Είναι 17 Μαρτίου το 73 μ.X.

Επισκεπτόμαστε την αρχαία Ρώμη για να παρακολουθήσουμε τα Ελευθέρια,

μία ετήσια εκδήλωση όπου γιορτάζεται η ελευθερία των πολιτών της Ρώμης.

Βλέπουμε έναν 17χρονο που ονομάζεται Λούκιος Ποπίδιος ο Δεύτερος.

Δεν είναι από φτωχή οικογένεια, αλλά ζει στην περιοχή γνωστή ως Σουμπούρα,

μια φτωχότατη γειτονιά της Ρώμης, κοντά όμως στο κέντρο της πόλης.

Οι ένοικοι αυτών των διαμερισμάτων είναι ο ένας πάνω στον άλλο,

γεγονός που ελλοχεύει αξιοσημείωτο κίνδυνο.

Οι πυρκαγιές είναι συχνές και η μυρωδιά από στάχτες και καπνό το πρωί δεν είναι ασυνήθιστη.

Ο Λούσιος που ξύπνησε την αυγή, έχει οικογενειακές υποχρεώσεις σήμερα.

Ο 15χρονος αδελφός του ενηλικιώνεται.

Το μισά παιδιά στην αρχαία Ρώμη πεθαίνουν πριν φθάσουν στην ενηλικίωση.

Γι' αυτό και είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό ορόσημο.

Ο Λούκιος παρακολουθεί τον αδελφό του με τη νέα τήβεννο στον οικιακό βωμό με τις προστάτιδες

θεότητες να τοποθετεί τη βούλα, ένα προστατευτικό φυλαχτό, στο βωμό με μια ευχαριστήρια δέηση.

Η βούλα είχε δουλέψει. Τον είχε προστατεύσει.

Σε αντίθεση με πολλούς άλλους, επέζησε μέχρι να γίνει ενήλικας.

Στα 17, ο Λούκιος έχει σχεδόν ολοκληρώσει τις σπουδές του.

Έχει μάθει να μιλά καλά, να βγάζει δημόσιους λόγους,

και να διαβάζει και να γράφει Ελληνικά και Λατινικά.

Ο πατέρας του τον δίδαξε πράγματα που δεν μπορεί κανείς να μάθει στην τάξη:

Πώς να τρέχει, πώς να κολυμπά και πώς να μάχεται.

Ο Λούκιος θα μπορούσε να επιλέξει, στα 17, να γίνει ένας χιλίαρχος

και να διοικεί στρατιώτες στα πέρατα της Αυτοκρατορίας.

Παρ' όλα αυτά, ο Λούκιος εξακολουθεί να είναι ένα παιδί.

Δεν θεωρείται αξιόπιστος για να τακτοποιήσει επιχειρηματικές συμφωνίες.

Ο πατέρας του θα φροντίζει γι' αυτές μέχρι [ο Λούκιος] να γίνει 25.

Ο Πατέρας θα κανονίσει το γάμο του Λούκιου με ένα κορίτσι 10 χρόνια νεότερο.

Έχει το βλέμμα του στραμμένο σε μια οικογένεια με μία 7χρονη κόρη.

Ας επιστρέψουμε στα Ελευθέρια.

Καθώς ο Λούκιος ξεκινά με την οικογένειά του, τα καταστήματα είναι ανοιχτά αφού ο κόσμος πηγαίνει

στις δουλειές του. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι πλανόδιους εμπόρους που πουλούν μικροπραμάτειες

και από πολυάσχολα άτομα.

Μεγάλα βαγόνια δεν επιτρέπονται στην πόλη πριν την ένατη ώρα

αλλά οι δρόμοι είναι ήδη συνωστισμένοι.

Μπαμπάδες και θείοι πηγαίνουν τα παιδιά στην Αγορά του Αυγούστου

για να δουν τα αγάλματα διάσημων πολεμιστών της Ρώμης

όπως ο Αινείας, ο οποίος οδήγησε τους προγόνους της Ρώμης, τους Τρώες, στην Ιταλία.

Τον Ρωμύλο, ιδρυτή της Ρώμης.

Και όλους τους μεγάλους στρατηγούς της Δημοκρατίας πάνω από 100 χρόνια πριν.

Με στοργή φανταζόμαστε πατέρες και κηδεμόνες με τα ενήλικα παιδιά τους

να θυμούνται ιστορίες της Ρωμαϊκής Δόξας

και να ξαναδιηγούνται τις καλές πράξεις και ρήσεις των μεγάλων ανθρώπων του παρελθόντος:

Μαθήματα σχετικά με το πώς να ζουν καλά και να ξεπερνούν τις νεανικές τρέλες.

Υπάρχει μια αίσθηση της ιστορίας σε αυτόν τον τόπο, σχετική με το παρόν τους.

Οι Ρωμαίοι έχτισαν μια αυτοκρατορία χωρίς τέλος στο χρόνο και στο χώρο.

Η Ρώμη προορίστηκε να είναι αιώνια μέσω της πολεμικής σύρραξης.

Οι πόλεμοι ήταν ένα γεγονός της ζωής, ακόμα και το 73 μ.χ..

Υπάρχουν εκστρατείες στη Βόρεια Αγγλία

και στη Σκωτία,

στα βόρεια του ποταμού Δούναβη στη Ρουμανία,

και στα σύνορα μεταξύ Συρίας και Ιράκ στην Ανατολή.

Τώρα είναι η όγδοη ώρα --ώρα να κατευθυνθούμε στα λουτρά.

Ο Λούκιος και η οικογένειά του κατευθύνονται βόρεια στην οδό Λάτα, ένα πλατύ δρόμο,

προς το Πεδίον του Άρεως, και τα τεράστια λουτρά του Αγρίππα.

Τα μέλη της οικογένειας αφήνουν τους ακόλουθους και τους απελεύθερους απ' έξω,

και μπαίνουν στα λουτρά με τους ομοίους τους.

Τα λουτρά αλλάζουν από σκοτεινά δωμάτια με ατμό σε άλλα πιο φωτεινά.

Οι Ρωμαίοι είχαν τελειοποιήσει το γυάλινο παράθυρο.

Όλος ο κόσμος κινείται από το κρύο δωμάτιο

στο χλιαρό λουτρό

και τέλος στο καυτό.

Περισσότερο από μία ώρα αργότερα, οι λουόμενοι φεύγουν.

Τρίβονται με μασάζ, βάζουν λάδι και κάνουν απόξεση με στλεγγίδα για να απομακρύνουν

τις υπόλοιπες ακαθαρσίες. Την ένατη ώρα, επτά ώρες αφού άφησαν το σπίτι,

οι άνδρες επιστρέφουν για ένα εορταστικό δείπνο.

Το δείπνο είναι μια προσωπική υπόθεση, με εννέα άτομα μισοξαπλωμένα γύρω από το χαμηλό τραπέζι.

Οι δούλοι παρίστανται σε κάθε τους ανάγκη,

αν απαιτήσουν, με χειρονομίες, περισσότερο φαγητό και κρασί.

Καθώς η μέρα τελειώνει, ακούμε την κίνηση των βαγονιών απ' έξω.

Οι ακόλουθοι και οι απελεύθεροι, με ένα γερό -αν και κατώτερο- γεύμα στο στομάχι τους,

πηγαίνουν προς τα χλιαρά πλέον λουτρά πριν επιστρέψουν στα διαμερίσματά τους.

Πίσω στο σπίτι του Λούκιου, η οινοποσία συνεχίζεται κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Ο Λούκιος και ο ετεροθαλής αδερφός του δεν φαίνονται πολύ καλά.

Ένας δούλος περιμένει, στην περίπτωση που κάποιος από τους δύο χρειαστεί να κάνει εμετό.

Εκ των υστέρων, γνωρίζουμε το μέλλον του Λούκιου.

Σε 20 χρόνια, ο νεότερος γιος του αυτοκράτορα Βεσπασιανού, ο Δομιτιανός, ως αυτοκράτορας,

θα θεσπίσει μια διακυβέρνηση τρόμου. Θα επιβιώσει ο Λούκιος;