Πιστεύω ότι η τέχνη είναι
υπέροχη επειδή όλα όσα ξέρεις,

και όλα όσα έχεις κάνει κάπως διηθούνται,

δουλεύουν με ιδέες που
μπορεί να θέλεις να εξερευνήσεις.

Και μετά μπορείς να ξυπνήσεις ένα
πρωί και να ξέρεις τι θέλεις να κάνεις.

Αυτό είναι ένα πολύ
ασυνήθιστο καλλιτεχνικό πρότζεκτ.

Δέχτηκα ένα τηλεφώνημα ξαφνικά.

Ήταν από μία σύμβουλο
τέχνης στην πόλη, υπέροχη γυναίκα.

Και είπε «Συγχαρητήρια, έχεις επιλεχθεί
για να φτιάξεις ένα έργο τέχνης για το

Ίδρυμα Frey της πόλη
Grand Rapids.» και είπα,

«Ωραία, ποια είναι η
τοποθεσία;» Και ήταν μία μικρή γωνία.

Ονομαζόταν η «Γωνία για το Ποσοστό
της Τέχνης» σε ένα αρκετά σκληρό πάρκο,

ή ότι είχε απομείνει από ένα πάρκο.

Υπήρχε μία πίστα για πατινάζ
η οποία χρειαζόταν άμεσα επισκευή.

Και είπα, «Δεν πιστεύω ότι ένα έργο τέχνης,
ένα μοναδικό αντικείμενο θα βοηθήσει

να λυθεί το αστικό πρόβλημα του
τι κάνει και τι όχι αυτό το πάρκο,

αλλά αν το Ίδρυμα Frey ενδιαφέρεται
να έρθω, να αφήσει την τέχνη να δράσει ως

καταλύτης για να αναδημιουργηθεί
εντελώς το πάρκο, θα ενδιαφερόμουν πολύ.»

Πιστεύω η ιδέα μιας πίστας πατινάζ είναι 
κάτι που μου τράβηξε το ενδιαφέρον.

Αυτό που πραγματικά
ήθελα να κάνω ήταν να πάρω μία

ιδέα γλυπτικής και να
την εξελίξω σε ένα πάρκο.

Δεν συνειδητοποίησα ότι θα
χρειαζόταν να δουλέψω και ως αρχιτέκτονας,

γιατί η πόλη τότε απαιτούσε να είναι
μέρος της τοποθεσίας δύο ή τρία κτήρια.

Μία σκηνή, μία υποδομή τουαλέτας.

Εγώ θα έβαζα όλο τον φωτισμό.

Ναι, δεν είναι-

Αναρωτιέμαι αν θα το προσέξεις.

Αυτό θα μπορούσε να είναι
ένα καλό Αστέρι του Βορά.

(βοηθός) -Εντάξει.
-Σωστά;

Οπότε μετά είτε διαλέγουμε
ένα σκούρο, σκούρο μπλε-

Ναι, αυτό είναι μια χαρά
για το Αστέρι του Βορά,

γιατί είναι απόχρωση του μπλε.
-Εντάξει.

Είμαι πολύ περίεργη να δω
πως φαίνεται με πάγο πάνω του.

Σύντομα θα μάθουμε.

Με πάγο.

Αυτό το ονόμασα τα τρία στάδια του νερού:

Στερεό, υγρό και αέριο.

Το υγρό είναι ένα συντριβάνι

που βρίσκεται τρία πόδια πάνω από εσένα.

Ένας κύκλος καλυμμένος με νερό και ρέει
πάνω από την μπροστινή άκρη.

Ο ψεκαστήρας ή το συντριβάνι αερίου

είναι ένα στεφάνι από
σταγονίδια που θα ανέβει,

και μπορείς σχεδόν να
περπατήσεις μέσα από τα σταγονίδια,

και φυσικά ο πάγος είναι η πίστα πατινάζ.

Η γέννηση ξεκίνησε με το νερό.

Το Grand Rapids στην πραγματικότητα
αφαίρεσε τους καταρράκτες από το ποτάμι

για λόγους πλημύρας.

Και άρχισα να παίζω με την ιδέα
να τους επαναφέρω λίγο.

Η αρχή των δακτυλίων,
των επιδαπέδιων δακτυλίων,

ξεκίνησε σαν να πήρες μία σταγόνα νερό

στο κέντρο της πισίνας και
να τους άφησες να βγουν,

και μετά εξελίχθηκε σε μία ιδέα
αστρονομίας και αστεριών,

οπότε είναι σαν να τραβάς
τα αστέρια σε μία πισίνα με νερό.

Είναι ένα είδος αντανάκλασης
του νυχτερινού ουρανού στην πισίνα.

(παρέα γελάει και συζητάει)

-Ωραία, αυτό είναι.
Τώρα κλείσε τα μάτια σου.

-Ουάου. Δεν είναι κακό.

(συζητήσεις)
Απλώς πρόσεχε Σάρα.

Ουάου.
(απαλή μουσική)

Είναι ένα κομμάτι που σηματοδοτεί
μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή

και την συνδέει με ένα 
συγκεκριμένο συμβάν στην φύση.

(άνθρωπος που κάνει πατινάζ φωνάζει)

Είναι σε λειτουργία. 
Η πίστα πατινάζ φτιάχτηκε πρώτη,

και θα επιστρέψω να
τελειοποιήσω το τοπίο, τα δέντρα.

Τα γλυπτά μου σχετίζονται
με φαινόμενα που προκαλούνται φυσικά,

και είναι ενσωματωμένα και
στενά συνδεδεμένα με την γεωλογία

και το τοπίο και
φυσικούς γήινους σχηματισμούς.

Είναι όλο ένα παιχνίδι μπρος πίσω

μεταξύ εσωτερικών
εργασιών και εξωτερικών εργασιών,

όλα στην προσπάθεια να αποτυπωθεί το τοπίο.

Αυτή είναι μία ομάδα από άτλαντες.
Αγόρασα περίπου δέκα παλιούς άτλαντες.

Και ξεκίνησα να φτιάχνω αυτά
τα τοπία, κρατήρες σε αυτούς.

Αυτό εδώ έχει έναν κάπως διπλό κρατήρα.

Οπότε περνάς μέσα από τον πρώτο κρατήρα,

και υπάρχει ένα μικρό
νησί και το ανοίγεις στο νησί,

και θα φτιάξω πιο
περίπλοκη γεωγραφία του νησιού εδώ,

η οποία είναι όλο αυτό.

Πολλά έργα τέχνης μου είναι μεγάλης
κλίμακας εξωτερικά έργα που μου αρέσει

να αποσύρω μέσα στο στούντιο και
να κάνω εγώ πολύ από την δουλειά.

Και η δυσκολία είναι ότι τα εξωτερικά έργα

και η αρχιτεκτονική συνηθίζουν
να παίρνουν όλο μου τον χρόνο,

οπότε το βρίσκω πολύ
δύσκολο, ως αντιξοότητα,

το να έχω την δυνατότητα
να επιστρέφω εδώ και να το κάνω.

Αυτή είναι η πρώτη δουλειά που έχω
κάνει εδώ και αρκετό καιρό. Είναι απαίσιο.

(γάτα νιαουρίζει)

Έχουμε περάσει σε μία περίοδο
στην τέχνη και την αρχιτεκτονική,

πιστεύω,
ο εκσυγχρονισμός, η βιομηχανοποίηση,

επιτρέπουν την εξειδίκευση.

Υπάρχουν πολύ λίγοι αρχιτέκτονες που
είναι επίσης σταθερά... έχουν μία γκαλερί.

Ένα κομμάτι μου είναι καλλιτέχνης.

Το άλλο κομμάτι μου χτίζει αρχιτεκτονική.

Δεν θέλω καθόλου
να κάνω πολλή πρακτική.

Δεν θέλω να εξασκώ την αρχιτεκτονική.
Αγαπώ το να φτιάχνω λίγα κτήρια.

Οπότε πρέπει να είμαι πολύ
προσεκτική με το τι αναλαμβάνω.

Έχω φτιάξει κάποια έργα που είναι
υπερβολικά δημόσια και υπερβολικά γνωστά,

και νομίζω αν δεν είχα κάνει το Μνημείο
του Βιετνάμ και είχα βγάλει όλα τα έργα

που έχουν βγει από τότε,
θα μπορούσα να λέγομαι καλλιτέχνης

περίπου πέντε χρόνια νωρίτερα.

Αλλά επειδή είχα κάνει
το Μνημείο του Βιετνάμ,

ήταν κάπως σαν, «Α, φτιάχνεις μνημεία»

ότι και αν σημαίνει αυτό.

Εννοώ, κοίταξε αυτό εκεί, το μεγαλύτερο.

Δεν νομίζω ότι ξύπνησα μία μέρα και είπα,

«Α, θα είμαι καλλιτέχνης
κάποιες μέρες και αρχιτέκτονας...

Ήταν περισσότερο το ότι δεν
μπορούσα να αποφασίσω μεταξύ των δύο,

ούτε αποφάσισα να τα ενώσω.

Ίσως θα μπορούσες να το
κάνεις καλύτερα από εμένα.

Μου έχει πάρει αρκετή
δουλειά για να δω πώς εξελίσσομαι.

(φίλη) -Δεν νομίζω.
-Όχι, είναι σταθερό, είναι σίγουρα σταθερό.

Λειτουργεί εδώ και μία ώρα τώρα.

Είναι κάπως σουρεαλιστικό.

Θέλω πολύ να φτιάξω αυτό το κομμάτι.

Στην πραγματικότητα παίζω με την ιδέα
να πάρω αυτή την ιδέα και να δημιουργήσω

ένα έργο από ανακυκλωμένο
λάστιχο, να το ονομάσω «Παιδική Χαρά»

Θα είναι δύο φορές το μέγεθος
του χωρίς τίτλο τοπογραφικού τοπίου,

και τα παιδιά θα
μπορούν να παίξουν πάνω του.