0:00:03.170,0:00:06.151 เมื่อผมก้าวลงจากรถประจำทาง 0:00:06.151,0:00:07.896 ผมมุ่งตรงไปที่มุมตึก 0:00:07.896,0:00:11.284 เพื่อมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก[br]จะไปฝึกอบรมอักษรเบรลล์ 0:00:11.284,0:00:13.394 มันเป็นวันหนึ่งในฤดูหนาวปี 2009 0:00:13.394,0:00:15.815 และ ผมตาบอด มาประมาณ 1 ปีแล้ว 0:00:15.815,0:00:17.948 ผมก็ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี 0:00:17.948,0:00:19.855 ผมกำลังจะข้ามถนนไปอีกฝั่ง 0:00:19.855,0:00:21.316 ผม เลี้ยวซ้าย 0:00:21.316,0:00:23.920 กดปุ่มอัตโนมัติ ที่มีไว้ให้สัญญาณเสียง[br]แก่คนข้ามถนน 0:00:23.920,0:00:25.844 และ กำลังรอข้าม 0:00:25.844,0:00:27.933 เมื่อได้สัญญาณ ผมก็เริ่มเดินออกไป 0:00:27.933,0:00:29.606 และข้ามไปอีกฝั่งได้อย่างปลอดภัย 0:00:29.606,0:00:31.702 เมื่อกำลังก้าวย่างไปตามทางเดิน 0:00:31.702,0:00:34.396 ผมก็ได้ยินเสียงของเก้าอี้เหล็กตัวหนึ่ง 0:00:34.396,0:00:38.552 กำลังโดนลากผ่านพื้นคอนกรีต ผ่านหน้าผมไป 0:00:38.552,0:00:40.469 ผมรู้ว่า มันมีร้านกาแฟตรงหัวมุม 0:00:40.469,0:00:42.115 และก็มีเก้าอี้เรียงไว้หน้าร้าน 0:00:42.115,0:00:43.511 ดังนั้น ผมจึงเดินหลบไปทางซ้าย 0:00:43.511,0:00:45.355 เดินชิดริมถนนขึ้นอีกหน่อย 0:00:45.355,0:00:48.995 พอผมหลบ เสียงลากเก้าอี้ก็ไปทางซ้าย 0:00:48.995,0:00:51.076 ผมจึงรู้สึกว่า ผมหลบผิดทิศ 0:00:51.076,0:00:52.914 จึงเปลี่ยนไปทางด้านขวา 0:00:52.914,0:00:56.409 เสียงเก้าอี้ก็ไปทางขวาตามผมอีก 0:00:56.409,0:00:58.774 ทีนี้ ผมเริ่มจะกระวนกระวายใจ 0:00:58.774,0:01:00.387 ผมจึงหันกลับมาทางซ้าย 0:01:00.387,0:01:01.676 เสียงเก้าอี้ก็ตามมาทางซ้าย 0:01:01.676,0:01:04.284 ขวางทางเดินผม 0:01:04.284,0:01:07.286 ตอนนี้ ผมแทบบ้า 0:01:07.286,0:01:08.871 เลยตะโกนออกไป 0:01:08.871,0:01:12.132 "ใครอยู่ตรงนั้น เกิดอะไรขึ้น" 0:01:12.132,0:01:14.384 และหลังจากผมตะโกนไป 0:01:14.384,0:01:17.069 ผมได้ยินอีกเสียง เป็นคล้ายโซ่สั่นๆ 0:01:17.069,0:01:18.915 ฟังดูคุ้นๆ 0:01:18.915,0:01:20.778 ผมเลยคิดว่ามีอีกกรณีหนึ่งที่เป็นไปได้ 0:01:20.778,0:01:22.709 ผมเอื้อมมือซ้ายออกไป 0:01:22.709,0:01:26.113 ไปสัมผัสบางอย่างปุยๆ 0:01:26.113,0:01:28.664 ผมคิดว่ามันเป็นหู 0:01:28.664,0:01:32.926 เป็นหูสุนัข บางทีคงเป็นโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ 0:01:32.926,0:01:34.915 เชือกจูงถูกพันอยู่กับเก้าอี้ 0:01:34.915,0:01:36.652 เจ้าของคงไปซื้อกาแฟอยู่ 0:01:36.652,0:01:38.444 และน้องหมาก็กำลังพยายาม 0:01:38.444,0:01:41.782 ที่จะทักทายผม หรืออยากให้ผมเกาหูให้ 0:01:41.782,0:01:44.394 ใครจะรู้ บางทีเธออาจอยากเป็นอาสาสมัครอยู่ 0:01:44.394,0:01:46.773 (เสียงหัวเราะ) 0:01:46.773,0:01:49.182 เรื่องที่ผมเล่านี้เป็นเพียงส่วนหนึ่ง 0:01:49.182,0:01:52.381 ที่นำพามาจาก ความกลัวและเข้าใจผิดไปเอง 0:01:52.381,0:01:55.284 ในการเดินทางในเมือง 0:01:55.284,0:01:56.607 โดยที่มองไม่เห็น 0:01:56.607,0:01:59.568 ทำตัวกลมกลืนไปกับสิ่งแวดล้อมรอบตัว 0:01:59.568,0:02:02.468 และผู้คนรอบข้าง 0:02:02.468,0:02:06.369 ขอผมเล่าย้อนไปซักนิด 0:02:06.369,0:02:08.928 ในวันฉลองนักบุญแพทริค[br](St. Patrick's Day) ปี 2008 0:02:08.928,0:02:11.515 ผมไปโรงพยาบาลเพื่อรับการผ่าตัด 0:02:11.515,0:02:13.709 ตัดเนื้องอกในสมองออก 0:02:13.709,0:02:15.796 การผ่าตัด สำเร็จ 0:02:15.796,0:02:18.965 สองวันต่อมา สายตาผมเริ่มแย่ 0:02:18.965,0:02:22.487 วันที่สาม ผมมองไม่เห็น 0:02:22.487,0:02:24.584 ทันใดนั้น ผมถูกครอบงำ 0:02:24.584,0:02:28.473 ด้วยความกลัว สับสน อ่อนแอ 0:02:28.473,0:02:30.922 เช่นเดียวกับคนอื่นๆ ที่เจอแบบเดียวกัน 0:02:30.922,0:02:33.414 ผมมีเวลาหยุดคิด 0:02:33.414,0:02:35.165 ผมเริ่มตระหนักว่า 0:02:35.165,0:02:38.089 มีหลายสิ่งอย่างที่ผมควรจะขอบคุณ 0:02:38.089,0:02:41.085 โดยเฉพาะ ผมนึกถึงเรื่องของพ่อผม 0:02:41.085,0:02:43.282 ผู้จากไปเพราะภาวะแทรกซ้อน 0:02:43.282,0:02:45.385 จากการผ่าตัดสมอง 0:02:45.385,0:02:50.476 พ่ออายุ 36 ผม 7 ขวบ 0:02:50.476,0:02:53.169 ถึงแม้เหตุการณ์ต่างๆ 0:02:53.169,0:02:55.401 จะทำให้ผมกลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้น 0:02:55.401,0:02:58.035 ผมก็ไม่อาจคาดเดาอนาคต 0:02:58.035,0:02:59.793 ผมยังมีชีวิต 0:02:59.793,0:03:02.505 ลูกชายก็ยังมีผม 0:03:02.505,0:03:04.392 และ ผมไม่ใช่คนแรก 0:03:04.392,0:03:06.005 ที่สูญเสียการมองเห็นไป 0:03:06.005,0:03:08.154 ผมรู้ว่ามันจะต้องมีระบบ 0:03:08.154,0:03:10.471 เทคนิค และ การเรียนรู้ 0:03:10.471,0:03:13.033 มาช่วยให้ชีวิตผมมีความหมาย และเติมเต็ม 0:03:13.033,0:03:14.635 แม้จะมองไม่เห็นก็ตาม 0:03:14.635,0:03:16.782 เมื่อผมได้ออกจากโรงพยาบาล 0:03:16.782,0:03:19.486 หลังจากนั้นไม่กี่วัน ผมก็มีเป้าหมาย 0:03:19.486,0:03:21.616 ที่จะออกไปฝึกฝน 0:03:21.616,0:03:26.780 เรียนรู้ให้เร็วที่สุด 0:03:26.780,0:03:30.828 ผมกลับมาทำงานอีกครั้งภายในหกเดือน 0:03:30.828,0:03:32.430 การฝึกฝนเริ่มต้นขึ้น 0:03:32.430,0:03:34.090 หัดแม้แต่การขี่จักรยานคู่ 0:03:34.090,0:03:35.715 กับเพื่อนเก่าของผม 0:03:35.715,0:03:38.412 ผมเดินทางไปทำงานเองได้ 0:03:38.412,0:03:40.887 เดินตามถนน ขึ้นรถประจำทาง 0:03:40.887,0:03:43.650 งานไม่ง่ายเลย 0:03:43.650,0:03:45.917 แต่สิ่งที่ผมไม่ได้คาดหวัง 0:03:45.917,0:03:48.889 จากการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ 0:03:48.889,0:03:52.637 คือประสบการณ์ที่น่าทึ่งของการเทียบสองภาวะ 0:03:52.637,0:03:56.577 ระหว่างตอนที่ผมมองเห็นและมองไม่เห็น 0:03:56.577,0:03:59.250 กับสถานที่เดิมๆ คนเดิมๆ 0:03:59.250,0:04:02.753 ในเวลาอันสั้นแค่นี้ 0:04:02.753,0:04:04.649 สิ่งเหล่านี้ ทำให้ผมเข้าใจปรุโปร่ง 0:04:04.649,0:04:06.146 หรือที่ผมชอบเรียกว่า เข้าใจแบบมืดสนิท 0:04:06.146,0:04:09.535 ว่าสิ่งที่ผมเรียนรู้จากการสูญเสียการมองเห็น 0:04:09.535,0:04:12.502 มีตั้งแต่สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ 0:04:12.502,0:04:14.167 ไปจนถึงสิ่งที่ลึกซึ้ง 0:04:14.167,0:04:16.735 จากเรื่องปกติไปจนถึงน่าขัน 0:04:16.735,0:04:19.752 ในฐานะที่ผมเป็นสถาปนิก 0:04:19.752,0:04:22.266 ประสบการณ์ของการมองเห็นและไม่เห็น 0:04:22.266,0:04:24.551 ในสถานที่เดิมๆ เมืองเดิมๆ 0:04:24.551,0:04:26.564 ในเวลาอันสั้นแค่นี้ 0:04:26.564,0:04:28.770 ทำให้ผมรู้ลึกถึง 0:04:28.770,0:04:31.944 ตัวเมือง 0:04:31.944,0:04:33.818 สิ่งที่สุดยอดที่สุด 0:04:33.818,0:04:35.812 คือการได้เรียนรู้ว่า 0:04:35.812,0:04:39.752 เมืองกรุงเป็นที่ที่เลิศเลอสำหรับคนตาบอด 0:04:39.752,0:04:42.073 และผมก็รู้สึกประหลาดใจ 0:04:42.073,0:04:45.441 กับแนวโน้มของเมืองกรุง[br]ที่อ่อนโยนและเอาใจใส่กับผม 0:04:45.441,0:04:48.921 แทนที่จะไม่แยแส หรือ ปฏิบัติกับผมแย่กว่านั้น 0:04:48.921,0:04:50.684 และผมก็ได้พบว่า 0:04:50.684,0:04:52.673 คนตาบอดดูเหมือนจะมี 0:04:52.673,0:04:56.742 อิทธิพลด้านบวกกับเมืองกรุง 0:04:56.742,0:04:59.996 มันทำให้ผมสงสัยนิดหน่อย 0:04:59.996,0:05:02.556 ผมกลับมามองดูว่า 0:05:02.556,0:05:07.918 ทำไมเมืองกรุงถึงเป็นเมืองดีสำหรับคนตาบอด 0:05:07.918,0:05:11.540 สิ่งที่มาพร้อมกับการอบรมฟื้นฟูให้กับคนตาบอด 0:05:11.540,0:05:15.411 คือการเรียนรู้ที่จะพึ่งพาสัมผัสอื่นๆ 0:05:15.411,0:05:18.637 สิ่งที่ทุกคนอาจจะมองข้ามไป 0:05:18.637,0:05:21.182 เหมือนโลกใหม่สำหรับการรับข้อมูล 0:05:21.182,0:05:22.631 ได้เปิดออกแล้ว 0:05:22.631,0:05:24.159 ผมตื่นตะลึงไปกับเสียงซิมโฟนี 0:05:24.159,0:05:27.135 และเสียงเล็กเสียงน้อยรอบตัวในเมือง 0:05:27.135,0:05:28.427 ที่ผมจะต้องฟังและเรียนรู้ 0:05:28.427,0:05:30.309 และเข้าใจว่าผมอยู่ที่ไหน 0:05:30.309,0:05:33.114 จะขยับไปอย่างไร และ ต้องไปทางไหน 0:05:33.114,0:05:35.838 เช่นเดียวกับการจับด้ามไม้เท้า 0:05:35.838,0:05:39.752 คุณสามารถรับรู้แตกต่างของผิวสัมผัสที่พื้นได้ 0:05:39.752,0:05:42.186 และค่อยๆ จับแนวทางได้ว่าคุณอยู่ที่ไหน 0:05:42.186,0:05:43.728 และกำลังจะไปไหน 0:05:43.728,0:05:46.620 เช่นเดียวกับ แดดที่ทำให้หน้าร้อนฝั่งเดียว 0:05:46.620,0:05:49.449 หรือ สายลมที่กระทบคอ 0:05:49.449,0:05:51.649 บอกใบ้ทิศทาง 0:05:51.649,0:05:53.342 และการเดินผ่านแต่ละช่วงตึก 0:05:53.342,0:05:56.847 และเวลากับสถานที่ที่คุณเดินผ่าน 0:05:56.847,0:05:59.280 รวมไปถึง การรับรู้กลิ่น 0:05:59.280,0:06:01.981 บางท้องที่ก็มีกลิ่นเฉพาะตัว 0:06:01.981,0:06:05.022 เช่นเดียวกับสถานที่และสิ่งรอบตัว 0:06:05.022,0:06:06.814 คุณอาจตามจมูกคุณไป 0:06:06.814,0:06:10.243 ถึงร้านเบเกอรีใหม่ที่คุณตามหาอยู่ 0:06:10.243,0:06:11.952 ทั้งหมดนี้ ทำให้ผมประหลาดใจ 0:06:11.952,0:06:14.957 เพราะผมเพิ่งเรียนรู้ว่า 0:06:14.957,0:06:17.510 การมองไม่เห็นของผม 0:06:17.510,0:06:19.945 ได้ใช้สัมผัสอีกหลายอย่าง 0:06:19.945,0:06:22.970 มากกว่าตอนที่ผมมองเห็นเสียอีก 0:06:22.970,0:06:25.710 และสิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจอีกอย่าง[br]คือการที่เมืองของผม 0:06:25.710,0:06:27.342 เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก 0:06:27.342,0:06:29.079 เมื่อตอนมองเห็น 0:06:29.079,0:06:31.268 ทุกคนเหมือนจะสนใจตัวเอง 0:06:31.268,0:06:33.081 สนใจแต่ธุระตัว 0:06:33.081,0:06:34.348 เมื่อมองไม่เห็นแล้ว 0:06:34.348,0:06:37.147 กลับกลายเป็นอีกเรื่องเลย 0:06:37.147,0:06:38.626 จะไม่มีทางรู้เลยว่าใครมองใครอยู่ 0:06:38.626,0:06:42.175 แต่ผมมักสงสัยว่าหลายคนมองผมอยู่ 0:06:42.175,0:06:44.323 ผมไม่หวาดระแวง แต่ทุกที่ที่ไป 0:06:44.323,0:06:47.352 ผมจะได้รับคำแนะนำต่างๆ 0:06:47.352,0:06:49.672 ไปทางนี้ ทางนั้น ระวังตรงนั้นนะ 0:06:49.672,0:06:51.749 ข้อมูลมากๆ ก็ดี 0:06:51.749,0:06:54.235 บ้างก็มีประโยชน์ แต่หลายทีก็ตรงกันข้าม 0:06:54.235,0:06:57.804 ต้องเรียนรู้ว่าเขาต้องการสื่ออะไร 0:06:57.804,0:07:01.357 บ้างก็เป็นข้อมูลผิดๆ และไม่ช่วยอะไรเลย 0:07:01.357,0:07:04.368 แต่มันก็เป็นสิ่งที่ดี เมื่อมองในภาพรวมนะ 0:07:04.368,0:07:05.904 ครั้งหนึ่งในโอคแลนด์ 0:07:05.904,0:07:08.791 ขนะเดินไปถึงหัวมุมของถนน 0:07:08.791,0:07:11.598 ผมรอสัญญาณเสียงให้คนข้ามถนนอยู่ 0:07:11.598,0:07:14.084 เมื่อผมกำลังจะก้าวลงถนน 0:07:14.084,0:07:16.116 ทันใดนั้น มือขวาผม 0:07:16.116,0:07:17.796 ก็ถูกมีผู้ชายคนหนึ่งคว้าไว้ 0:07:17.796,0:07:20.208 เขากระชากแขนผม[br]แล้วก็ดึงผมเดินข้ามทางม้าลายไป 0:07:20.208,0:07:21.882 มันเป็นการถูกลากข้ามถนน 0:07:21.882,0:07:24.134 พร้อมเสียงพูดเป็นภาษาจีนกลาง 0:07:24.134,0:07:25.542 (เสียงหัวเราะ) 0:07:25.542,0:07:29.681 ผมรู้สึกว่าไม่มีทางที่จะหลุด[br]จากกำมือของชายคนนี้ได้ 0:07:29.681,0:07:31.404 แต่เขาก็พาข้ามสำเร็จนะ 0:07:31.404,0:07:33.754 ผมควรทำอย่างไรดี 0:07:33.754,0:07:35.550 แต่เชื่อผมนะ มันมีวิธีสุภาพกว่านี้ 0:07:35.550,0:07:37.723 ในการยื่นมือช่วยเหลือ 0:07:37.723,0:07:39.245 เพราะผมไม่รู้ว่ามีใครอยู่ตรงนั้น 0:07:39.245,0:07:41.225 คงจะดีถ้าทักทายกันก่อน 0:07:41.225,0:07:43.361 แล้วถามว่า "ต้องการความช่วยเหลือไหม" 0:07:43.361,0:07:46.412 ตอนอยู่ในเมืองโอคแลนด์ ผมงงงัน 0:07:46.412,0:07:49.030 ว่าเมืองโอ๊คแลนด์เปลี่ยนไปแค่ไหน 0:07:49.030,0:07:51.532 เมื่อผมมองไม่เห็น 0:07:51.532,0:07:53.699 ผมชอบเมืองนี้ตอนผมมองเห็น 0:07:53.699,0:07:56.275 เป็นเมืองที่ดีมาก 0:07:56.275,0:07:57.544 แต่พอผมมองไม่เห็น 0:07:57.544,0:07:59.859 และต้องเดินไปตามถนน 0:07:59.859,0:08:03.070 มีคนให้พรผมตลอดทาง 0:08:03.070,0:08:04.624 "โชคดีนะ พี่" 0:08:04.624,0:08:06.887 "ไปโลด พี่ชาย" 0:08:06.887,0:08:08.637 "พระเจ้าคุ้มครองนะ" 0:08:08.637,0:08:10.497 ตอนผมมองเห็น ไม่เจอแบบนี้เลย 0:08:10.497,0:08:11.833 (เสียงหัวเราะ) 0:08:11.833,0:08:18.158 แต่ผมไม่เจอแบบนี้ในซานฟรานซิสโก[br]แม้ผมจะมองไม่เห็นเหมือนกัน 0:08:18.158,0:08:21.150 เพื่อนตาบอดของผมบางคนรำคาญนะ 0:08:21.150,0:08:22.743 ไม่เฉพาะแต่ผม 0:08:22.743,0:08:24.792 มันทำให้ผมรู้สึก 0:08:24.792,0:08:27.936 ว่าพวกเขาสงสารผม 0:08:27.936,0:08:31.049 ผมพยายามเข้าใจว่ามันมาจากมนุษยธรรม 0:08:31.049,0:08:34.159 โดยรวม มันก็เจ๋งดีแหละ 0:08:34.159,0:08:36.019 เวลาผมรู้สึกจิตตก 0:08:36.019,0:08:37.927 ผมเพียงไปเดินในตัวเมืองโอคแลนด์ 0:08:37.927,0:08:40.586 ผมก็รู้สึกดีขึ้นแล้ว 0:08:40.586,0:08:43.857 ไม่ต้องใช้เวลาเลย 0:08:43.857,0:08:45.892 นี่คือสิ่งที่แสดงให้เห็นว่า 0:08:45.892,0:08:47.674 คนพิการ ตาบอด 0:08:47.674,0:08:50.394 สามารถก้าวข้ามผ่านสังคม 0:08:50.394,0:08:53.120 เชื้อชาติ เศรษฐกิจ ได้อย่างไร 0:08:53.120,0:08:56.955 ความพิการกลับนำมาซึ่งโอกาสที่เท่าเทียม 0:08:56.955,0:08:59.398 ทุกคนได้รับการต้อนรับ 0:08:59.398,0:09:01.959 ผมเคยได้ยินว่าชุมชนคนพิการ 0:09:01.959,0:09:04.461 แบ่งคนเป็นสองประเภท 0:09:04.461,0:09:06.220 คนที่มีความพิการ 0:09:06.220,0:09:10.882 และคนที่ยังไม่เจอความพิการของตัวเอง 0:09:10.882,0:09:13.003 มันเป็นความคิดต่าง 0:09:13.003,0:09:15.252 ผมว่ามันสวยงามนะ 0:09:15.252,0:09:17.428 เพราะมันดูเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน 0:09:17.428,0:09:19.533 มากกว่าการแบ่งแยก พวกเรากับพวกเขา 0:09:19.533,0:09:22.101 หรือ พวกมีความสามารถกับพวกไม่มีความสามารถ 0:09:22.101,0:09:24.879 มันมีความเที่ยงธรรม เคารพกันและกัน 0:09:24.879,0:09:28.183 ให้กับชีวิตที่เปราะบาง 0:09:28.183,0:09:30.108 สิ่งสุดท้ายที่อยากฝากไว้ 0:09:30.108,0:09:34.176 คือไม่เฉพาะเมืองกรุงที่เป็นมิตรกับคนตาบอด 0:09:34.176,0:09:37.355 เมืองกรุงต้องการเรา 0:09:37.355,0:09:39.393 ผมมั่นใจ 0:09:39.393,0:09:40.989 สิ่งที่อยากเสนอในวันนี้ 0:09:40.989,0:09:44.429 คือการนำคนตาบอดมาเป็นต้นแบบของผู้อาศัยในเมืองนั้น 0:09:44.429,0:09:47.714 เมื่อคุณคิดจะออกแบบเมืองใหม่ที่วิเศษ 0:09:47.714,0:09:49.575 ไม่ใช่ให้คนตาบอด ถูกนึกถึง 0:09:49.575,0:09:51.808 เมื่อพิมพ์เขียวของเมืองถูกร่างขึ้นแล้ว 0:09:51.808,0:09:54.861 ถึงตอนนั้นมันคงสายเกินไป 0:09:54.861,0:09:58.045 ถ้าออกแบบเมืองโดยคำนึงถึงคนพิการตาบอด 0:09:58.045,0:10:02.630 ก็จะเป็นเมืองที่มีทางเดินถนนที่สมบูรณ์ 0:10:02.630,0:10:04.744 เต็มไปด้วยตัวเลือกต่างๆ 0:10:04.744,0:10:08.176 ให้เลือกเต็มถนนไปหมด 0:10:08.176,0:10:10.498 ถ้าออกแบบเมืองโดยคำนึงถึงคนพิการตาบอด 0:10:10.498,0:10:13.618 ทางเดินเท้าจะเดินง่าย คาดเดาง่าย 0:10:13.618,0:10:15.971 ระยะห่างระหว่างตึกจะสมดุล 0:10:15.971,0:10:19.410 ระหว่างคนกับรถยนต์ 0:10:19.410,0:10:23.467 แต่จริงแล้ว ใครต้องการรถยนต์ 0:10:23.467,0:10:26.552 ถ้าคุณตาบอด คุณไม่ขับรถนะ (เสียงหัวเราะ) 0:10:26.552,0:10:29.915 ไม่มีใครชอบคนตาบอดขับรถ (เสียงหัวเราะ) 0:10:29.915,0:10:32.625 ถ้าออกแบบเมืองโดยคำนึงถึงคนตาบอด 0:10:32.625,0:10:35.268 ออกแบบเมืองที่มีความยั่งยืน 0:10:35.268,0:10:38.960 เดินทางสะดวก เชื่อมต่อระบบขนส่งมวลชนดี 0:10:38.960,0:10:40.562 สามารถเดินทางไปไหนต่อไหนได้สะดวก 0:10:40.562,0:10:43.581 ในทั้งเมืองและข้างเคียง 0:10:43.581,0:10:45.647 ถ้าออกแบบเมืองโดยคำนึงถึงคนตาบอด 0:10:45.647,0:10:48.466 จะสร้างงานได้มากมาย 0:10:48.466,0:10:49.796 คนตาบอดก็อยากทำงานนะ 0:10:49.796,0:10:52.235 อยากมีรายได้เลี้ยงชีพ 0:10:52.235,0:10:54.991 ดังนั้น การออกแบบเมืองให้คนพิการทางสายตา 0:10:54.991,0:10:57.060 ควรจะตระหนักถึง 0:10:57.060,0:10:59.938 การมีส่วนร่วมมากชึ้น 0:10:59.938,0:11:03.544 เท่าเทียมมากขึ้น เป็นของทุก ๆ คนมากขึ้น 0:11:03.544,0:11:05.764 จากประสบการณ์ที่ผมเคยมองเห็น 0:11:05.764,0:11:07.742 มันฟังดูเป็นเมืองที่น่าจะเจ๋งมาก 0:11:07.742,0:11:11.089 สำหรับคนพิการทางสายตา หรือพิการทางอื่น 0:11:11.089,0:11:13.573 หรือ ความพิการที่คุณยังไม่รู้ตัว 0:11:13.573,0:11:16.185 ขอบคุณครับ 0:11:16.185,0:11:20.185 (เสียงปรบมือ)