1
00:00:03,170 --> 00:00:06,151
می گفتم، بعد از این که از اتوبوس پیاده شدم

2
00:00:06,151 --> 00:00:07,896
رفتم به طرف نبش خیابون

3
00:00:07,896 --> 00:00:11,284
تا از مسیر غرب به کلاس آموزش بریل برم.

4
00:00:11,284 --> 00:00:13,394
زمستون ۲۰۰۹ بود.

5
00:00:13,394 --> 00:00:15,815
یک سالی می شد که بیناییم رو از دست داده بودم.

6
00:00:15,815 --> 00:00:17,948
همه چیز خوب پیش می رفت.

7
00:00:17,948 --> 00:00:19,855
بعد از اینکه به سلامت به طرف دیگه رسیدم،

8
00:00:19,855 --> 00:00:21,316
پیچیدم دست چپ.

9
00:00:21,316 --> 00:00:23,920
دکمه سیگنال صوتی عابر پیاده رو فشار دادم

10
00:00:23,920 --> 00:00:25,844
و منتظر شدم نوبتم برسه.

11
00:00:25,844 --> 00:00:27,933
بعد از اینکه صداش قطع شد، از جام بلند شدم

12
00:00:27,933 --> 00:00:29,606
و خیلی آروم سمت دیگه ی خیابون رفتم.

13
00:00:29,606 --> 00:00:31,702
به پیاده روی طرف دیگه که رسیدم،

14
00:00:31,702 --> 00:00:34,396
اون وقت صدای یه صندلی فلزی به گوشم خورد

15
00:00:34,396 --> 00:00:38,552
که در عرض پیاده روی بتنی جلوی من لغزید.

16
00:00:38,552 --> 00:00:40,469
می دونستم که سر نبش یه کافه هست.

17
00:00:40,469 --> 00:00:42,115
و این که جلوش صندلی میذارن.

18
00:00:42,115 --> 00:00:43,511
بنابراین منم به چپ تغییر مسیر دادم

19
00:00:43,511 --> 00:00:45,355
تا به خیابون نزدیک تر بشم.

20
00:00:45,355 --> 00:00:48,995
همین که این کارو کردم، صندلی هم به سمت چپ رفت.

21
00:00:48,995 --> 00:00:51,076
به نظرم رسید اشتباه کردم.

22
00:00:51,076 --> 00:00:52,914
دوباره به سمت راست رفتم.

23
00:00:52,914 --> 00:00:56,409
دقیقاً هم زمان صندلی هم رفت همون سمت.

24
00:00:56,409 --> 00:00:58,774
حالا دیگه داشتم کمی عصبی میشدم.

25
00:00:58,774 --> 00:01:00,387
دوباره رفتم به طرف چپ.

26
00:01:00,387 --> 00:01:01,676
صندلی هم رفت چپ.

27
00:01:01,676 --> 00:01:04,284
در حالی که راهمو سد می کرد.

28
00:01:04,284 --> 00:01:07,286
الاآن دیگه رسما داشتم از کوره در می رفتم.

29
00:01:07,286 --> 00:01:08,871
پس داد زدم،

30
00:01:08,871 --> 00:01:12,132
"لعنتی کی هستی اونجا؟ چه خبره؟"

31
00:01:12,132 --> 00:01:14,384
درست همون موقع داد زدنم صدایی اومد

32
00:01:14,384 --> 00:01:17,069
صدای دیگه ای رو شنیدم، صدای آشنای تلق تلق.

33
00:01:17,069 --> 00:01:18,915
به نظر آشنا می اومد،

34
00:01:18,915 --> 00:01:20,778
به سرعت احتمال دیگه ای به نظرم اومد،

35
00:01:20,778 --> 00:01:22,709
و دست چپم رو کورمال کورمال حرکت دادم،

36
00:01:22,709 --> 00:01:26,113
تا اینکه انگشتام یه چیز کرک دار رو لمس کرد،

37
00:01:26,113 --> 00:01:28,664
و رسیدم به یه گوش.

38
00:01:28,664 --> 00:01:32,926
گوش یه سگ بود، شاید یه سگ شکاری.

39
00:01:32,926 --> 00:01:34,915
تسمه اش رو به صندلی بسته بودن.

40
00:01:34,915 --> 00:01:36,652
حتماً صاحبش رفته بود داخل برای قهوه،

41
00:01:36,652 --> 00:01:38,444
اونم همین طور دست از سماجت بر نمی داشت

42
00:01:38,444 --> 00:01:41,782
تا به من سلام کنه، شایدم می خواست پشت گوشهاشو ناز کنم.

43
00:01:41,782 --> 00:01:44,394
کی می دونه، شاید داشت برای کمک برای تشخیص جهتم اعلام آمادگی می کرد.

44
00:01:44,394 --> 00:01:46,773
(خنده)

45
00:01:46,773 --> 00:01:49,182
اما این داستان کوتاه در واقع درباره ی

46
00:01:49,182 --> 00:01:52,381
ترس ها و تصورات غلطیه که

47
00:01:52,381 --> 00:01:55,284
با تصور تردد توی شهر

48
00:01:55,284 --> 00:01:56,607
بدون چشم به ذهن خطور می کنه،

49
00:01:56,607 --> 00:01:59,568
به ظاهر بی توجه به محیط اطراف

50
00:01:59,568 --> 00:02:02,468
و مردم اطرافتون

51
00:02:02,468 --> 00:02:06,369
پس اجازه بدین برگردیم عقب تر و کمی محیط رو توصیف کنیم.

52
00:02:06,369 --> 00:02:08,928
در روز سنت پاتریک سال ۲۰۰۹،

53
00:02:08,928 --> 00:02:11,515
برای عمل جراحی به بیمارستان رفتم.

54
00:02:11,515 --> 00:02:13,709
تا یه تومور مغزی رو از سرم خارج کنن.

55
00:02:13,709 --> 00:02:15,796
عمل موفقیت آمیز بود.

56
00:02:15,796 --> 00:02:18,965
دو روز بعد اختلال بیناییم کم کم شروع شد.

57
00:02:18,965 --> 00:02:22,487
روز سوم، کاملاً نابینا شدم.

58
00:02:22,487 --> 00:02:24,584
بلافاصله، یک حس باورنکردنی به سراغم اومد

59
00:02:24,584 --> 00:02:28,473
حس ترس، پریشانی، آسیب پذیری.

60
00:02:28,473 --> 00:02:30,922
مثل هر کس دیگه که این حس رو پیدا می کنه.

61
00:02:30,922 --> 00:02:33,414
اما چون وقت داشتم بشینم و با خودم فکر کنم،

62
00:02:33,414 --> 00:02:35,165
کم کم متوجه شدم

63
00:02:35,165 --> 00:02:38,089
چیزهای زیادی دارم که بابتشون شاکر باشم.

64
00:02:38,089 --> 00:02:41,085
خصوصاً به پدرم فکر می کردم،

65
00:02:41,085 --> 00:02:43,282
که از عوارض جراحی مغزی

66
00:02:43,282 --> 00:02:45,385
فوت کرده بود.

67
00:02:45,385 --> 00:02:50,476
اون وقت ۳۶ سالش بود. من هفت سالم بود.

68
00:02:50,476 --> 00:02:53,169
اگرچه دلایل زیادی داشتم

69
00:02:53,169 --> 00:02:55,401
تا از اون چیزی که پیش روم بود بترسم،

70
00:02:55,401 --> 00:02:58,035
و دقیقاً ازاین که قراره چه اتفاقی بیفته هیچ اطلاعی نداشتم،

71
00:02:58,035 --> 00:02:59,793
اما هنوز زنده بودم.

72
00:02:59,793 --> 00:03:02,505
پسرم هنوز پدر داشت.

73
00:03:02,505 --> 00:03:04,392
علاوه بر اون، اولین نفری نبودم

74
00:03:04,392 --> 00:03:06,005
که تا اون وقت بیناییش رو از دست می داد.

75
00:03:06,005 --> 00:03:08,154
می دونستم باید سیستم ها و تکنیک ها،

76
00:03:08,154 --> 00:03:10,471
و آموزش های مختلفی وجود داشته باشه

77
00:03:10,471 --> 00:03:13,033
تا زندگی کامل و با معنایی داشته باشم، زندگی فعال

78
00:03:13,033 --> 00:03:14,635
بدون بینایی.

79
00:03:14,635 --> 00:03:16,782
بنابراین تا روزی که از بیمارستان مرخص شدم

80
00:03:16,782 --> 00:03:19,486
چند روز بعد، اونجا رو با یک مأموریت ترک کردم.

81
00:03:19,486 --> 00:03:21,616
این مأموریت که از اون جا خارج بشم و بهترین آموزش هارو ببینم

82
00:03:21,616 --> 00:03:26,780
تا بتونم با سرعت هرچه بیشتر به بازسازی زندگی خودم بپردازم.

83
00:03:26,780 --> 00:03:30,828
در عرض شش ماه، دیگه سر کارم برگشته بودم.

84
00:03:30,828 --> 00:03:32,430
آموزشم شروع شده بود.

85
00:03:32,430 --> 00:03:34,090
حتی شروع کردم به دوچرخه سواری دونفره

86
00:03:34,090 --> 00:03:35,715
با دوستهای قدیمی دوچرخه سوارم

87
00:03:35,715 --> 00:03:38,412
خودم تردد روزانه رو انجام می دادم،

88
00:03:38,412 --> 00:03:40,887
پیاده روی توی شهر و سوار شدن به اتوبوس.

89
00:03:40,887 --> 00:03:43,650
کار سخت و وقتگیری بود.

90
00:03:43,650 --> 00:03:45,917
اما اون چیزی که در حین اون تحول سریع

91
00:03:45,917 --> 00:03:48,889
پیش بینیشو نکرده بودم

92
00:03:48,889 --> 00:03:52,637
تجربه ی فوق العاده ی رویارویی

93
00:03:52,637 --> 00:03:56,577
تجربه های بینایی من با تجربه های نابیناییم

94
00:03:56,577 --> 00:03:59,250
از همون مکان ها و همون آدما

95
00:03:59,250 --> 00:04:02,753
توی چنین مدت کوتاهی بود.

96
00:04:02,753 --> 00:04:04,649
از اون رویارویی دیدگاه های زیادی به دست آوردم،

97
00:04:04,649 --> 00:04:06,146
یا اون چه که من اسمشو می ذارم برون بینی،

98
00:04:06,146 --> 00:04:09,535
چیزایی که از ابتدای از دست دادن بیناییم یاد گرفتم.

99
00:04:09,535 --> 00:04:12,502
این برون بینی طیف وسیعی رو از پیش پا افتاده

100
00:04:12,502 --> 00:04:14,167
تا عمیق،

101
00:04:14,167 --> 00:04:16,735
از دنیوی تا مضحک در بر میگرفت.

102
00:04:16,735 --> 00:04:19,752
به عنوان یه مهندس معمار، اون رویارویی ناخوشایند

103
00:04:19,752 --> 00:04:22,266
مربوط به تجربه بینایی و نابیناییم

104
00:04:22,266 --> 00:04:24,551
مربوط به همون مکان ها و همون شهر ها

105
00:04:24,551 --> 00:04:26,564
طی چنین مدت کوتاهی

106
00:04:26,564 --> 00:04:28,770
از خود شهر

107
00:04:28,770 --> 00:04:31,944
به من همه جور بصیرت فوق العاده داده.

108
00:04:31,944 --> 00:04:33,818
بهترینشون

109
00:04:33,818 --> 00:04:35,812
درک این نکته بود که، در واقع

110
00:04:35,812 --> 00:04:39,752
شهرها برای نابینایان مکان های جالبی هستند.

111
00:04:39,752 --> 00:04:42,073
و همین طور از تمایل شهر به مهربانی و مراقبت

112
00:04:42,073 --> 00:04:45,441
شگفت زده بودم

113
00:04:45,441 --> 00:04:48,921
در حالی که آن ها هیچ تفاوتی برای من قائل نمی شدند.

114
00:04:48,921 --> 00:04:50,684
وکم کم متوجه شدم که

115
00:04:50,684 --> 00:04:52,673
به نظر میاد نابینایان

116
00:04:52,673 --> 00:04:56,742
روی خود شهر تأثیر مثبت دارند.

117
00:04:56,742 --> 00:04:59,996
این به نظرم کمی عجیب میومد.

118
00:04:59,996 --> 00:05:02,556
اجازه بدین عقب تر بریم و نگاهی بندازیم به این نکته که

119
00:05:02,556 --> 00:05:07,918
چرا شهر اینقدر برای نابینایان مفیده.

120
00:05:07,918 --> 00:05:11,540
آنچه که در آموزش برای بهبود از فقدان بینایی نهفته

121
00:05:11,540 --> 00:05:15,411
یادگیری این نکته است که به همه حواس غیر بصری خودتون متکی باشین،

122
00:05:15,411 --> 00:05:18,637
چیزهایی که در غیر این صورت ممکنه نادیده بگیرین.

123
00:05:18,637 --> 00:05:21,182
انگار که دنیای جدیدی از اطلاعات احساسی

124
00:05:21,182 --> 00:05:22,631
به روی شما باز میشه.

125
00:05:22,631 --> 00:05:24,159
همنوایی همه صداهای دقیق دوروبرم در شهر

126
00:05:24,159 --> 00:05:27,135
واقعا منو شگفت زده کرد

127
00:05:27,135 --> 00:05:28,427
صداهایی که می شنوید و به کار می گیرید

128
00:05:28,427 --> 00:05:30,309
تا بفهمید کجا هستید،

129
00:05:30,309 --> 00:05:33,114
چطور نیاز دارید حرکت کنید، و نیاز دارید کجا برید،

130
00:05:33,114 --> 00:05:35,838
به همین صورت، تنها از طریق ادراکی که عصا به شما میده،

131
00:05:35,838 --> 00:05:39,752
می تونید بافت های مختلف زمین زیر پاتون رو حس کنید،

132
00:05:39,752 --> 00:05:42,186
و به مرور الگویی می سازید برای این که بفهمید کجایید

133
00:05:42,186 --> 00:05:43,728
و به کدوم طرف میرید.

134
00:05:43,728 --> 00:05:46,620
همین طور همین که خورشید به یک طرف صورت شما می تابه

135
00:05:46,620 --> 00:05:49,449
یا بادی که به گردنتون می خوره

136
00:05:49,449 --> 00:05:51,649
درمورد موقعیتتون

137
00:05:51,649 --> 00:05:53,342
و این که چقدر در یک بلوک جلو رفتید

138
00:05:53,342 --> 00:05:56,847
و حرکتتون در زمان و مکان شما رو راهنمایی می کنه.

139
00:05:56,847 --> 00:05:59,280
همینطور، حس بویایی

140
00:05:59,280 --> 00:06:01,981
بعضی از نواحی و شهرها بوی خاص خودشون رو دارن

141
00:06:01,981 --> 00:06:05,022
همون طور که مکان ها و چیز های اطراف شما این طور هستن،

142
00:06:05,022 --> 00:06:06,814
و اگر شانس بیارین، می تونید راست دماغتون رو بگیرید

143
00:06:06,814 --> 00:06:10,243
و برسید به اون نانوایی جدیدی که دنبالش می گشتین.

144
00:06:10,243 --> 00:06:11,952
همه ی این چیز ها واقعاً منو شگفت زده کردن،

145
00:06:11,952 --> 00:06:14,957
چون به این نکته رسیدم که

146
00:06:14,957 --> 00:06:17,510
تجربه ی نابینایی من

147
00:06:17,510 --> 00:06:19,945
خیلی بیشتر از تجربه بینایی بود که تا اون موقع داشتم

148
00:06:19,945 --> 00:06:22,970
حس های بیشتری رو به من داد.

149
00:06:22,970 --> 00:06:25,710
چیز دیگه ای ازش جا خوردم این بود که شهر چقدر

150
00:06:25,710 --> 00:06:27,342
در اطراف من در حال تغییر بود.

151
00:06:27,342 --> 00:06:29,079
وقتی که بینا هستید،

152
00:06:29,079 --> 00:06:31,268
همه انگار یه جورایی به فکر خودشونن،

153
00:06:31,268 --> 00:06:33,081
سرتون به کار خودتونه.

154
00:06:33,081 --> 00:06:34,348
اما اگر نابینا بشین،

155
00:06:34,348 --> 00:06:37,147
داستان کاملاً فرق می کنه.

156
00:06:37,147 --> 00:06:38,626
من نمی دونم کی داره کی رو تماشا می کنه

157
00:06:38,626 --> 00:06:42,175
اما من مشکوکم که کلی آدم دارن منو تماشا می کنن.

158
00:06:42,175 --> 00:06:44,323
و آدم بدبینی هم نیستم، اما هر جا میرم،

159
00:06:44,323 --> 00:06:47,352
همه جور توصیه می شنوم:

160
00:06:47,352 --> 00:06:49,672
از اینجا برو، از اونجا حرکت کن، اینو بپا.

161
00:06:49,672 --> 00:06:51,749
بیشتر این اطلاعات بدرد بخوره.

162
00:06:51,749 --> 00:06:54,235
بعضی هاش مفیده. خیلی هاش برعکسه!

163
00:06:54,235 --> 00:06:57,804
مجبورین فکر کنین ببینین واقعاً معنیشون چیه.

164
00:06:57,804 --> 00:07:01,357
بعضی هاشون غلطن و به درد نخور.

165
00:07:01,357 --> 00:07:04,368
اما در کل که در نظر بگیرین خوبه.

166
00:07:04,368 --> 00:07:05,904
اما یه دفعه توی"اُوکلَند" بودم

167
00:07:05,904 --> 00:07:08,791
و داشتم در طول "برادوِی" قدم میزدم، و به نبش خیابونی رسیدم.

168
00:07:08,791 --> 00:07:11,598
گوش به زنگ سیگنال صوتی عابرین بودم،

169
00:07:11,598 --> 00:07:14,084
و همین که قطع شد، تازه می خواستم پامو توی خیابون بذارم،

170
00:07:14,084 --> 00:07:16,116
که یهو، یه نفر

171
00:07:16,116 --> 00:07:17,796
محکم دست راستمو چنگ زد،

172
00:07:17,796 --> 00:07:20,208
و بازومو کشید و منو کشید طرف خط عابر پیاده

173
00:07:20,208 --> 00:07:21,882
و همین طور که باهام چینی حرف می زد،

174
00:07:21,882 --> 00:07:24,134
منو در عرض خیابون با خودش می کشید.

175
00:07:24,134 --> 00:07:25,542
(خنده)

176
00:07:25,542 --> 00:07:29,681
انگار که نمیشد از دست این مرد در رفت،

177
00:07:29,681 --> 00:07:31,404
اما بالأخره منو سالم اون جا رسوند.

178
00:07:31,404 --> 00:07:33,754
چه می شد کرد؟

179
00:07:33,754 --> 00:07:35,550
اما باور کنید، برای پیشنهاد کمک کردن

180
00:07:35,550 --> 00:07:37,723
راه های مؤدبانه تری وجود دارن.

181
00:07:37,723 --> 00:07:39,245
ما از کجا بدونیم شما اون جایید،

182
00:07:39,245 --> 00:07:41,225
پس به نظرم بهتره اول سلام کنید.

183
00:07:41,225 --> 00:07:43,361
و بپرسید "می تونم کمکتون کنم؟"

184
00:07:43,361 --> 00:07:46,412
اما زمانی که اوکلند بودم، واقعاً از این که

185
00:07:46,412 --> 00:07:49,030
از وقتی که بیناییم رو از دست دادم،

186
00:07:49,030 --> 00:07:51,532
چقدر شهر اوکلند فرق کرده جا خوردم.

187
00:07:51,532 --> 00:07:53,699
منظره ش رو دوست داشتم. عالی بود.

188
00:07:53,699 --> 00:07:56,275
اوکلند واقعاً شهر بزرگیه.

189
00:07:56,275 --> 00:07:57,544
اما وقتی که نابینا شدم

190
00:07:57,544 --> 00:07:59,859
و همین طور که در طول برادوِی قدم می زدم،

191
00:07:59,859 --> 00:08:03,070
قدم به قدم برام دعا می کردن.

192
00:08:03,070 --> 00:08:04,624
"خدا عمرتون بده، آقا."

193
00:08:04,624 --> 00:08:06,887
"تو می تونی، داداش."

194
00:08:06,887 --> 00:08:08,637
"خدا عمرت بده."

195
00:08:08,637 --> 00:08:10,497
وقتی چشم داشتم از این حرف ها نمی شنیدم.

196
00:08:10,497 --> 00:08:11,833
(خنده)

197
00:08:11,833 --> 00:08:18,158
در سانفرانسیسکو الآن هم نمی شنوم.

198
00:08:18,158 --> 00:08:21,150
می دونم که این مشکلات بعضی از دوستان نابینام رو آزار میده

199
00:08:21,150 --> 00:08:22,743
فقط من تنها نیستم.

200
00:08:22,743 --> 00:08:24,792
اغلب تصور میشه که

201
00:08:24,792 --> 00:08:27,936
این احساسی هست که از ترحم ناشی میشه.

202
00:08:27,936 --> 00:08:31,049
من مایلم تصور کنم که از حس انسانیت ناشی میشه،

203
00:08:31,049 --> 00:08:34,159
از با هم بودن، و فکر کنم عالیه.

204
00:08:34,159 --> 00:08:36,019
راستش، هر وقت حال خوبی ندارم،

205
00:08:36,019 --> 00:08:37,927
کافیه برم به برادوِی در مرکز اوکلند،

206
00:08:37,927 --> 00:08:40,586
پیاده روی کنم، و حالم بهتر میشه،

207
00:08:40,586 --> 00:08:43,857
تو یه چشم به هم زدن.

208
00:08:43,857 --> 00:08:45,892
همین طور نشون میده که چطور

209
00:08:45,892 --> 00:08:47,674
معلولیت و نابینایی

210
00:08:47,674 --> 00:08:50,394
از مرزهای قومی، اجتماعی،

211
00:08:50,394 --> 00:08:53,120
نژادی و اقتصادی عبور می کنه.

212
00:08:53,120 --> 00:08:56,955
معلولیت فرصت مساوی فراهم می کنه.

213
00:08:56,955 --> 00:08:59,398
همه می تونن بیان.

214
00:08:59,398 --> 00:09:01,959
در حقیقت، شنیدم که توی جمع معلولین میگن

215
00:09:01,959 --> 00:09:04,461
که در واقعیت فقط دو نوع آدم وجود داره:

216
00:09:04,461 --> 00:09:06,220
یه عده اون هایی هستن که دارای معلولیت هستن،

217
00:09:06,220 --> 00:09:10,882
و یه عده هنوز کاملاً متوجه معلولیت خودشون نشدن.

218
00:09:10,882 --> 00:09:13,003
یه جور دیگه هم میشه درباره ش فکر کرد،

219
00:09:13,003 --> 00:09:15,252
اما تصورم اینه که این جورش زیباست،

220
00:09:15,252 --> 00:09:17,428
چون مطمئناً این دیدگاه

221
00:09:17,428 --> 00:09:19,533
از تصور تقابل ما با اون ها

222
00:09:19,533 --> 00:09:22,101
یا افراد سالم در مقابل افراد معلول، خیلی منحصر کننده تره،

223
00:09:22,101 --> 00:09:24,879
و خیلی تعبیر صادقانه تر و محترمانه تری

224
00:09:24,879 --> 00:09:28,183
از شکنندگی زندگیه.

225
00:09:28,183 --> 00:09:30,108
پس آخرین حرف من برای شما اینه که

226
00:09:30,108 --> 00:09:34,176
نه تنها شهر برای نابینایان مفیده،

227
00:09:34,176 --> 00:09:37,355
بلکه شهر به ما نیاز داره.

228
00:09:37,355 --> 00:09:39,393
و من در این باره مطمئنم،

229
00:09:39,393 --> 00:09:40,989
امروز به شما پیشنهاد می کنم که

230
00:09:40,989 --> 00:09:44,429
وقتی که دارید شهرهای جدید و خارق العاده را تصور می کنید،

231
00:09:44,429 --> 00:09:47,714
نابینایان هم به عنوان ساکنان شهر در نظر گرفته بشن،

232
00:09:47,714 --> 00:09:49,575
نه به عنوان افرادی که بعد از این که قالب کلی شهر ریخته شد،

233
00:09:49,575 --> 00:09:51,808
تازه به اونا فکر میشه.

234
00:09:51,808 --> 00:09:54,861
اون موقع دیگه خیلی دیره.

235
00:09:54,861 --> 00:09:58,045
پس اگر شهری رو با در نظر گرفتن افراد نابینا طراحی کردید،

236
00:09:58,045 --> 00:10:02,630
شبکه ای از پیاده روهای مناسب

237
00:10:02,630 --> 00:10:04,744
با طیف گسترده ای از گزینه ها و انتخاب ها خواهید داشت

238
00:10:04,744 --> 00:10:08,176
که همه در سطح خیابان در دسترس هستن.

239
00:10:08,176 --> 00:10:10,498
اگر شهری رو با در نظر گرفتن افراد نابینا طراحی کردید،

240
00:10:10,498 --> 00:10:13,618
پیاده روها قابل پیشبینی و زیاد خواهند بود.

241
00:10:13,618 --> 00:10:15,971
فاصله ی بین ساختمان ها

242
00:10:15,971 --> 00:10:19,410
بین مردم و ماشین ها به خوبی تنظیم شده.

243
00:10:19,410 --> 00:10:23,467
حرف ماشین شد، ماشین به چه درد می خوره؟

244
00:10:23,467 --> 00:10:26,552
اگر نابینا باشین، ماشین می خواین چکار. (خنده)

245
00:10:26,552 --> 00:10:29,915
بقیه دوست ندارن شما رانندگی کنین..(خنده)

246
00:10:29,915 --> 00:10:32,625
اگر شهری رو با در نظر گرفتن افراد نابینا طراحی کنید،

247
00:10:32,625 --> 00:10:35,268
و همین طور با سیستم حمل و نقل عمومی قوی،

248
00:10:35,268 --> 00:10:38,960
قابل دسترس، و با ارتباط خوب

249
00:10:38,960 --> 00:10:40,562
که همه ی بخش های شهر رو به هم وصل کنه

250
00:10:40,562 --> 00:10:43,581
و همه ی مناطق اطراف رو.

251
00:10:43,581 --> 00:10:45,647
اگر شهری رو با در نظر گرفتن افراد نابینا طراحی کردید،

252
00:10:45,647 --> 00:10:48,466
شغل ها جدیدی ایجاد میشه، کلی شغل.

253
00:10:48,466 --> 00:10:49,796
افراد نابینا هم به کار نیاز دارن.

254
00:10:49,796 --> 00:10:52,235
می خوان زندگی خودشون رو بگذرونن.

255
00:10:52,235 --> 00:10:54,991
پس، در طراحی شهر برای نابینایان،

256
00:10:54,991 --> 00:10:57,060
امیدوارم به این نکته برسین

257
00:10:57,060 --> 00:10:59,938
که در واقع شهر برای همه فراگیرتر،

258
00:10:59,938 --> 00:11:03,544
منصفانه تر و عادلانه تر میشه.

259
00:11:03,544 --> 00:11:05,764
و بر اساس تجارب بینایی پیشینم،

260
00:11:05,764 --> 00:11:07,742
به نظرم شهری بسیار عالی در میاد،

261
00:11:07,742 --> 00:11:11,089
فرقی نمیکنه نابینا باشین، معلولیت داشته باشین،

262
00:11:11,089 --> 00:11:13,573
یا هنوز متوجه معلولیت خودتون نباشین.

263
00:11:13,573 --> 00:11:16,185
متشکرم.

264
00:11:16,185 --> 00:11:20,185
(تشویق)