Muhammad Ali trenował latami, żeby zostać najlepszym bokserem jakiego nosiła Ziemia, ale tylko chwilę zajęło mu stworzenie najkrótszego na świecie wiersza. Ali urzekł absolwentów Harvardu w 1975 roku swoim posłaniem jedności i przyjaźni. Kiedy skończył, publiczność chciała więcej. Chcieli wiersza. Ali wygłosił coś, co uchodzi za najkrótszy wiersz na świecie. "Ja, wy". A może to "Ja, wyyyy"? Nikt nie jest do końca pewny. Jeśli te dwa słowa są wierszem, to co dokładnie sprawia, że wiersz to wiersz? Sami poeci zmagają się z tą kwestią, często używając metafor, żeby uchwycić definicję. Czy wiersz jest małą maszyną? Fajerwerkiem? Echem? Snem? Zwykle poezja ma pewne rozpoznawalne cechy. Pierwsza - wiersze podkreślają muzyczne właściwości języka. Można to osiągnąć przez rym, rytm i metrum, od sonetów Szekspira przez ody Konfucjusza po sanskryckie Wedy. Druga - wiersze używają skondensowanego języka, jak literatura, z której wyżęto całą wodę. Trzecia - wiersze często ukazują silne uczucia, od poezji duchowej Rumiego po "Odę do cebuli" Pabla Nerudy. Poezja, jak sama sztuka, swoiście kwestionuje proste definicje. Chociaż wzory rytmiczne wczesnych utworów były sposobem na zapamiętanie opowieści przed pojawieniem się pisma, wiersz wcale nie musi być liryczny. "Apfel" Reinharda Döhla i "Silencio" Eugena Gomringera balansują na granicy poezji i sztuki wizualnej. Równocześnie E.E. Cummings pisał wiersze, których kształt był tak ważny, jak same słowa, w tym przypadku wzmacniając smutną samotność liścia spadającego w pustce. Gdyby wizualna natura poezji zeszła na drugi plan, pewnie zostalibyśmy z muzyką, a to jest ulubiony temat debat. Czy piosenki to wiersze? Wielu nie uważa tekściarzy za poetów w dosłownym znaczeniu, ale teksty artystów takich jak Paul Simon, Bob Dylan i Tupac Shakur mają się dobrze nawet bez muzyki. W rapie elementy poezji takie jak rym, rytm i metaforyka są nierozdzielne od formy. Spójrz na tekst Notoriousa B.I.G. "Słyszę jak pot spływa ci po policzku Bicie twego serca, jak krok Wielkiej Stopy, Grzmi, wstrząsa betonem". Jak dotąd wszystkie omawiane przykłady miały przerwy wierszowe. Można wyobrazić sobie dwa słowa wiersza Alego zawiązujące się w powietrzu. Ja, Wy. Poezja ma kształt, który zwykle umiemy rozpoznać. Przerwy wierszowe pomagają śledzić rytm wiersza. Co będzie, jeśli znikną? Czy wiersz straciłby swoją istotę? Może nie. Poznajcie poemat prozą. Wiersze prozatorskie używają jaskrawych obrazów i gry słownej, ale mają formę paragrafów. Jeśli spojrzymy na poezję bardziej jako na koncept niż formę, zobaczymy ją wszędzie dookoła: w pieśniach religijnych, w przemowach oratorów takich jak Martin Luther King, John Fitzgerald Kennedy i Winston Churchill oraz w tak zaskakujących miejscach jak media społecznościowe. W 2010 roku dziennikarka Joanna Smith napisała tweeta z informacją o trzęsieniu ziemi na Haiti. "Ubierając się sypialni, usłyszałam jak ktoś mnie woła. Wstrząs. Wybiegłam przez rozsuwane drzwi. Teraz wszystko nieruchome. Bezpiecznie. Koguty pieją". Smith użyła języka mocnego, bezpośredniego i przepełnionego żywymi obrazami. Porównaj jej język do haiku, starej japońskiej formy poetyckiej, która podkreśla krótkie intensywne wybuchy trzema linijkami po pięć, siedem i pięć sylab. Korzenie poezji sięgają głęboko. Poezja ewoluuje na przestrzeni lat i może teraz bardziej niż dotąd granice między poezją, prozą, piosenką i sztukami wizualnymi się zamazują. Ale jedna rzecz się nie zmieniła. Słowo "poezja" pochodzi właściwie od formy czasownikowej greckiego 'poiesis', co znaczy 'tworzyć'. Poeci, jak rzemieślnicy, wciąż pracują z surowcami świata, aby wykuć nowe rozumienie i komentować istotę człowieczeństwa w sposób dostępny tylko człowiekowi. Żeby to sprawdzić naukowcy z Dartmouth zaprogramowali robota do pisania poezji. Jurorzy przejrzeli stosy sonetów, żeby zobaczyć, czy da się rozróżnić utwory człowieka i maszyny. Można się cieszyć, że mimo skutecznego użycia sztucznej inteligencji w przemyśle, medycynie, a nawet dziennikarstwie, z poezją jest inaczej. Wszystkie wiersze robotów wyłapano.