0:00:04.230,0:00:05.250
เจริญพร

0:00:05.250,0:00:07.085
เร็วไปนิดหนึ่ง

0:00:07.085,0:00:15.032
แต่ว่าทุกคนพร้อมแล้วก็เริ่มเลย

0:00:15.032,0:00:17.677
เรื่องการปฏิบัติธรรม

0:00:17.677,0:00:20.168
เราอย่าคิดว่าเป็นเรื่องยาก

0:00:20.168,0:00:22.698
ส่วนใหญ่เราชอบคิดว่า

0:00:22.698,0:00:26.547
การปฏิบัติธรรมต้องไปทำอะไรที่มันยากๆ

0:00:26.547,0:00:29.526
ที่แท้แล้วการปฏิบัติธรรมอยู่ที่ตัวเราเอง

0:00:29.526,0:00:32.858
ถ้าเราคอยมีสติรู้ทันตัวเองบ่อยๆ

0:00:32.858,0:00:35.077
รู้ทันร่างกายรู้ทันจิตใจบ่อยๆ

0:00:35.077,0:00:39.436
สติจะเกิด

0:00:39.436,0:00:44.330
สติไม่ใช่เป็นของเกิดได้ง่ายๆ

0:00:44.330,0:00:47.829
เราต้องอาศัยค่อยๆ ฝึก ค่อยๆ ดู

0:00:47.829,0:00:50.807
ดูร่างกายบ่อยๆ ดูจิตใจบ่อยๆ

0:00:50.807,0:00:53.037
ถ้าเราได้เคล็ดลับตัวนี้

0:00:53.037,0:00:54.937
แล้วการภาวนาจะง่าย

0:00:54.937,0:00:57.433
เรียกว่าง่ายเพราะมันไม่ได้ทำอะไร

0:00:57.433,0:00:59.615
เราใช้ชีวิตของเราปกติอย่างนี้

0:00:59.615,0:01:02.060
หลวงพ่อปราโมทย์ท่านบอกเราบ่อยๆ

0:01:02.060,0:01:03.272
เวลาจะภาวนา

0:01:03.272,0:01:05.709
ใช้จิตธรรมดาปกติของมนุษย์นี่ล่ะ

0:01:05.709,0:01:07.338
แต่เราคอยฝึกสติ

0:01:07.338,0:01:09.070
คอยรู้ทันร่างกาย

0:01:09.070,0:01:12.114
รู้ทันจิตใจตัวเองบ่อยๆ

0:01:12.114,0:01:14.290
ร่างกายที่ตัวเองต้องรู้

0:01:14.290,0:01:17.224
อย่างคนชอบทำอานาปานสติ

0:01:17.224,0:01:19.313
ก็ดูร่างกายหายใจออก

0:01:19.313,0:01:20.916
ดูร่างกายหายใจเข้า

0:01:20.916,0:01:22.129
คนละอัน

0:01:22.129,0:01:25.327
ส่วนใหญ่พอเราบอกให้ไปดูร่างกายหายใจออก

0:01:25.327,0:01:27.147
ไปดูร่างกายหายใจเข้า

0:01:27.147,0:01:31.194
นักปฏิบัติส่วนใหญ่จะไปเพ่งไปจ้อง

0:01:31.194,0:01:33.018
จ้องดูลมหายใจ

0:01:33.018,0:01:34.771
ตัวนี้คือการเพ่ง

0:01:34.771,0:01:37.268
แต่บางคนพอเราดูลมหายใจออก

0:01:37.268,0:01:38.677
ดูลมหายใจเข้า

0:01:38.677,0:01:40.400
ดูไปพักหนึ่งก็ไหลไปคิด

0:01:40.400,0:01:41.645
ไหลไปฟุ้งซ่าน

0:01:41.645,0:01:43.306
อันนี้คือหลงขาดสติ

0:01:43.306,0:01:45.888
ทำอย่างไรเราจะดูร่างกายหายใจออก

0:01:45.888,0:01:47.918
ร่างกายหายใจเข้าได้บ่อยๆ

0:01:47.918,0:01:49.310
ถ้าเราดูได้บ่อยๆ

0:01:49.310,0:01:51.554
ต่อไปร่างกายหายใจออกก็รู้สึกตัว

0:01:51.554,0:01:54.547
ร่างกายหายใจเข้าก็จะรู้สึกตัว

0:01:54.547,0:01:58.626
หัดสังเกตสภาวะไป

0:01:58.626,0:02:00.668
อย่างเราจงใจดูลมหายใจเข้า

0:02:00.668,0:02:02.387
ดูลมหายใจออก

0:02:02.387,0:02:03.884
นี่คือการเพ่ง

0:02:03.884,0:02:06.330
แต่ถ้าเราดูลมหายใจเข้าหายใจออก

0:02:06.330,0:02:08.432
แล้วใจไหลไปคิดไหลไปฟุ้งซ่าน

0:02:08.432,0:02:09.744
อันนี้คือขาดสติ

0:02:09.744,0:02:11.634
แต่ถ้าเรามีสติระลึกรู้

0:02:11.634,0:02:13.759
เห็นร่างกายหายใจออกก็รู้

0:02:13.759,0:02:15.894
เห็นร่างกายหายใจเข้าก็รู้

0:02:15.894,0:02:17.478
อันนี้คือเรามีสติ

0:02:17.478,0:02:19.870
ถ้าคนชอบอานาปานสติ

0:02:19.870,0:02:22.853
อย่างหลวงพ่อปราโมทย์ท่านชอบตัวนี้

0:02:22.853,0:02:25.168
เพราะท่านฝึกของท่านมาแต่เด็ก

0:02:25.168,0:02:28.794
สมัยที่พระอาจารย์หัดภาวนา

0:02:28.794,0:02:31.274
ตัวนี้พระอาจารย์ไม่ค่อยชอบหรอก

0:02:31.274,0:02:33.527
เพราะสมัยก่อนเป็นโรคภูมิแพ้

0:02:33.527,0:02:34.951
หายใจไม่ค่อยได้

0:02:34.951,0:02:37.404
ก็เลยไม่ค่อยชอบทำกรรมฐานตัวนี้

0:02:37.404,0:02:39.654
แต่ว่าตัวที่พระอาจารย์ชอบทำคือ

0:02:39.654,0:02:41.638
ร่างกายเคลื่อนไหวเรารู้

0:02:41.638,0:02:43.458
ร่างกายหยุดนิ่งเรารู้

0:02:43.458,0:02:45.335
ร่างกายกระดุกกระดิกเรารู้

0:02:45.335,0:02:48.322
ร่างกายเคลื่อนไหวตลอดเวลา

0:02:48.322,0:02:50.723
อย่างบางคนก็กระดุกกระดิก

0:02:50.723,0:02:52.101
บางคนก็เกาขา

0:02:52.101,0:02:54.362
บางคนก็ส่ายไปส่ายมา

0:02:54.362,0:02:55.919
ขยับไปขยับมา

0:02:55.919,0:02:59.838
คอยรู้สึก รู้สึกบ่อยๆ

0:02:59.838,0:03:02.335
ร่างกายเคลื่อนไหวก็รู้สึก

0:03:02.335,0:03:04.037
ร่างกายหยุดนิ่งก็รู้สึก

0:03:04.037,0:03:06.648
เหมือนกันนะถ้าสมมติเรา

0:03:06.648,0:03:10.099
อย่างบางคนทำกรรมฐานเคลื่อนไหวทำจังหวะ

0:03:10.099,0:03:13.609
ถ้าเวลาทำจังหวะเราจดจ่อ

0:03:13.609,0:03:16.292
หรือว่าจงใจทำจังหวะมากเกินไป

0:03:16.292,0:03:19.135
จงใจดูร่างกายเคลื่อนไหวมากเกินไป

0:03:19.135,0:03:20.437
นี่คือการเพ่ง

0:03:20.437,0:03:23.087
หรือว่าเราเคลื่อนไหวไป

0:03:23.087,0:03:24.893
เคลื่อนไหวจนชำนาญ

0:03:24.893,0:03:26.444
จำแต่ละรูปได้

0:03:26.444,0:03:29.453
ทำไปแล้วก็ใจเราเผลอเพลินไป

0:03:29.453,0:03:31.345
ไหลไปคิดไหลไปฟุ้งซ่าน

0:03:31.345,0:03:32.579
นี่คือขาดสติ

0:03:32.579,0:03:35.709
ฉะนั้นเคลื่อนไหวก็คอยรู้สึก

0:03:35.709,0:03:37.507
ร่างกายหยุดนิ่งก็รู้สึก

0:03:37.507,0:03:39.734
ร่างกายกระดุกกระดิกก็รู้สึก

0:03:39.734,0:03:42.130
เราหัดดูไป ดูไปบ่อยๆ

0:03:42.130,0:03:44.811
ต่อไปร่างกายเคลื่อนไหวมันจะรู้สึกเอง

0:03:44.811,0:03:47.073
ร่างกายหยุดนิ่งมันจะรู้สึกเอง

0:03:47.073,0:03:48.705
ที่รู้สึกเองตัวนี้คือสติ

0:03:48.705,0:03:50.474
มันระลึกรู้ร่างกาย

0:03:50.474,0:03:53.584
อีกตัวหนึ่งร่างกายยืนก็รู้

0:03:53.584,0:03:55.006
ร่างกายเดินก็รู้

0:03:55.006,0:03:56.207
ร่างกายนั่งก็รู้

0:03:56.207,0:03:59.306
ร่างกายนอนก็รู้ หัดดูไป

0:03:59.306,0:04:02.564
เหมือนกันถ้าเราเจตนาจะดู

0:04:02.564,0:04:04.738
จงใจดูร่างกายยืน ร่างกายเดิน

0:04:04.738,0:04:06.913
ร่างกายนั่ง ร่างกายนอน

0:04:06.913,0:04:08.568
อันนี้คือการเพ่ง

0:04:08.568,0:04:12.212
หรือว่าเวลาเราดูร่างกายยืน

0:04:12.212,0:04:15.773
ร่างกายเดิน ร่างกายนั่ง หรือร่างกายนอน

0:04:15.773,0:04:18.046
แต่เวลาเราดูไปดูมา

0:04:18.046,0:04:20.150
มันไหลไปคิดไหลไปเพลิดเพลิน

0:04:20.150,0:04:21.348
นี่คือขาดสติ

0:04:21.348,0:04:23.966
เราต้องมีสติอยู่กับการรู้

0:04:23.966,0:04:26.107
รูปยืน รูปเดิน รูปนั่ง รูปนอน

0:04:26.107,0:04:28.488
อันนี้ต้องไปค่อยหัดสังเกต

0:04:28.488,0:04:30.013
เวลาเราหัดดู

0:04:30.013,0:04:34.480
ถ้าเราจงใจเราเจตนาแรงคือการเพ่ง

0:04:34.480,0:04:37.496
แต่ว่าถ้าเราดูจนชำนาญ

0:04:37.496,0:04:38.924
เราคิดว่าเราดูอยู่

0:04:38.924,0:04:41.200
แต่ว่ามันแอบไปคิดแอบไปฟุ้งซ่าน

0:04:41.200,0:04:43.008
คือหลงไป ขาดสติ

0:04:43.008,0:04:44.648
ทำอย่างไรเราจะฝึก

0:04:44.648,0:04:46.580
ให้มีสติอยู่กับร่างกายบ่อยๆ

0:04:46.580,0:04:48.070
ถ้าเราฝึกตรงนี้ได้

0:04:48.070,0:04:49.946
เราไปฝึกเดินจงกรม

0:04:49.946,0:04:51.797
ก็เห็นร่างกายเดินจงกรม

0:04:51.797,0:04:54.680
มีสติระลึกรู้อยู่ที่การเดินจงกรม

0:04:54.680,0:04:56.608
แต่นักปฏิบัติส่วนใหญ่

0:04:56.608,0:04:58.672
ที่ครูบาอาจารย์ท่านบอก

0:04:58.672,0:05:01.771
ร้อยทั้งร้อยเวลาเราไปเดินจงกรม

0:05:01.771,0:05:03.176
เราก็ไปเพ่ง

0:05:03.176,0:05:05.015
ไม่เพ่งบางทีเดินจงกรมไป

0:05:05.015,0:05:08.100
เดินจนเพลินๆ ก็ไหลไปคิดไหลไปฟุ้งซ่าน

0:05:08.100,0:05:09.496
อันนี้คือขาดสติ

0:05:09.496,0:05:12.097
มันคือว่าทำไมนักปฏิบัติส่วนใหญ่

0:05:12.097,0:05:13.848
ปฏิบัติแล้วไม่ค่อยได้ผล

0:05:13.848,0:05:16.102
เพราะปฏิบัติแล้วมันไม่ค่อยมีสติ

0:05:16.102,0:05:19.029
ปฏิบัติแล้วส่วนใหญ่เพ่งเอา

0:05:19.029,0:05:23.357
อย่างพวกเราคนจีนที่ส่วนใหญ่ที่มาส่งการบ้าน

0:05:23.357,0:05:27.024
ส่วนใหญ่เราตั้งใจปฏิบัติกันมาก

0:05:27.024,0:05:29.741
ตั้งใจเรียน ตั้งใจภาวนากันมาก

0:05:29.741,0:05:32.406
พอถึงเวลาเราจงใจเยอะ

0:05:32.406,0:05:34.174
พอจงใจเยอะ

0:05:34.174,0:05:36.679
เราจะกลัวหลงกลัวเผลออะไรอย่างนี้

0:05:36.679,0:05:38.043
เราก็ไปเพ่งไว้

0:05:38.043,0:05:40.155
จะพุทโธแล้วก็เพ่งพุทโธ

0:05:40.155,0:05:42.992
จะดูลมหายใจแล้วก็ไปเพ่งลมหายใจ

0:05:42.992,0:05:44.345
จะไปเดินจงกรม

0:05:44.345,0:05:46.333
เราก็ไปเพ่งการเดินจงกรม

0:05:46.333,0:05:48.216
สติเลยไม่เกิด

0:05:48.216,0:05:51.574
สติตัวนี้ที่ว่าไม่เกิดคือสัมมาสติ

0:05:51.574,0:05:53.421
ฉะนั้นเราต้องหัด

0:05:53.421,0:05:54.752
หัดดูให้มันถูก

0:05:54.752,0:05:57.760
รู้ไปสบายๆ

0:05:57.760,0:06:00.027
นี่คือส่วนของร่างกาย

0:06:00.027,0:06:03.605
สภาวะของรูปธรรมที่เราต้องดู

0:06:03.605,0:06:05.078
ไม่ต้องดูทั้งหมด

0:06:05.078,0:06:06.447
ดูตัวที่เราถนัด

0:06:06.447,0:06:10.726
ตัวไหนก็ได้ไม่จำเป็นต้องดูทั้งหมดหรอก

0:06:10.726,0:06:13.794
แต่ว่าถ้าคนที่ท่านสติไวๆ

0:06:13.794,0:06:15.367
บางทีดูได้ทั้งหมด

0:06:15.367,0:06:18.579
อย่างหลวงพ่อปราโมทย์สมัยที่ท่านดู

0:06:18.579,0:06:20.835
ท่านดูลมหายใจ

0:06:20.835,0:06:22.513
ตอนหลังท่านไปหัดดู

0:06:22.513,0:06:24.879
ร่างกายเคลื่อนไหวร่างกายหยุดนิ่ง

0:06:24.879,0:06:27.155
ร่างกายกระดุกกระดิกอะไรอย่างนี้

0:06:27.155,0:06:29.160
ท่านก็หัดรู้สึกตัวตรงนี้ได้

0:06:29.160,0:06:31.027
ท่านบอกว่ารู้สึกตัวตรงนี้

0:06:31.027,0:06:33.231
แล้วสติของท่านไวสติท่านเยอะ

0:06:33.231,0:06:36.161
ท่านบอกตอนนอนนี่มันรู้สึกตัวตลอดเลย

0:06:36.161,0:06:38.687
ร่างกายพลิกซ้ายพลิกขวาก็รู้หมดเลย

0:06:38.687,0:06:39.789
ร่างกายเคลื่อนไหว

0:06:39.789,0:06:40.969
ร่างกายกระดุกกระดิกอะไร

0:06:40.969,0:06:42.076
รู้สึกหมดเลย

0:06:42.076,0:06:44.397
ท่านเลยบอกเลยนอนไม่ค่อยสนุกเลย

0:06:44.397,0:06:47.042
เพราะว่าพอร่างกายขยับปุ๊บก็รู้สึกตัว

0:06:47.042,0:06:49.227
ร่างกายขยับปุ๊บก็รู้สึกตัวอย่างนี้

0:06:49.227,0:06:50.633
เราไปหัดนะ

0:06:50.633,0:06:53.630
หัดให้มันรู้สึกตัวขึ้นมา

0:06:53.630,0:06:56.990
อย่างตอนนั้นพระอาจารย์ที่เล่าให้ฟังวันก่อน

0:06:56.990,0:06:59.699
พระอาจารย์ก็หัดไปดูร่างกายเคลื่อนไหว

0:06:59.699,0:07:00.941
ร่างกายหยุดนิ่ง

0:07:00.941,0:07:02.398
หัดไปอยู่ 3-4 วัน

0:07:02.398,0:07:05.567
พอร่างกายเคลื่อนไหวตอนนั้นเราขาดสติ

0:07:05.567,0:07:08.301
ร่างกายเคลื่อนไหวมันรู้สึกตัวขึ้นมาเลย

0:07:08.301,0:07:09.851
จิตตื่นออกมา

0:07:09.851,0:07:14.019
ตัวนี้จะว่ายากก็ยาก

0:07:14.019,0:07:16.279
แต่ว่าถ้าคนที่ค่อยๆฝึก

0:07:16.279,0:07:18.817
มันจะรู้สึกตัวขึ้นมาได้

0:07:18.817,0:07:24.064
เวลาเราฝึกก็คืออย่าจงใจเยอะ

0:07:24.064,0:07:27.049
ถ้าเราจงใจมันคือการเพ่ง

0:07:27.049,0:07:29.553
ทีนี้เราไม่จงใจ

0:07:29.553,0:07:31.676
มันก็จะหลงขาดสติไป

0:07:31.676,0:07:35.805
แต่ว่าต้องคอยรู้ร่างกายรู้รูปบ่อยๆ

0:07:35.805,0:07:37.870
รู้ไปจนกว่ามันจะจำสภาวะได้

0:07:37.870,0:07:40.898
ต่อไปถ้ามันจำสภาวะของรูปธรรมทั้งหลาย

0:07:40.898,0:07:43.233
ที่พระอาจารย์เล่าให้ฟังได้

0:07:43.233,0:07:45.938
เวลามันเคลื่อนไหวมันรู้สึกของมันเอง

0:07:45.938,0:07:47.294
คล้ายๆ รู้สึกว่า

0:07:47.294,0:07:49.465
ร่างกายมันเคลื่อนไหว มันก็รู้

0:07:49.465,0:07:51.267
ร่างกายหยุดนิ่งมันก็รู้

0:07:51.267,0:07:53.728
ร่างกายยืนเดินนั่งนอนก็รู้

0:07:53.728,0:07:55.361
ร่างกายหายใจออก

0:07:55.361,0:07:57.593
ร่างกายหายใจเข้าก็จะรู้

0:07:57.593,0:08:00.940
นี่ล่ะคือการฝึกสติของการดูร่างกาย

0:08:00.940,0:08:04.471
ส่วนการดูเวทนา

0:08:04.471,0:08:06.187
บางคนชอบดูเวทนา

0:08:06.187,0:08:09.183
เวทนาก็มีความสุข ความทุกข์ ความเฉยๆ

0:08:09.183,0:08:10.732
อันนี้เวทนาทางใจ

0:08:10.732,0:08:12.429
เวทนาทางกายก็มี

0:08:12.429,0:08:14.516
สุขเวทนากับทุกขเวทนา

0:08:14.516,0:08:17.462
แต่ส่วนใหญ่ดูเวทนาทางกายมันดูยาก

0:08:17.462,0:08:19.907
ต้องอาศัยสมาธิสูงๆ หน่อย

0:08:19.907,0:08:23.069
แต่ว่าตัวที่ดูง่ายดูเวทนาทางใจ

0:08:23.069,0:08:25.632
เวทนาทางใจเกิดตลอดเวลา

0:08:25.632,0:08:28.350
อย่างตอนนี้เรามีความสุข

0:08:28.350,0:08:31.675
หรือเรามีความทุกข์หรือว่าเราเฉยๆ

0:08:31.675,0:08:32.837
เราก็รู้ไป

0:08:32.837,0:08:36.506
รู้ไปจนกว่ามันจะจำสภาวะของเวทนาพวกนี้ได้

0:08:36.506,0:08:39.387
สติก็จะเกิดขึ้นมาเอง

0:08:39.387,0:08:42.381
จริงๆ ครูบาอาจารย์บางท่าน

0:08:42.381,0:08:44.769
ก็บอกตัวเวทนานี่ดูง่าย

0:08:44.769,0:08:46.684
แต่จริงๆ มันแล้วแต่คนถนัด

0:08:46.684,0:08:48.607
ถ้าเราถนัดเราก็ดู

0:08:48.607,0:08:50.621
ถ้าเราไม่ถนัดเราก็ไปดูตัวอื่น

0:08:50.621,0:08:54.554
ตัวอีกตัวหนึ่งคือตัวความปรุงแต่ง

0:08:54.554,0:08:57.508
ปรุงจิต ปรุงกุศล ปรุงอกุศล

0:08:57.508,0:08:58.671
เราหัดดูไป

0:08:58.671,0:09:01.047
จิตมีความโกรธเราก็รู้ทัน

0:09:01.047,0:09:03.227
จิตไม่โกรธเราก็รู้ทัน

0:09:03.227,0:09:05.546
จิตมีความโลภเราก็รู้ทัน

0:09:05.546,0:09:07.395
จิตไม่มีความโลภเราก็รู้ทัน

0:09:07.395,0:09:09.958
หรือจิตหลงเราก็รู้ทัน

0:09:09.958,0:09:12.395
จิตไม่หลงเราก็รู้

0:09:12.395,0:09:15.542
แต่ส่วนใหญ่จิตหลงจิตไม่หลงจะดูยาก

0:09:15.542,0:09:19.375
จิตหลงนี่มีหลายตัว

0:09:19.375,0:09:22.222
อย่างตัวฟุ้งซ่าน ตัวหดหู่

0:09:22.222,0:09:24.629
เราค่อยๆ สังเกตไป

0:09:24.629,0:09:26.012
เราหัดดูสภาวะไป

0:09:26.012,0:09:28.467
อย่างตัวความโกรธนี่มีเยอะแยะเลย

0:09:28.467,0:09:30.186
ถ้าเราค่อยๆ สังเกต

0:09:30.186,0:09:32.292
โกรธแรงๆ โกรธเบาๆ

0:09:32.292,0:09:34.365
หรือว่าหงุดหงิดอะไรอย่างนี้

0:09:34.365,0:09:37.116
อย่างรำคาญอะไรอย่างนี้

0:09:37.116,0:09:38.252
เราหัดดูไป

0:09:38.252,0:09:40.851
ถ้าเราค่อยๆ สังเกต

0:09:40.851,0:09:44.318
ค่อยๆ ดูสภาวะของนามธรรมเหล่านี้ไปเรื่อยๆ

0:09:44.318,0:09:46.756
ต่อไปจิตมันจำสภาวะ

0:09:46.756,0:09:49.084
ของนามธรรมทั้งหลายเหล่านี้ได้

0:09:49.084,0:09:51.483
จิตจะตื่นออกมาเอง

0:09:51.483,0:09:53.687
ถ้าเราจำสภาวะ

0:09:53.687,0:09:56.025
ของรูปของนามธรรมทั้งหลาย

0:09:56.025,0:09:58.147
ที่เราฝึกดูสภาวะตัวนี้บ่อยๆ

0:09:58.147,0:10:01.353
ถ้ามันจำรูปจำนามธรรมพวกนี้บ่อยๆ

0:10:01.353,0:10:03.300
จิตจะตื่นออกมาเอง

0:10:03.300,0:10:06.346
แล้วพอมันตื่นออกมาเราจะรู้สึกเลย

0:10:06.346,0:10:07.860
เราไม่ได้ทำอะไร

0:10:07.860,0:10:09.550
มันแค่รู้ของมันเฉยๆ

0:10:09.550,0:10:13.677
แต่ว่าถ้าเรายังบังคับร่างกายบังคับจิตใจ

0:10:13.677,0:10:16.379
หรือว่ายังไหลไปคิดเรื่องกรรมฐาน

0:10:16.379,0:10:18.147
ไหลไปคิดเรื่องร่างกาย

0:10:18.147,0:10:20.655
ไหลไปคิดเรื่องนามธรรมเรื่องจิตใจ

0:10:20.655,0:10:22.332
สติไม่เกิด

0:10:22.332,0:10:23.788
ใจไม่ตื่นออกมา

0:10:23.788,0:10:25.568
ฝึกตัวนี้บ่อยๆ

0:10:25.568,0:10:27.951
ถ้าเราฝึกพวกนี้ได้บ่อยๆ

0:10:27.951,0:10:30.302
ใจจะตื่นออกมา

0:10:30.302,0:10:32.500
ต่อไปร่างกายเคลื่อนไหวก็รู้สึก

0:10:32.500,0:10:34.537
นามธรรมเกิดก็รู้สึก

0:10:34.537,0:10:37.960
เราค่อยๆ ฝึกสติอยู่กับร่างกาย

0:10:37.960,0:10:39.892
อยู่กับจิตใจบ่อยๆ

0:10:39.892,0:10:41.660
ถ้าเรามีสติตัวนี้ได้

0:10:41.660,0:10:44.204
มันเกิดสัมมาสติขึ้นมาได้

0:10:44.204,0:10:47.098
ที่เราระลึกรู้รูปธรรมนามธรรม

0:10:47.098,0:10:49.781
ในร่างกายในจิตใจของเราตัวนี้ได้บ่อยๆ

0:10:49.781,0:10:52.019
สัมมาสมาธิจะเกิดขึ้นมาเอง

0:10:52.019,0:10:56.856
สมัยที่พระอาจารย์ฝึกไม่ได้ว่า...

0:10:56.856,0:10:59.944
ช่วงแรกไม่ได้ว่าฝึกยากเย็นอะไร

0:10:59.944,0:11:02.120
ฝึกหัดดูสภาวะอย่างนี้

0:11:02.120,0:11:04.563
ร่างกายเคลื่อนไหวก็รู้สึก

0:11:04.563,0:11:06.098
ร่างกายหยุดนิ่งก็รู้สึก

0:11:06.098,0:11:09.098
ตอนที่ฝึกมันมีเจตนา

0:11:09.098,0:11:10.920
แต่ไม่ได้เจตนาแรง

0:11:10.920,0:11:13.752
เจตนาแรงๆ คือการเพ่งร่างกาย

0:11:13.752,0:11:17.623
ตัวนี้จะทำให้สัมมาสติไม่เกิด

0:11:17.623,0:11:20.450
เราหัดดูไปสบายๆ อย่างนี้ล่ะ

0:11:20.450,0:11:22.292
ดูร่างกายเคลื่อนไหวก็รู้

0:11:22.292,0:11:23.766
ร่างกายหยุดนิ่งก็รู้

0:11:23.766,0:11:25.879
ตามดูร่างกายไปบ่อยๆ

0:11:25.879,0:11:28.148
พอมันจำรูปของร่างกาย

0:11:28.148,0:11:30.115
รูปร่างกายตอนนั้นที่พระอาจารย์

0:11:30.115,0:11:31.720
ดูรูปของร่างกายคือ

0:11:31.720,0:11:33.771
รูปเคลื่อนไหว รูปหยุดนิ่ง

0:11:33.771,0:11:35.882
รูปกระดุกกระดิก

0:11:35.882,0:11:38.457
พอมันจำรูปของพวกนี้ได้

0:11:38.457,0:11:40.210
ต่อไปเราเคลื่อนไหว

0:11:40.210,0:11:41.968
สติมันเกิดของมันเอง

0:11:41.968,0:11:44.451
ตอนสติมันเกิดของมันเองเรายังรู้สึก

0:11:44.451,0:11:45.827
เออ แปลกดี

0:11:45.827,0:11:48.758
ไม่คิดว่าตอนที่เราหลงๆ

0:11:48.758,0:11:51.325
แล้วเราเคลื่อนไหว สติมันจะเกิด

0:11:51.325,0:11:53.739
อย่างหลวงพ่อปราโมทย์ท่านเคยเล่า

0:11:53.739,0:11:56.195
ตอนนั้นท่านไปดูสายหลวงพ่อเทียน

0:11:56.195,0:11:58.887
ทำกรรมฐานเคลื่อนไหวหยุดนิ่งอะไรอย่างนี้

0:11:58.887,0:12:00.254
ทำจังหวะ

0:12:00.254,0:12:02.880
ท่านไปดูแล้วตอนแรกท่านเป็นคนโทสะ

0:12:02.880,0:12:05.444
ให้ไปทำครบทั้งเซ็ตของจังหวะนั้น

0:12:05.444,0:12:07.506
14 หรืออะไรนั่น

0:12:07.506,0:12:11.315
ท่านบอกว่าทำแล้วมันเยอะไป

0:12:11.315,0:12:13.631
ท่านไม่ชอบ อะไรที่เยอะๆ

0:12:13.631,0:12:15.129
ดูแล้วมันรำคาญ

0:12:15.129,0:12:17.213
ท่านก็เลยไปขยับมือ

0:12:17.213,0:12:19.004
มือเคลื่อนไหวก็รู้สึก

0:12:19.004,0:12:21.508
มือกำก็รู้สึก มือแบก็รู้สึก

0:12:21.508,0:12:23.744
ทำขยับมือแล้วรู้สึกไป

0:12:23.744,0:12:25.836
ท่านบอกทำอยู่ไม่กี่วันหรอก

0:12:25.836,0:12:29.577
วันหนึ่งเดินไปที่ถนน

0:12:29.577,0:12:30.958
เห็นเพื่อน

0:12:30.958,0:12:33.787
เพื่อนสนิท เพื่อนเก่า

0:12:33.787,0:12:36.288
ไม่ได้เจอกันนานอยู่ตรงข้ามถนน

0:12:36.288,0:12:39.442
ตอนที่เห็นดีใจ

0:12:39.442,0:12:41.045
แต่ว่าไม่เห็นจิต

0:12:41.045,0:12:43.947
พอขาก้าวจะข้ามถนนไปนี่

0:12:43.947,0:12:48.235
ด้วยความที่ท่านเคยฝึกขยับมือจนสติเกิดแล้ว

0:12:48.235,0:12:49.625
พอขาก้าวปุ๊บ

0:12:49.625,0:12:50.795
สติมันเกิดเลย

0:12:50.795,0:12:51.922
มันรู้ทัน

0:12:51.922,0:12:53.905
นี่คือสติที่เกิดอัตโนมัติ

0:12:53.905,0:12:57.582
เราต้องฝึกจนกว่าสติมันจะเกิดอัตโนมัติ

0:12:57.582,0:13:01.112
สติอัตโนมัติเป็นเรื่องที่ทำเอาไม่ได้

0:13:01.112,0:13:03.247
แต่มันรู้สึกตัวของมันเอง

0:13:03.247,0:13:06.750
ถ้าเรายังบังคับให้มันเกิดมันไม่เกิด

0:13:06.750,0:13:08.286
ส่วนใหญ่มันจะเพ่ง

0:13:08.286,0:13:10.771
หรือไปคิดจะให้มันเกิดก็ไม่เกิด

0:13:10.771,0:13:12.439
ส่วนใหญ่มันจะฟุ้งซ่าน

0:13:12.439,0:13:14.063
เราค่อยๆ ฝึกนะ

0:13:14.063,0:13:18.174
ตัวนี้มันต้องเห็นทั้งรูปธรรมทั้งนามธรรม

0:13:18.174,0:13:19.832
เห็นตัวสภาวะจริงๆ

0:13:19.832,0:13:22.783
แล้วมีสติคอยระลึกรู้บ่อยๆ

0:13:22.783,0:13:25.576
จะดูร่างกายหายใจออกก็ได้

0:13:25.576,0:13:27.901
จะดูร่างกายหายใจเข้าก็ได้

0:13:27.901,0:13:30.206
หรือดูรูปหายใจออก

0:13:30.206,0:13:31.484
ดูรูปหายใจเข้า

0:13:31.484,0:13:35.324
ดูรูปยืน รูปเดิน รูปนั่ง รูปนอน

0:13:35.324,0:13:38.234
รูปเคลื่อนไหว รูปหยุดนิ่ง

0:13:38.234,0:13:39.464
เราหัดดูไป

0:13:39.464,0:13:41.808
จริงๆ รูปมีมากกว่านี้

0:13:41.808,0:13:44.147
แต่ว่าอันนี้คือเหมาะกับพวกเรา

0:13:44.147,0:13:47.857
เหมาะกับพวกเราที่ไม่ได้ทรงสมาธิ

0:13:47.857,0:13:49.390
จิตไม่ได้ทรงฌาน

0:13:49.390,0:13:52.394
จริงๆ อย่างรุ่นครูบาอาจารย์ท่านดูกัน

0:13:52.394,0:13:55.048
ท่านดูกันถึงธาตุ 4 อย่างนี้

0:13:55.048,0:13:57.255
ในร่างกายแต่ละอวัยวะ

0:13:57.255,0:13:59.576
พอแยกๆ ออกไปกลายเป็นธาตุ

0:13:59.576,0:14:01.922
ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ

0:14:01.922,0:14:03.927
แต่ตัวนี้มันยาก

0:14:03.927,0:14:06.734
ถ้าให้เราไปภาวนาส่วนใหญ่ก็จะคิดเอา

0:14:06.734,0:14:09.457
ทีนี้รูปที่เราดูได้ง่ายๆ

0:14:09.457,0:14:11.191
อย่างที่พระอาจารย์เล่า

0:14:11.191,0:14:13.210
รูปร่างกายหายใจออก

0:14:13.210,0:14:14.810
ร่างกายหายใจเข้า

0:14:14.810,0:14:17.498
อันนี้รูปที่เราดูได้

0:14:17.498,0:14:21.007
หรือรูปยืน รูปเดิน รูปนั่ง รูปนอน

0:14:21.007,0:14:22.276
อันนี้เราดูได้

0:14:22.276,0:14:24.366
รูปเคลื่อนไหว รูปหยุดนิ่ง

0:14:24.366,0:14:25.485
อันนี้เราดูได้

0:14:25.485,0:14:31.060
นามธรรมอย่างจิตมีความสุขเรารู้

0:14:31.060,0:14:33.262
จิตมีความทุกข์เรารู้

0:14:33.262,0:14:34.620
จิตเฉยๆ เรารู้

0:14:34.620,0:14:37.209
จิตเรามีความโกรธเรารู้

0:14:37.209,0:14:39.505
จิตเราไม่มีความโกรธเรารู้

0:14:39.505,0:14:41.687
จิตเรามีความโลภเราก็รู้

0:14:41.687,0:14:43.680
จิตไม่มีความโลภเราก็รู้

0:14:43.680,0:14:45.689
จิตหลงเราก็รู้

0:14:45.689,0:14:47.422
จิตไม่หลงเราก็รู้

0:14:47.422,0:14:51.752
จิตฟุ้งซ่านจิตหดหู่เราก็หัดรู้ไป

0:14:51.752,0:14:54.162
นี่คือสภาวธรรมที่เราดูได้

0:14:54.162,0:14:56.198
ถ้าเราดูตัวนี้ได้บ่อยๆ

0:14:56.198,0:14:58.316
สัมมาสติจะเกิดเอง

0:14:58.316,0:15:01.083
ฝึกไปมันไม่ยากหรอก

0:15:01.083,0:15:04.313
เราอย่าไปคร่ำเคร่งกับการภาวนา

0:15:04.313,0:15:06.040
หรืออย่าไปคิดธรรมะเอา

0:15:06.040,0:15:07.983
แต่ดูให้เห็นเนื้อแท้

0:15:07.983,0:15:10.920
ให้เห็นแก่นสารของการปฏิบัติ

0:15:10.920,0:15:12.883
คือต้องเห็นสภาวะ

0:15:12.883,0:15:15.327
แล้วมีตามรู้ตามดูบ่อยๆ

0:15:15.327,0:15:18.775
จนจิตจำสภาวะของรูปธรรมนามธรรมได้

0:15:18.775,0:15:22.206
ต่อไปสัมมาสติจะเกิดขึ้นเอง

0:15:22.206,0:15:25.098
สมัยก่อนพระอาจารย์ฝึก

0:15:25.098,0:15:27.467
ไม่ได้คิดว่ามันจะเกิด

0:15:27.467,0:15:29.368
ตอนนั้นเรียนกับหลวงพ่อ

0:15:29.368,0:15:31.054
ไม่เข้าใจหรอกเรื่องสติ

0:15:31.054,0:15:32.451
พอไม่เข้าใจ

0:15:32.451,0:15:35.116
เราก็ไปหัดทำเลยง่ายๆ อย่างนี้ล่ะ

0:15:35.116,0:15:41.311
บางทีเราเดินอยู่เห็นของที่เราชอบ

0:15:41.311,0:15:44.718
ก็เห็นราคะมันพุ่งขึ้นมา

0:15:44.718,0:15:49.064
สติระลึกรู้ทันราคะก็ดับไปได้

0:15:49.064,0:15:51.502
เออ เขาดูกันอย่างนี้เอง

0:15:51.502,0:15:54.502
ตอนที่ดูนี่ไม่ได้เจตนาจะเห็นมันเลย

0:15:54.502,0:15:55.878
เพราะว่าจริงๆ

0:15:55.878,0:15:57.517
ตาเรามองสิ่งภายนอก

0:15:57.517,0:16:00.099
แต่กิเลสมันพุ่งขึ้นมาจากในใจเรา

0:16:00.099,0:16:02.779
เห็นราคะมันพุ่งขึ้นมา

0:16:02.779,0:16:06.008
สติมันเห็น เป็นแค่คนเห็น

0:16:06.008,0:16:07.632
เป็นแค่คนรู้คนดูเอง

0:16:07.632,0:16:09.468
ราคะดับไปเลย

0:16:09.468,0:16:13.142
ใจก็เบิกบาน ใจก็มีความสุข

0:16:13.142,0:16:15.001
ใจเบิกบานเราก็เห็น

0:16:15.001,0:16:16.985
ใจเรามีความสุขเราก็เห็น

0:16:16.985,0:16:19.259
ก็ยังอัศจรรย์เลย

0:16:19.259,0:16:22.399
แค่เราฝึกจนสติมันเกิด

0:16:22.399,0:16:25.537
กิเลสมันดับไปต่อหน้าต่อตาเลย

0:16:25.537,0:16:27.354
โดยเราไม่ได้ทำอะไรเลย

0:16:27.354,0:16:31.681
บางทีอย่างตอนทำงานคนมาพูดขัดใจ

0:16:31.681,0:16:34.007
เห็นโทสะมันพุ่ง

0:16:34.007,0:16:36.916
ตอนที่คุยกับเขาจิตก็ยังส่งออกนอก

0:16:36.916,0:16:40.005
แต่เขาพูดแล้วเราโมโห

0:16:40.005,0:16:42.555
เห็นโทสะมันพุ่งขึ้นมา

0:16:42.555,0:16:46.152
สติระลึกรู้ ก็แค่เห็นนะ

0:16:46.152,0:16:49.844
เห็นโทสะมันพุ่งขึ้นมานี่โทสะก็ดับไปเลย

0:16:49.844,0:16:51.500
เราไม่ได้ทำอะไรเลย

0:16:51.500,0:16:53.734
สติระลึกรู้ของมันเอง

0:16:53.734,0:16:55.779
โทสะก็ดับไปเลยต่อหน้าต่อตา

0:16:55.779,0:16:57.360
ใจก็มีความสุข

0:16:57.360,0:16:59.363
มีความเบิกบานขึ้นมาแทน

0:16:59.363,0:17:02.680
นี่คือฝึกจนได้สัมมาสติอย่างนี้

0:17:02.680,0:17:04.639
หรืออย่างเราดูร่างกาย

0:17:04.639,0:17:06.119
เราขาดสติอยู่

0:17:06.119,0:17:08.982
ร่างกายเคลื่อนไหวมันรู้สึกตัวของมันเองเลย

0:17:08.982,0:17:10.439
หรืออย่างหลวงพ่อ

0:17:10.439,0:17:12.750
ชอบยกตัวอย่างเรื่องอานาปานสติ

0:17:12.750,0:17:15.636
อย่างเราหายใจออกก็รู้

0:17:15.636,0:17:16.967
เราหายใจเข้าก็รู้

0:17:16.967,0:17:18.953
ร่างกายหายใจออกเราก็รู้สึก

0:17:18.953,0:17:20.972
ร่างกายหายใจเข้าเราก็รู้สึก

0:17:20.972,0:17:23.075
อย่างพอคนมายั่วให้เราโกรธ

0:17:23.075,0:17:26.777
ลมหายใจมันผิดจังหวะ

0:17:26.777,0:17:28.217
พอผิดจังหวะปุ๊บ

0:17:28.217,0:17:30.132
สติมันก็เกิดของมันเองเลย

0:17:30.132,0:17:31.664
มันรู้ตอนนี้โกรธแล้วนี่

0:17:31.664,0:17:35.031
เราฝึกไปนะแล้วถ้าเรามีสตินี่

0:17:35.031,0:17:37.914
ชีวิตเราก็จะดีขึ้นเยอะเลย

0:17:37.914,0:17:41.207
กิเลสก็จะค่อยๆ ลดลงไป

0:17:41.207,0:17:43.336
ถ้าเราฝึกสัมมาสติของเราได้

0:17:43.336,0:17:47.003
ทีนี้พอเรามีสัมมาสติบ่อยๆ

0:17:47.003,0:17:49.244
ถ้าเราฝึกได้จนดูได้บ่อยๆ

0:17:49.244,0:17:51.288
ดูได้แทบทั้งวัน

0:17:51.288,0:17:53.659
ใจก็จะมีสัมมาสมาธิขึ้นมา

0:17:53.659,0:17:56.404
อย่างที่พระอาจารย์เล่าให้ฟัง

0:17:56.404,0:17:59.319
อย่างตอนที่เราเห็นโทสะมันพุ่งขึ้นมา

0:17:59.319,0:18:01.715
เรามีสติระลึกรู้ทัน

0:18:01.715,0:18:03.004
โทสะมันดับไป

0:18:03.004,0:18:04.665
โทสะมันดับไป

0:18:04.665,0:18:06.757
เกิดจิตตั้งมั่นขึ้นมาขณะหนึ่ง

0:18:06.757,0:18:09.488
จิตที่รู้ตื่นเบิกบานขึ้นมาขณะหนึ่ง

0:18:09.488,0:18:13.050
แล้วเราเห็นสภาวะอะไรต่อไปอีกนี่

0:18:13.050,0:18:15.561
บางทีเราเห็นจิต

0:18:15.561,0:18:18.792
ที่รู้ตื่นเบิกบานขึ้นมาขณะหนึ่ง

0:18:18.792,0:18:20.700
บางทีเราเห็นใจมันไหลไป

0:18:20.700,0:18:23.167
จิตที่ไหลก็คือจิตที่มันหลงนั่นล่ะ

0:18:23.167,0:18:24.352
เรามีสติรู้ทัน

0:18:24.352,0:18:25.967
จิตที่หลงมันดับไป

0:18:25.967,0:18:27.254
เกิดจิตที่รู้สึกตัว

0:18:27.254,0:18:28.785
จิตที่รู้ตื่นเบิกบาน

0:18:28.785,0:18:31.114
หรือว่าจิตที่ไม่หลงขึ้นมาขณะหนึ่ง

0:18:31.114,0:18:33.053
เดี๋ยวมันก็ไหลไปที่ร่างกายได้

0:18:33.053,0:18:34.300
เรามีสติรู้ทัน

0:18:34.300,0:18:36.420
จิตที่ไหลไปที่ร่างกายก็ดับไป

0:18:36.420,0:18:38.477
เกิดจิตที่รู้สึกตัวตั้งมั่นขึ้นมา

0:18:38.477,0:18:42.841
นี่มันจะรู้สึกตัวตั้งมั่นได้ทีละขณะๆๆ

0:18:42.841,0:18:44.864
แต่ถ้าเราฝึกบ่อยๆ

0:18:44.864,0:18:48.843
ทีละขณะนี่มันเหมือนจะทรงจิตผู้รู้ขึ้นมาได้

0:18:48.843,0:18:51.623
หลวงพ่อใช้บอกว่ามีจิตผู้รู้

0:18:51.623,0:18:56.050
แบบรู้แบบเด่นดวงขึ้นมา

0:18:56.050,0:18:58.440
คือจริงๆ มันไม่ได้เด่นดวงอะไรหรอก

0:18:58.440,0:19:00.191
แต่ว่าจิตผู้รู้มันต่อเนื่อง

0:19:00.191,0:19:02.441
มันก็เหมือนกับทรงจิตผู้รู้ไว้ได้

0:19:02.441,0:19:05.052
แล้วมันก็จะเห็นร่างกายเคลื่อนไหวก็รู้สึก

0:19:05.052,0:19:06.677
จิตใจทำงานก็รู้สึก

0:19:06.677,0:19:11.802
ถ้าเราฝึกจนมีใจที่ตั้งมั่นขึ้นมาได้แล้วนี่

0:19:11.802,0:19:15.559
เรื่องทำวิปัสสนาจะไม่ใช่เรื่องยากแล้ว

0:19:15.559,0:19:18.682
การทำวิปัสสนาก็ทำไปเหมือนเดิมล่ะ

0:19:18.682,0:19:20.948
ก็ดูสภาวะเกิดดับไปเหมือนเดิมล่ะ

0:19:20.948,0:19:22.593
แต่ทีนี้จิตมันจะหมาย

0:19:22.593,0:19:26.066
ลงไปรู้ว่าทุกสภาวะที่เราดูนี่มันไม่เที่ยง

0:19:26.066,0:19:29.426
หรือว่าเห็นทุกสภาวะนี่มันถูกบีบคั้น

0:19:29.426,0:19:31.247
ทนอยู่ในสภาวะเดียวไม่ได้

0:19:31.247,0:19:33.778
หรือว่าเห็นสภาวธรรมทั้งหลาย

0:19:33.778,0:19:36.554
มันไม่ใช่ตัวเราไม่ใช่ของเรา

0:19:36.554,0:19:37.910
มันเป็นอนัตตา

0:19:37.910,0:19:39.624
ถ้าเราดูไปบ่อยๆ

0:19:39.624,0:19:41.635
ปัญญาจะค่อยๆ เกิดขึ้น

9:59:59.000,9:59:59.000
ตัวนี้มันเกิดจากเราเริ่มต้นจากการที่เรามีสติหัดดูสภาวะ

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่ถ้าเราไปทำวิธีอื่น

9:59:59.000,9:59:59.000
เราไม่เห็นสภาวะ

9:59:59.000,9:59:59.000
ไม่มีสัมมาสติเกิดขึ้น

9:59:59.000,9:59:59.000
ไม่มีสัมมาสมาธิเกิดขึ้น

9:59:59.000,9:59:59.000
เรื่องเดินปัญญาจะเป็นเรื่องยาก

9:59:59.000,9:59:59.000
ส่วนใหญ่สายที่เขาทำ

9:59:59.000,9:59:59.000
แล้วไม่เกิดจิตผู้รู้ขึ้นมานี่แล้วจะไปเดินปัญญา

9:59:59.000,9:59:59.000
ส่วนใหญ่จะไปคิดเอา

9:59:59.000,9:59:59.000
พอไปคิดเอา

9:59:59.000,9:59:59.000
แล้วได้ความรู้ความเห็นอะไรเกิดขึ้นมา

9:59:59.000,9:59:59.000
ก็คิดว่าเข้าใจธรรมะ

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่จริงๆ ไม่ได้เข้าใจธรรมะหรอก

9:59:59.000,9:59:59.000
เพราะว่าจิตมันผิด

9:59:59.000,9:59:59.000
ส่วนใหญ่ไปเห็นอะไรแล้วก็จะ

9:59:59.000,9:59:59.000
...ถ้าภาษาในธรรมะเรียกว่าเกิดวิปัสสนู

9:59:59.000,9:59:59.000
ฉะนั้นเราค่อยๆ ฝึกไป

9:59:59.000,9:59:59.000
อย่าไปอยากได้ผล

9:59:59.000,9:59:59.000
ถ้าเราอยากได้ผลส่วนใหญ่จะจงใจ

9:59:59.000,9:59:59.000
จะทำด้วยความอยาก

9:59:59.000,9:59:59.000
ผลที่ทำด้วยความอยากนี่มันเป็นโลภะ

9:59:59.000,9:59:59.000
ทำให้เราทุกข์

9:59:59.000,9:59:59.000
ไม่ได้ทำให้เราเกิดปัญญา

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่ว่าเรามีสติรู้กายรู้ใจบ่อยๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
ฝึกให้มีฉันทะที่จะดูตัวนี้ได้บ่อยๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
ถ้าเราฝึกให้ดูร่างกายดูจิตใจได้บ่อยๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
เดี๋ยวสัมมาสติมันเกิด

9:59:59.000,9:59:59.000
สัมมาสมาธิมันเกิด

9:59:59.000,9:59:59.000
แล้วปัญญามันจะเกิดตามมา

9:59:59.000,9:59:59.000
พวกเราต้องจับหลักตรงนี้ให้แม่นๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
ถ้าเราจับหลักตรงนี้ได้แม่น

9:59:59.000,9:59:59.000
เราจะไปทำรูปแบบ

9:59:59.000,9:59:59.000
เราจะทำได้เลย

9:59:59.000,9:59:59.000
ทำได้อย่างสบายๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
อย่างเวลาทำกรรมฐานเวลาทำรูปแบบ

9:59:59.000,9:59:59.000
หรือว่าเรียกว่าทำสมาธิก็ได้

9:59:59.000,9:59:59.000
เวลาเราไปฝึกรูปแบบฝึกสมาธินี่

9:59:59.000,9:59:59.000
จะมีสภาวะ 3 อัน

9:59:59.000,9:59:59.000
อย่างเราไปฝึกที่เล่าให้ฟัง

9:59:59.000,9:59:59.000
สมมติเราทำกรรมฐานที่เราทำ

9:59:59.000,9:59:59.000
ถ้าเราจงใจเยอะมันคือการเพ่ง

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่ว่าถ้าเราทำกรรมฐาน

9:59:59.000,9:59:59.000
อย่างเช่นเรานึกพุทโธๆๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
ถ้าเราจงใจเยอะมันคือการเพ่งพุทโธ

9:59:59.000,9:59:59.000
ตัวนี้ไม่ได้สติที่ดีไม่ได้สมาธิที่ดี

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่ถ้าเราพุทโธๆ ไปสบายๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
แล้วจิตก็อยู่กับพุทโธ

9:59:59.000,9:59:59.000
ตัวนี้ได้สมาธิ

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่เป็นสมาธิแบบอารัมมณูปนิชฌาน

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่ถ้าเราพุทโธๆ ไป

9:59:59.000,9:59:59.000
แล้วใจก็ไหลไปคิดอื่นๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
ฟุ้งซ่านคือขาดสติคือการหลง

9:59:59.000,9:59:59.000
อย่างเวลาเราเดินจงกรมเราเห็นร่างกายมันเดิน

9:59:59.000,9:59:59.000
เรามีสติรู้ร่างกายมันเดิน

9:59:59.000,9:59:59.000
เห็นร่างกายเดินจงกรมไป

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่ถ้าเราเจตนาแรงจงใจแรง

9:59:59.000,9:59:59.000
นี่คือการเพ่ง

9:59:59.000,9:59:59.000
เพ่งร่างกายที่เดินจงกรม

9:59:59.000,9:59:59.000
ถ้าเพ่งร่างกายที่เดินจงกรม

9:59:59.000,9:59:59.000
สมาธิที่ดีก็จะไม่เกิด

9:59:59.000,9:59:59.000
จะเป็นสมาธิแบบเพ่งซึ่งเอาไปทำอะไรต่อไม่ได้

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่ถ้าเราดูร่างกายเดินจงกรม

9:59:59.000,9:59:59.000
เห็นร่างกายมันเดินจงกรมไปสบายๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
จิตอยู่กับการเดินจงกรม อันนี้ได้สมาธิ

9:59:59.000,9:59:59.000
สมาธิแบบอารัมมณูปนิชฌาน

9:59:59.000,9:59:59.000
จำเป็นนะเป็นสมาธิที่เอาไว้ใช้พักผ่อน

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่ถ้าเดินจงกรม

9:59:59.000,9:59:59.000
บางคนเดินจนชำนาญใช่ไหม

9:59:59.000,9:59:59.000
เดินไปก็คิดเรื่องโน้นไปคิดเรื่องนี้ไป

9:59:59.000,9:59:59.000
ร่างกายก็เดิน

9:59:59.000,9:59:59.000
เดินจงกรมอยู่แต่ว่าใจไหลคิดฟุ้งซ่าน

9:59:59.000,9:59:59.000
ไหลหลงไปเรื่องโน้นไปเรื่องนี้

9:59:59.000,9:59:59.000
อันนี้คือขาดสติ

9:59:59.000,9:59:59.000
ถ้าเราทิ้งเรื่องหลักของการมีสติ

9:59:59.000,9:59:59.000
ทำกรรมฐานไม่ค่อยได้ผล

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่ถ้าเรามีสติ

9:59:59.000,9:59:59.000
ทำกรรมฐานอะไรก็จะได้ผลขึ้นมา

9:59:59.000,9:59:59.000
ต้องจับหลักการภาวนาให้แม่นๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
แล้วเราค่อยๆ เดินไป

9:59:59.000,9:59:59.000
อย่างพื้นฐานพวกเราเป็นคนเมือง

9:59:59.000,9:59:59.000
สมาธิเราน้อย

9:59:59.000,9:59:59.000
พอสมาธิเราน้อยเราจะฝึกสัมมาสติ

9:59:59.000,9:59:59.000
มันจะฝึกยากหน่อย

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่อย่างหลวงพ่อปราโมทย์นี่

9:59:59.000,9:59:59.000
ท่านฝึกสมาธิของท่านมาก่อน

9:59:59.000,9:59:59.000
ท่านฝึกมาตั้ง 22 ปี

9:59:59.000,9:59:59.000
จนมีความชำนาญในเรื่องของสมาธิ

9:59:59.000,9:59:59.000
แล้วสมาธิที่ท่านชำนาญนี่เป็นสมาธิ

9:59:59.000,9:59:59.000
ที่แบบเป็นสัมมาสมาธิ

9:59:59.000,9:59:59.000
ใจตั้งมั่นอยู่กับตัว

9:59:59.000,9:59:59.000
ฝึกมาได้ตั้งแต่เด็กแล้ว

9:59:59.000,9:59:59.000
พอท่านไปเจอครูบาอาจารย์

9:59:59.000,9:59:59.000
ไปเจอหลวงปู่ดูลย์

9:59:59.000,9:59:59.000
ท่านสอนให้ดูจิต

9:59:59.000,9:59:59.000
ที่หลวงปู่ดูลย์สอนท่าน

9:59:59.000,9:59:59.000
“อ่านหนังสือมามากแล้ว ต่อไปนี้อ่านจิตตนเอง”

9:59:59.000,9:59:59.000
ท่านไปตามดูจิตของท่าน

9:59:59.000,9:59:59.000
ท่านดูได้ทั้งวันเลย

9:59:59.000,9:59:59.000
ที่ดูได้ทั้งวันเพราะว่าสมาธิท่านเยอะ

9:59:59.000,9:59:59.000
สมาธิท่านเยอะ

9:59:59.000,9:59:59.000
ท่านก็จะดูได้ตลอดเวลา

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่สมาธิเราไม่เยอะ

9:59:59.000,9:59:59.000
ส่วนใหญ่ของเราคนเมือง

9:59:59.000,9:59:59.000
ที่เยอะคือความฟุ้งซ่าน

9:59:59.000,9:59:59.000
จิตมันชินที่จะฟุ้งซ่าน

9:59:59.000,9:59:59.000
อย่างยุคนี้เป็นยุคของเทคโนโลยี

9:59:59.000,9:59:59.000
ใจฟุ้งซ่านเยอะมาก

9:59:59.000,9:59:59.000
สังเกตได้จาก

9:59:59.000,9:59:59.000
...อันนี้พูดถึงคนไทย

9:59:59.000,9:59:59.000
คือคนจีนนี่พระอาจารย์ไม่รู้ว่า

9:59:59.000,9:59:59.000
ชอบติดโซเชียลมีเดียอะไรพวกนี้มากหรือเปล่า

9:59:59.000,9:59:59.000
หรือว่าชอบเล่นมือถือกันมากหรือเปล่า

9:59:59.000,9:59:59.000
พระอาจารย์ไม่รู้

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่คนไทยนี่ชอบมากเลย

9:59:59.000,9:59:59.000
ว่างไม่ได้

9:59:59.000,9:59:59.000
ว่างปุ๊บก็จะหยิบมือถือขึ้นมาดูเลย

9:59:59.000,9:59:59.000
แล้วส่วนใหญ่ดูแพล็บๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
ก็จะเปลี่ยน

9:59:59.000,9:59:59.000
ดูแพล็บๆ ก็จะเปลี่ยน

9:59:59.000,9:59:59.000
คือตัวนี้มันเป็นการทำลายสมาธิของเรา

9:59:59.000,9:59:59.000
เพราะว่าใจไม่เคยจดจ่อกับอะไรสักเรื่องหนึ่งเลย

9:59:59.000,9:59:59.000
ดูอันนี้นิดหนึ่งเปลี่ยน

9:59:59.000,9:59:59.000
ดูอันนี้นิดหนึ่งเปลี่ยน

9:59:59.000,9:59:59.000
ดูอันนี้หน่อยหนึ่งก็ข้ามไปอะไรอย่างนี้

9:59:59.000,9:59:59.000
ใจจะฟุ้งซ่านตลอด

9:59:59.000,9:59:59.000
เทคโนโลยีพวกนี้มันฝึกให้เราฟุ้งซ่าน

9:59:59.000,9:59:59.000
เมื่อก่อนเขาออกแบบมาเพื่อให้เราสะดวกสบาย

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่จริงๆ ความสะดวกสบายนี่ทำให้เราฟุ้งซ่านมากขึ้น

9:59:59.000,9:59:59.000
ฉะนั้นส่วนใหญ่พื้นฐานที่เรามีคือจิตที่มันฟุ้ง

9:59:59.000,9:59:59.000
ฉะนั้นเราไม่ค่อยมีสมาธิ

9:59:59.000,9:59:59.000
เราต้องไปฝึก

9:59:59.000,9:59:59.000
ทำรูปแบบของเรานี่

9:59:59.000,9:59:59.000
ฝึกให้มีสติเหมือนที่พระอาจารย์เล่าให้ฟัง

9:59:59.000,9:59:59.000
เราฝึกแล้วมีสติอยู่กับกรรมฐานบ่อยๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
อยู่กับร่างกายบ่อยๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
อยู่กับจิตใจบ่อยๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
ถ้าสมมติตอนที่เราฝึก

9:59:59.000,9:59:59.000
เราใช้จิตที่สบายๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่ว่าเวลาเราฝึกจิต

9:59:59.000,9:59:59.000
มันอยู่กับอารมณ์กรรมฐานตัวนี้ได้สมถะที่ใช้พักผ่อน

9:59:59.000,9:59:59.000
เป็นอารัมมณูปนิชฌาน

9:59:59.000,9:59:59.000
ควรจะต้องทำ

9:59:59.000,9:59:59.000
แต่เวลาทำอย่าไปจริงจังมาก

9:59:59.000,9:59:59.000
จริงจังมากคือการเพ่ง

9:59:59.000,9:59:59.000
จะไม่ได้สมาธิที่ดี

9:59:59.000,9:59:59.000
ฉะนั้นถ้าเรามีสมาธิตัวนี้

9:59:59.000,9:59:59.000
แล้วเดี๋ยวเราค่อยพัฒนามาให้เป็นสัมมาสมาธิ

9:59:59.000,9:59:59.000
ถ้าเราเกิดสมาธิแบบพักผ่อนนี่

9:59:59.000,9:59:59.000
จนช่วงหนึ่งจิตเราไม่ค่อยฟุ้งซ่าน

9:59:59.000,9:59:59.000
จิตที่ไม่ค่อยฟุ้งซ่านมันอยู่กับอารมณ์กรรมฐานได้บ่อยๆ

9:59:59.000,9:59:59.000
ตัวนี้ได้สมาธิแบบพักผ่อนขึ้นมา

9:59:59.000,9:59:59.000
ของเราไม่ต้องเอาสมาธิแบบเข้าฌานอะไรอย่างนั้นหรอก

9:59:59.000,9:59:59.000
เอาสมาธิแบบพอใจมันสงบ

9:59:59.000,9:59:59.000
พอใจมันสงบเราหัดดูสภาวะไป

9:59:59.000,9:59:59.000
ถ้าเราเห็นจิตหลงไปได้จิตไหลไปได้

9:59:59.000,9:59:59.000
จิตที่หลงจิตที่ไหลมันดับไป

9:59:59.000,9:59:59.000
ก็จะเกิดจิตตั้งมั่นขึ้นมาอัตโนมัตินั่นล่ะ

9:59:59.000,9:59:59.000
ถ้าเราฝึกของเราไปอย่างนี้

9:59:59.000,9:59:59.000
เราก็จะเห็นเลยทั้งร่างกายทั้งจิตใจเป็นของถูกรู้ถูกดู

9:59:59.000,9:59:59.000
ตัวนี้มันเริ่มกระบวนการทำวิปัสสนาแล้ว

9:59:59.000,9:59:59.000
ถ้าเราเห็นร่างกายเป็นของถูกรู้ถูกดู

9:59:59.000,9:59:59.000
ร่างกายอยู่ส่วนหนึ่งจิตเป็นคนรู้

9:59:59.000,9:59:59.000
เวทนาอยู่ส่วนหนึ่งจิตเป็นคนรู้

9:59:59.000,9:59:59.000
สังขารความปรุงแต่ง

9:59:59.000,9:59:59.000
ปรุงดีปรุงชั่ว

9:59:59.000,9:59:59.000
ปรุงกุศลปรุงอกุศล

9:59:59.000,9:59:59.000
อยู่ส่วนหนึ่งมีจิตเป็นคนรู้คนดู

9:59:59.000,9:59:59.000
นี่เราเริ่มต้นกระบวนการทำวิปัสสนาแล้ว

9:59:59.000,9:59:59.000
ฉะนั้นเราดูไปเลยทั้งรูปธรรมทั้งนามธรรม

9:59:59.000,9:59:59.000
ทั้งรูปธรรมทั้งเวทนาทั้งตัวสังขารอย่างนี้

9:59:59.000,9:59:59.000
ล้วนแต่เป็นของไตรลักษณ์

9:59:59.000,9:59:59.000
เห็นมันไม่เที่ยงบ้าง

9:59:59.000,9:59:59.000
เห็นมันถูกบีบคั้นให้หายไปบ้าง

9:59:59.000,9:59:59.000
เห็นว่ามันไม่ใช่ตัวเราบ้าง

9:59:59.000,9:59:59.000
เราหัดดูไปบ่อยๆ