1
00:00:07,192 --> 00:00:09,181
สัตว์ทุกชนิดสื่อสารกัน

2
00:00:09,181 --> 00:00:12,645
ปูโบกก้ามของพวกมันให้กัน
เพื่อส่งสัญญาณว่าพวกมันสบายดี

3
00:00:12,645 --> 00:00:13,964
และพร้อมที่จะผสมพันธุ์

4
00:00:13,964 --> 00:00:17,468
หมึกกระดองใช้เซลล์ผิวหนังที่มีเม็ดสี
ที่เรียกว่า โครมาโตพอร์

5
00:00:17,468 --> 00:00:21,556
เพื่อสร้างรูปแบบบนผิวของมัน
ที่จะทำหน้าที่ในการพรางตัว

6
00:00:21,556 --> 00:00:23,476
หรือเตือนศัตรู

7
00:00:23,476 --> 00:00:25,889
ผึ้งน้ำหวานแสดงการเต้นรำซับซ้อน

8
00:00:25,889 --> 00:00:31,061
เพื่อให้ผึ้งตัวอื่นๆ รู้ถึงสถานที่
และคุณภาพของแหล่งอาหาร

9
00:00:31,061 --> 00:00:34,889
สัตว์ทั้งหมดเหล่านี้มีระบบการสื่อสาร
ที่แสนน่าประทับใจ

10
00:00:34,889 --> 00:00:37,266
แต่พวกมันมีภาษาหรือไม่

11
00:00:37,266 --> 00:00:38,555
เพื่อที่จะตอบคำถามนี้


12
00:00:38,555 --> 00:00:43,052
พวกเรามองไปที่คุณสมบัติสำคัญทั้งสี่
ที่มักเกี่ยวข้องกับภาษา

13
00:00:43,052 --> 00:00:44,232
การแยกออกอย่างชัดเจน (discreteness)

14
00:00:44,232 --> 00:00:46,356
ไวยกรณ์ (grammar)

15
00:00:46,356 --> 00:00:48,054
ผลิตภาพ (productivity)

16
00:00:48,054 --> 00:00:50,180
และการกระจาย (displacement)

17
00:00:50,180 --> 00:00:53,330
การแยกออกอย่างชัดเจน หมายถึงว่า
มันมีกลุ่มของแต่ละหน่วย

18
00:00:53,330 --> 00:00:55,473
เช่น เสียงหรือคำ

19
00:00:55,473 --> 00:00:59,044
ที่สามารถเชื่อมกัน
เพื่อสื่อสารความคิดใหม่ๆ

20
00:00:59,044 --> 00:01:02,158
เช่นเดียวกับแม่เหล็กคำกลอนติดตู้เย็น
ที่คุณสามารถจัดมันใหม่ได้

21
00:01:02,158 --> 00:01:04,506
เพื่อสร้างกลุ่มคำ

22
00:01:04,506 --> 00:01:06,433
ไวยกรณ์ให้ระบบของกฏ

23
00:01:06,433 --> 00:01:09,841
ที่จะบอกคุณว่าจะเชื่อมแต่ละหน่วยอย่างไร

24
00:01:09,841 --> 00:01:12,954
ผลิตภาพ คือความสามารถที่จะใช้ภาษา

25
00:01:12,954 --> 00:01:16,942
เพื่อสร้างข้อความได้ไม่มีที่สิ้นสุด

26
00:01:16,942 --> 00:01:19,798
และการกระจาย คือความสามารถ
ในการพูดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ


27
00:01:19,798 --> 00:01:21,722
ที่ไม่ได้อยู่ตรงหน้าคุณ

28
00:01:21,722 --> 00:01:25,809
เช่น อดีต, อนาคต หรือเหตุการณ์สมมติ

29
00:01:25,809 --> 00:01:30,045
แล้วการสื่อสารของสัตว์
แสดงคุณสมบัติเหล่านี้บ้างหรือไม่

30
00:01:30,045 --> 00:01:33,097
สำหรับปู หรือหมึกกระดอง คำตอบคือ ไม่

31
00:01:33,097 --> 00:01:36,313
พวกมันไม่ได้รวมสัญญาณของพวกมัน
ในแบบที่สร้างสรรค์

32
00:01:36,313 --> 00:01:39,747
สัญญาณเหล่านั้น
ไม่ต้องอยู่ในลำดับตามไวยกรณ์

33
00:01:39,747 --> 00:01:42,704
และพวกมันก็เพียงสื่อสารกัน
เกี่ยวกับสถานะในปัจจุบัน

34
00:01:42,704 --> 00:01:46,175
เช่น "ฉันสุขภาพดี" หรือ "ฉันมีพิษร้าย"

35
00:01:46,175 --> 00:01:50,447
แต่สัตว์บางชนิดแสดงคุณสมบัติเหล่านี้จริงๆ

36
00:01:50,447 --> 00:01:55,558
ผึ้งใช้การเคลื่อนที่, การทำมุม, ระยะเวลา
และความถี่ของการเต้นส่ายของพวกมัน

37
00:01:55,558 --> 00:01:59,694
เพื่ออธิบายตำแหน่งและความอุดมสมบูรณ์
ของแหล่งอาหาร

38
00:01:59,694 --> 00:02:01,920
แหล่งอาหารนั้นอยู่ภายนอกรัง

39
00:02:01,920 --> 00:02:05,190
ฉะนั้น มันจึงแสดงคุณสมบัติของการกระจาย

40
00:02:05,190 --> 00:02:08,408
พวกมันมีลักษณะทางภาษาคล้ายกับของแพรี่ด๊อก
(prairie dog)

41
00:02:08,408 --> 00:02:10,494
ซึ่งอาศัยอยู่ในกลุ่มที่มีประชากรหลายพัน


42
00:02:10,494 --> 00:02:16,156
และพวกมันถูกล่าโดย หมาป่าโคโยตี,
นกเหยี่ยว, แบตเจอร์, งู และมนุษย์

43
00:02:16,156 --> 00:02:20,617
เสียงเตือนของพวกมันบ่งบอกขนาด
รูปร่าง, ความเร็วของผู้ล่า

44
00:02:20,617 --> 00:02:24,832
และกระทั่งว่า ผู้ล่าแต่งตัวอย่างไร
ถ้าผู้ล่านั้นเป็นคน

45
00:02:24,832 --> 00:02:27,593
และผู้ล่านั้นพกปืนมาหรือเปล่า

46
00:02:27,593 --> 00:02:31,765
ลิงไม่มีหางขนาดใหญ่ (Great ape) เช่น 
ชิมแปนซี และกอริล่า เป็นนักสื่อสารเช่นกัน

47
00:02:31,765 --> 00:02:34,656
บ้างยังสามารถแม้กระทั่งเรียนภาษามือ
แบบประยุกต์ได้

48
00:02:34,656 --> 00:02:38,513
ชิมแปนซีที่มีชื่อว่า วอโชว์ (Washoe)
แสดงการแยกออกอย่างชัดเจน

49
00:02:38,513 --> 00:02:42,118
โดยการรวมสัญลักษณ์ต่างๆ เป็นกลุ่มคำใหม่

50
00:02:42,118 --> 00:02:44,422
เช่น "เปิดหน่อยเถอะ เร็วๆ"

51
00:02:44,422 --> 00:02:48,558
โคโค กอริล่าเพศเมีย ที่เข้าใจกว่า 1000 สัญลักษณ์

52
00:02:48,558 --> 00:02:51,736
และคำพูดภาษาอังกฤษประมาณ 2000 คำ

53
00:02:51,736 --> 00:02:54,892
ที่อ้างถึงลูกแมวที่รักที่ตายไป

54
00:02:54,892 --> 00:02:57,514
ในการทำเช่นนี้ มันแสดงการกระจาย

55
00:02:57,514 --> 00:03:00,517
ฉะนั้น มันไม่มีค่าอะไร ที่ลิงไม่มีหางทั้งสองตัวอย่าง

56
00:03:00,517 --> 00:03:03,502
ใช้ระบบการสื่อสารของมนุษย์

57
00:03:03,502 --> 00:03:06,648
ไม่มีอะไรเลยที่ปรากฏอยู่ตามธรรมชาติในป่า

58
00:03:06,648 --> 00:03:10,367
มีตัวอย่างอื่นๆ อีกมากมาย
ของการสื่อสารอันซับซ้อนของสัตว์

59
00:03:10,367 --> 00:03:11,716
เช่น ปลาโลมา

60
00:03:11,716 --> 00:03:17,442
ซึ่งใช้การผิวปากเพื่อบ่งบอกอายุ, สถานที่,
ชื่อ และเพศ

61
00:03:17,442 --> 00:03:19,370
พวกมันยังเข้าใจไวยกรณ์บางอย่าง

62
00:03:19,370 --> 00:03:23,481
ในภาษาท่าทางที่นักวิจัยใช้สื่อสารกับพวกมัน

63
00:03:23,481 --> 00:03:28,347
อย่างไรก็ดี ไวยกรณ์ไม่ได้ถูกพบเห็น
ในการสื่อสารตามธรรมชาติของปลาโลมา

64
00:03:28,347 --> 00:03:30,004
ในขณะที่ระบบการสื่อสารเหล่านี้

65
00:03:30,004 --> 00:03:33,439
อาจมีบางคุณสมบัติของภาษา
ตามที่เราได้วิเคราะห์บ่งชี้ไว้

66
00:03:33,439 --> 00:03:35,913
แต่ไม่มีตัวอย่างไหนเลยที่แสดงทั้งสี่คุณสมบัติ

67
00:03:35,913 --> 00:03:40,002
แม้แต่ความสามารถน่าทึ่งของ วอโชว์ และโคโค
ยังไม่อาจเทียบได้


68
00:03:40,002 --> 00:03:43,890
โดยทักษะภาษาของมนุษย์อายุสามขวบส่วนใหญ่

69
00:03:43,890 --> 00:03:47,163
และหัวข้อการสนทนาของสัตว์ก็มักจะจำกัด

70
00:03:47,163 --> 00:03:48,672
ผึ้งพูดเรื่องอาหาร

71
00:03:48,672 --> 00:03:50,799
แพรี่ด๊อกพูดเรื่องเกี่ยวกับผู้ล่า

72
00:03:50,799 --> 00:03:53,911
และปูพูดเรื่องพวกมันเอง

73
00:03:53,911 --> 00:03:56,196
ภาษาของมนุษย์เป็นเอกเทศ

74
00:03:56,196 --> 00:04:00,051
ด้วยการรวมกันของไวยกรณ์และผลิตภาพ
ที่มีประสิทธิภาพ

75
00:04:00,051 --> 00:04:03,305
เหนือไปกว่าการแยกกันอย่างเด่นชัด
และการกระจาย

76
00:04:03,305 --> 00:04:05,880
สมองของมนุษย์นำเอาข้อมูลต่างๆ มากมาย

77
00:04:05,880 --> 00:04:08,864
สร้างเป็นข้อความที่มีจำนวนมากเกินกว่าจะนับ

78
00:04:08,864 --> 00:04:11,561
เราสามารถสร้างสรรค์และเข้าใจ
ประโยคที่ซ้บซ้อน

79
00:04:11,561 --> 00:04:15,004
เช่นเดียวกันกับคำที่ไม่เคยถูกพูดถึงมาก่อน

80
00:04:15,004 --> 00:04:18,576
เราสามารถใช้ภาษาในการสื่อสาร
เกี่ยวกับหัวข้อต่างๆ ได้อย่างไม่สิ้นสุด

81
00:04:18,576 --> 00:04:20,594
พูดถึงสิ่งที่เป็นจินตนาการ

82
00:04:20,594 --> 00:04:22,750
และกระทั่งเรื่องโกหก

83
00:04:22,750 --> 00:04:27,096
การวิจัยเริ่มที่จะเปิดเผยถึงการสื่อสารของสัตว์
มากขึ้นเรื่อยๆ

84
00:04:27,096 --> 00:04:30,783
มันอาจกลายเป็นว่า ภาษาของมนุษย์
และการสื่อสารของสัตว์

85
00:04:30,783 --> 00:04:34,449
ไม่ได้แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
แต่ปรากฏอยู่ต่อเนื่องกัน

86
00:04:34,449 --> 00:04:36,921
อย่างไรก็ตาม พวกเราต่างก็เป็นสัตว์ด้วยกันทั้งสิ้น