Toen ik 14 was
had ik weinig eigenwaarde.
Ik had het idee dat ik nergens talent voor had.
Op een dag kocht ik een jojo.
Toen ik mijn eerste trucje probeerde,
zag het er ongeveer zo uit.
De eenvoudigste truc lukte me niet eens,
maar het voelde heel natuurlijk,
omdat ik niet handig was en ik alle sporten haatte.
Maar na een week oefenen
werden mijn worpen meer zoals dit.
Iets beter.
Ik dacht: jojoën is iets waar ik
voor het eerst in mijn leven goed in kan zijn.
Ik dacht: jojoën is iets waar ik
voor het eerst in mijn leven goed in kan zijn.
Ik had mijn passie gevonden.
Ik gebruikte al mijn tijd om te oefenen.
Het kostte me uren per dag
om mijn vaardigheden
op het volgende niveau te brengen.
Vier jaar later, toen ik 18 jaar was,
stond ik op het podium bij het wereldkampioenschap jojoën.
En ik won.
Ik was zo opgewonden. "Ja, het was gelukt
Ik zou een held worden.
Ik zou waarschijnlijk heel veel sponsors
en geld krijgen,
talloze interviews en ik zou op tv komen!"
dacht ik. (Gelach)
Maar eenmaal terug in Japan
was er helemaal niets veranderd in mijn leven.
Ik besefte dat de maatschappij
mijn passie niet waardeerde.
Dus ging ik weer terug naar de universiteit
en werd een typische Japanse werknemer,
als systeemingenieur.
en werd een typische Japanse werknemer,
als systeemingenieur.
Het voelde alsof mijn passie, hart en ziel
mijn lichaam hadden verlaten.
Het voelde alsof ik niet meer leefde.
Dus ik begon te bedenken wat ik zou kunnen doen,
en bedacht dat ik mijn uitvoering wilde verbeteren,
zodat ik op het podium kon laten zien
hoe spectaculair jojoën kan zijn,
om het imago van de jojo
te veranderen bij het publiek.
Ik nam ontslag
en begon een carrière als professioneel artiest.
Ik ging klassiek ballet, jazzdans,
acrobatiek en andere zaken leren
om mijn uitvoering te verbeteren.
Als resultaat van deze inspanningen,
en met hulp van vele anderen,
gebeurde het.
Ik werd nogmaals wereldkampioen jojoën
op het onderdeel artistieke uitvoering.
Ik kwam door de auditie voor Cirque du Soleil.
Vandaag sta ik voor jullie
op het TED-podium, met mijn jojo.
(Applaus)
Wat ik van de jojo geleerd heb,
is dat als je maar moeite genoeg doet,
en met passie,
er niets onmogelijk is.
Mag ik mijn passie met jullie delen
via mijn optreden?
(Applaus)
(Geluid van water)
(Muziek)
(Applaus)
(Muziek)
(Muziek) (Applaus)
(Applaus)
(Muziek) (Applaus)
(Applaus)
(Muziek)
(Applaus)