Cześć. Mam na imię Tony 
i to jest Every Frame a Painting.

Dziś zajmę się czymś innym niż zwykle,
czyli rozwiązywaniem problemów.

Jednym z powodów, dla których lubię tworzenie 
filmów jest to, że czasem trzeba znaleźć

sposób na pokonanie pewnych przeszkód.

Na przykład, jak pokazać wiadomość 
tekstową w filmie?

Ale łamigłówka. Pisanie wiadomości 
jest wizualne, więc teoretycznie

to nie powinno być trudne.

A i tak za każdym razem, gdy
pokazuje się w filmach telefon,

słychać ziewających widzów. W wielu 
filmach postacie nie piszą

lub wiadomości czytają głośno jak idioci.

Nawet gorzej: usprawiedliwiają w jakiś 
sposób to, że telefony nie działają.

W 97% całego kraju Internet jest dostępny, 
a my znajdujemy się w pozostałych 3%.

Ale w ciągu ostatnich czterech lub pięciu 
lat coś się zmieniło. Filmowcy

zaczęli stosować nowe sposoby
ukazywania wiadomości na ekranie.

Ta eksplozja nastąpiła w trakcie kilku lat.

Najpierw zauważyłem to w 
Sherlocku BBC.

Ale twitterowicze pomogli mi znaleźć 
wcześniejsze przykłady z oper mydlanych,

filmów dla nastolatków

i tych południowokoreańskich i japońskich.

Niezależnie od tego, gdzie zobaczyłeś 
to najpierw, to pokazuje, jak

forma filmowa ciągle ewoluuje.

Więc po co filmowcy to robią?

Widzę trzy powody.

Po pierwsze, oszczędność pieniędzy. W historii, 
gdzie SMS-y są istotne,

reżyser może zaoszczędzić, nie kręcąc 
sześćdziesięciu zbliżeń telefonów.

Wystarczy After Effects i on:

Tutaj Andrew Kramer
dla Video Copilot.net

Po drugie, to skuteczne artystycznie.
Ujęcie telefonu jest powolne, ponieważ

musi on być na ekranie wystarczająco 
długo, by widz mógł odczytać wiadomość

Czasami zapisaną olbrzymią, 
absurdalną czcionką.

Pisanie na ekranie rozwiązuje wiele.
Pozwala połączyć działanie

i reakcję w jednej klatce.
A co najlepsze,

dostajemy nieprzerwany pokaz 
występu aktora, co zawsze jest w cenie.

Po trzecie, elegancki design.

I tutaj wygrywa Sherlock.
Klasa sama w sobie.

Widać brak chmurki 
dookoła tekstu, ponieważ

ona wychodzi z mody.

Font jest niezmienny dla każdego sezonu.
Kolor biały

zamiast różnych kolorów 
dla różnych bohaterów.

Nie wiemy, kto wysyła, a kto odbiera, 
co jest wspaniałe, ponieważ widz

musi wywnioskować, przez co
jest bardziej zaangażowany.

Słowa pojawiają się obok telefonu,
ale unoszą się niezależnie.

Porównaj to z tym filmem, w którym
wiadomości są przyczepione

do urządzenia.
Zaraz, nie, do osoby.

Nie, do urządzenia.
Zdecydujcie się.

Kto wie? Może to będzie nowa konwencja,

a może tylko odskocznią.
— Nie.

Choć Sherlock może rozwiązał 
problem z wiadomościami,

to pojawia się kolejny.

Wielu próbowało, ale nadal 
nie ma dobrej metody

ukazywania Internetu.

Niektóre metody nie są tanie.

Inne nieskuteczne.

Jeszcze inne... no cóż.

Jestem fanem nowego trendu 
zwanego desktop film.

Tutaj akcja ma miejsce na ekranie.

— Pokażę Ci.

Mogę mówić tylko za siebie, ale te 
filmy wiernie oddają to, jak

otrzymuję informacje na co dzień.

Niektóre mają wydźwięk emocjonalny.

Inne są tajemnicze.

A inne w cudowny sposób eksperymentują.

Zobaczmy, jak było wcześniej.

— Bilet do Tokio poproszę.

W ciągu ostatnich 20 lat w animacji 
pojawiały się dzikie i szalone

sposoby ukazywania 
wirtualnego świata.

Albo superpłaskie i lewitujące,

albo posty w postaci pól tekstowych,

albo jako podłączenie się 
do oddzielnego zielonego świata.

Jest też kilka innych fascynujących 
możliwości, które

mogą działać lub nie 
w innych filmach

i które warto rozważyć.

Nawet w filmach akcji 
azjatyckich reżyserów.

Pokoje, gdzie ludzie czatowali.

Animowany świat wewnątrz komórki.

To wszystko eksperymenty,
a niektóre — jawne porażki.

Ale to dobrze,
bo ludzie się starają.

I chociaż tutaj mamy równe szanse. 
Wszyscy mamy

równe szanse w wykombinowaniu 
kolejnego rozwiązania

jak hollywoodzkie filmy. W takich 
sytuacjach brak pieniędzy to zaleta.

Pamiętaj: tanie, skuteczne, eleganckie.

Z tego, co wiem, już 
mamy rozwiązanie

— Haker.

Sherlock je ma.

Jednak w międzyczasie warto 
docenić mały kroczek

w słuszną stronę. To znak, że
film nie jest głazem.

Ludzie nie przestają wymyślać rzeczy.
I teraz widzę

duży problem, póki co bez rozwiązania. 
Wszyscy mają równe szanse, tylko muszą

znaleźć się ci, którzy 
będą szukać rozwiązania.