Zihninizi açmak için buradayım.

Bu fil resmiyle ortak ne yönüm
var kim tahmin edebilir?

Gözleri, kulakları ya da duruşu mu?

Bu fil resmi ile bağlantı kurarak 
vermek istediğim asıl mesaj

öğrenme güçlüğü olan bir çocuktur.

Çoğu insan renkleri ve desenleri görüyor

fakat anlatmak istediğim

öğrenme güçlüğü olan bir çocuğun hayata
karşı tepkisi ya da nasıl düşündüğüdür.

Dikkat eksikliği bozukluğu yani DEB,

teknik olarak doğduğumdan beri var

fakat ben 9 yaşındayken 
tam teşhis konuldu.

Şimdi ele aldığımız esas konu

'mükemmel öğrenci' fikriyle 
kalıplaştırılmış

günümüzde sınıflarda öğrenme güçlüğü 
çeken çocuklar.

Benim fikrime göre 'mükemmel'
sınıflara katılmak

veya ödev yapmakla ilgili değil,

çünkü mükemmel diye bir şey yoktur.

(Gülüşmeler)

Yedi Amerikalı'dan birinde bir tür 
öğrenme güçlüğü olduğu belirtiliyor.

Gerçekler gerçektir.

fakat söylemeye çalıştığım şey
gerçeklerden daha fazlası,

bu da yaratıcılığı destekler.

Yaratıcılık yani sanat, yemek pişirmek,
dans, tiyatro ve birçok şey.

Fark ettiğim şey ,

Öğrenme güçlüğü olan çocuklardan
fiziksel olarak olmasa da

zihinsel olarak yaratıcılık sızıyor.

Toplum olarak öğrenme güçlüğü çeken 
çocukları düzeltmeye çalışmamalıyız.

Toplum olarak, 
aksine onları desteklemeliyiz.

Yaratıcılık yeteneğine yönelen insanların
hayatı daha mutlu yaşadıkları

bilimsel olarak kanıtlanmıştır.

Öğrenme güçlüğü olan çocuklarda 
yaratıcılık ortaya çıkmak ister.

Fakat onlar gerçek kimliklerini kavramayı
sağlayan uygun anlayışa veya öğretime

hiçbir zaman sahip olmadılar.

Eğer sizin içinde uygunsa,

biraz kendimden bahsedeceğim.

Bir alkış alabilir miyim, lütfen?

(Alkış)

Şimdi, ACT'mden elde ettiğim her şey bu.

Biraz az 19 .

Çünkü 'ortalama' 21 ya da üstü bir
puana sahip olmalısınız.

Bu yüzden ben ortalamanın altındayım.

Tıpkı filin renkleri, desenleri 
ve eğrileri gibiyim

sadece tek bir şeyle ifade edilemem.

Her zaman ACT puanım hakkında 
yalan söyledim.

Farkına vardığım yeteneklerimden 
neden korkuyorum ki?

O fil benimle ilgili bir puanlamanın 
yapabileceğinden daha fazla şey anlatıyor.

Ben zavallı bir son sınıf öğrencisiyim

ama bu fil gelecek yıl
DePaul Üniversite'sine gidiyor olacak.

(Alkış)

DePaul, Harvard kadar değil 
ama benim için bir Harvard.

Çünkü biliyorum ki hayatımızdaki
başarılar bir puandan ibaret değil.

Hayattaki başarılarımı kendim belirlerim.

(Alkış)

Zaman, pek çok yönden değişti.

Çocuk eğitimlerinde kalıpların dışında
düşünmemiz gerekiyor.

Genç neslin sınıflarını bir odadan 
ziyade bir harita olarak görmesi lazım

Öğretmenler, farklı öğrenen çocukları da 
kutlamalı, hatalarını desteklemeli

başarısızlıklarında onları 
cesaretlendirmelidir.

Gerçekten öğrenmenin tek yolu bu.

Yaratıcılık geleceğimizde .

Siz ona karşı açık mısınız?

Çok teşekkür ederim.