0:00:12.923,0:00:14.665
ไมเคิล จอร์แดนเคยกล่าวว่า

0:00:14.665,0:00:16.478
"ผมไม่รู้หรอกว่าผมบินได้หรือไม่

0:00:16.478,0:00:18.870
แต่ผมรู้เมื่อผมลอยอยู่กลางอากาศ

0:00:18.870,0:00:21.736
บางครั้งผมรู้สึกราวกับว่า[br]จะไม่ได้กลับลงมาอีก"

0:00:21.736,0:00:23.302
แต่ต้องขอบคุณไอแซค นิวตัน

0:00:23.302,0:00:27.091
ที่ทำให้เราได้รู้ว่าอะไรก็ตามที่ลอยขึ้นไป[br]จะต้องกลับลงมาในที่สุด

0:00:27.091,0:00:31.762
ที่จริง คนเรามีข้อจำกัด[br]บนพื้นราบในเรื่องระยะลอยตัว

0:00:31.762,0:00:36.379
หรือเวลาที่เท้าของคุณลอยออกจาก[br]พื้นจนถึงเมื่อพวกมันลงมาแตะพื้นอีกครั้ง

0:00:36.379,0:00:38.654
เพียงแค่ราวหนึ่งวินาทีเท่านั้น

0:00:38.654,0:00:41.583
และใช่ นั่นรวมถึง[br]ภาวะกลางอากาศของเขา

0:00:41.583,0:00:44.436
การลอยตัวยัดห่วงอันไร้เทียมทาน[br]จากเส้นโยนโทษ

0:00:44.436,0:00:48.517
คำนวนได้ 0.92 วินาที

0:00:48.517,0:00:53.658
และแน่นอนแรงดึงดูดนั้นทำให้ยาก[br]ที่จะลอยอยู่ในอากาศได้นาน

0:00:53.658,0:00:58.506
แรงดึงดูดของโลกดึงวัตถุใกล้เคียง[br]ลงมายังพื้นผิวโลก

0:00:58.506,0:01:03.418
เร่งความเร็วของมัน[br]ที่ 9.8 เมตรต่อวินาทียกกำลังสอง

0:01:03.418,0:01:08.882
ทันทีที่คุณโดด[br]แรงดึงดูดก็ดึงคุณกลับลงมาแล้ว

0:01:08.882,0:01:10.777
ใช้สิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับแรงดึงดูด

0:01:10.777,0:01:15.296
เราจะได้มาซึ่งสูตรคำนวณคร่าว ๆ[br]ที่สร้างแบบจำลองให้กับระยะลอยตัว

0:01:15.296,0:01:19.735
สูตรนี้บอกเราว่า ความสูง[br]ของวัตถุที่ตกเหนือพื้นผิว

0:01:19.735,0:01:25.185
เท่ากับความสูงตั้งต้นของวัตถุ[br]จากพื้นบวกด้วยความเร็วตั้งต้น

0:01:25.185,0:01:28.685
คูณด้วยจำนวนวินาที[br]ที่ลอยอยู่บนอากาศ

0:01:28.685,0:01:31.664
บวกด้วยครึ่งหนึ่ง[br]ของความเร่งจากแรงดึงดูดของโลก

0:01:31.664,0:01:37.026
คูณด้วยจำนวนวินาที[br]ที่ลอยในอากาศยกกำลังสอง

0:01:37.026,0:01:41.102
แล้วเราก็จะใช้สูตรนี้ช่วยจำลอง[br]การยัดห่วงจากเส้นโยนโทษของไมเคิล

0:01:41.102,0:01:45.250
ให้เอ็มเจเริ่ม เช่นเดียวกับคนอื่น[br]ที่ศูนย์เมตรจากพื้น

0:01:45.250,0:01:51.508
และกระโดดด้วยความเร็วแนวดิ่งเริ่มต้น[br]ที่ 4.51 เมตรต่อวินาที

0:01:51.508,0:01:55.393
มาดูกันว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าเราจำลอง[br]สูตรนี้บนตารางพิกัด

0:01:55.393,0:01:57.388
เนื่องจากสูตรเป็นสมการสองชั้น

0:01:57.388,0:02:00.820
ความสัมพันธ์ระหว่างความสูง[br]และเวลาที่ใช้ในอากาศ

0:02:00.820,0:02:03.290
มีรูปทรงแบบพาราโบลา (เส้นโค้งเรขาคณิต)

0:02:03.290,0:02:05.830
แล้วมันบอกอะไรเรา[br]เกี่ยวกับการยัดห่วงของเอ็มเจล่ะ?

0:02:05.830,0:02:10.366
จุดยอดของพาราโบรานั้นแสดงให้เราเห็นว่า[br]จุดสูงสุดของเขาจากพื้น

0:02:10.366,0:02:13.759
อยู่ที่ 1.038 เมตร

0:02:13.759,0:02:16.752
และจุดตัดแกน x บอกเราว่า[br]เมื่อเขาลอยตัวขึ้น

0:02:16.752,0:02:22.470
และเมื่อเขาลงพื้น[br]เป็นเวลาที่เขาใช้ลอยตัว

0:02:22.470,0:02:25.034
มันดูเหมือนว่าแรงดึงดูดของโลก[br]จะทำให้ยากลำบาก

0:02:25.034,0:02:28.213
ซึ่งแม้แต่เอ็มเจยังยาก[br]ที่จะอยู่กลางอากาศได้นาน

0:02:28.213,0:02:33.126
แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาไปเล่นเกมเยือน[br]ที่ไหนซักแห่ง ที่ไกลออกไป?

0:02:33.126,0:02:37.973
แรงโน้มถ่วงบนดาวเพื่อนบ้าน[br]ที่ใกล้เคียงกับเราที่สุด ดาวศุกร์

0:02:37.973,0:02:43.822
คือ 8.87 เมตรต่อวินาทียกกำลังสอง[br]ค่อนข้างใกล้เคียงกับของโลก

0:02:43.822,0:02:47.829
ถ้าไมเคิลกระโดดที่นี่ด้วยแรงเท่ากัน[br]กับที่เขาทำบนโลก

0:02:47.829,0:02:51.140
เขาจะสามารถกระโดดได้[br]สูงกว่าจากพื้นดิน

0:02:51.140,0:02:55.972
ทำให้เขามีเวลาค้างกลางอากาศ[br]ได้นานกว่าหนึ่งวินาทีเล็กน้อย

0:02:55.972,0:02:59.070
การแข่งขันกันบนดาวพฤหัสบดี[br]ซึ่งมีแรงดึงดูด

0:02:59.070,0:03:04.829
24.92 เมตรต่อวินาทียกกำลังสอง[br]ย่อมต้องสนุกสนานน้อยกว่า

0:03:04.829,0:03:08.781
ที่นี่ ไมเคิลจะไม่สามารถแม้กระทั่ง[br]จะโดดได้สูงซักครึ่งเมตรจากพื้นดิน

0:03:08.781,0:03:13.309
และจะอยู่ค้างกลางอากาศ[br]ได้เพียง 0.41 วินาทีเท่านั้น

0:03:13.309,0:03:16.649
แต่เกมบนดวงจันทร์[br]จะค่อนข้างน่าดื่นเต้น

0:03:16.649,0:03:19.526
เอ็มเจสามารถจะลอยตัวจากครึ่งสนามอีกฟาก

0:03:19.526,0:03:22.097
โดดสูงกว่าหกเมตร

0:03:22.097,0:03:25.413
และการค้างกลางอากาศของเขา[br]นานกว่าห้าวินาทีครึ่ง

0:03:25.413,0:03:29.489
จะนานพอที่ใครบางคน[br]จะเชื่อว่าเขาสามารถบินได้จริง ๆ