1
00:00:00,000 --> 00:00:03,000
အျပင္ပန္းၾကည့္ရင္ေတာ့

2
00:00:03,000 --> 00:00:06,000
ဂၽြန္အတြက္ အရာအားလံုး သူ႕ဘက္ပါေနတယ္။

3
00:00:06,000 --> 00:00:08,000
သူဟာ မၾကာေသးမီကပဲ စာခ်ဳပ္တစ္ခု လက္မွတ္ထိုးခဲ့တယ္။

4
00:00:08,000 --> 00:00:10,000
သူ႔ရဲ႕ နယူးေယာက္က အခန္းကို ေရာင္းဖို႔စာခ်ဳပ္ပါ။

5
00:00:10,000 --> 00:00:12,000
သုညေျခာက္လံုး ဂဏန္း အျမတ္နဲ႔ေပ့ါ။

6
00:00:12,000 --> 00:00:15,000
အဲဒီအခန္းကို သူပိုင္ခဲ့တာ ငါးႏွစ္ပဲရွိေသးတယ္ေလ။

7
00:00:15,000 --> 00:00:17,000
သူ႔ရဲ႕ ဘြဲ႕လြန္ဒီဂရီကို ရယူခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းက

8
00:00:17,000 --> 00:00:19,000
သူ႕ကုိ ဆရာအေနနဲ႔ ေက်ာင္းမွာ ျပန္အလုပ္လုပ္ေပးဖို႔ မၾကာခင္ကပဲ ကမ္းလွမ္းခဲ့တယ္။

9
00:00:19,000 --> 00:00:21,000
အဲဒီမွာ လခတစ္မ်ိဳးပဲ မဟုတ္ဘူး

10
00:00:21,000 --> 00:00:24,000
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္းမွာ ပထမဆံုးရတဲ့ အျခားခံစားခြင့္ေတြလည္း ပါတယ္။

11
00:00:25,000 --> 00:00:28,000
... အရာအားလံုး ဂၽြန္႔အတြက္အဆင္ေျပေနေပမယ့္..

12
00:00:28,000 --> 00:00:30,000
သူရုန္းထြက္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနရတယ္။

13
00:00:30,000 --> 00:00:33,000
ေဆးစြဲေနတာနဲ႔ စိတ္ဓါတ္က်ေနတာေတြကေနေပါ့..

14
00:00:35,000 --> 00:00:37,000
၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ဂၽြန္လ ၁၁ရက္ မွာ

15
00:00:37,000 --> 00:00:39,000
သူ တံတားအစြန္းေပၚကို တက္ခဲ့တယ္။

16
00:00:39,000 --> 00:00:42,000
မန္ဟက္တန္တံတားၾကီးရဲ႕ အကာအရံေပၚကို တက္ၿပီး..

17
00:00:42,000 --> 00:00:46,000
ဟိုးေအာက္မွာရွိတဲ့ အႏၲရာယ္ျပည့္ေနတဲ့ ေရထဲကို ခုန္ခ်ခဲ့တယ္။

18
00:00:47,000 --> 00:00:49,000
မွတ္သားေလာက္စရာ...

19
00:00:49,000 --> 00:00:51,000
မဟုတ္ေသးဘူး...ထူးဆန္းအံ့ၾသေလာက္စရာပဲ..

20
00:00:51,000 --> 00:00:54,000
သူအသက္ရွင္ခဲ့ပါတယ္။

21
00:00:54,000 --> 00:00:57,000
ျပဳတ္အက်မွာ သူ႔ညာလက္ေမာင္း ေၾကသြားတယ္။

22
00:00:57,000 --> 00:00:59,000
သူ႕မွာ ရွိသမွ် နံရိုးအားလံုးက်ိဳးသြားခဲ့ၿပီး..

23
00:00:59,000 --> 00:01:01,000
သူ႕ရဲ႕အဆုတ္ကို ထိုးေဖာက္လိုက္သလို ျဖစ္သြားခဲ့တယ္...

24
00:01:01,000 --> 00:01:03,000
ေနာက္ၿပီးသူဟာ သတိရတစ္ခ်က္မရတစ္ခ်က္နဲ႔...

25
00:01:03,000 --> 00:01:06,000
East ျမစ္အတိုင္းေမ်ာလာၿပီး..

26
00:01:06,000 --> 00:01:08,000
ဘရြတ္ကလင္း တံတားေအာက္..

27
00:01:08,000 --> 00:01:11,000
ၿပီးေနာက္ေတာ့ Staten ကၽြန္းကိုသြားတဲ့ ဖယ္ရီလမ္းေၾကာင္းထဲကို ေရာက္သြားတယ္။

28
00:01:11,000 --> 00:01:13,000
သေဘၤာေပၚက ခရီးသည္ေတြက...

29
00:01:13,000 --> 00:01:15,000
နာက်င္လို႔ေအာ္ေနတဲ့သူ႔အသံကို ၾကားသြားၿပီး..

30
00:01:15,000 --> 00:01:17,000
ဖယ္ရီရဲ႕ကက္ပတိန္ကို အေၾကာင္းၾကားလိုက္တယ္။

31
00:01:17,000 --> 00:01:19,000
ကက္ပတိန္က ကမ္းေျခအေစာင့္ေတြကို ဆက္အေၾကာင္းၾကားလိုက္တဲ့အခါ...

32
00:01:19,000 --> 00:01:21,000
ဂၽြန္႔ကို East ျမစ္ထဲကေန ကယ္ထုတ္ခဲ့ၾကရတယ္။

33
00:01:21,000 --> 00:01:24,000
ေနာက္ၿပီး Bellevue ေဆးရံုကို ပို႔လိုက္ၾကရတယ္။

34
00:01:24,000 --> 00:01:27,000
အင္း..တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းက ဒီေနရာက်မွ စပါတယ္။

35
00:01:27,000 --> 00:01:29,000
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဂၽြန္က..

36
00:01:29,000 --> 00:01:32,000
သူ႕ရဲ႕ဘ၀ကို အားလံုးျပန္တည္ေဆာက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ..

37
00:01:32,000 --> 00:01:35,000
ပထမဆံုးက ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ ေနာက္ၿပီး ခံစားမႈပိုင္းဆိုင္ရာ...

38
00:01:35,000 --> 00:01:37,000
ေနာက္ဆံုးကေတာ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေပါ့..

39
00:01:37,000 --> 00:01:40,000
သူဘာကို ေတြ႕ရွိရသလဲဆိုေတာ့ သူ႔ဘ၀ျပန္တည္ေဆာက္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အကူအညီေတြ ..

40
00:01:40,000 --> 00:01:42,000
မိမိရဲ႕ ဘ၀ကို နိဂံုးခ်ဳပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ အတြက္ နည္းနည္းပဲ ရွိပါတယ္။..

41
00:01:42,000 --> 00:01:45,000
အခု ဂၽြန္လုပ္ခဲ့သလိုေပ့ါ

42
00:01:45,000 --> 00:01:47,000
သုေတသနအရေတာ့..

43
00:01:47,000 --> 00:01:49,000
လူ ၂၀ မွာ ၁၉ ေယာက္ေသာ..

44
00:01:49,000 --> 00:01:51,000
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းၾကံသူေတြဟာ...

45
00:01:51,000 --> 00:01:53,000
မေအာင္ျမင္ၾကပါဘူး..

46
00:01:54,000 --> 00:01:56,000
ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို ပထမအၾကိမ္မွာ ေသေၾကာင္းၾကံမႈ မေအာင္ျမင္သူေတြဟာ..

47
00:01:56,000 --> 00:01:59,000
၃၇ ဆပိုၿပီး

48
00:01:59,000 --> 00:02:02,000
ဒုတိယအၾကိမ္မွာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။

49
00:02:02,000 --> 00:02:04,000
ဒီလူေတြဟာ ...တကယ္ပဲ

50
00:02:04,000 --> 00:02:06,000
အႏၲရာယ္နဲ႔ နီးေနတဲ့လူေတြပါ။

51
00:02:06,000 --> 00:02:09,000
သူတို႔ကို ရုန္းထြက္ႏိုင္ဖို႔ ၀ိုင္း၀န္းေဖးကူႏိုင္တဲ့ အရာအနည္းငယ္သာ ရွိတာရယ္...

52
00:02:09,000 --> 00:02:11,000
ဘာေတြျဖစ္လာသလဲ..

53
00:02:11,000 --> 00:02:14,000
အဲဒီလူေတြသူတို႔ရဲ႕ဘ၀ေတြကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားတဲ့အခါ ဘာေတြျဖစ္လာသလဲဆိုတာရယ္...

54
00:02:14,000 --> 00:02:16,000
သူတို႔ရဲ႕ပါတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိေနတဲ့ သတ္ေသျခင္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အစြဲေတြ အျမင္ေတြရဲ႕ သက္ေရာက္မွဳေၾကာင့္ေပ့ါ..

55
00:02:16,000 --> 00:02:18,000
ကၽြန္ေတာ္တို႔က သူတို႔ကို ဘာေျပာသင့္လဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ မေသခ်ာပါဘူး။

56
00:02:18,000 --> 00:02:21,000
ဒါေၾကာင့္ အမ်ားအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘာမွ မေျပာျဖစ္ၾကပါဘူး။

57
00:02:21,000 --> 00:02:23,000
အဲလိုေနလိုက္ၾကတဲ့အခါ သူတို႔ရဲ႕ အထီးက်န္မႈပို ပိုဆိုးလာေစပါေရာ..

58
00:02:23,000 --> 00:02:26,000
အထီးက်န္မႈဆိုတာ ဂၽြန္တို႔လို လူေတြ ရင္ဆိုင္ေနရတာပါ။

59
00:02:28,000 --> 00:02:30,000
ကၽြန္ေတာ္ ဂၽြန္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကို ေသခ်ာသိပါတယ္။

60
00:02:30,000 --> 00:02:33,000
ဘာျဖစ္္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဂၽြန္ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ...

61
00:02:34,000 --> 00:02:37,000
အင္း..ေနာက္ၿပီးေတာ့...ဒီေန႔

62
00:02:37,000 --> 00:02:40,000
လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔..

63
00:02:40,000 --> 00:02:42,000
ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္ သိရွိခဲ့ပါတယ္။

64
00:02:42,000 --> 00:02:45,000
ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ကိုေပ့ါ..

65
00:02:46,000 --> 00:02:49,000
ဒါေပမယ့္ ....၂၀၀၆ ခုႏွစ္မွာ အလြန္ခ်စ္ရတဲ့ ဆရာကို ဆံုးရွံဳးရၿပီး...

66
00:02:49,000 --> 00:02:53,000
ကုိယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္ကိုလည္း ဆံုးရွံဳးခဲ့ရပါတယ္။

67
00:02:53,000 --> 00:02:56,000
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က TEDActive မွာ ထိုင္ေနရင္းနဲ႔..

68
00:02:56,000 --> 00:02:59,000
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိလိုက္တာက ကၽြန္ေတာ္ ေရငံုႏွဳတ္ပိတ္မေနသင့္ေတာ့ဘူးလို႔...

69
00:02:59,000 --> 00:03:01,000
ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ဒါနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အစြဲေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး..

70
00:03:01,000 --> 00:03:04,000
ျဖန္႔ေ၀သင့္တဲ့ ဒီအိုင္ဒီယာေလးအေၾကာင္း ေျပာျပဖို႔။

71
00:03:04,000 --> 00:03:06,000
အဲဒါဟာ..

72
00:03:06,000 --> 00:03:09,000
ခက္ခဲတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်ခဲ့ရတဲ့လူေတြကို ...

73
00:03:09,000 --> 00:03:11,000
သူတို႔ရဲ႕ဘ၀ ျပန္ရွင္သန္လာႏိုင္ဖို႔....

74
00:03:11,000 --> 00:03:14,000
အကူအညီေပးႏိုင္မယ့္အရာေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အကူအညီေတြ ပိုလိုအပ္ေနပါတယ္။

75
00:03:15,000 --> 00:03:18,000
The Trevor Project မွာေျပာသလိုပဲ... ပိုေတာ့ ေကာင္းလာပါတယ္။

76
00:03:18,000 --> 00:03:21,000
ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို တိုးတက္ေကာင္းမြန္လာပါတယ္။

77
00:03:21,000 --> 00:03:23,000
ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က အေရွ႕က ထြက္ရပ္ဖို႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္။

78
00:03:23,000 --> 00:03:25,000
ဒီကေန႔ရွိေနတဲ့ လံုး၀ျခားနားတဲ့ အလံုပိတ္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနရာကေနေပါ့..

79
00:03:25,000 --> 00:03:28,000
ခင္ဗ်ားတို႔ကို တြန္းအားေပးဖို႔...တိုက္တြန္းဖို႔ပါ။

80
00:03:28,000 --> 00:03:30,000
အကယ္၍သင္သာ...

81
00:03:30,000 --> 00:03:34,000
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းၾကံဖို႔ စဥ္းစား (သို႔) ၾကိဳးစားဖူးတယ္ဆိုရင္..

82
00:03:34,000 --> 00:03:37,000
ဒါမွမဟုတ္..သင့္အသိအကၽြမ္းထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္က ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္...

83
00:03:37,000 --> 00:03:40,000
အဲဒီအေၾကာင္းကို ထုတ္ေျပာပါ။ အကူအညီရယူပါ။

84
00:03:40,000 --> 00:03:43,000
ဒါဟာ..ေျပာျပသင့္တဲ့ အေၾကာင္းအရာျဖစ္ပါတယ္။

85
00:03:43,000 --> 00:03:46,000
ေနာက္ၿပီး ဒါဟာ တျခားလူကို ေ၀ငွသင့္တဲ့ အိုင္ဒီယာတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

86
00:03:46,000 --> 00:03:48,000
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

87
00:03:48,000 --> 00:03:53,000
လက္ခုပ္သံမ်ား...