WEBVTT

00:00:04.230 --> 00:00:05.250
เจริญพร

00:00:05.250 --> 00:00:07.085
เร็วไปนิดหนึ่ง

00:00:07.085 --> 00:00:15.032
แต่ว่าทุกคนพร้อมแล้วก็เริ่มเลย

00:00:15.032 --> 00:00:17.677
เรื่องการปฏิบัติธรรม

00:00:17.677 --> 00:00:20.168
เราอย่าคิดว่าเป็นเรื่องยาก

00:00:20.168 --> 00:00:22.698
ส่วนใหญ่เราชอบคิดว่า

00:00:22.698 --> 00:00:26.547
การปฏิบัติธรรมต้องไปทำอะไรที่มันยากๆ

00:00:26.547 --> 00:00:29.526
ที่แท้แล้วการปฏิบัติธรรมอยู่ที่ตัวเราเอง

00:00:29.526 --> 00:00:32.858
ถ้าเราคอยมีสติรู้ทันตัวเองบ่อยๆ

00:00:32.858 --> 00:00:35.077
รู้ทันร่างกายรู้ทันจิตใจบ่อยๆ

00:00:35.077 --> 00:00:39.436
สติจะเกิด

00:00:39.436 --> 00:00:44.330
สติไม่ใช่เป็นของเกิดได้ง่ายๆ

00:00:44.330 --> 00:00:47.829
เราต้องอาศัยค่อยๆ ฝึก ค่อยๆ ดู

00:00:47.829 --> 00:00:50.807
ดูร่างกายบ่อยๆ ดูจิตใจบ่อยๆ

00:00:50.807 --> 00:00:53.037
ถ้าเราได้เคล็ดลับตัวนี้

00:00:53.037 --> 00:00:54.937
แล้วการภาวนาจะง่าย

00:00:54.937 --> 00:00:57.433
เรียกว่าง่ายเพราะมันไม่ได้ทำอะไร

00:00:57.433 --> 00:00:59.615
เราใช้ชีวิตของเราปกติอย่างนี้

00:00:59.615 --> 00:01:02.060
หลวงพ่อปราโมทย์ท่านบอกเราบ่อยๆ

00:01:02.060 --> 00:01:03.272
เวลาจะภาวนา

00:01:03.272 --> 00:01:05.709
ใช้จิตธรรมดาปกติของมนุษย์นี่ล่ะ

00:01:05.709 --> 00:01:07.338
แต่เราคอยฝึกสติ

00:01:07.338 --> 00:01:09.070
คอยรู้ทันร่างกาย

00:01:09.070 --> 00:01:12.114
รู้ทันจิตใจตัวเองบ่อยๆ

00:01:12.114 --> 00:01:14.290
ร่างกายที่ตัวเองต้องรู้

00:01:14.290 --> 00:01:17.224
อย่างคนชอบทำอานาปานสติ

00:01:17.224 --> 00:01:19.313
ก็ดูร่างกายหายใจออก

00:01:19.313 --> 00:01:20.916
ดูร่างกายหายใจเข้า

00:01:20.916 --> 00:01:22.129
คนละอัน

00:01:22.129 --> 00:01:25.327
ส่วนใหญ่พอเราบอกให้ไปดูร่างกายหายใจออก

00:01:25.327 --> 00:01:27.147
ไปดูร่างกายหายใจเข้า

00:01:27.147 --> 00:01:31.194
นักปฏิบัติส่วนใหญ่จะไปเพ่งไปจ้อง

00:01:31.194 --> 00:01:33.018
จ้องดูลมหายใจ

00:01:33.018 --> 00:01:34.771
ตัวนี้คือการเพ่ง

00:01:34.771 --> 00:01:37.268
แต่บางคนพอเราดูลมหายใจออก

00:01:37.268 --> 00:01:38.677
ดูลมหายใจเข้า

00:01:38.677 --> 00:01:40.400
ดูไปพักหนึ่งก็ไหลไปคิด

00:01:40.400 --> 00:01:41.645
ไหลไปฟุ้งซ่าน

00:01:41.645 --> 00:01:43.306
อันนี้คือหลงขาดสติ

00:01:43.306 --> 00:01:45.888
ทำอย่างไรเราจะดูร่างกายหายใจออก

00:01:45.888 --> 00:01:47.918
ร่างกายหายใจเข้าได้บ่อยๆ

00:01:47.918 --> 00:01:49.310
ถ้าเราดูได้บ่อยๆ

00:01:49.310 --> 00:01:51.554
ต่อไปร่างกายหายใจออกก็รู้สึกตัว

00:01:51.554 --> 00:01:54.547
ร่างกายหายใจเข้าก็จะรู้สึกตัว

00:01:54.547 --> 00:01:58.626
หัดสังเกตสภาวะไป

00:01:58.626 --> 00:02:00.668
อย่างเราจงใจดูลมหายใจเข้า

00:02:00.668 --> 00:02:02.387
ดูลมหายใจออก

00:02:02.387 --> 00:02:03.884
นี่คือการเพ่ง

00:02:03.884 --> 00:02:06.330
แต่ถ้าเราดูลมหายใจเข้าหายใจออก

00:02:06.330 --> 00:02:08.432
แล้วใจไหลไปคิดไหลไปฟุ้งซ่าน

00:02:08.432 --> 00:02:09.744
อันนี้คือขาดสติ

00:02:09.744 --> 00:02:11.634
แต่ถ้าเรามีสติระลึกรู้

00:02:11.634 --> 00:02:13.759
เห็นร่างกายหายใจออกก็รู้

00:02:13.759 --> 00:02:15.894
เห็นร่างกายหายใจเข้าก็รู้

00:02:15.894 --> 00:02:17.478
อันนี้คือเรามีสติ

00:02:17.478 --> 00:02:19.870
ถ้าคนชอบอานาปานสติ

00:02:19.870 --> 00:02:22.853
อย่างหลวงพ่อปราโมทย์ท่านชอบตัวนี้

00:02:22.853 --> 00:02:25.168
เพราะท่านฝึกของท่านมาแต่เด็ก

00:02:25.168 --> 00:02:28.794
สมัยที่พระอาจารย์หัดภาวนา

00:02:28.794 --> 00:02:31.274
ตัวนี้พระอาจารย์ไม่ค่อยชอบหรอก

00:02:31.274 --> 00:02:33.527
เพราะสมัยก่อนเป็นโรคภูมิแพ้

00:02:33.527 --> 00:02:34.951
หายใจไม่ค่อยได้

00:02:34.951 --> 00:02:37.404
ก็เลยไม่ค่อยชอบทำกรรมฐานตัวนี้

00:02:37.404 --> 00:02:39.654
แต่ว่าตัวที่พระอาจารย์ชอบทำคือ

00:02:39.654 --> 00:02:41.638
ร่างกายเคลื่อนไหวเรารู้

00:02:41.638 --> 00:02:43.458
ร่างกายหยุดนิ่งเรารู้

00:02:43.458 --> 00:02:45.335
ร่างกายกระดุกกระดิกเรารู้

00:02:45.335 --> 00:02:48.322
ร่างกายเคลื่อนไหวตลอดเวลา

00:02:48.322 --> 00:02:50.723
อย่างบางคนก็กระดุกกระดิก

00:02:50.723 --> 00:02:52.101
บางคนก็เกาขา

00:02:52.101 --> 00:02:54.362
บางคนก็ส่ายไปส่ายมา

00:02:54.362 --> 00:02:55.919
ขยับไปขยับมา

00:02:55.919 --> 00:02:59.838
คอยรู้สึก รู้สึกบ่อยๆ

00:02:59.838 --> 00:03:02.335
ร่างกายเคลื่อนไหวก็รู้สึก

00:03:02.335 --> 00:03:04.037
ร่างกายหยุดนิ่งก็รู้สึก

00:03:04.037 --> 00:03:06.648
เหมือนกันนะถ้าสมมติเรา

00:03:06.648 --> 00:03:10.099
อย่างบางคนทำกรรมฐานเคลื่อนไหวทำจังหวะ

00:03:10.099 --> 00:03:13.609
ถ้าเวลาทำจังหวะเราจดจ่อ

00:03:13.609 --> 00:03:16.292
หรือว่าจงใจทำจังหวะมากเกินไป

00:03:16.292 --> 00:03:19.135
จงใจดูร่างกายเคลื่อนไหวมากเกินไป

00:03:19.135 --> 00:03:20.437
นี่คือการเพ่ง

00:03:20.437 --> 00:03:23.087
หรือว่าเราเคลื่อนไหวไป

00:03:23.087 --> 00:03:24.893
เคลื่อนไหวจนชำนาญ

00:03:24.893 --> 00:03:26.444
จำแต่ละรูปได้

00:03:26.444 --> 00:03:29.453
ทำไปแล้วก็ใจเราเผลอเพลินไป

00:03:29.453 --> 00:03:31.345
ไหลไปคิดไหลไปฟุ้งซ่าน

00:03:31.345 --> 00:03:32.579
นี่คือขาดสติ

00:03:32.579 --> 00:03:35.709
ฉะนั้นเคลื่อนไหวก็คอยรู้สึก

00:03:35.709 --> 00:03:37.507
ร่างกายหยุดนิ่งก็รู้สึก

00:03:37.507 --> 00:03:39.734
ร่างกายกระดุกกระดิกก็รู้สึก

00:03:39.734 --> 00:03:42.130
เราหัดดูไป ดูไปบ่อยๆ

00:03:42.130 --> 00:03:44.811
ต่อไปร่างกายเคลื่อนไหวมันจะรู้สึกเอง

00:03:44.811 --> 00:03:47.073
ร่างกายหยุดนิ่งมันจะรู้สึกเอง

00:03:47.073 --> 00:03:48.705
ที่รู้สึกเองตัวนี้คือสติ

00:03:48.705 --> 00:03:50.474
มันระลึกรู้ร่างกาย

00:03:50.474 --> 00:03:53.584
อีกตัวหนึ่งร่างกายยืนก็รู้

00:03:53.584 --> 00:03:55.006
ร่างกายเดินก็รู้

00:03:55.006 --> 00:03:56.207
ร่างกายนั่งก็รู้

00:03:56.207 --> 00:03:59.306
ร่างกายนอนก็รู้ หัดดูไป

00:03:59.306 --> 00:04:02.564
เหมือนกันถ้าเราเจตนาจะดู

00:04:02.564 --> 00:04:04.738
จงใจดูร่างกายยืน ร่างกายเดิน

00:04:04.738 --> 00:04:06.913
ร่างกายนั่ง ร่างกายนอน

00:04:06.913 --> 00:04:08.568
อันนี้คือการเพ่ง

00:04:08.568 --> 00:04:12.212
หรือว่าเวลาเราดูร่างกายยืน

00:04:12.212 --> 00:04:15.773
ร่างกายเดิน ร่างกายนั่ง หรือร่างกายนอน

00:04:15.773 --> 00:04:18.046
แต่เวลาเราดูไปดูมา

00:04:18.046 --> 00:04:20.150
มันไหลไปคิดไหลไปเพลิดเพลิน

00:04:20.150 --> 00:04:21.348
นี่คือขาดสติ

00:04:21.348 --> 00:04:23.966
เราต้องมีสติอยู่กับการรู้

00:04:23.966 --> 00:04:26.107
รูปยืน รูปเดิน รูปนั่ง รูปนอน

00:04:26.107 --> 00:04:28.488
อันนี้ต้องไปค่อยหัดสังเกต

00:04:28.488 --> 00:04:30.013
เวลาเราหัดดู

00:04:30.013 --> 00:04:34.480
ถ้าเราจงใจเราเจตนาแรงคือการเพ่ง

00:04:34.480 --> 00:04:37.496
แต่ว่าถ้าเราดูจนชำนาญ

00:04:37.496 --> 00:04:38.924
เราคิดว่าเราดูอยู่

00:04:38.924 --> 00:04:41.200
แต่ว่ามันแอบไปคิดแอบไปฟุ้งซ่าน

00:04:41.200 --> 00:04:43.008
คือหลงไป ขาดสติ

00:04:43.008 --> 00:04:44.648
ทำอย่างไรเราจะฝึก

00:04:44.648 --> 00:04:46.580
ให้มีสติอยู่กับร่างกายบ่อยๆ

00:04:46.580 --> 00:04:48.070
ถ้าเราฝึกตรงนี้ได้

00:04:48.070 --> 00:04:49.946
เราไปฝึกเดินจงกรม

00:04:49.946 --> 00:04:51.797
ก็เห็นร่างกายเดินจงกรม

00:04:51.797 --> 00:04:54.680
มีสติระลึกรู้อยู่ที่การเดินจงกรม

00:04:54.680 --> 00:04:56.608
แต่นักปฏิบัติส่วนใหญ่

00:04:56.608 --> 00:04:58.672
ที่ครูบาอาจารย์ท่านบอก

00:04:58.672 --> 00:05:01.771
ร้อยทั้งร้อยเวลาเราไปเดินจงกรม

00:05:01.771 --> 00:05:03.176
เราก็ไปเพ่ง

00:05:03.176 --> 00:05:05.015
ไม่เพ่งบางทีเดินจงกรมไป

00:05:05.015 --> 00:05:08.100
เดินจนเพลินๆ ก็ไหลไปคิดไหลไปฟุ้งซ่าน

00:05:08.100 --> 00:05:09.496
อันนี้คือขาดสติ

00:05:09.496 --> 00:05:12.097
มันคือว่าทำไมนักปฏิบัติส่วนใหญ่

00:05:12.097 --> 00:05:13.848
ปฏิบัติแล้วไม่ค่อยได้ผล

00:05:13.848 --> 00:05:16.102
เพราะปฏิบัติแล้วมันไม่ค่อยมีสติ

00:05:16.102 --> 00:05:19.029
ปฏิบัติแล้วส่วนใหญ่เพ่งเอา

00:05:19.029 --> 00:05:23.357
อย่างพวกเราคนจีนที่ส่วนใหญ่ที่มาส่งการบ้าน

00:05:23.357 --> 00:05:27.024
ส่วนใหญ่เราตั้งใจปฏิบัติกันมาก

00:05:27.024 --> 00:05:29.741
ตั้งใจเรียน ตั้งใจภาวนากันมาก

00:05:29.741 --> 00:05:32.406
พอถึงเวลาเราจงใจเยอะ

00:05:32.406 --> 00:05:34.174
พอจงใจเยอะ

00:05:34.174 --> 00:05:36.679
เราจะกลัวหลงกลัวเผลออะไรอย่างนี้

00:05:36.679 --> 00:05:38.043
เราก็ไปเพ่งไว้

00:05:38.043 --> 00:05:40.155
จะพุทโธแล้วก็เพ่งพุทโธ

00:05:40.155 --> 00:05:42.992
จะดูลมหายใจแล้วก็ไปเพ่งลมหายใจ

00:05:42.992 --> 00:05:44.345
จะไปเดินจงกรม

00:05:44.345 --> 00:05:46.333
เราก็ไปเพ่งการเดินจงกรม

00:05:46.333 --> 00:05:48.216
สติเลยไม่เกิด

00:05:48.216 --> 00:05:51.574
สติตัวนี้ที่ว่าไม่เกิดคือสัมมาสติ

00:05:51.574 --> 00:05:53.421
ฉะนั้นเราต้องหัด

00:05:53.421 --> 00:05:54.752
หัดดูให้มันถูก

00:05:54.752 --> 00:05:57.760
รู้ไปสบายๆ

00:05:57.760 --> 00:06:00.027
นี่คือส่วนของร่างกาย

00:06:00.027 --> 00:06:03.605
สภาวะของรูปธรรมที่เราต้องดู

00:06:03.605 --> 00:06:05.078
ไม่ต้องดูทั้งหมด

00:06:05.078 --> 00:06:06.447
ดูตัวที่เราถนัด

00:06:06.447 --> 00:06:10.726
ตัวไหนก็ได้ไม่จำเป็นต้องดูทั้งหมดหรอก

00:06:10.726 --> 00:06:13.794
แต่ว่าถ้าคนที่ท่านสติไวๆ

00:06:13.794 --> 00:06:15.367
บางทีดูได้ทั้งหมด

00:06:15.367 --> 00:06:18.579
อย่างหลวงพ่อปราโมทย์สมัยที่ท่านดู

00:06:18.579 --> 00:06:20.835
ท่านดูลมหายใจ

00:06:20.835 --> 00:06:22.513
ตอนหลังท่านไปหัดดู

00:06:22.513 --> 00:06:24.879
ร่างกายเคลื่อนไหวร่างกายหยุดนิ่ง

00:06:24.879 --> 00:06:27.155
ร่างกายกระดุกกระดิกอะไรอย่างนี้

00:06:27.155 --> 00:06:29.160
ท่านก็หัดรู้สึกตัวตรงนี้ได้

00:06:29.160 --> 00:06:31.027
ท่านบอกว่ารู้สึกตัวตรงนี้

00:06:31.027 --> 00:06:33.231
แล้วสติของท่านไวสติท่านเยอะ

00:06:33.231 --> 00:06:36.161
ท่านบอกตอนนอนนี่มันรู้สึกตัวตลอดเลย

00:06:36.161 --> 00:06:38.687
ร่างกายพลิกซ้ายพลิกขวาก็รู้หมดเลย

00:06:38.687 --> 00:06:39.789
ร่างกายเคลื่อนไหว

00:06:39.789 --> 00:06:40.969
ร่างกายกระดุกกระดิกอะไร

00:06:40.969 --> 00:06:42.076
รู้สึกหมดเลย

00:06:42.076 --> 00:06:44.397
ท่านเลยบอกเลยนอนไม่ค่อยสนุกเลย

00:06:44.397 --> 00:06:47.042
เพราะว่าพอร่างกายขยับปุ๊บก็รู้สึกตัว

00:06:47.042 --> 00:06:49.227
ร่างกายขยับปุ๊บก็รู้สึกตัวอย่างนี้

00:06:49.227 --> 00:06:50.633
เราไปหัดนะ

00:06:50.633 --> 00:06:53.630
หัดให้มันรู้สึกตัวขึ้นมา

00:06:53.630 --> 00:06:56.990
อย่างตอนนั้นพระอาจารย์ที่เล่าให้ฟังวันก่อน

00:06:56.990 --> 00:06:59.699
พระอาจารย์ก็หัดไปดูร่างกายเคลื่อนไหว

00:06:59.699 --> 00:07:00.941
ร่างกายหยุดนิ่ง

00:07:00.941 --> 00:07:02.398
หัดไปอยู่ 3-4 วัน

00:07:02.398 --> 00:07:05.567
พอร่างกายเคลื่อนไหวตอนนั้นเราขาดสติ

00:07:05.567 --> 00:07:08.301
ร่างกายเคลื่อนไหวมันรู้สึกตัวขึ้นมาเลย

00:07:08.301 --> 00:07:09.851
จิตตื่นออกมา

00:07:09.851 --> 00:07:14.019
ตัวนี้จะว่ายากก็ยาก

00:07:14.019 --> 00:07:16.279
แต่ว่าถ้าคนที่ค่อยๆฝึก

00:07:16.279 --> 00:07:18.817
มันจะรู้สึกตัวขึ้นมาได้

00:07:18.817 --> 00:07:24.064
เวลาเราฝึกก็คืออย่าจงใจเยอะ

00:07:24.064 --> 00:07:27.049
ถ้าเราจงใจมันคือการเพ่ง

00:07:27.049 --> 00:07:29.553
ทีนี้เราไม่จงใจ

00:07:29.553 --> 00:07:31.676
มันก็จะหลงขาดสติไป

00:07:31.676 --> 00:07:35.805
แต่ว่าต้องคอยรู้ร่างกายรู้รูปบ่อยๆ

00:07:35.805 --> 00:07:37.870
รู้ไปจนกว่ามันจะจำสภาวะได้

00:07:37.870 --> 00:07:40.898
ต่อไปถ้ามันจำสภาวะของรูปธรรมทั้งหลาย

00:07:40.898 --> 00:07:43.233
ที่พระอาจารย์เล่าให้ฟังได้

00:07:43.233 --> 00:07:45.938
เวลามันเคลื่อนไหวมันรู้สึกของมันเอง

00:07:45.938 --> 00:07:47.294
คล้ายๆ รู้สึกว่า

00:07:47.294 --> 00:07:49.465
ร่างกายมันเคลื่อนไหว มันก็รู้

00:07:49.465 --> 00:07:51.267
ร่างกายหยุดนิ่งมันก็รู้

00:07:51.267 --> 00:07:53.728
ร่างกายยืนเดินนั่งนอนก็รู้

00:07:53.728 --> 00:07:55.361
ร่างกายหายใจออก

00:07:55.361 --> 00:07:57.593
ร่างกายหายใจเข้าก็จะรู้

00:07:57.593 --> 00:08:00.940
นี่ล่ะคือการฝึกสติของการดูร่างกาย

00:08:00.940 --> 00:08:04.471
ส่วนการดูเวทนา

00:08:04.471 --> 00:08:06.187
บางคนชอบดูเวทนา

00:08:06.187 --> 00:08:09.183
เวทนาก็มีความสุข ความทุกข์ ความเฉยๆ

00:08:09.183 --> 00:08:10.732
อันนี้เวทนาทางใจ

00:08:10.732 --> 00:08:12.429
เวทนาทางกายก็มี

00:08:12.429 --> 00:08:14.516
สุขเวทนากับทุกขเวทนา

00:08:14.516 --> 00:08:17.462
แต่ส่วนใหญ่ดูเวทนาทางกายมันดูยาก

00:08:17.462 --> 00:08:19.907
ต้องอาศัยสมาธิสูงๆ หน่อย

00:08:19.907 --> 00:08:23.069
แต่ว่าตัวที่ดูง่ายดูเวทนาทางใจ

00:08:23.069 --> 00:08:25.632
เวทนาทางใจเกิดตลอดเวลา

00:08:25.632 --> 00:08:28.350
อย่างตอนนี้เรามีความสุข

00:08:28.350 --> 00:08:31.675
หรือเรามีความทุกข์หรือว่าเราเฉยๆ

00:08:31.675 --> 00:08:32.837
เราก็รู้ไป

00:08:32.837 --> 00:08:36.506
รู้ไปจนกว่ามันจะจำสภาวะของเวทนาพวกนี้ได้

00:08:36.506 --> 00:08:39.387
สติก็จะเกิดขึ้นมาเอง

00:08:39.387 --> 00:08:42.381
จริงๆ ครูบาอาจารย์บางท่าน

00:08:42.381 --> 00:08:44.769
ก็บอกตัวเวทนานี่ดูง่าย

00:08:44.769 --> 00:08:46.684
แต่จริงๆ มันแล้วแต่คนถนัด

00:08:46.684 --> 00:08:48.607
ถ้าเราถนัดเราก็ดู

00:08:48.607 --> 00:08:50.621
ถ้าเราไม่ถนัดเราก็ไปดูตัวอื่น

00:08:50.621 --> 00:08:54.554
ตัวอีกตัวหนึ่งคือตัวความปรุงแต่ง

00:08:54.554 --> 00:08:57.508
ปรุงจิต ปรุงกุศล ปรุงอกุศล

00:08:57.508 --> 00:08:58.671
เราหัดดูไป

00:08:58.671 --> 00:09:01.047
จิตมีความโกรธเราก็รู้ทัน

00:09:01.047 --> 00:09:03.227
จิตไม่โกรธเราก็รู้ทัน

00:09:03.227 --> 00:09:05.546
จิตมีความโลภเราก็รู้ทัน

00:09:05.546 --> 00:09:07.395
จิตไม่มีความโลภเราก็รู้ทัน

00:09:07.395 --> 00:09:09.958
หรือจิตหลงเราก็รู้ทัน

00:09:09.958 --> 00:09:12.395
จิตไม่หลงเราก็รู้

00:09:12.395 --> 00:09:15.542
แต่ส่วนใหญ่จิตหลงจิตไม่หลงจะดูยาก

00:09:15.542 --> 00:09:19.375
จิตหลงนี่มีหลายตัว

00:09:19.375 --> 00:09:22.222
อย่างตัวฟุ้งซ่าน ตัวหดหู่

00:09:22.222 --> 00:09:24.629
เราค่อยๆ สังเกตไป

00:09:24.629 --> 00:09:26.012
เราหัดดูสภาวะไป

00:09:26.012 --> 00:09:28.467
อย่างตัวความโกรธนี่มีเยอะแยะเลย

00:09:28.467 --> 00:09:30.186
ถ้าเราค่อยๆ สังเกต

00:09:30.186 --> 00:09:32.292
โกรธแรงๆ โกรธเบาๆ

00:09:32.292 --> 00:09:34.365
หรือว่าหงุดหงิดอะไรอย่างนี้

00:09:34.365 --> 00:09:37.116
อย่างรำคาญอะไรอย่างนี้

00:09:37.116 --> 00:09:38.252
เราหัดดูไป

00:09:38.252 --> 00:09:40.851
ถ้าเราค่อยๆ สังเกต

00:09:40.851 --> 00:09:44.318
ค่อยๆ ดูสภาวะของนามธรรมเหล่านี้ไปเรื่อยๆ

00:09:44.318 --> 00:09:46.756
ต่อไปจิตมันจำสภาวะ

00:09:46.756 --> 00:09:49.084
ของนามธรรมทั้งหลายเหล่านี้ได้

00:09:49.084 --> 00:09:51.483
จิตจะตื่นออกมาเอง

00:09:51.483 --> 00:09:53.687
ถ้าเราจำสภาวะ

00:09:53.687 --> 00:09:56.025
ของรูปของนามธรรมทั้งหลาย

00:09:56.025 --> 00:09:58.147
ที่เราฝึกดูสภาวะตัวนี้บ่อยๆ

00:09:58.147 --> 00:10:01.353
ถ้ามันจำรูปจำนามธรรมพวกนี้บ่อยๆ

00:10:01.353 --> 00:10:03.300
จิตจะตื่นออกมาเอง

00:10:03.300 --> 00:10:06.346
แล้วพอมันตื่นออกมาเราจะรู้สึกเลย

00:10:06.346 --> 00:10:07.860
เราไม่ได้ทำอะไร

00:10:07.860 --> 00:10:09.550
มันแค่รู้ของมันเฉยๆ

00:10:09.550 --> 00:10:13.677
แต่ว่าถ้าเรายังบังคับร่างกายบังคับจิตใจ

00:10:13.677 --> 00:10:16.379
หรือว่ายังไหลไปคิดเรื่องกรรมฐาน

00:10:16.379 --> 00:10:18.147
ไหลไปคิดเรื่องร่างกาย

00:10:18.147 --> 00:10:20.655
ไหลไปคิดเรื่องนามธรรมเรื่องจิตใจ

00:10:20.655 --> 00:10:22.332
สติไม่เกิด

00:10:22.332 --> 00:10:23.788
ใจไม่ตื่นออกมา

00:10:23.788 --> 00:10:25.568
ฝึกตัวนี้บ่อยๆ

00:10:25.568 --> 00:10:27.951
ถ้าเราฝึกพวกนี้ได้บ่อยๆ

00:10:27.951 --> 00:10:30.302
ใจจะตื่นออกมา

00:10:30.302 --> 00:10:32.500
ต่อไปร่างกายเคลื่อนไหวก็รู้สึก

00:10:32.500 --> 00:10:34.537
นามธรรมเกิดก็รู้สึก

00:10:34.537 --> 00:10:37.960
เราค่อยๆ ฝึกสติอยู่กับร่างกาย

00:10:37.960 --> 00:10:39.892
อยู่กับจิตใจบ่อยๆ

00:10:39.892 --> 00:10:41.660
ถ้าเรามีสติตัวนี้ได้

00:10:41.660 --> 00:10:44.204
มันเกิดสัมมาสติขึ้นมาได้

00:10:44.204 --> 00:10:47.098
ที่เราระลึกรู้รูปธรรมนามธรรม

00:10:47.098 --> 00:10:49.781
ในร่างกายในจิตใจของเราตัวนี้ได้บ่อยๆ

00:10:49.781 --> 00:10:52.019
สัมมาสมาธิจะเกิดขึ้นมาเอง

00:10:52.019 --> 00:10:56.856
สมัยที่พระอาจารย์ฝึกไม่ได้ว่า...

NOTE Paragraph

00:10:56.856 --> 00:10:59.944
ช่วงแรกไม่ได้ว่าฝึกยากเย็นอะไร

00:10:59.944 --> 00:11:02.120
ฝึกหัดดูสภาวะอย่างนี้

00:11:02.120 --> 00:11:04.563
ร่างกายเคลื่อนไหวก็รู้สึก

00:11:04.563 --> 00:11:06.098
ร่างกายหยุดนิ่งก็รู้สึก

00:11:06.098 --> 00:11:09.098
ตอนที่ฝึกมันมีเจตนา

00:11:09.098 --> 00:11:10.920
แต่ไม่ได้เจตนาแรง

00:11:10.920 --> 00:11:13.752
เจตนาแรงๆ คือการเพ่งร่างกาย

00:11:13.752 --> 00:11:17.623
ตัวนี้จะทำให้สัมมาสติไม่เกิด

00:11:17.623 --> 00:11:20.450
เราหัดดูไปสบายๆ อย่างนี้ล่ะ

00:11:20.450 --> 00:11:22.292
ดูร่างกายเคลื่อนไหวก็รู้

00:11:22.292 --> 00:11:23.766
ร่างกายหยุดนิ่งก็รู้

00:11:23.766 --> 00:11:25.879
ตามดูร่างกายไปบ่อยๆ

00:11:25.879 --> 00:11:28.148
พอมันจำรูปของร่างกาย

00:11:28.148 --> 00:11:30.115
รูปร่างกายตอนนั้นที่พระอาจารย์

00:11:30.115 --> 00:11:31.720
ดูรูปของร่างกายคือ

00:11:31.720 --> 00:11:33.771
รูปเคลื่อนไหว รูปหยุดนิ่ง

00:11:33.771 --> 00:11:35.882
รูปกระดุกกระดิก

00:11:35.882 --> 00:11:38.457
พอมันจำรูปของพวกนี้ได้

00:11:38.457 --> 00:11:40.210
ต่อไปเราเคลื่อนไหว

00:11:40.210 --> 00:11:41.968
สติมันเกิดของมันเอง

00:11:41.968 --> 00:11:44.451
ตอนสติมันเกิดของมันเองเรายังรู้สึก

00:11:44.451 --> 00:11:45.827
เออ แปลกดี

00:11:45.827 --> 00:11:48.758
ไม่คิดว่าตอนที่เราหลงๆ

00:11:48.758 --> 00:11:51.325
แล้วเราเคลื่อนไหว สติมันจะเกิด

00:11:51.325 --> 00:11:53.739
อย่างหลวงพ่อปราโมทย์ท่านเคยเล่า

00:11:53.739 --> 00:11:56.195
ตอนนั้นท่านไปดูสายหลวงพ่อเทียน

00:11:56.195 --> 00:11:58.887
ทำกรรมฐานเคลื่อนไหวหยุดนิ่งอะไรอย่างนี้

00:11:58.887 --> 00:12:00.254
ทำจังหวะ

00:12:00.254 --> 00:12:02.880
ท่านไปดูแล้วตอนแรกท่านเป็นคนโทสะ

00:12:02.880 --> 00:12:05.444
ให้ไปทำครบทั้งเซ็ตของจังหวะนั้น

00:12:05.444 --> 00:12:07.506
14 หรืออะไรนั่น

00:12:07.506 --> 00:12:11.315
ท่านบอกว่าทำแล้วมันเยอะไป

00:12:11.315 --> 00:12:13.631
ท่านไม่ชอบ อะไรที่เยอะๆ

00:12:13.631 --> 00:12:15.129
ดูแล้วมันรำคาญ

00:12:15.129 --> 00:12:17.213
ท่านก็เลยไปขยับมือ

00:12:17.213 --> 00:12:19.004
มือเคลื่อนไหวก็รู้สึก

00:12:19.004 --> 00:12:21.508
มือกำก็รู้สึก มือแบก็รู้สึก

00:12:21.508 --> 00:12:23.744
ทำขยับมือแล้วรู้สึกไป

00:12:23.744 --> 00:12:25.836
ท่านบอกทำอยู่ไม่กี่วันหรอก

00:12:25.836 --> 00:12:29.577
วันหนึ่งเดินไปที่ถนน

00:12:29.577 --> 00:12:30.958
เห็นเพื่อน

00:12:30.958 --> 00:12:33.787
เพื่อนสนิท เพื่อนเก่า

00:12:33.787 --> 00:12:36.288
ไม่ได้เจอกันนานอยู่ตรงข้ามถนน

00:12:36.288 --> 00:12:39.442
ตอนที่เห็นดีใจ

00:12:39.442 --> 00:12:41.045
แต่ว่าไม่เห็นจิต

00:12:41.045 --> 00:12:43.947
พอขาก้าวจะข้ามถนนไปนี่

00:12:43.947 --> 00:12:48.235
ด้วยความที่ท่านเคยฝึกขยับมือจนสติเกิดแล้ว

00:12:48.235 --> 00:12:49.625
พอขาก้าวปุ๊บ

00:12:49.625 --> 00:12:50.795
สติมันเกิดเลย

00:12:50.795 --> 00:12:51.922
มันรู้ทัน

00:12:51.922 --> 00:12:53.905
นี่คือสติที่เกิดอัตโนมัติ

00:12:53.905 --> 00:12:57.582
เราต้องฝึกจนกว่าสติมันจะเกิดอัตโนมัติ

00:12:57.582 --> 00:13:01.112
สติอัตโนมัติเป็นเรื่องที่ทำเอาไม่ได้

00:13:01.112 --> 00:13:03.247
แต่มันรู้สึกตัวของมันเอง

00:13:03.247 --> 00:13:06.750
ถ้าเรายังบังคับให้มันเกิดมันไม่เกิด

00:13:06.750 --> 00:13:08.286
ส่วนใหญ่มันจะเพ่ง

00:13:08.286 --> 00:13:10.771
หรือไปคิดจะให้มันเกิดก็ไม่เกิด

00:13:10.771 --> 00:13:12.439
ส่วนใหญ่มันจะฟุ้งซ่าน

00:13:12.439 --> 00:13:14.063
เราค่อยๆ ฝึกนะ

00:13:14.063 --> 00:13:18.174
ตัวนี้มันต้องเห็นทั้งรูปธรรมทั้งนามธรรม

00:13:18.174 --> 00:13:19.832
เห็นตัวสภาวะจริงๆ

00:13:19.832 --> 00:13:22.783
แล้วมีสติคอยระลึกรู้บ่อยๆ

00:13:22.783 --> 00:13:25.576
จะดูร่างกายหายใจออกก็ได้

00:13:25.576 --> 00:13:27.901
จะดูร่างกายหายใจเข้าก็ได้

00:13:27.901 --> 00:13:30.206
หรือดูรูปหายใจออก

00:13:30.206 --> 00:13:31.484
ดูรูปหายใจเข้า

00:13:31.484 --> 00:13:35.324
ดูรูปยืน รูปเดิน รูปนั่ง รูปนอน

00:13:35.324 --> 00:13:38.234
รูปเคลื่อนไหว รูปหยุดนิ่ง

00:13:38.234 --> 00:13:39.464
เราหัดดูไป

00:13:39.464 --> 00:13:41.808
จริงๆ รูปมีมากกว่านี้

00:13:41.808 --> 00:13:44.147
แต่ว่าอันนี้คือเหมาะกับพวกเรา

00:13:44.147 --> 00:13:47.857
เหมาะกับพวกเราที่ไม่ได้ทรงสมาธิ

00:13:47.857 --> 00:13:49.390
จิตไม่ได้ทรงฌาน

00:13:49.390 --> 00:13:52.394
จริงๆ อย่างรุ่นครูบาอาจารย์ท่านดูกัน

00:13:52.394 --> 00:13:55.048
ท่านดูกันถึงธาตุ 4 อย่างนี้

00:13:55.048 --> 00:13:57.255
ในร่างกายแต่ละอวัยวะ

00:13:57.255 --> 00:13:59.576
พอแยกๆ ออกไปกลายเป็นธาตุ

00:13:59.576 --> 00:14:01.922
ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ

00:14:01.922 --> 00:14:03.927
แต่ตัวนี้มันยาก

00:14:03.927 --> 00:14:06.734
ถ้าให้เราไปภาวนาส่วนใหญ่ก็จะคิดเอา

00:14:06.734 --> 00:14:09.457
ทีนี้รูปที่เราดูได้ง่ายๆ

00:14:09.457 --> 00:14:11.191
อย่างที่พระอาจารย์เล่า

00:14:11.191 --> 00:14:13.210
รูปร่างกายหายใจออก

00:14:13.210 --> 00:14:14.810
ร่างกายหายใจเข้า

00:14:14.810 --> 00:14:17.498
อันนี้รูปที่เราดูได้

00:14:17.498 --> 00:14:21.007
หรือรูปยืน รูปเดิน รูปนั่ง รูปนอน

00:14:21.007 --> 00:14:22.276
อันนี้เราดูได้

00:14:22.276 --> 00:14:24.366
รูปเคลื่อนไหว รูปหยุดนิ่ง

00:14:24.366 --> 00:14:25.485
อันนี้เราดูได้

00:14:25.485 --> 00:14:31.060
นามธรรมอย่างจิตมีความสุขเรารู้

00:14:31.060 --> 00:14:33.262
จิตมีความทุกข์เรารู้

00:14:33.262 --> 00:14:34.620
จิตเฉยๆ เรารู้

00:14:34.620 --> 00:14:37.209
จิตเรามีความโกรธเรารู้

00:14:37.209 --> 00:14:39.505
จิตเราไม่มีความโกรธเรารู้

00:14:39.505 --> 00:14:41.687
จิตเรามีความโลภเราก็รู้

00:14:41.687 --> 00:14:43.680
จิตไม่มีความโลภเราก็รู้

00:14:43.680 --> 00:14:45.689
จิตหลงเราก็รู้

00:14:45.689 --> 00:14:47.422
จิตไม่หลงเราก็รู้

00:14:47.422 --> 00:14:51.752
จิตฟุ้งซ่านจิตหดหู่เราก็หัดรู้ไป

00:14:51.752 --> 00:14:54.162
นี่คือสภาวธรรมที่เราดูได้

00:14:54.162 --> 00:14:56.198
ถ้าเราดูตัวนี้ได้บ่อยๆ

00:14:56.198 --> 00:14:58.316
สัมมาสติจะเกิดเอง

00:14:58.316 --> 00:15:01.083
ฝึกไปมันไม่ยากหรอก

00:15:01.083 --> 00:15:04.313
เราอย่าไปคร่ำเคร่งกับการภาวนา

00:15:04.313 --> 00:15:06.040
หรืออย่าไปคิดธรรมะเอา

00:15:06.040 --> 00:15:07.983
แต่ดูให้เห็นเนื้อแท้

00:15:07.983 --> 00:15:10.920
ให้เห็นแก่นสารของการปฏิบัติ

00:15:10.920 --> 00:15:12.883
คือต้องเห็นสภาวะ

00:15:12.883 --> 00:15:15.327
แล้วมีตามรู้ตามดูบ่อยๆ

00:15:15.327 --> 00:15:18.775
จนจิตจำสภาวะของรูปธรรมนามธรรมได้

00:15:18.775 --> 00:15:22.206
ต่อไปสัมมาสติจะเกิดขึ้นเอง

00:15:22.206 --> 00:15:25.098
สมัยก่อนพระอาจารย์ฝึก

00:15:25.098 --> 00:15:27.467
ไม่ได้คิดว่ามันจะเกิด

00:15:27.467 --> 00:15:29.368
ตอนนั้นเรียนกับหลวงพ่อ

00:15:29.368 --> 00:15:31.054
ไม่เข้าใจหรอกเรื่องสติ

00:15:31.054 --> 00:15:32.451
พอไม่เข้าใจ

00:15:32.451 --> 00:15:35.116
เราก็ไปหัดทำเลยง่ายๆ อย่างนี้ล่ะ

00:15:35.116 --> 00:15:41.311
บางทีเราเดินอยู่เห็นของที่เราชอบ

00:15:41.311 --> 00:15:44.718
ก็เห็นราคะมันพุ่งขึ้นมา

00:15:44.718 --> 00:15:49.064
สติระลึกรู้ทันราคะก็ดับไปได้

00:15:49.064 --> 00:15:51.502
เออ เขาดูกันอย่างนี้เอง

00:15:51.502 --> 00:15:54.502
ตอนที่ดูนี่ไม่ได้เจตนาจะเห็นมันเลย

00:15:54.502 --> 00:15:55.878
เพราะว่าจริงๆ

00:15:55.878 --> 00:15:57.517
ตาเรามองสิ่งภายนอก

00:15:57.517 --> 00:16:00.099
แต่กิเลสมันพุ่งขึ้นมาจากในใจเรา

00:16:00.099 --> 00:16:02.779
เห็นราคะมันพุ่งขึ้นมา

00:16:02.779 --> 00:16:06.008
สติมันเห็น เป็นแค่คนเห็น

00:16:06.008 --> 00:16:07.632
เป็นแค่คนรู้คนดูเอง

00:16:07.632 --> 00:16:09.468
ราคะดับไปเลย

00:16:09.468 --> 00:16:13.142
ใจก็เบิกบาน ใจก็มีความสุข

00:16:13.142 --> 00:16:15.001
ใจเบิกบานเราก็เห็น

00:16:15.001 --> 00:16:16.985
ใจเรามีความสุขเราก็เห็น

00:16:16.985 --> 00:16:19.259
ก็ยังอัศจรรย์เลย

00:16:19.259 --> 00:16:22.399
แค่เราฝึกจนสติมันเกิด

00:16:22.399 --> 00:16:25.537
กิเลสมันดับไปต่อหน้าต่อตาเลย

00:16:25.537 --> 00:16:27.354
โดยเราไม่ได้ทำอะไรเลย

00:16:27.354 --> 00:16:31.681
บางทีอย่างตอนทำงานคนมาพูดขัดใจ

00:16:31.681 --> 00:16:34.007
เห็นโทสะมันพุ่ง

00:16:34.007 --> 00:16:36.916
ตอนที่คุยกับเขาจิตก็ยังส่งออกนอก

00:16:36.916 --> 00:16:40.005
แต่เขาพูดแล้วเราโมโห

00:16:40.005 --> 00:16:42.555
เห็นโทสะมันพุ่งขึ้นมา

00:16:42.555 --> 00:16:46.152
สติระลึกรู้ ก็แค่เห็นนะ

00:16:46.152 --> 00:16:49.844
เห็นโทสะมันพุ่งขึ้นมานี่โทสะก็ดับไปเลย

00:16:49.844 --> 00:16:51.500
เราไม่ได้ทำอะไรเลย

00:16:51.500 --> 00:16:53.734
สติระลึกรู้ของมันเอง

00:16:53.734 --> 00:16:55.779
โทสะก็ดับไปเลยต่อหน้าต่อตา

00:16:55.779 --> 00:16:57.360
ใจก็มีความสุข

00:16:57.360 --> 00:16:59.363
มีความเบิกบานขึ้นมาแทน

00:16:59.363 --> 00:17:02.680
นี่คือฝึกจนได้สัมมาสติอย่างนี้

00:17:02.680 --> 00:17:04.639
หรืออย่างเราดูร่างกาย

00:17:04.639 --> 00:17:06.119
เราขาดสติอยู่

00:17:06.119 --> 00:17:08.982
ร่างกายเคลื่อนไหวมันรู้สึกตัวของมันเองเลย

00:17:08.982 --> 00:17:10.439
หรืออย่างหลวงพ่อ

00:17:10.439 --> 00:17:12.750
ชอบยกตัวอย่างเรื่องอานาปานสติ

00:17:12.750 --> 00:17:15.636
อย่างเราหายใจออกก็รู้

00:17:15.636 --> 00:17:16.967
เราหายใจเข้าก็รู้

00:17:16.967 --> 00:17:18.953
ร่างกายหายใจออกเราก็รู้สึก

00:17:18.953 --> 00:17:20.972
ร่างกายหายใจเข้าเราก็รู้สึก

00:17:20.972 --> 00:17:23.075
อย่างพอคนมายั่วให้เราโกรธ

00:17:23.075 --> 00:17:26.777
ลมหายใจมันผิดจังหวะ

00:17:26.777 --> 00:17:28.217
พอผิดจังหวะปุ๊บ

00:17:28.217 --> 00:17:30.132
สติมันก็เกิดของมันเองเลย

00:17:30.132 --> 00:17:31.664
มันรู้ตอนนี้โกรธแล้วนี่

00:17:31.664 --> 00:17:35.031
เราฝึกไปนะแล้วถ้าเรามีสตินี่

00:17:35.031 --> 00:17:37.914
ชีวิตเราก็จะดีขึ้นเยอะเลย

00:17:37.914 --> 00:17:41.207
กิเลสก็จะค่อยๆ ลดลงไป

00:17:41.207 --> 00:17:43.336
ถ้าเราฝึกสัมมาสติของเราได้

00:17:43.336 --> 00:17:47.003
ทีนี้พอเรามีสัมมาสติบ่อยๆ

00:17:47.003 --> 00:17:49.244
ถ้าเราฝึกได้จนดูได้บ่อยๆ

00:17:49.244 --> 00:17:51.288
ดูได้แทบทั้งวัน

00:17:51.288 --> 00:17:53.659
ใจก็จะมีสัมมาสมาธิขึ้นมา

00:17:53.659 --> 00:17:56.404
อย่างที่พระอาจารย์เล่าให้ฟัง

00:17:56.404 --> 00:17:59.319
อย่างตอนที่เราเห็นโทสะมันพุ่งขึ้นมา

00:17:59.319 --> 00:18:01.715
เรามีสติระลึกรู้ทัน

00:18:01.715 --> 00:18:03.004
โทสะมันดับไป

00:18:03.004 --> 00:18:04.665
โทสะมันดับไป

00:18:04.665 --> 00:18:06.757
เกิดจิตตั้งมั่นขึ้นมาขณะหนึ่ง

00:18:06.757 --> 00:18:09.488
จิตที่รู้ตื่นเบิกบานขึ้นมาขณะหนึ่ง

00:18:09.488 --> 00:18:13.050
แล้วเราเห็นสภาวะอะไรต่อไปอีกนี่

00:18:13.050 --> 00:18:15.561
บางทีเราเห็นจิต

00:18:15.561 --> 00:18:18.792
ที่รู้ตื่นเบิกบานขึ้นมาขณะหนึ่ง

00:18:18.792 --> 00:18:20.700
บางทีเราเห็นใจมันไหลไป

00:18:20.700 --> 00:18:23.167
จิตที่ไหลก็คือจิตที่มันหลงนั่นล่ะ

00:18:23.167 --> 00:18:24.352
เรามีสติรู้ทัน

00:18:24.352 --> 00:18:25.967
จิตที่หลงมันดับไป

00:18:25.967 --> 00:18:27.254
เกิดจิตที่รู้สึกตัว

00:18:27.254 --> 00:18:28.785
จิตที่รู้ตื่นเบิกบาน

00:18:28.785 --> 00:18:31.114
หรือว่าจิตที่ไม่หลงขึ้นมาขณะหนึ่ง

00:18:31.114 --> 00:18:33.053
เดี๋ยวมันก็ไหลไปที่ร่างกายได้

00:18:33.053 --> 00:18:34.300
เรามีสติรู้ทัน

00:18:34.300 --> 00:18:36.420
จิตที่ไหลไปที่ร่างกายก็ดับไป

00:18:36.420 --> 00:18:38.477
เกิดจิตที่รู้สึกตัวตั้งมั่นขึ้นมา

00:18:38.477 --> 00:18:42.841
นี่มันจะรู้สึกตัวตั้งมั่นได้ทีละขณะๆๆ

00:18:42.841 --> 00:18:44.864
แต่ถ้าเราฝึกบ่อยๆ

00:18:44.864 --> 00:18:48.843
ทีละขณะนี่มันเหมือนจะทรงจิตผู้รู้ขึ้นมาได้

00:18:48.843 --> 00:18:51.623
หลวงพ่อใช้บอกว่ามีจิตผู้รู้

00:18:51.623 --> 00:18:56.050
แบบรู้แบบเด่นดวงขึ้นมา

00:18:56.050 --> 00:18:58.440
คือจริงๆ มันไม่ได้เด่นดวงอะไรหรอก

00:18:58.440 --> 00:19:00.191
แต่ว่าจิตผู้รู้มันต่อเนื่อง

00:19:00.191 --> 00:19:02.441
มันก็เหมือนกับทรงจิตผู้รู้ไว้ได้

00:19:02.441 --> 00:19:05.052
แล้วมันก็จะเห็นร่างกายเคลื่อนไหวก็รู้สึก

00:19:05.052 --> 00:19:06.677
จิตใจทำงานก็รู้สึก

00:19:06.677 --> 00:19:11.802
ถ้าเราฝึกจนมีใจที่ตั้งมั่นขึ้นมาได้แล้วนี่

00:19:11.802 --> 00:19:15.559
เรื่องทำวิปัสสนาจะไม่ใช่เรื่องยากแล้ว

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
การทำวิปัสสนาก็ทำไปเหมือนเดิมล่ะ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ก็ดูสภาวะเกิดดับไปเหมือนเดิมล่ะ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่ทีนี้จิตมันจะหมาย

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ลงไปรู้ว่าทุกสภาวะที่เราดูนี่มันไม่เที่ยง

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
หรือว่าเห็นทุกสภาวะนี่มันถูกบีบคั้น

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ทนอยู่ในสภาวะเดียวไม่ได้

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
หรือว่าเห็นสภาวธรรมทั้งหลาย

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
มันไม่ใช่ตัวเราไม่ใช่ของเรา

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
มันเป็นอนัตตา

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ถ้าเราดูไปบ่อยๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ปัญญาจะค่อยๆ เกิดขึ้น

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ตัวนี้มันเกิดจากเราเริ่มต้นจากการที่เรามีสติหัดดูสภาวะ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่ถ้าเราไปทำวิธีอื่น

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เราไม่เห็นสภาวะ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ไม่มีสัมมาสติเกิดขึ้น

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ไม่มีสัมมาสมาธิเกิดขึ้น

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เรื่องเดินปัญญาจะเป็นเรื่องยาก

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ส่วนใหญ่สายที่เขาทำ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แล้วไม่เกิดจิตผู้รู้ขึ้นมานี่แล้วจะไปเดินปัญญา

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ส่วนใหญ่จะไปคิดเอา

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
พอไปคิดเอา

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แล้วได้ความรู้ความเห็นอะไรเกิดขึ้นมา

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ก็คิดว่าเข้าใจธรรมะ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่จริงๆ ไม่ได้เข้าใจธรรมะหรอก

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เพราะว่าจิตมันผิด

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ส่วนใหญ่ไปเห็นอะไรแล้วก็จะ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
...ถ้าภาษาในธรรมะเรียกว่าเกิดวิปัสสนู

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ฉะนั้นเราค่อยๆ ฝึกไป

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
อย่าไปอยากได้ผล

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ถ้าเราอยากได้ผลส่วนใหญ่จะจงใจ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
จะทำด้วยความอยาก

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ผลที่ทำด้วยความอยากนี่มันเป็นโลภะ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ทำให้เราทุกข์

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ไม่ได้ทำให้เราเกิดปัญญา

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่ว่าเรามีสติรู้กายรู้ใจบ่อยๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ฝึกให้มีฉันทะที่จะดูตัวนี้ได้บ่อยๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ถ้าเราฝึกให้ดูร่างกายดูจิตใจได้บ่อยๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เดี๋ยวสัมมาสติมันเกิด

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
สัมมาสมาธิมันเกิด

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แล้วปัญญามันจะเกิดตามมา

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
พวกเราต้องจับหลักตรงนี้ให้แม่นๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ถ้าเราจับหลักตรงนี้ได้แม่น

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เราจะไปทำรูปแบบ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เราจะทำได้เลย

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ทำได้อย่างสบายๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
อย่างเวลาทำกรรมฐานเวลาทำรูปแบบ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
หรือว่าเรียกว่าทำสมาธิก็ได้

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เวลาเราไปฝึกรูปแบบฝึกสมาธินี่

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
จะมีสภาวะ 3 อัน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
อย่างเราไปฝึกที่เล่าให้ฟัง

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
สมมติเราทำกรรมฐานที่เราทำ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ถ้าเราจงใจเยอะมันคือการเพ่ง

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่ว่าถ้าเราทำกรรมฐาน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
อย่างเช่นเรานึกพุทโธๆๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ถ้าเราจงใจเยอะมันคือการเพ่งพุทโธ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ตัวนี้ไม่ได้สติที่ดีไม่ได้สมาธิที่ดี

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่ถ้าเราพุทโธๆ ไปสบายๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แล้วจิตก็อยู่กับพุทโธ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ตัวนี้ได้สมาธิ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่เป็นสมาธิแบบอารัมมณูปนิชฌาน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่ถ้าเราพุทโธๆ ไป

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แล้วใจก็ไหลไปคิดอื่นๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ฟุ้งซ่านคือขาดสติคือการหลง

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
อย่างเวลาเราเดินจงกรมเราเห็นร่างกายมันเดิน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เรามีสติรู้ร่างกายมันเดิน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เห็นร่างกายเดินจงกรมไป

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่ถ้าเราเจตนาแรงจงใจแรง

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
นี่คือการเพ่ง

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เพ่งร่างกายที่เดินจงกรม

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ถ้าเพ่งร่างกายที่เดินจงกรม

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
สมาธิที่ดีก็จะไม่เกิด

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
จะเป็นสมาธิแบบเพ่งซึ่งเอาไปทำอะไรต่อไม่ได้

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่ถ้าเราดูร่างกายเดินจงกรม

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เห็นร่างกายมันเดินจงกรมไปสบายๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
จิตอยู่กับการเดินจงกรม อันนี้ได้สมาธิ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
สมาธิแบบอารัมมณูปนิชฌาน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
จำเป็นนะเป็นสมาธิที่เอาไว้ใช้พักผ่อน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่ถ้าเดินจงกรม

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
บางคนเดินจนชำนาญใช่ไหม

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เดินไปก็คิดเรื่องโน้นไปคิดเรื่องนี้ไป

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ร่างกายก็เดิน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เดินจงกรมอยู่แต่ว่าใจไหลคิดฟุ้งซ่าน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ไหลหลงไปเรื่องโน้นไปเรื่องนี้

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
อันนี้คือขาดสติ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ถ้าเราทิ้งเรื่องหลักของการมีสติ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ทำกรรมฐานไม่ค่อยได้ผล

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่ถ้าเรามีสติ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ทำกรรมฐานอะไรก็จะได้ผลขึ้นมา

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ต้องจับหลักการภาวนาให้แม่นๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แล้วเราค่อยๆ เดินไป

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
อย่างพื้นฐานพวกเราเป็นคนเมือง

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
สมาธิเราน้อย

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
พอสมาธิเราน้อยเราจะฝึกสัมมาสติ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
มันจะฝึกยากหน่อย

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่อย่างหลวงพ่อปราโมทย์นี่

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ท่านฝึกสมาธิของท่านมาก่อน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ท่านฝึกมาตั้ง 22 ปี

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
จนมีความชำนาญในเรื่องของสมาธิ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แล้วสมาธิที่ท่านชำนาญนี่เป็นสมาธิ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ที่แบบเป็นสัมมาสมาธิ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ใจตั้งมั่นอยู่กับตัว

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ฝึกมาได้ตั้งแต่เด็กแล้ว

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
พอท่านไปเจอครูบาอาจารย์

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ไปเจอหลวงปู่ดูลย์

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ท่านสอนให้ดูจิต

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ที่หลวงปู่ดูลย์สอนท่าน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
“อ่านหนังสือมามากแล้ว ต่อไปนี้อ่านจิตตนเอง”

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ท่านไปตามดูจิตของท่าน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ท่านดูได้ทั้งวันเลย

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ที่ดูได้ทั้งวันเพราะว่าสมาธิท่านเยอะ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
สมาธิท่านเยอะ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ท่านก็จะดูได้ตลอดเวลา

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่สมาธิเราไม่เยอะ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ส่วนใหญ่ของเราคนเมือง

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ที่เยอะคือความฟุ้งซ่าน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
จิตมันชินที่จะฟุ้งซ่าน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
อย่างยุคนี้เป็นยุคของเทคโนโลยี

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ใจฟุ้งซ่านเยอะมาก

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
สังเกตได้จาก

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
...อันนี้พูดถึงคนไทย

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
คือคนจีนนี่พระอาจารย์ไม่รู้ว่า

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ชอบติดโซเชียลมีเดียอะไรพวกนี้มากหรือเปล่า

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
หรือว่าชอบเล่นมือถือกันมากหรือเปล่า

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
พระอาจารย์ไม่รู้

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่คนไทยนี่ชอบมากเลย

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ว่างไม่ได้

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ว่างปุ๊บก็จะหยิบมือถือขึ้นมาดูเลย

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แล้วส่วนใหญ่ดูแพล็บๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ก็จะเปลี่ยน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ดูแพล็บๆ ก็จะเปลี่ยน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
คือตัวนี้มันเป็นการทำลายสมาธิของเรา

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เพราะว่าใจไม่เคยจดจ่อกับอะไรสักเรื่องหนึ่งเลย

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ดูอันนี้นิดหนึ่งเปลี่ยน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ดูอันนี้นิดหนึ่งเปลี่ยน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ดูอันนี้หน่อยหนึ่งก็ข้ามไปอะไรอย่างนี้

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ใจจะฟุ้งซ่านตลอด

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เทคโนโลยีพวกนี้มันฝึกให้เราฟุ้งซ่าน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เมื่อก่อนเขาออกแบบมาเพื่อให้เราสะดวกสบาย

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่จริงๆ ความสะดวกสบายนี่ทำให้เราฟุ้งซ่านมากขึ้น

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ฉะนั้นส่วนใหญ่พื้นฐานที่เรามีคือจิตที่มันฟุ้ง

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ฉะนั้นเราไม่ค่อยมีสมาธิ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เราต้องไปฝึก

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ทำรูปแบบของเรานี่

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ฝึกให้มีสติเหมือนที่พระอาจารย์เล่าให้ฟัง

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เราฝึกแล้วมีสติอยู่กับกรรมฐานบ่อยๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
อยู่กับร่างกายบ่อยๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
อยู่กับจิตใจบ่อยๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ถ้าสมมติตอนที่เราฝึก

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เราใช้จิตที่สบายๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่ว่าเวลาเราฝึกจิต

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
มันอยู่กับอารมณ์กรรมฐานตัวนี้ได้สมถะที่ใช้พักผ่อน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เป็นอารัมมณูปนิชฌาน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ควรจะต้องทำ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แต่เวลาทำอย่าไปจริงจังมาก

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
จริงจังมากคือการเพ่ง

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
จะไม่ได้สมาธิที่ดี

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ฉะนั้นถ้าเรามีสมาธิตัวนี้

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
แล้วเดี๋ยวเราค่อยพัฒนามาให้เป็นสัมมาสมาธิ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ถ้าเราเกิดสมาธิแบบพักผ่อนนี่

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
จนช่วงหนึ่งจิตเราไม่ค่อยฟุ้งซ่าน

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
จิตที่ไม่ค่อยฟุ้งซ่านมันอยู่กับอารมณ์กรรมฐานได้บ่อยๆ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ตัวนี้ได้สมาธิแบบพักผ่อนขึ้นมา

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ของเราไม่ต้องเอาสมาธิแบบเข้าฌานอะไรอย่างนั้นหรอก

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เอาสมาธิแบบพอใจมันสงบ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
พอใจมันสงบเราหัดดูสภาวะไป

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ถ้าเราเห็นจิตหลงไปได้จิตไหลไปได้

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
จิตที่หลงจิตที่ไหลมันดับไป

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ก็จะเกิดจิตตั้งมั่นขึ้นมาอัตโนมัตินั่นล่ะ

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ถ้าเราฝึกของเราไปอย่างนี้

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เราก็จะเห็นเลยทั้งร่างกายทั้งจิตใจเป็นของถูกรู้ถูกดู

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ตัวนี้มันเริ่มกระบวนการทำวิปัสสนาแล้ว

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ถ้าเราเห็นร่างกายเป็นของถูกรู้ถูกดู

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ร่างกายอยู่ส่วนหนึ่งจิตเป็นคนรู้

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เวทนาอยู่ส่วนหนึ่งจิตเป็นคนรู้

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
สังขารความปรุงแต่ง

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ปรุงดีปรุงชั่ว

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ปรุงกุศลปรุงอกุศล

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
อยู่ส่วนหนึ่งมีจิตเป็นคนรู้คนดู

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
นี่เราเริ่มต้นกระบวนการทำวิปัสสนาแล้ว

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ฉะนั้นเราดูไปเลยทั้งรูปธรรมทั้งนามธรรม

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ทั้งรูปธรรมทั้งเวทนาทั้งตัวสังขารอย่างนี้

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ล้วนแต่เป็นของไตรลักษณ์

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เห็นมันไม่เที่ยงบ้าง

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เห็นมันถูกบีบคั้นให้หายไปบ้าง

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เห็นว่ามันไม่ใช่ตัวเราบ้าง

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
เราหัดดูไปบ่อยๆ