0:00:06.104,0:00:07.858
เมื่อเราชมหรือเล่นบทภาพยนตร์

0:00:07.882,0:00:09.000
เรารู้ว่านักแสดง

0:00:09.024,0:00:11.032
อาจท่องบทกันมาก่อนแล้ว

0:00:11.056,0:00:14.326
ซึ่งมันจะบอกพวกเขาให้รู้ว่า[br]จะพูดอะไรและเมื่อไร

0:00:15.080,0:00:18.232
ผลงานดนตรีที่ถูกประพันธ์ไว้[br]ทำหน้าที่ด้วยหลักการอย่างเดียวกัน

0:00:18.755,0:00:20.091
ในสาระสำคัญ

0:00:20.115,0:00:23.179
มันบอกผู้บรรเลงว่า[br]ต้องเล่นอะไรและเล่นตอนไหน

0:00:23.901,0:00:26.425
หรือพูดให้มีสุนทรีย์หน่อย[br]มันมีความแตกต่างอย่างมาก

0:00:26.449,0:00:29.379
ระหว่างเบโธเฟน และจัสติน บีเบอร์

0:00:29.403,0:00:30.642
แต่ศิลปินทั้งสองนั้น

0:00:30.666,0:00:33.148
ใช้พื้นฐานเดียวกัน[br]ในการสร้างสรรค์ผลงานดนตรี

0:00:33.172,0:00:34.226
โน้ต

0:00:34.250,0:00:36.877
และแม้ว่าผลลัพธ์อาจฟังดูค่อนข้างซับซ้อน

0:00:36.901,0:00:40.415
ตรรกะที่อยู่เบื้องหลังโน้ตดนตรี[br]ค่อนข้างที่จะตรงไปตรงมา

0:00:40.439,0:00:41.447
มาลองดูกัน

0:00:41.471,0:00:43.662
ถึงสัญลักษณ์พื้นฐานทางดนตรี

0:00:43.686,0:00:46.628
และปฏิสัมพันธ์ของมันเพื่อสร้างผลงานศิลป์

0:00:47.684,0:00:51.345
ดนตรีถูกประพันธ์ขึ้นบนบรรทัดห้าเส้น[br]ที่ทอดตัวขวางหน้ากระดาษ

0:00:51.822,0:00:53.901
เส้นทั้งห้านี้เรียกว่า บรรทัดห้าเส้น

0:00:53.925,0:00:56.194
และบรรทัดห้าเส้นก็ทำหน้าที่ในสองแกน

0:00:56.218,0:00:57.493
บนและล่าง

0:00:57.517,0:00:58.721
กับ ซ้ายและขวา

0:00:59.258,0:01:01.179
แกนบนล่างบอกผู้บรรเลง

0:01:01.203,0:01:03.912
ถึงระดับเสียงของโน้ต[br]หรือว่าต้องเล่นโน้ตอะไร

0:01:03.936,0:01:05.437
และแกนซ้ายขวา

0:01:05.461,0:01:07.531
บอกผู้บรรเลงถึงจังหวะของโน้ต

0:01:07.555,0:01:08.936
หรือว่าจะเล่นมันเมื่อไร

0:01:09.436,0:01:10.989
ลองมาเริ่มกันที่ระดับเสียง

0:01:11.013,0:01:13.037
เพื่อช่วยให้เราเข้าใจ[br]เรามาใช้เปียโนกัน

0:01:13.061,0:01:16.388
แต่ระบบนี้ใช้งานได้กับเครื่องดนตรี[br]เกือบทุกชนิดที่คุณรู้จัก

0:01:17.186,0:01:18.805
ในวัฒนธรรมดนตรีตะวันตก

0:01:18.829,0:01:22.226
ระดับเสียงมีชื่อตามตัวอักษรเจ็ดตัวแรก

0:01:22.250,0:01:23.693
เอ บี ซี

0:01:23.717,0:01:25.678
ดี อี เอฟ และจี

0:01:26.446,0:01:28.595
หลังจากนั้น มันก็จะเริ่มต้นใหม่เป็นวงจร

0:01:28.619,0:01:30.634
เอ บี ซี ดี อี เอฟ จี

0:01:30.658,0:01:31.992
เอ บี ซี ดี อี เอฟ จี

0:01:32.016,0:01:33.079
และอื่น ๆ

0:01:33.564,0:01:35.660
แต่ระดับเสียงได้ชื่อเหล่านี้มาจากไหน

0:01:36.199,0:01:38.269
ยกตัวอย่างเช่น ถ้าคุณเล่นระดับเสียง เอฟ

0:01:38.293,0:01:39.484
และจากนั้นก็เล่นเสียงเอฟอีกตัวหนึ่ง

0:01:39.508,0:01:41.192
ที่สูงกว่าหรือต่ำกว่าบนเปียโน

0:01:41.216,0:01:43.264
คุณจะสังเกตว่า[br]เสียงของพวกมันค่อนข้างคล้ายกัน

0:01:43.288,0:01:45.064
เมื่อเปรียบเทียบกับ ยกตัวอย่างเช่น เสียง บี

0:01:45.738,0:01:46.955
ลองกลับไปที่เส้นขวางกัน

0:01:46.979,0:01:49.649
ทุกเส้นและทุกช่องว่างระหว่างเส้น

0:01:49.673,0:01:51.325
แสดงเสียงที่แตกต่างกัน

0:01:52.051,0:01:55.107
ถ้าหากเรานำตัวโน้ตไปวางไว้บนเส้น[br]หรือในช่องว่างเหล่านี้

0:01:55.131,0:01:57.658
พวกมันจะบอกผู้บรรเลงให้เล่นที่ระดับเสียงนั้น

0:01:57.682,0:02:00.009
ยิ่งตัวโน้ตถูกวางไว้บนเส้นที่สูงขึ้นไปเท่าไร

0:02:00.033,0:02:01.412
ระดับเสียงของมันก็ยิ่งสูงขึ้นไปเท่านั้น

0:02:01.436,0:02:03.913
แต่มันยังมีระดับเสียงอีกมากมาย

0:02:03.937,0:02:06.587
กว่าเก้าเส้นและช่องที่เรามี

0:02:06.611,0:02:08.140
ยกตัวอย่างเช่น ในแกรนด์เปียโน

0:02:08.164,0:02:09.818
คุณสามารถเล่นโน้ตได้แตกต่างกัน[br]ถึง 88 เสียง

0:02:10.281,0:02:13.281
แล้วเราจับเอาโน้ตทั้ง 88 ตัวนั้น[br]มาวางลงในบรรทัดห้าเส้นนี้ได้อย่างไร

0:02:13.774,0:02:15.981
เราใช้บางอย่างที่เรียกว่า กุญแจ

0:02:16.005,0:02:18.974
เครื่องหมายหน้าตาประหลาด[br]ที่ถูกวางไว้ที่ตอนต้นของทุกบรรทัดห้าเส้น

0:02:18.998,0:02:20.678
ซึ่งทำหน้าที่เหมือนจุดอ้างอิง

0:02:20.702,0:02:22.804
ที่บอกคุณถึงเส้นหรือช่องจำเพาะ

0:02:22.828,0:02:25.582
ที่สอดคล้องกับโน้ตใดโน้ตหนึ่ง[br]บนเครื่องดนตรีของคุณ

0:02:25.606,0:02:27.964
ถ้าคุณอยากเล่นโน้ตที่ไม่ได้อยู่บนบรรทัดห้าเส้น

0:02:27.988,0:02:30.111
คุณจะต้องสร้างและลากเส้นเล็ก ๆ ขึ้นมาเพิ่ม

0:02:30.135,0:02:31.354
มันเรียกว่า เส้นน้อย

0:02:31.378,0:02:33.076
และวางโน้ตเอาไว้บนนั้น

0:02:33.100,0:02:36.449
ถ้าคุณต้องลากเส้นน้อยมากมาย[br]จนมันชวนสับสน

0:02:36.473,0:02:38.748
คุณต้องเปลี่ยนมาใช้กุญแจอีกตัว

0:02:39.872,0:02:42.206
เพื่อที่จะบอกผู้บรรเลงว่า[br]ต้องเล่นโน้ตตัวนั้นเมื่อไร

0:02:42.230,0:02:44.101
สองส่วนสำคัญที่ทำหน้าที่ดังกล่าว

0:02:44.125,0:02:46.043
คือเคาะและจังหวะ

0:02:46.473,0:02:48.053
เคาะในเพลงคือ

0:02:48.077,0:02:50.000
ด้วยตัวของมันเองแล้ว [br]เป็นอะไรที่ค่อนข้างน่าเบื่อ

0:02:50.024,0:02:51.713
มันมีเสียงประมาณนี้

0:02:52.348,0:02:53.577
(เสียงติ๊ก)

0:02:54.173,0:02:55.649
สังเกตว่ามันไม่ได้เปลี่ยนแปลง

0:02:55.673,0:02:57.961
มันแค่เล่นต่อ ๆ กันไปไม่มีปัญหา

0:02:57.985,0:02:59.030
มันอาจช้า

0:03:00.546,0:03:01.625
หรือเร็ว

0:03:02.490,0:03:03.910
หรือ เอาเข้าจริง ๆ มันจะเป็นอย่างไรก็[br]ได้ตามที่คุณต้องการ

0:03:03.934,0:03:06.604
ประเด็นก็คือ คล้ายกับเข็มวินาทีของนาฬิกา

0:03:06.628,0:03:09.172
ที่แบ่งหนึ่งนาทีออกเป็นหกสิบวินาที

0:03:09.196,0:03:12.185
โดยที่แต่ละวินาทีมีความยาว[br]เท่า ๆ กับวินาทีอื่น ๆ

0:03:12.209,0:03:13.974
เคาะก็แบ่งเพลง

0:03:13.998,0:03:17.092
ออกเป็นส่วนเล็ก ๆ ด้วยส่วนเวลา[br]ที่มีความยาวเท่า ๆ กัน

0:03:17.116,0:03:18.138
เคาะ

0:03:18.826,0:03:20.550
ด้วยเคาะที่คงที่เป็นพื้นฐาน

0:03:20.574,0:03:22.190
เราสามารถเติมจังหวะ[br]เข้าไปให้ระดับเสียงของเราได้

0:03:22.214,0:03:24.366
และนั่นก็เป็นตอนที่ดนตรีได้เกิดขึ้น

0:03:25.413,0:03:27.032
นี่เป็นโน้ตหนึ่งในสี่

0:03:27.056,0:03:28.769
มันเป็นหนึ่งพื้นฐานทีสุดของจังหวะ

0:03:28.793,0:03:30.271
และมันมีค่าหนึ่งเคาะ

0:03:30.749,0:03:33.292
นี่คือโน้ตหนึ่งในสอง[br]และมันมีค่าสองเคาะ

0:03:33.316,0:03:35.413
โน้ตตัวเต็มนี้มีค่าสี่เคาะ

0:03:35.437,0:03:37.354
และเจ้าพวกตัวเล็กนี่คือโน้ตหนึ่งในแปด

0:03:37.378,0:03:38.713
ที่แต่ละตัวมีค่าครึ่งเคาะ

0:03:39.409,0:03:41.829
"ยอดเลย" คุณพูด "นั่นหมายความว่าอย่างไรกัน"

0:03:41.853,0:03:44.527
คุณอาจสังเกตแล้วว่า[br]ตลอดความยาวของบรรทัดห้าเส้น

0:03:44.551,0:03:47.215
มีเส้นเล็ก ๆ ที่แบ่งมันเป็นส่วนย่อย

0:03:47.239,0:03:48.926
นั่นคือเส้นกั้นห้อง

0:03:48.950,0:03:51.355
และเราเรียกแต่ละส่วนว่า ห้อง

0:03:51.955,0:03:53.718
ตอนเริ่มต้นเพลง

0:03:53.742,0:03:54.843
หลังจากกุญแจ

0:03:54.867,0:03:56.939
จะมีบางสิ่งที่เรียกว่า เครื่องหมายกำหนดจังหวะ

0:03:56.963,0:03:59.985
ซึ่งบอกผู้บรรเลงว่า[br]จะมีกี่เคาะต่อหนึ่งห้อง

0:04:00.009,0:04:02.154
นี่บอกว่า มีสองเคาะในแต่ละห้อง

0:04:02.178,0:04:03.500
นี่บอกว่า มีสามเคาะ

0:04:03.524,0:04:05.572
นี่บอกว่า มีสี่ และอื่น ๆ

0:04:05.596,0:04:07.861
ตัวเลขที่อยู่ด้านล่าง[br]บอกเราว่าโน้ตชนิดใด

0:04:07.885,0:04:10.332
ที่จะถูกใช้เป็นหน่วยพื้นฐานของเคาะ

0:04:10.800,0:04:12.488
หนึ่งหมายถึงโน้ตตัวเต็ม

0:04:12.512,0:04:13.618
สองหมายถึงโน้ตหนึ่งในสอง

0:04:13.642,0:04:15.546
สี่หมายถึงโน้ตหนึ่งในสี่

0:04:15.570,0:04:17.527
และแปดหมายถึงโน้ตหนึ่งในแปด[br]และอื่น ๆ

0:04:17.958,0:04:19.305
ฉะนั้น ตัวกำกับเวลานี้

0:04:19.329,0:04:22.101
บอกเราว่ามีโน้ตหนึ่งในสี่อยู่สี่ตัวในแต่ละห้อง

0:04:22.125,0:04:24.053
หนึ่ง สอง สาม สี่

0:04:24.077,0:04:25.617
หนึ่ง สอง สาม สี่

0:04:25.641,0:04:26.697
และอื่น ๆ

0:04:27.173,0:04:28.337
แต่อย่างที่พูดถึงก่อนหน้านี้

0:04:28.361,0:04:29.800
ถ้าหากเราคงความเร็วของเคาะเอาไว้

0:04:29.824,0:04:31.355
มันก็คงน่าเบื่อ

0:04:31.379,0:04:34.242
ฉะนั้นเราก็จะแทนที่โน้ตหนึ่งในสี่[br]ด้วยจังหวะที่แตกต่างออกไป

0:04:34.913,0:04:36.913
ลองสังเกตว่า แม้ว่าจำนวนของโน้ต

0:04:36.937,0:04:38.402
ในแต่ละห้องจะเปลี่ยนไป

0:04:38.426,0:04:40.998
จำนวนทั้งหมดของเคาะในแต่ละห้อง[br]ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลง

0:04:42.112,0:04:45.350
ฉะนั้น เพลงที่เราแต่งขึ้นมา[br]จะมีทำนองเป็นอย่างไรนะ

0:04:45.374,0:04:47.736
(เสียงดนตรี)

0:04:47.760,0:04:51.052
อ้า ฟังดูไม่เลว แต่บางทีมันบางไปหน่อย[br]ใช่ไหม

0:04:51.076,0:04:53.969
ลองมาเติมเครื่องดนตรีอื่น[br]ที่มีระดับเสียงและจังหวะของมันดู

0:04:54.435,0:04:56.611
ตอนนี้มันก็ฟังดูเป็นเพลงมากขึ้นแล้ว

0:04:57.789,0:05:00.766
แน่นอน มันต้องใช้การฝึกฝน[br]เพื่อที่จะอ่านภาษาดนตรีนี้ได้อย่างรวดเร็ว

0:05:00.790,0:05:02.798
และเล่นมันด้วยเครื่องดนตรีได้อย่างที่เราอ่าน

0:05:02.822,0:05:04.584
แต่ด้วยเวลาและความอดทน

0:05:04.608,0:05:06.355
คุณอาจเป็น เบโธเฟน คนต่อไป

0:05:06.379,0:05:08.484
หรือจัสติน บีเบอร์