WEBVTT

00:00:03.170 --> 00:00:06.151
می گفتم، بعد از این که از اتوبوس پیاده شدم

00:00:06.151 --> 00:00:07.896
رفتم به طرف نبش خیابون

00:00:07.896 --> 00:00:11.284
تا از مسیر غرب به کلاس آموزش بریل برم.

00:00:11.284 --> 00:00:13.394
زمستون ۲۰۰۹ بود.

00:00:13.394 --> 00:00:15.815
یک سالی می شد که بیناییم رو از دست داده بودم.

00:00:15.815 --> 00:00:17.948
همه چیز خوب پیش می رفت.

00:00:17.948 --> 00:00:19.855
بعد از اینکه به سلامت به طرف دیگه رسیدم،

00:00:19.855 --> 00:00:21.316
پیچیدم دست چپ.

00:00:21.316 --> 00:00:23.920
دکمه سیگنال صوتی عابر پیاده رو فشار دادم

00:00:23.920 --> 00:00:25.844
و منتظر شدم نوبتم برسه.

00:00:25.844 --> 00:00:27.933
بعد از اینکه صداش قطع شد، از جام بلند شدم

00:00:27.933 --> 00:00:29.606
و خیلی آروم سمت دیگه ی خیابون رفتم.

00:00:29.606 --> 00:00:31.702
به پیاده روی طرف دیگه که رسیدم،

00:00:31.702 --> 00:00:34.396
اون وقت صدای یه صندلی فلزی به گوشم خورد

00:00:34.396 --> 00:00:38.552
که در عرض پیاده روی بتنی جلوی من لغزید.

00:00:38.552 --> 00:00:40.469
می دونستم که سر نبش یه کافه هست.

00:00:40.469 --> 00:00:42.115
و این که جلوش صندلی میذارن.

00:00:42.115 --> 00:00:43.511
بنابراین منم به چپ تغییر مسیر دادم

00:00:43.511 --> 00:00:45.355
تا به خیابون نزدیک تر بشم.

00:00:45.355 --> 00:00:48.995
همین که این کارو کردم، صندلی هم به سمت چپ رفت.

00:00:48.995 --> 00:00:51.076
به نظرم رسید اشتباه کردم.

00:00:51.076 --> 00:00:52.914
دوباره به سمت راست رفتم.

00:00:52.914 --> 00:00:56.409
دقیقاً هم زمان صندلی هم رفت همون سمت.

00:00:56.409 --> 00:00:58.774
حالا دیگه داشتم کمی عصبی میشدم.

00:00:58.774 --> 00:01:00.387
دوباره رفتم به طرف چپ.

00:01:00.387 --> 00:01:01.676
صندلی هم رفت چپ.

00:01:01.676 --> 00:01:04.284
در حالی که راهمو سد می کرد.

00:01:04.284 --> 00:01:07.286
الاآن دیگه رسما داشتم از کوره در می رفتم.

00:01:07.286 --> 00:01:08.871
پس داد زدم،

00:01:08.871 --> 00:01:12.132
"لعنتی کی هستی اونجا؟ چه خبره؟"

00:01:12.132 --> 00:01:14.384
درست همون موقع داد زدنم صدایی اومد

00:01:14.384 --> 00:01:17.069
صدای دیگه ای رو شنیدم، صدای آشنای تلق تلق.

00:01:17.069 --> 00:01:18.915
به نظر آشنا می اومد،

00:01:18.915 --> 00:01:20.778
به سرعت احتمال دیگه ای به نظرم اومد،

00:01:20.778 --> 00:01:22.709
و دست چپم رو کورمال کورمال حرکت دادم،

00:01:22.709 --> 00:01:26.113
تا اینکه انگشتام یه چیز کرک دار رو لمس کرد،

00:01:26.113 --> 00:01:28.664
و رسیدم به یه گوش.

00:01:28.664 --> 00:01:32.926
گوش یه سگ بود، شاید یه سگ شکاری.

00:01:32.926 --> 00:01:34.915
تسمه اش رو به صندلی بسته بودن.

00:01:34.915 --> 00:01:36.652
حتماً صاحبش رفته بود داخل برای قهوه،

00:01:36.652 --> 00:01:38.444
اونم همین طور دست از سماجت بر نمی داشت

00:01:38.444 --> 00:01:41.782
تا به من سلام کنه، شایدم می خواست پشت گوشهاشو ناز کنم.

00:01:41.782 --> 00:01:44.394
کی می دونه، شاید داشت برای کمک برای تشخیص جهتم اعلام آمادگی می کرد.

00:01:44.394 --> 00:01:46.773
(خنده)

NOTE Paragraph

00:01:46.773 --> 00:01:49.182
اما این داستان کوتاه در واقع درباره ی

00:01:49.182 --> 00:01:52.381
ترس ها و تصورات غلطیه که

00:01:52.381 --> 00:01:55.284
با تصور تردد توی شهر

00:01:55.284 --> 00:01:56.607
بدون چشم به ذهن خطور می کنه،

00:01:56.607 --> 00:01:59.568
به ظاهر بی توجه به محیط اطراف

00:01:59.568 --> 00:02:02.468
و مردم اطرافتون

NOTE Paragraph

00:02:02.468 --> 00:02:06.369
پس اجازه بدین برگردیم عقب تر و کمی محیط رو توصیف کنیم.

00:02:06.369 --> 00:02:08.928
در روز سنت پاتریک سال ۲۰۰۹،

00:02:08.928 --> 00:02:11.515
برای عمل جراحی به بیمارستان رفتم.

00:02:11.515 --> 00:02:13.709
تا یه تومور مغزی رو از سرم خارج کنن.

00:02:13.709 --> 00:02:15.796
عمل موفقیت آمیز بود.

00:02:15.796 --> 00:02:18.965
دو روز بعد اختلال بیناییم کم کم شروع شد.

00:02:18.965 --> 00:02:22.487
روز سوم، کاملاً نابینا شدم.

NOTE Paragraph

00:02:22.487 --> 00:02:24.584
بلافاصله، یک حس باورنکردنی به سراغم اومد

00:02:24.584 --> 00:02:28.473
حس ترس، پریشانی، آسیب پذیری.

00:02:28.473 --> 00:02:30.922
مثل هر کس دیگه که این حس رو پیدا می کنه.

00:02:30.922 --> 00:02:33.414
اما چون وقت داشتم بشینم و با خودم فکر کنم،

00:02:33.414 --> 00:02:35.165
کم کم متوجه شدم

00:02:35.165 --> 00:02:38.089
چیزهای زیادی دارم که بابتشون شاکر باشم.

00:02:38.089 --> 00:02:41.085
خصوصاً به پدرم فکر می کردم،

00:02:41.085 --> 00:02:43.282
که از عوارض جراحی مغزی

00:02:43.282 --> 00:02:45.385
فوت کرده بود.

00:02:45.385 --> 00:02:50.476
اون وقت ۳۶ سالش بود. من هفت سالم بود.

00:02:50.476 --> 00:02:53.169
اگرچه دلایل زیادی داشتم

00:02:53.169 --> 00:02:55.401
تا از اون چیزی که پیش روم بود بترسم،

00:02:55.401 --> 00:02:58.035
و دقیقاً ازاین که قراره چه اتفاقی بیفته هیچ اطلاعی نداشتم،

00:02:58.035 --> 00:02:59.793
اما هنوز زنده بودم.

00:02:59.793 --> 00:03:02.505
پسرم هنوز پدر داشت.

00:03:02.505 --> 00:03:04.392
علاوه بر اون، اولین نفری نبودم

00:03:04.392 --> 00:03:06.005
که تا اون وقت بیناییش رو از دست می داد.

00:03:06.005 --> 00:03:08.154
می دونستم باید سیستم ها و تکنیک ها،

00:03:08.154 --> 00:03:10.471
و آموزش های مختلفی وجود داشته باشه

00:03:10.471 --> 00:03:13.033
تا زندگی کامل و با معنایی داشته باشم، زندگی فعال

00:03:13.033 --> 00:03:14.635
بدون بینایی.

NOTE Paragraph

00:03:14.635 --> 00:03:16.782
بنابراین تا روزی که از بیمارستان مرخص شدم

00:03:16.782 --> 00:03:19.486
چند روز بعد، اونجا رو با یک مأموریت ترک کردم.

00:03:19.486 --> 00:03:21.616
این مأموریت که از اون جا خارج بشم و بهترین آموزش هارو ببینم

00:03:21.616 --> 00:03:26.780
تا بتونم با سرعت هرچه بیشتر به بازسازی زندگی خودم بپردازم.

00:03:26.780 --> 00:03:30.828
در عرض شش ماه، دیگه سر کارم برگشته بودم.

00:03:30.828 --> 00:03:32.430
آموزشم شروع شده بود.

00:03:32.430 --> 00:03:34.090
حتی شروع کردم به دوچرخه سواری دونفره

00:03:34.090 --> 00:03:35.715
با دوستهای قدیمی دوچرخه سوارم

00:03:35.715 --> 00:03:38.412
خودم تردد روزانه رو انجام می دادم،

00:03:38.412 --> 00:03:40.887
پیاده روی توی شهر و سوار شدن به اتوبوس.

00:03:40.887 --> 00:03:43.650
کار سخت و وقتگیری بود.

NOTE Paragraph

00:03:43.650 --> 00:03:45.917
اما اون چیزی که در حین اون تحول سریع

00:03:45.917 --> 00:03:48.889
پیش بینیشو نکرده بودم

00:03:48.889 --> 00:03:52.637
تجربه ی فوق العاده ی رویارویی

00:03:52.637 --> 00:03:56.577
تجربه های بینایی من با تجربه های نابیناییم

00:03:56.577 --> 00:03:59.250
از همون مکان ها و همون آدما

00:03:59.250 --> 00:04:02.753
توی چنین مدت کوتاهی بود.

NOTE Paragraph

00:04:02.753 --> 00:04:04.649
از اون رویارویی دیدگاه های زیادی به دست آوردم،

00:04:04.649 --> 00:04:06.146
یا اون چه که من اسمشو می ذارم برون بینی،

00:04:06.146 --> 00:04:09.535
چیزایی که از ابتدای از دست دادن بیناییم یاد گرفتم.

00:04:09.535 --> 00:04:12.502
این برون بینی طیف وسیعی رو از پیش پا افتاده

00:04:12.502 --> 00:04:14.167
تا عمیق،

00:04:14.167 --> 00:04:16.735
از دنیوی تا مضحک در بر میگرفت.

00:04:16.735 --> 00:04:19.752
به عنوان یه مهندس معمار، اون رویارویی ناخوشایند

00:04:19.752 --> 00:04:22.266
مربوط به تجربه بینایی و نابیناییم

00:04:22.266 --> 00:04:24.551
مربوط به همون مکان ها و همون شهر ها

00:04:24.551 --> 00:04:26.564
طی چنین مدت کوتاهی

00:04:26.564 --> 00:04:28.770
از خود شهر

00:04:28.770 --> 00:04:31.944
به من همه جور بصیرت فوق العاده داده.

00:04:31.944 --> 00:04:33.818
بهترینشون

00:04:33.818 --> 00:04:35.812
درک این نکته بود که، در واقع

00:04:35.812 --> 00:04:39.752
شهرها برای نابینایان مکان های جالبی هستند.

00:04:39.752 --> 00:04:42.073
و همین طور از تمایل شهر به مهربانی و مراقبت

00:04:42.073 --> 00:04:45.441
شگفت زده بودم

00:04:45.441 --> 00:04:48.921
در حالی که آن ها هیچ تفاوتی برای من قائل نمی شدند.

00:04:48.921 --> 00:04:50.684
وکم کم متوجه شدم که

00:04:50.684 --> 00:04:52.673
به نظر میاد نابینایان

00:04:52.673 --> 00:04:56.742
روی خود شهر تأثیر مثبت دارند.

00:04:56.742 --> 00:04:59.996
این به نظرم کمی عجیب میومد.

NOTE Paragraph

00:04:59.996 --> 00:05:02.556
اجازه بدین عقب تر بریم و نگاهی بندازیم به این نکته که

00:05:02.556 --> 00:05:07.918
چرا شهر اینقدر برای نابینایان مفیده.

00:05:07.918 --> 00:05:11.540
آنچه که در آموزش برای بهبود از فقدان بینایی نهفته

00:05:11.540 --> 00:05:15.411
یادگیری این نکته است که به همه حواس غیر بصری خودتون متکی باشین،

00:05:15.411 --> 00:05:18.637
چیزهایی که در غیر این صورت ممکنه نادیده بگیرین.

00:05:18.637 --> 00:05:21.182
انگار که دنیای جدیدی از اطلاعات احساسی

00:05:21.182 --> 00:05:22.631
به روی شما باز میشه.

00:05:22.631 --> 00:05:24.159
همنوایی همه صداهای دقیق دوروبرم در شهر

00:05:24.159 --> 00:05:27.135
واقعا منو شگفت زده کرد

00:05:27.135 --> 00:05:28.427
صداهایی که می شنوید و به کار می گیرید

00:05:28.427 --> 00:05:30.309
تا بفهمید کجا هستید،

00:05:30.309 --> 00:05:33.114
چطور نیاز دارید حرکت کنید، و نیاز دارید کجا برید،

00:05:33.114 --> 00:05:35.838
به همین صورت، تنها از طریق ادراکی که عصا به شما میده،

00:05:35.838 --> 00:05:39.752
می تونید بافت های مختلف زمین زیر پاتون رو حس کنید،

00:05:39.752 --> 00:05:42.186
و به مرور الگویی می سازید برای این که بفهمید کجایید

00:05:42.186 --> 00:05:43.728
و به کدوم طرف میرید.

00:05:43.728 --> 00:05:46.620
همین طور همین که خورشید به یک طرف صورت شما می تابه

00:05:46.620 --> 00:05:49.449
یا بادی که به گردنتون می خوره

00:05:49.449 --> 00:05:51.649
درمورد موقعیتتون

00:05:51.649 --> 00:05:53.342
و این که چقدر در یک بلوک جلو رفتید

00:05:53.342 --> 00:05:56.847
و حرکتتون در زمان و مکان شما رو راهنمایی می کنه.

00:05:56.847 --> 00:05:59.280
همینطور، حس بویایی

00:05:59.280 --> 00:06:01.981
بعضی از نواحی و شهرها بوی خاص خودشون رو دارن

00:06:01.981 --> 00:06:05.022
همون طور که مکان ها و چیز های اطراف شما این طور هستن،

00:06:05.022 --> 00:06:06.814
و اگر شانس بیارین، می تونید راست دماغتون رو بگیرید

00:06:06.814 --> 00:06:10.243
و برسید به اون نانوایی جدیدی که دنبالش می گشتین.

NOTE Paragraph

00:06:10.243 --> 00:06:11.952
همه ی این چیز ها واقعاً منو شگفت زده کردن،

00:06:11.952 --> 00:06:14.957
چون به این نکته رسیدم که

00:06:14.957 --> 00:06:17.510
تجربه ی نابینایی من

00:06:17.510 --> 00:06:19.945
خیلی بیشتر از تجربه بینایی بود که تا اون موقع داشتم

00:06:19.945 --> 00:06:22.970
حس های بیشتری رو به من داد.

00:06:22.970 --> 00:06:25.710
چیز دیگه ای ازش جا خوردم این بود که شهر چقدر

00:06:25.710 --> 00:06:27.342
در اطراف من در حال تغییر بود.

00:06:27.342 --> 00:06:29.079
وقتی که بینا هستید،

00:06:29.079 --> 00:06:31.268
همه انگار یه جورایی به فکر خودشونن،

00:06:31.268 --> 00:06:33.081
سرتون به کار خودتونه.

00:06:33.081 --> 00:06:34.348
اما اگر نابینا بشین،

00:06:34.348 --> 00:06:37.147
داستان کاملاً فرق می کنه.

00:06:37.147 --> 00:06:38.626
من نمی دونم کی داره کی رو تماشا می کنه

00:06:38.626 --> 00:06:42.175
اما من مشکوکم که کلی آدم دارن منو تماشا می کنن.

00:06:42.175 --> 00:06:44.323
و آدم بدبینی هم نیستم، اما هر جا میرم،

00:06:44.323 --> 00:06:47.352
همه جور توصیه می شنوم:

00:06:47.352 --> 00:06:49.672
از اینجا برو، از اونجا حرکت کن، اینو بپا.

00:06:49.672 --> 00:06:51.749
بیشتر این اطلاعات بدرد بخوره.

00:06:51.749 --> 00:06:54.235
بعضی هاش مفیده. خیلی هاش برعکسه!

00:06:54.235 --> 00:06:57.804
مجبورین فکر کنین ببینین واقعاً معنیشون چیه.

00:06:57.804 --> 00:07:01.357
بعضی هاشون غلطن و به درد نخور.

00:07:01.357 --> 00:07:04.368
اما در کل که در نظر بگیرین خوبه.

NOTE Paragraph

00:07:04.368 --> 00:07:05.904
اما یه دفعه توی"اُوکلَند" بودم

00:07:05.904 --> 00:07:08.791
و داشتم در طول "برادوِی" قدم میزدم، و به نبش خیابونی رسیدم.

00:07:08.791 --> 00:07:11.598
گوش به زنگ سیگنال صوتی عابرین بودم،

00:07:11.598 --> 00:07:14.084
و همین که قطع شد، تازه می خواستم پامو توی خیابون بذارم،

00:07:14.084 --> 00:07:16.116
که یهو، یه نفر

00:07:16.116 --> 00:07:17.796
محکم دست راستمو چنگ زد،

00:07:17.796 --> 00:07:20.208
و بازومو کشید و منو کشید طرف خط عابر پیاده

00:07:20.208 --> 00:07:21.882
و همین طور که باهام چینی حرف می زد،

00:07:21.882 --> 00:07:24.134
منو در عرض خیابون با خودش می کشید.

00:07:24.134 --> 00:07:25.542
(خنده)

00:07:25.542 --> 00:07:29.681
انگار که نمیشد از دست این مرد در رفت،

00:07:29.681 --> 00:07:31.404
اما بالأخره منو سالم اون جا رسوند.

00:07:31.404 --> 00:07:33.754
چه می شد کرد؟

00:07:33.754 --> 00:07:35.550
اما باور کنید، برای پیشنهاد کمک کردن

00:07:35.550 --> 00:07:37.723
راه های مؤدبانه تری وجود دارن.

00:07:37.723 --> 00:07:39.245
ما از کجا بدونیم شما اون جایید،

00:07:39.245 --> 00:07:41.225
پس به نظرم بهتره اول سلام کنید.

00:07:41.225 --> 00:07:43.361
و بپرسید "می تونم کمکتون کنم؟"

NOTE Paragraph

00:07:43.361 --> 00:07:46.412
اما زمانی که اوکلند بودم، واقعاً از این که

00:07:46.412 --> 00:07:49.030
از وقتی که بیناییم رو از دست دادم،

00:07:49.030 --> 00:07:51.532
چقدر شهر اوکلند فرق کرده جا خوردم.

00:07:51.532 --> 00:07:53.699
منظره ش رو دوست داشتم. عالی بود.

00:07:53.699 --> 00:07:56.275
اوکلند واقعاً شهر بزرگیه.

00:07:56.275 --> 00:07:57.544
اما وقتی که نابینا شدم

00:07:57.544 --> 00:07:59.859
و همین طور که در طول برادوِی قدم می زدم،

00:07:59.859 --> 00:08:03.070
قدم به قدم برام دعا می کردن.

NOTE Paragraph

00:08:03.070 --> 00:08:04.624
"خدا عمرتون بده، آقا."

NOTE Paragraph

00:08:04.624 --> 00:08:06.887
"تو می تونی، داداش."

NOTE Paragraph

00:08:06.887 --> 00:08:08.637
"خدا عمرت بده."

NOTE Paragraph

00:08:08.637 --> 00:08:10.497
وقتی چشم داشتم از این حرف ها نمی شنیدم.

00:08:10.497 --> 00:08:11.833
(خنده)

00:08:11.833 --> 00:08:18.158
در سانفرانسیسکو الآن هم نمی شنوم.

00:08:18.158 --> 00:08:21.150
می دونم که این مشکلات بعضی از دوستان نابینام رو آزار میده

00:08:21.150 --> 00:08:22.743
فقط من تنها نیستم.

00:08:22.743 --> 00:08:24.792
اغلب تصور میشه که

00:08:24.792 --> 00:08:27.936
این احساسی هست که از ترحم ناشی میشه.

00:08:27.936 --> 00:08:31.049
من مایلم تصور کنم که از حس انسانیت ناشی میشه،

00:08:31.049 --> 00:08:34.159
از با هم بودن، و فکر کنم عالیه.

00:08:34.159 --> 00:08:36.019
راستش، هر وقت حال خوبی ندارم،

00:08:36.019 --> 00:08:37.927
کافیه برم به برادوِی در مرکز اوکلند،

00:08:37.927 --> 00:08:40.586
پیاده روی کنم، و حالم بهتر میشه،

00:08:40.586 --> 00:08:43.857
تو یه چشم به هم زدن.

NOTE Paragraph

00:08:43.857 --> 00:08:45.892
همین طور نشون میده که چطور

00:08:45.892 --> 00:08:47.674
معلولیت و نابینایی

00:08:47.674 --> 00:08:50.394
از مرزهای قومی، اجتماعی،

00:08:50.394 --> 00:08:53.120
نژادی و اقتصادی عبور می کنه.

00:08:53.120 --> 00:08:56.955
معلولیت فرصت مساوی فراهم می کنه.

00:08:56.955 --> 00:08:59.398
همه می تونن بیان.

00:08:59.398 --> 00:09:01.959
در حقیقت، شنیدم که توی جمع معلولین میگن

00:09:01.959 --> 00:09:04.461
که در واقعیت فقط دو نوع آدم وجود داره:

00:09:04.461 --> 00:09:06.220
یه عده اون هایی هستن که دارای معلولیت هستن،

00:09:06.220 --> 00:09:10.882
و یه عده هنوز کاملاً متوجه معلولیت خودشون نشدن.

00:09:10.882 --> 00:09:13.003
یه جور دیگه هم میشه درباره ش فکر کرد،

00:09:13.003 --> 00:09:15.252
اما تصورم اینه که این جورش زیباست،

00:09:15.252 --> 00:09:17.428
چون مطمئناً این دیدگاه

00:09:17.428 --> 00:09:19.533
از تصور تقابل ما با اون ها

00:09:19.533 --> 00:09:22.101
یا افراد سالم در مقابل افراد معلول، خیلی منحصر کننده تره،

00:09:22.101 --> 00:09:24.879
و خیلی تعبیر صادقانه تر و محترمانه تری

00:09:24.879 --> 00:09:28.183
از شکنندگی زندگیه.

NOTE Paragraph

00:09:28.183 --> 00:09:30.108
پس آخرین حرف من برای شما اینه که

00:09:30.108 --> 00:09:34.176
نه تنها شهر برای نابینایان مفیده،

00:09:34.176 --> 00:09:37.355
بلکه شهر به ما نیاز داره.

00:09:37.355 --> 00:09:39.393
و من در این باره مطمئنم،

00:09:39.393 --> 00:09:40.989
امروز به شما پیشنهاد می کنم که

00:09:40.989 --> 00:09:44.429
وقتی که دارید شهرهای جدید و خارق العاده را تصور می کنید،

00:09:44.429 --> 00:09:47.714
نابینایان هم به عنوان ساکنان شهر در نظر گرفته بشن،

00:09:47.714 --> 00:09:49.575
نه به عنوان افرادی که بعد از این که قالب کلی شهر ریخته شد،

00:09:49.575 --> 00:09:51.808
تازه به اونا فکر میشه.

00:09:51.808 --> 00:09:54.861
اون موقع دیگه خیلی دیره.

00:09:54.861 --> 00:09:58.045
پس اگر شهری رو با در نظر گرفتن افراد نابینا طراحی کردید،

00:09:58.045 --> 00:10:02.630
شبکه ای از پیاده روهای مناسب

00:10:02.630 --> 00:10:04.744
با طیف گسترده ای از گزینه ها و انتخاب ها خواهید داشت

00:10:04.744 --> 00:10:08.176
که همه در سطح خیابان در دسترس هستن.

00:10:08.176 --> 00:10:10.498
اگر شهری رو با در نظر گرفتن افراد نابینا طراحی کردید،

00:10:10.498 --> 00:10:13.618
پیاده روها قابل پیشبینی و زیاد خواهند بود.

00:10:13.618 --> 00:10:15.971
فاصله ی بین ساختمان ها

00:10:15.971 --> 00:10:19.410
بین مردم و ماشین ها به خوبی تنظیم شده.

00:10:19.410 --> 00:10:23.467
حرف ماشین شد، ماشین به چه درد می خوره؟

00:10:23.467 --> 00:10:26.552
اگر نابینا باشین، ماشین می خواین چکار. (خنده)

00:10:26.552 --> 00:10:29.915
بقیه دوست ندارن شما رانندگی کنین..(خنده)

00:10:29.915 --> 00:10:32.625
اگر شهری رو با در نظر گرفتن افراد نابینا طراحی کنید،

00:10:32.625 --> 00:10:35.268
و همین طور با سیستم حمل و نقل عمومی قوی،

00:10:35.268 --> 00:10:38.960
قابل دسترس، و با ارتباط خوب

00:10:38.960 --> 00:10:40.562
که همه ی بخش های شهر رو به هم وصل کنه

00:10:40.562 --> 00:10:43.581
و همه ی مناطق اطراف رو.

00:10:43.581 --> 00:10:45.647
اگر شهری رو با در نظر گرفتن افراد نابینا طراحی کردید،

00:10:45.647 --> 00:10:48.466
شغل ها جدیدی ایجاد میشه، کلی شغل.

00:10:48.466 --> 00:10:49.796
افراد نابینا هم به کار نیاز دارن.

00:10:49.796 --> 00:10:52.235
می خوان زندگی خودشون رو بگذرونن.

NOTE Paragraph

00:10:52.235 --> 00:10:54.991
پس، در طراحی شهر برای نابینایان،

00:10:54.991 --> 00:10:57.060
امیدوارم به این نکته برسین

00:10:57.060 --> 00:10:59.938
که در واقع شهر برای همه فراگیرتر،

00:10:59.938 --> 00:11:03.544
منصفانه تر و عادلانه تر میشه.

00:11:03.544 --> 00:11:05.764
و بر اساس تجارب بینایی پیشینم،

00:11:05.764 --> 00:11:07.742
به نظرم شهری بسیار عالی در میاد،

00:11:07.742 --> 00:11:11.089
فرقی نمیکنه نابینا باشین، معلولیت داشته باشین،

00:11:11.089 --> 00:11:13.573
یا هنوز متوجه معلولیت خودتون نباشین.

NOTE Paragraph

00:11:13.573 --> 00:11:16.185
متشکرم.

NOTE Paragraph

00:11:16.185 --> 00:11:20.185
(تشویق)