WEBVTT

00:00:00.306 --> 00:00:02.950
สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อคาเมรอน รัสเซล

00:00:02.950 --> 00:00:07.412
และในช่วงเวลาสักพักที่ผ่านมานี้

00:00:07.412 --> 00:00:09.003
ดิฉันเป็นนางแบบ

00:00:09.003 --> 00:00:12.990
จริงๆ เป็นมา 10 ปีแล้ว

00:00:12.990 --> 00:00:16.464
และดิฉันรู้สึกได้ว่า เหมือนจะมีความรู้สึกอึดอัด

00:00:16.464 --> 00:00:17.994
ในห้องประชุมอยู่ขณะนี้

00:00:17.994 --> 00:00:20.992
เพราะว่าดิฉันไม่ควรจะใส่ชุดนี้มาพูด (เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:00:20.992 --> 00:00:24.321
แต่โชคดีคะ ดิฉันเอาชุดมาเปลี่ยน

00:00:24.321 --> 00:00:27.970
นี่เป็นการเปลี่ยนชุดครั้งแรกบนเวที TED

00:00:27.970 --> 00:00:31.016
ดิฉันคิดว่า พวกคุณโชคดีทีเดียวที่ได้เห็น

00:00:31.016 --> 00:00:33.957
ถ้าคุณผู้หญิงบางท่านรู้สึกหวั่นใจเมื่อเห็นดิฉันออกมา

00:00:33.957 --> 00:00:36.659
คุณไม่ต้องบอกตอนนี้หรอก 
เดี๋ยวดิฉันก็เห็นบนทวิตเตอร์เอง

00:00:36.659 --> 00:00:42.315
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:00:42.315 --> 00:00:44.136
ดิฉันต้องยํ้าในที่นี้ว่า รู้สึกเป็นเกียรติอย่างมาก

00:00:44.136 --> 00:00:47.275
ที่สามารถเปลี่ยนความคิดของคุณที่มีต่อดิฉัน

00:00:47.275 --> 00:00:49.938
ได้ในเวลาสั้นๆเพียง 10 วินาที

00:00:49.938 --> 00:00:53.400
ไม่ใช่ทุกคนจะทำได้อย่างนี้นะ

00:00:53.400 --> 00:00:55.045
รองเท้าส้นสูงนี่ไม่สบายเลย

00:00:55.045 --> 00:00:59.239
ดีเหมือนกันค่ะ ที่ดิฉันไม่ต้องใส่มัน

00:00:59.239 --> 00:01:00.944
สิ่งที่แย่ที่สุดก็คือการสวมเสื้อกันหนาวตัวนี้ทางศีรษะ

00:01:00.944 --> 00:01:02.264
เพราะว่าเป็นตอนที่ทุกคนหัวเราะ

00:01:02.264 --> 00:01:07.230
เพราะฉะนั้น คอยจ้องดูดีๆนะคะ

00:01:07.230 --> 00:01:10.643
เอาล่ะ

NOTE Paragraph

00:01:10.643 --> 00:01:13.714
แล้วทำไมดิฉันถึงต้องทำอย่างนั้น

00:01:13.714 --> 00:01:16.312
มันเงอะงะ งุ่มง่าม

00:01:16.312 --> 00:01:20.421
เอาล่ะ

00:01:20.421 --> 00:01:24.839
ก็หวังว่า มันไม่งุ่มง่าม เหมือนกับที่เห็นในภาพนั้นนะ

00:01:24.839 --> 00:01:28.088
ถึงแม้ภาพพจน์ที่เห็นจะมีพลัง

00:01:28.088 --> 00:01:33.036
แต่มันก็เป็นเรื่องผิวเผินด้วยเหมือนกัน

00:01:33.036 --> 00:01:37.479
แค่หกวินาที ดิฉันได้เปลี่ยนสิ่งที่คุณคิด
เกี่ยวกับตัวดิฉันได้ทั้งหมด

00:01:37.479 --> 00:01:39.318
และในภาพนี้

00:01:39.318 --> 00:01:42.062
คือจริงๆแล้วดิฉันไม่เคยมีคู่รักเลยในชีวิตจริง

00:01:42.062 --> 00:01:44.574
ดิฉันรู้สึกอึดอัดใจโดยตลอด และช่างภาพ

00:01:44.574 --> 00:01:46.995
ก็สั่งให้ดิฉันแอ่นหลังและเอามือใส่ไป

00:01:46.995 --> 00:01:51.013
ในผมของผู้ชายคนนั้น

00:01:51.013 --> 00:01:53.013
และแน่นอน ถ้าไม่นับเรื่องศัลยกรรม

00:01:53.013 --> 00:01:56.454
หรือผิวสีแทนเทียมที่ดิฉันทำเมื่อสองวันก่อนเพื่อทำงาน

00:01:56.454 --> 00:02:00.215
เราสามารถเปลี่ยนหน้าตารูปร่างของเราได้น้อยมาก

00:02:00.215 --> 00:02:03.671
หน้าตาท่าทางของเรา แม้จะผิวเผิน และเปลี่ยนแปลงไม่ได้

00:02:03.671 --> 00:02:08.034
แต่ก็มีผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อชีวิตของเรา

NOTE Paragraph

00:02:08.034 --> 00:02:12.662
ดังนั้น วันนี้ สำหรับดิฉันแล้ว การไม่กลัวคือความซื่อสัตย์

00:02:12.662 --> 00:02:15.547
และที่ดิฉันขึ้นเวทีในวันนี้ ก็เพราะดิฉันเป็นนางแบบ

00:02:15.547 --> 00:02:19.274
ดิฉันขึ้นเวทีนี้ ก็เพราะดิฉันเป็นสาวสวยผิวขาว

00:02:19.274 --> 00:02:22.039
และในงานอาชีพของดิฉัน เราเรียกว่าเป็นสาวเซ็กซี่

00:02:22.039 --> 00:02:24.553
และดิฉันก็กำลังจะตอบคำถาม ที่คนถามดิฉันอยู่เสมอ

00:02:24.553 --> 00:02:26.232
แม้จะบิดเบี้ยวไปบ้างแต่ก็จริงใจ

NOTE Paragraph

00:02:26.232 --> 00:02:29.134
คำถามแรกคือ คุณมาเป็นนางแบบได้อย่างไร

00:02:29.134 --> 00:02:31.936
ฉันก็แค่บอกไปเสมอว่า "แมวมองชักชวนมา" แต่นั่นไร้ความหมาย

00:02:31.936 --> 00:02:35.454
เรื่องจริงที่ดิฉันมาเป็นนางแบบก็คือ

00:02:35.454 --> 00:02:38.941
ดิฉันโชคดีที่เกิดมาสวย เป็นมรดกตกทอด

00:02:38.941 --> 00:02:40.804
คุณอาจสงสัยว่ามรดกอะไร

00:02:40.804 --> 00:02:43.807
ก็สองสามศตวรรษที่ผ่านมา

00:02:43.807 --> 00:02:49.325
เราให้ความหมายของความงามไว้ 
ไม่เพียงแค่สุขภาพดี ยังสาว

00:02:49.325 --> 00:02:53.111
และได้สัดส่วน ซึ่งเราถูกโปรแกรมทางชีววิทยาไว้
ให้เป็นที่ชื่นชอบ

00:02:53.111 --> 00:02:56.647
แต่ยังต้องมีรูปร่างสูง เพรียว

00:02:56.647 --> 00:02:59.894
มีความเป็นผู้หญิง และผิวขาว

00:02:59.894 --> 00:03:01.666
และนี่เป็นมรดกที่ได้สร้างดิฉันขึ้นมา

00:03:01.666 --> 00:03:04.440
มันเป็นมรดกที่ฉันได้เอามาหาเงิน

00:03:04.440 --> 00:03:06.494
ดิฉันรู้ว่ามีผู้ฟังที่อยู่ ณ ที่นี้

00:03:06.494 --> 00:03:08.210
ซึ่งคงจะสงสัยในข้อนี้

00:03:08.210 --> 00:03:09.802
และอาจจะมี ผู้ที่อยู่ในวงการแฟชั่น เช่น

00:03:09.802 --> 00:03:13.254
นาโอมิ, ไทร่า, โจน สมอลส์, หลิว เหว่น

00:03:13.254 --> 00:03:15.846
ก่อนอื่น ดิฉันขอยกย่องท่าน
ในความรู้เรื่องการเป็นนางแบบ ดิฉันประทับใจมาก

00:03:15.846 --> 00:03:18.077
(เสียงหัวเราะ)

00:03:18.077 --> 00:03:21.630
แต่โชคไม่ดีที่ดิฉันต้องบอกคุณว่า ในปี 2007

00:03:21.630 --> 00:03:24.140
นิสิตปริญญาเอกมหาวิทยาลัยนิวยอร์คที่เก่งมากๆคนหนึ่ง 
ได้นับจำนวน

00:03:24.140 --> 00:03:27.766
นางแบบทั้งหมดบนเวที ทุกๆคนที่ได้งานเดินแบบ

00:03:27.766 --> 00:03:30.894
และในจำนวนนางแบบ 677 คนที่ได้งานนั้น

00:03:30.894 --> 00:03:35.637
มีเพียงแค่ 27 คน หรือน้อยกว่าสี่เปอร์เซ็น ที่ไม่ใช่คนผิวขาว

NOTE Paragraph

00:03:35.637 --> 00:03:37.188
คำถามต่อไปที่คนถามดิฉันอยู่เสมอก็คือ

00:03:37.188 --> 00:03:39.143
"หนูจะเป็นนางแบบได้ไม๊ เมื่อหนูโตขึ้น"

00:03:39.143 --> 00:03:42.547
คำตอบแรกก็คือ "ฉันไม่ทราบหรอกค่ะ 
เพราะเขาไม่ได้ให้ฉันทำหน้าที่นี้ค่ะ"

00:03:42.547 --> 00:03:47.745
แต่คำตอบจริงๆที่ดิฉัน
อยากจะบอกเด็กๆพวกนั้นก็คือ "ทำไมหรือคะ?

00:03:47.745 --> 00:03:49.110
หนูๆก็รู้นี่คะ? ว่าพวกหนูสามารถเป็นอะไรก็ได้

00:03:49.110 --> 00:03:50.761
หนูเป็นประธานาธิบดีของสหรัฐก็ได้

00:03:50.761 --> 00:03:52.207
หรือเป็นผู้ประดิษฐ์อินเตอร์เน็ตยุคต่อไปก็ได้

00:03:52.207 --> 00:03:55.163
หรือเป็นกวี ที่เป็นแพทย์ผ่าตัดหลอดเลือดหัวใจ 
แถมเป็นนินจาด้วยก็ได้นะ

00:03:55.163 --> 00:03:57.807
ซึ่งจะดีมากๆ เพราะหนูจะเป็นคนแรกนะ"

00:03:57.807 --> 00:04:00.040
(เสียงหัวเราะ)

00:04:00.040 --> 00:04:02.142
นอกจากคำถามต่างๆพวกนี้แล้ว ก็มีคำถามเช่น

00:04:02.142 --> 00:04:03.649
"ไม่ใช่ ไม่ใช่อย่างนั้น คาเมรอน ฉันต้องการเป็นนางแบบ"

00:04:03.649 --> 00:04:05.965
ดิฉันก็จะตอบว่า "ก็มาเป็นเจ้านายฉันสิ"

00:04:05.965 --> 00:04:07.231
เพราะว่าฉันไม่มีอำนาจจัดการอะไรเลย

00:04:07.231 --> 00:04:09.407
และหนูก็อาจจะเป็นบรรณาธิการใหญ่ของ
อเมริกันโวค (American Vogue) ก็ได้นะ

00:04:09.407 --> 00:04:13.031
หรือไม่ก็ผู้บริหารของเอชแอนด์เอ็ม (H&M) 
หรือช่างภาพแบบเดียวกับ สตีเวน มีเซล คนต่อไปก็ได้นะ

00:04:13.031 --> 00:04:14.952
ถ้าพูดว่า โตขึ้นเราอยากเป็นนางแบบ

00:04:14.952 --> 00:04:18.146
ก็เหมือนกับพูดว่า ต้องการถูกลอตเตอรี่พาวเวอร์บอล

00:04:18.146 --> 00:04:22.238
คุณบังคับอะไรไม่ได้ ถึงมันจะสุดยอด

00:04:22.238 --> 00:04:23.823
และมันไม่ใช่เส้นทางอาชีพ

00:04:23.823 --> 00:04:28.307
ดิฉันจะแสดงให้คุณเห็นเดี๋ยวนี้ 
จากความรู้ด้านการเป็นแบบที่ได้สะสมมานาน 10 ปี

00:04:28.307 --> 00:04:30.073
เพราะไม่เหมือนกับการผ่าตัดเส้นเลือดหัวใจ

00:04:30.073 --> 00:04:32.962
มันสามารถกลั่นกรองให้เห็นได้เลยทันที เดี๋ยวนี้

00:04:32.962 --> 00:04:36.148
ถ้าช่างภาพอยู่ตรงนั้นพอดี

00:04:36.148 --> 00:04:38.045
และมีแสงพอเหมาะพอดี เหมือนกับเอช เอ็ม ไอที่ดี

00:04:38.045 --> 00:04:39.667
เมื่อผู้จ้างบอกว่า "คาเมรอน เราต้องการถ่ายรูปขณะเดิน"

00:04:39.667 --> 00:04:43.171
นั่นก็คือขาข้างนี้ต้องก้าวออกก่อน สวยและยาวเรียว 
แขนนี้ไปข้างหลัง แขนนี้ไปข้างหน้า

00:04:43.171 --> 00:04:45.764
ศีรษะเอียงอยู่ที่สี่สิบห้าองศา แล้วเดินไปกลับรอบนึง

00:04:45.764 --> 00:04:48.154
ทำเพียงเท่านั้น แล้วคุณก็หันกลับไปมอง
เพื่อนในจินตนาการของคุณ

00:04:48.154 --> 00:04:53.419
300, 400, 500 ครั้ง (เสียงหัวเราะ)

00:04:53.419 --> 00:04:57.542
ก็จะเป็นเหมือนอย่างนี้ (เสียงหัวเราะ)

00:04:57.542 --> 00:04:59.753
หวังว่าจะดูเงอะงะงุ่มง่ามน้อยกว่าที่อยู่ตรงกลาง

00:04:59.753 --> 00:05:02.968
ก็คือดิฉันไม่ทราบว่าอะไรเกิดขึ้นที่นั่น

NOTE Paragraph

00:05:02.968 --> 00:05:04.860
น่าเสียดายนะคะ หลังจากที่เราเรียนจบกันแล้ว

00:05:04.860 --> 00:05:06.132
มีใบเรซูเม่ และได้ทำงานมาบ้างแล้ว

00:05:06.132 --> 00:05:07.686
คุณพูดอะไรไม่ได้อีกต่อไป

00:05:07.686 --> 00:05:11.428
ดังนั้นถ้าคุณพูดว่า
ต้องการจะเป็นประธานาธิบดีของสหรัฐฯ

00:05:11.428 --> 00:05:13.628
แต่ในเรซูเม่ของคุณเขียนว่า "เป็นนางแบบชุดชั้นในมา 10 ปี"

00:05:13.628 --> 00:05:15.420
คนเขาก็จะมองคุณด้วยสายตาขบขัน

NOTE Paragraph

00:05:15.420 --> 00:05:18.112
คำถามต่อไปที่คนถามฉันอยู่เสมอก็คือ 
"เขาแต่งภาพทั้งหมดนั้นหรือเปล่า"

00:05:18.112 --> 00:05:19.733
ก็ใช่ พวกเขาแต่งภาพทุกภาพอย่างมากๆ

00:05:19.733 --> 00:05:23.683
แต่นั่นก็เป็นเพียงส่วนประกอบเล็กน้อยของสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น

00:05:23.683 --> 00:05:26.447
รูปนี้เป็นรูปแรกสุดที่ฉันได้เคยถ่ายไว้

00:05:26.447 --> 00:05:29.243
และก็เป็นครั้งแรกสุดที่ดิฉันใส่ชุดว่ายนํ้าบิกินี

00:05:29.243 --> 00:05:31.085
และตอนนั้นฉันยังไม่มีประจำเดือนเลย

00:05:31.085 --> 00:05:33.014
ฉันทราบดีว่า เป็นเรื่องส่วนตัว แต่

00:05:33.014 --> 00:05:34.535
ฉันเป็นเด็กสาว

00:05:34.535 --> 00:05:38.400
ฉันหน้าตาอย่างนี้แหละ ถ่ายกับยาย 
แค่สองสามเดือนก่อนหน้านั้น

00:05:38.400 --> 00:05:41.131
นี่คือตัวฉันในวันเดียวกันกับที่ถ่ายภาพนี้

00:05:41.131 --> 00:05:42.497
ดิฉันต้องพาเพื่อนไปด้วย

00:05:42.497 --> 00:05:46.466
นี่คือฉันในงานปาร์ตี้ชุดนอน สองสามวันก่อนที่จะ
เป็นแบบให้กับนิตยสารโวคฝรั่งเศส

00:05:46.466 --> 00:05:50.787
นี่คือดิฉันกับทีมฟุตบอล และในนิตยสารวี

00:05:50.787 --> 00:05:52.247
และนี่เป็นตัวฉันปัจจุบัน

00:05:52.247 --> 00:05:54.307
และดิฉันหวังว่าสิ่งที่คุณกำลังเห็นก็คือ

00:05:54.307 --> 00:05:56.266
รูปภาพเหล่านี้ไม่ได้เป็นรูปของดิฉัน

00:05:56.266 --> 00:05:57.943
มันเป็นภาพที่สร้างขึ้นมา

00:05:57.943 --> 00:06:00.871
เป็นภาพที่สร้างขึ้นมาโดยกลุ่มมืออาชีพ

00:06:00.871 --> 00:06:03.847
ช่างทำผม ช่างแต่งหน้า และช่างภาพกับนักออกแบบ

00:06:03.847 --> 00:06:06.222
กับผู้ช่วยของเขาทั้งหมด ทั้งก่อนและหลังการผลิต

00:06:06.222 --> 00:06:09.206
พวกเขาสร้างภาพนี้ขึ้นมา นั่นไม่ใช่ตัวดิฉัน

NOTE Paragraph

00:06:09.206 --> 00:06:11.347
ใช่ไม๊ล่ะคะ ดังนั้นคำถามถัดไปที่คนถามฉันอยู่เสมอก็คือ

00:06:11.347 --> 00:06:14.008
"คุณได้รับของฟรีใช่ไม๊"

00:06:14.008 --> 00:06:17.445
จริง ฉันได้รองเท้าส้นสูง 8 นิ้วมามากเกินที่ฉันไม่เคยได้ใส่

00:06:17.445 --> 00:06:19.064
ยกเว้นก่อนหน้านั้น

00:06:19.064 --> 00:06:21.112
แต่ของฟรีที่ฉันได้รับ

00:06:21.112 --> 00:06:24.482
เป็นของฟรีที่ฉันได้ในชีวิตจริง และนั่นเป็นสิ่งที่เราไม่อยากจะพูดถึงมัน

00:06:24.482 --> 00:06:26.094
ฉันเติบโตขึ้นมาในแคมบริดจ์

00:06:26.094 --> 00:06:28.459
และครั้งหนึ่งดิฉันเข้าไปในร้านขายของ แต่ลืมเอาเงินไป

00:06:28.459 --> 00:06:30.822
และพวกเขาได้ให้ชุดฉันฟรีหนึ่งชุด

00:06:30.822 --> 00:06:33.342
เมื่อตอนฉันเป็นวัยรุ่น ขณะกำลังขับรถอยู่กับเพื่อน

00:06:33.342 --> 00:06:35.207
ที่ขับรถแย่มากๆ และขับฝ่าไฟแดง

00:06:35.207 --> 00:06:37.246
เราถูกสั่งให้จอดข้างทาง

00:06:37.246 --> 00:06:39.532
และสิ่งที่เราก็แค่ "ขอโทษค่ะสารวัตร"

00:06:39.532 --> 00:06:41.918
แล้วเราก็ขับรถต่อไปได้

00:06:41.918 --> 00:06:45.569
สิ่งที่ดิฉันได้มาทั้งหมดนี้ก็เพราะรูปร่างหน้าตาของดิฉัน

00:06:45.569 --> 00:06:48.388
ไม่ใช่เพราะว่าฉันเป็นใคร แต่ก็มีคนที่ต้องสูญเสียอะไรไป

00:06:48.388 --> 00:06:50.630
ก็เพราะรูปร่างหน้าตาของเขา ไม่ใช่เพราะว่าเขาเป็นใคร

00:06:50.630 --> 00:06:52.216
ดิฉันพักอยู่ในกรุงนิวยอร์ค เมื่อปีที่แล้ว

00:06:52.216 --> 00:06:56.077
ในจำนวนวัยรุ่น 140,000 คนที่ถูกสั่งให้หยุดและถูกตรวจค้น

00:06:56.077 --> 00:06:58.261
ร้อยละ 86 เป็นคนผิวดำหรือเชื้อสายลาติน

00:06:58.261 --> 00:07:00.116
และส่วนมากเป็นคนหนุ่ม

00:07:00.116 --> 00:07:04.602
แต่มีหนุ่มผิวดำและลาตินแค่ 177,000 คน เท่านั้นในนิวยอร์ค

00:07:04.602 --> 00:07:07.303
สำหรับพวกเขาแล้ว ไม่ใช่เป็นเรื่องของ "ผมจะถูกสั่งให้หยุดหรือไม่"

00:07:07.303 --> 00:07:10.198
แต่เป็นเรื่องของ "ผมจะถูกสั่งให้หยุดกี่ครั้งต่างหาก" 
หรือ "ผมจะถูกสั่งให้หยุดเมื่อไหร่"

00:07:10.198 --> 00:07:11.624
ตอนที่ดิฉันค้นคว้าเพื่อมาพูดเรื่องนี้

00:07:11.624 --> 00:07:15.198
ดิฉันพบว่าเด็กสาววัย 13 ปีในสหรัฐ

00:07:15.198 --> 00:07:17.886
ร้อยละ 53 ไม่ชอบรูปร่างหน้าตาตัวเอง

00:07:17.886 --> 00:07:21.736
ตัวเลขเพิ่มเป็นร้อยละ 78 เมื่อพวกเขาอายุ 17 ปี

NOTE Paragraph

00:07:21.736 --> 00:07:25.118
คำถามสุดท้ายที่คนถามดิฉันก็คือ

00:07:25.118 --> 00:07:26.134
"รู้สึกอย่างไรที่เป็นนางแบบ"

00:07:26.134 --> 00:07:28.934
และดิฉันคิดว่าคำตอบที่พวกเขาต้องการก็คือ

00:07:28.934 --> 00:07:31.878
"ถ้าคุณผอมลงอีกนิดหนึ่ง และคุณมีผมที่เงางามกว่านี้

00:07:31.878 --> 00:07:34.675
คุณก็จะสุขและเริ่ดอย่างเหลือหลาย"

00:07:34.675 --> 00:07:36.790
ตอนเราอยู่หลังเวที เราก็จะให้คำตอบ

00:07:36.790 --> 00:07:38.225
ซึ่งอาจจะทำให้มันดูเหมือนเป็นอย่างนั้น

00:07:38.225 --> 00:07:40.822
เราจะพูดว่า "มันเยี่ยมยอดจริงๆที่ได้เดินทาง

00:07:40.822 --> 00:07:44.909
และมันก็วิเศษมากที่ได้ร่วมงานกับคนที่มีแรงบันดาลใจ 
มีความคิดสร้างสรรค์ และกระตือรือร้น

00:07:44.909 --> 00:07:47.955
สิ่งเหล่านั้นเป็นเรื่องจริง แต่มันเป็นเพียงครึ่งหนึ่งเท่านั้น

00:07:47.955 --> 00:07:50.678
เพราะว่าสิ่งที่เราไม่เคยพูดต่อหน้ากล้อง

00:07:50.678 --> 00:07:52.774
สิ่งที่ดิฉันไม่เคยพูดต่อหน้ากล้อง

00:07:52.774 --> 00:07:55.158
ก็คือ "ฉันรู้สึกไม่มั่นคง"

00:07:55.158 --> 00:07:56.612
ดิฉันรู้สึกไม่มั่นคงก็เพราะดิฉันต้องคิดถึง

00:07:56.612 --> 00:07:59.537
หน้าตาท่าทางของดิฉันทุกวันเวลา

00:07:59.537 --> 00:08:03.596
และถ้าคุณจะสงสัยว่า

00:08:03.596 --> 00:08:07.550
"ถ้าฉันมีโคนขาที่ผอมบางกว่านี้และมีผมที่เงางามกว่านี้ 
ฉันจะมีความสุขมากกว่านี้ไม๊

00:08:07.550 --> 00:08:09.181
คุณก็เพียงแค่ต้องไปพบนางแบบกลุ่มหนึ่ง

00:08:09.181 --> 00:08:11.814
เพราะว่าพวกเธอมีโคนขาที่ผอมบางและมีผมที่เงางาม
และก็มีเสื้อผ้าที่เจ๋งที่สุด

00:08:11.814 --> 00:08:16.796
แต่เธอเหล่านั้นเป็นหญิงสาวที่ไม่มั่นคงทางด้านกายภาพเป็นที่สุด
เผลอๆเป็นที่สุดของโลกทั้งใบ

NOTE Paragraph

00:08:16.796 --> 00:08:19.054
ดังนั้นตอนดิฉันเขียนเรื่องที่จะมาพูดนี้ ฉันจึงพบว่ายากมากๆ

00:08:19.054 --> 00:08:21.947
ที่จะทำให้เกิดความสมดุลย์ได้อย่างสัตย์จริง เพราะว่า ด้านหนึ่ง

00:08:21.947 --> 00:08:24.907
ดิฉันรู้สึกไม่สบายใจมากๆ ที่จะออกมาที่นี่และพูดว่า

00:08:24.907 --> 00:08:28.474
"ดูสิ ฉันได้รับผลประโยชน์เหล่านี้ทั้งหมด จากความได้เปรียบของฉัน

00:08:28.474 --> 00:08:31.622
และยังรู้สึกไม่สบายใจจริงๆที่จะใช้ความได้เปรียบนั้น

00:08:31.622 --> 00:08:34.411
"มันไม่ได้ทำให้ฉันมีความสุขได้เสมอไป"

00:08:34.411 --> 00:08:37.926
แต่สิ่งสำคัญคือ ยากที่จะแยกแยะมรดกตกทอด

00:08:37.926 --> 00:08:40.310
ทางการกดขี่ทางเพศและเชื้อชาติ

00:08:40.310 --> 00:08:43.198
ในเมื่อดิฉันเป็นผู้หนึ่งที่ได้รับผลประโยชน์ก้อนโตที่สุด

00:08:43.198 --> 00:08:46.303
แต่ดิฉันก็มีความสุขและรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ขึ้นมาที่นี่

00:08:46.303 --> 00:08:49.539
และดิฉันคิดว่าเป็นการดียิ่งที่ได้มา

00:08:49.539 --> 00:08:53.236
ก่อนที่เวลาจะผ่านไปเป็น 10 หรือ 20 หรือ 30 ปี 
และดิฉันจะมีเอเย่นในงานอาชีพมากกว่านี้

00:08:53.236 --> 00:08:56.734
เพราะว่าเมื่อถึงเวลานั้นดิฉันอาจจะไม่ได้เล่าเรื่องที่ว่า 
ฉันได้งานครั้งแรกอย่างไร

00:08:56.734 --> 00:08:59.172
หรือดิฉันอาจจะไม่ได้เล่าเรื่อง 
จ่ายค่าเล่าเรียนในมหาวิทยาลัยได้อย่างไร

00:08:59.172 --> 00:09:02.054
ซึ่งดูเหมือนจะเป็นเรื่องสำคัญมากในปัจจุบันนี้

NOTE Paragraph

00:09:02.054 --> 00:09:04.401
ถ้ามีสิ่งที่จะนำไปใช้ได้ในเรื่องที่พูดนี้ ดิฉันหวังว่าจะเป็น

00:09:04.401 --> 00:09:07.623
เราทุกคนรู้สึกที่สบายใจมากขึ้น ที่ได้ยอมรับเรื่อง

00:09:07.623 --> 00:09:11.590
พลังของภาพพจน์ ต่อความสำเร็จ

00:09:11.590 --> 00:09:13.490
และความล้มเหลวต่างๆที่เรารับรู้มา

NOTE Paragraph

00:09:13.490 --> 00:09:17.487
ขอบคุณคะ (เสียงปรบมือ)