1
00:00:00,000 --> 00:00:03,000
จากรูปลักษณ์ภายนอกทั้งหมด

2
00:00:03,000 --> 00:00:06,000
จอห์นมีทุกสิ่งทุกอย่างพร้อม

3
00:00:06,000 --> 00:00:08,000
เขาเพิ่งเซ็นสัญญา

4
00:00:08,000 --> 00:00:10,000
ขายอพาร์ทเมนต์ในนิวยอร์ค (New York) ของเขา

5
00:00:10,000 --> 00:00:12,000
ด้วยราคาที่ได้กำไรหกหลัก

6
00:00:12,000 --> 00:00:15,000
และเขาเพิ่งจะเป็นเจ้าของมันมาได้แค่ห้าีปีเท่านั้น

7
00:00:15,000 --> 00:00:17,000
สถาบันที่เขาจบการศึกษาระดับปริญญาโท

8
00:00:17,000 --> 00:00:19,000
พึ่งจะเสนองานสอนให้กับเขา

9
00:00:19,000 --> 00:00:21,000
ซึ่งหมายถึง ไม่ใช่แค่เงินเดือน

10
00:00:21,000 --> 00:00:24,000
แต่ยังมีสวัสดิการเป็นครั้งแรกในช่วงหลายปี

11
00:00:25,000 --> 00:00:28,000
แต่กระนั้น ถึงแม้ว่าทุกอย่างกำลังไปได้ดีสำหรับจอห์น

12
00:00:28,000 --> 00:00:30,000
เขาก็กำลังดิ้นรน

13
00:00:30,000 --> 00:00:33,000
ต่อสู้การเสพติดและความซึมเศร้าที่เกาะกุมอยู่

14
00:00:35,000 --> 00:00:37,000
ในคืนวันที่ 11 มิถุนายน ปีค.ศ. 2003

15
00:00:37,000 --> 00:00:39,000
เขาปีนขึ้นไปที่ขอบ

16
00:00:39,000 --> 00:00:42,000
รั้วของสะพานแมนแฮตตัน (Manhattan Bridge)

17
00:00:42,000 --> 00:00:46,000
และเขาก็กระโดดลงสู่สายน้ำที่เชี่ยววนเบื้องล่าง

18
00:00:47,000 --> 00:00:49,000
เป็นเรื่องเหลือเชื่อ --

19
00:00:49,000 --> 00:00:51,000
ไม่สิ เป็นเรื่องมหัศจรรย์ --

20
00:00:51,000 --> 00:00:54,000
เขารอดชีวิต

21
00:00:54,000 --> 00:00:57,000
การตกลงมาทำให้แขนขวาของเขาแหลก

22
00:00:57,000 --> 00:00:59,000
ซี่โครงทุกซี่ของเขาหัก

23
00:00:59,000 --> 00:01:01,000
เจาะทะลุปอดของเขา

24
00:01:01,000 --> 00:01:03,000
และเขาหมดสติไปหลายรอบ

25
00:01:03,000 --> 00:01:06,000
และระหว่างที่เขาลอยลงมาตามแม่น้ำอีสต์ (East River)

26
00:01:06,000 --> 00:01:08,000
ใต้สะพานบรู๊คลิน (Brooklyn Bridge)

27
00:01:08,000 --> 00:01:11,000
และออกมาตรงท่าเรือข้ามฟากเกาะสเตเติน (Staten Island Ferry)

28
00:01:11,000 --> 00:01:13,000
ผู้โดยสารเรือข้ามฟาก

29
00:01:13,000 --> 00:01:15,000
ได้ยินเสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดของเขา

30
00:01:15,000 --> 00:01:17,000
จึงได้ติดต่อกัปตันเรือ

31
00:01:17,000 --> 00:01:19,000
ซึ่งติดต่อยามชายฝั่ง

32
00:01:19,000 --> 00:01:21,000
ผู้ซึ่งช่วยเขาขึ้นมาจากแม่น้ำอีสต์

33
00:01:21,000 --> 00:01:24,000
และส่งเขาไปยังโรงพยาบาลเบลล์วู (Bellevue Hospital)

34
00:01:24,000 --> 00:01:27,000
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวของเรา

35
00:01:27,000 --> 00:01:29,000
เพราะเมื่อจอห์นมุ่งมั่น

36
00:01:29,000 --> 00:01:32,000
จะรวบรวมชีวิตของเขากลับเข้าด้วยกัน --

37
00:01:32,000 --> 00:01:35,000
อย่างแรกทางกาย และ ต่อมาทางอารมณ์

38
00:01:35,000 --> 00:01:37,000
และต่อมาทางจิตวิญญาณ --

39
00:01:37,000 --> 00:01:40,000
เขาก็พบว่ามันมีแหล่งความช่วยเหลือน้อยเหลือเกิน

40
00:01:40,000 --> 00:01:42,000
สำหรับใครบางคนที่เคยพยายามจบชีวิตตนเอง

41
00:01:42,000 --> 00:01:45,000
แบบเดียวกับที่เขาทำ

42
00:01:45,000 --> 00:01:47,000
งานวิจัยบอกว่า

43
00:01:47,000 --> 00:01:49,000
19 ใน 20 คน

44
00:01:49,000 --> 00:01:51,000
ที่พยายามฆ่าตัวตายเป็นครั้งแรก

45
00:01:51,000 --> 00:01:53,000
จะล้มเหลว

46
00:01:54,000 --> 00:01:56,000
แต่คนที่ล้มเหลว

47
00:01:56,000 --> 00:01:59,000
จะมีแนวโน้มทำได้สำเร็จเป็น 37 เท่า

48
00:01:59,000 --> 00:02:02,000
ในครั้งที่สอง

49
00:02:02,000 --> 00:02:04,000
นี่เป็นความจริงของ

50
00:02:04,000 --> 00:02:06,000
ประชากรที่มีความเสี่ยงกลุ่มหนึ่ง

51
00:02:06,000 --> 00:02:09,000
ซึ่งพบว่ามีแหล่งที่จะช่วยเหลือพวกเขาน้อยเหลือเกิน

52
00:02:09,000 --> 00:02:11,000
และสิ่งที่เกิดขึ้น

53
00:02:11,000 --> 00:02:14,000
ในขณะที่คนเหล่านี้พยายามจะกลับมาใช้ชีวิตอีกครั้ง

54
00:02:14,000 --> 00:02:16,000
เพราะการฆ่าตัวตายเป็นเหมือนเรื่องต้องห้ามของพวกเรา

55
00:02:16,000 --> 00:02:18,000
เราจึงไม่แน่ใจว่าควรพูดอะไร

56
00:02:18,000 --> 00:02:21,000
ดังนั้นบ่อยครั้งที่เราจะไม่พูดอะไรเลย

57
00:02:21,000 --> 00:02:23,000
และนั้นยิ่งเป็นการเพิ่มระยะห่างของความโดดเดี่ยว

58
00:02:23,000 --> 00:02:26,000
แบบเดียวกับที่จอห์นเผชิญ

59
00:02:28,000 --> 00:02:30,000
ผมรู้เรื่องของจอห์นดีมาก

60
00:02:30,000 --> 00:02:33,000
เพราะผมเอง คือ จอห์น

61
00:02:34,000 --> 00:02:37,000
และในวันนี้

62
00:02:37,000 --> 00:02:40,000
เป็นครั้งแรกต่อหน้าสาธารณชน

63
00:02:40,000 --> 00:02:42,000
ที่ผมได้ยอมรับ

64
00:02:42,000 --> 00:02:45,000
การเดินทางที่ผมผ่านมา

65
00:02:46,000 --> 00:02:49,000
แต่หลังจากที่สูญเสียครูผู้เป็นที่รักไปในปีค.ศ. 2006

66
00:02:49,000 --> 00:02:53,000
และเพื่อนที่ดีคนหนึ่งเมื่อปีที่แล้วให้กับการฆ่าตัวตาย

67
00:02:53,000 --> 00:02:56,000
และการนั่งฟัง TEDActive เมื่อปีที่แล้ว

68
00:02:56,000 --> 00:02:59,000
ผมได้รู้ว่าผมต้องเดินออกมาจากความเงียบของผม

69
00:02:59,000 --> 00:03:01,000
ก้าวข้ามความเชื่อเรื่องต้องห้ามของตัวเอง

70
00:03:01,000 --> 00:03:04,000
เพื่อพูดถึงความคิดที่ควรค่าแก่การส่งต่อ --

71
00:03:04,000 --> 00:03:06,000
และความคิดนั้นก็คือ ผู้คน

72
00:03:06,000 --> 00:03:09,000
ผู้ซึ่งเลือกทางเลือกที่ยากลำบาก

73
00:03:09,000 --> 00:03:11,000
ในการกลับมามีชีวิต

74
00:03:11,000 --> 00:03:14,000
จำเป็นต้องมีแหล่งช่วยเหลือและต้องการการช่วยเหลือของพวกเรา

75
00:03:15,000 --> 00:03:18,000
เหมือนที่โปรเจ๊คเทรเวอร์ (Trevor Project) พูดไว้ว่า มันจะดีขึ้น

76
00:03:18,000 --> 00:03:21,000
ดีขึ้นมาก

77
00:03:21,000 --> 00:03:23,000
และผมเลือกที่จะก้าวออกมา

78
00:03:23,000 --> 00:03:25,000
จากในเงามืดวันนี้

79
00:03:25,000 --> 00:03:28,000
เพื่อส่งเสริมคุณ เพื่อกระตุ้นคุณ

80
00:03:28,000 --> 00:03:30,000
ว่าถ้าคุณเป็นคน

81
00:03:30,000 --> 00:03:34,000
ที่เคยวางแผนหรือพยายามจะฆ่าตัวตาย

82
00:03:34,000 --> 00:03:37,000
หรือคุณรู้จักใครบางคนที่คิดเช่นนั้น

83
00:03:37,000 --> 00:03:40,000
จงพูดถึงมัน ขอความช่วยเหลือ

84
00:03:40,000 --> 00:03:43,000
มันเป็นการสนทนาที่ควรค่าที่จะมี

85
00:03:43,000 --> 00:03:46,000
และเป็นความคิดที่ควรค่าที่จะส่งต่อ

86
00:03:46,000 --> 00:03:48,000
ขอบคุณครับ

87
00:03:48,000 --> 00:03:53,000
(เสียงปรบมือ)