1
00:00:20,482 --> 00:00:21,770
Σας ευχαριστώ που ήρθατε,

2
00:00:21,770 --> 00:00:25,214
σας ευχαριστώ που αυτό το μεγάλο Χ
θα αποτυπωθεί στον αμφιβληστροειδή σας

3
00:00:25,224 --> 00:00:27,393
για τις επόμενες τρεις ημέρες.
(Γέλια)

4
00:00:27,393 --> 00:00:31,216
Σήμερα θέλω να μιλήσω
για τη σημασία των λέξεων,

5
00:00:31,216 --> 00:00:33,502
πώς τις ορίζουμε και πώς αυτές,

6
00:00:33,502 --> 00:00:34,712
-σχεδόν σαν εκδίκηση-

7
00:00:34,712 --> 00:00:36,161
καθορίζουν εμάς.

8
00:00:37,640 --> 00:00:40,506
Η αγγλική γλώσσα
είναι ένα υπέροχο σφουγγάρι.

9
00:00:40,720 --> 00:00:43,376
Λατρεύω την αγγλική γλώσσα.
Είμαι ευτυχής που τη μιλάω.

10
00:00:43,487 --> 00:00:47,003
Κι εσείς όλοι νομίζω
ότι είστε τυχεροί που τη μιλάτε.

11
00:00:47,800 --> 00:00:50,110
Παρ' όλα αυτά, έχει πολλές τρύπες.

12
00:00:51,040 --> 00:00:53,376
Από το ελληνικό «Λάχεσις»
υπάρχει ο «λαχεσισμός»:

13
00:00:53,400 --> 00:00:56,840
που είναι η πείνα για καταστροφή.

14
00:00:57,280 --> 00:01:00,856
Ξέρετε, όταν βλέπετε
μια καταιγίδα στον ορίζοντα

15
00:01:00,880 --> 00:01:03,766
και πιάνετε τον εαυτό σας να πανηγυρίζει.

16
00:01:04,640 --> 00:01:06,576
Στα Κινέζικα, έχουν μια λέξη «γιου γι»

17
00:01:06,600 --> 00:01:08,616
-δεν την προφέρω σωστά-

18
00:01:08,640 --> 00:01:12,336
που σημαίνει τη λαχτάρα
να νιώσεις έντονα ξανά

19
00:01:12,360 --> 00:01:14,360
όπως όταν ήσουν παιδί.

20
00:01:16,240 --> 00:01:19,376
Στα πολωνικά, έχουν την λέξη «ζούσκα»,

21
00:01:19,400 --> 00:01:22,936
που είναι το είδος
της υποθετικής συζήτησης

22
00:01:22,960 --> 00:01:25,520
που διαδραματίζεται μέσα στο κεφάλι σου.

23
00:01:26,960 --> 00:01:30,096
Και τέλος, στα Γερμανικά,
-φυσικά στα Γερμανικά-

24
00:01:30,120 --> 00:01:32,976
έχουν μια λέξη που λέγεται «τσίλσμερτζ»

25
00:01:33,000 --> 00:01:36,416
που είναι ο φόβος
της απόκτησης αυτού που θέλεις.

26
00:01:36,440 --> 00:01:40,236
(Γέλια)

27
00:01:40,560 --> 00:01:42,900
Την τελική κατάκτηση ενός ονείρου ζωής.

28
00:01:44,400 --> 00:01:47,376
Είμαι Γερμανός,
οπότε ξέρω ακριβώς πώς είναι αυτό.

29
00:01:47,680 --> 00:01:50,296
Δεν είμαι σίγουρος
αν θα χρησιμοποιούσα αυτές τις λέξεις

30
00:01:50,320 --> 00:01:51,976
στην καθημερινή μου ζωή,

31
00:01:52,000 --> 00:01:54,136
αλλά χαίρομαι που υπάρχουν.

32
00:01:54,260 --> 00:01:57,276
Όμως ο μόνος λόγος που υπάρχουν
είναι γιατί εγώ τις επινόησα.

33
00:01:58,020 --> 00:02:01,636
Είμαι ο συγγραφέας του «Το Λεξικό
Των Επισκιασμένων Μελαγχολιών»,

34
00:02:01,660 --> 00:02:04,299
το οποίο γράφω τα τελευταία επτά χρόνια.

35
00:02:06,580 --> 00:02:08,596
Και η όλη αποστολή του σχεδίου

36
00:02:08,620 --> 00:02:13,796
είναι να βρει τρύπες
στη γλώσσα του συναισθήματος

37
00:02:13,820 --> 00:02:15,036
και να τις γεμίσει

38
00:02:15,060 --> 00:02:18,956
έτσι ώστε να έχουμε έναν τρόπο να μιλάμε
για όλα αυτά τα μικροπταίσματα

39
00:02:18,980 --> 00:02:21,396
και όλες αυτές τις ιδιορρυθμίες
του ανθρώπου

40
00:02:21,420 --> 00:02:25,396
που όλοι νιώθουμε αλλά μπορεί
να μη σκεφτόμαστε να μιλήσουμε για αυτές

41
00:02:25,420 --> 00:02:28,116
για το λόγο ότι δεν έχουμε
τις λέξεις να το κάνουμε.

42
00:02:29,015 --> 00:02:32,729
Άρχισε καθώς έβλεπα τους τίτλους τέλους
του Saturday Night Live,

43
00:02:32,753 --> 00:02:36,793
και καταλήφθηκα μια πολύ γλυκιά
και αξέχαστη μελαγχολία.

44
00:02:37,037 --> 00:02:39,488
Αν τύχει ποτέ να μείνετε ξύπνιοι τόσο αργά

45
00:02:39,512 --> 00:02:43,095
σας προτείνω να δείτε
τους τίτλους τέλους αυτής της εκπομπής.

46
00:02:44,480 --> 00:02:49,266
Κι έτσι αποφάσισα να προσπαθήσω
να ορίσω αυτό το συναίσθημα.

47
00:02:49,290 --> 00:02:51,706
Και στα μισά αυτής της προσπάθειας,

48
00:02:51,730 --> 00:02:53,346
όρισα το «σόντερ»,

49
00:02:53,370 --> 00:02:56,746
την ιδέα ότι θεωρούμε τους εαυτούς μας
ως τον κύριο χαρακτήρα

50
00:02:56,746 --> 00:02:58,990
και όλοι οι άλλοι είναι απλώς κομπάρσοι.

51
00:02:58,990 --> 00:03:01,916
Αλλά στην πραγματικότητα,
είμαστε όλοι ο κύριος χαρακτήρας,

52
00:03:01,916 --> 00:03:05,199
και εσύ ο ίδιος είσαι κομπάρσος
σε κάποιου άλλου την ιστορία.

53
00:03:06,370 --> 00:03:09,466
Οπότε, μόλις το δημοσίευσα αυτό,

54
00:03:09,490 --> 00:03:11,186
δέχθηκα ανταπόκριση από ανθρώπους

55
00:03:11,210 --> 00:03:15,826
που μου έλεγαν: «Σε ευχαριστούμε
που δίνεις βήμα σε κάτι που ένιωθα πάντα

56
00:03:15,850 --> 00:03:18,866
αλλά δεν υπήρχε λέξη για αυτό».

57
00:03:18,890 --> 00:03:21,030
Τους έκανε να νιώθουν λιγότερο μόνοι.

58
00:03:21,370 --> 00:03:23,490
Αυτή είναι η δύναμη των λέξεων,

59
00:03:24,090 --> 00:03:27,090
να μας κάνουν να νιώθουμε λιγότερο μόνοι.

60
00:03:27,530 --> 00:03:29,416
Δεν πέρασε πολύς καιρός μετά απ' αυτό

61
00:03:29,416 --> 00:03:31,146
και πρόσεξα ότι το σόντερ

62
00:03:31,170 --> 00:03:35,466
άρχισε να χρησιμοποιείται σοβαρά
σε συζητήσεις στο διαδίκτυο,

63
00:03:35,490 --> 00:03:38,386
και λίγο καιρό αφού το αντιλήφθηκα

64
00:03:38,410 --> 00:03:41,906
το εντόπισα δίπλα μου
σε μια πραγματική προσωπική συζήτηση.

65
00:03:41,930 --> 00:03:44,386
Είναι ό,τι πιο παράξενο
το να φτιάχνεις μια λέξη

66
00:03:44,410 --> 00:03:48,466
και μετά να τη βλέπεις
να αποκτά δική της υπόσταση.

67
00:03:48,730 --> 00:03:50,826
Δεν έχω βρει λέξη για αυτό ακόμα,
αλλά θα βρω.

68
00:03:50,850 --> 00:03:52,266
(Γέλια)

69
00:03:52,290 --> 00:03:53,490
Δουλεύω πάνω σε αυτό.

70
00:03:54,290 --> 00:03:57,320
Άρχισα να σκέφτομαι
τι κάνει τις λέξεις πραγματικότητα.

71
00:03:58,104 --> 00:03:59,770
Καθώς πολλοί άνθρωποι με ρωτούν,

72
00:03:59,770 --> 00:04:02,106
και η κοινή τους απορία είναι:

73
00:04:02,130 --> 00:04:05,246
«Είναι αυτές οι λέξεις επινοημένες;
Δεν το καταλαβαίνω».

74
00:04:05,410 --> 00:04:07,466
Και δεν ήξερα τι ακριβώς να τους πω

75
00:04:07,466 --> 00:04:09,582
αφού όταν το σόντερ άρχισε να εξαπλώνεται,

76
00:04:09,582 --> 00:04:12,850
ποιος είμαι εγώ για να πω
ποιες λέξεις είναι αληθινές και ποιες όχι.

77
00:04:12,850 --> 00:04:16,906
Ένιωσα σαν τον Στιβ Τζομπς,
που περιέγραψε τη μέρα που κατάλαβε

78
00:04:16,906 --> 00:04:19,710
ότι στην καθημερινή ζωή
οι πιο πολλοί από εμάς

79
00:04:19,710 --> 00:04:23,426
απλώς αποφεύγουμε
να προσκρούουμε στα όρια γύρω μας

80
00:04:23,426 --> 00:04:26,382
και απλώς ζούμε σύμφωνα με αυτά.

81
00:04:26,570 --> 00:04:29,130
Αλλά όταν συνειδητοποιείς -

82
00:04:30,970 --> 00:04:34,610
ότι αυτός ο κόσμος φτιάχτηκε
από ανθρώπους όχι πιο έξυπνους από εσένα,

83
00:04:34,610 --> 00:04:36,996
μπορείς να απλώσεις το χέρι,
να αγγίξεις τα τείχη,

84
00:04:36,996 --> 00:04:39,046
ή και να περάσεις το χέρι σου από μέσα

85
00:04:39,046 --> 00:04:41,710
και να συνειδητοποιήσεις
ότι έχεις δύναμη αλλαγής.

86
00:04:42,689 --> 00:04:44,279
Είναι απίστευτο.

87
00:04:45,737 --> 00:04:50,888
Πιστεύω ότι από εκείνο το σημείο
άλλαξε ο τρόπος που θεωρώ τις λέξεις

88
00:04:50,888 --> 00:04:52,621
και τι κάνει τις λέξεις αληθινές.

89
00:04:52,770 --> 00:04:56,426
Και όταν οι άνθρωποι με ρωτούν:
«Είναι αυτές οι λέξεις αληθινές;»

90
00:04:56,426 --> 00:04:58,522
είχα μια ποικιλία απαντήσεων που δοκίμασα.

91
00:04:58,522 --> 00:05:00,568
Κάποιες έβγαζαν νόημα, κάποιες όχι.

92
00:05:00,730 --> 00:05:02,266
Αλλά μία που δοκίμασα:

93
00:05:02,266 --> 00:05:05,022
«Λοιπόν, μια λέξη είναι αληθινή
αν θες να είναι αληθινή».

94
00:05:05,890 --> 00:05:10,106
Όπως αυτό το μονοπάτι είναι αληθινό
επειδή οι άνθρωποι θέλησαν να είναι εκεί.

95
00:05:10,130 --> 00:05:11,826
(Γέλια)

96
00:05:11,850 --> 00:05:13,946
Συμβαίνει στις πανεπιστημιουπόλεις
συνεχώς.

97
00:05:13,946 --> 00:05:15,282
Ονομάζεται «μονοπάτι πόθου».

98
00:05:15,282 --> 00:05:17,060
(Γέλια)

99
00:05:17,132 --> 00:05:20,080
Έτσι, οι γλώσσες είναι 
αντανάκλαση της επιθυμίας

100
00:05:20,104 --> 00:05:22,068
κάτι που θέλουν να είναι εκεί.

101
00:05:22,092 --> 00:05:24,105
Και μπορεί να μην είναι η πιο συνήθης οδός

102
00:05:24,105 --> 00:05:26,275
αλλά εκεί θα μας οδηγήσει τελικά.

103
00:05:26,491 --> 00:05:29,022
Αλλά αυτό δεν είναι
μια αρκετά ικανοποιητική απάντηση,

104
00:05:29,022 --> 00:05:30,483
έτσι την εγκατέλειψα.

105
00:05:31,970 --> 00:05:33,100
Αλλά μετά κατάλαβα ότι

106
00:05:33,100 --> 00:05:35,666
όταν οι άνθρωποι ρωτούν
αν μια λέξη είναι αληθινή,

107
00:05:35,666 --> 00:05:37,232
ουσιαστικά ρωτούν:

108
00:05:37,950 --> 00:05:41,980
«Σε πόσα μυαλά
θα μου δώσει αυτή πρόσβαση;»

109
00:05:42,549 --> 00:05:45,286
Νομίζω ότι έτσι πάνω-κάτω
κοιτάμε στη γλώσσα.

110
00:05:45,310 --> 00:05:48,086
Μια λέξη είναι ουσιαστικά ένα κλειδί

111
00:05:48,110 --> 00:05:51,086
που μας βάζει στα κεφάλια
ορισμένων ανθρώπων.

112
00:05:51,110 --> 00:05:53,910
Και αν μας βάλει σε έναν εγκέφαλο,

113
00:05:54,390 --> 00:05:55,646
δεν το αξίζει στα αλήθεια,

114
00:05:55,646 --> 00:05:56,902
δεν αξίζει να την ξέρεις.

115
00:05:56,902 --> 00:05:59,358
Σε δύο μυαλά;
Μμμ, εξαρτάται από το ποια είναι.

116
00:05:59,430 --> 00:06:01,980
Σε εκατομμύρια μυαλά; 
ΟΚ, εδώ είμαστε!

117
00:06:02,270 --> 00:06:08,726
Οπότε η αληθινή λέξη σου δίνει πρόσβαση
σε όσο το δυνατόν πιο πολλά μυαλά.

118
00:06:08,726 --> 00:06:11,602
Αυτό της δίνει αξία να την ξέρεις.

119
00:06:12,030 --> 00:06:16,187
Συμπτωματικά, η πιο αληθινή λέξη από όλες,
από αυτή την άποψη, είναι αυτή.

120
00:06:16,211 --> 00:06:18,086
[ΟΚ]

121
00:06:18,110 --> 00:06:19,326
Αυτή είναι.

122
00:06:19,350 --> 00:06:20,606
Η πιο αληθινή λέξη.

123
00:06:20,630 --> 00:06:23,206
Το πιο κοντινό πράγμα σε ένα πασπαρτού.

124
00:06:23,230 --> 00:06:25,546
Αυτή είναι η πιο κοινά
κατανοητή λέξη στον κόσμο,

125
00:06:25,546 --> 00:06:26,802
όπου και να είσαι.

126
00:06:27,110 --> 00:06:28,326
Το πρόβλημα είναι ότι

127
00:06:28,350 --> 00:06:31,239
κανείς δε γνωρίζει τι αντιπροσωπεύουν
αυτά τα δύο γράμματα.

128
00:06:31,239 --> 00:06:32,926
(Γέλια)

129
00:06:33,150 --> 00:06:35,206
Το οποίο είναι λίγο περίεργο, σωστά;

130
00:06:35,206 --> 00:06:38,662
Θα μπορούσε να είναι ανορθογραφία
του «Όλα Σωστά», φαντάζομαι,

131
00:06:38,662 --> 00:06:39,998
ή «Ολντ Κίντερχουκ».

132
00:06:39,998 --> 00:06:43,846
Κανείς δε φαίνεται να ξέρει,
αλλά το γεγονός ότι δεν πειράζει

133
00:06:43,870 --> 00:06:47,366
λέει κάτι για το πώς δίνουμε
νόημα στις λέξεις.

134
00:06:47,366 --> 00:06:50,166
Το νόημα δεν είναι
οι λέξεις αυτές καθεαυτές.

135
00:06:51,150 --> 00:06:54,230
Εμείς είμαστε αυτοί
που ρίχνουμε τον εαυτό μας στη λέξη.

136
00:06:54,670 --> 00:06:58,760
Και νομίζω ότι όταν όλοι ψάχνουμε
για νόημα στις ζωές μας,

137
00:06:59,270 --> 00:07:01,126
και ψάχνουμε για το νόημα της ζωής,

138
00:07:01,150 --> 00:07:04,820
θεωρώ ότι οι λέξεις
έχουν κάποια σχέση με αυτό.

139
00:07:05,270 --> 00:07:08,046
Και πιστεύω ότι αν ψάχνετε
το νόημα ενός πράγματος,

140
00:07:08,046 --> 00:07:10,922
το λεξικό είναι το σωστό μέρος για αρχή.

141
00:07:12,952 --> 00:07:16,842
Παρακολούθησα μια συνέντευξη
ενός ειδικού στα θέματα θρησκειών,

142
00:07:16,842 --> 00:07:18,329
του Ρεζά Ασλάν.

143
00:07:18,619 --> 00:07:22,785
Περιέγραφε μια παρανόηση πολλών ανθρώπων
σχετικά με τη θρησκεία.

144
00:07:23,214 --> 00:07:26,721
Είπε ότι η κατά βάσιν η θρησκεία

145
00:07:27,138 --> 00:07:30,365
είναι ένα σύνολο συμβόλων και μεταφορών

146
00:07:30,365 --> 00:07:32,858
στο οποίο οι άνθρωποι
βάζουν μέρος του εαυτού τους

147
00:07:32,858 --> 00:07:36,108
στην προσπάθειά τους να εκφράσουν
κάτι που δεν μπορεί να διατυπωθεί.

148
00:07:36,351 --> 00:07:39,025
Η θρησκεία βασικά είναι απλώς μια γλώσσα.

149
00:07:39,049 --> 00:07:40,208
Αυτό είναι μόνο.

150
00:07:40,232 --> 00:07:43,190
Είναι δοχείο για κάθε νόημα
που εναποθέτουμε σε αυτό.

151
00:07:43,938 --> 00:07:45,805
Κι αυτό με έβαλε σε σκέψεις...

152
00:07:46,969 --> 00:07:49,637
Κι αν η γλώσσα ήταν ένα είδος θρησκείας;

153
00:07:50,649 --> 00:07:54,249
Αυτό θα σήμαινε πως αυτό είναι
ουσιαστικά το ιερό μας βιβλίο.

154
00:07:56,469 --> 00:07:58,365
Όσον αφορά την ιστορία της Δημιουργίας,

155
00:07:58,389 --> 00:08:01,077
είναι μάλλον μια ιστορία ανάθεσης ορισμού.

156
00:08:02,109 --> 00:08:04,925
Εν αρχή υπήρχε χάος
επί των υδάτων της Γης

157
00:08:04,925 --> 00:08:07,999
και μετά ο Θεός διαχώρισε
τη θάλασσα από τη στεριά,

158
00:08:08,023 --> 00:08:10,820
τα ψάρια από τα πουλιά,
τον άνδρα από τη γυναίκα,

159
00:08:10,844 --> 00:08:12,722
το αιώνιο από το εφήμερο.

160
00:08:12,926 --> 00:08:14,889
Όλα είναι μέσα σε αυτές τις σελίδες.

161
00:08:14,889 --> 00:08:16,644
Αυτό είναι ο ορισμός.

162
00:08:17,208 --> 00:08:21,499
Έτσι, αν ψάχνουμε για νόημα
σε αυτό τον κόσμο,

163
00:08:22,005 --> 00:08:24,623
αυτό είναι η πίστη μας
και το ιερό μας βιβλίο.

164
00:08:24,991 --> 00:08:26,589
Γιατί η πραγματικότητα

165
00:08:26,589 --> 00:08:28,743
και η ουσία αυτού του ιερού βιβλίου,

166
00:08:28,743 --> 00:08:31,118
-και θεωρώ όλων των ιερών βιβλίων-

167
00:08:31,118 --> 00:08:33,894
είναι ότι φέρνει μια αίσθηση τάξης

168
00:08:33,894 --> 00:08:36,324
σε ένα πολύ χαοτικό σύμπαν.

169
00:08:36,710 --> 00:08:39,399
Η οπτική μας των πραγμάτων
είναι τόσο περιορισμένη,

170
00:08:39,423 --> 00:08:44,706
και το σύμπαν είναι τόσο περίπλοκο,

171
00:08:44,730 --> 00:08:47,506
που καταλήγουμε
σε πρότυπα και συντομεύσεις

172
00:08:47,530 --> 00:08:49,826
και προσπαθούμε να βρούμε
έναν τρόπο ερμηνείας

173
00:08:49,850 --> 00:08:52,680
για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε.

174
00:08:54,682 --> 00:08:57,080
Γι' αυτό και χρειαζόμαστε τις λέξεις,

175
00:08:57,080 --> 00:08:58,740
για να δώσουν νόημα στη ζωή μας.

176
00:08:58,740 --> 00:09:00,372
Αλλά επιπλέον αυτού,

177
00:09:00,372 --> 00:09:03,872
χρειαζόμαστε λέξεις να μας περιλαμβάνουν,
να μας προσδιορίζουν.

178
00:09:04,014 --> 00:09:07,226
Και νομίζω ότι μάλλον έτσι
χρησιμοποιούμε τις λέξεις τώρα,

179
00:09:07,250 --> 00:09:12,768
όλοι μας με κάποιον τρόπο
σαν να ικετεύουμε να βρούμε προσδιορισμό.

180
00:09:12,792 --> 00:09:16,069
Και θεωρώ ότι, ειδικά τώρα
με την τεχνολογία και την παγκοσμιοποίηση,

181
00:09:16,069 --> 00:09:18,165
ότι είναι πιο εύκολο
να χάσουμε το δρόμο μας.

182
00:09:18,165 --> 00:09:20,807
Όλοι μας με κάποιον τρόπο
στερούμαστε κάποιον ορισμό

183
00:09:20,807 --> 00:09:23,279
και ο κόσμος γίνεται
όλο και πιο απροσδιόριστος.

184
00:09:23,601 --> 00:09:27,898
Νομίζω λοιπόν πολλές από τις δομές
στις οποίες προσβλέπουμε

185
00:09:27,898 --> 00:09:30,165
για να νιώσουμε ότι μας καλύπτουν

186
00:09:30,165 --> 00:09:31,799
μοιάζουν κάπως έτσι:

187
00:09:33,964 --> 00:09:36,347
Και οι δύο με την έννοια
των "pound" και "hashtag."

188
00:09:36,371 --> 00:09:37,521
(Γέλια)

189
00:09:37,819 --> 00:09:41,038
Σαν να προσπαθούμε με κάποιον τρόπο
να χωρέσουμε σε μια κατηγορία,

190
00:09:41,038 --> 00:09:45,039
ας πούμε, να ψάξουμε
συγκεκριμένα λήμματα και κατηγορίες

191
00:09:45,063 --> 00:09:47,046
και να πούμε, «Ναι, έτσι είμαι».

192
00:09:47,355 --> 00:09:49,153
Κοιτάζουμε τους άλλους ανθρώπους

193
00:09:49,153 --> 00:09:51,010
και λέμε, «Εσύ είσαι σαν εμένα...

194
00:09:51,010 --> 00:09:54,438
κι έτσι είμαστε ένα 'εμείς'».

195
00:09:55,218 --> 00:09:56,957
Και αυτό μας δίνει ένα νόημα.

196
00:09:56,957 --> 00:09:59,394
Αυτός είναι μόνο ένας τρόπος
να δανειστούμε έννοια.

197
00:09:59,394 --> 00:10:05,311
Το θέμα είναι ότι μεγάλο μέρος αυτού
εξαρτάται από θεσμούς,

198
00:10:05,832 --> 00:10:07,780
και είμαστε τόσοι πολλοί,

199
00:10:07,780 --> 00:10:11,098
και η ζωή είναι τόσο περίπλοκη και χαοτική

200
00:10:11,098 --> 00:10:14,090
που πρέπει να απομονωθούμε.

201
00:10:14,090 --> 00:10:16,791
Γινόμαστε δογματικοί στην πίστη μας.

202
00:10:16,791 --> 00:10:18,551
Οπαδοί της κυριολεξίας.

203
00:10:18,948 --> 00:10:21,998
Γιατί νιώθουμε ότι αυτές οι κατηγορίες
αρχίζουν να καταρρέουν.

204
00:10:21,998 --> 00:10:25,301
Παρατηρήσατε πόσες
από τις τωρινές συζητήσεις μας

205
00:10:25,301 --> 00:10:27,634
αφορούν τους ορισμούς των λέξεων;

206
00:10:28,138 --> 00:10:32,343
Δεν θυμάμαι πόσες φορές
είδα μια συζήτηση στη Huffington Post

207
00:10:32,343 --> 00:10:34,369
που να αρχίζει «Είστε φεμινιστής;»

208
00:10:34,978 --> 00:10:36,634
«Τι σημαίνει 'φεμινιστής';»

209
00:10:36,634 --> 00:10:39,945
«Ποιος σε αυτή τη διαμάχη
είναι πραγματικά προοδευτικός;»

210
00:10:40,265 --> 00:10:41,687
«Τι σημαίνει 'σοσιασιστής';»

211
00:10:41,687 --> 00:10:43,431
«Ποιος είναι 'φασίστας';»

212
00:10:44,992 --> 00:10:46,568
«Τι είναι 'γυναίκα';»

213
00:10:46,814 --> 00:10:47,964
Κέιτλιν Τζένερ.

214
00:10:48,233 --> 00:10:50,433
«Ποιος είναι 'μαύρος';» Ρέιτσελ Ντόλεζαλ.

215
00:10:50,826 --> 00:10:53,567
Τέτοιου είδους συζητήσεις κάνουμε συνεχώς,

216
00:10:53,567 --> 00:10:55,616
αλλά δεν αφορούν πραγματικά την έννοια.

217
00:10:55,664 --> 00:10:58,394
Είναι το πώς κατηγοριοποιούμε τον κόσμο.

218
00:10:58,733 --> 00:11:01,342
Κι έτσι το τελικό αποτέλεσμα

219
00:11:01,342 --> 00:11:04,483
είναι ότι καταλήγουμε
να μοιάζουμε κάπως έτσι,

220
00:11:04,483 --> 00:11:07,340
όπου επιτρέπουμε στις λέξεις
να προσδιορίζουν εμάς.

221
00:11:07,979 --> 00:11:11,039
Ξεχνάμε ότι όλες οι λέξεις 
είναι επινοήσεις.

222
00:11:11,345 --> 00:11:15,342
Είναι απλώς μοντέλα του πώς ο κόσμος
μπορεί ή θα έπρεπε να είναι,

223
00:11:15,342 --> 00:11:19,549
κι έτσι, όλοι ανασυντασσόμαστε
σε ομάδες με κοινές ανησυχίες,

224
00:11:19,549 --> 00:11:21,548
μιλάμε τις δικές μας γλώσσες,

225
00:11:21,870 --> 00:11:26,314
όταν στην ουσία, ο κόσμος
είναι κάτι παραπάνω από αυτό.

226
00:11:27,008 --> 00:11:29,074
Νομίζω ότι όλοι μας νιώθουμε

227
00:11:29,098 --> 00:11:33,127
ότι οι κατηγορίες που έχουμε
για να δίνουν νόημα στη ζωή μας

228
00:11:33,151 --> 00:11:36,171
δεν ταιριάζουν απαραίτητα σε όλους μας.

229
00:11:37,145 --> 00:11:39,657
Έτσι, πρέπει να εξηγήσουμε στον κόσμο

230
00:11:39,657 --> 00:11:42,386
ότι, «Ναι, το ενστερνίζομαι

231
00:11:42,386 --> 00:11:44,286
αλλά δεν με προσδιορίζει».

232
00:11:44,655 --> 00:11:46,717
Θα πρέπει να το κάνουμε πάλι και πάλι,

233
00:11:46,741 --> 00:11:52,305
διαπραγματευόμενοι πώς μας ταιριάζουν
αυτές οι κατηγορίες.

234
00:11:54,330 --> 00:11:57,070
Πολλοί από εμάς νιώθουμε εγκλωβισμένοι

235
00:11:57,070 --> 00:11:58,996
στο πώς χρησιμοποιούμε τις λέξεις.

236
00:11:58,996 --> 00:12:01,186
Ξεχνάμε ότι οι λέξεις είναι επινοημένες.

237
00:12:01,210 --> 00:12:04,230
Όχι μόνο οι δικές μου.
Όλες οι λέξεις είναι φτιαχτές,

238
00:12:04,230 --> 00:12:06,190
αλλά δε σημαίνουν όλες κάτι.

239
00:12:07,022 --> 00:12:10,013
Έτσι πιστεύω ότι θα ήθελα να -

240
00:12:12,181 --> 00:12:15,160
Η εικόνα της θέσης μας σήμερα -

241
00:12:15,184 --> 00:12:17,021
Σκέφτομαι την Άννα Φρανκ.

242
00:12:17,547 --> 00:12:21,261
Επειδή ήταν στο μικρό της
διαμέρισμα στο Άμστερνταμ,

243
00:12:21,595 --> 00:12:24,142
και σε έναν καιρό που όλοι γύρω της

244
00:12:24,142 --> 00:12:26,408
προσπαθούσαν να οργανώσουν
την ανθρωπότητα

245
00:12:26,408 --> 00:12:29,761
με κάποιον λογικό τρόπο με σαφή όρια
και ακραία αποδοτικότητα,

246
00:12:29,761 --> 00:12:33,482
αυτή χάραζε τον δικό της δρόμο,
οργανώνοντας τη δική της ανθρωπότητα.

247
00:12:33,792 --> 00:12:36,519
Νομίζω ότι αυτό ενέχει
κάτι πραγματικά πολύ ωραίο,

248
00:12:36,519 --> 00:12:39,721
γιατί το περισσότερο
αφορούσε τη δική της σύγχιση

249
00:12:39,721 --> 00:12:41,715
και τα δικά της τρωτά σημεία.

250
00:12:41,798 --> 00:12:45,548
Γι΄αυτό νομίζω ότι χρειαζόμαστε
ένα νέο είδος γλώσσας

251
00:12:45,572 --> 00:12:47,338
που μοιάζει λίγο περισσότερο έτσι.

252
00:12:47,582 --> 00:12:50,553
Γιατί ο καθένας μας
μπορεί να γίνει ό,τι θέλει.

253
00:12:50,777 --> 00:12:53,602
Σε κάθε δεδομένη στιγμή,
δεν είμαστε μόνο ένα άτομο,

254
00:12:53,626 --> 00:12:55,866
είμαστε πολλοί άνθρωποι ταυτόχρονα.

255
00:12:56,386 --> 00:13:01,329
Έτσι πρέπει να ευθυγραμμιστούμε
καλύτερα με τον σημερινό κόσμο,

256
00:13:01,329 --> 00:13:05,795
να μην προσκολληθούμε πολύ στα μοντέλα
που έχουμε αναθέσει στον κόσμο.

257
00:13:06,908 --> 00:13:10,946
Οι συσκευές GPS συχνά μας προειδοποιούν,

258
00:13:10,946 --> 00:13:14,546
υπενθυμίζοντας ότι ο χάρτης που βλέπετε
δεν είναι ο πραγματικός κόσμος,

259
00:13:14,546 --> 00:13:16,573
για να μην πέσετε μέσα στη λίμνη.

260
00:13:16,980 --> 00:13:18,130
(Γέλια)

261
00:13:18,682 --> 00:13:20,761
Νομίζω ότι χρειαζόμαστε
την ίδια υπενθύμιση,

262
00:13:20,761 --> 00:13:22,856
ότι ο χάρτης δεν είναι πραγματικός κόσμος,

263
00:13:22,856 --> 00:13:25,802
κι έτσι αν προκύψουν αυτά τα προβλήματα,

264
00:13:26,511 --> 00:13:29,607
έχουμε την επιλογή να προσδιορίσουμε
τα πράγματα όπως θέλουμε,

265
00:13:29,607 --> 00:13:33,810
δεν χρειάζεται κατ' ανάγκην
να δανειζόμαστε έννοιες

266
00:13:33,834 --> 00:13:36,261
που να δίνουν νόημα στη ζωή μας.

267
00:13:36,894 --> 00:13:38,048
Είναι δυνατόν,

268
00:13:38,072 --> 00:13:41,122
-και το ξέρω επειδή το κάνω
τα τελευταία επτά χρόνια-

269
00:13:41,122 --> 00:13:42,805
να επινοήσουμε νέες μεταφορές

270
00:13:42,805 --> 00:13:45,463
που κάνουν ορατό το αόρατο.

271
00:13:45,859 --> 00:13:48,024
Αυτό έχει κάτι ωραίο.

272
00:13:48,898 --> 00:13:53,608
Και πιστεύω πως αν συνάψουμε
μια καλύτερη σχέση με το χάος,

273
00:13:54,370 --> 00:13:58,814
αν σταματήσουμε να προσπαθούμε
να υπεραπλουστεύουμε

274
00:13:58,838 --> 00:14:03,073
την εσωτερική καταιγίδα
που όλοι αντιμετωπίζουμε,

275
00:14:03,097 --> 00:14:05,763
και την σύγχιση και την ευπάθεια,

276
00:14:05,763 --> 00:14:08,596
και την πραγματική
πολυπλοκότητα του κόσμου,

277
00:14:08,596 --> 00:14:11,517
τότε θα νιώσουμε λίγο πιο άνετα μέσα μας

278
00:14:11,517 --> 00:14:13,726
και δεν θα χρειάζεται να υποχωρήσουμε

279
00:14:13,726 --> 00:14:16,446
στις κατηγορίες που επιτρέπουμε
να μας προσδιορίζουν.

280
00:14:16,506 --> 00:14:19,518
Και θα μπορέσουμε να ανακτήσουμε
την εξουσία από τις λέξεις μας

281
00:14:19,518 --> 00:14:21,273
και να προσδιορίζουμε εμείς αυτές.

282
00:14:21,356 --> 00:14:23,654
Μου φαίνεται ως λίγο πιο υγιής σχέση.

283
00:14:23,928 --> 00:14:27,938
Δεν ξέρω πόσες συζητήσεις
θα ωφεληθούν από κάποιον -

284
00:14:28,169 --> 00:14:30,233
Όπως στο παιχνίδι Παντομίμα,

285
00:14:30,591 --> 00:14:34,266
όπου σας δίνεται ένα πραγματικό θέμα
για το οποίο θα μιλήσετε,

286
00:14:34,266 --> 00:14:36,477
και η πρόκληση είναι,
«Μην πεις αυτή τη λέξη».

287
00:14:36,477 --> 00:14:39,866
Νομίζω ότι αν το κάναμε όλοι αυτό
θα είμασταν λίγο καλύτερα.

288
00:14:40,922 --> 00:14:44,346
Επειδή θα επέτρεπε
μια συγκεκριμένη λεξική ρευστότητα

289
00:14:44,346 --> 00:14:46,102
η οποία μας λείπει τώρα.

290
00:14:46,270 --> 00:14:50,436
Είμαστε απλά όλοι κάπως
παγιδευμένοι στα ίδια μας τα λεξικά,

291
00:14:50,436 --> 00:14:55,126
που δεν εχουν κατ' ανάγκην απήχηση
σε ανθρώπους που δεν είναι ήδη σαν εμάς

292
00:14:55,150 --> 00:14:59,710
και οπότε νιώθω ότι αποκλίνουμε
λίγο-λίγο κάθε χρόνο,

293
00:14:59,710 --> 00:15:02,340
όσο πιο σοβαρά παίρνουμε τις λέξεις.

294
00:15:04,270 --> 00:15:07,340
Επειδή να θυμάστε,
οι λέξεις δεν είναι αληθινές.

295
00:15:07,990 --> 00:15:09,779
Δεν έχουν νόημα. Εμείς έχουμε.

296
00:15:09,803 --> 00:15:11,754
Νομίζω είναι σημαντικό να το θυμόμαστε.

297
00:15:11,778 --> 00:15:16,393
Και αν είχαμε μια αίσθηση
δημιουργικότητας και φαντασίας

298
00:15:16,417 --> 00:15:18,541
στη διαδικασία επανεφεύρεσης
του εαυτού μας,

299
00:15:18,565 --> 00:15:20,015
αυτό είναι δυνατόν.

300
00:15:20,364 --> 00:15:25,407
Είναι δυνατόν να προσπαθήσουμε
να έχουμε πιο πλούσιες μεταφορές.

301
00:15:25,591 --> 00:15:29,311
Ο κόσμος μας και οι ζωές μας
δεν είχαν ποτέ τόση στρεβλότητα,

302
00:15:29,311 --> 00:15:31,276
όσο έχουν αυτή ακριβώς τη στιγμή.

303
00:15:31,300 --> 00:15:36,585
Έτσι, αντί να πάρετε
την πλησιέστερη τυποποιημένη λέξη,

304
00:15:36,585 --> 00:15:38,898
ή απλώς να ικετεύσετε
να διαγνωστείτε με κάτι,

305
00:15:38,898 --> 00:15:41,639
πραγματικά αξίζει να είστε παρόντες,

306
00:15:41,791 --> 00:15:43,716
στην λύπη, για παράδειγμα.

307
00:15:43,960 --> 00:15:46,293
Στο χάος των συναισθημάτων.

308
00:15:46,681 --> 00:15:48,395
Νομίζω ότι αξίζει να το κάνετε.

309
00:15:48,419 --> 00:15:50,652
Νομίζω ότι πρέπει να δούμε από άλλο πρίσμα

310
00:15:50,676 --> 00:15:55,278
για να μπορούμε να βάλουμε σε νέο πλαίσιο
το χάος που αντιμετωπίζουμε συνεχώς.

311
00:15:55,302 --> 00:15:56,724
Και αν το κάνουμε,

312
00:15:56,748 --> 00:16:01,385
αν καθένας μας είναι πρόθυμος
πραγματικά να προσδιορίσει ποιος είναι

313
00:16:01,385 --> 00:16:03,617
με μια αίσθηση δημιουργικότητας,

314
00:16:03,641 --> 00:16:06,991
νομίζω ότι ο κόσμος θα μπορούσε
να μοιάζει λίγο περισσότερο έτσι.

315
00:16:07,482 --> 00:16:08,952
Πραγματικά χάλια.

316
00:16:09,202 --> 00:16:11,256
Νομίζω ότι μας αρέσει η ακαταστασία

317
00:16:11,256 --> 00:16:13,445
κι ο κόσμος μας
είναι πράγματι ακατάστατος.

318
00:16:13,825 --> 00:16:15,843
Και νομίζω ότι δεν θα ήταν τόσο λυπηρό

319
00:16:15,843 --> 00:16:18,090
να ξεφεύγαμε από αυτούς τους θεσμούς

320
00:16:18,090 --> 00:16:20,034
που μας αποδυναμώνουν συνεχώς

321
00:16:20,034 --> 00:16:22,317
και να γνωρίσουμε
τους πραγματικούς εαυτούς μας

322
00:16:22,317 --> 00:16:24,361
με όλες μας τις αδυναμίες,

323
00:16:24,361 --> 00:16:26,881
και φανερώνοντας ειλικρινά
τα αισθήματά μας.

324
00:16:27,525 --> 00:16:28,675
Και νομίζω,

325
00:16:29,626 --> 00:16:32,006
ότι αν και είναι χαώδες και άναρχο,

326
00:16:32,530 --> 00:16:36,740
θα μας δώσει λίγο περισσότερη
ικανοποίηση να το κάνουμε.

327
00:16:37,400 --> 00:16:40,640
Θα ήθελα να σας αφήσω με ένα ανάγνωσμα

328
00:16:40,640 --> 00:16:43,296
ενός από τους αγαπημένους μου φιλοσόφους,

329
00:16:43,320 --> 00:16:46,176
τον Μπιλ Γουότερσον που έγραφε
το κόμικ «Κάλβιν Και Χομπς».

330
00:16:46,176 --> 00:16:47,056
Είπε:

331
00:16:47,960 --> 00:16:51,776
«Η δημιουργία ζωής που αντικατοπτρίζει
τις αξίες σου και ικανοποιεί την ψυχή σου

332
00:16:51,800 --> 00:16:53,456
είναι ένα σπάνιο επίτευγμα.

333
00:16:53,480 --> 00:16:55,936
Το να εφεύρεις το νόημα της δικής σου ζωής

334
00:16:55,960 --> 00:16:57,496
δεν είναι εύκολο,

335
00:16:57,520 --> 00:16:59,336
αλλά είναι επιτρεπτό

336
00:16:59,360 --> 00:17:02,020
και νομίζω θα είσαι
πιο ευτυχής για την ταλαιπωρία».

337
00:17:02,240 --> 00:17:03,456
Σας ευχαριστώ.

338
00:17:03,480 --> 00:17:04,970
(Χειροκρότημα)