1
00:00:00,817 --> 00:00:03,651
คริส แอนเดอร์สัน: คุณเป็นปรากฏการณ์มหัศจรรย์
ทางคณิตศาสตร์ก็ว่าได้

2
00:00:03,675 --> 00:00:06,739
คุณได้สอนที่ฮาร์วาด และ เอ็มไอที
ตอนอายุน้อย

3
00:00:06,763 --> 00:00:08,953
และจากนั้น เอนเอสเอ ก็เรียกตัว

4
00:00:09,464 --> 00:00:10,668
มันเป็นอย่างไรบ้างครับ

5
00:00:11,207 --> 00:00:15,130
จิม ไซม่อนส์: เออ เอ็นเอสเอ --
นั่นคือ หน่วยความมั่นคงแห่งชาติ--

6
00:00:15,154 --> 00:00:17,123
พวกเขาไม่ได้เรียกมาจริงๆ หรอกครับ

7
00:00:17,465 --> 00:00:21,939
พวกเขามีปฏิบัติการที่พรินส์ตัน
ที่ซึ่งพวกเขาจ้างนักคณิตศาสตร์

8
00:00:21,963 --> 00:00:24,905
ให้โจมตีรหัสลับ และอะไรแบบนั้น

9
00:00:25,294 --> 00:00:26,966
และผมรู้ว่ามันมีอยู่จริง

10
00:00:27,315 --> 00:00:29,495
และพวกเขาก็มีนโยบายที่ดีมากๆ

11
00:00:29,519 --> 00:00:33,369
เพราะคุณสามารถทำงานครึ่งเวลา
กับคณิตศาสตร์ของคุณ

12
00:00:33,393 --> 00:00:36,877
และทำงานให้พวกเขาอย่างน้อนครึ่งเวลา


13
00:00:37,559 --> 00:00:39,033
และพวกเขาก็จ่ายให้เยอะด้วย

14
00:00:39,057 --> 00:00:42,108
ฉะนั้น นั่นเป็นการดึงตัวที่ยากที่จะยั้งได้

15
00:00:42,132 --> 00:00:44,044
ผมก็เลยไปที่นั่น

16
00:00:44,068 --> 00:00:45,406
คริส: คุณเคยเป็นคนถอดรหัส

17
00:00:45,430 --> 00:00:46,596
จิม: เคยครับ

18
00:00:46,620 --> 00:00:47,777
คริส: จนกระทั่งคุณโดนไล่ออก

19
00:00:47,801 --> 00:00:49,384
จิม: อืม ผมถูกไล่ออก ใช่ครับ

20
00:00:49,408 --> 00:00:50,653
คริส: เป็นไงมาไงครับ

21
00:00:51,280 --> 00:00:52,613
จิม: อืม ยังไงน่ะหรอ

22
00:00:53,611 --> 00:00:58,567
ผมถูกไล่ออก เพราะว่า อืม
ตอนนั้นเกิดสงครามเวียดนาม

23
00:00:58,591 --> 00:01:04,329
และหัวหน้าของหัวหน้าทั้งหลายในองค์กรผม
เป็นแฟนพันธ์ุแท้สงคราม

24
00:01:04,353 --> 00:01:08,748
และเขียนบทความในนิตยสารนิวยอร์คไทมส์
ในหัวเรื่องจากปก

25
00:01:08,772 --> 00:01:10,542
เกี่ยวกับว่าเราจะชนะสงครามเวียดนามได้อย่างไร

26
00:01:10,566 --> 00:01:13,695
และผมไม่ชอบสงคราม ผมคิดว่ามันโง่เง่า

27
00:01:13,719 --> 00:01:16,384
ผมเลยเขียนจดหมายไปยังไทมส์
ซึ่งพวกเขาก็ตีพิมพ์

28
00:01:16,408 --> 00:01:20,422
ว่าไม่ใช่ทุกคนหรอกที่ทำงานให้กับ
แม็กซ์เวล เทเลอร์

29
00:01:20,446 --> 00:01:25,132
ถ้าใครสักคนจะจำชื่อนั้นได้
เห็นด้วยกับแนวคิดของเขา

30
00:01:25,553 --> 00:01:27,211
และผมก็ให้เหตุผลของผม ...

31
00:01:27,235 --> 00:01:29,399
คริส: โอ้ โอเค ผมเห็นได้ว่านั่นอาจจะ --

32
00:01:29,423 --> 00:01:31,978
จิม: ... ซึ่งมันต่างจากความคิดของ
นายพลเทเลอร์

33
00:01:32,002 --> 00:01:33,908
แต่สุดท้ายแล้ว ไม่มีใครยอมพูดอะไร

34
00:01:33,932 --> 00:01:37,633
แต่หลังจากนั้น ผมอายุ 29 ในตอนนั้น
และก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งมาหาผม

35
00:01:37,657 --> 00:01:40,745
และพูดว่า เขาเป็นนักข่าว
จากนิตยสารนิวส์วีค

36
00:01:40,769 --> 00:01:46,136
และเขาอยากจะสัมภาษณ์ผม
และถามว่าผมทำอย่างไรกับความคิดของผม

37
00:01:46,160 --> 00:01:50,059
และผมบอกเขาไปว่า "ส่วนใหญ่ผมกำลัง
ทำงานด้านคณิตศาสตร์ตอนนี้

38
00:01:50,083 --> 00:01:53,456
และเมื่อสงครามจบ
จากนั้นผมจะทำงานส่วนใหญ่ให้พวกเขา"

39
00:01:54,123 --> 00:01:56,948
จากนั้น ผมทำแต่เรื่องต้องใช้สมอง
ที่ผมควรจะทำในตอนนั้น --

40
00:01:56,972 --> 00:02:01,129
ผมบอกเจ้านายที่ผมอยู่ในสังกัด
ว่าผมให้สัมภาษณ์

41
00:02:01,153 --> 00:02:02,612
เขาถามว่า "คุณพูดว่าอะไร"

42
00:02:02,636 --> 00:02:04,102
ผมก็บอกเขาไปว่าผมพูดอะไร

43
00:02:04,126 --> 00:02:06,441
จากนั้น เขาบอกว่า "ผมต้องโทรหาเทเลอร์"

44
00:02:06,465 --> 00:02:08,842
เขาโทรหาเทเลอร์ ใช้เวลา 10 นาที

45
00:02:08,866 --> 00:02:11,128
ผมถูกไล่ออกห้านาทีหลังจากนั้น

46
00:02:11,590 --> 00:02:12,812
คริส: โอเค

47
00:02:12,836 --> 00:02:13,987
จิม: แต่มันก็ไม่เลว

48
00:02:14,011 --> 00:02:16,504
คริส: ก็ไม่เลวเลย 
เพราะว่าคุณได้ไปที่สโตนี่ บรู๊ค

49
00:02:16,528 --> 00:02:19,661
และรับงานเป็นนักคณิตศาสตร์

50
00:02:19,685 --> 00:02:22,137
คุณเริ่มทำงานกับผู้ชายคนนี้

51
00:02:22,161 --> 00:02:23,325
เขาเป็นใครครับ

52
00:02:24,352 --> 00:02:25,764
จิม: โอ้ [ชิยิง-เชน] เฉิน

53
00:02:25,788 --> 00:02:28,892
เฉินเป็นนักคณิตศาสตร์ที่เจ๋งที่สุดในศตวรรษนี้

54
00:02:28,916 --> 00:02:34,149
และผมรู้จักเขา
ตอนผมเป็นนักเรียนระดับปริญญาที่เบิร์กลีย์

55
00:02:34,173 --> 00:02:36,044
และผมก็มีความคิดบางอย่าง

56
00:02:36,068 --> 00:02:38,515
และไปนำไปเสนอเขา
และเขาก็ชอบพวกมัน

57
00:02:38,539 --> 00:02:45,165
เราทำงานนี้ด้วยกัน ซึ่งคุณคงเห็นได้

58
00:02:45,189 --> 00:02:46,339
นั่นแหละครับ

59
00:02:47,198 --> 00:02:50,804
คริส: มันนำคุณไปสู่การตีพิมพ์
ผลงานชื่อดังร่วมกัน

60
00:02:50,828 --> 00:02:54,066
คุณอธิบายให้เราเข้าใจได้ไหมครับ
ว่ามันเป็นงานเกี่ยวกับอะไร

61
00:02:55,028 --> 00:02:56,186
จิม: ไม่ได้ครับ

62
00:02:56,210 --> 00:02:58,484
(เสียงหัวเราะ)

63
00:02:58,966 --> 00:03:01,030
จิม: ผมหมายถึง
ผมคงอธิบายให้บางคนเข้าใจได้

64
00:03:01,054 --> 00:03:03,129
(เสียงหัวเราะ)

65
00:03:03,153 --> 00:03:05,017
คริส: แล้วถ้าอธิบายอันนี้ล่ะครับ

66
00:03:05,041 --> 00:03:07,770
จิม: คงได้กับไม่กี่คนหรอกครับ ไม่มากหรอก

67
00:03:09,144 --> 00:03:11,958
คริส: ผมคิดว่าคุณบอกผมว่า
มันมีอะไรเกี่ยวกับทรงกลม

68
00:03:11,982 --> 00:03:13,844
ลองเริ่มจากตรงนั้นไหมครับ

69
00:03:13,868 --> 00:03:17,468
จิม: ครับ มันเกี่ยวครับ
แต่ผมขอพูดเกี่ยวกับงานนั้น --

70
00:03:17,492 --> 00:03:20,692
มันเกี่ยวข้องกันนะครับ 
แต่ก่อนที่ผมจะพูดถึงเรื่องนั้น --

71
00:03:20,716 --> 00:03:24,256
งานนั้นมันเป็นคณิตศาสตร์ชั้นดี

72
00:03:24,280 --> 00:03:26,772
ผมรู้สึกชอบมันมาก เฉินก็เช่นกัน

73
00:03:27,910 --> 00:03:32,086
มันเป็นจุดเริ่มต้นของสาขาย่อยเล็กๆ
ที่ตอนนี้กำลังเติบโต

74
00:03:32,638 --> 00:03:37,932
แต่ที่น่าสนใจยิ่งกว่านั้น
มันสามารถนำไปใช้กับฟิสิกส์ได้

75
00:03:37,956 --> 00:03:42,251
ซึ่งเป็นสิ่งที่เราไม่รู้จักมันเลย --
อย่างน้อยผมก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับฟิสิกส์

76
00:03:42,275 --> 00:03:44,557
และผมไม่คิดว่าเฉินก็ไม่ได้รู้มาก

77
00:03:44,581 --> 00:03:48,544
และประมาณ 10 ปีหลังจากงานตีพิมพ์ออกมา

78
00:03:48,568 --> 00:03:53,048
ชายที่ชื่อว่า เอ็ด วิทเทน ในพรินสตัน
เริ่มที่จะใช้มันกับทฤษฎีสตริง

79
00:03:53,072 --> 00:03:57,924
และคนในรัสเซียก็เริ่มจะใช้มัน
กับสิ่งที่เรียกว่า "สสารควบแน่น"

80
00:03:57,948 --> 00:04:02,841
ทุกวันนี้ สิ่งเหล่านั้นที่ถูกเรียกว่า
ค่าคงที่ เฉิน-ไซมอนส์

81
00:04:02,865 --> 00:04:04,730
ได้กระจายออกมาทั่วทั้งวงการฟิสิกส์

82
00:04:04,754 --> 00:04:05,928
และมันก็น่าทึ่ง

83
00:04:05,952 --> 00:04:07,317
เราไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับฟิสิกส์

84
00:04:07,714 --> 00:04:10,568
มันไม่เคยเกิดขึ้นกับผม
ที่จะรู้สึกว่ามันน่าจะใช้กับฟิสิกส์ได้

85
00:04:10,592 --> 00:04:14,380
แต่นั่นแหละคณิตศาสตร์ --
คุณไม่อาจรู้ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

86
00:04:14,404 --> 00:04:15,896
คริส: มันเหลือเชื่อมากเลยครับ

87
00:04:15,920 --> 00:04:20,284
ฉะนั้น เรากำลังพูดถึงเรื่องการวิวัฒนาการ
ของความคิดมนุษย์

88
00:04:20,308 --> 00:04:22,816
ที่อาจ หรืออาจจะไม่สัมผัสกับความจริง

89
00:04:22,840 --> 00:04:26,153
อย่างไรก็ดี คุณคิดทฤษฎีทางคณิตศาสตร์ได้

90
00:04:26,177 --> 00:04:28,025
โดยไม่รู้เรื่องฟิสิกส์

91
00:04:28,049 --> 00:04:30,547
แล้วค้นพบในอีกสองทศวรรษต่อมา
ว่ามันถูกนำไปปรับใช้ได้

92
00:04:30,571 --> 00:04:33,602
เพื่ออธิบายโลกทางฟิสิกส์อย่างลึกซึ้ง

93
00:04:33,626 --> 00:04:34,779
มันเกิดขึ้นได้อย่างไรครับ

94
00:04:34,803 --> 00:04:35,960
จิม: พระเจ้าคงทราบครับ

95
00:04:35,984 --> 00:04:38,094
(เสียงหัวเราะ)

96
00:04:38,849 --> 00:04:41,999
แต่มีนักฟิสิกส์ชื่อดังชื่อว่า [ยูจีน] วิกเนอร์

97
00:04:42,023 --> 00:04:47,611
และเขาเขียนบทความเกี่ยวกับ
ประสิทธิภาพที่ไม่สมเหตุสมผลของคณิตศาสตร์

98
00:04:47,635 --> 00:04:51,587
อย่างไรก็ดี คณิตศาสตร์นี้
ซึ่งหยั่งรากในโลกแห่งความจริง

99
00:04:51,611 --> 00:04:56,606
ในบางแง่มุม -- เราเรียนรู้ที่จะนับ จะวัด
ทุกๆ คนก็ทำกัน --


100
00:04:56,630 --> 00:04:58,460
และจากนั้นมันก็เติบโตด้วยตัวของมัน

101
00:04:58,976 --> 00:05:01,817
แต่บ่อยครั้ง
มันก็ย้อนกลับมาเพื่อกู้วิกฤติ

102
00:05:02,293 --> 00:05:04,471
ทฤษฎีสัมพันธภาพทั่วไปเป็นตัวอย่างหนึ่ง

103
00:05:04,495 --> 00:05:07,612
[เฮอร์มัน] มินคอฟฟสกี มีเรขาคณิตนี้
และไอสไตน์ก็ตระหนักว่า


104
00:05:07,636 --> 00:05:11,483
"เฮ้ย นี่มันใช่เลย
ที่ฉันจะใช้คำนวณสัมพันธภาพทั่วไป"

105
00:05:11,507 --> 00:05:14,619
ฉะนั้น คุณไม่อาจรู้เลย มันเป็นปริศนา

106
00:05:15,056 --> 00:05:16,273
มันคือปริศนา

107
00:05:16,297 --> 00:05:19,593
คริส: งั้น นี่คืองานทางคณิตศาสตร์แห่งความคงที่

108
00:05:19,617 --> 00:05:20,959
เล่าให้เราฟังหน่อยครับ

109
00:05:20,983 --> 00:05:26,907
จิม: ครับ นั่นกระดิ่ง -- มันเป็นทรงกลม
และมันก็มีโครงระแนงรอบๆ --

110
00:05:26,931 --> 00:05:28,504
พวกตารางเหล่านั้น

111
00:05:30,697 --> 00:05:35,603
ที่ผมกำลังจะแสดงให้เห็นตอนนี้
ถูกสำรวจไว้แต่แรกโดย [เลโอนาร์ด] ยูเลอร์

112
00:05:35,627 --> 00:05:37,881
นักคณิตศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ ในยุค 1700

113
00:05:38,223 --> 00:05:43,404
และมันก็ค่อยๆ เติบโต
เป็นสาขาในวิชาคณิตศาสตร์ที่สำคัญมากๆ

114
00:05:43,428 --> 00:05:45,762
โทโพโลยีเชิงพีชคณิต, เรขาคณิต

115
00:05:47,039 --> 00:05:51,403
เอกสารตรงนั้นมีที่มาจากสิ่งนี้

116
00:05:51,427 --> 00:05:53,261
ฉะนั้น มันเป็นอย่างนี้ครับ

117
00:05:53,285 --> 00:05:57,737
มันมีแปดจุดยอด
12 ขอบ, หกหน้า

118
00:05:57,761 --> 00:06:01,591
และถ้าคุณมองมันแบบต่าง --
จุดยอดหักออกด้วยขอบบวกด้วยหน้า --

119
00:06:01,615 --> 00:06:02,767
คุณจะได้สอง

120
00:06:02,791 --> 00:06:05,010
โอเค ดี สอง นั่นเป็นเลขที่ดี

121
00:06:05,034 --> 00:06:09,282
นี่คือวิธีการที่แตกต่างในการทำ --
นี่คือส่วนที่เป็นสามเหลี่ยมที่คลุมอยู่

122
00:06:09,306 --> 00:06:13,883
ที่มี 12 จุดยอด และ 30 มุม

123
00:06:13,907 --> 00:06:18,102
และ 20 หน้า, 20 ช่อง

124
00:06:18,576 --> 00:06:23,167
จุดยอดหักออกด้วยขอบบวกด้วยหน้า
ก็ยังคงเท่ากับสอง

125
00:06:23,191 --> 00:06:26,038
อันที่จริง คุณสามารถทำแบบนี้
แบบไหนก็ได้ --

126
00:06:26,062 --> 00:06:29,460
คลุมสิ่งนี้ด้วยโพลีกอนและสามเหลี่ยม
แบบใดๆ ก็ตาม

127
00:06:29,484 --> 00:06:30,804
และผสมมันเข้าด้วยกัน

128
00:06:30,828 --> 00:06:34,107
และคุณเอาจุดยอดลบด้วยขอบ
บวกด้วยหน้า -- คุณจะได้สอง

129
00:06:34,131 --> 00:06:35,742
นี่คือรูปที่ต่างกัน

130
00:06:36,480 --> 00:06:41,730
นี่คือทรงห่วงยาง หรือพื้นผิวของโดนัท
16 จุดยอด

131
00:06:41,754 --> 00:06:45,998
ถูกปกคลุมโดยสี่เหลี่ยมผืนผ้าเหล่านี้
32 มุม 16 หน้า

132
00:06:46,530 --> 00:06:49,214
จุดยอดหักออกด้วยขอบได้คำตอบเป็นศูนย์

133
00:06:49,238 --> 00:06:50,713
มันออกมาเป็นศูนย์เสมอ

134
00:06:50,737 --> 00:06:55,047
ทุกครั้งทีคุณปกคลุมทรงห่วงยาง
ด้วยสี่เหลี่ยมหรือสามเหลี่ยม

135
00:06:55,071 --> 00:06:59,006
หรืออะไรแนวนั้น 
คุณจะได้ศูนย์

136
00:07:00,514 --> 00:07:02,904
ฉะนั้นมันจึงถูกเรียกว่า
ลักษณะ ยูเลอร์

137
00:07:02,928 --> 00:07:06,377
และมันเป็นสิ่งที่ถูกเรียกว่า
ค่าคงที่โทโพโลจี

138
00:07:06,849 --> 00:07:08,005
มันน่าอัศจรรย์ไม่น้อย

139
00:07:08,029 --> 00:07:10,820
ไม่ว่าคุณจะทำอย่างไรกับมัน
คุณจะได้ตำคอบเดิมเสมอ

140
00:07:10,844 --> 00:07:17,143
ฉะนั้น นั่นเป็นแหล่งแรกของผลักดัน
จากกลางยุค 1700

141
00:07:17,167 --> 00:07:20,936
เข้าไปในเรื่องซึ่งตอนนี้เรียกว่า
โทโพโลจีเชิงเรขาคณิต

142
00:07:20,960 --> 00:07:23,943
คริส: และงานของคุณใช้แนวคิดแบบนี้
และขับเคลื่อนมัน

143
00:07:23,967 --> 00:07:26,416
เข้าไปยังทฤษฎีที่มีมิติมากกว่านั้น

144
00:07:26,440 --> 00:07:29,528
วัสดุที่มีมิติมาก และค้นพบค่าคงที่ใหม่

145
00:07:29,552 --> 00:07:34,195
จิม: ครับ มันมีค่าคงที่มิติมากอยู่แล้ว

146
00:07:34,219 --> 00:07:38,676
คลาส พอนทริอจิน (Pontryagin) --
อันที่จริงมันมีคลาส เฉิน

147
00:07:38,700 --> 00:07:42,248
มันมีสาขาของชนิดค่าคงที่เหล่านี้

148
00:07:42,272 --> 00:07:46,407
ผมพยายามที่จะทำงานกับหนึ่งในนั้น

149
00:07:46,431 --> 00:07:50,634
และการจำลองมันค่อนข้างจะเกี่ยวกับการจัดการ

150
00:07:50,658 --> 00:07:53,680
แทนที่จะเป็นในวิธีแบบที่เราทำกันทั่วไป

151
00:07:53,704 --> 00:07:58,063
และนั่นก็นำไปสู่งานนี้
และเราก็ได้เปิดเผยสิ่งใหม่บางอย่าง

152
00:07:58,087 --> 00:08:01,588
แต่ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะ คุณ ยูเลอร์ --

153
00:08:01,612 --> 00:08:05,593
ผู้เขียนงานทางคณิตศาสตร์ไว้ถึง 70 ฉบับ

154
00:08:05,617 --> 00:08:07,348
และมีลูกๆ 13 คน

155
00:08:07,372 --> 00:08:13,814
ที่คงนั่งโยกขึ้นลงบนตักของเขา 
ขณะที่เขาเขียนสิ่งเหล่านี้ --

156
00:08:13,838 --> 00:08:19,612
ถ้ามันไม่ใช่เพราะคุณ ยูเลอร์
มันก็คงจะไม่มีค่าคงที่พวกนี้

157
00:08:20,157 --> 00:08:24,254
คริส: ครับ ฉะนั้น อย่างน้อย 
นั่นก็ทำให้เราได้ผู้ที่มีความคิดเป็นเลิศ

158
00:08:24,804 --> 00:08:26,347
มาพูดถึงการฟื้นฟูใหม่กันดีกว่า

159
00:08:26,371 --> 00:08:32,227
เพราะว่าคุณเอาคิดที่เป็นเลิศ
และเคยเป็นคนถอดรหัสที่เอ็นเอสเอ


160
00:08:32,251 --> 00:08:35,480
คุณเริ่มที่จะกลายเป็นคนถอดรหัส
ในอุตสาหกรรมการเงิน

161
00:08:35,504 --> 00:08:38,194
ผมคิดว่าคุณอาจไม่เชื่อ
ทฤษฎีที่มีประสิทธิภาพทางการตลาด

162
00:08:38,218 --> 00:08:44,605
อย่างไรก็ดี คุณพบหนทางที่จะสร้างเงินได้
ที่น่าทึ่งในรอบสองทศวรรษ

163
00:08:44,629 --> 00:08:46,300
ผมได้รับทราบมาว่า

164
00:08:46,324 --> 00:08:49,823
สิ่งน่าทึ่งที่คุณได้ทำ ไม่ใช่เพียงแค่
ขนาดของผลตอบแทนทางการเงิน

165
00:08:49,847 --> 00:08:53,730
แต่เป็นการที่คุณได้พวกมันมา
ด้วยความไม่แน่นอนและความเสี่ยงที่น้อยเหลือเชื่อ

166
00:08:53,754 --> 00:08:55,578
เมื่อเทียบกับ
อุตสาหกรรมกองทุนบริหารความเสี่ยงอื่นๆ

167
00:08:55,602 --> 00:08:57,531
คุณทำอย่างนั้นได้อย่างไรครับ

168
00:08:58,071 --> 00:09:02,182
จิม: ผมทำมันโดยการรวมเข้ากลุ่มคนที่ยอดเยี่ยม

169
00:09:02,206 --> 00:09:06,162
และผมก็เริ่มทำการค้า
ผมเริ่มเบื่อคณิตศาสตร์นิดหน่อย

170
00:09:06,186 --> 00:09:10,109
ผมอยู่ในวัย 30 ปลายๆ
มีเงินไม่มาก

171
00:09:10,133 --> 00:09:12,642
ผมเริ่มทำการค้า และมันก็ไปได้สวยมาก

172
00:09:13,063 --> 00:09:15,811
ผมทำเงินได้ค่อนข้างมากเพราะโชคช่วย

173
00:09:15,835 --> 00:09:17,501
คือผมหมายถึง ผมคิดว่ามันมาจากโชคล้วนๆ

174
00:09:17,525 --> 00:09:19,634
มันไม่ใช่เพราะแบบจำลองทางคณิตศาสตร์

175
00:09:19,658 --> 00:09:23,489
แต่เมื่อมองดูข้อมูลสักพัก ผมก็รู้ว่า

176
00:09:23,513 --> 00:09:26,066
มันดูเหมือนมีโครงสร้างบางอย่างตรงนั้น


177
00:09:26,090 --> 00:09:29,787
และผมก็จ้างนักคณิตศาสตร์จำนวนหนึ่ง
และเริ่มสร้างแบบจำลอง --

178
00:09:29,811 --> 00:09:34,076
เป็นอะไรบางอย่างที่เราทำ
ตอนอยู่ที่ ไอดีเอ [สถาบันวิเคราะห์ความมั่นคง]

179
00:09:34,100 --> 00:09:36,933
คุณออกแบบอัลกอริธึม
คุณทดสอบมันในคอมพิวเตอร์

180
00:09:36,957 --> 00:09:39,123
มันได้ผมไหม หรือมันไม่ได้ผล อะไรแบบนั้น

181
00:09:39,443 --> 00:09:40,922
คริส: ขอผมดูได้ไหมครับ

182
00:09:40,946 --> 00:09:45,487
เพราะว่านี่เป็นกราฟทั่วๆ ไปของโภคภัณฑ์


183
00:09:46,487 --> 00:09:50,528
ผมมองดูแล้วผมก็บอกว่า
"นั่นมันก็แค่ขึ้นๆ ลงๆ แบบสุ่ม --

184
00:09:50,552 --> 00:09:53,414
บางทีแนวโน้มขึ้นนิดหน่อย
ตลอดช่วงเวลา"

185
00:09:53,438 --> 00:09:55,551
เป็นไปได้อย่างไรที่คุณมองที่สิ่งนั้น

186
00:09:55,575 --> 00:09:57,901
และเห็นอะไรบางอย่างที่ไม่ได้เป็นแค่อะไรอย่างสุ่ม

187
00:09:57,925 --> 00:10:01,172
จิม: ในอดีต -- มันคือ
กราฟในแบบเก่าๆ

188
00:10:01,196 --> 00:10:05,480
โภคภัณฑ์ หรือการแลกเปลี่ยนค่าเงิน
มีแนวโน้มทิศทาง

189
00:10:05,504 --> 00:10:11,559
ไม่จำเป็นว่าต้องเป็นแนวโน้มที่อ่อนมาก
ที่คุณเห็นตรงนี้ แต่อาจเป็นแนวโน้มในช่วง

190
00:10:11,583 --> 00:10:15,639
และถ้าคุณคิด โอเค 
ผมกำลังจะคาดเดาวันนี้

191
00:10:15,663 --> 00:10:20,631
โดยความเคลื่อนไหวเฉลี่ยใน 20 วันที่ผ่านมา --

192
00:10:20,655 --> 00:10:23,762
บางที นั่นอาจเป็นการคาดเดาที่ดี

193
00:10:23,786 --> 00:10:29,394
และอันที่จริง หลายปีก่อน
ระบบที่ว่านี้น่าจะได้ผล --

194
00:10:29,418 --> 00:10:31,809
ไม่ค่อยดีนัก แต่น่าจะได้ผล

195
00:10:31,833 --> 00:10:34,342
คุณอาจทำเงิน คุณอาจเสียเงิน
คุณอาจได้เงิน

196
00:10:34,366 --> 00:10:36,564
แต่มันมีค่าเทียบเท่ากับทั้งปี

197
00:10:36,588 --> 00:10:40,829
และคุณอาจทำเงินได้นิดหน่อยระหว่างช่วงนั้น

198
00:10:41,884 --> 00:10:43,842
มันเป็นระบบที่เก่ามาก

199
00:10:44,525 --> 00:10:48,054
คริส: ฉะนั้น คุณอาจะทดสอบหลายๆ แนวโน้ม

200
00:10:48,078 --> 00:10:50,514
และดูว่า ยกตัวอย่างเช่น

201
00:10:50,538 --> 00:10:54,019
แนวโน้ม 10 วัน หรือ 15 วัน
ใช้คาดเดาสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปได้หรือไม่

202
00:10:54,043 --> 00:11:00,805
จิม: แน่นอน คุณอาจลองทุกสิ่งทุกอย่างเหล่านั้น
และดูว่าอะไรที่ใช้การได้ดีที่สุด

203
00:11:01,515 --> 00:11:04,865
สิ่งที่เป็นไปตามแนวโน้มอาจดีในยุค 60

204
00:11:04,889 --> 00:11:07,021
และมันก็แบบว่าใช้ได้ในยุค 70

205
00:11:07,045 --> 00:11:08,918
แต่พอถึงยุค 80 มันก็ไม่ได้เรื่อง

206
00:11:08,942 --> 00:11:11,759
คริส: เพราะว่าใครๆ ก็คงเห็นมัน

207
00:11:11,783 --> 00:11:14,565
แล้ว คุณนำหน้าคนอื่นๆ ได้อย่างไรครับ

208
00:11:15,046 --> 00:11:21,178
จิม: พวกเราล้ำหน้าคนอื่นๆ 
โดยหาวิธีอื่น --

209
00:11:21,202 --> 00:11:23,943
วิธีระยะสั้นกว่า ในบางแง่มุม

210
00:11:25,107 --> 00:11:28,454
จริงๆ ก็คือการรวบรวม เอาข้อมูลปริมาณมาก

211
00:11:28,478 --> 00:11:32,056
และเราต้องจัดการมันด้วยมือในอดีต

212
00:11:32,080 --> 00:11:35,546
พวกเราไปยังแหล่งสำรองกลาง และคัดลอก
ค่าการแลกเปลี่ยนที่น่าสนใจในประวัติศาสตร์

213
00:11:35,570 --> 00:11:38,835
และอะไรพวกนั้น
เพราะว่ามันไม่ปรากฏในคอมพิวเตอร์

214
00:11:38,859 --> 00:11:40,502
พวกเราได้ข้อมูลมากมาย

215
00:11:40,526 --> 00:11:44,686
และคนที่ฉลาดมากๆ -- นั่นคือกุญแจสำคัญ

216
00:11:45,463 --> 00:11:49,239
ผมไม่รู้จริงๆ ว่าจะจ้างคนมาทำการค้าพื้นฐาน
ได้อย่างไร

217
00:11:49,749 --> 00:11:52,698
ผมเคยจ้างมาบ้าง -- บางคนก็ทำเงิน
บางคนก็ไม่ทำเงิน

218
00:11:52,722 --> 00:11:54,602
ผมไม่ได้สร้างธุรกิจจากสิ่งนั้น

219
00:11:54,626 --> 00:11:56,668
แต่ผมรู้ว่าจะจ้างนักวิทยาศาสตร์ได้อย่างไร

220
00:11:56,692 --> 00:12:00,081
เพราะว่า ผมมีประสบการณ์ในภาคส่วนนั้น

221
00:12:00,105 --> 00:12:01,943
ฉะนั้น นั่นคือสิ่งที่เราทำ

222
00:12:01,967 --> 00:12:05,198
และแบบจำลองเหล่านี้ก็ดีขึ้น และดีขึ้น
อย่างช้าๆ

223
00:12:05,222 --> 00:12:06,557
และดียิ่งๆ ขึ้น

224
00:12:06,581 --> 00:12:09,795
คริส: คุณได้รับการกล่าวอ้างว่า
ได้ทำสิ่งที่สำคัญในยุคการฟื้นฟู

225
00:12:09,819 --> 00:12:12,420
ซึ่งคือการสร้างวัฒนธรรมนี้
สร้างคนกลุ่มนี้

226
00:12:12,444 --> 00:12:15,586
ผู้ซึ่งไม่ได้เป็นแค่มือปืนรับจ้าง
ที่ใช้เงินหลอกล่อให้ทำงานได้

227
00:12:15,610 --> 00:12:19,522
ความมุ่งมั่นของพวกเขา
คือการได้ทำงานกับคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์

228
00:12:19,860 --> 00:12:22,259
จิม: เราหวังว่ามันควรจะจริง

229
00:12:22,283 --> 00:12:25,863
แต่บางส่วนของมันก็คือเงิน

230
00:12:25,887 --> 00:12:27,280
คริส: พวกเขาจะทำเงินมาก


231
00:12:27,304 --> 00:12:29,841
จิม: ผมไม่อาจบอกได้ว่า ไม่มีใครมาที่นี่
เพราะว่าเงิน

232
00:12:29,865 --> 00:12:32,118
ผมคิดว่าหลายๆ คนมาก็เพราะเงิน

233
00:12:32,142 --> 00:12:34,163
แต่พวกเขายังมา
เพราะว่ามันน่าจะสนุก

234
00:12:34,187 --> 00:12:36,675
คริส: การเรียนรู้ของเครื่องคอมพิวเตอร์
มีบทบาทในเรื่องนี้อย่างไรครับ

235
00:12:36,699 --> 00:12:39,763
จิม: ในบางแง่มุม
สิ่งที่เราทำคือการเรียนรู้ของเครื่องคอมพิวเตอร์

236
00:12:40,879 --> 00:12:47,170
คุณมองที่ข้อมูลมากมาย และพยายามกระตุ้น
รูปแบบที่คาดเดาได้ต่างๆ


237
00:12:47,194 --> 00:12:49,376
จนกระทั่งคุณทำได้ดีขึ้น และดีขึ้น

238
00:12:49,400 --> 00:12:53,167
มันไม่จำเป็นที่มันจะต้องสนองตอบต่อตัวเอง
ในแบบที่เราทำ

239
00:12:53,191 --> 00:12:55,500
แต่มันก็ได้ผล

240
00:12:56,150 --> 00:13:00,209
คริส: รูปแบบที่คาดเดาได้ต่างๆ เหล่านี้
อาจแปลกประหลาด และเหนือการคาดเดา

241
00:13:00,233 --> 00:13:02,147
ผมหมายถึง คุณดูที่ทุกอย่าง ใช่ไหมครับ

242
00:13:02,171 --> 00:13:05,488
คุณดูสภาพดินฟ้าอากาศ
ความยาวของกระโปรง ความคิดเห็นทางการเมือง

243
00:13:05,512 --> 00:13:08,349
จิม: ครับ ความยาวของกระโปรง เราไม่ได้ลอง

244
00:13:08,373 --> 00:13:10,430
คริส: แล้วอะไรครับ

245
00:13:10,454 --> 00:13:11,612
จิม: ก็ทุกอย่างล่ะครับ

246
00:13:11,636 --> 00:13:14,900
ทุกอย่างที่วิเคราะห์ย่อยลงไปได้ --
ยกเว้นความยาวชายผ้า

247
00:13:16,852 --> 00:13:19,152
อากาศ, รายงานประจำปี

248
00:13:19,176 --> 00:13:23,908
รายงานไตรมาส, ประวัติของตัวข้อมูลเอง, 
ปริมาณ ว่ามาได้เลย

249
00:13:23,932 --> 00:13:25,083
อะไรก็ตามที่มี

250
00:13:25,107 --> 00:13:27,728
พวกเรานำข้อมูลหลายเทระไบต์เข้ามาทุกวัน

251
00:13:27,752 --> 00:13:31,876
และเก็บมันและส่งมัน 
และทำให้มันพร้อมสำหรับการวิเคราะห์

252
00:13:33,446 --> 00:13:34,828
คุณมองหาความผิดปกติ

253
00:13:34,852 --> 00:13:37,805
คุณกำลังมองหา -- อย่างที่คุณบอก

254
00:13:37,829 --> 00:13:40,281
สมมติฐานตลาดที่มีประสิทธิภาพ
มันไม่ถูกต้อง

255
00:13:40,305 --> 00:13:43,772
คริส: แต่ความผิดปกติใดๆ
อาจเป็นแค่สิ่งบังเอิญ

256
00:13:43,796 --> 00:13:47,454
แล้ว ความลับคือแค่มองที่ความผิดปกติต่างๆ
หลายๆ อย่าง

257
00:13:47,478 --> 00:13:48,806
และดูว่าเมื่อไรที่มันอยู่ในแนวเดียวกันใช่ไหมครับ

258
00:13:49,238 --> 00:13:52,451
จิม: ความผิดปกติใดๆ
อาจเป็นเรื่องอย่างสุ่ม

259
00:13:52,475 --> 00:13:55,514
อย่างไรก็ดี ถ้าคุณมีข้อมูลเพียงพอ
คุณสามารถบอกว่ามันไม่ใช่

260
00:13:55,538 --> 00:14:00,488
คุณสามารถเห็นความผิดปกติที่ยังคงอยู่
เป็นเวลานานอย่างมีนัยสำคัญ

261
00:14:00,512 --> 00:14:05,487
ความน่าจะเป็นของมันที่เป็นอย่างสุ่ม
ไม่ได้สูง

262
00:14:05,511 --> 00:14:10,369
แต่สิ่งเหล่านี้จางหายไปหลังจากช่วงหนึ่ง
ความผิดปกติอาจถูกทำให้หายไป

263
00:14:10,393 --> 00:14:12,813
ฉะนั้น คุณจะต้องเป็นผู้นำของธุรกิจ

264
00:14:12,837 --> 00:14:15,509
คริส: หลายคนตอนนี้มองที่
อุตสาหกรรมกองทุนบริหารความเสี่ยง

265
00:14:15,533 --> 00:14:19,931
แล้วก็แบบว่า ... ตะลึงไปเลย

266
00:14:19,955 --> 00:14:22,127
ที่ว่ามันสร้างความมั่งคั่งมากมายเหลือเกิน

267
00:14:22,151 --> 00:14:24,396
และมีคนเก่งๆ มากมายไปยังที่นั่น

268
00:14:25,523 --> 00:14:29,529
คุณกังวลบ้างไหมครับ
เกี่ยวกับอุตสาหกรรมนั่น

269
00:14:29,553 --> 00:14:31,967
แล้วก็อุตสาหกรรมการเงินในแบบทั่วไป

270
00:14:31,991 --> 00:14:34,695
แบบว่าเหมือนอยู่บนรถไฟที่วิ่งหนีออกไป ที่ --

271
00:14:34,719 --> 00:14:38,749
ผมไม่รู้สิครับ --
ที่ช่วยเพิ่มความไม่เท่าเทียมกันหรือเปล่าครับ

272
00:14:38,773 --> 00:14:42,604
คุณจะเอาชนะมันอย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ในอุตสาหกรรมกองทุนบริหารความเสี่ยง

273
00:14:42,628 --> 00:14:45,236
จิม: ผมคิดว่าในสามหรือสี่ปีที่ผ่านมา

274
00:14:45,260 --> 00:14:47,363
กองทุนบริหารความเสี่ยงไม่ได้เป็นไปอย่างดี

275
00:14:47,387 --> 00:14:48,787
เราทำได้อย่างยอมเยี่ยมเลยล่ะ

276
00:14:48,811 --> 00:14:52,812
แต่อุตสาหกรรมกองทุนบริหารความเสี่ยง
ในภาพรวม ไม่ได้เป็นไปอย่างสวยงาม

277
00:14:52,836 --> 00:14:57,738
ตลาดหลักทรัพย์ประสบความสำเร็จอย่างต่อเนื่อง
อยู่ในขาขึ้นอย่างที่ทุกคนทราบ

278
00:14:57,762 --> 00:15:01,207
และอัตราส่วนผลตอบแทนทางด้านราคาก็เติบโต

279
00:15:01,231 --> 00:15:04,294
ฉะนั้นความมั่งคั่งมากมายที่ถูกสร้างขึ้นใน --

280
00:15:04,318 --> 00:15:07,668
เอาเป็นว่า ห้าหรือหกปีให้หลัง --
ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นโดยกองทุนบริหารความเสี่ยง

281
00:15:08,458 --> 00:15:11,679
คนอาจถามผมว่า 
"กองทุนบริหารความเสี่ยงเป็นอย่างไร"

282
00:15:11,703 --> 00:15:13,963
ผมจะบอกว่า "หนึ่ง และ 20 "

283
00:15:13,987 --> 00:15:17,553
ซึ่งหมายถึง -- ตอนนี้มันสอง และ 20 --

284
00:15:17,577 --> 00:15:20,930
ค่าธรรมเนียมคงที่สองเปอร์เซ็นต์
และกำไร 20 เปอร์เซ็นต์

285
00:15:20,954 --> 00:15:23,306
กองทุนบริหารความเสี่ยงเป็นอะไรที่ต่างออกไป

286
00:15:23,330 --> 00:15:26,569
คริส: ว่ากันว่า คุณเก็บค่าธรรมเนียม
ให้สูงขึ้นกว่านั้นอีกนิด

287
00:15:27,339 --> 00:15:30,420
จิม: เราเก็บค่าธรรมเนียม
ที่สูงที่สุดในโลกครั้งหนึ่ง

288
00:15:30,444 --> 00:15:33,670
ห้า และ 44 นั่นคือสิ่งที่เราเก็บ

289
00:15:33,694 --> 00:15:35,092
คริส: ห้า และ 44

290
00:15:35,116 --> 00:15:38,350
งั้นก็ คงที่ห้าเปอร์เซ็นต์
และส่วนเพิ่ม 44 เปอร์เซ็นต์

291
00:15:38,374 --> 00:15:41,157
คุณยังเงินทำให้ผู้ลงทุนของคุณ
อย่างมากมายน่าทึ่ง

292
00:15:41,181 --> 00:15:42,633
จิม: เราได้ผลตอบแทนกับมาดี ใช่ครับ

293
00:15:42,657 --> 00:15:45,657
หลายคนหัวเสียเอามากๆ:
"คุณเก็บค่าธรรมเนียมซะสูงได้อย่างไร"

294
00:15:45,681 --> 00:15:47,308
ผมบอกว่า "โอเค คุณถอนออกไปก็ได้นะ"

295
00:15:47,332 --> 00:15:50,150
แต่ "ผมจะได้มากกว่านี้ได้อย่างไรล่ะ"
นั่นแหละที่คนเป็น --


296
00:15:50,174 --> 00:15:51,678
(เสียงหัวเราะ)

297
00:15:51,702 --> 00:15:54,142
ณ จุดหนึ่ง อย่างที่ผมคิดว่าผมบอกคุณ

298
00:15:54,166 --> 00:15:59,341
เราซื้อจากนักลงทุนทั้งหมด
เพราะมันมีกำลังผลิตสำหรับกองทุน

299
00:15:59,365 --> 00:16:02,069
คริส: แต่เราควรกังวลไหมเกี่ยวกับ
อุตสาหกรรมกองทุนบริหารความเสี่ยง

300
00:16:02,093 --> 00:16:07,531
ที่จะดึงนักคณิตศาสตร์เยี่ยมๆ 
และผู้มีพรสวรรค์อื่นๆของโลก มากเกินไป

301
00:16:07,555 --> 00:16:10,793
เพื่อให้ทำงานกับสิ่งนั้น 
แทนที่จะไปแก้ปัญหาอื่นๆ ในโลก

302
00:16:10,817 --> 00:16:12,746
จิม: ครับ มันไม่ใช่แค่คณิตศาสตร์

303
00:16:12,770 --> 00:16:15,449
เราจ้างนักบินอวกาศ และนักฟิสิกส์
และอะไรแนวนั้น

304
00:16:15,833 --> 00:16:18,264
ผมไม่คิดว่าเราจะต้องกังวลเกี่ยวกับมันมากนัก

305
00:16:18,288 --> 00:16:21,430
มันยังคงเป็นอุตสาหกรรมขนาดเล็ก

306
00:16:21,454 --> 00:16:27,451
และอันที่จริง การนำวิทยาศาสตร์
มาสู่โลกแห่งการลงทุน

307
00:16:27,475 --> 00:16:29,634
ได้พัฒนาโลกดังกล่าว

308
00:16:29,658 --> 00:16:33,728
มันลดความไม่แน่นอน
มันเพิ่มสภาพคล่อง

309
00:16:33,752 --> 00:16:36,941
การกระจายตัวนั้นแคบลง
เพราะว่าคนค้าอะไรแนวๆ นั้น

310
00:16:36,965 --> 00:16:42,041
ฉะนั้น ผมไม่กังวลเท่าไร ถ้าไอสไตน์
ลุกขึ้นมาและเริ่มตั้งกองทุนบริหารความเสี่ยง


311
00:16:42,478 --> 00:16:46,642
คริส: ตอนนี้ คุณอยู่ในช่วงหนึ่งในชีวิตของคุณ
ที่คุณจะลงทุนจริงๆ

312
00:16:46,666 --> 00:16:50,400
แม้ว่า สุดท้ายที่ปลายห่วงโซ่อุปทาน --

313
00:16:50,424 --> 00:16:54,528
ที่จริงคุณกำลังเร่งคณิตศาสตร์ไปทั่วอเมริกา

314
00:16:54,552 --> 00:16:56,417
นี่คือภรรยาของคุณ มาริลิน

315
00:16:56,441 --> 00:17:01,197
คุณกำลังทำงานเกี่ยวกับการกุศลด้วยกัน

316
00:17:01,221 --> 00:17:02,384
เล่าให้ผมฟังหน่อยสิครับ

317
00:17:02,408 --> 00:17:06,057
จิม: ครับ มาริลิน ก่อตั้ง --


318
00:17:06,081 --> 00:17:09,528
นั่นครับ เธออยู่ตรงนั้น
ภรรยาคนสวยของผม --

319
00:17:09,552 --> 00:17:12,524
เธอก่อตั้งมูลนิธิมาเกือบ 20 ปีแล้ว

320
00:17:12,548 --> 00:17:13,699
ผมคิดว่าตั้งแต่ยุคปี 94

321
00:17:13,723 --> 00:17:15,818
ผมบอกว่า 93 แต่เธอบอกว่ามันเป็น 94

322
00:17:15,842 --> 00:17:18,413
แต่มันก็สักปีในสองปีนั้นแหละครับ

323
00:17:18,437 --> 00:17:20,572
(เสียงหัวเราะ)

324
00:17:20,596 --> 00:17:27,315
เราก่อตั้งมูลนิธิ
เป็นวิธีง่ายๆ ที่เราจะได้ทำการกุศล

325
00:17:28,346 --> 00:17:30,853
เราเก็บหนังสือ และทำสิ่งอื่นๆ

326
00:17:30,877 --> 00:17:37,591
เราไม่ได้มีวิสัยทัศน์ในเวลานั้น
แต่วิสัยทัศน์ก็ค่อยๆ เกิดขึ้นมา --

327
00:17:37,615 --> 00:17:43,119
ซึ่งคือการจะมุ่งความสนใจ
ไปยังคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์

328
00:17:43,569 --> 00:17:46,341
และนั่นคือสิ่งที่เราทำ

329
00:17:46,365 --> 00:17:52,720
ราวๆ หกปีก่อน ผมออกจากยุคเรืองอำนาจ
และผมไปทำงานที่มูลนิธิ

330
00:17:52,744 --> 00:17:54,315
และนั่นคือสิ่งที่เราทำ


331
00:17:54,339 --> 00:17:57,248
คริส: และคณิตศาสตร์สำหรับอเมริกา
โดยหลักแล้วก็คือ

332
00:17:57,272 --> 00:17:59,910
การลงทุนกับครูคณิตศาสตร์ทั่วทั้งประเทศ

333
00:17:59,934 --> 00:18:03,736
จัดให้พวกเขามีรายได้เพิ่ม
ให้การสนับสนุนพวกเขา และให้การอบรม

334
00:18:03,760 --> 00:18:06,811
และได้พยายามจริงๆ
ที่จะทำให้มันมีประสิทธิภาพมากขึ้น

335
00:18:06,835 --> 00:18:09,436
และทำให้มันเป็นการเรียกร้อง
ที่บรรดาครูต่างปรารถนาให้มีขึ้น

336
00:18:09,460 --> 00:18:14,250
จิม: ครับ -- แทนที่จะหวดครูแย่ๆ

337
00:18:14,274 --> 00:18:19,127
ซึ่งก่อปัญหาทางจรรยาบรรณ
ให้กับทั้งวงการการศึกษา

338
00:18:19,151 --> 00:18:21,592
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
กับคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์

339
00:18:21,616 --> 00:18:27,746
เรามุ่งไปที่การเฉลิมฉลองให้กับคนดี
และให้การยกย่องพวกเขา

340
00:18:27,770 --> 00:18:30,701
ครับ พวกเราให้เงินเพิ่มเติมกับพวกเขา
15,000 ดอลล่าร์ต่อปี

341
00:18:30,725 --> 00:18:35,192
เรามีครูคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ 800 คน
ในมหานครนิวยอร์ค ในโรงเรียนรัฐทุกๆ วันนี้

342
00:18:35,216 --> 00:18:37,030
เป็นแกนหลัก

343
00:18:37,054 --> 00:18:40,740
พวกเขามีจรรยาบรรณที่ดี

344
00:18:40,764 --> 00:18:43,270
พวกเขาคงอยู่ในวงการนี้

345
00:18:43,294 --> 00:18:46,189
ปีถัดไป มันจะกลายเป็น 1,000 คน
และนั่นจะเป็น 10 เปอร์เซ็นต์

346
00:18:46,213 --> 00:18:49,757
ของครูคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์
ในโรงเรียนรัฐใน [นคร] นิวยอร์ก

347
00:18:49,781 --> 00:18:55,686
(เสียงปรบมือ)

348
00:18:55,710 --> 00:18:59,120
คริส: จิม นี่คืออีกโครงการหนึ่ง
ที่คุณให้การสนับสนุนในเชิงการกุศล:

349
00:18:59,144 --> 00:19:01,541
การทำวิจัยในเรื่องต้นกำเนิดชีวิต 
ผมเดาว่าอย่างนั้น

350
00:19:01,565 --> 00:19:03,012
ที่เรากำลังมองอยู่นี่คืออะไรครับ

351
00:19:03,536 --> 00:19:05,418
จิม: ผมจะเก็บไว้สักครู่

352
00:19:05,442 --> 00:19:07,604
และจากนั้นผมจะบอกคุณ
ว่าคุณกำลังมองอะไรอยู่

353
00:19:07,628 --> 00:19:10,684
กำเนิดชีวิตเป็นคำถามที่น่าสนใจ

354
00:19:10,708 --> 00:19:12,241
เรามาถึงที่นี่ได้อย่างไร

355
00:19:13,170 --> 00:19:14,941
ครับ มันมีสองคำถาม

356
00:19:14,965 --> 00:19:20,833
อย่างแรกคือ ทางนั้นคืออะไร
จากธรณีวิทยา ถึง ชีววิทยา --

357
00:19:20,857 --> 00:19:22,238
พวกเรามาถึงนี่ได้อย่างไร

358
00:19:22,262 --> 00:19:24,626
และอีกคำถามคือ
เราเริ่มต้นด้วยอะไร

359
00:19:24,650 --> 00:19:27,752
วัสดุสารอะไร ถ้ามันจะมี
เราจะต้องทำตามหนทางนี้หรือ

360
00:19:27,776 --> 00:19:30,837
นั่นคือสองคำถามที่น่าสนใจอย่างมาก

361
00:19:31,773 --> 00:19:37,607
คำถามแรกคือทางที่ซับซ้อน
จากธรณีวิทยาไปจนถึงอาร์เอ็นเอ

362
00:19:37,631 --> 00:19:39,889
หรืออะไรบางอย่างเช่น --
พวกมันได้ทำงานได้อย่างไร

363
00:19:39,913 --> 00:19:42,301
และสิ่งอื่นๆ
เราต้องลงมือทำงานกับอะไร

364
00:19:42,325 --> 00:19:44,096
ครับ มันมากกว่าที่เราคิด

365
00:19:44,120 --> 00:19:48,963
ภาพตรงนี้ คือดาวที่กำลังถูกสร้างขึ้น

366
00:19:49,836 --> 00:19:53,261
ตอนนี้ ทุกๆ ปี ในทางช้างเผือกของเรา
ซึ่งมีดาวแสนล้านดวง

367
00:19:53,285 --> 00:19:55,780
ดาวใหม่ประมาณสองดวงถูกสร้างขึ้น

368
00:19:55,804 --> 00:19:58,274
อย่าถามผมว่ามันถูกสร้างอย่างไร
แต่พวกมันถูกสร้างขึ้น

369
00:19:58,298 --> 00:20:01,378
และมันใช้เวลาประมาณล้านปี
เพื่อให้เข้าที่

370
00:20:02,132 --> 00:20:04,308
ฉะนั้น ในระยะที่คงที่

371
00:20:04,332 --> 00:20:08,180
มีดาวประมาณสองล้านดวง
ที่ถูกสร้างขึ้นได้ตลอดเวลา

372
00:20:08,204 --> 00:20:11,662
นั่นเป็นสักแห่งหนึ่ง
ในระยะที่จะเข้าที่

373
00:20:12,067 --> 00:20:15,003
และมันก็มีขยะเหล่านี้
วนเวียนอยู่รอบๆ

374
00:20:15,027 --> 00:20:16,525
ฝุ่น และอะไรพวกนั้น

375
00:20:17,479 --> 00:20:20,502
และมันอาจจะก่อตัวเป็นระบบสุริยจักรวาล
หรืออะไรก็ตามแต่

376
00:20:20,526 --> 00:20:22,702
แต่ที่สำคัญก็คือ --

377
00:20:22,726 --> 00:20:29,074
ในฝุ่นเหล่านี้ที่วนเวียน
อยู่รอบๆ ดาวที่กำลังก่อกำเนิด

378
00:20:29,098 --> 00:20:35,133
ถูกพบว่ามีโมเลกุลอินทรีย์อย่างมีนัยสำคัญ

379
00:20:35,958 --> 00:20:42,097
โมเลกุลไม่ใช่แค่ที่เหมือนมีเธน
แต่เป็นฟอร์มาดิไฮด์ และไซยาไนด์ --

380
00:20:42,121 --> 00:20:48,638
สิ่งที่เป็นโครงสร้างหลัก --
และเป็นต้นกำเนิดของชีวิต จะว่าอย่างนั้นก็ได้

381
00:20:49,136 --> 00:20:51,828
ฉะนั้น มันอาจเป็นอะไรที่คาดเดาได้

382
00:20:52,395 --> 00:20:59,329
และมันอาจะเป็นอะไรที่เดาได้
ว่าดาวเคราะห์ทั่วไปในจักรวาล

383
00:20:59,353 --> 00:21:02,965
เริ่มต้นจากบางโครงสร้างหลากพื้นฐานเหล่านี้

384
00:21:03,830 --> 00:21:06,545
ทีนี้ นั่นมันหมายความว่า
มันจะมีสิ่งมีชีวิตอยู่ทั่วไปงั้นหรือ

385
00:21:06,569 --> 00:21:07,933
ก็บางที

386
00:21:07,957 --> 00:21:12,084
แต่มันเป็นคำถามที่ว่าหนทางนี้
มันซับซ้อนแค่ไหน

387
00:21:12,108 --> 00:21:16,502
จากพวกนั้น ที่เริ่มต้นบอบบาง
เมล็ดเหล่านั้น เรื่อยมาจนเป็นชีวิต

388
00:21:16,526 --> 00:21:21,718
และเมล็ดส่วนใหญ่เหล่านี้
จะตกลงสู่โลกที่รกร้าง

389
00:21:21,742 --> 00:21:23,151
คริส: ฉะนั้นสำหรับคุณ โดยส่วนตัวเลย

390
00:21:23,175 --> 00:21:25,897
การค้นหาคำตอบให้กับคำถามที่ว่า
เรามาจากไหน

391
00:21:25,921 --> 00:21:29,579
สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร
เป็นอะไรบางอย่างที่คุณอยากจะได้เห็น

392
00:21:29,603 --> 00:21:31,389
จิม: อยากจะเห็นมากครับ

393
00:21:31,413 --> 00:21:32,903
และอยากที่จะรู้ --

394
00:21:32,927 --> 00:21:38,097
ถ้าหากหนทางนั้นซับซ้อนเหลือเกิน
และแทบจะเป็นไปไม่ได้

395
00:21:38,121 --> 00:21:42,875
ไม่ว่าคุณจะเริ่มต้นด้วยอะไร
คุณก็อาจมีความโดดเด่นเป็นเอกภาพได้


396
00:21:43,336 --> 00:21:44,488
แต่ในอีกแง่หนึ่ง

397
00:21:44,512 --> 00:21:47,990
เทียบได้เสมือนธุลีอินทรีย์นี้ทั้งหมด
ที่กำลังล่องลอยอยู่

398
00:21:48,014 --> 00:21:51,805
เราก็สามารถมีเพื่อนมากมายในโลกกว้าง

399
00:21:52,947 --> 00:21:54,108
มันคงจะดีมากถ้าได้รู้

400
00:21:54,132 --> 00:21:57,612
คริส: จิม สองสามปีมานี้ 
ผมได้มีโอกาสพูดกับ อีลอน มัสค์

401
00:21:57,636 --> 00:22:00,473
และผมถามเขาถึงความลับความสำเร็จของเขา

402
00:22:00,497 --> 00:22:04,188
และเขาก็จริงจังกับฟิสิกส์ใช่ไหมครับ

403
00:22:04,696 --> 00:22:08,699
ฟังคุณแล้ว ที่ผมได้ยินจากคุณก็คือ
ให้จริงจังกับคณิตศาสตร์

404
00:22:08,723 --> 00:22:11,726
ที่อบอวนอยู่กับคุณมาทั้งชีวิต

405
00:22:12,123 --> 00:22:16,686
มันทำให้อนาคตที่ไม่มีขอบเขตกับคุณ
และตอนนี้ มันอนุญาตให้คุณตรวจสอบ

406
00:22:16,710 --> 00:22:21,206
ในอนาคตของคนพันล้านและเด็กพันล้าน
ทั่วแอฟริกาและที่อื่นๆ

407
00:22:21,567 --> 00:22:24,425
มันจะเป็นวิทยาศาสตร์ได้ไหมที่ได้ผล

408
00:22:24,449 --> 00:22:27,221
เป็นไปได้ไหมที่คณิตศาสตร์จะได้ผล

409
00:22:27,245 --> 00:22:31,617
จิม: ครับ คณิตศาสตร์มันได้ผลแน่ๆ
คณิตศาสตร์ได้ผลอย่างแน่นอน


410
00:22:31,641 --> 00:22:32,839
แต่มันก็สนุกดีครับ

411
00:22:32,863 --> 00:22:37,809
การที่ได้ทำงานกับมาริลิน และ
การได้มาปล่อยมันออกไปก็เป็นอะไรที่เพลินมากๆ

412
00:22:37,833 --> 00:22:40,769
คริส: ผมเพิ่งรู้ว่า --
มันเป็นแนวคิดที่สร้างแรงบันดาลใจสำหรับผม

413
00:22:40,793 --> 00:22:44,800
ที่ว่าการจริงจังกับความรู้
ให้อะไรมากกว่าที่คิด

414
00:22:44,824 --> 00:22:47,842
ขอขอบคุณมากสำหรับชีวิตที่น่าทึ่งของคุณ
และขอบคุณที่มาที่ TED ครับ

415
00:22:47,866 --> 00:22:48,617
ขอบคุณครับ

416
00:22:48,651 --> 00:22:49,752
จิม ไซม่อนส์ ครับ

417
00:22:49,806 --> 00:22:54,186
(เสียงปรบมือ)