1
00:00:01,800 --> 00:00:05,336
มันมีดินแดนเพียงบางแห่งและบางมุม
บนโลกของเราใบนี้

2
00:00:05,360 --> 00:00:08,680
ที่เป็นบ้านอันเอื้ออาทรของมนุษย์

3
00:00:09,440 --> 00:00:11,120
แต่เราก็มีชีวิตรอดกันมาได้

4
00:00:11,800 --> 00:00:16,056
บรรพบุรุษเริ่มแรกของพวกเรา
เมื่อพวกเขาพบบ้านและแหล่งอาศัย

5
00:00:16,079 --> 00:00:19,216
พวกเขากล้าที่จะเข้าไป
ยังพื้นที่ซึ่งไม่เป็นที่คุ้นเคย

6
00:00:19,240 --> 00:00:21,080
เพื่อค้นหาโอกาสที่ดีกว่า

7
00:00:21,760 --> 00:00:23,976
และในฐานะลูกหลาน
ของนักสำรวจเหล่านั้น

8
00:00:24,000 --> 00:00:27,280
เรามีเลือดของเหล่าผู้พเนจร
ไหลอยู่ในเส้นเลือดของพวกเรา

9
00:00:28,040 --> 00:00:29,496
แต่ในเวลาเดียวกัน

10
00:00:29,520 --> 00:00:31,616
เราถูกทำให้ไขว้เขวโดยขนมปัง
และความอลหม่าน

11
00:00:31,640 --> 00:00:35,000
และได้ร่วมก่อกรรมทำสงคราม
ที่เราได้เดิมพันกันและกัน

12
00:00:35,840 --> 00:00:39,000
มันเหมือนว่าเราได้หลงลืม
ความปรารถนาในการสำรวจ

13
00:00:40,320 --> 00:00:44,160
เรา ในฐานะสายพันธุ์หนึ่ง
เราวิวัฒนาการมาอย่างมีอัตลักษณ์

14
00:00:44,960 --> 00:00:48,960
จากโลก บนโลก และโดยโลก

15
00:00:49,680 --> 00:00:52,816
และเราพอใจในสถานะภาพความเป็นอยู่

16
00:00:52,840 --> 00:00:56,256
ที่เราความพอใจที่มีต่อมัน
ก็ค่อย ๆ เพิ่มพูน และเราก็ยุ่ง

17
00:00:56,280 --> 00:00:58,200
เกินกว่าที่จะสังเกตว่าทรัพยากรนี้
มีอยู่อย่างจำกัด

18
00:00:58,760 --> 00:01:01,280
และชีวิตของดวงอาทิตย์ของเราก็จำกัด

19
00:01:02,400 --> 00:01:05,176
ในขณะที่ดาวอังคารและภาพยนตร์
ที่เกี่ยวข้องกับมัน

20
00:01:05,200 --> 00:01:08,216
ได้ค้ำจุนสนับสนุน
พื้นฐานของการเดินทางไปในอวกาศ

21
00:01:08,240 --> 00:01:13,616
น้อยคนนักที่จะตระหนักว่า
โครงสร้างที่เปราะบางของสายพันธุ์เรา

22
00:01:13,640 --> 00:01:17,040
ไม่ได้ถูกตระเตรียมให้พร้อมกับ
การเดินทางอันยาวไกลในอวกาศเลย

23
00:01:18,160 --> 00:01:20,416
ลองนึกถึงการเดินทางเข้าไป
ในอุทยานป่าไม้ในท้องถิ่นของคุณดู

24
00:01:20,440 --> 00:01:22,256
เพื่อเป็นการทดสอบอะไรไว ๆ

25
00:01:22,280 --> 00:01:23,976
ยกมือขึ้นนะคะ

26
00:01:24,000 --> 00:01:27,576
ถ้าคุณคิดว่าคุณสามารถ
มีชีวิตรอดในป่าเขียวชะอุ่มนี้ได้

27
00:01:27,600 --> 00:01:28,800
เป็นเวลาสักสองสามวัน

28
00:01:30,000 --> 00:01:31,296
ค่ะ นั่นก็หลายคนทีเดียว

29
00:01:31,320 --> 00:01:32,520
แล้วถ้าสักสองสามสัปดาห์ล่ะคะ

30
00:01:34,000 --> 00:01:35,256
นั่นก็มีมากในระดับนึง

31
00:01:35,280 --> 00:01:36,480
แล้วถ้าสักสองสามเดือนล่ะคะ

32
00:01:37,600 --> 00:01:39,096
นั่นก็ค่อนข้างดูดีเช่นกัน

33
00:01:39,120 --> 00:01:41,776
ทีนี้ ลองนึกถึงว่า
อุทยานป่าไม้ในท้องถิ่นที่ว่านี้

34
00:01:41,800 --> 00:01:44,760
มีฤดูหนาวที่ยาวนานมาก ๆ

35
00:01:45,360 --> 00:01:49,240
คำถามเดิมค่ะ ใครที่คิดว่า
จะมีชีวิตรอดสักสองสามวันได้บ้างคะ

36
00:01:50,280 --> 00:01:51,696
นั่นค่อนข้างมากทีเดียว

37
00:01:51,720 --> 00:01:52,920
แล้วถ้าสักสองสามสัปดาห์ล่ะคะ

38
00:01:54,400 --> 00:01:59,096
เอาล่ะ เล่นดูขำ ๆ ลองนึกดูว่า
ถ้าแหล่งน้ำแห่งเดียวที่มีอยู่

39
00:01:59,120 --> 00:02:02,520
ถูกกักอยู่ใต้ก้อนน้ำแข็ง
ลึกลงไปหลายไมล์ในพื้นดิน

40
00:02:03,080 --> 00:02:07,176
ธาตุอาหารในดินมีอยู่น้อยมาก
จนเราไม่พบพืชผักอะไรเลย

41
00:02:07,200 --> 00:02:11,400
และแน่นอน มันแทบจะไม่มี
ชั้นบรรยากาศอะไรเลย

42
00:02:13,240 --> 00:02:17,376
ตัวอย่างดังกล่าว เป็นเพียง
บางความท้าทายที่เราจะต้องเผชิญ

43
00:02:17,400 --> 00:02:19,240
บนดาวเคราะห์อย่างดาวอังคาร

44
00:02:20,000 --> 00:02:25,176
แล้วเราจะหุ้มเกราะให้ตัวเอง
เพื่อที่จะเดินทางไกล

45
00:02:25,200 --> 00:02:26,680
จากฤดูร้อนอันแสนสุขได้อย่างไร

46
00:02:27,520 --> 00:02:30,160
เราจะส่งเสบียงไปจากโลกเรื่อย ๆ
อย่างนั้นหรือ

47
00:02:30,880 --> 00:02:34,336
หรือเราจะสร้างลิฟต์อวกาศ
หรือสายพานการส่งที่ยาวมาก ๆ

48
00:02:34,360 --> 00:02:37,000
ที่ผูกดาวเคราะห์ที่คุณเลือก
ไว้กับดาวบ้านเกิดของเรา

49
00:02:38,160 --> 00:02:42,880
แล้วถ้าเราจะปลูกอาหาร
อย่างที่เราปลูกบนโลกอย่างไรล่ะ

50
00:02:45,080 --> 00:02:46,640
แต่ฉันคิดไปไกลกว่านั้น

51
00:02:47,560 --> 00:02:50,960
ในการเดินทางไปยังอวกาศของเรา
เพื่อหาบ้านใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์ดวงนี้

52
00:02:51,720 --> 00:02:55,576
เราควรที่จะใช้เวลาให้มากกว่านี้

53
00:02:55,600 --> 00:02:57,160
ในการเดินทาง

54
00:02:57,840 --> 00:02:59,456
ในอวกาศ

55
00:02:59,480 --> 00:03:02,160
บนยานอวกาศ 
ที่หน้าตาเหมือนกระป๋องปิดตาย


56
00:03:03,120 --> 00:03:04,840
ซึ่งบางทีอาจต้องใช้เวลาหลายชั่วคน

57
00:03:05,480 --> 00:03:08,896
คนใช้เวลาในอวกาศต่อเนื่องกันยาวนานที่สุด


58
00:03:08,920 --> 00:03:11,800
คือประมาณ 12 ถึง 14 เดือน

59
00:03:12,600 --> 00:03:14,936
จากประสบการณ์ในอวกาศของนักบินอวกาศ

60
00:03:14,960 --> 00:03:18,736
เรารู้ว่าการใช้เวลาในที่ซึ่งมีแรงโน้มถ่วงน้อย

61
00:03:18,760 --> 00:03:23,336
ทำให้มวลกระดูกลดลง กล้ามเนื้อลีบ
เกิดปัญหาหลอดเลือดหัวใจ

62
00:03:23,360 --> 00:03:24,936
และภาวะแทรกซ้อนอื่น ๆ มากมาย

63
00:03:24,960 --> 00:03:28,280
ทั่งทางกายภาพและทางจิตใจ

64
00:03:29,200 --> 00:03:30,616
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแรงโน้มถ่วงที่น้อย

65
00:03:30,640 --> 00:03:33,136
หรือปัจจัยอื่น ๆ
ที่เกี่ยวข้องกับแรงโน้มถ่วง

66
00:03:33,160 --> 00:03:35,080
ของดาวเคราะห์ที่เราไปอยู่อย่างนั้นหรือ

67
00:03:36,560 --> 00:03:40,096
สรุปคร่าว ๆ ก็คือ การเดินทางในอวกาศ
จะเต็มไปด้วยภยันตรายต่าง ๆ

68
00:03:40,120 --> 00:03:41,720
ทั้งที่เรารู้และไม่รู้

69
00:03:42,960 --> 00:03:46,976
ที่แล้วมา เราได้มองหา
เทคโนโลยีใหม่ทางกลศาสตร์

70
00:03:47,000 --> 00:03:49,256
หรือหุ่นยนต์ยุคใหม่

71
00:03:49,280 --> 00:03:52,720
ที่จะเป็นส่วนหนึ่งที่จะสร้างความมั่นใจ
ต่อการเดินทางในอวกาศของเรา

72
00:03:53,600 --> 00:03:56,536
แม้ว่ามันจะเจ๋งมากก็ตาม
ฉันเชื่อว่ามันถึงเวลาแล้ว

73
00:03:56,560 --> 00:04:00,816
ที่เราจะเสริมยักษ์อิเล็กทรอนิคเหล่านี้

74
00:04:00,840 --> 00:04:02,680
ด้วยสิ่งที่ธรรมชาติได้สร้างขึ้นไว้แล้ว

75
00:04:04,320 --> 00:04:05,696
จุลชีพ

76
00:04:05,720 --> 00:04:10,936
สิ่งมีชีวิตเซลล์เดียว ที่ตัวมันเอง
สามารถเจริญเติบโต สมบูรณ์ได้ด้วยตัวเอง

77
00:04:10,960 --> 00:04:12,160
มันคือจักรกลที่มีชีวิต

78
00:04:12,760 --> 00:04:15,176
มันต้องการทรัพยากรไม่มาก
ในการมีชีวิตอยู่

79
00:04:15,200 --> 00:04:17,096
มีความยืดหยุ่นมากต่อการออกแบบ

80
00:04:17,120 --> 00:04:20,440
และต้องการเพียงพื้นที่เล็ก ๆ
อย่างเช่นในหลอดพลาสติก

81
00:04:21,399 --> 00:04:25,256
การศึกษาในสาขานี้ที่สามารถทำให้เรา
ใช้คุณสมบัติของจุลชีพได้

82
00:04:25,280 --> 00:04:26,880
เป็นที่รู้จักกันในชื่อ ชีวสังเคราะห์

83
00:04:27,520 --> 00:04:31,536
มันเป็นสาขาหนึ่งที่พัฒนาต่อยอดมาจาก
วิชาชีวโมเลกุล ซึ่งทำให้เรามียาปฏิชีวนะ วัคซีน

84
00:04:31,560 --> 00:04:34,856
และวิธีการที่ดีกว่าในการสังเกต
ความแตกต่างเล็กน้อยในทางกายวิภาค

85
00:04:34,880 --> 00:04:36,080
ของร่างกายมนุษย์

86
00:04:36,520 --> 00:04:38,496
การใช้เครื่องมือจากชีวสังเคราะห์

87
00:04:38,520 --> 00:04:41,456
ตอนนี้เราสามารถแก้ไขยีน
ได้ในสิ่งมีชีวิตเกือบทุกชนิด

88
00:04:41,480 --> 00:04:43,416
ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่

89
00:04:43,440 --> 00:04:45,840
ด้วยความเร็วและความแม่นยำที่น่าทึ่ง

90
00:04:46,760 --> 00:04:49,656
ด้วยข้อจำกัดของอุปกรณ์ที่สร้างโดยมนุษย์

91
00:04:49,680 --> 00:04:53,656
ชีวสังเคราะห์จะเป็นวิธีที่เราจะวิศวกรรม
ไม่เพียงแต่อาหารของเรา

92
00:04:53,680 --> 00:04:56,416
เชื้อเพลิงของเรา และสิ่งแวดล้อม

93
00:04:56,440 --> 00:04:58,736
แต่ยังจะวิศวกรรมตัวเราเอง

94
00:04:58,760 --> 00:05:01,376
ให้ชดเชยกับความไม่เหมาะสม
ทางกายภาพของเรา

95
00:05:01,400 --> 00:05:03,560
และทำให้เรามั่นใจว่าเราจะมีชีวิตรอดในอวกาศ

96
00:05:05,000 --> 00:05:06,216
เพื่อเป็นการยกตัวอยาง

97
00:05:06,240 --> 00:05:09,056
ว่าเราจะใช้ชีวสังเคราะห์อย่างไร
ในการพัฒนาการสำรวจอวกาศ

98
00:05:09,080 --> 00:05:11,000
ให้เราลองมองไปยังสิ่งแวดล้อมบนดาวอังคาร

99
00:05:12,160 --> 00:05:16,896
องค์ประกอบของดินบนดาวอังคาร
คล้ายกับเถ้าถ่านภูเขาไฟในฮาวาย

100
00:05:16,920 --> 00:05:18,800
และมีสารอินทรีย์เล็กน้อย

101
00:05:19,400 --> 00:05:21,656
ลองตั้งสมมติฐานดูแบบว่า

102
00:05:21,680 --> 00:05:24,416
จะเป็นอย่างไรถ้าหากดินบนดาวอังคาร
สามารถที่จะค้ำจุนให้พืชเจริญเติบโตได้จริง ๆ

103
00:05:24,440 --> 00:05:26,280
โดยไม่ต้องใช้ธาตุอาหาร
ที่ถูกดัดแปลงให้เหมือนของโลก

104
00:05:27,360 --> 00:05:29,456
คำถามแรกที่เราควรจะถามก็คือ

105
00:05:29,480 --> 00:05:31,856
เราจะสร้างให้ดาวเคราะห์ของเรา
ทนต่อความหนาวเย็นได้อย่างไร

106
00:05:31,880 --> 00:05:33,976
เพราะว่า โดยเฉลี่ยแล้ว
อุณหภูมิของดาวอังคาร

107
00:05:34,000 --> 00:05:36,760
คือลบ 60 องศาเซลเซียส
ซึ่งไม่ค่อยจะเป็นมิตรเท่าไร

108
00:05:38,000 --> 00:05:39,776
คำถามถัดไปที่เราควรถามคือ

109
00:05:39,800 --> 00:05:42,256
เราจะสร้างพืชที่ทนแล้งได้อย่างไร

110
00:05:42,280 --> 00:05:45,096
ลองพิจารณาว่า
น้ำส่วนใหญ่ที่อยู่ในรูปของน้ำแข็ง

111
00:05:45,120 --> 00:05:47,960
ระเหยเร็วกว่าเวลาที่ฉันใช้พูดว่า
"ระเหย" เสียอีก

112
00:05:49,120 --> 00:05:51,720
ค่ะ มันกลายเป็นว่า
เราได้ทำสิ่งเหล่านี้แล้ว

113
00:05:52,480 --> 00:05:55,776
โดยการยืมยีนโปรตีนต้านเยือกแข็ง
มาจากปลา

114
00:05:55,800 --> 00:05:58,976
และยีนทนความแห้งแล้ง
จากพืชอย่างเช่นข้าว


115
00:05:59,000 --> 00:06:01,696
และนำมันใส่เข้าไปในพืช
ที่ต้องการสิ่งเหล่านี้

116
00:06:01,720 --> 00:06:04,680
ตอนนี้เรามีพืชที่สามารถทดความแห้งแล้ง
และทนการเยือกแข็งที่รุนแรงที่สุดได้

117
00:06:05,480 --> 00:06:08,096
พวกมันเป็นที่รู้จักกันบนโลกในชื่อ จีเอ็มโอ

118
00:06:08,120 --> 00:06:09,920
หรือสิ่งมีชีวิตที่ถูกดัดแปลงพันธุกรรม

119
00:06:10,680 --> 00:06:15,040
และเราพึ่งพาพวกมัน
ในการป้อนปากท้องของมนุษยชาติ

120
00:06:16,160 --> 00:06:19,576
ธรรมชาติได้สร้างสิ่งเหล่านี้ไว้อยู่แล้ว

121
00:06:19,600 --> 00:06:21,136
โดยปราศจากความช่วยเหลือจากพวกเรา

122
00:06:21,160 --> 00:06:24,240
เราแค่พบกับวิธีการที่จะกระทำมัน
อย่างแม่นยำเท่านั้นเอง

123
00:06:25,480 --> 00:06:28,960
แล้วทำไมเราถึงอย่างเปลี่ยนพันธุกรรมของพืช
ให้เหมาะกับอวกาศด้วย

124
00:06:30,120 --> 00:06:33,696
ค่ะ ถ้าเราไม่ทำอย่างนั้น
นั่นก็หมายความว่า เราจะต้องทำการวิศวกรรม

125
00:06:33,720 --> 00:06:37,136
พื้นที่อันกว้างใหญ่บนดาวเคราะห์ดวงใหม่

126
00:06:37,160 --> 00:06:40,656
โดยปล่อยก๊าซบรรยากาศ
เป็นล้านล้านแกลลอน

127
00:06:40,680 --> 00:06:43,720
และจากนั้นก็สร้างโดมแก้วยักษ์
เพื่อครอบมันเอาไว้

128
00:06:44,480 --> 00:06:46,536
มันเป็นการลงทุนทางการก่อสร้าง
ที่ไม่สมเหตุสมผลในความเป็นจริง

129
00:06:46,560 --> 00:06:50,080
ซึ่งมันจะกลายเป็นปฏิบัติการขนส่งสินค้า
ที่มีราคาแพงไปอย่างรวดเร็ว

130
00:06:51,240 --> 00:06:52,696
ทางหนึ่งที่จะทำให้เรามั่นใจ

131
00:06:52,720 --> 00:06:55,816
ว่าเราจะมีเสบียงอาหาร
และอากาศที่เราต้องการ

132
00:06:55,840 --> 00:06:58,936
คือนำสิ่งมีชีวิต
ที่ได้รับการดัดแปลงพันธุกรรม

133
00:06:58,960 --> 00:07:01,520
ให้สามารถเข้ากับสิ่งแวดล้อมใหม่
ที่โหดร้าย ไปกับเราด้วย

134
00:07:02,760 --> 00:07:06,736
สาระก็คือ การใช้สิ่งมีชีวิตดัดแปลงพันธุกรรม
ช่วยทำให้เราปรับบรรยากาศดาวเคราะห์

135
00:07:06,760 --> 00:07:08,800
ทั้งในระยะสั้นและระยะยาว

136
00:07:10,400 --> 00:07:14,400
สิ่งมีชีวิตเหล่านี้จากนั้นยังสามารถ
ถูกดัดแปลงพันธุกรรมเพื่อผลิตยาหรือเชื้อเพลิง

137
00:07:15,920 --> 00:07:19,656
ฉะนั้น เราสามารถใช้ชีวสังเคราะห์
เพื่อนำพืชที่ได้รับการวิศวกรรมไปกับเรา

138
00:07:19,680 --> 00:07:20,920
แต่เรายังทำอะไรได้อีกบ้าง

139
00:07:21,880 --> 00:07:24,736
ค่ะ ฉันบอกไว้ก่อนหน้านี้แล้ว
ว่าในฐานะที่เราเป็นสายพันธุ์หนึ่ง

140
00:07:24,760 --> 00:07:27,080
ที่วิวัฒนาการมากับดาวเคราะห์โลก

141
00:07:27,800 --> 00:07:30,416
อันที่จริงเราไม่ได้เปลี่ยนไปมากมายอะไร
ภายในห้านาทีที่ผ่านมา

142
00:07:30,440 --> 00:07:32,880
คุณนั่งอยู่ตรงนั้นและฉันก็ยืนอยู่ตรงนี้

143
00:07:33,480 --> 00:07:37,176
และ ถ้าเรากำลังจะถูกปล่อยลงบนดาวอังคาร
ในตอนนี้เลย

144
00:07:37,200 --> 00:07:40,696
แม้ว่าเราจะมีอาหาร นำ้ อากาศ

145
00:07:40,720 --> 00:07:41,936
และชุดอวกาศที่เหมาะสม

146
00:07:41,960 --> 00:07:45,336
เราน่าจะต้องเผชิญกับปัญหาสุขภาพ
ที่ไม่น่าจะดีสักเท่าไร

147
00:07:45,360 --> 00:07:48,656
ตั้งแต่ปริมาณรังสีประจุที่เข้ากระทบ

148
00:07:48,680 --> 00:07:52,520
กับพื้นผิวของดาวเคราะห์อย่างดาวอังคาร
ที่ชั้นบรรยากาศเบาบางหรือไม่มีเลย

149
00:07:53,280 --> 00:07:55,296
เว้นเสียแต่ว่าเราวางแผน
ที่จะอยู่ในโพรงโต้ดิน

150
00:07:55,320 --> 00:07:57,960
เมื่อเราอาศัย
อยู่บนดาวเคราะห์ดวงใหม่ทุกดวง

151
00:07:58,480 --> 00:08:01,056
เราจะต้องหาวิธีที่ดีกว่านี้
ที่จะป้องกันตัวเอง

152
00:08:01,080 --> 00:08:03,736
โดยปราศจากความต้องการ
ที่จะต้องใส่เกราะหรือชุดอวกาศ

153
00:08:03,760 --> 00:08:06,216
ที่มีน้ำหนักเท่ากับน้ำหนักร่างกายของคุณ

154
00:08:06,240 --> 00:08:08,520
หรือความต้องการ
ที่จะต้องหลบอยู่หลังกำแพงตะกั่ว

155
00:08:10,240 --> 00:08:12,840
ฉะนั้น ลองมาขอแรงบันดาลใจ
จากธรรมชาติกัน

156
00:08:14,200 --> 00:08:16,296
ในบรรดาชีวิตมากมายบนโลก

157
00:08:16,320 --> 00:08:19,176
ยังมีสิ่งมีชีวิตกลุ่มหนึ่ง
ที่เป็นที่รู้จักกันในชื่อ เอ็กซ์ตรีโมไฟย์

158
00:08:19,200 --> 00:08:21,176
หรือพวกที่ชอบอาศัย
อยู่ในสถานที่ที่มีความรุนแรง

159
00:08:21,200 --> 00:08:23,656
ถ้าคุณจำได้จากวิชาชีววิทยา
ตอนชั้นมัธยมปลาย

160
00:08:23,680 --> 00:08:28,160
และในบรรดาสิ่งมีชีวิตพวกนั้น
ก็มีแบคทีเรีย ดีอิโนคอคคัส เรดิโอดูราน

161
00:08:29,040 --> 00:08:34,416
ซึ่งเรารู้ว่ามันสามารถทดความหนาวเย็น
การเสียน้ำ ภาวะสุญญากาศ กรด

162
00:08:34,440 --> 00:08:36,640
และ ที่สำคัญ รังสี ได้

163
00:08:37,440 --> 00:08:40,135
ในขณะที่มันทนต่อรังสี

164
00:08:40,159 --> 00:08:42,559
เรายังไม่เคยปรับปรุงยีน
ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งนี้ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม

165
00:08:43,520 --> 00:08:46,136
มันไม่ง่ายเลยที่จะทำอย่างนั้น

166
00:08:46,160 --> 00:08:48,976
มันมีปัจจัยหลายอย่าง
ที่ส่งผลต่อการทนต่อรังสี

167
00:08:49,000 --> 00:08:51,240
และมันไม่ได้ง่าย ๆ 
เหมือนกับการถ่ายยีนเพียงยีนเดียว

168
00:08:51,960 --> 00:08:55,216
แต่มันต้องอาศัยความชาญฉลาด

169
00:08:55,240 --> 00:08:56,496
และระยะเวลา

170
00:08:56,520 --> 00:08:58,960
แต่ฉันก็คิดว่า
มันก็ไม่ได้ยากเกินไปถ้าจะทำ

171
00:09:00,000 --> 00:09:05,760
แม้ว่าเราจะยืมเพียงแค่บางส่วน
ที่มีความสามารถในการทนต่อรังสี

172
00:09:06,400 --> 00:09:09,416
มันก็คงจะดีกว่าสิ่งที่เรามีอยู่ตอนนี้

173
00:09:09,440 --> 00:09:11,400
ซึ่งมีเพียงเมลานินในผิวหนังของเรา

174
00:09:12,560 --> 00:09:14,576
การใช้วิธีการทางชีวสังเคราะห์

175
00:09:14,600 --> 00:09:17,616
เราสามารถเก็บเกี่ยวความสามารถ
ของ ดีอิโนคอคคัส

176
00:09:17,640 --> 00:09:21,360
เพื่อให้ทนต่อระดับรังสีที่รุนแรงได้

177
00:09:23,760 --> 00:09:25,240
อย่างที่เราเห็นว่ามันยุ่งยาก

178
00:09:25,920 --> 00:09:28,240
โฮเม เซเปียน หรือมนุษย์

179
00:09:29,200 --> 00:09:31,496
มีวิวัฒนาการตลอดเวลา

180
00:09:31,520 --> 00:09:33,440
และยังคงมีวิวัฒนากรอย่างต่อเนื่อง

181
00:09:34,360 --> 00:09:36,136
หลายพันปีของการวิวัฒนาการ

182
00:09:36,160 --> 00:09:39,136
ไม่ได้เพียงแค่ทำให้มนุษย์เรา
อย่างมนุษย์ชาวทิเบต

183
00:09:39,160 --> 00:09:41,736
ที่สามารถทน
ต่อสภาวะที่มีออกซิเจนน้อยได้

184
00:09:41,760 --> 00:09:46,696
แต่ยังทำให้มนุษย์ชาวอาร์เจนตินา
สามารถบริโภคและกำจัดสารหนู

185
00:09:46,720 --> 00:09:49,520
ซึ่งเป็นสารเคมีที่สามารถฆ่าคนทั่ว ๆ ไปได้

186
00:09:50,360 --> 00:09:54,056
ทุกวัน ร่างกายมนุษย์มีวิวัฒนาการ
โดยการกลายพันธุ์ที่เกิดโดยบังเอิญ

187
00:09:54,080 --> 00:09:56,936
ที่บังเอิญทำให้มนุษย์บางคน

188
00:09:56,960 --> 00:09:59,200
ตกอยู่ในสภาพที่ไม่ค่อยจะดี

189
00:10:00,160 --> 00:10:02,040
แต่ แต่ว่า

190
00:10:03,480 --> 00:10:07,656
แต่ละวิวัฒนาการต้องการสองสิ่ง
ที่เราอาจไม่มีเสมอไป

191
00:10:07,680 --> 00:10:09,120
หรือสามารถที่จะมีมันได้

192
00:10:10,120 --> 00:10:12,360
และพวกมันก็คือความตายและเวลา

193
00:10:13,560 --> 00:10:16,576
ในความพยายามของสายพันธุ์ของเรา
ที่จะหาที่อยู่ในเอกภพ

194
00:10:16,600 --> 00:10:19,056
เราอาจไม่สามารถมีเวลาเพียงพอ

195
00:10:19,080 --> 00:10:21,616
ต่อการวิวัฒนาการตามธรรมชาติ
เพื่อให้ได้มาซึ่งความสามารถเพิ่มเติม

196
00:10:21,640 --> 00:10:23,640
ในการอยู่รอดบนดาวเคราะห์นอกโลก

197
00:10:24,360 --> 00:10:28,856
เราอาศัยอยู่ในสิ่งที่ อี. โอ. วิลสัน
ได้ให้ชื่อว่า เป็นยุคของการหลบหลีกยีน

198
00:10:28,880 --> 00:10:34,256
ซึ่งเป็นยุคที่เราซ่อมความผิดปกติของยีน
อย่างซิย์สติกไฟโบรซิส หรือกล้ามเนื้อที่ผิดปกติ

199
00:10:34,280 --> 00:10:36,880
ด้วยสิ่งทดแทนชั่วคราวจากภายนอก

200
00:10:37,960 --> 00:10:39,496
แต่ทุก ๆ วันที่ผ่านไป

201
00:10:39,520 --> 00:10:42,696
เราเข้าสู่ยุค
ของการวิวัฒนาการอย่างจงใจ

202
00:10:42,720 --> 00:10:44,696
ช่วงเวลาที่เราในฐานะสายพันธุ์หนึ่ง

203
00:10:44,720 --> 00:10:49,600
จะมีความสามารถในการตัดสินว่า
เราจะมีพันธุรรมของเราอย่างไร

204
00:10:50,720 --> 00:10:53,056
การเพิ่มความสามารถใหม่ ๆ 
ให้กับร่างกายมนุษย์

205
00:10:53,080 --> 00:10:55,160
ไม่ได้เป็นประเด็นอีกแล้ว
ว่ามันจะทำได้อย่างไร

206
00:10:55,920 --> 00:10:57,120
แต่เมื่อไรต่างหาก

207
00:10:58,240 --> 00:10:59,496
การใช้ชีวสังเคราะห์

208
00:10:59,520 --> 00:11:02,616
เพื่อเปลี่ยนยีนที่เป็นองค์ประกอบ
ของสิ่งมีชีวิตใดสิ่งมีชีวิตหนึ่ง

209
00:11:02,640 --> 00:11:03,856
โดยเฉพาะอย่างยิ่งของเราเอง

210
00:11:03,880 --> 00:11:06,200
ไม่ได้ปราศจากความลังเล
ทางศีลธรรมและจริยธรรม

211
00:11:07,280 --> 00:11:09,800
การที่เราวิศวกรรมตัวเราเอง
ทำให้เป็นมนุษย์น้อยลงหรือเปล่า

212
00:11:10,960 --> 00:11:13,216
แต่จะว่าไปแล้ว มนุษยชาติจะเป็นอะไร

213
00:11:13,240 --> 00:11:15,760
มากไปกว่าวัตถุธาตุจากดาว
ที่เผอิญมีสติสัมปะชัญญะหรือเปล่า

214
00:11:17,200 --> 00:11:19,640
มนุษย์ผู้ทรงปัญญาควรจะกำกับ
ให้ตัวเองไปในทิศทางใด

215
00:11:20,640 --> 00:11:24,560
แน่นอนล่ะ มันคงเป็นการเสียเวลา
ถ้าจะมัวแต่นั่งชื่นชมมันไปวัน ๆ

216
00:11:25,800 --> 00:11:27,136
เราจะใช้ความรู้ของเรา

217
00:11:27,160 --> 00:11:30,416
เพื่อปกป้องตัวเราเอง
จากอันตรายภายนอก

218
00:11:30,440 --> 00:11:33,080
และปกป้องตัวเราเอง
จากตัวเราเองได้อย่างไร

219
00:11:34,400 --> 00:11:35,816
ฉันทิ้งคำถามเหล่านี้ไว้

220
00:11:35,840 --> 00:11:38,016
ไม่ใช่เพื่อก่อให้เกิดความหวาดกลัว
ต่อวิทยาศาสตร์

221
00:11:38,040 --> 00:11:40,416
แต่เพื่อให้ความกระจ่าง
เกี่ยวกับโอกาสต่าง ๆ

222
00:11:40,440 --> 00:11:43,840
ที่วิทยาศาสาตร์ได้มอบให้
และกำลังจะให้กับเราต่อไป

223
00:11:44,760 --> 00:11:48,736
เราจะต้องรวมมือกันในฐานะมนุษย์
เพื่อหารือและหาคำตอบ

224
00:11:48,760 --> 00:11:49,960
ด้วยความระมัดระวัง

225
00:11:50,640 --> 00:11:52,600
และความกล้าหาญ

226
00:11:54,200 --> 00:11:57,800
ดาวอังคารคือจุดหมาย

227
00:11:58,440 --> 00:12:00,040
แต่มันจะไม่ใช่ปลายทาง

228
00:12:01,000 --> 00:12:03,856
และพรมแดนสุดท้ายจริง ๆ
ที่เราจะต้องข้ามไป

229
00:12:03,880 --> 00:12:08,600
ในการตัดสินใจว่าเราจะสามารถ
และควรทำอะไรได้บ้างกับปัญญาของเรา

230
00:12:09,880 --> 00:12:14,120
อวกาศนั้นหนาวเย็น โหดร้าย 
และไม่เป็นมิตร

231
00:12:15,120 --> 00:12:17,536
หนทางของเราสู่ดวงดาว
จะต้องพบกับการทดสอบ

232
00:12:17,560 --> 00:12:20,536
ที่จะนำมาซึ่งคำถาม
ไม่เพียงแต่ว่าเราเป็นใคร

233
00:12:20,560 --> 00:12:22,320
แต่คำถามที่ว่าเราจะไปไหน

234
00:12:23,160 --> 00:12:26,736
และคำตอบจะขึ้นอยู่กับทางเลือก
ในการใช้หรือไม่ใช้เทคโนโลยีของเรา


235
00:12:26,760 --> 00:12:28,856
ที่เราได้รวบรวมจากชีวิตต่าง ๆ

236
00:12:28,880 --> 00:12:32,736
และมันจะกำหนดสถานะของเรา
ในเอกภพนี้

237
00:12:32,760 --> 00:12:33,976
ขอบคุณค่ะ

238
00:12:34,000 --> 00:12:38,619
(เสียงปรบมือ)