1
00:00:00,937 --> 00:00:03,214
می خواهم با یک سوال شروع کنم.

2
00:00:03,238 --> 00:00:05,171
یک اثرهنری از کجا آغاز می شود؟

3
00:00:06,119 --> 00:00:09,095
در حال حاضر بعضی مواقع
این سوال مضحک به نظر می رسد.

4
00:00:09,119 --> 00:00:12,683
می تواند به صورت فریب آمیزی
ساده به نظر برسد،

5
00:00:12,707 --> 00:00:16,397
مثل زمانی که این سوال را در مورد
این اثر پرسیدم «سیاره نمای متحرک»،

6
00:00:16,421 --> 00:00:18,215
که در سال ۲۰۱۰ ساختم.

7
00:00:18,239 --> 00:00:20,104
من این سوال را پرسیدم:

8
00:00:20,128 --> 00:00:23,624
« ساختن سیاره نمای خودتان
چه طور به نظر می رسد؟»

9
00:00:23,998 --> 00:00:25,831
می دانم شما هر صبح آن سوال را میپرسید،

10
00:00:25,855 --> 00:00:28,182
اما من این سوال را از خودم پرسیدم.

11
00:00:28,562 --> 00:00:30,196
و به عنوان یک هنرمند،

12
00:00:30,220 --> 00:00:33,141
به تلاش هایمان

13
00:00:33,165 --> 00:00:38,714
خواسته هایمان و اشتیاق پیوسته ای
که طی سالها داشتیم فکر می کردم

14
00:00:38,738 --> 00:00:41,539
تا معنای دنیای اطرافمان را به واسطه

15
00:00:41,563 --> 00:00:42,967
اجسام بسازیم.

16
00:00:43,492 --> 00:00:46,967
و برای من تلاش و پیداکردن نوعی از شگفتی،

17
00:00:46,991 --> 00:00:52,252
همچنین نوعی از بیهودگی که در
این پیشه به شدت شکننده وجود دارد،

18
00:00:52,276 --> 00:00:53,728
قسمتی از اثر هنری من است.

19
00:00:53,752 --> 00:00:57,244
بنابراین اشیایی را که اطرافم پیدا می کنم 
را در کنار هم جمع می کنم،

20
00:00:57,268 --> 00:01:00,546
آنها را جمع می کنم تا امتحان کنم و
تجربه هایی را خلق کنم،

21
00:01:00,570 --> 00:01:04,229
تجربه هایی همه جانبه 
که اتاقها را اشغال می کند،

22
00:01:04,253 --> 00:01:07,229
که دیوارها، چشم اندازها، ساختمان ها
را اشغال می کند،

23
00:01:07,253 --> 00:01:10,320
اما در نهایت می خواهم که 
خاطره را اشغال کند.

24
00:01:10,847 --> 00:01:13,379
و بعد از این ک اثری را ساختم،

25
00:01:13,403 --> 00:01:18,053
فهمیدم که معمولا یک خاطره از اثر
در ذهنم باقی می ماند.

26
00:01:18,077 --> 00:01:19,617
و این خاطره من است--

27
00:01:19,641 --> 00:01:22,281
این نوعی تجربه ناگهانی غافلگیر کننده بود

28
00:01:22,305 --> 00:01:25,696
غوطه ورشدن درون آن اثرهنری.

29
00:01:25,720 --> 00:01:28,760
و این با من باقی ماند
و نوعی از خلق مجدد اثم

30
00:01:28,784 --> 00:01:30,322
تقریبا ده سال بعد.

31
00:01:30,346 --> 00:01:34,291
اما می خواهم به عقب بروم 
به استودیوی مدرسه تحصیلات تکمیلی.

32
00:01:34,315 --> 00:01:37,752
فکر می کنم جالب است، بعضی مواقع 
وقتی که تنه اصلی اثر را شروع می کنید

33
00:01:37,776 --> 00:01:40,787
فقط احتیاج دارید که
قاب را کاملا تمیز کنید،

34
00:01:40,811 --> 00:01:41,986
همه چیز را کنار بزنید.

35
00:01:42,010 --> 00:01:44,621
و این ممکن است مثل تمیز کردن 
یک قاب تمیز نباشد،

36
00:01:44,645 --> 00:01:45,845
اما برای من، این بود.

37
00:01:46,208 --> 00:01:50,006
چون حدود ۱۰ سال در 
رشته نقاشی تحصیل کرده بودم،

38
00:01:50,030 --> 00:01:51,712
و زمانی که برای آموزش تکمیلی رفتم

39
00:01:51,736 --> 00:01:54,911
فهمیدم که مهارت را پرورش داده بودم،
اما ایده ای نداشتم.

40
00:01:54,935 --> 00:01:56,442
این مثل یک مهارت ورزشی بود،

41
00:01:56,466 --> 00:01:58,512
به این علت که می توانستم سریع شکل بکشم

42
00:01:58,536 --> 00:01:59,702
اما نمی دانستم چرا.

43
00:01:59,726 --> 00:02:02,063
می توانستم آن را خوب بکشم
اما مفهوم نداشت.

44
00:02:02,087 --> 00:02:06,047
و بنابراین تصمیم گرفتم نقاشی ها را تماماً
برای مدتی کنار بگذارم،

45
00:02:06,071 --> 00:02:08,848
واین سوال را پرسیدم که،

46
00:02:08,872 --> 00:02:12,592
«چرا و چگونه اجسام برای ما 
ارزشمند می شوند؟»

47
00:02:12,616 --> 00:02:17,671
چگونه یک پیراهنی که می دانم
هزاران نفر می پوشند،

48
00:02:17,695 --> 00:02:18,902
یک پیراهن مثل این،

49
00:02:18,926 --> 00:02:20,839
چطور احساس می شود که مال من است؟

50
00:02:20,863 --> 00:02:22,490
بنابراین با این آزمایش شروع کردم،

51
00:02:22,514 --> 00:02:26,229
تصمیم به جمع آوری
اشیاء ای کردم که ویژگی خاصی داشتند.

52
00:02:26,253 --> 00:02:28,903
آنها تولید انبوه می شدند
و به آسانی قابل دسترس بودند،

53
00:02:28,927 --> 00:02:32,276
و کاملا بر اساس اهداف استفاده شان
طراحی شده بودند،

54
00:02:32,300 --> 00:02:33,603
و نه برای زیبایی شان.

55
00:02:33,627 --> 00:02:37,077
بنابراین اشیایی مثل خلال دندان، پونز،

56
00:02:37,101 --> 00:02:38,635
تکه های کاغذ توالت،

57
00:02:38,659 --> 00:02:43,680
تا ببینم اگر در راهی که انرژیم، زحمتم،
زمانم را بر روی آن گذاشته ام،

58
00:02:43,704 --> 00:02:48,593
که واقعا رفتار خودش می تواند
یک نوع از ارزش را در اثر ایجاد کند.

59
00:02:48,617 --> 00:02:51,887
یک ایده دیگر این است، 
من می خواستم کار زنده باشد.

60
00:02:51,911 --> 00:02:54,019
پس می خواستم آن را روی زمین پیاده کنم،

61
00:02:54,043 --> 00:02:55,410
که قابی اطرافش نداشته باشد،

62
00:02:55,434 --> 00:02:58,395
داشتن تجربه، نه اینکه چیزی را 
به دست آورده باشید

63
00:02:58,419 --> 00:03:00,180
و به شما گفته شده که چیز مهمی بوده

64
00:03:00,204 --> 00:03:03,489
اما متوجه می شوی این در زمان
خودت بوده است.

65
00:03:03,513 --> 00:03:07,381
بنابراین این شبیه یک ایده بسیار قدیمی
در مجسمه سازی می باشد،

66
00:03:07,405 --> 00:03:11,896
که این است
« ما چگونه به اجسام بی جان روح می بخشیم؟»

67
00:03:12,405 --> 00:03:14,604
و بنابراین، به مکانی مثل این رفتم،

68
00:03:14,628 --> 00:03:15,834
جایی که دیواری بود،

69
00:03:15,858 --> 00:03:17,997
و خودش از نقاشی استفاده می کند

70
00:03:18,021 --> 00:03:19,695
نقاشی از دیوار خارج شده،

71
00:03:19,719 --> 00:03:22,315
دیوار به سمت فضا نقاشی می کند
تا یک فضا را بسازد.

72
00:03:22,339 --> 00:03:24,395
به این علت من هم به این ایده
علاقه مند بودم

73
00:03:24,419 --> 00:03:27,780
که این واژه ها مجسمه سازی، نقاشی، نصب

74
00:03:27,804 --> 00:03:30,766
هیج کدامشان به شکلی که ما واقعا
جهان را می بینیم بیان نشده اند

75
00:03:30,790 --> 00:03:33,320
بنابراین من می خواستم
این موانع را از بین ببرم،

76
00:03:33,344 --> 00:03:36,548
هم بین ابزاری که هنرمندان
از آن صحبت می کنند،

77
00:03:36,572 --> 00:03:40,254
بلکه همچنین ازبین بردن
تجربه های بودن در زندگی و بودن در هنر،

78
00:03:40,278 --> 00:03:42,148
بنابراین وقتی شما در امور روزانه هستید،

79
00:03:42,172 --> 00:03:44,453
یا وقتی که در یکی از آثار من هستید،

80
00:03:44,477 --> 00:03:48,087
و وقتی دیدید و زندگی روزانه را تشخیص دادید

81
00:03:48,111 --> 00:03:52,373
شما می توانید این تجربه را
وارد زندگی خودتان بکنید،

82
00:03:52,397 --> 00:03:55,786
و شاید هنر را در زندگی هر روزتان ببینید.

83
00:03:56,386 --> 00:03:58,148
من در سال ۹۰ در تحصیلات تکمیلی بودم

84
00:03:58,172 --> 00:04:01,149
و استودیو من عمدتا با عکسها پر شده بود،

85
00:04:01,173 --> 00:04:02,323
مثل زندگی من.

86
00:04:02,347 --> 00:04:05,720
و این ادغام عکسها و اشیاء

87
00:04:05,744 --> 00:04:09,664
واقعا بخشی از راهی بود که من سعی می کردم
به اشیاء معنی بدهم

88
00:04:09,688 --> 00:04:12,458
و به این هم علاقه مند بودم
که این چطوری ممکن است تغییر کند.

89
00:04:12,482 --> 00:04:15,363
طوری که ما واقعا زمان را تجربه می کنیم.

90
00:04:15,387 --> 00:04:17,807
اگر ما در حال تجربه زمان
از طریق اشیاء باشیم.

91
00:04:17,831 --> 00:04:22,749
چه اتفاقی می افتد وقتی که عکسها و اشیاء
در فضا با هم ادغام می شود؟

92
00:04:22,773 --> 00:04:27,082
بنابراین من شروع به انجام
این تجربه ها با عکسها کردم.

93
00:04:27,106 --> 00:04:30,863
و اگر به ۱۸۸۰ نگاهی بیاندازید،

94
00:04:30,887 --> 00:04:34,831
زمانی که تبدیل اولین 
عکسها به فیلم شروع شد.

95
00:04:34,855 --> 00:04:39,965
و این از طریق مطالعات حیوانات انجام شد،

96
00:04:39,989 --> 00:04:41,146
حرکت حیوانات،

97
00:04:41,170 --> 00:04:44,276
مثل اسبها درایالات متحده، 
و پرنده ها در فرانسه

98
00:04:44,300 --> 00:04:45,983
اینها مطالعات حرکت بودند

99
00:04:46,007 --> 00:04:48,487
بعد به تدریج مثل زوتروپ، 
تبدیل به فیلم شدند.

100
00:04:48,511 --> 00:04:51,307
بنابراین تصمیم گرفتم، یک حیوان انتخاب کنم

101
00:04:51,331 --> 00:04:53,077
و با این ایده مشغول باشم

102
00:04:53,101 --> 00:04:57,619
که چگونه عکس دیگر برای ما ساکن نباشد، 
حرکت کند

103
00:04:57,930 --> 00:04:59,113
در فضا حرکت کند.

104
00:04:59,137 --> 00:05:03,077
پس یوزپلنگ را به 
عنوان شخصیتم انتخاب کردم.

105
00:05:03,101 --> 00:05:07,101
به این علت که سریع ترین مخلوق خشکی زی
بر روی زمین است.

106
00:05:07,125 --> 00:05:08,364
و این رکورد را دارد،

107
00:05:08,388 --> 00:05:10,363
و من می خواهم از رکوردش استفاده کنم

108
00:05:10,387 --> 00:05:14,267
تا واقعا نوعی از وسیله سنجش زمان بسازم.

109
00:05:14,291 --> 00:05:17,646
و این چیزی است که آن
در مجسمه سازی به نظر می رسید

110
00:05:17,670 --> 00:05:19,029
هنگامی در فضا حرکت می کرد.

111
00:05:19,053 --> 00:05:22,367
این نوع قاب شکسته عکس در فضا،

112
00:05:22,391 --> 00:05:25,145
به این علت من برگه دفتر نصب کرده بودم

113
00:05:25,169 --> 00:05:27,644
و واقعا پروژکتور را روی آن داشتم.

114
00:05:27,668 --> 00:05:30,831
سپس این آزمایش را انجام دادم
جایی که نوعی از مسابقه را دارید،

115
00:05:30,855 --> 00:05:33,403
با این وسایل جدید و ویدئو
که می توانستم نمایش بدهم.

116
00:05:33,427 --> 00:05:35,301
پس شاهین از جلو خارج می شود،

117
00:05:35,325 --> 00:05:37,149
یوزپلنگ، که در ثانیه می آید،

118
00:05:37,173 --> 00:05:39,977
و کرگدن که دارد سعی می کند 
از پشت به آنها برسد.

119
00:05:40,001 --> 00:05:41,747
سپس یکی از آزمایشات دیگر،

120
00:05:41,771 --> 00:05:42,984
فکر می کردم که چطور،

121
00:05:43,008 --> 00:05:47,231
اگر تلاش بکنیم و چیزی را که برایمان
اتفاق افتاده به یاد بیاوریم

122
00:05:47,255 --> 00:05:49,688
زمانی که حدودا ۱۰ سال داشتیم.

123
00:05:49,712 --> 00:05:53,386
این بسیار سخت است که هرچیزی را که در
آن سال اتفاق افتاده به یاد بیاوریم.

124
00:05:53,410 --> 00:05:55,783
برای من، شاید میتوانم در مورد یکی
دو تا فکر کنم

125
00:05:55,807 --> 00:06:01,073
و آن یک لحظه که در ذهنم بسط یافته است

126
00:06:01,097 --> 00:06:02,518
تا تمام سال را پر کند.

127
00:06:02,542 --> 00:06:05,717
بنابراین ما زمان را در
دقایق و ثانیه تجربه نمیکنیم.

128
00:06:05,741 --> 00:06:09,577
این هنوز ویدئویی است که من گرفتم،

129
00:06:09,601 --> 00:06:11,371
که روی قطعهای از کاغذ چاپ شده،

130
00:06:11,395 --> 00:06:14,869
کاغذ پاره شده است و ویدئو 
بر روی آن نمایش داده می شود.

131
00:06:15,323 --> 00:06:17,028
و من می خواستم این ایده را اجرا کنم

132
00:06:17,052 --> 00:06:20,910
که چگونه، این نوع از غوطه وری کامل عکسها

133
00:06:20,934 --> 00:06:22,776
که مارا احاطه کرده است،

134
00:06:22,800 --> 00:06:26,697
واقعا یک عکس چگونه می تواند بزرگ شود

135
00:06:26,721 --> 00:06:28,329
ومی تواند ما را شکار کند

136
00:06:29,030 --> 00:06:30,284
من همه اینها را داشتم --

137
00:06:30,308 --> 00:06:34,408
اینها سه تا از ۱۰۰ آزمایشهایی است که
سعی می کردم با عکسها انجام بدهم

138
00:06:34,432 --> 00:06:35,638
طی تقریبا یک دهه،

139
00:06:35,662 --> 00:06:37,107
و هیچ وقت نمایششان ندادم،

140
00:06:37,131 --> 00:06:42,282
فکر می کردم، خب، چگونه آنها را از استودیو
خارج و وارد فضای عمومی بکنم،

141
00:06:42,306 --> 00:06:45,459
اما این نوع از انرژی آزمایش حفظ می شود

142
00:06:45,483 --> 00:06:47,819
که وقتی به آزمایشگاه می روید می بینید،

143
00:06:47,843 --> 00:06:49,747
که آن را وقتی به استودیو میروید می بینید

144
00:06:49,771 --> 00:06:51,938
من در شرف یک نمایش بودم و من فقط گفتم،

145
00:06:51,962 --> 00:06:55,141
باشه، میزم را درست وسط اتاق قرار می دهم

146
00:06:55,165 --> 00:06:57,458
پس میزم را بردم و وسط اتاق قرار دادم،

147
00:06:57,482 --> 00:07:01,491
و این واقعا جواب داد، که برای من این 
روش بسیار غافل گیر کننده بود

148
00:07:01,515 --> 00:07:06,614
در این که این نوعی از سوسوزدن بودن، 
به علت صفحه های ویدئو از دور

149
00:07:06,638 --> 00:07:08,466
و همه پروژکتورها روی آن بودند

150
00:07:08,490 --> 00:07:11,022
بنابراین پروژکتورها فضای 
اطرافشان را می ساختند

151
00:07:11,046 --> 00:07:14,094
اما شما به سمت آن محو می شوید 
سوسوزنان مثل یک شعله

152
00:07:14,443 --> 00:07:16,506
و سپس در اثر احاطه می شوید

153
00:07:16,530 --> 00:07:18,847
در اندازه ایی که همه 
به خوبی با آن آشنا هستیم،

154
00:07:18,871 --> 00:07:24,174
که اندازه بودن جلو میزتحریر یا سینک است

155
00:07:24,198 --> 00:07:27,563
و سپس در آن غوطه ور می شوید،
بعد به این اندازه باز می گردید

156
00:07:27,587 --> 00:07:31,523
این مقیاس یک به یک بدن در رابطه با عکس

157
00:07:31,547 --> 00:07:33,300
اما در این سطح،

158
00:07:33,324 --> 00:07:37,768
شما این نورپردازی ها روی صفحه را
در باد وزیده بودید،

159
00:07:37,792 --> 00:07:40,656
و این ادغامی بود از چیزی که یک عکس بوده

160
00:07:40,680 --> 00:07:42,164
و از چیزی که یک جسم بوده،

161
00:07:42,188 --> 00:07:45,450
این چیزی است که اثر به نظر می رسد
وقتی که وارد یک اتاق بزرگتر می شود

162
00:07:45,474 --> 00:07:47,276
و این نبود تا این اثر را ساختم

163
00:07:47,300 --> 00:07:52,299
و متوجه شدم من قسمت درونی پلانتاریوم را 
به خوبی ساخته بودم.

164
00:07:52,323 --> 00:07:54,261
بدون اینکه متوجه آن بشوم.

165
00:07:54,285 --> 00:07:58,815
و من به عنوان یک بچه به یاد آوردم رفتن
به سمت سیاره نما را دوست داشتم.

166
00:07:58,839 --> 00:08:00,503
و سپس برگشتن از آسمان سیاره نما

167
00:08:00,527 --> 00:08:03,990
فقط همیشه این عکسهای جالب 
روی سقف وجود نداشت،

168
00:08:04,014 --> 00:08:07,958
اما می توانستید خود نورپردازی را ببینید
غژغژ کردن و پوشاندن.

169
00:08:07,982 --> 00:08:11,125
و این دوربین جالب در وسط اتاق،

170
00:08:11,149 --> 00:08:15,371
که این بود، در کنار حضار نظاره گر 
که در اطراف شما مشغول تماشا بودند،

171
00:08:15,395 --> 00:08:18,172
زیرا یک مخاطب در چرخه آن زمان بود

172
00:08:18,196 --> 00:08:21,133
و تماشای آنها و تجربه، 
بخشی از یک مخاطب بود

173
00:08:21,157 --> 00:08:24,926
این عکسی است که من از وب سایت دانلود کردم

174
00:08:24,950 --> 00:08:28,148
مردمی که عکس گرفتند 
خودشان بخشی از اثر بودند

175
00:08:28,172 --> 00:08:29,322
این عکس را دوست دارم

176
00:08:29,346 --> 00:08:32,481
به این علت که می بینید چگونه نقش ها 
در اثر ترکیب می شوند.

177
00:08:32,505 --> 00:08:36,926
بنابراین سایه بازدید کنندگان را 
در برابر نورپردازی دارید،

178
00:08:36,950 --> 00:08:39,688
و همچنین نورپردازی را از میان
پیراهن یک فرد می بینید،

179
00:08:39,712 --> 00:08:43,150
بنابراین خود تصویرگری هایی وجود داشت
که خودشان ایجاد شدند،

180
00:08:43,174 --> 00:08:44,325
وسپس نصب شدند،

181
00:08:44,349 --> 00:08:48,181
و مثل نوعی از فرآیند چرخشی
تشکیل عکس احساس می شد،

182
00:08:48,205 --> 00:08:49,934
و نوعی از پایان آن،

183
00:08:49,958 --> 00:08:53,529
اما این به من یادآوری می کرد 
و مرا به سیاره نما باز میگرداند،

184
00:08:53,553 --> 00:08:54,855
و آن قسمت داخلی

185
00:08:54,879 --> 00:08:56,831
و من نقاشی را دوباره شروع کردم.

186
00:08:56,855 --> 00:09:01,061
و فکر کردن به اینکه واقعا نقاشی کردن 
برای من چگونه است،

187
00:09:01,085 --> 00:09:03,919
در مورد تصاویر درونی که همه ما داریم

188
00:09:03,943 --> 00:09:05,688
بسیاری از تصاویر درونی وجود دارند.

189
00:09:05,712 --> 00:09:08,688
و بسیار متمرکزیم به چیزهایی که
بیرون از چشم هایمان وجود دارند.

190
00:09:09,204 --> 00:09:12,701
و چگونه ما حافظه را در ذهنمان نگه می داریم

191
00:09:12,725 --> 00:09:15,546
چگونه عکسهای خاصی 
از هیچ جا بیرون می آیند.

192
00:09:15,570 --> 00:09:17,618
یا می توانند طی زمان از بین بروند.

193
00:09:17,642 --> 00:09:21,118
و من این مجموعه را،
مجموعه «پس از تصویر» نامیدم.

194
00:09:21,142 --> 00:09:25,347
که مرجعی برای این ایده بود که اگر 
همه ما الان چشمهایمان را ببندیم

195
00:09:25,371 --> 00:09:27,950
شما می توانید این سوسو زدن نور
که درنگ می کند را ببینید

196
00:09:27,974 --> 00:09:30,117
و وقتی بازشان می کنیم
آن دوباره درنگ می کند-

197
00:09:30,141 --> 00:09:31,656
این همیشه اتفاق می افتد.

198
00:09:31,680 --> 00:09:37,161
و بعد از تصویر چیزی است که 
یک عکس هرگز جایگزین نمی شود،

199
00:09:37,185 --> 00:09:39,415
هیچ وقت احساس نمی کنید در یک عکس است.

200
00:09:39,439 --> 00:09:43,106
و این واقعا شما را به یاد 
محدودیتهای لنز دوربین می اندازد.

201
00:09:43,130 --> 00:09:46,304
و این ایده از گرفتن عکسهایی 
بیرون از من بود --

202
00:09:46,328 --> 00:09:47,482
این استودیوی من است --

203
00:09:47,506 --> 00:09:51,990
و سپس تلاش برای فهمیدن اینکه چطورآنها
درون من را نمایش می دهند.

204
00:09:52,014 --> 00:09:53,400
پس واقعا سریع،

205
00:09:53,424 --> 00:09:57,600
من بسیار سریع به دنبال این می روم که یک
فرآیند چگونه ممکن است گسترش داده شود

206
00:09:57,624 --> 00:09:58,776
برای اثر بعدی،

207
00:09:58,800 --> 00:10:01,347
پس این ممکن است با یک طرح ساده شروع شود،

208
00:10:01,371 --> 00:10:03,716
یا یک عکس که در حافظه من مانده است

209
00:10:03,740 --> 00:10:04,903
از قرن هجدهم --

210
00:10:04,927 --> 00:10:07,175
این «کولوسئوم» پیرانزی است

211
00:10:07,830 --> 00:10:10,196
یا مدلی به اندازه یک توپ بسکتبال --

212
00:10:10,220 --> 00:10:11,839
آن را اطراف یک توپ بسکتبال ساختم.

213
00:10:11,863 --> 00:10:14,974
اندازه آن توسط لیوان قرمز 
پشت آن ثابت می شود.

214
00:10:14,998 --> 00:10:17,998
و این مدل می تواند در یک قطعه بزرگتر
قرار گیرد به عنوان یک بذر،

215
00:10:18,022 --> 00:10:20,378
و این بذر می تواند
به یک کار بزرگتر رشد کند.

216
00:10:20,402 --> 00:10:23,735
و این قطعه می تواند یک فضای 
بسیار بسیار بزرگ را اشغال کند.

217
00:10:24,077 --> 00:10:29,456
اما می تواند به سمت یک ویدئو باریک شود
این چیزی است که من فقط از آیفونم ساختم،

218
00:10:29,480 --> 00:10:33,085
از گودالی بیرون از استودیویم، 
در یک شب بارانی

219
00:10:34,457 --> 00:10:38,444
بنابراین این یک بعد از تصویر
نقاشی ساخته شده در حافظه من هست،

220
00:10:38,468 --> 00:10:42,118
حتی این نقاشی هم می تواند پاک شود
مثل حافظه،

221
00:10:42,142 --> 00:10:45,690
بنابراین این مقیاس بسیار کوچک یک عکس است،

222
00:10:45,714 --> 00:10:46,967
از دفتر طراحی من

223
00:10:46,991 --> 00:10:48,752
می بینید که چگونه می تواند منفجر شود

224
00:10:48,776 --> 00:10:51,776
در یک ایستگاه مترو که اندازه سه بلوک است.

225
00:10:52,149 --> 00:10:54,593
و می توانید ببینید چطور 
وارد ایستکاه مترو می شود

226
00:10:54,617 --> 00:10:58,880
مثل یک سفر از میان صفحه های
دفتر طراحی است،

227
00:10:58,904 --> 00:11:04,039
نوعی از اثر دفترچه روزانه را می بینید
که در فضای عمومی نوشته شده،

228
00:11:04,063 --> 00:11:06,753
و در حال برگرداندن صفحه های ۲۰ سال
کار هنری هستید.

229
00:11:06,777 --> 00:11:09,007
در حالی که از مترو می گذرید.

230
00:11:09,031 --> 00:11:12,666
اما حتی این طرح واقعا
یک خاستگاه متفاوت دارد،

231
00:11:12,690 --> 00:11:18,918
خاستگاهی درون یک مجسمه دارد که از
ساختمانی ۶ طبقه بالا میرود.

232
00:11:18,942 --> 00:11:22,125
و اندازه آن در ۲۰۰۲ به اندازه یک گربه است

233
00:11:22,149 --> 00:11:25,268
من به این علت به یاد می آورم که
در آن زمان دو گربه سیاه داشتم.

234
00:11:25,617 --> 00:11:28,395
و این عکسی از اثری در ژاپن است

235
00:11:28,419 --> 00:11:30,705
می توانید بعد از تصویر را
در این مترو ببینید.

236
00:11:30,729 --> 00:11:32,498
یا اثری در ونیز

237
00:11:32,522 --> 00:11:35,387
عکس را جایی می بینید که
روی دیوار کشیده شده.

238
00:11:35,411 --> 00:11:39,696
یا چگونه مجسمه ای که در سال ۲۰۰۱ در 
موزه هنرهای معاصر سان فرانسیسکو ساختم،

239
00:11:39,720 --> 00:11:42,188
و این نوع از خط های پویا را ابداع کردم،

240
00:11:42,212 --> 00:11:45,141
چگونه آن را دزدیدم تا 
این خط های پویا را ابداع کنم

241
00:11:45,165 --> 00:11:48,117
هنگاهی که از خود مترو پایین می آیید.

242
00:11:48,141 --> 00:11:50,768
و این ادغام رسانه ها وقعا برای من جالب است

243
00:11:50,792 --> 00:11:54,435
بنابراین چگونه یک خط را می کشید که 
مثل یک مجسمه فشار را به خود می کشد

244
00:11:54,459 --> 00:11:55,862
و به سمت چاپ بیرون می دهد؟

245
00:11:55,886 --> 00:11:58,425
یا بعد از استفاده ازخط
مثل ترسیمی در یک مجسمه

246
00:11:58,449 --> 00:12:00,734
تا یک چشم انداز مهیج را خلق کند؟

247
00:12:00,758 --> 00:12:04,251
یا چگونه یک نقاشی فرآیند 
پرینت را تقلید می کند؟

248
00:12:05,013 --> 00:12:08,173
چگونه نصب از لنز دوربین استفاده می کند

249
00:12:08,197 --> 00:12:09,952
تا یک چشم انداز را طرح کند؟

250
00:12:10,308 --> 00:12:15,300
چگونه نثاشی روی یک ریسمان 
به یک لحظه در دانمارک

251
00:12:15,324 --> 00:12:17,202
در میان سفر تبدیل می شود؟

252
00:12:18,180 --> 00:12:20,601
و چگونه روی هی لاین می توان اثری را آفرید

253
00:12:20,625 --> 00:12:23,649
که خودش را درون طبیعت استتار می کند؟

254
00:12:23,673 --> 00:12:27,298
و تبدیل به یک زیستگاه برای طبیعت 
اطراف خودش می شود؟

255
00:12:28,729 --> 00:12:31,776
من با دو اثر که در حال ساختن آنها هستم 
خاتمه خواهم داد.

256
00:12:31,800 --> 00:12:33,688
این اثر «سقوط آسمان» نامیده می شود.

257
00:12:33,712 --> 00:12:37,180
که قرار است به صورت دائمی
در دره هادسن قرار بگیرد

258
00:12:37,204 --> 00:12:40,450
این نوع از سیاره نما بالاخره پایین می آید

259
00:12:40,474 --> 00:12:42,744
و خودش را به زمین می رساند.

260
00:12:42,768 --> 00:12:46,280
و این اثر از سال ۲۰۱۳ است که 
قرار است دوباره نصب شود،

261
00:12:46,304 --> 00:12:49,978
زندگی جدیدی را در
بازگشایی موزه هنر مدرن داشته باشد.

262
00:12:50,280 --> 00:12:53,804
و این اثر که ابزار خودش مجسمه است

263
00:12:53,828 --> 00:12:56,526
بنابراین پاندول هنگامی که تاپ می خورد،

264
00:12:56,550 --> 00:12:59,426
به عنوان یک ابزار استفاده می شود
تا این اثر را خلق کند

265
00:12:59,450 --> 00:13:02,335
پس هر توده از اشیاء

266
00:13:02,359 --> 00:13:07,912
یک سانتی متر بالا می روند تا 
به نوک آن پاندول برسند.

267
00:13:07,936 --> 00:13:11,871
بنابراین شما ترکیبی از سکون
این تاب زیبا را دارید،

268
00:13:11,895 --> 00:13:15,808
و همچنین فشاری که به صورت پیوسته می تواند
خود اثر را خراب کند.

269
00:13:16,474 --> 00:13:19,736
و واقعا اهمیت ندارد که این آثار
کجا پایان می رسند،

270
00:13:19,760 --> 00:13:22,547
به این علت که دلیل اصلی برای من

271
00:13:22,571 --> 00:13:25,625
این است که آنها در طول زمان 
در حافظه شما به پایان می رسند،

272
00:13:25,649 --> 00:13:29,177
و ایده هایی را ورای خودشان ایجاد می کنند.

273
00:13:29,817 --> 00:13:30,968
متشکرم.

274
00:13:30,992 --> 00:13:37,612
(تشویق)