WEBVTT

00:00:06.104 --> 00:00:07.858
เมื่อเราชมหรือเล่นบทภาพยนตร์

00:00:07.882 --> 00:00:09.000
เรารู้ว่านักแสดง

00:00:09.024 --> 00:00:11.032
อาจท่องบทกันมาก่อนแล้ว

00:00:11.056 --> 00:00:14.326
ซึ่งมันจะบอกพวกเขาให้รู้ว่า
จะพูดอะไรและเมื่อไร

00:00:15.080 --> 00:00:18.232
ผลงานดนตรีที่ถูกประพันธ์ไว้
ทำหน้าที่ด้วยหลักการอย่างเดียวกัน

00:00:18.755 --> 00:00:20.091
ในสาระสำคัญ

00:00:20.115 --> 00:00:23.179
มันบอกผู้บรรเลงว่า
ต้องเล่นอะไรและเล่นตอนไหน

00:00:23.901 --> 00:00:26.425
หรือพูดให้มีสุนทรีย์หน่อย
มันมีความแตกต่างอย่างมาก

00:00:26.449 --> 00:00:29.379
ระหว่างเบโธเฟน และจัสติน บีเบอร์

00:00:29.403 --> 00:00:30.642
แต่ศิลปินทั้งสองนั้น

00:00:30.666 --> 00:00:33.148
ใช้พื้นฐานเดียวกัน
ในการสร้างสรรค์ผลงานดนตรี

00:00:33.172 --> 00:00:34.226
โน้ต

00:00:34.250 --> 00:00:36.877
และแม้ว่าผลลัพธ์อาจฟังดูค่อนข้างซับซ้อน

00:00:36.901 --> 00:00:40.415
ตรรกะที่อยู่เบื้องหลังโน้ตดนตรี
ค่อนข้างที่จะตรงไปตรงมา

00:00:40.439 --> 00:00:41.447
มาลองดูกัน

00:00:41.471 --> 00:00:43.662
ถึงสัญลักษณ์พื้นฐานทางดนตรี

00:00:43.686 --> 00:00:46.628
และปฏิสัมพันธ์ของมันเพื่อสร้างผลงานศิลป์

00:00:47.684 --> 00:00:51.345
ดนตรีถูกประพันธ์ขึ้นบนบรรทัดห้าเส้น
ที่ทอดตัวขวางหน้ากระดาษ

00:00:51.822 --> 00:00:53.901
เส้นทั้งห้านี้เรียกว่า บรรทัดห้าเส้น

00:00:53.925 --> 00:00:56.194
และบรรทัดห้าเส้นก็ทำหน้าที่ในสองแกน

00:00:56.218 --> 00:00:57.493
บนและล่าง

00:00:57.517 --> 00:00:58.721
กับ ซ้ายและขวา

00:00:59.258 --> 00:01:01.179
แกนบนล่างบอกผู้บรรเลง

00:01:01.203 --> 00:01:03.912
ถึงระดับเสียงของโน้ต
หรือว่าต้องเล่นโน้ตอะไร

00:01:03.936 --> 00:01:05.437
และแกนซ้ายขวา

00:01:05.461 --> 00:01:07.531
บอกผู้บรรเลงถึงจังหวะของโน้ต

00:01:07.555 --> 00:01:08.936
หรือว่าจะเล่นมันเมื่อไร

00:01:09.436 --> 00:01:10.989
ลองมาเริ่มกันที่ระดับเสียง

00:01:11.013 --> 00:01:13.037
เพื่อช่วยให้เราเข้าใจ
เรามาใช้เปียโนกัน

00:01:13.061 --> 00:01:16.388
แต่ระบบนี้ใช้งานได้กับเครื่องดนตรี
เกือบทุกชนิดที่คุณรู้จัก

00:01:17.186 --> 00:01:18.805
ในวัฒนธรรมดนตรีตะวันตก

00:01:18.829 --> 00:01:22.226
ระดับเสียงมีชื่อตามตัวอักษรเจ็ดตัวแรก

00:01:22.250 --> 00:01:23.693
เอ บี ซี

00:01:23.717 --> 00:01:25.678
ดี อี เอฟ และจี

00:01:26.446 --> 00:01:28.595
หลังจากนั้น มันก็จะเริ่มต้นใหม่เป็นวงจร

00:01:28.619 --> 00:01:30.634
เอ บี ซี ดี อี เอฟ จี

00:01:30.658 --> 00:01:31.992
เอ บี ซี ดี อี เอฟ จี

00:01:32.016 --> 00:01:33.079
และอื่น ๆ

00:01:33.564 --> 00:01:35.660
แต่ระดับเสียงได้ชื่อเหล่านี้มาจากไหน

00:01:36.199 --> 00:01:38.269
ยกตัวอย่างเช่น ถ้าคุณเล่นระดับเสียง เอฟ

00:01:38.293 --> 00:01:39.484
และจากนั้นก็เล่นเสียงเอฟอีกตัวหนึ่ง

00:01:39.508 --> 00:01:41.192
ที่สูงกว่าหรือต่ำกว่าบนเปียโน

00:01:41.216 --> 00:01:43.264
คุณจะสังเกตว่า
เสียงของพวกมันค่อนข้างคล้ายกัน

00:01:43.288 --> 00:01:45.064
เมื่อเปรียบเทียบกับ ยกตัวอย่างเช่น เสียง บี

00:01:45.738 --> 00:01:46.955
ลองกลับไปที่เส้นขวางกัน

00:01:46.979 --> 00:01:49.649
ทุกเส้นและทุกช่องว่างระหว่างเส้น

00:01:49.673 --> 00:01:51.325
แสดงเสียงที่แตกต่างกัน

00:01:52.051 --> 00:01:55.107
ถ้าหากเรานำตัวโน้ตไปวางไว้บนเส้น
หรือในช่องว่างเหล่านี้

00:01:55.131 --> 00:01:57.658
พวกมันจะบอกผู้บรรเลงให้เล่นที่ระดับเสียงนั้น

00:01:57.682 --> 00:02:00.009
ยิ่งตัวโน้ตถูกวางไว้บนเส้นที่สูงขึ้นไปเท่าไร

00:02:00.033 --> 00:02:01.412
ระดับเสียงของมันก็ยิ่งสูงขึ้นไปเท่านั้น

00:02:01.436 --> 00:02:03.913
แต่มันยังมีระดับเสียงอีกมากมาย

00:02:03.937 --> 00:02:06.587
กว่าเก้าเส้นและช่องที่เรามี

00:02:06.611 --> 00:02:08.140
ยกตัวอย่างเช่น ในแกรนด์เปียโน

00:02:08.164 --> 00:02:09.818
คุณสามารถเล่นโน้ตได้แตกต่างกัน
ถึง 88 เสียง

00:02:10.281 --> 00:02:13.281
แล้วเราจับเอาโน้ตทั้ง 88 ตัวนั้น
มาวางลงในบรรทัดห้าเส้นนี้ได้อย่างไร

00:02:13.774 --> 00:02:15.981
เราใช้บางอย่างที่เรียกว่า กุญแจ

00:02:16.005 --> 00:02:18.974
เครื่องหมายหน้าตาประหลาด
ที่ถูกวางไว้ที่ตอนต้นของทุกบรรทัดห้าเส้น

00:02:18.998 --> 00:02:20.678
ซึ่งทำหน้าที่เหมือนจุดอ้างอิง

00:02:20.702 --> 00:02:22.804
ที่บอกคุณถึงเส้นหรือช่องจำเพาะ

00:02:22.828 --> 00:02:25.582
ที่สอดคล้องกับโน้ตใดโน้ตหนึ่ง
บนเครื่องดนตรีของคุณ

00:02:25.606 --> 00:02:27.964
ถ้าคุณอยากเล่นโน้ตที่ไม่ได้อยู่บนบรรทัดห้าเส้น

00:02:27.988 --> 00:02:30.111
คุณจะต้องสร้างและลากเส้นเล็ก ๆ ขึ้นมาเพิ่ม

00:02:30.135 --> 00:02:31.354
มันเรียกว่า เส้นน้อย

00:02:31.378 --> 00:02:33.076
และวางโน้ตเอาไว้บนนั้น

00:02:33.100 --> 00:02:36.449
ถ้าคุณต้องลากเส้นน้อยมากมาย
จนมันชวนสับสน

00:02:36.473 --> 00:02:38.748
คุณต้องเปลี่ยนมาใช้กุญแจอีกตัว

00:02:39.872 --> 00:02:42.206
เพื่อที่จะบอกผู้บรรเลงว่า
ต้องเล่นโน้ตตัวนั้นเมื่อไร

00:02:42.230 --> 00:02:44.101
สองส่วนสำคัญที่ทำหน้าที่ดังกล่าว

00:02:44.125 --> 00:02:46.043
คือเคาะและจังหวะ

00:02:46.473 --> 00:02:48.053
เคาะในเพลงคือ

00:02:48.077 --> 00:02:50.000
ด้วยตัวของมันเองแล้ว 
เป็นอะไรที่ค่อนข้างน่าเบื่อ

00:02:50.024 --> 00:02:51.713
มันมีเสียงประมาณนี้

00:02:52.348 --> 00:02:53.577
(เสียงติ๊ก)

00:02:54.173 --> 00:02:55.649
สังเกตว่ามันไม่ได้เปลี่ยนแปลง

00:02:55.673 --> 00:02:57.961
มันแค่เล่นต่อ ๆ กันไปไม่มีปัญหา

00:02:57.985 --> 00:02:59.030
มันอาจช้า

00:03:00.546 --> 00:03:01.625
หรือเร็ว

00:03:02.490 --> 00:03:03.910
หรือ เอาเข้าจริง ๆ มันจะเป็นอย่างไรก็
ได้ตามที่คุณต้องการ

00:03:03.934 --> 00:03:06.604
ประเด็นก็คือ คล้ายกับเข็มวินาทีของนาฬิกา

00:03:06.628 --> 00:03:09.172
ที่แบ่งหนึ่งนาทีออกเป็นหกสิบวินาที

00:03:09.196 --> 00:03:12.185
โดยที่แต่ละวินาทีมีความยาว
เท่า ๆ กับวินาทีอื่น ๆ

00:03:12.209 --> 00:03:13.974
เคาะก็แบ่งเพลง

00:03:13.998 --> 00:03:17.092
ออกเป็นส่วนเล็ก ๆ ด้วยส่วนเวลา
ที่มีความยาวเท่า ๆ กัน

00:03:17.116 --> 00:03:18.138
เคาะ

00:03:18.826 --> 00:03:20.550
ด้วยเคาะที่คงที่เป็นพื้นฐาน

00:03:20.574 --> 00:03:22.190
เราสามารถเติมจังหวะ
เข้าไปให้ระดับเสียงของเราได้

00:03:22.214 --> 00:03:24.366
และนั่นก็เป็นตอนที่ดนตรีได้เกิดขึ้น

00:03:25.413 --> 00:03:27.032
นี่เป็นโน้ตหนึ่งในสี่

00:03:27.056 --> 00:03:28.769
มันเป็นหนึ่งพื้นฐานทีสุดของจังหวะ

00:03:28.793 --> 00:03:30.271
และมันมีค่าหนึ่งเคาะ

00:03:30.749 --> 00:03:33.292
นี่คือโน้ตหนึ่งในสอง
และมันมีค่าสองเคาะ

00:03:33.316 --> 00:03:35.413
โน้ตตัวเต็มนี้มีค่าสี่เคาะ

00:03:35.437 --> 00:03:37.354
และเจ้าพวกตัวเล็กนี่คือโน้ตหนึ่งในแปด

00:03:37.378 --> 00:03:38.713
ที่แต่ละตัวมีค่าครึ่งเคาะ

00:03:39.409 --> 00:03:41.829
"ยอดเลย" คุณพูด "นั่นหมายความว่าอย่างไรกัน"

00:03:41.853 --> 00:03:44.527
คุณอาจสังเกตแล้วว่า
ตลอดความยาวของบรรทัดห้าเส้น

00:03:44.551 --> 00:03:47.215
มีเส้นเล็ก ๆ ที่แบ่งมันเป็นส่วนย่อย

00:03:47.239 --> 00:03:48.926
นั่นคือเส้นกั้นห้อง

00:03:48.950 --> 00:03:51.355
และเราเรียกแต่ละส่วนว่า ห้อง

00:03:51.955 --> 00:03:53.718
ตอนเริ่มต้นเพลง

00:03:53.742 --> 00:03:54.843
หลังจากกุญแจ

00:03:54.867 --> 00:03:56.939
จะมีบางสิ่งที่เรียกว่า เครื่องหมายกำหนดจังหวะ

00:03:56.963 --> 00:03:59.985
ซึ่งบอกผู้บรรเลงว่า
จะมีกี่เคาะต่อหนึ่งห้อง

00:04:00.009 --> 00:04:02.154
นี่บอกว่า มีสองเคาะในแต่ละห้อง

00:04:02.178 --> 00:04:03.500
นี่บอกว่า มีสามเคาะ

00:04:03.524 --> 00:04:05.572
นี่บอกว่า มีสี่ และอื่น ๆ

00:04:05.596 --> 00:04:07.861
ตัวเลขที่อยู่ด้านล่าง
บอกเราว่าโน้ตชนิดใด

00:04:07.885 --> 00:04:10.332
ที่จะถูกใช้เป็นหน่วยพื้นฐานของเคาะ

00:04:10.800 --> 00:04:12.488
หนึ่งหมายถึงโน้ตตัวเต็ม

00:04:12.512 --> 00:04:13.618
สองหมายถึงโน้ตหนึ่งในสอง

00:04:13.642 --> 00:04:15.546
สี่หมายถึงโน้ตหนึ่งในสี่

00:04:15.570 --> 00:04:17.527
และแปดหมายถึงโน้ตหนึ่งในแปด
และอื่น ๆ

00:04:17.958 --> 00:04:19.305
ฉะนั้น ตัวกำกับเวลานี้

00:04:19.329 --> 00:04:22.101
บอกเราว่ามีโน้ตหนึ่งในสี่อยู่สี่ตัวในแต่ละห้อง

00:04:22.125 --> 00:04:24.053
หนึ่ง สอง สาม สี่

00:04:24.077 --> 00:04:25.617
หนึ่ง สอง สาม สี่

00:04:25.641 --> 00:04:26.697
และอื่น ๆ

00:04:27.173 --> 00:04:28.337
แต่อย่างที่พูดถึงก่อนหน้านี้

00:04:28.361 --> 00:04:29.800
ถ้าหากเราคงความเร็วของเคาะเอาไว้

00:04:29.824 --> 00:04:31.355
มันก็คงน่าเบื่อ

00:04:31.379 --> 00:04:34.242
ฉะนั้นเราก็จะแทนที่โน้ตหนึ่งในสี่
ด้วยจังหวะที่แตกต่างออกไป

00:04:34.913 --> 00:04:36.913
ลองสังเกตว่า แม้ว่าจำนวนของโน้ต

00:04:36.937 --> 00:04:38.402
ในแต่ละห้องจะเปลี่ยนไป

00:04:38.426 --> 00:04:40.998
จำนวนทั้งหมดของเคาะในแต่ละห้อง
ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลง

00:04:42.112 --> 00:04:45.350
ฉะนั้น เพลงที่เราแต่งขึ้นมา
จะมีทำนองเป็นอย่างไรนะ

00:04:45.374 --> 00:04:47.736
(เสียงดนตรี)

00:04:47.760 --> 00:04:51.052
อ้า ฟังดูไม่เลว แต่บางทีมันบางไปหน่อย
ใช่ไหม

00:04:51.076 --> 00:04:53.969
ลองมาเติมเครื่องดนตรีอื่น
ที่มีระดับเสียงและจังหวะของมันดู

00:04:54.435 --> 00:04:56.611
ตอนนี้มันก็ฟังดูเป็นเพลงมากขึ้นแล้ว

00:04:57.789 --> 00:05:00.766
แน่นอน มันต้องใช้การฝึกฝน
เพื่อที่จะอ่านภาษาดนตรีนี้ได้อย่างรวดเร็ว

00:05:00.790 --> 00:05:02.798
และเล่นมันด้วยเครื่องดนตรีได้อย่างที่เราอ่าน

00:05:02.822 --> 00:05:04.584
แต่ด้วยเวลาและความอดทน

00:05:04.608 --> 00:05:06.355
คุณอาจเป็น เบโธเฟน คนต่อไป

00:05:06.379 --> 00:05:08.484
หรือจัสติน บีเบอร์