1
00:00:04,283 --> 00:00:08,223
Louvre Müzesi'ndeyiz ve Raphael'in

2
00:00:08,239 --> 00:00:13,998
La Belle Jardiniere adlı eserine bakıyoruz, bu tatlı bir Madonna,

3
00:00:13,998 --> 00:00:16,814
ileri rönesansla eşleşen piramit kompozisyon içinde

4
00:00:16,814 --> 00:00:20,713
Yahya (John the Baptist) ile beraber.

5
00:00:20,713 --> 00:00:24,980
İlginç olan bakire Meryem'in kutsal bir ortamda bulunmaması

6
00:00:24,980 --> 00:00:27,818
hiç kemer görmüyoruz, ve tahtı yok,

7
00:00:27,818 --> 00:00:30,823
eğer ki bir tahtı olduğunu iddia etseydik bu ancak

8
00:00:30,823 --> 00:00:33,579
doğanın tahtı olabilirdi. Güzel bir atmosferde

9
00:00:33,579 --> 00:00:36,397
bir taşın üzerinde oturuyor ve arkasında

10
00:00:36,397 --> 00:00:39,213
tatlı, yeşil bir doğa uzanıyor. Aşağı, yere baktığımızda

11
00:00:39,213 --> 00:00:43,314
bitkileri, ve belki de bir su birikintisinin kenarını,

12
00:00:43,314 --> 00:00:47,414
ve ufak çiçekleri görüyoruz. Beni etkileyen

13
00:00:47,414 --> 00:00:51,510
İsa'nın soldaki duruşu, annesinin ayağı üzerinde duruyor,

14
00:00:51,510 --> 00:00:54,797
gerçekten annesine bir bağımlılığı gösteriyor

15
00:00:54,797 --> 00:01:00,281
ama aynı zamanda artan bir bağımsızlık hissini de temsil ediyor,

16
00:01:00,281 --> 00:01:03,003
annesinin elindeki kitaba uzanıyor ve ona bakıyor.

17
00:01:03,003 --> 00:01:07,898
Ve elbette kitabın içeriği onun vefatını,

18
00:01:07,898 --> 00:01:15,148
çarmıha gerilişini anlatıyor. Ve Meryem'in bakışları bunun bilgisine

19
00:01:15,148 --> 00:01:20,282
sahip olduğunu gösteriyor, ona sanki henüz bu bilgiyi öğrenmeye hazır olup olmadığından emin değilmiş gibi bakıyor.

20
00:01:20,282 --> 00:01:25,113
Sağ koluyla ona sarılıyor ve böylece onu koruyor,

21
00:01:25,113 --> 00:01:30,017
sol eli ise bir an tereddüt eder gibi,

22
00:01:30,017 --> 00:01:33,080
onun kitabı almasına izin vermekle vermemek arasında kalmış.

23
00:01:33,080 --> 00:01:36,185
Aynısı İsa'ya eğilen Yahya için de geçerli,

24
00:01:36,185 --> 00:01:41,130
olduka zarif bir duruş, sağ dizi üzerine çökmüş,

25
00:01:41,130 --> 00:01:47,364
boynu yukarıda, İsa'ya bakıyor. Burada ileri Rönesans'ın zerafetine ve ideal güzelliğine sahibiz.

26
00:01:47,364 --> 00:01:50,147
Bir anlığına resimdeki bakışlara bakalım,

27
00:01:50,147 --> 00:01:53,797
Yahya'yla başlayalım,

28
00:01:53,797 --> 00:01:59,014
o İsa'ya bakıyor, ve İsa'da vücudunu ve yüzünü Meryem'e çevirmiş,

29
00:01:59,014 --> 00:02:03,113
ve Meryem'de aynı bakışlarla geri, aşağı İsa'ya bakıyor.

30
00:02:03,113 --> 00:02:07,530
Böylece herkesin odağı İsa'nın üzerinde.

31
00:02:07,530 --> 00:02:09,864
Ve onların birbirlerine bakışlarını izlerken şimdi

32
00:02:09,864 --> 00:02:13,965
üçgenin merkezindeyiz. Meryem ideal, arzulanan güzellikte

33
00:02:13,965 --> 00:02:17,279
ve bir halenin sadece belirsiz bir izi var,

34
00:02:17,279 --> 00:02:21,649
hale ileri Rönesans'ta kayboluyor çünkü

35
00:02:21,649 --> 00:02:25,489
figürler ideal güzellikleriyle kutsallığı taşıyorlar.

36
00:02:25,489 --> 00:02:29,448
Artık bir hale sembolüne ihtiyaç duymuyoruz. Ve Raphael,

37
00:02:29,448 --> 00:02:33,864
doğal olarak bunu benimsiyor, artık sahnenin bile kutsal olmasına gerek yok,

38
00:02:33,864 --> 00:02:37,697
çünkü manzaranın kendisi, Tanrı'nın dünyası, onun yarattığı dünya

39
00:02:37,697 --> 00:02:42,629
zaten kutsallığın bir ifadesi, onun güzelliği bu buradaki kutsallığın ifadesi.

40
00:02:42,629 --> 00:02:46,213
Meryem'in güzelliği, İsa'nın güzelliği ve Yahya'nın güzelliği.