54.920
พระรามนะคะ ก็เลยเดินทางต่อไปค่ะ

00:10:54.960 --> 00:10:56.960
ก็เดินๆๆ ต่อไป

00:10:57.020 --> 00:10:59.560
ไปถึงก็เจอพระฤาษีองค์หนึ่งบอกว่า

00:10:59.740 --> 00:11:06.820
สวัสดีพระราม ข้าส่องกล้องวงจรปิดมา คือข้านั่งสมาธิดู แล้วข้าก็ดูฌานนู่นนี่นั่น แล้วข้าก็รู้ว่าท่านกำลังเดินทางมาที่นี่

00:11:06.900 --> 00:11:11.020
รามหลานรัก มาอยู่กับตามามะ นี่ตาสร้างกุฏิให้แล้วเห็นไหม

00:11:11.100 --> 00:11:14.120
ลงทุนสร้างกุฏิใหม่ทั้งหลังเพื่อรอพระรามมาอยู่นะ

00:11:14.200 --> 00:11:20.520
นี่ถามว่าพระรามเอาไหม ไม่ค่ะ พระรามบอกว่า ไม่ได้หรอกตา อยู่ตรงนี้ไม่ได้ มันใกล้กรุงศรีอโยธยาอยู่

00:11:20.520 --> 00:11:22.360
ข้าไปอยู่ที่ไหนดี

00:11:22.420 --> 00:11:26.480
ซึ่งสุดท้ายนะคะ พระฤาษีองค์นี้ แม้ว่าจะเสียดายมากอยากจะให้พระรามมาอยู่ด้วยกัน

00:11:26.480 --> 00:11:28.740
แต่ก็ตัดสินใจบอกกับพระรามไปค่ะ บอกว่า

00:11:28.760 --> 00:11:35.320
อะอะอะ ถ้าอยากไปอยู่ไกลๆ จริงๆ อะนะ อยากไปบำเพ็ญตบงตบะจริงๆ ก็ข้ามเขาลูกนั้นไปนะ

00:11:35.320 --> 00:11:38.140
มีป่าตรงหนึ่งเงียบสงบมาก ไม่มีใครไปกวนแน่นอน

00:11:38.460 --> 00:11:42.400
มีกุฏิที่เทวดาเนรมิตให้อยู่อะ ไปอยู่ตรงนั้นละกันจ้า

00:11:42.440 --> 00:11:48.440
สุดท้ายนะคะ พระราม พระลักษมณ์แล้วก็นางสีดาก็เลยตัดสินใจเดินทางไปอยู่ที่บริเวณที่เงียบสงบนั้นค่ะ

00:11:48.800 --> 00:11:52.500
ตัดฉากกลับไปที่เหล่าเสนาอำมาตย์กรุงศรีอโยธยา

00:11:52.520 --> 00:11:55.100
ตื่นเช้ากันมา เปิดม่านดู

00:11:55.100 --> 00:11:55.800
อู้ย!

00:11:55.800 --> 00:11:57.480
พระรามหาย

00:11:57.540 --> 00:11:59.540
เหตุการณ์นี้นะคะ คนที่รู้ก็มีแค่แบบ

00:11:59.540 --> 00:12:01.280
หัวหน้าเสนาอำมาตย์คนเดียว

00:12:01.280 --> 00:12:02.760
ไม่ได้รู้ไปทั้งกองทัพน่ะนะ

00:12:02.820 --> 00:12:08.600
คนเนี่ย แม้ว่าจะเสียดายพระรามมาก จะรักพระรามมากน่ะนะ แต่ก็มีความฉลาดอยู่เล็กน้อยก็พอจะรู้ว่า

00:12:08.600 --> 00:12:11.340
อ๋อ พระรามทำแบบนี้เพราะว่าอยากให้เรากลับเมือง

00:12:11.400 --> 00:12:16.020
เราจะได้ไม่ต้องมาหมกหหมุ่นอยู่กับพระรามต่างๆ แล้วก็เราควรจะกลับไปทำงานทำการได้

00:12:16.100 --> 00:12:19.800
ดังนั้นเสนาอำมาตย์คนนี้นะคะ
ก็เลยหลอกทุกคนหมดเลยทั้งกองทัพประมาณว่า

00:12:19.800 --> 00:12:23.740
อ๋อ พระรามจะกลับเมืองแล้วจ้า ไปๆๆ แห่ราชรถกลับไปที่เดิม

00:12:23.760 --> 00:12:28.220
คือราชรถเนี่ยมันมีม่านกั้นไง คือไม่มีใครรู้หรอกว่าด้านในเนี่ย พระรามหายไปแล้วค่ะ

00:12:28.220 --> 00:12:31.220
ดังนั้นทุกคนนะคะ ก็เลยยกกองทัพกลับเมืองไป

00:12:31.400 --> 00:12:34.040
แล้วข่าวก็ค่อยๆ แพร่ออกไปเรื่อยๆ ประมาณว่า

00:12:34.120 --> 00:12:36.520
พระรามจะกลับเมืองแล้วจ้า พระรามจะกลับเมืองแล้วจ้า

00:12:36.520 --> 00:12:40.960
ประชาชนอะไรก็เฮๆๆ กันไปหมด ซึ่งทำให้ในวังเนี่ย งงกันมาก

00:12:41.060 --> 00:12:45.160
คือตอนแรกนะคะ พระนางเกาสุริยา ท้าวทศรถ 
รวมถึงพระนางสมุทรเทวีก็แบบ

00:12:45.400 --> 00:12:48.560
เอ้าๆ พระรามกลับมาเหรอ เอ้า เกิดอะไรขึ้น อะไรอย่างงี้นะคะ

00:12:48.580 --> 00:12:51.200
แต่ปรากฏนะคะ เมื่อหัวหน้าเสนาคนนี้กลับมาถึง

00:12:51.260 --> 00:12:55.120
ก็รีบวิ่งแจ้นขึ้นรายงานให้ท้าวทศรถรู้ทั้งหมดเลยค่ะ ประมาณว่า

00:12:55.180 --> 00:13:01.660
ขอเดชะใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทปกเกล้าปกกระหม่อม ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด โปรดให้อภัยกระหม่อมด้วย

00:13:01.720 --> 00:13:07.020
คือกระหม่อมพาพระรามออกไปส่งถึงอุทยาน 
กระหม่อมตั้งใจว่าจะพาไปส่งให้ไกลที่สุด

00:13:07.260 --> 00:13:12.100
แต่ พระรามหนีหายไปกลางคืน แล้วกระหม่อมก็ไม่รู้ว่าพระรามหนีหายไปทางไหน

00:13:12.420 --> 00:13:15.040
สุดปัญญาจะไปตามหากลับมาแล้วก็

00:13:15.040 --> 00:13:16.840
อีก 14 ปี เจอกันละกันนะจ๊ะ

00:13:16.940 --> 00:13:18.940
คือตอนนี้ไม่รู้แล้วพระรามเดินป่าไปไหนจ้า

00:13:18.940 --> 00:13:20.000
ข่าวนี้นะคะ

00:13:20.180 --> 00:13:25.320
ช็อคท้าวทศรถมาก ถึงขั้นที่แบบร้องไห้ฟูมฟายว่าแบบ รามลูกรักของพ่อ

00:13:25.580 --> 00:13:28.660
จะเป็นตายร้ายดียังไง แล้วรามลูกพ่อจะกินอะไร

00:13:28.660 --> 00:13:29.880
โอ้ย พูดแล้วจะเป็นลม

00:13:29.880 --> 00:13:34.060
แล้วท้าวทศรถนะคะก็เหมือนเป็นลม ล่มตึ้ง 
แล้วก็ขาดใจตายไปตรงนั้นเลยค่ะ

00:13:34.080 --> 00:13:40.520
ซึ่งส่งผลกระทบให้นางเกาสุริยาแล้วก็นางสมุทรเทวี ร้องไห้ฟูมฟาย ใหญ่โตมากมายค่ะ

00:13:40.640 --> 00:13:43.120
แล้วในขณะเดียวกันนะคะ ที่เมืองไกยเกษค่ะ

00:13:43.200 --> 00:13:46.920
จดหมายและราชทูตนะคะ ที่ท้าวทศรถส่งไปหาพระพรต
และพระสัตรุด

00:13:46.920 --> 00:13:48.740
รวมถึงท้าวไกยเกษว่า

00:13:48.820 --> 00:13:54.960
ขอตัวพระพรตกับพระสัตรุดกลับมาร่วมพระราชพิธีแต่งตั้งพระรามเป็นกษัตริย์ ก็ไปถึงมือของสองคนนี้พอดี

00:13:54.960 --> 00:13:56.300
ทำให้สองคนนี้ค่ะ

00:13:56.380 --> 00:13:59.680
เกณฑ์ไพร่พลเดินทางมาที่กรุงศรีอโยธยา

00:13:59.820 --> 00:14:02.022
ซึ่งแน่นอนว่าเมื่อพระพรตกลับมาแล้ว

00:14:02.022 --> 00:14:04.160
จะเกิดดราม่าครั้งยิ่งใหญ่ขึ้นนะคะ

00:14:04.160 --> 00:14:09.800
แต่ว่าจะเป็นดราม่าอะไร คิดว่ารอฟังสัปดาห์หน้าดีกว่า 
สัปดาห์นี้คิดว่ายาวพอสมควรแล้วค่ะ

00:14:09.880 --> 00:14:13.040
ถ้าใครชื่นชอบคลิปที่ทั้งสนุกแล้วก็มีสาระแบบนี้

00:14:13.040 --> 00:14:16.840
อย่าลืมกด like เป็นกำลังใจให้วิว
แล้วก็กด share เพื่อชวนเพื่อนๆ มาดูด้วยกันนะคะ

00:14:17.060 --> 00:14:19.760
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้าค่ะ บ๊าย บาย

00:14:19.760 --> 00:14:21.340
สวัสดีค่ะ

00:14:21.420 --> 00:14:25.740
คลิปนี้ก็อาจจะเสียงงงๆ นิดหนึ่ง แล้ววิวก็อาจจะดูหมดสภาพนิดนึง อันนี้รู้ตัวนะคะ

00:14:25.740 --> 00:14:29.800
วันนี้คือแบบออกไปข้างนอกทั้งวัน แบบทั้งวันๆ เลยนะ

00:14:29.800 --> 00:14:35.960
แต่ก็จะพยายามมีความรับผิดชอบ แล้วก็จะพยายามให้รามเกียรติ์ออนตรงทุกอาทิตย์เหมือนเดิมค่ะ

00:14:35.960 --> 00:14:39.280
ดังนั้นรบกวนช่วยติดตามกันด้วยนะคะ

00:14:39.500 --> 00:14:41.500
วันนี้ลาไปก่อนค่ะ บ๊าย บาย

00:14:41.500 --> 00:14:42.297
สวัสดีค่ะ