1
00:00:00,786 --> 00:00:04,781
Ես հինգ տարեկան եմ, ու շատ հպարտ եմ։

2
00:00:04,781 --> 00:00:08,340
Հայրս հենց նոր ավարտել է Ուկրաինայի մեր գյուղում

3
00:00:08,340 --> 00:00:10,930
լավագույն զուգարանի կառուցումը։

4
00:00:10,930 --> 00:00:14,479
Ներսից այն ընդամենը գետնի մեջ փորված «բուրումնավետ» հոր է,

5
00:00:14,479 --> 00:00:18,485
բայց դրսից՝ մարգարտափայլ սպիտակ պատերով շինություն է,

6
00:00:18,485 --> 00:00:22,113
որ բառիս բուն իմաստով պսպղում է արևի տակ։

7
00:00:22,113 --> 00:00:25,670
Ես ինձ այնքա՜ն հպարտ, այնքա՜ն կարևոր եմ զգում, որ

8
00:00:25,670 --> 00:00:28,710
ինքս ինձ "նշանակում եմ" մեր ընկերախմբի պարագլուխ

9
00:00:28,710 --> 00:00:31,490
ու մեզ համար միսսիաներ եմ մտածում։

10
00:00:31,490 --> 00:00:33,803
Մենք թափառում ենք տնից տուն,

11
00:00:33,803 --> 00:00:37,170
գտնում ենք սարդոստայններում բռնված ճանճերի

12
00:00:37,170 --> 00:00:39,557
ու ազատագրում նրանց։

13
00:00:39,557 --> 00:00:41,865
Այս ամենից չորս տարի առաջ, երբ ես մեկ տարեկան էի,

14
00:00:41,865 --> 00:00:43,310
Չերնոբիլի վթարից հետո

15
00:00:43,310 --> 00:00:45,641
սև գույնի անձրև տեղաց։

16
00:00:45,641 --> 00:00:47,841
Քրոջս մազերը թափվում էին գլխից խրձերով։

17
00:00:47,841 --> 00:00:50,398
Ես ինն ամիս պառկեցի հիվանդանոցում։

18
00:00:50,398 --> 00:00:51,950
Այցելություններ չէին թույլատրվում,

19
00:00:51,950 --> 00:00:55,962
և մայրս կաշառել էր հիվանդանոցի աշխատակիցներից մեկին,

20
00:00:55,962 --> 00:00:58,693
ձեռք էր բերել բուժքրոջ խալաթ,

21
00:00:58,693 --> 00:01:03,038
որ ամեն գիշեր ներս սողոսկեր ու մնար ինձ հետ։

22
00:01:03,038 --> 00:01:06,098
Հինգ տարի անց՝ հույսի անսպասելի շող։

23
00:01:06,098 --> 00:01:10,200
Չերնոբիլի «շնորհիվ» մեզ ապաստան են տալիս ԱՄՆ-ում։

24
00:01:10,200 --> 00:01:14,419
Ես վեց տարեկան եմ, և լաց չեմ լինում, երբ մենք լքում ենք մեր տունն

25
00:01:14,419 --> 00:01:15,470
ու գնում ենք Ամերիկա։

26
00:01:15,470 --> 00:01:19,218
Որովհետև իմ սպասումներում այդ երկիրը հազվագյուտ տեղ է՝

27
00:01:19,218 --> 00:01:23,398
լի հրաշքներով, բանաններով ու շոկոլադով,

28
00:01:23,398 --> 00:01:25,839
ու Բազուկա ծամոններով․․․

29
00:01:25,839 --> 00:01:29,932
Բազուկա ծամոններով, որոնց մեջ սիրուն "տպեր" կային,

30
00:01:29,932 --> 00:01:33,049
որը Ուկրաինայում մեր ձեռքն էր ընկնում տարին մի անգամ,

31
00:01:33,049 --> 00:01:37,085
և որի մեկ հատիկը մենք ծամում էինք մի ամբողջ շաբաթ։

32
00:01:37,085 --> 00:01:38,891
Նյու-Յորք հասնելու մեր առաջին օրը

33
00:01:38,891 --> 00:01:41,124
ես ու տատիկս մեր՝ անտունների կացարանի հատակի մեջ

34
00:01:41,124 --> 00:01:44,867
մեկ ցենտանոց մետաղադրամ ենք գտնում։

35
00:01:44,867 --> 00:01:46,402
Ի դեպ, մենք չգիտեինք, որ դա անտունների կացարան է։

36
00:01:46,402 --> 00:01:49,493
Մեզ թվում էր, թե դա հյուրանոց է, որտեղ պարզապես առնետներ շատ կան։

37
00:01:49,493 --> 00:01:54,075
Ինչևէ, մենք գտնում ենք այդ մետաղադրամը՝ գետնի մեջ խրված,

38
00:01:54,075 --> 00:01:57,071
և մտածում ենք, որ դա պետք է որ ունևոր մեկը թողած լինի․

39
00:01:57,071 --> 00:01:59,565
չէ՞ որ "հասարակ" մարդիկ հենց այնպես դրամ չեն կորցնում։

40
00:01:59,565 --> 00:02:02,122
Ու ես սեղմում եմ այդ ժանգոտ, կպչուն մետաղադրամը

41
00:02:02,122 --> 00:02:04,784
իմ ափի մեջ,

42
00:02:04,784 --> 00:02:07,815
ու ինձ թվում է, թե ձեռքումս մի ամբողջ հարստություն է։

43
00:02:07,815 --> 00:02:09,873
Ես որոշում եմ գնել իմ սեփական

44
00:02:09,873 --> 00:02:11,940
Բազուկա ծամոնը։

45
00:02:11,940 --> 00:02:15,925
Եվ այդ պահին ես ինձ միլիոնատեր եմ զգում։

46
00:02:15,925 --> 00:02:17,751
Մեկ տարի անց ինձ այցելում է մոտավորապես նույն զգացումը,

47
00:02:17,751 --> 00:02:20,994
երբ աղբարկղում գտնում ենք փափուկ խաղալիքների մի ամբողջ պարկ,

48
00:02:20,994 --> 00:02:22,725
ու ես միանգամից ունենում եմ ավելի շատ խաղալիք,

49
00:02:22,725 --> 00:02:25,469
քան ունեցել եմ երբևէ իմ ամբողջ կյանքում։

50
00:02:25,469 --> 00:02:27,854
Եվս մեկ անգամ՝ նույն զգացումը, երբ մի օր

51
00:02:27,854 --> 00:02:29,651
թակում են Բրուքլինի մեր բնակարանի դուռը,

52
00:02:29,651 --> 00:02:32,140
և ես ու քույրս հայտնաբերում ենք, որ առաքիչը

53
00:02:32,140 --> 00:02:34,693
մեզ բերել է պիցցա, որը մենք չէինք էլ պատվիրել։

54
00:02:34,693 --> 00:02:37,882
Մենք, իհարկե վերցնում ենք պիցցան։ Մեր կյանքի առաջին պիցցան։

55
00:02:37,882 --> 00:02:40,721
Մենք այն վայելում ենք՝ կտոր կտորի ետևից,

56
00:02:40,721 --> 00:02:44,110
իսկ առաքիչը դռների մոտ կանգնած մեզ է նայում։

57
00:02:44,110 --> 00:02:47,110
Պահանջում է վճարել, բայց մենք անգլերեն չենք հասկանում։

58
00:02:47,110 --> 00:02:49,538
Դուրս է գալիս մայրս, առաքիչը նրան է խնդրում վճարել,

59
00:02:49,538 --> 00:02:50,828
բայց նա էլ այդքան փող չունի։

60
00:02:50,828 --> 00:02:54,248
Մայրս ամեն օր աշխատանքի գնալիս ու աշխատանքից գալուց 50 խաչմերուկ էր կտրում-անցնում ոտքով՝

61
00:02:54,248 --> 00:02:56,917
ավտոբուսի վրա փող չծախսելու համար։

62
00:02:56,917 --> 00:02:58,783
Այստեղ հայտնվում է մեր հարևանը,

63
00:02:58,783 --> 00:03:01,373
ու կատաղությունից կարմրում է, երբ հասկանում է, որ

64
00:03:01,373 --> 00:03:03,719
ներքևի հարկի այդ գաղթականները

65
00:03:03,719 --> 00:03:07,728
չգիտես ինչպես թաթները դրել են իր պիցցայի վրա։

66
00:03:07,728 --> 00:03:09,284
Բոլորը զայրացած են։

67
00:03:09,284 --> 00:03:13,125
Իսկ պիցցան՝ շատ համեղ։

68
00:03:13,125 --> 00:03:19,086
Ես միայն տարիներ հետո հասկացա, թե ինչքան քիչ բան ունեինք մենք:

69
00:03:19,086 --> 00:03:21,400
ԱՄՆ-ում ապրելու տասներորդ տարեդարձը

70
00:03:21,400 --> 00:03:23,508
մենք որոշել էինք նշել` սենյակ պատվիրելով

71
00:03:23,508 --> 00:03:26,319
այն հյուրանոցում, որտեղ մենք առաջին անգամ մնացել էինք ԱՄՆ-ում:

72
00:03:26,319 --> 00:03:28,809
Ընդունարանի աշխատակիցը ծիծաղում է մեզ վրա:

73
00:03:28,809 --> 00:03:31,606
"Դուք չեք կարող սենյակ պատվիրել մեզ մոտ: Սա անտուններին կացարան է:"

74
00:03:31,606 --> 00:03:33,828
Մենք ցնցված էինք:

75
00:03:33,828 --> 00:03:37,834
Ամուսինս` Բրայանը, նույնպես փոքր ժամանակ անտուն է եղել:

76
00:03:37,834 --> 00:03:40,924
Նրա ընտանիքը կորցրել է ամեն ինչ, և 11 տարեկանում

77
00:03:40,924 --> 00:03:43,677
նա ստիպված է եղել հոր հետ ապրել մոթելներում:

78
00:03:43,677 --> 00:03:46,610
Այդ մոթելներում նրանց ուտելիքը բռնագրավում ու

79
00:03:46,610 --> 00:03:50,290
պահում էին այնքան ժամանակ, մինչև նրանք չվճարեին սենյակի վարձը:

80
00:03:50,290 --> 00:03:52,495
Մի անգամ, երբ Բրայանի Frosted Flakes-ի տուփը

81
00:03:52,495 --> 00:03:56,091
վերջապես վերադարձրել են իրեն, այն լիքն է եղել խավարասերներով:

82
00:03:56,091 --> 00:03:58,007
Բայց մի բան նա ուներ ու պահում էր:

83
00:03:58,007 --> 00:04:00,468
Կոշիկի տուփ, որ նա ամեն տեղ իր հետ ման էր տալիս:

84
00:04:00,468 --> 00:04:03,114
Այդ տուփում նա պահում էր կոմիքսների ինը ալբոմ,

85
00:04:03,114 --> 00:04:06,260
երկու G.I. Joe տիկնիկներ` Սարդ-Մարդու կերպարանքով ներկված,

86
00:04:06,260 --> 00:04:09,323
և հինգ Gobot ռոբոտ-տրանսֆորմերներ: Այդ տուփը նրա գանձն էր:

87
00:04:09,323 --> 00:04:12,318
Այդ տուփում նրա սեփական հերոսներն էին, որ

88
00:04:12,318 --> 00:04:14,521
նրան հեռու էին պահել թմրադեղերից ու հանցավոր շրջապատից,

89
00:04:14,521 --> 00:04:17,317
ու իր երազանքները կորցնելուց:

90
00:04:17,317 --> 00:04:18,365
Ուզում եմ ձեզ պատմել մեր ընտանիքի` նախկինում անտուն

91
00:04:18,365 --> 00:04:21,157
ևս մեկ անդամի մասին:

92
00:04:21,157 --> 00:04:22,855
Սա Սկարլետն է:

93
00:04:22,855 --> 00:04:25,924
Ժամանակին Սկարլետին օգտագործում էին որպես "խայծ"`

94
00:04:25,924 --> 00:04:28,340
շնամարտերում: Նրան կապկպած վիճակում դուրս էին հանում ռինգ,

95
00:04:28,340 --> 00:04:32,376
որպեսզի մյուս շները հարձակվեն նրա վրա ու մինչև մարտի սկիզբն ավելի ագրեսիվանան:

96
00:04:32,376 --> 00:04:36,616
Հիմա նա սնվում է օրգանական սնունդով ու

97
00:04:36,616 --> 00:04:39,143
քնում է օրթոպեդիկ ներքնակի վրա, որին նրա անունն է գրված:

98
00:04:39,143 --> 00:04:43,559
Բայց երբ մենք նրա ամանի մեջ ջուր ենք լցնում,

99
00:04:43,559 --> 00:04:47,548
նա մինչև հիմա նայում է մեզ ու ի նշան երախտագիտության շարժում է պոչը:

100
00:04:47,548 --> 00:04:50,766
Երբեմն ես ու Բրայանը Սկարլետի հետ զբոսնում ենք այգում:

101
00:04:50,766 --> 00:04:53,185
Նա թավալվում է խոտերի մեջ,

102
00:04:53,185 --> 00:04:55,586
մենք նայում ենք նրան,

103
00:04:55,586 --> 00:04:57,406
հետո` նայում իրար,

104
00:04:57,406 --> 00:05:01,413
ու երախտագիտության զգացում ենք ապրում:

105
00:05:01,413 --> 00:05:05,044
Մոռանում ենք ժամանակակից միջին խավի մեր

106
00:05:05,044 --> 00:05:06,919
բոլոր խնդիրներն ու հիասթափությունները,

107
00:05:06,919 --> 00:05:09,603
ու մեզ միլիոնատեր ենք զգում:

108
00:05:09,603 --> 00:05:10,753
Շնորհակալություն:

109
00:05:10,753 --> 00:05:14,746
(Ծափահարություններ)