WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:01.730
ดนตรี: GHOST และ Vane

00:00:01.730 --> 00:00:03.690
ภาพและการออกแบบตัวละคร: CRUORMOR

00:00:03.690 --> 00:00:05.620
ร้อง: Kevin (SynthesizerV)

00:00:05.630 --> 00:00:07.460
วีดิโอ: GHOST - ข้อความภาษาอาหรับอิรัก: Carbon Monoxide

00:00:07.460 --> 00:00:11.361
Reckless Battery Burns

00:00:11.361 --> 00:00:15.206
โดย Team 6x111

00:00:15.206 --> 00:00:19.057
แปล: Nyxious (Salted Ice)

00:00:19.057 --> 00:00:22.631
คำเตือน: แสงวูบไหว, เลือดสาดชวนเสียวไส้, ภาพร่างกายที่น่ากลัว, ผิดจากความเป็นจริง, ความรุนแรง และแนวเรื่องเกี่ยวกับการฆ่าตัวตาย

00:00:24.240 --> 00:00:28.086
ความระทึกขนานแท้ เหล่าเรื่องเหลาะแหละ

00:00:28.086 --> 00:00:32.000
การถกกันในส่วนของการพิมพ์ตกหล่น
ที่ดำเนินไปตามการควบคุมของฉัน

00:00:32.000 --> 00:00:35.751
ถ่ายทอดกันออกมาด้วยถ้อยคำ พูดแล้วพูดอีก

00:00:35.751 --> 00:00:39.528
ในครั้งที่รอชั่วยามที่ภาพเงาเริ่มไม่ไหวติง

00:00:39.528 --> 00:00:43.215
พวกเขาร่ายรำกันในบั้นปลายชีวิต

00:00:43.215 --> 00:00:47.160
แล้วเข้ากระซิบสนทนา
เรื่องเล่าขานของภาพสำเร็จรูป

00:00:47.160 --> 00:00:50.840
โลกใบนี้กำลังหมุนวน
และดวงอาทิตย์ก็แสนจะเจิดจ้า

00:00:50.840 --> 00:00:53.863
อาบเอิบด้วยความชิงชังและเสแสร้ง

00:00:53.863 --> 00:00:56.525
ไปห่างๆฉันสักทีเถอะ

00:00:57.125 --> 00:00:58.753
เชิญชวนกันมาฆ่าตัวตาย

00:00:58.753 --> 00:01:00.463
โอนย้าย แจกแจง

00:01:00.463 --> 00:01:02.723
อาบย้อม และใช้มันสำหรับการรังควาญ

00:01:02.723 --> 00:01:04.513
ในภายภาคหน้า ในยามที่ทั้งเธอและฉัน

00:01:04.513 --> 00:01:06.493
กินดื่มและถักทอเหล่าทฤษฎี

00:01:06.493 --> 00:01:08.493
แล้วปลายนิ้วก็เริ่มเลื้อยไหลไล่ไล้ซุกซน

00:01:08.493 --> 00:01:10.458
เขาเผยอยิ้มออกมา 
ในยามที่เราร่วมสร้างความทรงจำ

00:01:10.458 --> 00:01:12.203
คำย้ำเตือนบนกำแพงที่ถูกละเลย

00:01:12.203 --> 00:01:16.203
ล้วนเลือนหายสาบสูญไปแล้วแน่นอน

00:01:27.003 --> 00:01:28.822
ไม่ได้ทำให้ใครเจ็บสักหน่อยนี่ใช่ไหม?

00:01:28.822 --> 00:01:30.933
บางทีคงถึงเวลาแล้ว
ที่จะต้องแยกตัวฉันออกเป็นชิ้นๆ

00:01:30.933 --> 00:01:34.864
ก็เพราะว่าฉันได้แสดงจุดยืน
ความเป็นมนุษย์ออกมาแล้วยังไงล่ะ

00:01:34.864 --> 00:01:38.864
เป็นไปตามความปรารถนาของฉันแล้ว
จากการที่ได้รวบรวมเหล่ากรงเล็บเหล็กแกร่ง

00:01:38.874 --> 00:01:42.874
ถ้าไม่นับเรื่องกลิ่นเน่าเหม็นนั่นแล้วล่ะก็
บทบรรยายเดี่ยวของฉันก็คล้ายจะจบลงในพริบตา

00:01:57.904 --> 00:02:01.221
ช่องท้องหมุนวนไปตามความระลึกรู้ของหมู่ดาว

00:02:01.221 --> 00:02:05.221
หัวใจในอกเองก็เต้นระรัว
เร็วเร่งกว่าดวงใดที่เคยมีมา

00:02:05.834 --> 00:02:09.022
หยุดเสียงร้องไห้ระงมตอนฉันเข้านอนได้แน่

00:02:09.022 --> 00:02:12.944
ถ้ายอมปล่อยให้ ปีศาจเข้ามาทลายทุกสิ่งทุกอย่าง

00:02:12.944 --> 00:02:16.508
ก็รู้ว่าอาจจะสายไปสักหน่อย 
แต่ตอนนี้เราต้องกลับกันแล้ว

00:02:16.508 --> 00:02:20.438
เลอะเปรอะ แล้วจางลงไม่รู้จบ
รอยแผลพวกนี้ มีเยอะเกินนับไหว

00:02:20.438 --> 00:02:24.086
อยากรู้จริงๆนะ ว่าจะเป็นยังไงถ้าถูกขัง

00:02:24.086 --> 00:02:27.258
อยู่ในห้องที่เหล่าหลอดไฟ

00:02:27.258 --> 00:02:28.778
ต่างลุกจ้าอย่างปลายไม้ขีด

00:02:28.778 --> 00:02:32.001
จงจำไว้เถิดว่าหัวใจมนุษย์นี้

00:02:32.001 --> 00:02:35.768
แต่เดิมแล้วถูกคว้านให้กลวงเปล่าเพื่อใช้ส่งมอบ

00:02:35.768 --> 00:02:39.488
ไม่อาจรู้สึกเจ็บปวด ทว่าถูกทุบทำลายได้

00:02:39.488 --> 00:02:43.268
เริ่มมอดไหม้ลงในห้วงแห่งความเกลียดชัง

00:02:43.268 --> 00:02:47.158
คือปลายประสาทที่ด้านชาไปแล้ว

00:02:47.158 --> 00:02:51.158
ขึ้นห้อเลือดเข้มแล้วซีดลง 
อย่างที่เขาคาดว่าไม่อาจหาย

NOTE Paragraph

00:02:51.158 --> 00:02:54.518
เขาจ้องเขม็งไปยังใบหน้าแห่งห้วงสนธยา

00:02:54.518 --> 00:02:57.738
ผ่านช่องประตูที่เปิดออก ผ่านหมู่มวลดอกไม้

00:02:57.738 --> 00:02:59.308
ในครั้งที่หล่อนเผยเจตจำนงของตัว

00:02:59.308 --> 00:03:00.518
เชิญชวนกันมาฆ่าตัวตาย

00:03:00.518 --> 00:03:02.258
โอนย้าย แจกแจง

00:03:02.258 --> 00:03:04.708
อาบย้อม และใช้มันสำหรับการรังควาญ

00:03:04.708 --> 00:03:06.465
ในภายภาคหน้า ในยามที่ทั้งเธอและฉัน

00:03:06.465 --> 00:03:08.535
กินดื่มและถักทอเหล่าทฤษฎี

00:03:08.535 --> 00:03:10.445
แล้วปลายนิ้วก็เริ่มไล่ไล้ซุกซน

00:03:10.445 --> 00:03:12.455
เขาเผยอยิ้มออกมา 
ในยามที่เราร่วมสร้างความทรงจำ

00:03:12.455 --> 00:03:14.185
ที่มีแต่จะแน่นแฟ้นขึ้นยามเราแลกจุมพิต

00:03:14.185 --> 00:03:15.745
นี่เห็นแก่คุณหรอกนะ

00:03:15.745 --> 00:03:17.855
มาอ้าปากแล้วร้องให้ดังๆกันเถอะ

00:03:17.855 --> 00:03:19.255
ระงมร้องแล้วสิ้นเสียงไป

00:03:19.255 --> 00:03:21.772
ประกาศจุดยืนของฉันแก่มวลมนุษยชาติ

00:03:21.772 --> 00:03:25.505
ภาพใบหน้าที่แขวนอยู่บนกำแพง
ที่เต็มไปด้วยกรงเล็บเหล็กนั่น

00:03:25.505 --> 00:03:29.505
คือใบหน้าเปี่ยมสุขของฉัน ไม่ใช่ฝันร้ายอะไรหรอก 
ก็แค่เรื่องไร้สาระเท่านั้นเอง

00:03:44.270 --> 00:03:48.120
หัวใจในอกระรัวเร็วตีรวนขึ้นมาถึงคอ

00:03:48.120 --> 00:03:52.110
ผนังปอดเองก็หนาตัวขึ้นมาในสองมือของผู้คน

00:03:52.110 --> 00:03:55.770
ปล่อยให้เราคิดหาวิธีผ่านแต่ละวันไปให้ได้

00:03:55.770 --> 00:03:59.470
โดยที่ไม่ทำให้เขาโกรธขึ้นมาอีกเถอะนะ

00:03:59.470 --> 00:04:03.400
สองมือเริ่มชา ยามครุ่นคิดฉันผิดอะไร

00:04:03.400 --> 00:04:07.330
ในหัวมีแต่ความทรงจำเกี่ยวกับหล่อน

00:04:07.330 --> 00:04:10.936
ปล่อยให้เราหาทางใช้ชีวิตต่อไป

00:04:10.936 --> 00:04:14.330
โดยไม่ทำให้เขามีน้ำโหอีกครา

00:04:14.630 --> 00:04:18.613
ฉันไม่มีค่าพอให้กลับไปหรอก
มีแต่จะทำให้คนอื่นเขาเจ็บตัวเปล่าๆ

00:04:18.613 --> 00:04:22.483
ท้ายที่สุดแล้ว ฉันก็คงได้กลายเป็น
อย่างที่ใครๆเขาว่ากัน

00:04:22.483 --> 00:04:26.503
ในตอนที่เราตาย ความทรงจำของเธอ
จะมีหน้าตาเป็นแบบไหนกันนะ

00:04:26.503 --> 00:04:28.273
มันเป็นอย่างนี้ไงล่ะ จำได้หรือยัง

00:04:28.273 --> 00:04:30.289
รอยไหม้ทะลุที่ช่องท้อง

00:04:30.289 --> 00:04:34.143
ในเดือนปีที่แสนหนักหน่วง 
ดวงตาเบิกโพลง แผ่ซ่านด้วยอายอึดอัด

00:04:34.143 --> 00:04:38.012
แต่ความรักนี้ยังคงแทรกซึมลงได้ มันอยู่ที่ริมฝีปาก
ของเรานี่ไง ยังคงชัดเจนอยู่ ก็เพราะตัวของเธอเอง

00:04:38.012 --> 00:04:41.763
เป็นไปตามปรารถนาฉันแล้ว 
ฉันนี่ไงที่สะสมเหล่ากรงเล็บเหล็กแกร่ง

00:04:41.763 --> 00:04:45.763
อย่าไปสนความเน่าเฟะนั่นเลย 
มาดูใบหน้าสับสนแสนสวยงามนั่นของเธอดีกว่านะ